Homarus és un gènere de llamàntols, que inclou l'americà Homarus americanus i l'europeu Homarus gammarus.[1] El llamàntol del Cap se ha reassignat al gènere Homarinus.[2]
S'an trobat 8 espècies fòssils,[3] a partir del Cretaci,[4] però només dues espècies sobreviuen que s'han especiat recentment, al Plistocè, durant les fluctuacions del clima.[4][5]
La frontera entre Homarus i el gènere extint Hoploparia no estan clares. Vuit espècies han estat assignades a Homarus a partir del registre fòssil.[8] Són:[9][Note 1]
Homarus és un gènere de llamàntols, que inclou l'americà Homarus americanus i l'europeu Homarus gammarus. El llamàntol del Cap se ha reassignat al gènere Homarinus.
Homarus is een geslacht van tienpotigen uit de familie van de zeekreeften (Nephropidae).
Homarus is een geslacht van tienpotigen uit de familie van de zeekreeften (Nephropidae).
Homarus er en slekt innenfor hummerfamilien - store og ofte spiselige krepsdyr som tilhører den meget tallrike og viktige gruppen av tifotkreps. Hummere lever i saltvann som bunndyr nede på havbunnen. Denne slekten er en av 17 hummer-slekter. Gruppen har to arter - europeisk hummer og amerikahummer. Begge er spiselige og svært viktige økonomisk på hver sin side av Atlanterhavet.
Taksonomien til storkreps er komplisert og under stadig revisjon. Det er generelt omstridt å fin-inndele organismer taksonomisk. En moderne oppdatering av systematikken gis her med basis i WoRMS-databasens systematikk fra 2013.[1].
Homarus er en slekt innenfor hummerfamilien - store og ofte spiselige krepsdyr som tilhører den meget tallrike og viktige gruppen av tifotkreps. Hummere lever i saltvann som bunndyr nede på havbunnen. Denne slekten er en av 17 hummer-slekter. Gruppen har to arter - europeisk hummer og amerikahummer. Begge er spiselige og svært viktige økonomisk på hver sin side av Atlanterhavet.
Multimedia w Wikimedia Commons Homarus – rodzaj skorupiaków z rodziny homarowatych (Nephropidae) obejmujący dwa współczśnie żyjące gatunki, zasiedlające wody Oceanu Atlantyckiego. Obydwa mają duże znaczenie gospodarcze.
Homary charakteryzują się potężnymi, zwykle asymetrycznymi szczypcami. Posiadają cztery pary odnóży tułowiowych. Należą do największych skorupiaków, osiągając długość do 70 cm i masę ciała do 20 kg[2]. Całe ciało homara pokrywa pancerz (karapaks), którego kolor zależy od gatunku oraz środowiska, w jakim żyje[3]. Badania wskazują na to, że organizm homara co kilka lat regeneruje się do tego stopnia, że komórki wracają do stanu przed dojrzałością płciową. Potencjalną nieśmiertelność homarom zapewnia wysoki poziom telomerazy, wyższy niż w jakimkolwiek innym organizmie żywym. Simon Watt, biolog i prezenter TV, przedstawił wyniki badań dotyczących tego zagadnienia na brytyjskim Festiwalu Nauki w Newcastle. Jego zdaniem homary umierają nie ze starości, lecz na skutek chorób lub stając się ogniwem łańcucha pokarmowego. Podkreślił, że ich metabolizm zdaje się być niezaprogramowany na śmierć ze starości[4].
Homary z tego rodzaju występują w Oceanie Atlantyckim. Najbardziej znanym i poławianym jest homar amerykański (Homarus americanus), zamieszkujący wschodnie wybrzeża Ameryki Północnej. Homar europejski (Homarus gammarus) żyje u wybrzeży Europy od Norwegii do Morza Śródziemnego włącznie. Roczne globalne połowy dochodzą do kilkudziesięciu tysięcy ton.
Współcześnie żyjące gatunki zaliczane do tego rodzaju:
Wcześniej do tego rodzaju zaliczano również Homarinus capensis.
Homary mają odmienne upodobania dotyczące warunków życia.
Homar europejski zamieszkuje dna skalne, gdzie z łatwością może znaleźć schronienie. Rzadko występuje na głębokościach poniżej 50 m p.p.m., ale zdarza się mu również mieszkać w strefie pływów, od jej granicy aż do głębokości 150 m, w piaskowym lub żwirowym podłożu. Wychodzi na żer nocą, a jego pożywienie składa się głównie z robaków, małży i martwych ryb.
Homar amerykański zamieszkuje natomiast głębokie i zimne wody, o skalistym podłożu, w którym może znaleźć schronienie przed drapieżnikami. Jest samotnikiem i podobnie do homara europejskiego prowadzi nocny tryb życia - wtedy również żeruje.
Samica nosi jaja przyczepione pod odwłokiem (samica homara europejskiego − 11 miesięcy, samica homara amerykańskiego około miesiąca). Po odczepieniu się od odwłoka wykluwają się z nich larwy zwane żywikami.
Jaja homara amerykańskiego są zielone i bardzo małe, mają ok. 1 mm średnicy. Liczba jaj złożonych przez jedną samicę oscyluje między 10 a 1000, ale wskaźnik przeżycia jest bardzo niski, ok. 0,1%.
Dwa istniejące gatunki rodzaju Homarus żyją w Północnym Atlantyku. Homar amerykański występuje od Labradoru do Karoliny Północnej na zachodnim północnym Atlantyku a homar europejski od Norwegii arktycznej po Maroko, w tym Wyspy Brytyjskie i Morze Śródziemne[5].
Homarus – rodzaj skorupiaków z rodziny homarowatych (Nephropidae) obejmujący dwa współczśnie żyjące gatunki, zasiedlające wody Oceanu Atlantyckiego. Obydwa mają duże znaczenie gospodarcze.
Homarus[1] är ett släkte av kräftdjur som beskrevs av Weber 1795. Homarus ingår i familjen humrar.[1][2]
Arter enligt Catalogue of Life[1] och Dyntaxa[2]:
Homarus är ett släkte av kräftdjur som beskrevs av Weber 1795. Homarus ingår i familjen humrar.
Arter enligt Catalogue of Life och Dyntaxa:
Amerikansk hummer (Homarus americanus) Europeisk hummer (Homarus gammarus)
Це незавершена стаття з карцинології.
この項目では、甲殻類について説明しています。 
ロブスター（英: Lobster[† 1]）は、狭義にはエビ目（十脚目）・ザリガニ下目・アカザエビ科（ネフロプス科）・ロブスター属 (Homarus) に分類される甲殻類2種を指す。
ザリガニ下目、ひいてはエビ類としても最大級の大きさで、西洋料理では高級食材として扱われる。食材名としては「オマール」（仏: Homard[† 2]）、「オマール海老」、「オマールロブスター」、「ウミザリガニ」とも呼ぶ。
広義の「ロブスター」は、イセエビやアカザエビなども含めた大型の歩行型エビ全般を指す総称で、淡水産ザリガニ類のマロンや、鑑賞用に飼育されるショウグンエビ類なども含む。ちなみにイセエビ類は英語でスパイニーロブスター（"Spiny lobster"、棘のあるロブスター）と呼ばれる。
アフリカ南岸には類似種のケープ・ロブスター Homarinus capensis (Herbst, 1792) が分布し、これも「ロブスター」として流通することがあるが、市場に出る量は少なく、味も劣るとされている。かつてはこの種もロブスター属に分類されていたが、1995年に一属一種で ホマリヌス属が設定された。
体長は50cmに達するが、アメリカン・ロブスターは体長120cmに達する個体が漁獲されることもある。
ザリガニ類の例に漏れず、第一歩脚が強大な鋏脚となっている。フランス語名オマール (Homard)、ドイツ語名フマー (Hummer｜uにアクセント) はいずれも「ハンマー」の意で、鋏脚がハンマーのように見えることに由来する。ただしこの鋏脚は専ら威嚇に用い、生活孔を掘ったり、餌を採ったりするのは口元の小さな顎脚を用いる。
鋏脚の関節部には数個の棘があるが、体には棘が少なく、体表はわりと滑らかである。2対の触角のうち第二触角は体長よりも長い。体色は暗赤色、灰色から薄い黄色など様々あるが、これは生息する岩場の環境に関係すると言われ、全身が美しい青紫色の個体も存在する。
浅い海の岩礁や砂礫底に孔を掘って単独生活をする。寿命は極めて長く、推定年齢100年程のものも発見される。2009年1月9日、ニューヨークでレストラン『シティー・クラブ・アンド・シーフード』を営むキース・バレンティが入手した体重9キロのロブスターが海に返された。バレンティによると、ロブスターの年齢は体重から概算できるとしており、それによるとこのロブスターは約140歳と推定されるという。
籠漁などで漁獲される。ロブスターは獰猛で、仲間同士傷つけ合うことも珍しくないため、水揚げされたロブスターはすぐにゴムバンドで鋏脚を固定され、そのまま市場に出回る。
卵の入った卵巣は珊瑚色をしているためフランス語でコライユ (Corail)、英語でコーラル (Coral) と呼ばれる。ここから良い味が出るため、料理人は特に産卵前の雌を求める。産卵して卵を腹部に抱えているロブスターの卵巣は小さく縮んでおり、目につきにくい。カニなどの「みそ」にあたる中腸腺も賞味される。
肉は白く、イセエビよりも弾力があり、むしろタラバガニに近い質感をしている。洋風料理では、茹でるか蒸すかしてレモン汁や溶かしバターをつけて食べるほか、縦に半割りしてグリルまたはローストされる。ビスクというスープにすることもある。流通網が発達した20世紀末頃からは日本にも輸入されている。
ロブスター（英: Lobster）は、狭義にはエビ目（十脚目）・ザリガニ下目・アカザエビ科（ネフロプス科）・ロブスター属 (Homarus) に分類される甲殻類2種を指す。
ザリガニ下目、ひいてはエビ類としても最大級の大きさで、西洋料理では高級食材として扱われる。食材名としては「オマール」（仏: Homard）、「オマール海老」、「オマールロブスター」、「ウミザリガニ」とも呼ぶ。
広義の「ロブスター」は、イセエビやアカザエビなども含めた大型の歩行型エビ全般を指す総称で、淡水産ザリガニ類のマロンや、鑑賞用に飼育されるショウグンエビ類なども含む。ちなみにイセエビ類は英語でスパイニーロブスター（"Spiny lobster"、棘のあるロブスター）と呼ばれる。
.jpg)
Wikimedia Commons har media som rör 
Wikispecies har information om 
