Acarnus peruanus is 'n sponsspesie in die taksonomiese indeling van die Demospongiae (gewone sponse). Die liggaam van die spons bestaan uit kieselnaalde en sponginevesels en is in staat om baie water op te neem.
Die spons behoort tot die genus Acarnus en tot die familie Acarnidae. Die wetenskaplike naam van die spesie is die eerste keer geldig gepubliseer in 1991 deur Van Soest, Hooper & Hiemstra.
Acarnus peruanus is 'n sponsspesie in die taksonomiese indeling van die Demospongiae (gewone sponse). Die liggaam van die spons bestaan uit kieselnaalde en sponginevesels en is in staat om baie water op te neem.
Die spons behoort tot die genus Acarnus en tot die familie Acarnidae. Die wetenskaplike naam van die spesie is die eerste keer geldig gepubliseer in 1991 deur Van Soest, Hooper & Hiemstra.
Acarnus peruanus adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Acarnus dan famili Acarnidae. Nama ilmiah spesies ini pertama kali diterbitkan pada tahun 1991 oleh van Soest, Hooper & Hiemstra.
Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Acarnus peruanus juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.
Acarnus peruanus adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Acarnus dan famili Acarnidae. Nama ilmiah spesies ini pertama kali diterbitkan pada tahun 1991 oleh van Soest, Hooper & Hiemstra.
Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Acarnus peruanus juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.
Acarnus peruanus is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Acarnus en behoort tot de familie Acarnidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door van Soest, Hooper & Hiemstra.
Bronnen, noten en/of referenties