Vini peruviana[1] a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Psittaculidae.
Anvet e voe Psittacus peruvianus (kentanv) da gentañ-penn (e 1776)[2] gant al loenoniour alaman Philipp Ludwig Statius Müller (1725-1776).
Bevañ a ra diwar amprevaned ha sun-bleuñv.
Kavout a reer ar spesad en Inizi ar Gevredigezh, Inizi Cook hag e kornôg Inizi Tuamotu[3].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Vini peruviana a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Psittaculidae.
Anvet e voe Psittacus peruvianus (kentanv) da gentañ-penn (e 1776) gant al loenoniour alaman Philipp Ludwig Statius Müller (1725-1776).
El lori blau o cotorra blava[1] (Vini peruviana) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) propi de Polinèsia.
Habita zones de cocoters i altres zones de bosc, a més de terres de conreu, a les illes de la Societat, als atolons septentrionals de les Tuamotu i en Aitutaki, a les illes Cook. Extinta de moltes de les illes de la Societat, incloent Tahití.[3]
El lori blau o cotorra blava (Vini peruviana) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) propi de Polinèsia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Lori Tahiti (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: lorïaid Tahiti) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Vini peruviana; yr enw Saesneg arno yw Tahitian lory. Mae'n perthyn i deulu'r Lorïaid (Lladin: Loridae) sydd yn urdd y Psittaciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn V. peruviana, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r lori Tahiti yn perthyn i'r genws Vini, yn nheulu'r Lorïaid (Lladin: Loridae). Dyma aelodau eraill y genws:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Lori ddulas Vini ultramarina Lori gorunglas Vini australis
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Lori Tahiti (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: lorïaid Tahiti) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Vini peruviana; yr enw Saesneg arno yw Tahitian lory. Mae'n perthyn i deulu'r Lorïaid (Lladin: Loridae) sydd yn urdd y Psittaciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn V. peruviana, sef enw'r rhywogaeth.
Safirlori (latin: Vini peruviana) er en papegøje, der lever på Polynesien.
Taksonomi fra Wikispecies Safirlori (latin: Vini peruviana) er en papegøje, der lever på Polynesien.
Der Saphirlori (Vini peruviana), auch Tahiti-Blaulori genannt, ist eine Papageienart aus der Gattung der Maidloris (Vini). Die Art ist nur in Französisch-Polynesien und auf Aitutaki beheimatet.
Der Saphirlori erreicht eine Größe von etwa 18 cm mit einem runden kurzen Schwanz. Die Grundfarbe des Gefieders ist saphirblau, die Brust und der untere Teil des Gesichtes ist weiß. Der Schnabel ist orange getönt, die Füße sind rötlich. Jungvögel haben noch kein weißes Gefieder und haben ein blaugraues Gesicht und Unterteil. Der Schnabel der Jungvögel ist schwarz, die Beine und Füße sind bräunlich orange.
Der Saphirlori ist ständig in Bewegung. Oft fliegen die Vögel in kleinen Trupps von zwei bis sechs Individuen schrill schreiend umher. Sein Flug ist schnell und direkt mit rasanten Flügelschlägen. Wenn der Vogel nicht auf Nahrungssuche ist, rastet er in den Kronen der Kokospalmen oder auch gerne auf Bananenstauden.
Wie die meisten Loris ernährt sich der Saphirlori hauptsächlich von Nektar und Pollen diverser Bäume und Sträucher. Mit ihrer Pinselzunge nehmen sie den Nektar von täglich bis zu 5000 Blüten zu sich. Sie besuchen für die Nahrungssuche natürliche Vegetationsformen wie Waldungen und Strauchdickichte ebenso wie vom Menschen angelegte Pflanzungen und Gärten. Nicht zuletzt spielen heute vom Menschen eingebürgerte Fruchtbäume und Ziergehölze für die Ernährung der Saphirloris eine bedeutende Rolle.
Das Weibchen legt durchschnittlich zwei Eier in eine mindestens zehn Meter vom Boden entfernten Baumhöhle. Die Eier sind weiß, fast kugelrund und mit 1,9 auf 1,7 cm ziemlich klein. Die Partner wechseln sich beim Brüten ab und nach etwa 25 Tagen schlüpfen die Jungvögel, welche nach zwei Monaten flügge sind und das Nest verlassen.
Der Saphirlori ist durch die eingeschleppte Hausratte (Rattus rattus), verwilderte Katzen und durch importierte Stechmücken gefährdet, deshalb wird die Art als "gefährdet" eingestuft.
Der Saphirlori (Vini peruviana), auch Tahiti-Blaulori genannt, ist eine Papageienart aus der Gattung der Maidloris (Vini). Die Art ist nur in Französisch-Polynesien und auf Aitutaki beheimatet.
The blue lorikeet (Vini peruviana) is a small lorikeet from French Polynesia and the Cook Islands. It is also known as the Tahiti lorikeet, violet lorikeet, Tahitian lory, blue lory, nunbird, and the indigo lory. It was formerly found on 23 islands around Tahiti, but now restricted to perhaps eight islands: Aitutaki, Apataki, Arutua, Kaukura, Manuae, Maupihaa, Motu One, Rangiroa, and possibly Manihi and Manuae. Its plumage is mainly dark blue and it has a white area over its upper chest, throat and face. The first captive breeding in the UK was by the Marquess of Tavistock in the 1930s. He was awarded a silver medal by the Foreign Bird League for this achievement.
They are active birds, feeding on nectar, insects, and ground forage.
The blue lorikeet was originally endemic to the islands of French Polynesia.
It is also present in the Cook Islands, where it is one of a small number of landbirds on the island of Aitutaki. Dean Amadon, writing in 1942 after the Whitney South Seas Expedition, thought that it might have been introduced to the Cooks.[2] David Steadman, who studied the extinct species of the areas, wrote in 1991 that it might have been but that he could find no evidence of this. Had it been native there it would have coexisted with Kuhl's lorikeet; today no Vini lorikeets are sympatric.[3] He later concluded that it was probably introduced, as extensive excavations of fossils had found remains of Kuhl's lorikeet as well as two other species of extinct Vini lorikeet, but no fossils of the blue lorikeet.[4]
The blue lorikeet will live in any wooded habitat within its range, including cultivated areas.[5] It is most abundant in mixed stands of coconuts and Heliotropium foertherianum.[6]
The blue lorikeet is 18 cm long with a short rounded tail. Its plumage is mainly dark blue and it has a white area over its upper chest, throat and lower face. Erectile feathers on the top of its head show light blue streaks. Its beak is orange and its irises are yellow-brown. It has orange legs. Adult males and females have identical external appearance. The juvenile lacks the white plumage of the adult and has a dark grey-blue face and lower parts. The juvenile also has a black bill, dark brown irises, and its legs are orange brown.[7] Blue plumage, which is shares with the related ultramarine lorikeet, is very unusual in the parrot order.[8]
They roost in coconut palm trees, rising at dawn and calling and preening before feeding.[9] They are usually found in small flocks of less than ten birds. They rest during the heat of the day in shade before resuming feeding in the afternoon. At dusk groups fly around calling until dark, when they retreat to spaces between palm leaves to roost for the night.[9]
Blue lorikeets feed on the nectar and pollen of coconut palms (Cocos nucifera), Guettarda speciosa, Pemphis acidula, bay cedar (Suriana maritima), beach mulberry (Morinda citrifolia), Heliotropium foertherianum, Scaevola spp and Musa.[6] On Rangiroa they fed mostly on coconut flowers during one three week study.[9] They feed silently in small groups, and use their brush-like tongue to lap up nectar and pollen. Where flowers had not fully opened, they will use their bills to open them. After all the flowers on one tree have been fed at, they will move to the next tree, calling as they go. They also feed on insects among leaves and on the forest floor, and on leaf shoots and soft fruits.[6][9]
They are endangered primarily by invasive species, including cats, rats, swamp harriers, and mosquitoes carrying avian malaria.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) The blue lorikeet (Vini peruviana) is a small lorikeet from French Polynesia and the Cook Islands. It is also known as the Tahiti lorikeet, violet lorikeet, Tahitian lory, blue lory, nunbird, and the indigo lory. It was formerly found on 23 islands around Tahiti, but now restricted to perhaps eight islands: Aitutaki, Apataki, Arutua, Kaukura, Manuae, Maupihaa, Motu One, Rangiroa, and possibly Manihi and Manuae. Its plumage is mainly dark blue and it has a white area over its upper chest, throat and face. The first captive breeding in the UK was by the Marquess of Tavistock in the 1930s. He was awarded a silver medal by the Foreign Bird League for this achievement.
They are active birds, feeding on nectar, insects, and ground forage.
El lori monjita[2][3] (Vini peruviana) es una especie de ave psitaciforme de la familia de los Psittaculidae originaria de la Polinesia Francesa e Islas Cook. Su hábitat original incluía 23 islas cercanas a Tahití, ahora reducidas a ocho: Motu, Manuae, Tikehau, Rangiroa, Aratua, Kaukura, Apataki, Aitutaki y posiblemente Harvey y Manihi. Es de tamaño pequeño (14 a 18 cm) y de color azul oscuro, excepto por la garganta, la parte superior del pecho y los auriculares, que son blancos, y el pico, que es naranja.
Dependen de los cocoteros, donde anidan y consiguen parte de su alimento. También se posan en las palmeras, levantándose al amanecer, y llamándose entre ellos y arreglándose el plumaje, antes de salir a alimentarse.[4] Es muy activo y curioso, pero también puede ser agresivo si su territorio no es respetado. Normalmente se les encuentra en pequeñas bandas de menos de 10 individuos. Se alimentan de néctar, fruta, flores e insectos.
Su esperanza de vida es de 28 años, aproximadamente. Alcanza la madurez sexual a partir de los 8 meses de edad.
Está amenazado por la introducción de especies invasoras: gatos, ratas, aguiluchos del Pacífico y mosquitos transmisores de la malaria aviar.
El lori monjita (Vini peruviana) es una especie de ave psitaciforme de la familia de los Psittaculidae originaria de la Polinesia Francesa e Islas Cook. Su hábitat original incluía 23 islas cercanas a Tahití, ahora reducidas a ocho: Motu, Manuae, Tikehau, Rangiroa, Aratua, Kaukura, Apataki, Aitutaki y posiblemente Harvey y Manihi. Es de tamaño pequeño (14 a 18 cm) y de color azul oscuro, excepto por la garganta, la parte superior del pecho y los auriculares, que son blancos, y el pico, que es naranja.
Vini peruviana Vini generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Vini peruviana Vini generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Tahitinlurikki (Vini peruviana) on uhanalainen polynesialainen kaija.
Tahitinlurikin pituus on noin 18 cm ja paino 31–34 g. Sen höyhenpuvun yleisväri on tummansininen. Naama, kurkku ja rinnan yläosa ovat valkoiset. Nokka on oranssi, iiris keltainen ja koivet oranssinkeltaiset. Sukupuolet ovat samanvärisiä. Nuoren linnun nokka on musta, iiris tummanruskea, koivet oranssinruskeat, vatsapuoli tumman siniharmaa ja poskilla on harmahtavat täplät.
Tahitinlurikki elää Kaakkois-Polynesiassa Cookinsaarilla, Seurasaarilla ja Tuamotulla. Lajia on tavattu myös Tahitilla, mutta se on sinne mahdollisesti siirretty. Lajin populaation koko on 2 500–10 000 yksilöä. Parvet vaeltelevat kukkivia puita etsien paikasta toiseen. Lajin kanta on taantunut pääasiassa mustarottien ja kissojen takia. Tahitinlurikkia pidetään harvoin vankeudessa häkkilintuna.
Tahitinlurikit asuvat metsissä ja kookospalmumetsiköissä, puutarhoissa ja banaaniviljelyksillä. Ne esiintyvät yleensä pienissä alle 10 yksilön parvissa tai pareittain.
Pesintä tunnetaan vankeudessa lisääntyneiltä linnuilta. Pesä sijaitsee puun kolossa tai onkalossa tai yhä puuhun kiinnittyneessä mädäntyneessä kookospähkinässä. Naaras munii tavallisesti kaksi munaa. Muna on kooltaan 19,4*17,2 mm. Haudonta kestää hieman yli kolme viikkoa ja molemmat puolisot hautovat. Poikaset jättävät pesän kahdeksan tai yhdeksän viikon ikäisinä.
Tahitinlurikit syövät siitepölyä, mettä, kukkia ja pehmeitä hedelmiä. Erityisen persoja ne ovat kookospalmun kukinnoille.
Tahitinlurikki (Vini peruviana) on uhanalainen polynesialainen kaija.
Vini peruviana
Le Lori nonnette (Vini peruviana), aussi appelé Lori bleu de Tahiti, est une espèce d'oiseaux de la sous-famille des Loriinae (les Loris) qui vit en Polynésie française et sur l'île d'Aitutaki aux îles Cook[1].
Il dépend des cocotiers pour sa survie. L'espèce est considérée vulnérable par l'UICN du fait de la prédation des espèces invasives comme les rats, les chats ou les busards de Gould.
Le Lori nonnette mesure environ 18 cm. Son plumage est bleu mauve avec des reflets argentés. Ses joues, son menton et sa gorge sont blanc pur.
Le bec des adultes est orange et les iris sont bruns. Ils sont plus foncés chez les immatures.
Le Lori nonnette peuple les forêts de plaine et de montagne. On le retrouve également dans l'archipel des Tuamotu, à Rangiroa sur certains îlots inhabités.
Cet oiseau demeure le plus souvent caché dans les feuillages des arbres. Il se déplace en couple ou en petits groupes de quelques individus.
Le Lori nonnette édifie son nid dans les anfractuosités des arbres, notamment des palmiers. La femelle pond deux œufs. L'incubation, assurée surtout par la femelle, dure 21 jours. Les jeunes s'envolent vers l'âge de huit semaines.
Le Lori nonnette était présent jusqu'en 1919 aux îles de la Société et sur les atolls des Tuamotu en Polynésie. Actuellement, il peuple seulement les atolls de Rangiroa et Tikehau[2] (respectivement 200 et 50 individus en 1986), les îles Ua Pou (250 couples en 1975 puis diminution de plus de 50 % en 25 ans), Nuku Hiva et Ua Huka dans les îles Marquises en Polynésie française et sur Manuae (Scilly) et Motu One dans les îles de la Société[3], auxquels s'ajoutent entre 750 et 1000 individus sur l'île d'Aitutaki aux îles Cook (2006).
Il est fortement menacé d'extinction à cause des chats et des rats introduits.
Vini peruviana
Le Lori nonnette (Vini peruviana), aussi appelé Lori bleu de Tahiti, est une espèce d'oiseaux de la sous-famille des Loriinae (les Loris) qui vit en Polynésie française et sur l'île d'Aitutaki aux îles Cook.
Il dépend des cocotiers pour sa survie. L'espèce est considérée vulnérable par l'UICN du fait de la prédation des espèces invasives comme les rats, les chats ou les busards de Gould.
Il lorichetto blu (Vini peruviana (Müller, 1776)) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi.[2]
Fino al 1919 era presente su migliaia di piccoli atolli che formano le isole di Cook meridionali, le isole della Società e le isole di Tuamotu, in Polinesia. Attualmente vive solo sulle isole Ua Pou, Nuku Hiva e Ua Huca, nell'arcipelago delle Marchesi, nella Polinesia francese. Le 250 coppie che nel 1975 erano presenti su Ua Pou hanno subito in 25 anni un declino di oltre il 50%. I pochissimi individui rimasti in natura sono a grave rischio di estinzione a causa dei gatti e dei ratti introdotti dall'uomo.
Pappagallino di taglia intorno ai 18 cm, ha colorazione blu malva con riflessi argentati; guance, mento e petto sono bianco ghiaccio. Gli immaturi hanno becco e iride scuri.
Il suo habitat è rappresentato dalle foreste di pianura e di montagna, dove predilige restare al riparo tra il fitto degli alberi. Timido e riservato, si muove a coppie o in piccoli gruppi di poche unità. Allestisce il nido nelle cavità degli alberi e delle palme, dove la femmina depone due uova. Entrambi i genitori si occupano della cova per 21 giorni, anche se il maschio si limita a stare sulle uova quando la femmina esce dal nido per le sue necessità fisiologiche. I giovani lasciano il nido a 8 settimane circa.
Nel manga e anime Mew Mew - Amiche vincenti la co-protagonista Mint Aizawa[3] mescola il suo DNA con quello del lorichetto blu, acquisendone tutte le sue caratteristiche e potendo così trasformarsi in una specie di lorichetto umano.
Il lorichetto blu (Vini peruviana (Müller, 1776)) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi.
De saffierlori (Vini peruviana) is een vogel uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld). De vogel werd in 1776 door Philipp Ludwig Statius Müller als Psittacus peruvianus beschreven. Hij verkeerde in de mening dat de vogel uit Peru afkomstig was, maar feitelijk kwam de beschreven vogel uit Tahiti. Deze lori is een kwetsbare, endemische vogelsoort uit Polynesië.
De vogel is 18 cm lang en weegt 31 tot 34 gram. De vogel is diep paarsblauw met een oranje snavel en poten. Onder het oog, op de wangen en op de borst is de vogel wit. Op de kruin heeft de vogel verlengde (sier)veren. Jonge vogels zijn grijsachtig blauw met witte vlekken op de keel en hebben een zwarte snavel.[2] De vogel is vernoemd naar de edelsteen saffier, de blauwe saffier benadert goed de kleur van de vogel.
Deze soort is endemisch in het zuidoostelijk deel van Polynesië, waar de vogel ooit voorkwam op 20 eilanden in de Genootschapseilanden, Tuamotu en de Cookeilanden. De verbreiding is nogal verbrokkeld en op verschillende eilanden is de vogel uitgestorven. De grootste populaties werden in 2006 aangetroffen op de eilanden Kaukura, Rangiroa, Arutua, Apataki en Tikehau uit de eilandengroep Îles Palliser. Verder is er een relatief grote populatie op het eiland Aitutaki (Cookeilanden). Deze vogels zijn mogelijk in het verleden door mensen geïntroduceerd. Het leefgebied is gemengd bos in laagland, ook aangeplant bos en plantages (kokos en banaan) en grote tuinen met bloemplanten, waar de vogels kunnen foerageren op nectar. De vogel broedt in holle bomen.[2][1]
De saffierlori heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de totale populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 5 tot 7 duizend volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door predatie door invasieve diersoorten, waaronder vooral de zwarte rat, maar ook verwilderde katten en de Pacifische bruine kiekendief (Circus approximans) worden als predatoren genoemd. Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe saffierlori (Vini peruviana) is een vogel uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld). De vogel werd in 1776 door Philipp Ludwig Statius Müller als Psittacus peruvianus beschreven. Hij verkeerde in de mening dat de vogel uit Peru afkomstig was, maar feitelijk kwam de beschreven vogel uit Tahiti. Deze lori is een kwetsbare, endemische vogelsoort uit Polynesië.
Multimedia w Wikimedia Commons Loreczka białogardła (Vini peruviana) – gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Opisana przez Philippa Ludwiga Statiusa Müllera w 1776 roku. Występuje na wyspach Polinezji Francuskiej oraz Wysp Cooka. Pierwotnie została stwierdzona na 23 wyspach otaczających Tahiti. Jednakże obecnie jej występowanie zostało ograniczone do ośmiu wysp, tj. Motu, Manuae, Tikehau, Rangiroa, Aratua, Kaukura, Apataki, Aitutaki, oraz prawdopodobnie na Harvey Island i Manihi.
Nie wyróżnia się podgatunków loreczki białogardłej.
Wygląd zewnętrzny: Mała papuga z krótkim ogonem. Jej upierzenie jest ciemno granatowe. Górna część klatki piersiowej, gardło oraz dolna część lica do poziomu oczu jest ubarwiona na biało. Dziób, nogi i oczy są czerwone.
Dymorfizm płciowy nie jest zaznaczony.
Rozmiary:
Masa ciała:
Loreczka białogardła żywi się miękkimi owocami, nektarem, pyłkiem kwiatów.
Loreczka białogardła jest typowym gatunkiem zasiedlającym nizinne lasy oraz obszary zadrzewione przez człowieka. Obserwowany również na kwitnących roślinach, palmach kokosowych, bananowcach oraz w przydomowych ogrodach.
Gniazda zakłada w dziuplach.
Gatunek uznawany jest za zagrożony wyginięciem. Głównym zagrożeniem dla loreczki białogardłej jest obecność szczura śniadego, kotów oraz błotniaka moczarowego (Circus approximans). Obecnie gatunek liczy od 2.500 do 10.000 osobników, aczkolwiek ich liczebność stopniowo się obniża. Na niektórych wyspach, np. na Makatea w archipelagu Tuamotu gatunek ten już wyginął.
Loreczka białogardła (Vini peruviana) – gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Opisana przez Philippa Ludwiga Statiusa Müllera w 1776 roku. Występuje na wyspach Polinezji Francuskiej oraz Wysp Cooka. Pierwotnie została stwierdzona na 23 wyspach otaczających Tahiti. Jednakże obecnie jej występowanie zostało ograniczone do ośmiu wysp, tj. Motu, Manuae, Tikehau, Rangiroa, Aratua, Kaukura, Apataki, Aitutaki, oraz prawdopodobnie na Harvey Island i Manihi.
Nie wyróżnia się podgatunków loreczki białogardłej.
Safirlorikit[2] (Vini peruviana) är en fågel i familjen östpapegojor inom ordningen papegojfåglar.[3] Den förekommer i Sällskapsöarna, Cooköarna och de västra Tuamotuöarna.[3] IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör safirlorikit.
Wikispecies har information om Vini peruviana.
Safirlorikit (Vini peruviana) är en fågel i familjen östpapegojor inom ordningen papegojfåglar. Den förekommer i Sällskapsöarna, Cooköarna och de västra Tuamotuöarna. IUCN kategoriserar arten som sårbar.
Vini peruviana là một loài chim trong họ Psittacidae.[1] Loài này đã được tìm thấy trên 23 hòn đảo xung quanh Tahiti, nhưng bây giờ giới hạn cho tám đảo: Motu, Manuae, Tikehau, Rangiroa, Aratua, Kaukura, Apataki, Aitutaki, và có thể Harvey Island và Manihi. Bộ lông của nó chủ yếu là màu xanh đậm và có một vùng trắng trên ngực trên, cổ họng và mặt. Cá thể được nuôi nhốt đầu tiên ở Anh là bởi hầu tước của Tavistock trong những năm 1930. Ông đã được trao tặng một huy chương bạc của Liên đoàn Chó nước ngoài vì thành tích này.
Vini peruviana là một loài chim trong họ Psittacidae. Loài này đã được tìm thấy trên 23 hòn đảo xung quanh Tahiti, nhưng bây giờ giới hạn cho tám đảo: Motu, Manuae, Tikehau, Rangiroa, Aratua, Kaukura, Apataki, Aitutaki, và có thể Harvey Island và Manihi. Bộ lông của nó chủ yếu là màu xanh đậm và có một vùng trắng trên ngực trên, cổ họng và mặt. Cá thể được nuôi nhốt đầu tiên ở Anh là bởi hầu tước của Tavistock trong những năm 1930. Ông đã được trao tặng một huy chương bạc của Liên đoàn Chó nước ngoài vì thành tích này.
Vini peruviana (P. L. S. Müller, 1776)
Охранный статус
Синий лори-отшельник[1] (лат. Vini peruviana) — птица семейства попугаевых.
Длина тела 14—18 см, хвоста 6,5 см. Окраска оперения тёмно-синяя. Горло и щёки белые, хвост и маховые перья чёрные с тёмно-синим отливом. Радужка, клюв и ноги красные. У молодых попугаев горло и щёки чёрно-серого цвета. Описан был по экземплярам, привезённым в XVIII—XIX веках, главным образом с Таити.
Обитают на островах Туамоту и Кука.
Населяют кокосовые рощи и остатки первичных лесов. Живут парами или небольшими группами до 10 птиц. Питаются нектаром и насекомыми.
Гнездятся в дуплах пальм. В кладке 2 яйца. Насиживает яйца главным образом самка, в течение 21 дня. Молодые вылетают из гнезда в возрасте 8 недель.
Исчез во многих районах своего прежнего обитания. В настоящее время отлов этих птиц запрещён. Птицы этого вида содержатся в неволе в зоопарке Сан-Диего и парке птиц Вальсроде (Германия).
Синий лори-отшельник (лат. Vini peruviana) — птица семейства попугаевых.
ワシントン条約附属書II類 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : オウム目 Psittaciformes 科 : インコ科 Psittacidae 属 : Vini 種 : ノドジロルリインコノドジロルリインコ（喉白瑠璃鸚哥、Vini peruviana）は、オウム目インコ科に分類される鳥類。
フランス（ソシエテ諸島、トゥアモトゥ諸島）固有種。ニュージーランド（アイトゥタキ島）に移入。
全長14cm。全身は紫がかった暗青色の羽毛で覆われる。頬から胸部にかけては白い羽毛で覆われる。
虹彩は黄褐色。嘴や後肢の色彩はオレンジ色。
原生林や二次林に生息し、特にその境界線を好む。
食性は植物食で、花やその蜜、果実、芽などを食べる。
繁殖形態は卵生。5-7月（10-翌1月に繁殖した例もあり）に樹洞に巣を作った例があり、1回に2個の卵を産む。飼育下での抱卵期間は約25日。雛は孵化してから約60日で巣立つ。
狩猟、人為的に移入された動物（クマネズミ、ミナミチュウヒ、ノネコなど）による捕食、蚊によるマラリアの伝播などにより生息数は激減している。かつてはソシエテ諸島とトゥアモトゥ諸島のうち23島に分布していたが、そのうち15島では絶滅した。クマネズミのいないアイトゥタキ島に移入された個体群は1991年における生息数が約1000羽、1992年および1994年における生息数は約1,200羽と推定されている。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
