Niebieski smok, jaskółka morska, błękitny anioł[potrzebny przypis] (Glaucus atlanticus) – gatunek jadowitego morskiego ślimaka tyłoskrzelnego, występującego w wodach umiarkowanych i tropikalnych.
Gatunek ten można spotkać w wodach pelagialnych u wybrzeży europejskich, RPA, oraz na wschodnich wodach oblewających Mozambik i Australię. Jego charakterystyczną cechą jest pływanie "głową w dół", przy wykorzystaniu gazu w swoim żołądku.
Niebieski smok osiąga długość 3 cm. Jego ciało jest spłaszczone i zwęża się ku tyłowi. Posiada sześć kończyn (pierwsza para jest szczególnie duża), które rozgałęziają się promieniście, tworząc tzw. ceratę. G. atlanticus jest barwy srebrzysto-szarej przechodzącej w srebrzysto-błękitną po stronie grzbietowej, a granatowo-niebieskiej od spodniej. Na głowie ma ciemnoniebieskie paski.
Otwór gębowy smoka wyposażony jest w tarkę z ząbkowanymi zębami.
G. atlanticus jest organizmem drapieżnym, żerującym na organizmach większych od siebie i jadowitych (np. Żeglarz portugalski). Jad żeglarza portugalskiego nie jest trujący dla błękitnego smoka, który gromadzi go na końcach wypustek odnóży, dzięki czemu zyskuje śmiertelnie niebezpieczną broń przeciwko swoim ofiarom. W skład jego pożywienia wchodzą ponadto: Żeglarz wiatrowy (Velella velella), meduzy z gatunku Błękitny przycisk (Porpita porpita) oraz Tratewnik jantina. Sporadycznie wśród tego gatunku dochodzi także do aktów kanibalizmu.
Przedstawiciele G. atlanticus są obojnakami. Kopulują ze sobą poprzez połączenie się stronami brzusznymi. Po zapłodnieniu osobniki, które uczestniczyły w kopulacji, wytwarzają sznury z jajami.
Niebieski smok, jaskółka morska, błękitny anioł[potrzebny przypis] (Glaucus atlanticus) – gatunek jadowitego morskiego ślimaka tyłoskrzelnego, występującego w wodach umiarkowanych i tropikalnych.
