Woodcock

Scolopax

Las becadas (Scolopax) constituisson un genre d'aucèl limicòls de la familha de las Scolopacidae. Es constituit de uèit espècias. Segon Alan P. Peterson, aqueste genre es lo sol de la sosfamilha de las Scolopacinae.

Alimentacion e santat

Las becadas son expausadas al saturnisme aviari. Coma se noirisson subretot de vèrms de tèrra e son donc vulnerablas als factors de regression dels lombrics (de pesticidas per exemple e diminucions del taus de matèra organica presenta en superfícia del sòl). Son tanben subrexposadas als metals o radionucleids que los lombrics pòdon fortament bioaccumular dins los sòls coma o foguèt mostrat en Euròpa de l'Èst e del nòrd après la catastròfa de Chornobyl o en Norvègia per exemple de taus de cèsi passant la nòrma de 600 Bq/kg de massa fresca foguèron passats en 1986. Per enseguida rapidament demenir de 40% pels vèrms de tèrra e de 95% per la becada (de 1986 à 1990) alara que lo taus de radiocèsi demenissiá pas dins lo sòl, çò que daissa pensar qu'es sa biodisponibilitat que demeniguèt^[1].

Lista de las espècias

Segon la classificacion de referéncia du Congrès ornitologic internacional(2011):

• Scolopax rusticola
• Scolopax mira
• Scolopax saturata
• Scolopax rosenbergii
• Scolopax bukidnonensis
• Scolopax celebensis
• Scolopax rochussenii
• Scolopax minor

Nòtas e referéncias

Becada (Scolopax rusticola).

Vejatz tanben

Articles connèxes

• Ornitologia

Celita bekaso, speco Scolopax minor.

Bekaso, Scolopax rusticola, esas brunatra noktala migrera chas-ucelo kun halta hundo. Havas tenua longa beko, proxim 300 g, qua vivas en foresto. Lua okuli esas situita flanke di kapo.

Nutrivas precipua da lombriko.

La biccazza è n'acceddu migraturi di lu gèniri Scolopax rusticola, cu pizzu longu, forti e appuntutu e piumaggiu griciu e nìguru, cacciatu pî carni priggiati.

De Snippen an sik (Scolopax), ok Boomsnippen nömmt, sünd en Geslecht mank de Snippenvagels. Dor höört acht Aarden to. Bloß de euraas’sche Boomsnippe un de Kanadasnippe hefft sik wiethen utbreedt. De annern Aarden gifft dat bloß in Japan, Neeguinea, up de Philippinen un in Indonesien. De Boomsnippen ehre neegsten Verwandten sünd de Himmelszeegen (Gallinago).

Kennteken

De Aarden vun de Snippen an sik laat bannig liek. Se hefft lange, dünne Snavels, en stevig Lief un brune oder swatte Feddern, datt se sik goot versteken könnt. De Ogen sitt an’e Sieten vun’n Kopp. So könnt se in 360 ° allens sehn. Gegen de meisten annern Aarden vun de Vagels over könnt se de Uppersiet vun ehren Snavel bewegen.

Wo se leven doot un wat se unnernehmt

Boomsnippen leevt in’n Woold. An’n Avend oder in’e Nacht söökt se ehr Freten, wenn se mit ehre langen Snavels an’e Eer togange sünd un Warvellose fangen wüllt. Overdag sünd se man swaar uttomaken, vunwegen datt de Farv nich wieter upfallt un se sik still hoolt. Wenn se sik vermehren wüllt, maakt se allerhand Lawei un fleegt in de Schummertied an’n Morgen un Avend un balzt dor denn bi rum.

Wecke Aarden dat gifft un wo se tohuse sünd

• Snippen an sik (Scolopax)
  • Boomsnippe (S. rusticola). Vun Westeuropa hen bit na Japan.
  • Amamiboomsnippe (S. mira): Nansei-Inseln.
  • Neeguineaboomsnippe (S. rosenbergii): Neeguinea.
  • Malaiensnippe (S. saturata). Sumatra un Java.
  • Celebessnippe (S. celebensis). Sulawesi.
  • Philippinen-Boomsnippe (S. bukidnonensis). Luzon un Mindanao up de Philippinen.
  • Obisnippe (S. rochussenii). Obi un Bacan up de nöördlichen Molukken.
  • Kanadasnippe (S. minor). Noordamerika.

Literatur

• Peter Hayman, John Marchant, Tony Prater: Shorebirds: an identification guide to the waders of the world. Houghton Mifflin, Boston 1986, ISBN 0-395-60237-8.
• Robert S. Kennedy, Timothy H. Fisher, Simon C.B. Harrap, Arvin C. Diesmos, Arturo S. Manamtam: A new species of woodcock from the Philippines and a re-evaluation of other Asian/Papuasian woodcock. In: Forktail, Band 17, Nr. 1, 2001, S. 1–12 (PDF Volltext).
• Colin Laurie McKelvie: Woodcock and Snipe: Conservation and Sport. Swan Hill, 1993.
• H. Mousley: The earliest (1805) unpublished drawings of the flexibility of the upper mandible of the woodcock’s bill. In: Auk, Band 51, Nr. 3, 1934, S. 297–301 (PDF Volltext).
• Gavin H. Thomas, Matthew A. Wills, Tamás Székely: A supertree approach to shorebird phylogeny. In: BMC Evol. Biol., Band 4, Nr. 28, 2004, doi:10.1186/1471-2148-4-28 (PDF Volltext).

Weblenken

. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Kiek ok bi

• List vun Vagels, List mit plattdüütsche Vagelnaams to'n Lesen un Mitmaken.

ЩӀупхъхэр (лат-бз. Scolopax) — сыр-сыр лъэпкъым щыщ лъэпкъэгъущ.

ЛӀэужьыгъуий зэщӀыубыдэ лъэпкъэгъущ, теплъэкӀэ я нэхъыбэм зэщхьху, мэз, чыцэ Ӏувхэм щыпсэухэу.

Лъэпкъэгъум хыхьэ лӀэужьыгъуэхэр:

• • ЩӀупхъ (S. rusticola)
  • Scolopax mira
  • Scolopax rosenbergii
  • Scolopax saturata
  • Scolopax celebensis
  • Scolopax bukidnonensis
  • Scolopax rochussenii
  • Scolopax minor

Тхылъхэр

• Брат Хьэсин. Адыгэхэм я къуалэбзу щӀэныгъэр. Черкеск къ. 2007 гъ.

உடலமைப்பு

ஆங்கிலப்பெயர் :Wood-cock

அறிவியல் பெயர் :Scolopax rusticola

மலை மூக்கன்

36 செ.மீ - குறகிய கால்களை உடைய இதன் பின் தலையும் கழுத்தும் பிட்டமும் கருப்பும் கருஞ்சிவப்புமான குறுக்குக் கோடுகளைக் கொண்டது. உடலின் கீழ்ப்பகுதி முழுதும் வெளிர் பழுப்பு நிறத்தில் பழுப்புக் கோடுகளோடு காணப்படும்.

காணப்படும் பகுதிகள்

குளிர்காலத்தில் கொடைக்கானல், நீலகிரி சார்ந்த மலைகளில் அமைந்த சதுப்புக்காடுகளுக்கு வலசை வரும்.

உணவு

காலை மாலை அந்திகளில் புழு பூச்சிகள் முட்டைப் புழுக்கள், விதைகள், இளந்தளிh; முளைகள் ஆகியவற்றை இரையாகத் தேடி உண்ணும். இது பகலில் மறைவான புதர்களிடையே படுத்துக் கிடக்கும் ஈரமான மண் நிலத்தில் அலகைச் செலுத்தி இரைதேடும். இது ஒரு வட்டாரத்தில் இருப்பதை ஈர மண்ணில் தேன் கூடு போல அடுத்தடுத்து இதன் அலகு பதிந்துள்ள அடையாளம் கொண்டு தெரிந்து கொள்ளலாம். வேகமின்றித் தயங்கித் தயங்கிப் பறந்தாலும் வேட்டைக்காரர்களின் குறிக்கு அகப்படாது. மரங்களிடையே அப்படியும் இப்படியுமாகத் திரும்பிப் பறந்து புதர்களிடையே புகுந்து மறையும்.

மேற்கோள்கள்

^{[2] [3]}