An eostig David(Daveoù a vank) a zo ur spesad golvaneged, Calliope pectardens (Luscinia pectardens kent) an anv skiantel anezhañ.
Kavout a reer ar spesad e kreiz ha kreisteiz Sina[1][2][3].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
An eostig David(Daveoù a vank) a zo ur spesad golvaneged, Calliope pectardens (Luscinia pectardens kent) an anv skiantel anezhañ.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gyddfgoch David (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gyddfgochion David) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Erithacus pectardens; yr enw Saesneg arno yw David’s rubythroat. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn E. pectardens, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gyddfgoch David yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brych crafog Psophocichla litsitsirupa Brych daear Siberia Geokichla sibirica
_on_lawn_(crop).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gyddfgoch David (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gyddfgochion David) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Erithacus pectardens; yr enw Saesneg arno yw David’s rubythroat. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn E. pectardens, sef enw'r rhywogaeth.
Die Davidnachtigall (Calliope pectardens, Syn.: Luscinia pectardens), auch Feuerkehlnachtigall, ist eine Singvogelart aus der Unterfamilie der Schmätzer (Saxicolinae) innerhalb der Familie der Fliegenschnäpper (Muscicapidae). Benannt ist sie nach dem französischen Lazaristen und Naturforscher Armand David, der sie zuerst beschrieben hat.
Die Davidnachtigall erreicht eine Körperlänge von 14,5 cm. Beim Männchen ist die Oberseite schieferbraun. Die Flügel und der Schwanz sind schwarzbraun. Die Kopf- und Halsseiten sind schwarz. Am Hals befindet sich seitlich über den Schultern ein weißlicher Fleck. Über Kehle und Brustmitte erstreckt sich eine auffällige, lebhaft orange bis feuerrote Partie, von der der englische Name Firethroat herrührt. Der Bauch ist schmutzig weiß. Die basale Hälfte des Schwanzes hat weiße Außenkanten. Die Oberseite des Weibchens ist braun. Bei ihm fehlen die weißen Schwanzaußenkanten. Die Unterseite ist ockerfarben mit einer weißen Bauchmitte. Juvenile Vögel sind dunkelgrau gefleckt. Die weißen Schwanzseiten der Altvögel fehlen. Die Iris ist dunkelbraun, der Schnabel ist schwarz und die Füße sind bräunlich rosa.
Der langandauernde Gesang ist laut, wirkt lieblich und variiert mit jedem Ton, der mehrmals wiederholt wird. Manchmal werden die Phrasen anderer Vogelarten nachgeahmt und mit rauen Tönen durchsetzt. Der Alarmruf ist ein kehliges tok.[1]
Die Brutgebiete befinden sich im westlichen Sichuan (Emei Shan, Baoxing, Kanding, Moawen, Wenchuan), Yunnan (Lijiang) und im südöstlichen Tibet. Als Überwinterer wurde die Art im nordöstlichen Indien (Arunachal Pradesh und Meghalaya), in Bangladesch und im nordöstlichen Myanmar festgestellt.
Der Lebensraum sind dichte montane Busch- und Bambuswälder in Höhenlagen zwischen 2800 und 3700 m, in Talgründen und entlang von Flussufern. Die Lebensweise ist nur wenig erforscht. Die Art ist sehr heimlich, daher ist es schwierig, sie zu beobachten. Die Nahrung der Davidnachtigall besteht aus Gliederfüßern, die sie auf dem Waldboden sucht. Typisch ist ein häufiges Aufspreizen des Schwanzes.
BirdLife International hat die Art auf die „Vorwarnliste“ (near threatened) gesetzt. Gegenwärtig wird die Population auf 10.000 bis 20.000 Altvögel geschätzt und das einzige aktuell bekannte Brutgebiet befindet sich im Wolong-Biosphärenreservat in Sichuan. Die Hauptgefährdungsurache liegt in der Entwaldung und in zunehmender Landnutzung sowohl in den Brut- als auch in den Überwinterungsgebieten.
Die Davidnachtigall (Calliope pectardens, Syn.: Luscinia pectardens), auch Feuerkehlnachtigall, ist eine Singvogelart aus der Unterfamilie der Schmätzer (Saxicolinae) innerhalb der Familie der Fliegenschnäpper (Muscicapidae). Benannt ist sie nach dem französischen Lazaristen und Naturforscher Armand David, der sie zuerst beschrieben hat.
The firethroat (Calliope pectardens) also known as David's rubythroat or Père David's orangethroat is a species of passerine bird in the family Muscicapidae, found in western and central parts of China. It breeds in Sichuan, China, and winters primarily in the Indian subcontinent. Its wintering range spans across Bangladesh, Bhutan, India, Nepal, Tibet and Myanmar. Its natural habitat is temperate forests. It is threatened by habitat loss.
The first formal description of the firethroat was by the Catholic priest and zoologist Armand David in 1877 who coined the current binomial name Calliope pectardens.[2][3] The species was later placed in the genus Luscinia but when a molecular phylogenetic study published in 2010 found that Luscinia was not monophyletic the genus was split and several species including the firethroat were moved to the reinstated genus Calliope.[4][5] Calliope, from classical Greek meaning beautiful-voiced, was one of the muses in Greek mythology. The specific name pectardens is from the Latin pectus for "breast" and ardens meaning "fiery" or "glowing".[6]
The firethroat (Calliope pectardens) also known as David's rubythroat or Père David's orangethroat is a species of passerine bird in the family Muscicapidae, found in western and central parts of China. It breeds in Sichuan, China, and winters primarily in the Indian subcontinent. Its wintering range spans across Bangladesh, Bhutan, India, Nepal, Tibet and Myanmar. Its natural habitat is temperate forests. It is threatened by habitat loss.
The first formal description of the firethroat was by the Catholic priest and zoologist Armand David in 1877 who coined the current binomial name Calliope pectardens. The species was later placed in the genus Luscinia but when a molecular phylogenetic study published in 2010 found that Luscinia was not monophyletic the genus was split and several species including the firethroat were moved to the reinstated genus Calliope. Calliope, from classical Greek meaning beautiful-voiced, was one of the muses in Greek mythology. The specific name pectardens is from the Latin pectus for "breast" and ardens meaning "fiery" or "glowing".
La Fajrgorĝulo (Luscinia pectardens) estas birdo el muŝkaptuledoj kiu apartenas al la genro Luscinia kune kun la Blugorĝulo kaj la aliaj najtingaloj. Ĝi estis iam klasita kiel membro de la familio de Turdedoj, sed ĝi estas nuntempe pli ĝenerale konsiderata muŝkaptuledo (Muscicapidae). Ili, kaj similaj malgrandaj specioj, formas la grupon de la Saksikolenoj.
Ĝi troviĝas en Bangladeŝo, Ĉinio, Barato kaj Birmo. Ties natura habitato estas moderklimata arbaro. Ĝi estas minacata de habitatoperdo. Ili reproduktiĝas en densa makiso kaj arbustejo en valfundoj kaj laŭlonge de riveroj, en montarbaroj je 2,800-3,700 m. Laŭ BirdLife International la populacio estas kalkulata inter 10,000 kaj 20,000, sed malpliiĝanta pro malpliiĝo de habitato. Tiu specio reproduktiĝas en Siĉuano, Junano kaj sudorienta Tibeto, en Ĉinio, kaj estas nereproduktanta vizitanto ĉe la montoj de Arunaĉal Pradeŝ kaj Meghalajo, Barato, norda Birmo kaj Bangladeŝo. Ŝajne estas tre rara, kun la nuraj ĵusaj vidaĵoj en la reproduktaj teritorioj de la Rezervejo de Biosfero de Volongo en Siĉuano, kvankam tre verŝajne la malmultaj vidaĵoj estas kaŭzataj de malproksimeco de la teritorio kaj malmulteco de vizitoj de ornitologoj.
Ili manĝas artropodojn sur arbara grundo.
La Fajrgorĝulo (Luscinia pectardens) estas birdo el muŝkaptuledoj kiu apartenas al la genro Luscinia kune kun la Blugorĝulo kaj la aliaj najtingaloj. Ĝi estis iam klasita kiel membro de la familio de Turdedoj, sed ĝi estas nuntempe pli ĝenerale konsiderata muŝkaptuledo (Muscicapidae). Ili, kaj similaj malgrandaj specioj, formas la grupon de la Saksikolenoj.
Ĝi troviĝas en Bangladeŝo, Ĉinio, Barato kaj Birmo. Ties natura habitato estas moderklimata arbaro. Ĝi estas minacata de habitatoperdo. Ili reproduktiĝas en densa makiso kaj arbustejo en valfundoj kaj laŭlonge de riveroj, en montarbaroj je 2,800-3,700 m. Laŭ BirdLife International la populacio estas kalkulata inter 10,000 kaj 20,000, sed malpliiĝanta pro malpliiĝo de habitato. Tiu specio reproduktiĝas en Siĉuano, Junano kaj sudorienta Tibeto, en Ĉinio, kaj estas nereproduktanta vizitanto ĉe la montoj de Arunaĉal Pradeŝ kaj Meghalajo, Barato, norda Birmo kaj Bangladeŝo. Ŝajne estas tre rara, kun la nuraj ĵusaj vidaĵoj en la reproduktaj teritorioj de la Rezervejo de Biosfero de Volongo en Siĉuano, kvankam tre verŝajne la malmultaj vidaĵoj estas kaŭzataj de malproksimeco de la teritorio kaj malmulteco de vizitoj de ornitologoj.
Ili manĝas artropodojn sur arbara grundo.
El ruiseñor de David (Calliope pectardens)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia de la meseta tibetana y montañas circundantes.
El ruiseñor de David fue descrito científicamente por el naturalista francés Armand David en 1871. Anteriormente se clasificaba en el género Luscinia. Un estudio genético publicado en 2010 descubrió que el género Luscinia no era monofilético. Por ello el género fue excindido y varias especies, incluido el ruiseñor de David, fueron trasladadas al género Calliope.[3][4]
Se encuentra en la meseta tibetana y las montañas que la circundan por el sur y este. Cría en el oeste y centro de China, y pasa el invierno principalmente en el subcontinente Indio, distribuido por el norte de la India, Bangladés y Birmania, Bután y Nepal.
El ruiseñor de David (Calliope pectardens) es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia de la meseta tibetana y montañas circundantes.
Luscinia pectardens Luscinia generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Luscinia pectardens Luscinia generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
De Pater Davids nachtegaal (Calliope pectardens synoniem: Luscinia pectardens) is een zangvogel uit de familie der Muscicapidae (vliegenvangers). De vogel werd beschreven door de Franse pater David.
Over deze vogel is betrekkelijk weinig bekend. De vogel is gemiddeld 14 cm lang. Het mannetje is donker van boven met een donker leigrijze kruin, rug, stuit en vleugels. Op de staart zitten aan de zijkant witte vlekjes en ook net boven de "schouder" op de zijkant van de nek zit een wit vlekje. Op de keel en bovenkant van de borst zit een helder oranje-rode vlek die omzoomd wordt door een brede zwarte band die doorloopt naar het oog en daar een soort masker vormt. De buik is witachtig, de poten zijn loodgrijs en de snavel is zwart. Het vrouwtje is onopvallend olijfbruin van boven en meer licht roodbruin van onder en heeft geen wit op de staart.[2]
Deze soort is endemisch in Midden-China en eigenlijk maar bekend van een locatie in Sichuan. Verder is bekend dat de vogel overwintert in Bangladesh, Bhutan, India, Nepal, Tibet en het noorden van Myanmar.
Het leefgebied bestaat uit montaan bos en dicht struikgewas (bijvoorbeeld bamboe) dat groeit in rivier- en beekdalen in het gebergte tussen 2800 en 3700 m boven zeeniveau.
Er is weinig bekend over de populatie-omvang. Mogelijk komt de vogel voor op nog slecht onderzochte plaatsen. Een voorlopige schatting is dat er nog 6 tot 15 duizend volwassen vogels zijn, maar dat de aantallen afnemen. Daarom staat de Père Davids nachtegaal als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe Pater Davids nachtegaal (Calliope pectardens synoniem: Luscinia pectardens) is een zangvogel uit de familie der Muscicapidae (vliegenvangers). De vogel werd beschreven door de Franse pater David.
Luscinia pectardens é uma espécie de ave da família Muscicapidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bangladesh, China, Índia e Myanmar.
Os seus habitats naturais são: florestas temperadas.
Está ameaçada por perda de habitat.
Luscinia pectardens é uma espécie de ave da família Muscicapidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Bangladesh, China, Índia e Myanmar.
Os seus habitats naturais são: florestas temperadas.
Está ameaçada por perda de habitat.
Glödhake[2] (Calliope pectardens) är en fåtalig östasiatisk bergslevande tätting som numera placeras i familjen flugsnappare.[3]
Glödhaken är en 15 cm lång fågel med stor skillnad mellan han- och hondräkt. Hanen har vitt på stjärten och brandgul strupe och bröst kantat av svart. Ovansidan är skifferblå och under örontäckarna syns en vit fläck. Honan är brunfärgad med orangebeige undersida.[4]
Sången är ett utdraget flöde av fantastiska härmningar uppblandat med torra drillar och hårda elektriska toner.[5]
Glödhaken förekommer i bergstrakter från sydöstra Tibet till västcentrala Kina, övervintrande till nordöstra Myanmar.[3] Tidigare har glödhake och svartstrupig näktergal (C. obscura) betraktats som färgmorfer av samma art. Studier av läte, utseende och genetik visar dock att de är olika arter.[6] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
Arten har tidigare först till släktet Luscinia, men genetiska studier visar att det släktet är parafyletiskt, där arterna i Calliope är närmast släkt med Myiomela och till exempel blåstjärtarna i Tarsiger än med näktergal (L. luscinia).[7][8]
Glödhaken och dess släktingar ansågs fram tills nyligen (liksom bland andra buskskvättor, stentrastar, rödstjärtar) vara små trastar. DNA-studier visar dock att de är marklevande flugsnappare (Muscicapidae) och förs därför numera till den familjen.[7][8]
Glödhaken häckar i täta snår i dalar och utmed vattendrag inom bergsskogar på 2700-3700 meters höjd. Vintertid har den hittats i buskvegetation, men även i våtmarker och mangroveträsk i Sundarbans, Bangladesh. Fågeln födosöker på marken efter leddjur. Inget är känt om dess häckningsbiologi.[1]
Denna art är mycket dåligt känd och de enda rapporterna om häckning kommer från ett enda område. Den har dessutom troligen minskat i antal till följd av habitatförstörelse på både häckplats och i dess övervintringsområden. I brist på mer information kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som nära hotad och uppskattar dess världspopulation preliminärt till 10.000-20.000 individer. Den tros dock vara kraftigt underrapporterad på grund av att dess otillgängliga häckningsområde sällan besöks av ornitologer.[1]
Wikispecies har information om Calliope pectardens.
Denna artikel behöver bilder. Har du en passande fri bild får du gärna ladda upp den.
Glödhake (Calliope pectardens) är en fåtalig östasiatisk bergslevande tätting som numera placeras i familjen flugsnappare.
Calliope pectardens là một loài chim trong họ Muscicapidae.[2]
_I-Haryana_IMG_8045.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến Họ Đớp ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Calliope pectardens là một loài chim trong họ Muscicapidae.
金胸歌鸲（学名：Luscinia pectardens）为鶲科歌鸲属的鸟类，是中国的特有物种。分布于陕西、四川、云南、西藏等地，一般生活于山林中或沟谷底处稠密的灌丛间。该物种的模式产地在四川宝兴。[2]
.jpg){kind=small}
这是一篇與雀形目相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
