Złocik karaibski (Chlorostilbon elegans) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych. Znany tylko z jednego okazu odłowionego na Jamajce lub północnych Bahamach. Uznany za wymarły.
Po raz pierwszy gatunek opisał John Gould w 1860 na łamach Proceedings of the Zoological Society of London. Nie wskazał miejsca odłowienia holotypu. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Erythronota elegans[3]. Obecnie (2017) akceptowana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny nazwa to Chlorostilbon elegans[4]. Holotyp przechowywany jest w Muzeum Historii Naturalnej w Tring[5][6]; pochodzi z Jamajki lub północnych Bahamów[5]. Zdaniem A. A. Wellera, który przebadał holotyp porównując go z okazami z rodzaju Chlorostilbon i Amazilia, nie jest to mieszaniec międzygatunkowy lub nawet międzyrodzajowy[6].
Długość ciała holotypu wynosi około 98 mm[3]; długość skrzydła: 52,5 mm, długość dzioba: 18,8 mm[6]. Ciemię i spód ciała opalizujące, zielone. Tył szyi i grzbiet złocistozielony (lub pomarańczowozielony). Pokrywy nadogonowe czerwonofioletowe. Ogon długi, rozwidlony (głębokość wcięcia to 11 mm[6]), fioletowawy z zielonym połyskiem na końcach dwóch środkowych sterówek. Pokrywy podogonowe szare z brązowofioletowymi środkami piór. Pióra na skoku białe[3].
IUCN uznaje gatunek za wymarły (EX, Extinct). Znany jest tylko z jednego okazu o niepewnym pochodzeniu. Przyczyny wymarcia są niejasne[5].
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Złocik karaibski (Chlorostilbon elegans) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych. Znany tylko z jednego okazu odłowionego na Jamajce lub północnych Bahamach. Uznany za wymarły.
