Multimedia w Wikimedia Commons Pacyficzka żałobna (Pomarea iphis) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek. Występuje na Ua Huka (Markizy, Polinezja Francuska). Krytycznie zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisali Robert Cushman Murphy i Gregory Mathews w 1928 na łamach American Museum Novitates. Nowemu gatunkowi nadali nazwę Pomarea iphis[3], akceptowaną obecnie (2018) przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny[4]. Holotyp pozyskano 16 listopada 1922[3]. Niegdyś pacyficzkę żałobną dzielono na dwa podgatunki, nominatywny i P. i. fluxa[5], na przykład w Check-list of birds of the world z 1986[6]. Obecnie pacyficzka okopcona (P. fluxa) uznawana jest za odrębny gatunek[4][5][7]. Epitet gatunkowy iphis nawiązuje do Ifis, postaci z mitologii greckiej[8].
Długość ciała wynosi około 17 cm[5]. Wymiary szczegółowe dla 9 samców i 6 samic: długość skrzydła wynosi 90–96 mm, długość ogona – 72–81 mm, długość górnej krawędzi dzioba – 17 mm, długść skoku – 27–28 mm, długość środkowego palca z pazurem – 18–19 mm[3]. Samiec ma upierzenie w większości czarne, wyróżnia się biały brzuch i pokrywy podogonowe. Tęczówka ciemna (brązowa[3]), występuje szara obrączka oczna. U samicy obecny biały kantarek i brew, jasno obrzeżone pokrywy uszne o ciepłej, brązowej barwie[5]. Grzbiet, barkówki, kuper i pokrywy nadogonowe są cynamonowobrązowe. Lotki oliwkowobrązowe z płowymi zewnętrznymi krawędziami. Pokrywy skrzydłowe oliwkowobrązowe. Spód ciała białawy, na gardle i policzku czarno paskowany, po bokach tułowia i w okolicach kloaki z płowym nalotem[3].
Pacyficzka żałobna jest endemitem Ua Huka (Markizy, Polinezja Francuska)[5][4]. Środowiskiem życia przedstawicieli gatunku są wszystkie wilgotne rdzenne lasy na niskich i średnich wysokościach na południu wyspy, lokalnie występują na wschodnim wybrzeżu wyspy w suchych nizinnych lasach z Pisonia grandis. Gniazdują na wysokości 30–650 m n.p.m., niegniazdujące osobniki obserwowano do 840 m n.p.m. Pacyficzki żałobne gniazdują w gęstych zaroślach. Zbierają bezkręgowce z gałęzi lub łapią je w zacienionych obszarach pod gęstą roślinnością[9]. Okres lęgowy trwa przeważnie od czerwca do listopada. Pacyficzki żałobne aktywnie bronią terytoriów. Gniazdo budują z włókien roślinnych, sierści i puchu roślinnego. Umieszczają je 3–15 m nad ziemią w rozwidleniu dużego drzewa[5]. Jedno z opisanych gniazd, umieszczone 3 m nad podłożem na mango, miało około 10 cm średnicy i 7 cm wysokości[10]. W gniazdach widywano jedno lub dwa młode[5].
IUCN uznaje pacyficzkę żałobną za gatunek krytycznie zagrożony (CR, Critically Endangered) od 2017. Wcześniej w latach 2006–2016 gatunek otrzymywał rangę narażonego (VU, Vulnerable), podobnie jak i w 1996; w 2000, 2004 i przed 1996 był nieklasyfikowany. Zagrożeniem dla tych ptaków jest niszczenie środowiska przez wypas bydła i kóz oraz pożary. Ponadto niektóre regiony wyspy objęto wycinką celem uzyskania miejsca dla rozwoju rolnictwa i turystyki. Na Ua Huka występują również zdziczałe koty[9].
Pacyficzka żałobna (Pomarea iphis) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek. Występuje na Ua Huka (Markizy, Polinezja Francuska). Krytycznie zagrożony wyginięciem.
