Argentyna smukła[2], srebrzyk smukły[3] (Argentina sphyraena) – gatunek morskiej ryby z rodziny srebrzykowatych (Argentinidae).
Północny Atlantyk od Islandii i Lofotów po północną Afrykę oraz zachodnia część Morza Śródziemnego. Brak jej w południowej części Morza Północnego oraz w kanale La Manche.
Żyje w pobliżu piaszczystego lub mulistego dna na głębokości 20–700 m (zwykle 30–100 m).
Dorasta do 27 cm długości. Ciało smukłe, wydłużone. Oczy duże. Pysk zaostrzony o długości dorównującej lub nieco mniejszej od średnicy oka, szczęki krótkie bez zębów, szczęka górna lekko wysunięta. Na języku i podniebieniu występują zęby. Łuski duże, 52–53 wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–12 promieni, zaś w płetwie odbytowej 11–15. Pomiędzy płetwą grzbietową i ogonową występuje płetwa tłuszczowa. Nasada płetw brzusznych na wysokości lub nieco za przednią krawędzią płetwy grzbietowej.
Grzbiet żółty lub zielonkawoszary, brzuch srebrzyście lśniący, wzdłuż boków srebrzysta, niebiesko lśniąca wstęga. Ciało lekko prześwitujące o silnym zapachu zgniłych ogórków.
Skorupiaki, małe ryby oraz robaki.
Biologia rozrodu jest słabo poznana. Ikra oraz wylęg unoszą się swobodnie w toni. W Morzu Śródziemnym trze się zimą i wczesną wiosną, u wybrzeży Wysp Brytyjskich – od III do VII.
Łuski argentyny smukłej są używane do produkcji masy perłowej.
Argentyna smukła, srebrzyk smukły (Argentina sphyraena) – gatunek morskiej ryby z rodziny srebrzykowatych (Argentinidae).