Ixobrychus novaezelandiae Ixobrychus generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatzen zen.
Ixobrychus novaezelandiae Ixobrychus generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatzen zen.
Uudenseelanninpikkuhaikara[2] (Ixobrychus novaezelandiae) on sukupuuttoon kuollut haikaroiden heimoon kuuluva lintulaji.[1] Uudenseelanninpikkuhaikaraa tavattiin Eteläsaarelta Uudessa-Seelannissa. Laji käytti ravinnokseen kaloja.
Uudenseelanninpikkuhaikara (Ixobrychus novaezelandiae) on sukupuuttoon kuollut haikaroiden heimoon kuuluva lintulaji. Uudenseelanninpikkuhaikaraa tavattiin Eteläsaarelta Uudessa-Seelannissa. Laji käytti ravinnokseen kaloja.
De Nieuwzeelandse woudaap (Ixobrychus novaezelandiae) is een uitgestorven vogel uit de familie der Ardeidae (Reigers en roerdompen).
Deze soort kwam voor op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland.[2]
De Nieuwzeelandse woudaap (Ixobrychus novaezelandiae) is een uitgestorven vogel uit de familie der Ardeidae (Reigers en roerdompen).
Australdvergrørdrum (Ixobrychus novaezelandiae) er en utdødd art i hegrefamilien.
På engelsk kalles denne fuglen New Zealand little bittern («newzealanddvergrørdrum»), men det norske navnet på arten er til forveksling svært likt den alternative engelske beskrivelsen av svartryggrørdrum (I. dubius), som er australiadvergrørdrum (Australian Little Bittern). Disse er altså to forskjellige arter.
Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).[2] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[3][4] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Australdvergrørdrum (Ixobrychus novaezelandiae) er en utdødd art i hegrefamilien.
På engelsk kalles denne fuglen New Zealand little bittern («newzealanddvergrørdrum»), men det norske navnet på arten er til forveksling svært likt den alternative engelske beskrivelsen av svartryggrørdrum (I. dubius), som er australiadvergrørdrum (Australian Little Bittern). Disse er altså to forskjellige arter.
Multimedia w Wikimedia Commons Bączek nowozelandzki (Ixobrychus novaezelandiae; maor. kaoriki[3]) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny czaplowatych. Występował na obydwu wyspach Nowej Zelandii. W 2001 opisano również szczątki subfosylne z Wysp Chatham. Wymarł przed XX wiekiem z nieznanych przyczyn.
Po raz pierwszy gatunek opisał A. C. Purdie na łamach Transactions and proceedings of the New Zealand Institute. Holotyp odłowiono w okolicy jeziora Wakatipu na nowozelandzkiej Wyspie Południowej. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Ardeola Novæ Zelandiæ[4]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza bączka nowozelandzkiego w rodzaju Ixobrychus pod nazwą I. novaezelandiae[5]. Spreparowane okazy przechowywane są w zbiorach w Wellington i Tring[6]. Dwa znane okazy mogą pochodzić z Wyspy Północnej, nie jest znane miejsce ich przechowywania i nie można ustalić z pewnością ich pochodzenia. Wiadomo o 13 okazach, które miały pochodzić z Wyspy Południowej, z czego lokalizacja części z nich jest nieznana[7].
Długość ciała wynosiła około 36 cm[6]. Wymiary holotypu (oryginalne podane w calach, z dokładnością do 0,25 cala ≈ 6 mm): długość dzioba (od końcówki do kącika) 7 cm, długość skrzydła 15 cm[4]. Upierzenie po bokach głowy, szyi i w górnej części piersi było rude, jaskrawe. Spód ciała biały, podobnie jak brew i gardło. Wierzch głowy i tył szyi czarne. Grzbiet, kuper i sterówki czarne. Pokrywy skrzydłowe płowe, lotki II rzędu białe, lotki I rzędu czarne. Dziób żółtopomarańczowy, nogi żółtawe[6].
Dwa okazy odłowione na Wyspie Północnej miały pochodzić z Tauranga i Wanganui. Znane są również subfosylne szczątki odkryte na tej wyspie, odkryte m.in. w okolicy jeziora Poukawa. Okazy na Wyspie Południowej zostały pozyskane w okolicy jezior Kaniere i Akatipu oraz w dystrykcie Westland. Szczątki subfosylne datowane na holocen odkryto także na Wyspach Chatham, co prawdopodobnie wskazuje na niegdysiejsze istnienie tam populacji bączków nowozelandzkich[7]. Najprawdopodobniej ptaki te zamieszkiwały słodkowodne mokradła[8]. Pewnych informacji o zwyczajach bączków nowozelandzkich dostarczył Bullerowi Docherty. Obserwował je w słonych nadbrzeżnych lagunach. Żywiły się małymi rybami lub nasionami nadbrzeżnych roślin, prowadziły samotniczy tryb życia. Jedno jajo, wydobyte z zabitego ptaka, miało być duże. Ptaki gniazdowały na ziemi w zaciemnionych miejscach. Docherty nie miał okazji usłyszeć ich głosu[6]. Jeden ptak obserwowany w niewoli miał podczas spoczynku trzymać głowę wciągniętą, spoczywającą między skrzydłami, zaś zaalarmowany lub podekscytowany wyciągał się w górę. Zaniepokojony obecnością kota miał z siebie wydobyć osobliwe pstrykające zawołanie. W innych sytuacjach zdenerwowania odzywał się głosem podobnym do głosu zimorodków, ale nie tak głośnym[6].
IUCN uznaje bączka nowozelandzkiego za gatunek wymarły (EX, Extinct)[8]. Pierwszy okaz pozyskano w 1836 w Tauranga; mógł być to zabłąkany ptak. W marcu 1868 dwa okazy odłowiono w okolicy rzeki Kanieri w Westland. Holotyp pochodził sprzed 9 sierpnia 1870[6]. Przyczyny wymarcia nie są znane. Większość wymarłych nowozelandzkich ptaków padła ofiarą wprowadzonych drapieżników i nadmiernego odłowu[8]. Buller obserwował jednego osobnika w niewoli w maju 1871, miał być stosunkowo oswojony[6].
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Bączek nowozelandzki (Ixobrychus novaezelandiae; maor. kaoriki) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny czaplowatych. Występował na obydwu wyspach Nowej Zelandii. W 2001 opisano również szczątki subfosylne z Wysp Chatham. Wymarł przed XX wiekiem z nieznanych przyczyn.
Nyazeelanddvärgrördrom[2] (Ixobrychus novaezelandiae) är en utdöd fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar som enbart förekom i Nya Zeeland.[3]
Första exemplaret samlades in 1836 vid Touranga på Nordön i Nya Zeeland, men det går ej att spåra. Inga fler exemplar har hittats på Nordön sedan dess, varför man tror att det utgjorde en besökare från Sydön där alla ytterligare tiotalet fynd gjorts, alla i Westland.[4] Typexemplaret som nu återfinns i Museum of New Zealand togs från sjön Wakatipu i Otago på sydön.[5]
Nyazeelanddvärgrördromen var en 36 centimeter lång fågel. Den var rostfärgad i ansiktet, på halsen samt på övre delen av bröstet. Undersida, ögonbrynsstreck och strupe var alla vita, medan hätta, nacke, rygg, övergump och stjärt var svarta. Vingtäckarna var gulbruna, handpennorna svarta och armpennorna vita. Näbben var orangegul och beben gulaktiga.[4]
I ett brev till Walter Buller från en viss Docherty som samlade in några av exemplaren beskrivs dess levnadssätt enligt följande:[4]
I fångenskap åt den mask och fisk av släktet Neochanna.[6]
Huruvida fågeln är att betrakta som en egen art eller en del av svartryggig dvärgrördrom (I. dubius) har varit omdebatterat. Oliver (1955) ansåg den vara distinkt med tanke på dess större storlek och annorlunda levnadsmiljö,[6] medan senare auktoriteter hävdat att fågeln inte häckade på ön och alla påträffade exemplar härrörde från den australiska populationen.[7] I en studie från 2002 undersöktes subfossila lämningar där man fann att novaezelandiae hade kraftigare ben än dubius, varefter fågeln sedermera bedömts som en egen art.[8]
Av okänd anledning försvann arten under 1890-talet och har inte setts sedan dess, varför internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar arten som utdöd.[1] Det kan antas att införda predatorer och jakt spelade in eftersom dessa faktorer ligger bakom de flesta nyzeeländska fågelarters försvinnande.[1]
Wikimedia Commons har media som rör nyazeelanddvärgrördrom.
Wikispecies har information om Ixobrychus novaezelandiae.
Nyazeelanddvärgrördrom (Ixobrychus novaezelandiae) är en utdöd fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar som enbart förekom i Nya Zeeland.
Ardea pusilla Vieill, 1817
Ardetta punctata Gray, 1844
Ardetta pusilla Gould, 1848
Ardeola pusilla Bonap., 1855
Ardeola novaezelandiae A. C. Purdie, 1871
Ardetta maculata Buller, 1873
Ixobrychus minutus novaezelandiae Mathews & Iredale, 1913
Dupetor flavicollis P. L. Horn, 1980
Wikimedia Commons'ta Ixobrychus novaezelandiae ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Ixobrychus novaezelandiae ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Ixobrychus novaezelandiae balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından soyu tükenmiş bir kuş türü. Yeni Zelanda'ya endemik olan bu kuş türünün soyu tükenmeden önceki son kayıtlar 1890'lara dayanmaktadır.
38 cm'lik boyu ile bu tür küçük balabandan biraz daha büyüktür. Küçük balabandan farkları kanatların üstünde ten rengi leke, açık kahverengi çizgili siyah üst tüyler, koyu kahverengi çizgili alt tüyler ve pas rengi kalçalardır.
Ixobrychus novaezelandiae balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından soyu tükenmiş bir kuş türü. Yeni Zelanda'ya endemik olan bu kuş türünün soyu tükenmeden önceki son kayıtlar 1890'lara dayanmaktadır.
Ixobrychus novaezelandiae là một loài chim trong họ Diệc.[1] Đây là loài đặc hữu New Zealand và đã tuyệt chủng. Nó đã được ghi nhận cho đến thập niên 1890.
Ixobrychus novaezelandiae là một loài chim trong họ Diệc. Đây là loài đặc hữu New Zealand và đã tuyệt chủng. Nó đã được ghi nhận cho đến thập niên 1890.
