Die Grootrooivalk (Falco rupicoloides) is 'n algemene standvoël wat voorkom in die grootste gedeelte van Suider-Afrika. Die voël is 34 – 38 cm groot en weeg 200 - 300 gram. In Engels staan die voël bekend as Greater Kestrel.
Grootrooivalk in die Etosha Nasionale Park, Namibië.
Onvolwasse Grootrooivalk in die Etosha Nasionale Park, Tanzanië.
Die Grootrooivalk (Falco rupicoloides) is 'n algemene standvoël wat voorkom in die grootste gedeelte van Suider-Afrika. Die voël is 34 – 38 cm groot en weeg 200 - 300 gram. In Engels staan die voël bekend as Greater Kestrel.
Falco rupicoloides és el nom científic d'un ocell rapinyaire de la família dels falcònids (Falconidae), que habita l'Àfrica oriental i meridional. En algunes llengües, rep el nom vulgar de xoriguer d'ulls blancs (anglès: White-eyed Kestrel, francès: Crécerelle aux yeux blancs, espanyol: cernícalo ojiblanco).
Planures obertes i estepes amb acàcies de l'Àfrica oriental (Etiòpia, nord-oest de Somàlia, Uganda, Kenya i nord-est de Tanzània) i Àfrica meridional (Angola, sud-oest de Zàmbia, Namíbia, Botswana, Zimbabwe, sud-oest de Moçambic i Sud-àfrica).
Se n'han descrit tres subespècies:
Falco rupicoloides és el nom científic d'un ocell rapinyaire de la família dels falcònids (Falconidae), que habita l'Àfrica oriental i meridional. En algunes llengües, rep el nom vulgar de xoriguer d'ulls blancs (anglès: White-eyed Kestrel, francès: Crécerelle aux yeux blancs, espanyol: cernícalo ojiblanco).
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cudyll coch mawr (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cudyllod cochion mawr) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Falco rupicoloides; yr enw Saesneg arno yw Greater kestrel. Mae'n perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. rupicoloides, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r cudyll coch mawr yn perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corhebog adain fannog Spiziapteryx circumcincta Cudyll Bach Falco columbarius
_male.jpg)
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cudyll coch mawr (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cudyllod cochion mawr) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Falco rupicoloides; yr enw Saesneg arno yw Greater kestrel. Mae'n perthyn i deulu'r Hebogiaid (Lladin: Falconidae) sydd yn urdd y Falconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. rupicoloides, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Der Steppenfalke (Falco rupicoloides) ist ein in Afrika beheimateter, dem Turmfalken ähnlicher Vogel aus der Familie der Falkenartigen (Falconidae). Es werden drei Unterarten unterschieden.
Der deutsche Name „Steppenfalke“ ist ein Hinweis auf den Lebensraum dieser Art. Seinen wissenschaftlichen Namen (Falco rupicoloides), sowie eine Namensvariante im Englischen (White-eyed Kestrel, neben dem gebräuchlicheren Greater Kestrel) verdankt der Steppenfalke seiner – im Gegensatz zu allen anderen Falken – weißlichen Iris.
Der Steppenfalke besiedelt offene Ebenen oder Halbwüsten mit Akazienbestand im südlichen Afrika in Höhen von bis zu 2100 m. Es werden drei Unterarten unterschieden, die räumlich deutlich getrennte Areale bewohnen:
Bei einer Körperlänge von 36–40 cm hat der Steppenfalke eine Flügellänge von 25,9 bis 29,0 cm (Männchen) bzw. 26,5 bis 29,4 cm (Weibchen). Sein Gewicht beträgt etwa 250 (Männchen) bzw. 300 Gramm (Weibchen). Kopf und Nacken zeigen schwarze Längsstreifen auf blass rostfarbenem Grund; Rücken und Schultern sind ebenfalls rostbraun und mit kräftigen schwarzen Querbalken gemustert. Der Schwanz ist schieferfarben bis schwarz und quergebändert, das Unterbauchgefieder beige. Die Iris der Augen ist weiß, der Schnabel ist blaugrau. Die Wachshaut und die Beine sind gelb.
Der Steppenfalke erbeutet vor allem Insekten, seltener kleine Säugetiere, Vögel und Reptilien (auch Schlangen) am Boden. Um sie zu erspähen, verbringt er einzeln oder paarweise einen großen Teil seiner Zeit auf Ansitzen in Baumwipfeln oder auf Telegrafenmasten („Ansitzjagd“). Sehr viel seltener als der Turmfalke rüttelt er über den weiten Ebenen seines Jagdhabitats, um bei Sichtung eines Beutetieres schnell hinabzustoßen.
Gebrütet wird in den verlassenen Nestern anderer Vögel, meist im Nest eines Kapraben oder einer Krähe, selten auch in Baumhöhlen. Ein Gelege besteht in der Regel aus drei bis vier Eiern, die Brutzeit beträgt 32–33 Tage, die Nestlingszeit (die Zeit vom Schlüpfen bis zum Flüggewerden der Jungen) 30–34 Tage. Während der Brutzeit jagt das Männchen allein.
Der Steppenfalke (Falco rupicoloides) ist ein in Afrika beheimateter, dem Turmfalken ähnlicher Vogel aus der Familie der Falkenartigen (Falconidae). Es werden drei Unterarten unterschieden.
ЧIехи тIегъерхъан (лат. Falco rupicoloides)
The greater kestrel (Falco rupicoloides) or white-eyed kestrel, is a bird of prey belonging to the falcon family Falconidae. It is one of the largest kestrels and is found in open country in southern and eastern Africa.
The plumage of the adult is mainly pale rufous, both above and below. The back, upperwing and flanks are barred with black. The breast has dark streaks and the head is streaked but has no malar stripe unlike the common and lesser kestrels. The rump and tail are grey with black bars; the tail has a white tip. In flight, the whitish underwing contrasts with the darker body. The iris of the eye is whitish, distinguishing the bird from any similar species. The bill is mainly blue-grey and the feet and cere are yellow. Juvenile birds have rufous instead of grey on the tail, streaked flanks and a dark eye.
The bird is 29–37 cm (11–15 in) long with a wingspan of 68–84 cm (27–33 in) The southern subspecies F. r. rupicoloides weighs about 181–334gr (.400–.736 lb). The form F. r. arthuri is smaller, weighing about 165–252gr (.364–.556 lb). The northern subspecies F. r. fieldi is also small and is paler than the others.
The species is usually silent but has a shrill, repeated call.
It occurs in open, arid areas where it inhabits grassland, savannas and semi-desert. It is often associated with acacias. It prefers areas where the ground cover is lower than 50 cm. It is found from sea-level up to 2150 metres, particularly between 800 and 1800 metres.
It is fairly common and widespread in the southern parts of its range but is scarce and patchily distributed further north. The form F. r. rupicoloides breeds in Namibia, Botswana, Zimbabwe, parts of Angola and Zambia and in much of South Africa apart from the wetter regions of the south and east. F. r. arthuri is found in Kenya and northern Tanzania while F. r. fieldi occurs in Ethiopia, Eritrea, northern Somalia and probably northern Kenya.
The total range covers about 3.5 million km2. The population is stable and is likely to be in the order of 100,000 to 200,000 pairs. Most birds are sedentary but some are nomadic or dispersive.
The greater kestrel usually hunts from an exposed perch such as a tree or rock. It also hovers like several other kestrels. It feeds mainly on invertebrates such as grasshoppers, termites, beetles and solifugids. It also takes lizards and sometimes small birds, mammals and snakes. It mainly catches prey on the ground. It is attracted to fires where it catches insects and other prey as they flee from the flames. Excess food may be cached underneath vegetation or stones.
The breeding season varies between different regions. In the south it lasts from July to April with a peak between September and December. Breeding takes place in all months in Kenya and Tanzania but is concentrated between April and July. The season lasts from April to August in Somalia.
Greater kestrels use the old nest of another bird for breeding, such as that of a Cape crow or pied crow. A typical site is between 2 and 20 metres above the ground in a tree or sometimes on a telegraph pole or pylon. Two to seven eggs are laid with three or four being most common. They are incubated for 22 to 23 days, mainly by the female. The young birds fledge after 30 to 34 days and remain dependent on their parents for at least 26 days longer.
The greater kestrel (Falco rupicoloides) or white-eyed kestrel, is a bird of prey belonging to the falcon family Falconidae. It is one of the largest kestrels and is found in open country in southern and eastern Africa.
La Blankokula turfalko (Falco rupicoloides) estas malgranda rabobirdo apartenanta al la genro Falco de la falka familio de Falkedoj. Ĝi estas ĉiukaze unu el la plej grandaj turfalkoj kaj troviĝas en malferma kamparo en suda kaj orienta Afriko.
La plumaro de plenkreskulo estas ĉefe helruĝecbruna, kaj supre kaj sube. La dorso, supro de flugiloj kaj flankoj estas striecaj je nigro. La brusto havas malhelajn striojn kaj la kapo estas strieca sed ne havas vangan strion malkiel la Komuna turfalko kaj kiel la Malgranda turfalko, sed estas hela blankeca subokula vangareo. La pugo kaj vosto estas grizaj kun nigraj strioj; la vosto ne havas blankan bordon. Dumfluge la blankecaj subflugiloj kontrastas kun la pli malhela korpo. La irisoj estas blankecaj, kio distingas tiun birdon el ĉiu ajn simila specio kaj nomigas la specion laŭ komuna nomo. La beko estas ĉefe blugriza kaj la piedoj, okulringo kaj vaksaĵo estas flavaj. Idoj havas ruĝecan koloron anstataŭ grizan en vosto, striecajn flankojn kaj malhelajn okulojn.
La birdo estas 29–37 cm longa kun enverguro de 68–84 cm. La suda subspecio F. r. rupicoloides pezas ĉirkaŭ 181–334 g. La formo F. r. arthuri estas pli malgranda, kaj pezas ĉirkaŭ 165–252 g. La norda subspecio F. r. fieldi estas ankaŭ pli malgranda kaj estas pli pala ol aliaj.
Tiu specio estas kutime silentema sed havas akran, ripetecan alvokon.
Ili loĝas en malfermaj, aridaj areoj kie ili loĝas ĉe herbejoj, savanoj kaj duondezertoj. Ĝi estas ofte asocia kun akacioj. Ili preferas areojn kie la grundokovro estas pli malalta ol 50 cm. Ĝi troviĝas el marnivelo ĝis 2150 m, ĉefe inter 800 kaj 1800 metroj.
Ĝi estas sufiĉe komuna kaj disvastigata en sudaj partoj de siaj teritorioj sed ĝi estas malabunda kaj makulece distribuata pli norden. La formo F. r. rupicoloides reproduktiĝas en Namibio, Bocvano, Zimbabvo, partoj de Angolo kaj Zambio kaj en multe de Sudafriko krom la pli humidaj regionoj de sudo kaj oriento. F. r. arthuri troviĝas en Kenjo kaj norda Tanzanio dum F. r. fieldi loĝas en Etiopio, Eritreo, norda Somalio kaj probable norda Kenjo.
La totala teritorio kovras ĉirkaŭ 3.5 milionoj da km2. La populacio estas stabila kaj ŝajne estas ĉirkaŭ 100,000 al 200,000 paroj. Plej parto de birdoj estas nenomadaj sed kelkaj estas nomadecaj aŭ disemaj.
La Blankokula turfalko kutime ĉasas el elstara ripozejo kia arbo aŭ roko. Ĝi ankaŭ ŝvebas kiel kelkaj aliaj turfalkoj. Ili manĝas ĉefe senvertebrulojn kiaj akridojn, termitojn, skarabojn kaj solifugedojn. Ili manĝas ankaŭ lacertojn kaj foje malgrandajn birdojn, mamulojn kaj serpentojn. Ili ĉefe kaptas predon surgrunde. Ili venas al incendioj kie ili kaptas insektojn kaj aliajn predojn dum tiuj elflugas el flamoj. Restinta manĝo povas esti kaŝata sub vegetaĵaro aŭ ŝtonoj.
La reprodukta sezono varias inter diferencaj regionoj. Sude ĝi daŭras de julio ĝis aprilo kaj ĉefe inter septembro kaj decembro. Reproduktado okazas ĉiumonate en Kenjo kaj Tanzanio sed koncentriĝas inter aprilo kaj julio. La sezono daŭras de aprilo ĝis aŭgusto en Somalio.
Blankokulaj turfalkoj uzas malnovajn nestojn de aliaj birdoj por reproduktado, kiaj tiuj de la Kabokorvo aŭ de la Blankbrusta korvo. Tipa loko estas inter 2 kaj 20 metrojn supergrunde en arbo aŭ foje sur telefon- aŭ elektrofosto. La ino demetas 2 ĝis 7 ovojn, sed 2 aŭ 4 estas plej komune. Ili estas kovataj dum 22 aŭ 23 tagoj, ĉefe de la ino. Elnestiĝo okazas post 30 al 34 tagoj kaj la idoj restas depende de siaj gepatroj dum almenaŭ 26 pliaj tagoj.
La Blankokula turfalko (Falco rupicoloides) estas malgranda rabobirdo apartenanta al la genro Falco de la falka familio de Falkedoj. Ĝi estas ĉiukaze unu el la plej grandaj turfalkoj kaj troviĝas en malferma kamparo en suda kaj orienta Afriko.
El cernícalo ojiblanco[2] (Falco rupicoloides) es una especie de ave falconiforme de la familia Falconidae propia de África austral y oriental.
Se conocen tres subespecies de Falco rupicoloides:[3]
El cernícalo ojiblanco (Falco rupicoloides) es una especie de ave falconiforme de la familia Falconidae propia de África austral y oriental.
Falco rupicoloides Falco generoko animalia da. Hegaztien barruko Falconidae familian sailkatua dago.
Falco rupicoloides Falco generoko animalia da. Hegaztien barruko Falconidae familian sailkatua dago.
Savannituulihaukka (Falco rupicoloides) on eteläisen Afrikan pesimälintu.
Linnun pituus on 29–37 cm, siipien kärkiväli 68–84 cm ja paino 160–330 g. Lajista tunnetaan kolme alalajia, joista eteläisin nimialalaji rupicoloides on isokokoisin, arthuri ja pohjoinen fieldi ovat pienikokoisempia. Höyhenpuvultaan se muistuttaa tuulihaukkaa mutta punertavaa väriä on vähemmän. Iiris on lähes valkoinen, mikä erottaa sen lähisukuisista lajeista.
Savannituulihaukat elävät eteläisessä Afrikassa, alalajit arthuri ja fieldi erillisellä alueella Tansanian pohjoisosista Keniaan, Somalian pohjoisosiin, Etiopiaan ja Eritreaan. Lajin elinympäristön ala on noin 3,2 miljoonaa neliökilometriä ja maailman populaation koko on 100 000–1 000 000 yksilöä.
Laji elää kuivilla savanneilla, puoliautiomailla ja ruohotasangoilla alavilta mailta aina 2 150 m korkeudelle vuoristoon.
Savannituulihaukat pesivät puissa tai pylväissä olevissa vanhoissa varislintujen pesissä. Naaras munii 2–7 munaa, tavallisesti neljä. Naaras hoitaa pääosan hautomisesta, joka kestää noin 32 päivää. Poikaset jättävät pesän lentokykyisinä 30–34 päivän ikäisinä ja itsenäistyvät noin neljän viikon kuluttua.
Ruokalistalla ylinnä ovat erilaiset isokokoiset hyönteiset. Se syö myös pikkulintuja, pikkujyrsijöitä, liskoja ja käärmeitä. Pyydystää saaliin yleensä maasta.
Savannituulihaukka (Falco rupicoloides) on eteläisen Afrikan pesimälintu.
Falco rupicoloides
La Crécerelle aux yeux blancs (Falco rupicoloides) est une espèce de rapaces diurnes de la famille des Falconidae.
Il gheppio maggiore (Falco rupicoloides Smith, 1829) è un uccello falconiforme della famiglia dei Falconidi. È una delle più grandi specie di gheppio ed è diffuso nei terreni aperti dell'Africa meridionale e orientale.
Il piumaggio dell'adulto è generalmente color rossiccio chiaro, sia sopra che sotto. Il dorso, le ali e i fianchi sono segnati da strisce nere. Il petto presenta una serie di strisce scure, così come la testa, dove però non vi sono i caratteristici «baffi» tipici del gheppio comune e del grillaio. Il groppone e la coda sono grigi con strisce nere; la coda ha l'estremità bianca. In volo, il bianco del sottocoda contrasta con i colori più scuri del resto del corpo. L'iride è biancastra e tale caratteristica è utile per distinguere l'uccello da qualunque altra specie simile. Il becco è prevalentemente grigio-azzurro e le zampe e la cera sono gialle. Gli esemplari giovani hanno la coda rossiccia, invece che grigia, i fianchi striati e gli occhi scuri.
Il gheppio maggiore è lungo 29–37 cm ed ha un'apertura alare di 68–84 cm. Gli esemplari della sottospecie F. r. rupicoloides pesano circa 181–334 g. La forma F. r. arthuri è più piccola (165-252 g). Anche quella settentrionale, F. r. fieldi, ha dimensioni inferiori ed ha inoltre una colorazione più chiara delle altre.
La specie è solitamente silenziosa, ma talvolta emette una serie di grida ripetute.
Vive nelle zone aride e aperte (praterie, savane e semideserti). La sua presenza è spesso associata a quella delle acacie. Predilige le aree dove la vegetazione non supera i 50 cm di altezza. Si incontra dal livello del mare fino ai 2150 m di altitudine ed è particolarmente frequente tra gli 800 e i 1800 m.
Nelle regioni meridionali dell'areale è piuttosto comune e largamente diffuso, mentre in quelle settentrionali si fa più scarso e la sua distribuzione è a macchia di leopardo. La forma F. r. rupicoloides nidifica in Namibia, Botswana, Zimbabwe, in alcune zone di Angola e Zambia e in gran parte del Sudafrica, escluse le regioni più umide del sud e dell'est. F. r. arthuri è diffuso in Kenya e nella Tanzania settentrionale, mentre F. r. fieldi si incontra solamente in Etiopia, Eritrea, Somalia settentrionale e, forse, Kenya settentrionale.
L'estensione totale dell'areale è di circa 3,5 milioni di km². La popolazione è stabile e molto probabilmente i suoi effettivi sono dell'ordine di 100.000-200.000 coppie. Quasi tutti gli esemplari sono stanziali, ma alcuni hanno abitudini nomadi o dispersive.
Di solito il gheppio maggiore cattura le sue prede piombandole addosso da un posatoio esposto, come un albero o una roccia. È tuttavia in grado di catturare le prede stando librato in aria come gli altri gheppi. Si nutre soprattutto di invertebrati come cavallette, termiti, Coleotteri e solifugi. Cattura anche lucertole e, alle volte, piccoli uccelli, mammiferi e serpenti. Le prede vengono generalmente catturate al suolo. Questa specie accorre sempre in prossimità di un incendio, poiché cattura gli insetti e le altre creature alate che fuggono via dalle fiamme. Le fonti di cibo in eccesso vengono nascoste tra la vegetazione o tra le rocce.
La stagione della nidificazione varia a seconda delle regioni. Nel sud dura da luglio ad aprile, con un picco massimo tra settembre e dicembre. In Kenya e Tanzania la nidificazione può avvenire in qualsiasi momento dell'anno, ma è più frequente tra aprile e luglio. In Somalia, invece, va da aprile ad agosto.
Per nidificare il gheppio maggiore utilizza i vecchi nidi di altre specie di uccelli, come il corvo del Capo o il corvo bianconero. Un nido tipico è situato ad un'altezza dal suolo compresa tra i 2 e i 20 m, su un albero o, talvolta, su un palo telegrafico o un traliccio. Vengono deposte da due a sette uova, ma generalmente il loro numero è di tre o quattro. Queste vengono incubate per 22-23 giorni, soprattutto dalla femmina. I piccoli si involano dopo 30-34 giorni, ma rimangono dipendenti dai genitori per almeno altri 26 giorni.
Il gheppio maggiore (Falco rupicoloides Smith, 1829) è un uccello falconiforme della famiglia dei Falconidi. È una delle più grandi specie di gheppio ed è diffuso nei terreni aperti dell'Africa meridionale e orientale.
De grote torenvalk (Falco rupicoloides) is een roofvogel uit de familie der valken (Falconidae).
Deze soort komt voor in zuidelijk en oostelijk Afrika en telt 3 ondersoorten:
Multimedia w Wikimedia Commons Pustułka stepowa (Falco rupicoloides) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). To jedna z największych pustułek zasiedlająca otwarte przestrzenie południowej i wschodniej Afryki.
Wyróżniono trzy podgatunki F. cenchroides[3][4]:
Ubarwienie dorosłej pustułki stepowej jest w większości jasnordzawe, zarówno w spodniej, jak i górnej części ciała. Grzbiet, górna strona pokryw skrzydłowych i boki ciała są czarno prążkowane. Na klatce piersiowej widać ciemne pręgi, na głowie są również obecne, ale pomijając policzki w przeciwieństwie do pustułki Falco tinnunculus i pustułeczki. Kuper i ogon są szare z czarnymi paskami. Ogon jest w dodatku biało zakończony. W locie biała spodnia część pokryw skrzydłowych kontrastuje z ciemniejszą resztą ciała. Tęczówka oka jest biaława w odróżnieniu od innych blisko spokrewnionych gatunków. Większość dzioba jest niebiesko-szara, a nogi i woskówka żółta. Ptak młodociany ma rudy ogon, zamiast szarego, prążkowania po jego bokach i ciemne oczy.
Ptak ma 29-37 cm długości i 68-84 cm rozpiętości skrzydeł. Południowy podgatunek F. r. rupicoloides waży około 181–334 gramów. Natomiast podgatunek F. r. arthuri jest mniejszy i waży 165–252 gramów. Północny podgatunek F. r. fieldi również ma mniejsze rozmiary i ma jaśniejsze upierzenie niż pozostałe.
Pustułki stepowe zwykle zachowują ciszę, ale potrafią wydać przenikliwe, powtarzane dźwięki.
Ptak zamieszkuje otwarte, suche obszary na których znajdują się użytki zielone, sawanny i półpustynie. Często pustułki związane są z akacjami. Najchętniej czują się na obszarach porośniętych roślinnością poniżej 50 cm. Spotyka się je od poziomu morza po 2150 metrów n.p.m., najczęściej pomiędzy 800 a 1800 metrów.
To dość pospolity i szeroko rozpowszechniony ptak w południowych areałach swojego występowania, ale jego rozmieszczenie na bardziej północnych terenach jest rzadsze i nieciągłe. Podgatunek F. r. rupicoloides gnieździ się w Namibii, Botswanie, Zimbabwe, częściowo w Angoli i Zambii oraz w większej części Południowej Afryki oprócz bardziej wilgotnych południowych i wschodnich regionów. Podgatunek F. r. arthuri spotyka się w Kenii i północnej Tanzanii, a F. r. fieldi występuje w Etiopii, Erytrei, północnej Somalii i prawdopodobnie również w północnej Kenii.
Całkowity zasięg pustułki stepowej obejmuje 3,5 mln km2. Jej populacja jest stabilna, a jej wielkość szacuje się na 100 000 do 200 000 par lęgowych. Większość osobników jest osiadła, ale niektóre koczują lub są rozproszone.
Pustułka stepowa poluje zwykle z dobrze wyeksponowanego obiektu, jak drzewo lub skały. Podobnie jak parę innych gatunków pustułek, zdarza się jej w locie zawisać w powietrzu. Karmi się przede wszystkim bezkręgowcami, np. konikami polnymi, termitami, chrząszczami i solfugami. Chwyta również jaszczurki, a niekiedy nawet małe ptaki, ssaki i węże.
Przeważnie polują za zdobycz na ziemi. Zwraca uwagę na lokalne pożary, gdzie może złowić owady i inne ofiary uciekające od płomieni. Gdy zgromadzonego pokarmu jest za dużo może go ukrywać pod roślinami lub kamieniami.
Miesiące w których odbywa rozród różnią się w konkretnych regionach. Na południu trwa od lipca do kwietnia z największą częstością przypadającą na wrzesień i grudzień. W Kenii i Tanzanii pustułki mogą rozmnażać się przez cały rok, choć najczęściej robią to między kwietniem a lipcem. W Somalii gniazdowanie odbywa się natomiast od kwietnia do sierpnia.
Pustułki stepowe wykorzystują stare gniazda innych ptaków, takich jak wrona przylądkowa czy kruk srokaty, aby w nich wydać na świat potomstwo. Przeważnie znajdują się one od 2 do 20 metrów nad ziemią na drzewie, a czasem słupie telefonicznym lub elektrycznej konstrukcji wsporcze.
Samica składa od 2 do 7 jaj (najczęściej 3-4). To głównie ona wysiaduje je przez 22-23 dni. Młode stają się w pełni opierzone po 30-34 dniach i pozostają zależne od swych rodzicieli przez przynajmniej kolejne 26 dni.
Pustułka stepowa (Falco rupicoloides) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). To jedna z największych pustułek zasiedlająca otwarte przestrzenie południowej i wschodniej Afryki.
Vitögd falk[2] (Falco rupicoloides) är en fågel i familjen falkar inom ordningen falkfåglar.[3]
Vitögd falk delas in i tre underarter med följande utbredning:[3]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikimedia Commons har media som rör vitögd falk.
Wikispecies har information om Falco rupicoloides.
Vitögd falk (Falco rupicoloides) är en fågel i familjen falkar inom ordningen falkfåglar.
Büyük kerkenez (Falco rupicoloides), ya da ak gözlü kerkenez doğangiller (Falconidae) familyasından bir gündüz yırtıcı kuş türüdür. Kerkenezler içinde en büyüklerindendir. Afrika'nın güneyinde ve doğusunda açık alanlarda yaşar.
Erişkin kuşların hem üst hem de alt tüyleri genel olarak soluk pas rengindedir. Sırt, kanatların üstü ve paçalar siyah çizgilidir. Göğüste ve kafada koyu çizgiler bulunur ama bayağı kerkenez ile küçük kerkenez de olduğu gibi yanak çizgileri yoktur. Kalça ve kuyruk siyah çizgili gri renktedir ve kuyruğun ucu beyazdır. Uçarken, kanatların altında bulunan beyaz tüyler koyu renkli gövde ile kontrast oluşturur. Gözün iris bölümü bu kuşu benzer türlerden ayıran özelliği olarak beyaz renklidir. Gaga asıl olarak mavimsi gridir ve gaganın tabanı ile ayaklar sarı renklidir. Genç kuşların kuyrukları gri yerine pas rengidir, paçaları çizgili ve gözleri koyu renklidir.
Büyük kerkenezin boyu 29–37 cm, kanat açıklığı ise 68–84 cm. arasındadır. Güneyde bulunan alt türü F. r. rupicoloides 181-334 g. ağırlığındadır. F. r. arthuri varyasyonu daha küçüktür ve 165-252 g. ağırlığındadır. Kuzeyde yaşayan F. r. fieldi alt türü de küçüktür ve diğerlerinden daha soluk renklidir.
Bu tür genellikle ses çıkarmaz ama çığlıkları tiz seslidir ve tekrarlardan oluşur.
Açık ve çorak alanlarda, otlaklarda, savan ve yarı çöllerde yaşar. Çoğunlukla akasyalarla bir arada bulunur. Genellikle bitki boyu 50 cm. geçen yerleri tercih eder. Deniz seviyesinden 2150 metre rakıma kadar bulunur ama özellikle 800 ila 1800 m. rakım arasında yaşar.
Güneye doğru gidildikçe yaygın olarak bulunan büyük kerkenez, kuzeye doğru daha az görülür. F. r. rupicoloides varyasyonu Namibya, Botsvana, Zimbabve, Angola'nın Zambiya'nın bazı kesimleri ile güney ve doğuda bulunan sulak alanlar haricinde Güney Afrika'nın çoğunda ürer. F. r. Arthuri Kenya ve Tanzanya'nın kuzeyinde bulunurken F. r. fieldi Etiyopya, Eritre, Somali'nin kuzeyi ve muhtemelen Kenya'nın güneyinde yaşar.
Yaşadığı alanların toplamı 3,5 milyon km2'yi bulur. Popülasyon istikrarlıdır ve 100.000-200.000 çift arasındadır. Kuşların çoğu üredikleri yerlerden ayrılmaz ama bazıları göçebedir.
Büyük kerkenez genellikle kaya ya da ağaç gibi yüksek ve etrafı açık tüneklerden avlanır. Diğer kerkenezler gibi havada avının üzerinde kanat çırparak asılı durarak da avlanır. Genelde çekirge, termit, kın kanatlılar ve solifugae gibi omurgasızlar ile beslenir.[1] Kertenkelelerin yanı sıra bazen küçük kuşları, memelileri ve yılanları da avladığı görülür. Asıl olarak avını yerde yakalar. Alevlerden kaçan böcekleri ve diğer canlıları yakalamak için yangınlara gelir.
Üreme mevsimi bölgeler arasında farklılık gösterir. Güneyde Temmuz ile Nisan aylarında sürer ama Eylül ile Aralık ayları arasında daha çok üreme yaptıkları görülür. Kenya ve Tanzanya'da tüm yıl boyunca üreme görülür ancak Nisan ile Temmuz arasında yoğunluktadır. Somali'de üreme mevsimi Nisan ile Ağustos ayları arasındadır.
Büyük kerkenezler, kuluçka için alaca karga ile Kap kargası gibi başka kuşların eski yuvalarını kullanır. Tipik bir yuva yerden 2 ila 20 m arasında yükseklikte bir ağaçta, bazen de elektrik ya da telgraf direği üzerindedir. Genellikle üç ila dört olmak üzere iki ila yedi arasında yumurta yumurtlar. Kuluçkaya genellikle dişi yatar ve süresi 22-23 gündür. Yavrular 30-34 gün arasında palazlanır ve palazlandıktan sonra en az 26 gün daha ebeveynlerine bağımlıdırlar.
_(6880816284).jpg)
|yayımcı Lynx Eds= görmezden gelindi (yardım)
Büyük kerkenez (Falco rupicoloides), ya da ak gözlü kerkenez doğangiller (Falconidae) familyasından bir gündüz yırtıcı kuş türüdür. Kerkenezler içinde en büyüklerindendir. Afrika'nın güneyinde ve doğusunda açık alanlarda yaşar.
Cắt mắt trắng (danh pháp hai phần: Falco rupicoloides) là một loài chim lá thuộc chi Cắt trong họ Cắt (Falconidae).[2] Loài này phân bố ở nam và đông châu Phi.
Loài này phân bố trong các khu vực mở và khô cằn, nơi nó sống ở đồng cỏ, thảo nguyên và bán sa mạc. Nó thường được kết hợp với cây keo. Nó thích các khu vực nơi che phủ mặt đất thấp hơn 50 cm. Nó được tìm thấy từ mực nước biển lên đến 2.150 mét, đặc biệt là giữa 800 và 1800 mét.
Nó là loài khá phổ biến và rộng rãi trong các khu vực phía nam của phạm vi của nó, nhưng là khan hiếm và phân phối chắp vá về phía bắc. Các giống F. r. rupicoloides sinh sản ở Namibia, Botswana, Zimbabwe, các bộ phận của Angola, Zambia và trong phần lớn của Nam Phi ngoài từ các vùng ẩm ướt ở phía nam và phía đông. Giống F. r. arthuri được tìm thấy ở Kenya và miền bắc Tanzania, trong khi F. r. fieldi hiện diện ở Ethiopia, Eritrea, miền bắc Somalia và có thể phía bắc Kenya.
Phạm vi tổng số bao gồm khoảng 3,5 triệu km2. Dân số ổn định và có khả năng được theo thứ tự từ 100.000 đến 200.000 cặp. Hầu hết các loài chim là ít di chuyển nhưng một số du canh du cư hoặc phân tán.
Cắt mắt trắng (danh pháp hai phần: Falco rupicoloides) là một loài chim lá thuộc chi Cắt trong họ Cắt (Falconidae). Loài này phân bố ở nam và đông châu Phi.
Falco rupicoloides A. Smith, 1829
Ареал
Большая пустельга[1], или большая африканская пустельга[2] (лат. Falco rupicoloides) — вид хищных птиц рода соколов.
Широко распространена в открытых пространствах саванн, полупустынь и пустынь на востоке и юге Африки.
Длина тела 29—37 см, размах крыльев 68—84 см, масса от 165 до 330 г. Основу питания составляют насекомые, ловит также ящериц, небольших птиц, змей и грызунов.
Выделяют три подвида[3]:
Большая пустельга, или большая африканская пустельга (лат. Falco rupicoloides) — вид хищных птиц рода соколов.
Широко распространена в открытых пространствах саванн, полупустынь и пустынь на востоке и юге Африки.
Длина тела 29—37 см, размах крыльев 68—84 см, масса от 165 до 330 г. Основу питания составляют насекомые, ловит также ящериц, небольших птиц, змей и грызунов.
