Ar morilhon Aostralia(Daveoù a vank) a zo ur spesad houidi palvezek, Aythya australis an anv skiantel anezhañ.
Anvet e voe Nyroca australis da gentañ-penn (e 1838)[1] gant an naturour saoz Thomas Campbell Eyton (1809-1880).
Bevañ a ra diwar loened-dour bihan hag a bak dre splujañ.
Bevañ a ra ar spesad en Aostralia[2] (Tasmania enni) ha mervent Okeania[3]. Pa vez sec'hor e c'hall mont betek an inizi nes evel Ginea Nevez ha Zeland-Nevez.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar morilhon Aostralia(Daveoù a vank) a zo ur spesad houidi palvezek, Aythya australis an anv skiantel anezhañ.
Anvet e voe Nyroca australis da gentañ-penn (e 1838) gant an naturour saoz Thomas Campbell Eyton (1809-1880).
El morell australià (Aythya australis) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita pantans, llacs amb vegetació emergent i aiguamolls del nord i el sud-oest d'Austràlia, Tasmània, Nova Zelanda, Nova Caledònia i localment a Nova Guinea.
El morell australià (Aythya australis) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita pantans, llacs amb vegetació emergent i aiguamolls del nord i el sud-oest d'Austràlia, Tasmània, Nova Zelanda, Nova Caledònia i localment a Nova Guinea.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hwyaden lygadwen Awstralia (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: hwyaid llygadwyn Awstralia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Aythya australis; yr enw Saesneg arno yw Australian white-eyed duck. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. australis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r hwyaden lygadwen Awstralia yn perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Alarch gyddfddu Cygnus melancoryphus Alarch utganol Cygnus buccinator
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hwyaden lygadwen Awstralia (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: hwyaid llygadwyn Awstralia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Aythya australis; yr enw Saesneg arno yw Australian white-eyed duck. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. australis, sef enw'r rhywogaeth.
Australsk taffeland (Aythya australis) er en andefugl, der lever i Australien (bortset fra de tørreste områder), på Tasmanien og sydvestlige Oceanien.
Taksonomi fra Wikispecies Australsk taffeland (Aythya australis) er en andefugl, der lever i Australien (bortset fra de tørreste områder), på Tasmanien og sydvestlige Oceanien.
Die Australische Moorente (Aythya australis) ist die einzige Tauchente Australiens. Sie kommt auf dem gesamten australischen Kontinent vor. Auf Tasmanien ist sie jedoch nur selten zu beobachten. In ihrer Gefiederfärbung erinnert sie an die europäische Moorente. Sie ist allerdings etwas größer und das Gefieder ist weniger einheitlich braun.[1]
Die IUCN stuft die Australische Moorente als nicht gefährdet (least concern) ein. Der Bestand wird auf 100.000 bis 1 Million geschlechtsreifer Individuen geschätzt.[2] In Australien zählt diese Art zum Federwild.[3]
Im Verhältnis zu anderen Enten sind Australische Moorenten sehr kleine Vögel. Sie haben in der Regel eine Körperlänge von etwa 45 Zentimeter. Die Variationsbreite der Körpergröße ist allerdings sehr groß und beträgt 42 bis 59 Zentimeter.[4] Die Flügelspannweite beträgt 65 bis 70 Zentimeter. Das Gewicht variiert zwischen 800 und 900 Gramm.[5] In ihrer Körperform sind sie auffallend rundlich. Australische Moorenten zeichnen sich durch keinen ausgeprägten Geschlechtsdimorphismus aus. Die Geschlechter können jedoch an der Augenfarbe unterschieden werden. Beim Männchen ist die Iris weiß, während das Weibchen eine braune Iris hat. Im Flug ist die Australische Moorente an der weißen Flügelunterseite sowie am hellen Bauch gut von anderen Entenvögeln zu unterscheiden.
Im Prachtkleid hat das Männchen eine leuchtend rotbraunes Gefieder. An Kopf und Brust ist das Gefieder fast glänzend. Die Flanken, der Rücken und der Schwanz sind von einem etwas dunkleren Rotbraun. Die Schwanzunterdecke ist weiß und der Unterbauch ist gleichfalls weiß. Die Flügelseite ist weiß mit einer schmalen braunen Begrenzung. Der Schnabel ist dunkelgrau und weist kurz vor dem Nagel ein auffälliges graublaues Band auf. Das Ruhekleid entspricht dem Kleid des Weibchens. Dieses ähnelt sehr dem Männchen, hat aber eine insgesamt dumpfere Gefiederfärbung. Die Schnabelfärbung entspricht dem Männchen, ist aber insgesamt etwas weniger auffällig.
Australische Moorenten durchlaufen eine Vollmauser, sobald die Brut abgeschlossen ist.
Noch nicht ausgewachsene Australische Moorenten weisen ein dem Weibchen ähnliches Federkleid auf. Sie sind insgesamt aber etwas blasser. An Kinn und Kehle ist diese insgesamt blassere Gefiederfärbung besonders auffällig. Die Iris ist bei ihnen noch haselbraun. Der Schnabel ist noch durchgehend dunkel bleigrau. Die Ausbildung der hellen Schnabelbinde beginnt im 5. bis 6. Monat.[6] Auf der Körperunterseite sind sie stärker gefleckt. Eine sichere Unterscheidung von Jungvögeln und ausgewachsenen Weibchen ist nur in der Hand möglich, d. h. wenn sie beispielsweise zur Beringung eingefangen und ihre Federn und ihr Gewicht nachgemessen werden kann.
Die Küken sind an der Körperoberseite dunkelbraun. Das Gesicht ist hell strohgelb und weist keine auffälligen Farbflecken auf. An den Flügeln finden sich breite gelbe Streifen. Ám Rumpf befinden sich zwei blassgelbe Farbflecken.[4]
Die Australische Moorente hat ein Verbreitungsgebiet, das normalerweise auf Australien und Tasmanien begrenzt ist. Es wird allerdings nicht ausgeschlossen, dass die Australische Moorente vor der Besiedelung Neuseelands durch Europäer dort zu den regelmäßigen Brutvögeln zählte.[7] Charakteristisch für Australische Moorenten ist es, dass umherziehende Moorenten Überschwemmungsgebiete kurzfristig besiedeln und bei ihrem Austrocknen auch ebenso schnell verlassen. In Jahren, in denen reiche Niederschläge einen hohen Populationszuwachs bewirken, findet eine sehr weit reichende Verbreitung statt. Australische Moorenten wandern dann auch über weite Strecken ab und erreichen dann gelegentlich Neuguinea, Neuseeland und andere Inseln des Pazifiks. Sie brüten dort gelegentlich auch. Zu einer langfristigen Ansiedlung ist es nach solchen Besiedelungen bis jetzt jedoch nicht gekommen.[8][9] Auf Neuseeland war die Australische Moorente häufig als sie durch Europäer erstmals beobachtet wurde. Die Māori verfügen über eine Bezeichnung für diese Vogelart, was ebenfalls darauf hinweist, dass sie früher in Neuseeland häufiger war.[3]
Als Lebensraum besiedeln Australische Moorenten Feuchtgebiete mit tiefen Gewässern, deren Boden ein reiches Nahrungsangebot bietet. In Salzmarschen sind sie selten, aber gelegentlich finden sie sich auch in Frischwasserlagunen im Küstengebiet ein, besiedeln Salzseen, Mangrovensümpfe und Brackwasser. Sie sind selten an Land zu beobachten und baumen niemals auf.
Die Populationszahlen der Australischen Moorente sind nur schwer zu ermitteln. Bestandszahlen für den gesamten Kontinent fehlen. Zwischen 1983 und 1992 wurden jedoch mit Luftaufnahmen die Populationsgröße für ein großes Gebiet in Ostaustralien ermittelt. In diesem Gebiet wurde ein durchschnittlicher Bestand von 170.000 Individuen ermittelt. In der Spitze wurden bis zu 620.000 Individuen gezählt.[10] Grundsätzlich geht man davon aus, dass die Bestandszahlen stark fluktuieren und ähnlich wie bei der Affenente nach Zeiten mit reichlich Regenfall groß sind.[10]
Wie andere Tauchenten auch, suchen sie sich ihre Nahrung während Tauchgängen und bleiben dann gelegentlich bis zu einer Minute unter Wasser. Sie sind so geschickte Taucher, dass sie beim Eintauchen kaum Wellen auf der Wasseroberfläche verursachen. Unter Wasser bewegen sie sich mit Hilfe ihrer großen Füße fort. Ihre Nahrung finden sie, indem sie mit ihrem Schnabel den Bodengrund durchsuchen. Daneben findet auch ein Gründeln und Seihen statt. Australische Moorenten ernähren sich überwiegend von Wasserkleinlebewesen und fressen nur gelegentlich auch Wasserpflanzen. Eine Nahrungssuche auf Grasland und anderen Agrarflächen findet nur sehr selten statt.[10]
Es liegen bislang keine detaillierten Studien über das Fortpflanzungsverhalten der Australischen Moorente vor. Es scheint sich bei der Australischen Moorente um einen Einzelbrüter zu handeln, der das Nest in unmittelbarer Gewässernähe in dichter Vegetation errichtet. Die Nester sind kompakte Bauten mit einer tiefen Nestmulde und oft einer laubenartigen Überdachung.[9]
Die australische Brutzeit steht nicht genau fest, scheint aber in den Zeitraum August bis Dezember zu fallen. Es gibt aber ausreichend Hinweise, dass eine intensive Fortpflanzungszeit nach großen Regenfällen einsetzt, wenn im Inneren Australiens viel Land überschwemmt ist. Im nordöstlichen New South Wales werden Bruten regelmäßig im Januar und Februar beobachtet, weiter im Inland von New South Wales dagegen überwiegend im Zeitraum September bis Dezember.
Es brütet allein das Weibchen, das auch alleine die Küken führt. Die Eier sind elliptisch. Die Schale ist glänzend und cremeweiß. Die Eier sind die größten, die bislang bei weißäugigen Enten festgestellt wurden. Sie haben durchschnittlich eine Größe von 57 × 42 Millimeter. Nach jetzigen Erkenntnissen umfasst ein Vollgelege neun bis dreizehn Eier. Größere Gelege sind darauf zurückzuführen, dass mehrere Weibchen in ein Gelege legen. Auch Mähnengänse legen gelegentlich ihre Eier in die Nester von Australischen Moorenten.[11] Die Inkubationszeit ist in freier Wildbahn nicht hinreichend untersucht, beträgt aber mutmaßlich 25 Tage. In menschlicher Obhut gezogene Küken wiegen nach dem Schlüpfen 29,5 Gramm.[12]
Die Australische Moorente ist erst sehr spät nach Europa importiert wurden. Europäischer Ersthalter war vermutlich der britische Wildfowl Trust, der 1959 3 Paare aus Australien erhielt und damit eine Nachzucht begründete. Aus der Nachzucht wurde der europäische Zoobestand begründet. Ab 1966 hielt beispielsweise der Tierpark Berlin Australische Moorenten. Da Australische Moorenten ein wenig spektakuläres Gefieder und eine große Ähnlichkeit mit den europäischen Moorenten aufweisen, wurden sie nie zu einem populären Ziergeflügel. Auch der Bestand in den europäischen Zoos ist bis heute nur gering. Trotz ihrer subtropischen Heimat gelten Australische Moorenten als wenig kälteempfindlich und werden wie die europäischen Moorenten gehalten.[9]
Die Australische Moorente (Aythya australis) ist die einzige Tauchente Australiens. Sie kommt auf dem gesamten australischen Kontinent vor. Auf Tasmanien ist sie jedoch nur selten zu beobachten. In ihrer Gefiederfärbung erinnert sie an die europäische Moorente. Sie ist allerdings etwas größer und das Gefieder ist weniger einheitlich braun.
Die IUCN stuft die Australische Moorente als nicht gefährdet (least concern) ein. Der Bestand wird auf 100.000 bis 1 Million geschlechtsreifer Individuen geschätzt. In Australien zählt diese Art zum Federwild.
The hardhead (Aythya australis), also known as the white-eyed duck, is the only true diving duck found in Australia. The common name "hardhead" has nothing to do with the density of the bird's skull, instead referring to the difficulty encountered by early taxidermists in processing the head.[2] Hardheads are found in wetter, coastal regions of Australia, particularly in the south-east, but are known to disperse as far afield as New Guinea, New Zealand, and the Pacific Islands.[3]
Hardheads are smaller than most ducks, usually not reaching much more than 45 cm long but sometimes reaching 60 cm, and noticeably more rounded in overall form than most ducks. Both male and female are a fairly uniform chocolate-brown above, with rufous flanks and white undersides (which are often not visible if the duck is in the water). The trailing edges and almost the entire underside of the wings are white. In the male, the eyes are a striking white, in the female, brown.[2][4]
Hardheads are common in the south-east of Australia, particularly in the Murray-Darling Basin, but also in the wetter country near the coasts.[4] They are moderately nomadic in normal years, but disperse widely in times of drought. Significant numbers reach as far afield as New Guinea, New Zealand, and the islands of the Pacific, where they can remain for some time, even breeding for a season or two.[3]
Hardheads prefer larger lakes, swamps and rivers with deep, still water, but are often seen in smaller streams, flooded grasslands, and shallow pools. As a general rule, they avoid coastal waters.[4] They rarely come to land and never perch in trees.
Widespread throughout its large range, the hardhead is evaluated as Least Concern on the IUCN Red List of Threatened Species.[1]
Like the other members of the pochard group, hardheads feed by diving deeply, often staying submerged for as long as a minute at a time. They slip under the water with barely a ripple, simply lowering their heads and thrusting with their powerful webbed feet. They eat a broad range of small aquatic creatures, and supplement this with water weeds.[4]
Hardheads are usually silent, but males have a soft, wheezy whistle and 'whirr'. Females have a loud rattling 'gaark' call.[4]
Standing male
Male in flight
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) The hardhead (Aythya australis), also known as the white-eyed duck, is the only true diving duck found in Australia. The common name "hardhead" has nothing to do with the density of the bird's skull, instead referring to the difficulty encountered by early taxidermists in processing the head. Hardheads are found in wetter, coastal regions of Australia, particularly in the south-east, but are known to disperse as far afield as New Guinea, New Zealand, and the Pacific Islands.
La Aŭstralia merganaso, Aythya australis, estas la nura vera membro de la grupo de la merganasoj troviĝanta en Aŭstralio. La Aŭstralia merganaso estas komuna en sudorienta Aŭstralio, ĉefe en la baseno de la riveroj Murray kaj Darling, sed ankaŭ en pli humida kamparo ĉe la marbordoj. Ili estas iom nomadecaj en normalaj jaroj, sed disiĝas amplekse en epokoj de trosekeco. Gravaj nombroj atingas tiom for kiom ĝis Nov-Gvineo, Nov-Zelando, kaj insuloj de la Pacifiko, kie ili povas resti dum iome da tempo, eĉ reproduktiĝi dum unu sezono aŭ du.
Kiel ĉe la aliaj membroj de la grupo de merganasoj, ankaŭ la Aŭstralia merganaso manĝas per profunda plonĝado, ofte restante submerĝe tiom longe kiom ĝis unu minuto. Ĝi ŝoviĝas subakve per simpla plonĝado, subigante sian kapon kaj per forta elano de sia povegaj retecaj piedoj. Ili manĝas larĝan gamon de malgrandaj akvaj bestetoj, kaj suplemente per akvoherboj.
La Aŭstraliaj merganasoj preferas plej grandajn lagojn, marĉojn kaj riverojn kun profundaj, trankvilaj akvoj, sed estas ofte vidataj en pli malgrandaj rojoj, inundaj herbejoj, kaj neprofundaj lagetoj. Kiel ĝenerala regulo, ili evitas marbordajn akvojn. Ili rare venas surtere kaj neniam ripozas en arboj.
La Aŭstraliaj merganasoj estas malgrandaj laŭ anasaj standardoj, kutime ne multe pli ol 45 cm longa sed atingante foje eĉ 60 cm, kaj rimarkinde pli rondoformaj en ĝenerala formo ol plej anasoj. Kaj maskloj kaj inoj estas supre ĝenerale uniforme ĉokolad-brunaj, kun ruĝecbrunaj flankoj kaj blankaj subaj partoj (kiuj estas ofte nevideblaj se la anaso estas surakve). La malantaŭaj bordoj kaj preskaŭ la tutaj subaj partoj de flugiloj estas blankaj. La kapo estas multe pli malhelbruna ĉefe ĉe krono kaj bridareo. La brusto estas pli ruĝecbruna kaj la suba dorso pli malhelbruna al nigreca.
Ĉe la masklo, la irisoj estas rimarkinde blankaj, dum ĉe la ino estas malhelbrunaj. La beko estas nigreca en la komenca parto, poste hela kaj kun nigra "ungo" en centra pinto: ĉe la masklo la hela parto estas blankeca kaj ĉe la ino helgriza, do pli kontraste ĉe masklo. Estas iom da seksa duformismo.
Disvastigata tra sia ampleksa teritorio, la Aŭstralia merganaso estis taksita kiel Malplej Zorgiga ĉe la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.[1]
La Aŭstralia merganaso, Aythya australis, estas la nura vera membro de la grupo de la merganasoj troviĝanta en Aŭstralio. La Aŭstralia merganaso estas komuna en sudorienta Aŭstralio, ĉefe en la baseno de la riveroj Murray kaj Darling, sed ankaŭ en pli humida kamparo ĉe la marbordoj. Ili estas iom nomadecaj en normalaj jaroj, sed disiĝas amplekse en epokoj de trosekeco. Gravaj nombroj atingas tiom for kiom ĝis Nov-Gvineo, Nov-Zelando, kaj insuloj de la Pacifiko, kie ili povas resti dum iome da tempo, eĉ reproduktiĝi dum unu sezono aŭ du.
El porrón australiano (Aythya australis),[2] también conocido como pato ojos blancos de Australia,[3] es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae nativa de Australia y Nueva Caledonia.
Los porrones australianos son patos de pequeño tamaño, aunque de cuerpo voluminoso. Miden entre 46-49 cm de largo y tienen una envergadura alar de 65 a 70 cm.[4] El macho se caracteriza por sus ojos de iris blanco, y su plumaje es principalmente de color castaño oscuro con cierto tono rojizo variable, salvo una gran mancha en el vientre, la parte inferior de las alas y la zona infracaudal que son blancas. También presenta una lista blanca que recorre la parte superior de sus plumas de vuelo y los bordes de las coberteras alares. Las hembras tienen un patrón de color muy similar al de los machos aunque de tonos pardos más apagados, y sus ojos son castaños. El pico de ambos es principalmente negruzco, con una mancha blanca en la parte terminal en el caso de los machos, aunque la punta también es negra. Las hembras únicamente tienen esta parte blanquecina.
El porrón australiano fue descrito científicamente por el naturalista inglés Thomas Campbell Eyton en 1838, con el nombre de Nyroca australis.[5] Posteriormente fue trasladado al género Aythya, que por haber sido creado con anterioridad, en 1822 por Friedrich Boie, tenía prioridad como nombre del género.[6] La etimología del nombre de su género, Aythya, procede del término griego αἴθυια (aithuia), un ave marina sin identificar citada por Aristóteles;[7] mientras que su nombre específico, australis, simplemente es el término latino que significa «sureño».
Se reconocen dos subespecies:[8][9]
Es nativo de Australia, incluida Tasmania, y es común en el sureste del país, en particular en la en la cuenca del Murray-Darling y en las zonas más húmedas cerca de las costa e islas costeras. Es moderadamente nómada en años normales, pero se dispersa ampliamente en tiempos de sequía. Un número significativo alcanza lugares tan lejanos como Nueva Guinea, Nueva Zelanda y las islas del Pacífico, donde pueden permanecer durante algún tiempo, incluso reproducirse por una o dos temporadas.
Al igual que los otros miembros del género Aythya, se alimentan por medio de buceo profundo, a menudo permaneciendo sumergido durante tanto tiempo como un minuto. Se desliza bajo el agua con facilidad, simplemente bajando la cabeza y empujando con sus poderosas patas palmeadas. Se alimenta de una amplia variedad de pequeñas criaturas acuáticas que complementa con malezas acuáticas. Prefiere los grandes lagos, pantanos y ríos profundos, pero se ven a menudo en pequeños arroyos, praderas inundadas y estanques de poca profundidad. Como regla general evita las aguas costeras. Rara vez llega a tierra y nunca se posa en los árboles.
El porrón australiano (Aythya australis), también conocido como pato ojos blancos de Australia, es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae nativa de Australia y Nueva Caledonia.
Aythya australis Aythya generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Australiansotka (Aythya australis)[2] on sorsalintu.
Australiansotkaa tavataan suuressa osassa Australiaa. Sen populaatio on suuri, ja sen kannankehitys on vakaa. Laji on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Australiansotka (Aythya australis) on sorsalintu.
Aythya australis
Le Fuligule austral (Aythya australis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Anatidae. C'est le seul fuligule d'Australie.
C'est un petit canard ne dépassant pas généralement 45 cm de longueur, mais pouvant atteindre parfois 60 cm, et de forme trapue. Sa masse moyenne est de 850 g. Mâles et femelles sont chocolat sur le dos, roux sur les flancs et blanc sur le ventre. Le dessous des ailes est blanc. Chez le mâle, les yeux ont un anneau blanc alors qu'il est brun chez la femelle.
Il est très courant dans le sud-est de l'Australie, particulièrement dans le bassin Murray-Darling mais aussi dans les régions côtières humides environnantes. Il est assez sédentaire de manière générale, mais peut se déplacer très loin en cas de sécheresse, pouvant aller jusqu'en Nouvelle-Guinée, Nouvelle-Zélande ou autres îles de l'océan Pacifique, où il peut rester quelque temps, voire y nicher une saison ou deux.
Il préfère les grands lacs, les étangs et les rivières profonds où l'eau est calme, mais on peut également les voir dans les petits cours d'eau, les prairies inondées ou les mares. Ils évitent les côtes, vont rarement à terre et évidemment[pourquoi ?] ne se perchent jamais.
Ce canard se nourrit de petits animaux aquatiques[Lesquels ?] qu'il va chercher en plongeant profondément en se propulsant avec ses pattes et en fouillant avec sa tête. Éventuellement, il peut consommer des graines aquatiques.
Il se reproduit toute l'année. La femelle pond une dizaine d'œufs qu'elle couve 32 jours.
D'après Alan P. Peterson, cette espèce est constituée des deux sous-espèces suivantes :
Femelle
Aythya australis
Le Fuligule austral (Aythya australis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Anatidae. C'est le seul fuligule d'Australie.
Tvrdoglavka ili bjelooka patka (lat. A. australis) je jedina prava patka ronilica koja živi u Australiji.
Najrasprostranjenija je u jugoistočnoj Australiji. Također obitava i u Novoj Gvineji i Novom Zelandu, te još nekim pacifičkim otocima, gdje nekad ostanu na dulje vrijeme, čak i dvije sezone gniježdenja. Živi u slatkovodnim močvarama ili zaklonjenim estuarijima. Opće pravilo je da izbjegava obalne vode. Rijetko se viđa na kopnu.
Tvrdoglavka je patka srednje veličine, 45-60 cm. Teška je 850 grama. Čokoladnosmeđe je boje. Donji dio krila je bijel, obrubljen smeđom bojom. Prsa su bijela. Kljun ima blijedoplavi vrh. Mužjaci imaju izrazito bijelu šarenicu, dok je ženkama smeđa.
Ova patka hranu traži ronjenjem. Uskače u vodu prema naprijed, jednostavno spušta glavu i potiska isprepletene noge prema dolje. Bez problema roni i do dubine od 40 metara ispod vode[1]. U vodi često ostane i dulje od minute. Hrani se vodenim biljkama i životinjama, osobito dagnjama i kamenicama.
Gnijezdi se u niskoj, bujnoj vegetaciji, unutar ili u blizini vode. Gnijezdo je napravljeno od trstike, štapića i vegetacije. Gnijezdo pravi ženka koja polaže 9-13 jaja. Inkubacija traje 32 dana. Za vrijeme inkubacije mužjak se sklanja od gnijezda i mitari se. Nakon što se izlegne, pačić teži 29.5 grama[2].
Tvrdoglavka ili bjelooka patka (lat. A. australis) je jedina prava patka ronilica koja živi u Australiji.
Kambangan australia (Aythya australis) atau itik mata-putih, atau kambangan cokelat adalah jenis bebek yang pandai menyelam. Dengan cara menundukkan kepalanya ke dalam air, bebek ini kemudian menyelam dengan dorongan kaki berselaput yang kuat. Kambangan coklat mampu menyelam hingga cukup dalam dan bisa bertahan di bawah air hingga semenit lamanya. Bebek ini memakan beragam makhluk air.
Kambangan australia lebih menyukai danau, rawa, dan sungai besar dengan air yang dalam dan tenang. Namun mereka juga dapat ditemukan di anak sungai kecil, padang rumput yang tergenang, dan kolam dangkal. Lazimnya mereka menghindari perairan pantai. Bebek ini jarang terlihat di daratan dan tak pernah terlihat berada di dahan pohon.
Untuk ukuran bebek, kambangan australia tergolong kecil. Baik jantan maupun betina biasanya memiliki warna coklat, bagian samping dan bawahnya kemerahan (sering tak terlihat jika sedang berada di air). Bagian mata pada bebek jantan berwarna putih (sehingga jenis bebek ini dikenal dengan nama "Itik mata putih), sementara pada betinanya berwarna coklat.
Kambangan australia tersebar di Australia dan Pulau Papua,[2] terkadang berkunjung dan berbiak di kawasan Wallacea, Jawa, Melanesia, dan Selandia Baru.[3]
Kambangan australia (Aythya australis) atau itik mata-putih, atau kambangan cokelat adalah jenis bebek yang pandai menyelam. Dengan cara menundukkan kepalanya ke dalam air, bebek ini kemudian menyelam dengan dorongan kaki berselaput yang kuat. Kambangan coklat mampu menyelam hingga cukup dalam dan bisa bertahan di bawah air hingga semenit lamanya. Bebek ini memakan beragam makhluk air.
Kambangan australia lebih menyukai danau, rawa, dan sungai besar dengan air yang dalam dan tenang. Namun mereka juga dapat ditemukan di anak sungai kecil, padang rumput yang tergenang, dan kolam dangkal. Lazimnya mereka menghindari perairan pantai. Bebek ini jarang terlihat di daratan dan tak pernah terlihat berada di dahan pohon.
Untuk ukuran bebek, kambangan australia tergolong kecil. Baik jantan maupun betina biasanya memiliki warna coklat, bagian samping dan bawahnya kemerahan (sering tak terlihat jika sedang berada di air). Bagian mata pada bebek jantan berwarna putih (sehingga jenis bebek ini dikenal dengan nama "Itik mata putih), sementara pada betinanya berwarna coklat.
La moretta australiana, Aythya australis, è la sola vera anatra tuffatrice che viva in Australasia. Le morette australiane sono comuni nel sud-est dell'Australia, soprattutto nel bacino del Murray-Darling, ma anche nelle zone più umide nei pressi delle coste. In anni normali sono abbastanza nomadi, ma si disperdono largamente in periodi di siccità. Un certo numero di questi animali raggiunge allora la Nuova Guinea, la Nuova Zelanda e le isole del Pacifico, dove questi possono rimanere per un certo tempo, riproducendovisi perfino per una o due stagioni.
Come gli altri membri del gruppo dei moriglioni, le morette australiane si nutrono immergendosi in profondità, spesso rimanendo sommerse per un minuto alla volta. Scivolano sott'acqua formando un'increspatura appena percettibile, rivolgendo semplicemente le loro teste verso il basso e sospingendosi con i loro piedi palmati. Mangiano una vasta gamma di piccole creature acquatiche, integrando la loro dieta con erbe acquatiche.
Le morette australiane preferiscono i laghi più grandi, le paludi e i fiumi con acque profonde, ma vengono spesso avvistate anche in ruscelli più piccoli, praterie allagate e stagni poco profondi. Come regola generale, evitano le acque costiere. Si spingono raramente sulla terraferma e non si appollaiano mai sugli alberi.
Le morette australiane sono piccole rispetto alle dimensioni standard delle anatre, non superando solitamente i 45 cm di lunghezza, anche se a volte raggiungono i 60 cm, e sono nell'insieme di forma visibilmente più arrotondata di quella della maggior parte delle anatre. Sia il maschio che la femmina presentano le parti superiori di color bruno-cioccolato uniforme, con i fianchi rossicci e le regioni inferiori bianche (che sono spesso invisibili se l'anatra si trova in acqua). I bordi d'uscita e quasi l'intero lato inferiore delle ali sono bianchi. Nel maschio, gli occhi sono di un particolare colore bianco (le morette australiane sono indicate qualche volta come anatre dagli occhi bianchi), mentre nelle femmine sono bruni.
Largamente diffusa in tutto il suo vasto areale, la moretta australiana viene considerata a rischio minimo nella Lista Rossa delle Specie Minacciate della IUCN.
La moretta australiana, Aythya australis, è la sola vera anatra tuffatrice che viva in Australasia. Le morette australiane sono comuni nel sud-est dell'Australia, soprattutto nel bacino del Murray-Darling, ma anche nelle zone più umide nei pressi delle coste. In anni normali sono abbastanza nomadi, ma si disperdono largamente in periodi di siccità. Un certo numero di questi animali raggiunge allora la Nuova Guinea, la Nuova Zelanda e le isole del Pacifico, dove questi possono rimanere per un certo tempo, riproducendovisi perfino per una o due stagioni.
Come gli altri membri del gruppo dei moriglioni, le morette australiane si nutrono immergendosi in profondità, spesso rimanendo sommerse per un minuto alla volta. Scivolano sott'acqua formando un'increspatura appena percettibile, rivolgendo semplicemente le loro teste verso il basso e sospingendosi con i loro piedi palmati. Mangiano una vasta gamma di piccole creature acquatiche, integrando la loro dieta con erbe acquatiche.
Le morette australiane preferiscono i laghi più grandi, le paludi e i fiumi con acque profonde, ma vengono spesso avvistate anche in ruscelli più piccoli, praterie allagate e stagni poco profondi. Come regola generale, evitano le acque costiere. Si spingono raramente sulla terraferma e non si appollaiano mai sugli alberi.
Le morette australiane sono piccole rispetto alle dimensioni standard delle anatre, non superando solitamente i 45 cm di lunghezza, anche se a volte raggiungono i 60 cm, e sono nell'insieme di forma visibilmente più arrotondata di quella della maggior parte delle anatre. Sia il maschio che la femmina presentano le parti superiori di color bruno-cioccolato uniforme, con i fianchi rossicci e le regioni inferiori bianche (che sono spesso invisibili se l'anatra si trova in acqua). I bordi d'uscita e quasi l'intero lato inferiore delle ali sono bianchi. Nel maschio, gli occhi sono di un particolare colore bianco (le morette australiane sono indicate qualche volta come anatre dagli occhi bianchi), mentre nelle femmine sono bruni.
Largamente diffusa in tutto il suo vasto areale, la moretta australiana viene considerata a rischio minimo nella Lista Rossa delle Specie Minacciate della IUCN.
De Australische witoogeend (Aythya australis) is een eend uit het geslacht Aythya, dat tot de familie Anatidae behoort. Deze soort is niet bedreigd.
De Australische witoogeend is een vrij kleine eend, doorgaans niet langer dan 45 centimeter (soms wel uitschieters tot 60 centimeter). Ze hebben een iets rondere vorm dan de meeste andere soorten eenden. Zowel mannetjes als vrouwtjes zijn chocoladebruin bovenaan met een witte onderkant (die vaak niet zichtbaar is doordat ze praktisch nooit uit het water komen). De onderkant van de vleugels is eveneens wit.
Net zoals andere duikeenden, voeden Australische witoogeenden zich door te duiken. Ze consumeren kleine waterdieren en watervegetatie. Ze leven voornamelijk in de buurt van grote meren, moerassen en rivieren met diep, stilstaand water, alsook in kleinere beken, ondergelopen grasland en ondiepe plassen. Hoewel ze soms dicht bij de kust leven, zullen ze echt zeewater doorgaans mijden. Verder komen ze zelden aan land en in bomen zijn ze al helemaal niet te zien.
De soort telt 2 ondersoorten:
Het is de enige echte duikeend die van oorsprong in Australië voorkomt. Ze leven er voornamelijk in het zuidoosten, meer bepaald in Murray-Darling Basin en aan de kust. Het zijn geen echte trekvogels, maar ze kunnen wel op grote schaal wegtrekken in tijden van droogte. Dan vliegen ze vooral naar Nieuw-Guinea, Nieuw-Zeeland en de eilanden van de Grote Oceaan.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Australische witoogeend (Aythya australis) is een eend uit het geslacht Aythya, dat tot de familie Anatidae behoort. Deze soort is niet bedreigd.
Australdukkand (Aythya australis) er ei lita til mellomstor dukkand i Aythya-slekta og er einaste dukkand som lever i Australia. Australdukkender er vanlege i søraustlege Australia, spesielt i Murray–Darlingbekkenet, men òg i det våtare landskapet nær kysten av Victoria. Dei er moderat nomadiske i normale år, men spreier seg mykje i høve til regnvêr og tørke. Monalege mengder av australender kan streife så langt unna som til Indonesia, Ny-Guinea, New Zealand, og andre øyar i Stillehavet,[1] der dei kan halde seg ei tid, jamvel over ein hekkesesong.
Australdukkender er i gjennomsnitt 48 centimeter i kroppslengd og veg 900 gram.[1] Begge kjønn er ganske einsarta sjokoladebrune på oversida, medraudbrune kroppssider, og noko kvitt på undersida, som ofte ikkje er synleg viss anda er i vatnet. I flukt er viser dei eit breitt kvitt band i bakkanten frå vengespissen til kroppen og nesten heile undersida av vengene er kvite. Hannfuglar har eit slåande kvitt auge, hoer har brunt auge.
Australdukkender føretrekker større innsjøar, sumpar og elver med djupt, stille vatn, men er ofte sett i mindre bekker, oversumde grassletter og grunne basseng. Som ein generell regel, unngår dei kystnære farvatn. Dei kjem sjeldan på land. Til likskap med somme andre dukkender, søkjer australender føde ved å dukke djupt, og kan ofte vere nede så lenge som eit minutt om gongen.[treng kjelde] Dei et eit breitt spekter av små, vasslevande dyr, og supplerer dette med akvatiske plantar.
Populasjonen er ikkje truga.[2]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Australdukkand Australdukkand (Aythya australis) er ei lita til mellomstor dukkand i Aythya-slekta og er einaste dukkand som lever i Australia. Australdukkender er vanlege i søraustlege Australia, spesielt i Murray–Darlingbekkenet, men òg i det våtare landskapet nær kysten av Victoria. Dei er moderat nomadiske i normale år, men spreier seg mykje i høve til regnvêr og tørke. Monalege mengder av australender kan streife så langt unna som til Indonesia, Ny-Guinea, New Zealand, og andre øyar i Stillehavet, der dei kan halde seg ei tid, jamvel over ein hekkesesong.
Australdukkender er i gjennomsnitt 48 centimeter i kroppslengd og veg 900 gram. Begge kjønn er ganske einsarta sjokoladebrune på oversida, medraudbrune kroppssider, og noko kvitt på undersida, som ofte ikkje er synleg viss anda er i vatnet. I flukt er viser dei eit breitt kvitt band i bakkanten frå vengespissen til kroppen og nesten heile undersida av vengene er kvite. Hannfuglar har eit slåande kvitt auge, hoer har brunt auge.
Australdukkender føretrekker større innsjøar, sumpar og elver med djupt, stille vatn, men er ofte sett i mindre bekker, oversumde grassletter og grunne basseng. Som ein generell regel, unngår dei kystnære farvatn. Dei kjem sjeldan på land. Til likskap med somme andre dukkender, søkjer australender føde ved å dukke djupt, og kan ofte vere nede så lenge som eit minutt om gongen.[treng kjelde] Dei et eit breitt spekter av små, vasslevande dyr, og supplerer dette med akvatiske plantar.
Populasjonen er ikkje truga.
Australdykkand (vitenskapelig navn Aythya australis) er en fugl i andefamilien.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. 
Multimedia w Wikimedia Commons Podgorzałka australijska (Aythya australis) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje w Australii, Nowej Zelandii, Vanuatu i Nowej Kaledonii.
Po raz pierwszy podgorzałkę australijską opisał Thomas Campbell Eyton w swojej pracy A monograph on the Anatidae or duck tribe, pod nazwą Nyroca australis. Okaz tego ptaka dostarczył mu John Gould[6]. Aktualnej nazwy Aythya australis użył G. R. Gray w 1871 roku[7]. W 1890 roku Ferdinand Heine i Anton Reichenow w książce Nomenclator Musei Heineani Ornithologici umieścili ten gatunek razem z podgorzałką (Aythya nyroca) w rodzaju Ilyonetta jako I. australis[8]. 21 lat później w Novitates zoologicae podgorzałka australijska została zaklasyfikowana jako podgatunek podgorzałki, Nyroca nyroca australis[9]. Ptaki zaobserwowane na Wyspie Banksa zostały uznane za osobny podgatunek A.a. extima, jednak możliwe, że były to australijskie osobniki, które zasiedliły nowy teren. W niewoli gatunek ten tworzy mieszańce z kaczką krzyżówką (Anas platyrhynchos)[10] oraz cyraneczką australijską (Anas gracilis)[11].
Obecnie wyróżnia się 2 podgatunki[12]:
Proponowano podgatunek A.a. papuana (Ripley, 1964) z zasięgiem występowania obejmującym Irian Zachodni (Nowa Gwinea) oraz A.a. ledeboeri[13] (Bartels & Franck, 1938) występujący na Jawie. Obecnie traktowane są jakie ptaki, które zaleciały tam przypadkowo[14].
Nazwa gatunkowa australis oznacza „południowy” lub „australijski”[14], natomiast nazwa rodzajowa Aythya pochodzi od greckiego słowa aithyia, które prawdopodobnie oznaczało ptaki z rodzaju Fulica (łyski)[15].
Lokalne, australijskie nazwy to Er-roo-doo, Errudo, E-ro-to i Irodu[16]; w języku maoryskim Karakahia[17].
T.C. Eyton w pierwszym opisie podgorzałki australijskiej podał następujące wymiary: długość ciała ok. 53 cm (21 cali), długość dzioba ok. 4,8 cm (1 7/8 cala), stępu 3,8 cm (1,5 cala) a najdłuższego palca 6,6 cm (2 5/8 cala)[6]. Długość skrzydła okazów tych ptaków należących do Peabody Museum (Yale University), zebranych w 1961 na Nowej Gwinei wynosi u samców 209–220 mm, a u samic 209 i 212 mm. Długość ogona to u tych samych okazów 55-60.6 mm, dzioba 45–49 mm[18]. Rozpiętość skrzydeł waha się między 65 a 70 cm, długość ciała między 45 a 60 cm[19]. Masa ciała wynosi 530-1060 g[14].
To średniej wielkości ptak. W upierzeniu przeważa barwa czekoladowobrązowa, głowa i szyja kasztanowe. Posiada charakterystyczne białe pokrywy podogonowe i jasne, niebieskozielone zakończenie dzioba. Dymorfizm płciowy nie jest bardzo widoczny, jednak samce posiadają białe tęczówki, a samice brązowe[20]. Mają one także nieco jaśniejsze upierzenie, zwłaszcza gardło; dziób mniejszy, niż samców. Przez lotki pierwszorzędowe i drugorzędowe biegnie biały pas. Spód ciała zazwyczaj brudnobiały, może być także brązowawy w ciemne plamki. Osobniki młodociane są podobne do samic, jednak jaśniejsze, bardziej żółtawobrązowe, z brązowymi plamkami na spodzie ciała[21].
Zasięg występowania szacowany jest na 6,820,000 km² i obejmuje Australię (w tym Tasmanię[18]), Nową Zelandię, Nową Kaledonię i Vanuatu[22]. Spośród wysp Vanuatu występuje na wyspie Gaua (Wyspy Banksa), Espiritu Santo, Malo i Aoba[23]. Jedyny australijski gatunek z rodzaju Aythya[24].
Ogorzałka australijska preferuje jeziora, bagna i rzeki o głębokim, ale spokojnym nurcie, często także podmokłe łąki i płytkie stawy. Rzadko wychodzi na ląd[22].
Aythya australis jest gatunkiem ostrożnym, niedającym się człowiekowi zbliżyć blisko. Zaalarmowana przez inne osobniki lub żerując może zanurkować by zebrać pożywienie z dna zbiornika. W locie przypomina podgorzałkę, tworząc grupy 6-8 osobników lub tylko pary. Nie żeruje z innymi gatunkami[17].
Roślinność, jak miłki (Eragrostis), pałki (Typha), ponikła (Eleocharis), Muehlenbeckia florulenta z rodzaju Muhlenbekii oraz trzcina pospolita[14].
Okres lęgowy przypada od sierpnia do grudnia. Gniazdo mieści się w trzcinach w pobliżu wody lub ponad nią, budulec stanowią rośliny z rodziny ciborowatych, trzcin i inna roślinność. Lęg liczy 6 do 18 jaj, o grubości skorupki 0,39 mm[25], masie 60g i wymiarach 54x42mm barwy kremowobiałej[26]. Samica wysiaduje jaja sama przez 25-32 dni[20]. Pisklęta są w pełni opierzone po 50-66 dniach[27]. Długość życia w naturze to 3-4 lata[20].
Podgorzałka australijska (Aythya australis) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje w Australii, Nowej Zelandii, Vanuatu i Nowej Kaledonii.
Australisk dykand[2] (Aythya australis) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.[3]
Fågeln förekommer över hela Australien (förutom i de torraste områdena) på Tasmanien och öar i sydvästra Oceanien.[3] I vanliga fall genomför de bara lokala förflyttningar men under perioder av torka kan de genomföra långa flyttningar till bland annat Nya Guinea, Nya Zeeland, och öar i Stilla havet, där de kan bli kvar under längre perioder och även häcka.
De flesta behandlar arten numera som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i underarter, medan andra urskiljer två underarter:[4]
Arten har även påträffats i Indonesien, Papua Nya Guinea, Salomonöarna och Östtimor.[1]
Australisk dykand är en liten and, som vanligtvis inte mäter mer än 45 cm men kan bli uppemot 60 cm, och har överlag en rundare form än många änder. Båda könen har en chokladbrun ovansida, med rödbruna kroppssidor, vit buk och vingundersida. Den adulta hanen har ett mörkare huvud och tydligt vit iris, medan honan har brun iris. Den har en proportionellt stor näbb med mörkgrå näbb med ljust blågrå spets och mörkgrå näbbnagel.
Adult hona
Adult hane
Australisk dykand har vit buk.
Australisk dykand är den enda äkta dykanden i Australien, och som andra arter inom gruppen födosöker den på djupare vatten, och kan stanna under ytan i upp till en minut. De lever av en mängd olika små vattenlevande djur och även vattenväxter. De föredrar stora djupa lugna sjöar, dammar, våtmarker och floder men kan även uppträda i mindre bäckar, översvämmade gräsmarker och grunda vattendrag. Generellt undviker de brack- och saltvatten. Utöver häckningsperioden befinner de sig sällan på land.
Fågeln häckar främst under perioder av högvatten, troligen huvudsaklogen mellan augusti och december. Boet är en plattform av vass eller annan omgivande växtlighet, fodrad med dun och placerad på marken eller över vatten i tät vegetation. Honan lägger nio till 13 gräddvita ägg som hon själv ruvar i 25-27 dagar.[5]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikimedia Commons har media som rör australisk dykand.
Wikispecies har information om Aythya australis.
Vịt trời mắt trắng (Aythya australis) là một loài chim trong họ Vịt.[1] Vịt trời mắt trắng chỉ được tìm thấy trong tự nhiên tại châu Úc. Môi trường sinh sống của loài vịt này thường là những khu vực đầm lầy, ao hồ, nguồn nước gần bờ biển. Vịt trời mắt trắng là một loài chim di cư, đặc biệt là trong những năm hạn hán chúng có thể di chuyển một quãng đường rất xa, có thể đến tận New Guinea, New Zealand và một số địa điểm khác ở Thái Bình Dương, để tìm kiếm thức ăn và nguồn nước.
Vịt trời mắt trắng (Aythya australis) là một loài chim trong họ Vịt. Vịt trời mắt trắng chỉ được tìm thấy trong tự nhiên tại châu Úc. Môi trường sinh sống của loài vịt này thường là những khu vực đầm lầy, ao hồ, nguồn nước gần bờ biển. Vịt trời mắt trắng là một loài chim di cư, đặc biệt là trong những năm hạn hán chúng có thể di chuyển một quãng đường rất xa, có thể đến tận New Guinea, New Zealand và một số địa điểm khác ở Thái Bình Dương, để tìm kiếm thức ăn và nguồn nước.
保全状況評価 LEAST CONCERN
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カモ目 Anseriformes 科 : カモ科 Anatidae 属 : Aythya 種 : オーストラリアメジロガモオーストラリアメジロガモ （学名：Aythya australis）は、カモ目カモ科に分類される鳥類の一種である。オーストラリアで唯一見られる、真の潜水ガモである。
オーストラリア、タスマニア、インドネシア（ジャワ島、セレベス島）、ニューギニア、ニューカレドニアに分布する。オーストラリアでは南東部に多い。以前はニュージーランドにも生息していたが、1934年以降に絶滅したと考えられている。
体長約45cm。雄は体の上面が褐色で、腹部から下尾筒にかけては灰色がかった白色である。嘴は黒く、先端部に灰色の帯がある。虹彩は白色である。雌は全体に淡色で、虹彩は褐色である。雌雄とも脚は灰色である。
淡水の湖沼や池に生息する。
水面上の水草の上に営巣することが多い。1腹9-12個の卵を産み、抱卵期間は約25日である。
以下の2亜種に分類される。
基亜種
バンクス島に生息する。基亜種よりも小型である。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
