Apiacéae nyaéta kulawarga tutuwuhan nu aya dina kelompok utama Angiospermae (tutuwuhan kembangan).[1] Apiacéae mangrupa salah sahiji keluarga angiospermae panggedéna, miboga antara 300 genus jeung 2.500-3.000 spésiés.[2] Tutuwuhan ieu aya sakualiah dunya, tapi umumna di daérah iklim saeutik di daérah tropis.[2] Kulawarga ieu mimiti diaku salaku kelompok has nalika ahir abad ka-16, ngajadikeun ieu salah sahiji tina kulawarga nu mimiti diaku salaku unit nu béda.[2] Ieu mangrupa salah sahiji kulawarga nu pang babarina dipikawanoh, tapi mangrupa salah sahiji nu pang héséna di idéntifikasi kalawan spésiés nu tangtu.[3] Kembang-kembang tina Apiacéae rupa-rupa pisan, sabagian gedé variasi aya dina daun jeung buah.[2][3] Satiap kembang miboga 5 mahkota ngan segmen kelopak kadang-kadang saeutik nepi ka aweuhan.[2][3]
Apiaceae ili štitarice, štitarke je porodica cvjetnica, dikotiledona sa 418 rodova i 3.257 vrsta. Ove biljke su jednogodišnje zeljaste, trajnice, rjeđe polugrmovi i grmovi.
Štitarice su pretežno zeljaste biljke sa šupljim stablikama i raznolikim, često i višestruko perastim listovima. Cvjetovi su dvospolni, rijetko jednospolni i većinom su u sastavljenim, rjeđe u jednostavnim štitolikim formama (po kojima je na bosanskom porodica i imenovana); kod nekih cvast liči na glavicu. Plod kalavac koji se raspada na dva plodića (merikarpa).[1][2][3]
Apiaceae imaju karakteristično aromatičan, često i vrlo prodoran miris koji potiče od eterskih ulja.
Štitarice su rasprostranje u Mediteranskom bazenu i jugozapadnoj Aziji. Mnoge vrste uzgajaju se kao povrće, začinske ili ljekovite biljke, kao naprimjer anis (Pimpinella anisum), anđelika (Angelica archangelica), mrkva (Daucus carota) peršun (Petroselinum crispum), celer (Apium graveolens), kim (Carum carvi), komorač (Foeniculum vulgare), kopar (Antheum graveolens), korijander (Coriandrum sativum), ljupčac (Levisticum officinale), motar (Crithmum maritimum), a neke i kao ukrasne, naprimjer Eryngium.
U Bosni i Hercegovini i okolnim balkanskim državama raste oko 65 rodova štitarki, s približno 170 vrsta. Najčešći rodovi (sa po 10-ak vrsta) su Bupleurum, Peucedanum, Seseli, a zatim i Myrrhis, Athamanta, Aegopodium, Echinophora, Sanicula, Crithmum, Hacquetia. U ovoj porodici su i neke smrtno otrovne vrste: Aethusa cynapium, Conium maculatum, Cicuta virosa.
Štit Coriandrum sativum
The Apiaceae (or Umbelliferae), commonly kent as the celery, carrot or parsley faimily, is a faimily o maistly aromatic plants wi holla stems.
Apiaceae ili štitarice, štitarke je porodica cvjetnica, dikotiledona sa 418 rodova i 3.257 vrsta. Ove biljke su jednogodišnje zeljaste, trajnice, rjeđe polugrmovi i grmovi.
Apiacéae nyaéta kulawarga tutuwuhan nu aya dina kelompok utama Angiospermae (tutuwuhan kembangan). Apiacéae mangrupa salah sahiji keluarga angiospermae panggedéna, miboga antara 300 genus jeung 2.500-3.000 spésiés. Tutuwuhan ieu aya sakualiah dunya, tapi umumna di daérah iklim saeutik di daérah tropis. Kulawarga ieu mimiti diaku salaku kelompok has nalika ahir abad ka-16, ngajadikeun ieu salah sahiji tina kulawarga nu mimiti diaku salaku unit nu béda. Ieu mangrupa salah sahiji kulawarga nu pang babarina dipikawanoh, tapi mangrupa salah sahiji nu pang héséna di idéntifikasi kalawan spésiés nu tangtu. Kembang-kembang tina Apiacéae rupa-rupa pisan, sabagian gedé variasi aya dina daun jeung buah. Satiap kembang miboga 5 mahkota ngan segmen kelopak kadang-kadang saeutik nepi ka aweuhan.
Famîleya bexdenûsan (Apiaceae yan Umbelliferae) ji desteya Apiales e. Ev famîleya riwekan ji 434 cins û bi qasî 3780 cureyan pêk tê. Hin ji riwekên vê malbatê bi xavî yan wekî biharbêhnê, tên xwarin. Gêjnak herwiha di pêjgeha kurd de tê bikaranîn.
Famîleya bexdenûsan (Apiaceae yan Umbelliferae) ji desteya Apiales e. Ev famîleya riwekan ji 434 cins û bi qasî 3780 cureyan pêk tê. Hin ji riwekên vê malbatê bi xavî yan wekî biharbêhnê, tên xwarin. Gêjnak herwiha di pêjgeha kurd de tê bikaranîn.
Les ombrelires, c' est ene famile di plantes ki dnèt on lådje flormint ki fwait come on paraplu.
No del famile e sincieus latén: : Apiaceae ou Umbelliferae
Les ombrelires, c' est ene famile di plantes ki dnèt on lådje flormint ki fwait come on paraplu.
No del famile e sincieus latén: : Apiaceae ou Umbelliferae
Raqacha yura rikch'aq ayllu (familia Umbelliferae icha Apiaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi, 440 rikch'anayuq, 3500 rikch'aqniyuq.
Tuktunkunaqa iskay yumanayuqmi, pichqantin raphimuyum, wach'illam, wakin-wakinllapi iskaykinraymi.
Pichqantin akilla raphi qispim, maykunapi manam kanchu. Pichqantin wayta raphi qispim. Hinallataqmi pichqantin sisa raphin, huklla muyum. Iskaynintin ruru raphi huñusqam, ukhu tiyaqmi.
Tuktu minuywanqa kay hinam: ⋆ K 5 − 0 C 5 A 5 G ( 2 ) ¯ {displaystyle star K_{5-0};C_{5};A_{5};G_{overline {(2)}}} 
Rurunqa iskayman rakikuqmi.
Kaymi huk raqacha hina yurakuna:
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Raqacha yura rikch'aq ayllu.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Raqacha yura rikch'aq ayllu
Raqacha yura rikch'aq ayllu (familia Umbelliferae icha Apiaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi, 440 rikch'anayuq, 3500 rikch'aqniyuq.
De schermblommign (Apiaceae of Umbelliferae) zyn e familie van mêestal aromatische plantn met holle stiengels. De familie, die vernoemd is noa 't geslacht Apium, is styf grôot me mêer of 3700 sôortn in 434 geslachtn.
De familie bevat nuttige plantn lyk karootn, kervel, koriander, perselle en selder, moar ook ênigte styf giftige sôortn.
De schermblommign (Apiaceae of Umbelliferae) zyn e familie van mêestal aromatische plantn met holle stiengels. De familie, die vernoemd is noa 't geslacht Apium, is styf grôot me mêer of 3700 sôortn in 434 geslachtn.
De familie bevat nuttige plantn lyk karootn, kervel, koriander, perselle en selder, moar ook ênigte styf giftige sôortn.
Tekst üüb Öömrang Skiremplaanten (Apiaceae) san en plaantenfamile uun det kategorii Apiales. Diar hiar 434 sköölen mä 3780 slacher tu. A miast slacher waaks üs en krüüs.
Skiremplaanten (Apiaceae) san en plaantenfamile uun det kategorii Apiales. Diar hiar 434 sköölen mä 3780 slacher tu. A miast slacher waaks üs en krüüs.
Wokołkowe rostliny (Apiaceae, něga Umbelliferae) su swójźba semjenjowych rostlinow (Spermatophytina).
Synonymy za Apiaceae Lindl. su Actinotaceae A.I.Konstant. & Melikyan, Ammiaceae Bercht. & J.Presl, Angelicaceae Martinov, Daucaceae Martinov, Ferulaceae Sacc., Saniculaceae Bercht. & J. Presl, Umbelliferae Juss., nom. cons. [1].
Sotšojski taxon wokołkowych rostlinow znutśika pórěda Apiales je kupka z Pittosporaceae, Araliaceae a Myodocarpaceae. [2] Swójźba wopśimjejo něźi 434 rodow [1] z něźi 3780 družynami. Swójźba se z lěta 2010 južo jano do tśich pódswójźbow rozrědujo.[3]
Wokołkowe rostliny (Apiaceae, něga Umbelliferae) su swójźba semjenjowych rostlinow (Spermatophytina).
Ziradoshlar, soyabonguldoshlar (Apiaceae) — ikki urugʻpallalilar yoki magnoliyasimonlar sinfiga mansub oʻsimliklar oilasi. Asosan, bir yillik yoki koʻp yillik oʻtlardan iborat. Tropik va subtropik mamlakatlarda oʻsadigan ayrim turlari buta. Poyasi, asosan, tik usadi. Kupchiligining barglari murakkab, turli darajada qirqilgan. Gullari mayda, oq, koʻkishsariq yoki och qizil rangli, koʻpincha murakkab soyabonsimon toʻpgullarga yigʻilgan. Soyaboni oddiy yoki murakkab, uz. 1 m gacha yetadi. Har bir soyabonda bir nechtadan gul oʻrnashadi. Pishgan mevasi 2 ta mevachaga ajralib, mevabandda osilib turadigan qoʻsh pistachadan iborat. Asosan, Yer yuzining quruq mintaqalarida tarqalgan. 300 ga yaqin turkumi, 3000 dan ortiqturi bor. Oʻzbekistonda 69 turkumi va 198 turi usadi. Z.ning ayrim turlari (mas, zira, kashnich, sabzi, sumbul, shivit, kovrak, arpabodiyon, alkor va b.) tarkibida (koʻpincha, meva va barglarida) hilmaxil efir moylari boʻlganligi uchun ulardan qadimdan foydalanib kelinadi. 3. tibbiyot, parfyumeriya va oziqovqat sanoatida ishlatiladi. Baʼzi turlari (mas, sassiqalaf) zaharli, baʼzilari ekinlar orasida begona oʻt sifatida usadi[1]
Ziradoshlar, soyabonguldoshlar (Apiaceae) — ikki urugʻpallalilar yoki magnoliyasimonlar sinfiga mansub oʻsimliklar oilasi. Asosan, bir yillik yoki koʻp yillik oʻtlardan iborat. Tropik va subtropik mamlakatlarda oʻsadigan ayrim turlari buta. Poyasi, asosan, tik usadi. Kupchiligining barglari murakkab, turli darajada qirqilgan. Gullari mayda, oq, koʻkishsariq yoki och qizil rangli, koʻpincha murakkab soyabonsimon toʻpgullarga yigʻilgan. Soyaboni oddiy yoki murakkab, uz. 1 m gacha yetadi. Har bir soyabonda bir nechtadan gul oʻrnashadi. Pishgan mevasi 2 ta mevachaga ajralib, mevabandda osilib turadigan qoʻsh pistachadan iborat. Asosan, Yer yuzining quruq mintaqalarida tarqalgan. 300 ga yaqin turkumi, 3000 dan ortiqturi bor. Oʻzbekistonda 69 turkumi va 198 turi usadi. Z.ning ayrim turlari (mas, zira, kashnich, sabzi, sumbul, shivit, kovrak, arpabodiyon, alkor va b.) tarkibida (koʻpincha, meva va barglarida) hilmaxil efir moylari boʻlganligi uchun ulardan qadimdan foydalanib kelinadi. 3. tibbiyot, parfyumeriya va oziqovqat sanoatida ishlatiladi. Baʼzi turlari (mas, sassiqalaf) zaharli, baʼzilari ekinlar orasida begona oʻt sifatida usadi
Τα σκιαδοφόρα (Umbelliferae) ή σελινοειδή (Apiaceae) είναι μια μεγάλη οικογένεια αρωματικών κυρίως φυτών. Είναι η 16η σε αριθμό ειδών οικογένεια των αγγειόσπερμων φυτών (δηλαδή των φυτών με καρπούς) και περιλαμβάνει περισσότερα από 3.700 είδη, που υπάγονται σε 434 διαφορετικά γένη[1]. Μεταξύ τους συγκαταλέγονται πολύ γνωστά και οικονομικά σημαντικά φυτά, όπως το καρότο (δαύκος), το σέλινο, ο μαϊντανός (πετροσέλινο), το κύμινο, το άνηθο, το γλυκάνισο, το μάραθο, το κόλιαντρο, το μυρώνι, το κώνειο, την αγγελική, ακόμα και το περίφημο στην αρχαιότητα σίλφιον, του οποίου η ταυτότητα είναι μυστηριώδης και μπορεί να έχει εξαφανισθεί σήμερα.[2]
Τα περισσότερα σκιαδοφόρα είναι ποώδη φυτά, μονοετή, διετή ή και πολυετή, συχνά με τα φύλλα τους συγκεντρωμένα προς τη βάση. Πάντως μερικά είναι ξυλώδεις θάμνοι ή δενδρύλλια, όπως το είδος Bupleurum fruticosum.[3]:35 Τα φύλλα τους είναι διατεταγμένα εναλλασσόμενα, ή τα ανώτερα σχεδόν αντίθετα, έμμισχα ή άμισχα. Είναι συνήθως σχισμένα, αλλά και ακέραια σε μερικά γένη, όπως το βούπλευρο.[4] Στα περισσότερα γένη τα φύλλα αναδίδουν μια οσμή όταν συνθλίβονται, ευχάριστη ή δυσάρεστη.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των σκιαδοφόρων είναι οι ταξιανθίες τους, με τα άνθη σχεδόν πάντοτε σε διάταξη σκελετού ομπρέλας, από όπου και η ονομασία της οικογένειας (σκιάδιον = ομπρέλα). Τα άνθη είναι συνήθως τέλεια, μονοκλινή και ακτινομορφικά, αλλά μπορεί να είναι και ζυγομορφικά στα άκρα του σκιαδίου, όπως στο καρότο και στο κόλιαντρο, με πέταλα άνισου μεγέθους: όσα πέταλα έχουν κατεύθυνση προς τα έξω είναι μεγαλύτερα από όσα έχουν κατεύθυνση προς τα μέσα. Τα περισσότερα σκιαδοφόρα φυτά είναι μόνοικα, ενώ άλλα είναι δίοικα (όπως το ακρόνημα), με διαχωρισμένα σέπαλα και πέταλα, αλλά τα σέπαλα είναι συχνά πολύ μικρά, σε σημείο να μη φαίνονται σε πολλά είδη. Τα πέταλα/άνθη μπορεί να έχουν χρώμα λευκό, κίτρινο, ρόδινο ή μοβ. Τα άνθη είναι σχεδόν τέλεια πενταμερή, με 5 πέταλα, 5 σέπαλα και 5 στήμονες. Υπάρχει συχνά πάντως διαφορά στη λειτουργικότητα των στημόνων, ακόμα και στην ίδια ταξιανθία. Η γονιμοποίηση ενός άνθους από τη γύρη άλλου άνθους του ίδιου φυτού (γειτονογαμία) είναι συνηθισμένη. Ο ύπερος αποτελείται από δύο ενωμένα μέρη (carpels). Στυλοπόδια στηρίζουν δύο στύλους και εκκρίνουν νέκταρ, προσελκύοντας έντομα για την επικονίαση, κυρίως σκαθάρια, πεταλούδες, μέλισσες, μύγες ή κουνούπια.
Ο καρπός αποτελείται από δύο ενωμένα μέρη, που διαχωρίζονται όταν αυτός ωριμάσει σε δύο μεροκάρπια, με το καθένα να περιέχει από έναν μόνο σπόρο. Οι καρποί πολλών ειδών διασκορπίζονται από τον άνεμο, όμως σε άλλα είδη (π.χ. το καρότο) καλύπτονται από τρίχες, που μπορεί να έχουν αγκιστροειδές άκρο (π.χ. στο θεραπευτικό είδος Sanicula europaea)[3] και έτσι αγκιστρώνονται στο τρίχωμα ζώων για τη μεταφορά τους. Οι σπόροι (σπέρματα) περιέχουν ελαιώδες ενδοσπέρμιο[5][6], συχνά με έλαιο που περιέχει χημικές ενώσεις με χαρακτηριστική οσμή/επίγευση, υπεύθυνη για την εμπορική αξία σπορων όπως του γλυκάνισου και του κύμινου. Το σχήμα και οι λεπτομέρειες του «διάκοσμου» των ώριμων καρπών είναι σημαντικά για την ταυτοποίηση του κάθε είδους.[4]:802
Τα σκιαδοφόρα περιγράφηκαν για πρώτη φορά από τον Άγγλο βοτανολόγο και κηπουρό Τζων Λίντλεϋ[7] το 1836. Η οικογένεια ήταν μία από τις πρώτες που αναγνωρίσθηκαν ως ξεχωριστές ομάδες, στο έργο του Jacques Daleschamps Historia generalis plantarum του 1586. Με το βιβλίο του Ρόμπερτ Μόρισον Plantarum umbelliferarum distribution nova το 1672, τα σκιαδοφόρα έγιναν η πρώτη ομάδα φυτών για την οποία δημοσιεύθηκε μια συστηματική μελέτη.
Η οικογένεια τοποθετείται με βεβαιότητα στην τάξη σκιαδανθή ή σελινώδη (Apiales) κατά το Σύστημα APG III. Σχετίζεται ωστόσο πολύ με την οικογένεια του κισσού, τις αραλιίδες, με τα μεταξύ τους όρια να παραμένουν κάπως αβέβαια. Παραδοσιακά τα γένη της οικογένειας έχουν καθορισθεί κατά μεγάλο μέρος με βάση τη μορφολογία των καρπών, καθορισμός που δεν συμπίπτει με τις πλέον πρόσφατες μοριακές φυλογενετικές αναλύσεις. Πολλά από τα 434 γένη της οικογένειας ταξινομούνται σε τρεις υποοικογένειες, ενώ άλλα δεν ανήκουν σε κάποια υποοικογένεια.[1] Γενικώς η υποταξινόμηση αυτή βρίσκεται σήμερα σε ρευστή κατάσταση, με πολλές από τις ομάδες να έχουν βρεθεί σε μεγάλο βαθμό παραφυλετικά ή πολυφυλετικά.
Γλυκάνισος (Πιμπινέλλη το άνισον)
από τον Γούντβιλ (1793)[8]
Αγγελική (Angelica archangelica)
Ταξιανθία του είδους Coriandrum sativum, που δείχνει την ισχυρή ασυμμετρία των εξωτερικών ανθέων.
Πολλά είδη της οικογένειας καλλιεργούνται από τον άνθρωπο για διάφορους λόγους. Το φυτό παστινάκη η εδώδιμος (Pastinaca sativa), το καρότο (Daucus carota) και ο μαϊντανός του Αμβούργου (Petroselinum crispum) παράγουν κονδυλώδεις ρίζες που είναι αρκετά μεγάλες ώστε να συλλέγονται ως τρόφιμο. Πολλά είδη παράγουν αιθέρια έλαια στα φύλλα ή στους σπόρους τους και ως αποτέλεσμα χρησιμοποιούνται ως αρωματικά φυτά, όπως ο μαϊντανός, το κόλιαντρο (Coriandrum sativum), και ο άνηθος (Anethum graveolens), ιδίως για να δίνουν επίγευση σε μαγειρευτά φαγητά.
Αξιοσημείωτα καλλιεργούμενα σκιαδοφόρα φυτά είναι επίσης το μυρώνι ή ανθρίσκος (Anthriscus cerefolium, γνωστό και ως «γαλλικός μαϊντανός»), το καλλωπιστικό γένος αγγελική (Angelica), το σέλινο (Apium graveolens), η ξανθόρριζα (Arracacia xanthorrhiza), το γένος ερύγγειο (Eryngium), η φέρουλα (Ferula asafoetida, Ferula gummosa), το Myrrhis odorata, ο γλυκάνισος (Pimpinella anisum), το λεβιστικόν το φαρμακευτικόν (Levisticum officinale) και η Hacquetia epipactis.[5]
Γενικώς όλα τα σκιαδοφόρα καλλιεργούνται σε δροσερούς κήπους και μπορεί να μη αναπτυχθούν καθόλου αν το έδαφος είναι υπερβολικά θερμό. Σχεδόν κάθε ευρέως καλλιεργούμενο φυτό της οικογένειας θεωρείται χρήσιμο ως φυτό συνοδείας άλλων φυτών. Ο λόγος είναι ότι τα πολύ μικρά άνθη τους, που είναι συγκεντρωμένα σε «ομπρελίτσες», ταιριάζουν στις Κοκκινελίδες, τις παρασιτικές σφήκες και τις σαρκοφάγες μύγες, που καταναλώνουν νέκταρ όταν δεν αναπαράγονται. Τα παραπάνω έντομα κατατρώνε βλαβερά ζωύφια που καταστρέφουν τα γειτονικά φυτά, όπως τη μελίγκρα.
Τα δηλητηριώδη μέλη των σκιαδοφόρων έχουν χρησιμοποιηθεί για διάφορους σκοπούς σε όλο τον κόσμο. Π.χ. το είδος Oenanthe crocata για να ζαλίζει τα ψάρια, το Cicuta douglasii σε αυτοκτονίες, ενώ πρωτόγονες φυλές δηλητηριάζουν τα βέλη τους με εκχυλίσματα άλλων ειδών σκιαδοφόρων.
Από τα είδη Dorema ammoniacum, Ferula galbaniflua και Ferula sumbul παρασκευάζονται θυμιάματα, ενώ το ξυλώδες είδος γιαρέτα (Azorella compacta) χρησιμοποιήθηκε στη Νότια Αμερική ως καύσιμο.
Τα σκιαδοφόρα (Umbelliferae) ή σελινοειδή (Apiaceae) είναι μια μεγάλη οικογένεια αρωματικών κυρίως φυτών. Είναι η 16η σε αριθμό ειδών οικογένεια των αγγειόσπερμων φυτών (δηλαδή των φυτών με καρπούς) και περιλαμβάνει περισσότερα από 3.700 είδη, που υπάγονται σε 434 διαφορετικά γένη. Μεταξύ τους συγκαταλέγονται πολύ γνωστά και οικονομικά σημαντικά φυτά, όπως το καρότο (δαύκος), το σέλινο, ο μαϊντανός (πετροσέλινο), το κύμινο, το άνηθο, το γλυκάνισο, το μάραθο, το κόλιαντρο, το μυρώνι, το κώνειο, την αγγελική, ακόμα και το περίφημο στην αρχαιότητα σίλφιον, του οποίου η ταυτότητα είναι μυστηριώδης και μπορεί να έχει εξαφανισθεί σήμερα.
Парасонавыя (Apiaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 442 родаў і 3575 відаў[1].
Травы аднагадовыя або шматгадовыя. Лісьце чарговае або прыкаранёвае, складанае або часам простае. Суквецьце — парасонік. Кветкі дробныя[2].
Распаўсюджаныя амаль ва ўсім сьвеце, але больш за ўсё ў паўночных рэгіёнах[2].
Парасонавыя (Apiaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае каля 442 родаў і 3575 відаў.
Фамилијата на штитоцветните скриеносеменици, односно Apiaceae или Umbelliferae, е група на (најчесто) ароматични растенија со шупливи стебла. Тука спаѓа кимот, магдоносот, морковот, кориандерот/цилантрото, копарот, кимот, анасонот, дивиот копар (сминдот), пашканатот, целерот и некои други видови. Ова е голема фамилија со околу 300 родови и повеќе од 3000 видови. Првичното име Umbelliferae доаѓа од соцветието кое е во форма на сложен умбел, односно штит, збор што има ист корен со umbrella (чадор), поради очигледни причини.
Малите цветови се радијално симетрични со 5 мали чашки, 5 венечни и 5 прашници. Фамилијата вклучува неколку високотоксични растенија, како што е кониумот. Многу растенија во оваа фамилија, како дивиот морков, имаат естрогенски својства и се користеле во народната медицина за контрола на раѓањето. Најпознат вид кој се користел за оваа намена е изумрениот џиновски див копар - силфиум.
Оваа фамилија е тесно поврзана со Araliaceae и границите помеѓу овие фамилии останува нејасни. Некое скорешни класификациски системи ја вклучуваат Araliaceae во проширена Apiaceae, но ова не е прифатено од многу научници. Родовите Hydrocotyle и Trachymene, традиционално сместувани во Apiaceae, сега се дел од Araliaceae.
Фамилијата на штитоцветните скриеносеменици, односно Apiaceae или Umbelliferae, е група на (најчесто) ароматични растенија со шупливи стебла. Тука спаѓа кимот, магдоносот, морковот, кориандерот/цилантрото, копарот, кимот, анасонот, дивиот копар (сминдот), пашканатот, целерот и некои други видови. Ова е голема фамилија со околу 300 родови и повеќе од 3000 видови. Првичното име Umbelliferae доаѓа од соцветието кое е во форма на сложен умбел, односно штит, збор што има ист корен со umbrella (чадор), поради очигледни причини.
అంబెల్లిఫెరె కుటుంబంలో దాదాపు 300 ప్రజాతులు, 3000 జాతులు ఉన్నాయి. ఇవి అన్ని ప్రాంతాలలో వ్యాపించి ఉన్నప్పటికి, సమశీతోష్ణ ప్రాంతాలలో విస్తారముగా ఉన్నాయి. భారతదేశంలో 53 ప్రజాతులు, 200 జాతులను గుర్తించారు.
ქორგამეფი (ლათ. Umbelliferae) — ჟირლებერამი ჩანარეფიშ ფანია. ართ- ვარდა მიარეწანიანი ოდიარეეფი რე, ოშა-გოშათ — ბართვეფი დო დაბალი ჯალეფი. მორანწკეობათ დვალირი ნაკვათური დო, ოშა-გოშათ, გვალოიანი ფურცელეფი უღუ. ყერწიშ ჯინჯი ხართათ რე გინორთელი. პიოლეფი აქტინომორფული რე, უმოს ოშა-გოშათ — ზიგმორფული, ჟირსქესამი; აკოშაყარელი რე ლექინ ვარდა რთულ ქორგეფო, კანკალეშა — დუდელეშ მოგვენი პიოლეფო. რთული ქორგაშ ჯინჯის შხირას გოვითარაფილი რე მუსხირენ ფურცელშე აკოდგინელი ართოიანი ქუნი.
გუმნაღელი ნაჟირალი თასურია რე. ირ თასურიაშ გაგაჩის 5 ნაძგალი დო თინეფს შქას ღარეფი უღუ. ღარეფი ეშაფშაფილი რე ეთერამი ზეთეფით დო ოდაღამბათ.
ფანიას 280-შე უმოსი გვარიშ 3000-შახ გვარობა რე; საქორთუოს აბხვადჷნა 73 გვარიშ 179 გვარობა. თე ფანიაშ კანკალე წჷმმარინაფალი ოჭკომალ ნიფთიარობეფს ძირხვეფს შაყარანს (სტამფილო). ქორგაშობურეფიშ კანკალე გვარობა ძალამ ლაბანამი რე (კონიო, ციკუტა დო შხვა).
ქორგამეფი (ლათ. Umbelliferae) — ჟირლებერამი ჩანარეფიშ ფანია. ართ- ვარდა მიარეწანიანი ოდიარეეფი რე, ოშა-გოშათ — ბართვეფი დო დაბალი ჯალეფი. მორანწკეობათ დვალირი ნაკვათური დო, ოშა-გოშათ, გვალოიანი ფურცელეფი უღუ. ყერწიშ ჯინჯი ხართათ რე გინორთელი. პიოლეფი აქტინომორფული რე, უმოს ოშა-გოშათ — ზიგმორფული, ჟირსქესამი; აკოშაყარელი რე ლექინ ვარდა რთულ ქორგეფო, კანკალეშა — დუდელეშ მოგვენი პიოლეფო. რთული ქორგაშ ჯინჯის შხირას გოვითარაფილი რე მუსხირენ ფურცელშე აკოდგინელი ართოიანი ქუნი.
გუმნაღელი ნაჟირალი თასურია რე. ირ თასურიაშ გაგაჩის 5 ნაძგალი დო თინეფს შქას ღარეფი უღუ. ღარეფი ეშაფშაფილი რე ეთერამი ზეთეფით დო ოდაღამბათ.
ფანიას 280-შე უმოსი გვარიშ 3000-შახ გვარობა რე; საქორთუოს აბხვადჷნა 73 გვარიშ 179 გვარობა. თე ფანიაშ კანკალე წჷმმარინაფალი ოჭკომალ ნიფთიარობეფს ძირხვეფს შაყარანს (სტამფილო). ქორგაშობურეფიშ კანკალე გვარობა ძალამ ლაბანამი რე (კონიო, ციკუტა დო შხვა).
.jpg)
.jpg)
