dcsimg

Trosvy ( Afrikaans )

provided by wikipedia AF

Die Trosvy (Ficus sycomorus) is 'n groot vyeboomspesie wat voorkom van die Tugela-vallei in KwaZulu-Natal, noordwaarts tot aan die rand van die Sahara, en in die suidelike Arabiese Skiereiland. Hulle groei natuurlik langs riviere in die laeveld, maar word ook sedert antieke tye in die Midde-Ooste verbou.

Die Ilembe-boom is 'n baie groot Trosvy, geleë op die wal van die Mandleni-spruit naby Kranskop, KwaZulu-Natal. Dit is in 2013 verklaar as 'n kampioenboom en word bewaar in terme van die Nasionale Wet op Bosse (84/1998).[1]

 src=
'n Trosvy in Ethiopië
 src=
Vrugte

Sien ook

Bron

  1. Geleë te 28°52′50″S 30°58′52″O / 28.88056°S 30.98111°O / -28.88056; 30.98111 (Ilembe-trosvy) Joemat-Pettersson, Tina (13 September 2013). "Declaration of particular groups of trees as "Champion Trees"" (PDF). cer.org.za. Universiteit van Pretoria. Besoek op 7 Desember 2015.

Eksterne skakels

Wiki letter w.svg Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia skrywers en redakteurs
original
visit source
partner site
wikipedia AF

Trosvy: Brief Summary ( Afrikaans )

provided by wikipedia AF

Die Trosvy (Ficus sycomorus) is 'n groot vyeboomspesie wat voorkom van die Tugela-vallei in KwaZulu-Natal, noordwaarts tot aan die rand van die Sahara, en in die suidelike Arabiese Skiereiland. Hulle groei natuurlik langs riviere in die laeveld, maar word ook sedert antieke tye in die Midde-Ooste verbou.

Die Ilembe-boom is 'n baie groot Trosvy, geleë op die wal van die Mandleni-spruit naby Kranskop, KwaZulu-Natal. Dit is in 2013 verklaar as 'n kampioenboom en word bewaar in terme van die Nasionale Wet op Bosse (84/1998).

 src= 'n Trosvy in Ethiopië  src= Vrugte
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia skrywers en redakteurs
original
visit source
partner site
wikipedia AF

Ficus sycomorus ( Asturian )

provided by wikipedia AST

El sicomoru o sicómoro (Ficus sycomorus) ye un árbol de la familia de les moracees y del xéneru de les figales que tuvo gran importancia nel Antiguu Exiptu, anque anguaño ye malo d'atopar nesi país. Los británicos llámenlu 039;'sycamore, pero tamién fig-mulberry, pola paecencia de les sos fueyes a les de la morera.

Nun se debe confundir col sicomoru européu (Acer pseudoplatanus) nin col sicomoru americanu (Platanus occidentalis), el sicomoru de California (Platanus racemosa) o'l sicomoru d'Arizona (Platanus wrightii).

Distribución

Cultiváu n'Exiptu dende'l tercer mileniu e.C., la figal sicómoro ye orixinaria d'África Central, onde la atopa dende Senegal y el Sahel hasta Namibia y el nordeste d'África del Sur, cola esceición del monte tropical húmedu. Apaez bonalmente al sur de la península arábica, en Xipre y en ciertes rexones de Madagascar, y tamién n'El Líbanu, onde la famosa cai Gemmayzeh llámase asina pol so nome árabe gemmayz. Foi naturalizáu n'Israel y n'Exiptu. Na novela de Jules Verne, Kerabán el Testarudo, apaez al sur de mar Negru. Nel so hábitat orixinal, crez xeneralmente sobre suelos ricos, a lo llargo de les riberes y nos montes mistos.

Descripción

Ficus sycomorus puede midir hasta 20 m d'altor y 6 metros d'anchor con una copa bastante trupa. La corteza ye verde amarellentada y se exfolia en tires que dexen apaecen nel so interior otra corteza amarellentada. Como toles figales, el sicómoro contién látex. Les fueyes cordiformes (con forma acorazonada) tienen un color verde escuru, son aspres y miden unos 14 cm de llargu y unos 10 cm d'anchu y tán dispuestes n'espiral alredor de la caña. Sobre'l so viesu verde claro vense los nervios prominentes. El peciolu pubescente mide de 0,5 a 3 cm de llargor.

 src=
Recímanu de frutos del sicómoro.

El frutu ye un figu comestible de 2 a 3 cm de diámetru, que pasa del verde al mariellu rosáu. Apaez en recímanos direutamente sobre'l tueru a lo llargo de too l'añu, con un picu ente xunetu y avientu. La flor crez dientro del figu y machos y femes crecen en frutos distintos, de manera que fai falta l'ayuda d'una pequeña aviespa pa la polinización.

Reproduzse fácilmente por fraes, que tienen de ser delgaos como un deu y de unos 15 cm de llargor. Plantar nun tiestu grande con tierra húmeda y hai qu'esperar delles selmanes a qu'empiece a crecer enantes de tresplantalo. Tamién puede llantase por aciu estaques más grueses llograes d'una caña direutamente nel suelu, procurando que la estaca nun tea demasiáu seca. Ye abondu con que tenga un metru de llargor y l'anchor d'un brazu. En tolos casos, tien de llantase xustu enantes de la estación húmeda.

Anque esta especie de figal rique pa fructificar de simbiosis cola aviespa Ceratosolen arabicus, y esti inseutu ta desapaecíu d'Exiptu, Zahy y Hopf (Zohay D. y Hopf M. Domestication of plants in the Old World, Oxford, 2000) nun tienen dulda de qu'esti país foi la principal área del cultivu del sicómoro, yá que hai ataúdes construyíos cola so madera. Nos países tropicales en qu'esti inseutu abonda, desenvolvióse un complexu miniecosistema en redol a l'aviespa, una serie de nematodos, otres aviespes parásites, dellos predadores mayores y el sicómoro. Ente toos, aseguren una producción constante de figos.

Usos

Pol so porte ampliu úsase como árbol de solombra nos países templaos, especialmente nel Cercanu Oriente.

 src=
Sicómoro vieyu col tueru fendíu.

La so madera blando sirve de combustible y por aciu la frotación de dos rames puede encender un fueu. Tamién s'usa pa faer talles, especialmente pa tambores.

El frutu ye comestible, de sabor arumoso, pero suel tar llenu d'inseutos. De los figos lleldaos puede llograse una bébora alcohólico. Son bien curiosos pa los páxaros, que los comen inclusive cuando tán cayíos na agua. Los frutos, como les fueyes, pueden usase como alimentu pal ganáu, especialmente les cabres, y ameyoren la producción de lleche. En munches aldegues dáse-y a les vaques un amiestu de fueyes y frutos. Cola corteza pueden faese cuerdes bien resistentes. Una decocción de la corteza y el látex usar pa combatir la tos y la escrófula, una inflamación de los ganglios del pescuezu. Esti líquidu tamién s'usa contra la dermatofitosis. El látex usar pa tratar inflamaciones de la piel y esfriégase sobre les verrugas pa destruyiles. Pol so calter pegañosu, tamién s'usa como trampa pa cazar páxaros pequeños.

Diz el Dioscórides: "Llámase coles mesmes sicómoro el so frutu por ser desabríu al gustu. Ye un árbol altu, asemeyáu a una figal, bien provistu de zusmiu y paecencia al moral poles sos fueyes. produz frutu trés o cuatro veces al añu, non de los ramos, como nel casu de la figal montesa, sinón del tueru: el so frutu ye asemeyáu al de la figal montesa, más duce que'l figu montés y nun tien grana dientro... Dase bien de en Caria, en Rodas y otros llugares que nun son ricos en granu. Estrayer sumu del árbol enantes de producir el frutu, en primavera, a base de machucar superficialmente la corteza con una piedra... Recuéyese la llárima con una esponxa o un cachu de llana y una vegada secu y moldiáu en pastillas, almacenar nun recipiente de folla cocío... El zusmiu tien virtú molificativa, cicatrizante de feríes sudorífico de coses de dixestión difícil. Bébese y aplícase como untaza contra la mordedura de culiebres, l'endurecimientu del bazu, los dolores d'estómagu y los respigos; el zusmiu acaroñar rápido... Produzse tamién en Xipre un sicómoro de distinta especie, pos les sos fueyes paecer a les del llamera. Produz un frutu del tamañu de les cirueles, anque más duce. En tou lo demás, ye asemeyáu a lo que se dixo".

Historia

 src=
La diosa Isis, en forma de sagráu sicómoro, dando de mamar al faraón Tutmosis III. Dibuxu na tumba del rei, la KV34.
 src=
"L'árbol de la Virxe", nel-Matariya, El Cairu, Exiptu.

El sicómoro empieza a mentase en dómines predinásticas nel Antiguu Exiptu. En delles ocasiones mentar a Exiptu como'l "País de los sicomoros", y al árbol llamábase-y falsa figal o figal exipcia. Según Zohay y Hopf, los exipcios yeren los únicos que cultivaben esti árbol, bien bono de reproducir por aciu fraes.

Por cuenta de la so madera incorruptible, los exipciu rellacionar rápido cola muerte y la resurreición; d'ende que se llantaren cerca de les tumbes y que los ataúdes construyérense cuando yera posible cola so madera blando y llixero. Tamién se faíen amuletos cola forma de les sos fueyes.

De primeres, la tapa del ataúd identificar cola diosa del cielu Nut, anque, col tiempu, l'árbol acabó identificándose tamién con Hathor y con Isis, los trés señores del sicómoro.

Ye normal atopar representaciones nes qu'apaecen Hathor o Nut xubíes a un sicómoro dando de comer o de beber al ba del difuntu. Nut adopta entós el papel protector y caritatible de Hathor. Como árbol del viaxeru, yera Hathor quien ufiertaba los sos figos a los viaxeros que s'atopaben con unu d'estos árboles nel camín.

Hathor apaez dacuando cola mención de “Dama del sicómoro del Sur”, refiriéndose al árbol que crez en Menfis, una y bones el sicómoro de Norte crecía en Heliópolis.

El ataúd d'Osiris taba construyíu con madera de sicomoru y recibía la solombra del mesmu árbol. Ser soterráu nun ataúd d'esa madera significaba ser acoyíu pol abrazu de la gran madre en forma de Isis, Hathor o Nut.

Un xeroglíficu amuesa dos sicómoros iguales nel horizonte del este como les puertes del cielu poles que remanez acaldía'l sol, d'ende que tamién se-y conoza como “El gran árbol d'horizonte oriental”.

El sicomoru na tradición cristiana "L'árbol

de la Virxe" ye un vieyu sicomoru que s'atopa nel-Matariya, El Cairu, Exiptu. La tradición recueye que nél la Virxe María folgó mientres la so fuxida a Exiptu.[1]

Lliteratura

  • Na Biblia, Amós (Amos 7:14), pastor y productor de figos, fala del frutu del sicómoro como pocu importante. Apaez mentáu tamién en Jeremías 24:2. En Xericó, Zaqueo xubir a un sicómoro pa ver pasar a Jesús.
  • N'I Reis 10:27 dizse: “El rei fixo la plata tan común en Xerusalén como les piedres, y fixo los cedros tan abondosos como los sicómoros que tán nel llanu”.
  • Na Mishná hebrea, nel llibru de Zeraim descríbense l'Alta Galilea como la área al norte de Kfar Hananya onde nun crecer el sicómoro; otra manera, la Baxa Galilea ye la área al sur de Kfar Hananya onde crez el sicómoro.
  • Na primer escena del primer actu de "Romeo y Julieta", de William Shakespeare, Lady Montesco pregunta a Benvolio si vio a Romeo y ésti respuende a la madre del so amigu: "Una hora primero que'l sol sagráu asomara pol balcón doráu d'Oriente, la mio alma atristayada movióme a salir. Ellí, por ente los sicomoros nuna arbolea que crez nel oeste de la ciudá, vi pasiando al vuesu fíu bien tempranu (...)". Traducción de Manuel Ángel Conejero Dionís-Bayer y Jenaro Talens.

Taxonomía

Ficus sycomorus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 1059. 1753.[2]

Etimoloxía

Ficus: nome xenéricu que se deriva del nome dáu en llatín al figu.[3]

sycomorus: epítetu

Sinonimia
  • Ficus chanas Forssk.
  • Ficus cocculifolia Baker
  • Ficus cocculifolia subsp. sakalavarum (Baker) H. Perrier & Leandri
  • Ficus cocculifolia var. sakalavarum (Baker) H. Perrier
  • Ficus comorensis Warb.
  • Ficus damarensis Engl.
  • Ficus gnaphalocarpa (Miq.) Steud. ex Miq.
  • Ficus integrifolia Sim
  • Ficus sakalavarum Baker
  • Ficus scabra Sim
  • Ficus sycomorus subsp. gnaphalocarpa (Miq.) C.C.Berg
  • Ficus trachyphylla (Miq.) Miq.
  • Ficus trachyphylla Fenzl
  • Sycomorus antiquorum Gasp.
  • Sycomorus gnaphalocarpa Miq.
  • Sycomorus rigida Miq.
  • Sycomorus trachyphylla Miq.[4]

Ver tamién

Referencies

Bibliografía

  1. Berg, C. C. 1986. The Ficus species (Moraceae) of Madagascar and the Comoro Islands. Bull. Mus. Natl. Hist. Nat., B, Adansonia 8(1): 17–55.
  2. Berg, C. C. 1991. 156. Moraceae. Fl. Zambes. 9(6): 13–76.
  3. Gibbs Russell, G. Y., W. G. Welman, Y. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
  4. Schatz, G. Y., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.

Fuentes

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Ficus sycomorus: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Ficus sycomorus

El sicomoru o sicómoro (Ficus sycomorus) ye un árbol de la familia de les moracees y del xéneru de les figales que tuvo gran importancia nel Antiguu Exiptu, anque anguaño ye malo d'atopar nesi país. Los británicos llámenlu 039;'sycamore, pero tamién fig-mulberry, pola paecencia de les sos fueyes a les de la morera.

Nun se debe confundir col sicomoru européu (Acer pseudoplatanus) nin col sicomoru americanu (Platanus occidentalis), el sicomoru de California (Platanus racemosa) o'l sicomoru d'Arizona (Platanus wrightii).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Ficus sycomorus ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Ficus sycomorus (lat. Ficus sycomorus) - tutkimilər fəsiləsinin əncir cinsinə aid bitki növü.

Mənbə

Xarici keçidlər

Dahlia redoute.JPG Bitki ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Ficus sycomorus: Brief Summary ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Ficus sycomorus (lat. Ficus sycomorus) - tutkimilər fəsiləsinin əncir cinsinə aid bitki növü.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Sicòmor ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA
 src= No s'ha de confondre amb Acer pseudoplatanus.

El sicòmor (Ficus sycomorus) és una espècie de figuera (del gènere Ficus) originària d'Àfrica del Sud, del Sahel africà i al nord del tròpic de Capricorn, excloent les zones de selva plujosa de l'oest. També creix al sud d'Aràbia, Xipre i zones localitzades de Madagascar, s'ha naturalitzat a Israel-Palestina i Egipte.

El sicòmor fa fins a 20 m d'alt i 6 m d'amplada. Les fulles són en forma de cor amb un àpex rodó, 14 cm de llarg per 10 cm d'ample i disposades esporalment. El pecíol és pubescent. El fruit és una figa grossa comestible de 2 a 3 cm de diàmetre que quan madura és groga o vermella. Floreix i fructifica al llarg de tot l'any amb un pic de juliol a desembre. El tronc exfolia en bandes papiràcies ensenyant la part interior groga. Com altres figueres, té làtex.

El sicòmor té molta importància i es fa servir molt al Pròxim Orient. A l'antic Egipte, es cultivava aquesta espècie de Ficus gairebé exclusivament i se l'anomenava l'arbre de la vida.[1] Encara que aquesta espècie de figuera requereix la presència d'una petita vespa Ceratosolen arabicus que ja no existeix a l'Egipte actual, es creu que Egipte va ser la principal zona de desenvolupament del sicòmor.

Notes

  1. "Death and salvation in ancient Egypt", Jan Assmann, David Lorton, Translated by David Lorton, p171, Cornell University Press, 2005, ISBN 0801442419

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Sicòmor Modifica l'enllaç a Wikidata


Viccionari

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Sicòmor: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

El sicòmor (Ficus sycomorus) és una espècie de figuera (del gènere Ficus) originària d'Àfrica del Sud, del Sahel africà i al nord del tròpic de Capricorn, excloent les zones de selva plujosa de l'oest. També creix al sud d'Aràbia, Xipre i zones localitzades de Madagascar, s'ha naturalitzat a Israel-Palestina i Egipte.

El sicòmor fa fins a 20 m d'alt i 6 m d'amplada. Les fulles són en forma de cor amb un àpex rodó, 14 cm de llarg per 10 cm d'ample i disposades esporalment. El pecíol és pubescent. El fruit és una figa grossa comestible de 2 a 3 cm de diàmetre que quan madura és groga o vermella. Floreix i fructifica al llarg de tot l'any amb un pic de juliol a desembre. El tronc exfolia en bandes papiràcies ensenyant la part interior groga. Com altres figueres, té làtex.

El sicòmor té molta importància i es fa servir molt al Pròxim Orient. A l'antic Egipte, es cultivava aquesta espècie de Ficus gairebé exclusivament i se l'anomenava l'arbre de la vida. Encara que aquesta espècie de figuera requereix la presència d'una petita vespa Ceratosolen arabicus que ja no existeix a l'Egipte actual, es creu que Egipte va ser la principal zona de desenvolupament del sicòmor.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Morbærfigen ( Danish )

provided by wikipedia DA

Morbærfigen (Ficus sycomorus), også skrevet Morbær-Figen, er et stort, delvist løvfældende træ med en tæt, rund krone, en kort stamme og udspærrede hovedgrene. Træet blomstrer året rundt. Hele planten indeholder latex, en mælkehvid gummisaft.

Beskrivelse

Barken er først dunet og grågrøn, senere gråbrun, men fortsat behåret. Så skaller barken af i tynde flager over en spættet grøn og brun underbark, og til sidst får gamle grene og stammen en lysegrå, knudret og furet bark. Knopperne sidder spredt, og de er ægformede med tydelig spids, tæt dunhårede og lyst grågrønne.

Bladene er hjerteformede med afrundet spids og hel eller svagt rundtakket rand. Oversiden er mørkegrøn, mens undersiden er noget lysere med fremstående, gul-orange ribber. Begge sider er ru på grund af stive hår. Træet blomstrer året rundt, men med et højdepunkt i perioden juli-december. Blomsterne er små, men sidder samlet i krukkeformede stande, som efterhånden omdannes til den spiselige frugt, en lille "figen", som er lyserød til orangefarvet.

Rodnettet er stort og når vidt omkring og dybt ned.

Højde x bredde: 20 x 6 m.

Hjemsted

Morbærfigen er oprindeligt hjemmehørende i Afrika syd for Sahel og nord for Stenbukkens vendekreds, heri indbefattet centrale og vestlige regnskovsområder. Desuden findes træet naturligt i Yemen og i små områder af Madagaskar. Det er naturaliseret i Ægypten og Israel. Det foretrækker næringsrige jorde langs flodløb eller i blandet skov.

Ved Jebel Bura' i Yemen findes det sammen med bl.a. Acacia mellifera, Berchemia discolor, Buxus hildebrandi, Cissus rotundifolia, Delonix elata, Juniperus procera, Olea chrysophylla, Phoenix reclinata, Rosa abyssinica, tamarinde og tornet jujube.



license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Morbærfigen: Brief Summary ( Danish )

provided by wikipedia DA

Morbærfigen (Ficus sycomorus), også skrevet Morbær-Figen, er et stort, delvist løvfældende træ med en tæt, rund krone, en kort stamme og udspærrede hovedgrene. Træet blomstrer året rundt. Hele planten indeholder latex, en mælkehvid gummisaft.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Maulbeerfeige ( German )

provided by wikipedia DE
 src=
Stamm und Früchte
 src=
Blätter

Die Maulbeerfeige (Ficus sycomorus), auch Adamsfeige, Eselsfeige oder Sykomore genannt, ist ein im östlichen Mittelmeerraum[1] und in Afrika weitverbreiteter Baum aus der Familie der Maulbeergewächse (Moraceae).

Beschreibung

 src=
Maulbeerfeigen am Baum

Die Maulbeer-Feige ist ein halbimmergrüner Laubbaum mit einer großen ausladenden Krone und einem sehr dicken Stamm. Er erreicht Wuchshöhen von 15 bis über 45 Meter. Der Stammdurchmesser kann bis einiges über 2 Meter erreichen. Es werden manchmal auch kleinere Brettwurzeln oder Riffelungen gebildet. Die Borke ist relativ glatt und bräunlich bis gräulich, sowie teilweise abblätternd.

Die wechselständigen, relativ großen, kurz gestielten und ei- bis leicht herzförmigen, einfachen, rundspitzigen bis abgerundeten Laubblätter sind etwas rau und ganzrandig bis gekerbt oder gebuchtet. Die Nervatur ist meist dreizählig, die Nebenblätter sind abfallend. Ober- und unterseits sind die Blätter manchmal etwas behaart.

Die Maulbeerfeige ist einhäusig monözisch. Anders als bei anderen Feigenarten wachsen die Früchte büschelig an kurzen Zweigen am Stamm und an den Hauptästen. Die Maulbeerfeigen sind mit einem Durchmesser von 5 cm recht groß und im reifen Zustand gelblich-rot.

Entwicklung der Fruchtstände

Die Fruchtstände von F. sycomorus entwickeln sich unterschiedlich. An ihrer Entwicklung und Reifung sind verschiedene Wespenarten beteiligt, die die Ausbildung des Fruchtstandes stimulieren.[1] Ohne die Aktivität der Feigenwespe Ceratosolen arabicus kann die Pflanze keine Samen ausbilden, sie kommt aber nur in Afrika vor.[2][3]

Geschichte

Ägypten

Die alten Ägypter pflanzten die Sykomore als Obst- und Schattenbaum an.[4] Ihr Holz nutzten sie für Möbel, Schiffe, Särge und Statuen. Den Milchsaft und die Früchte verwendeten sie als Heilmittel. Seit dem Alten Reich um 2600 v. Chr. wurde die Sykomore nahe Memphis als Liebesgöttin Hathor verehrt. Tamarisken und Maulbeerfeigen waren vor dem Grab von König Mentuhotep II. in Deir el-Bahari gepflanzt.[5] Die Sykomore wurde im Frühen Neuen Reich als Himmelsbaum verehrt und galt als eine Erscheinungsform der Göttin Nut, die den Toten Schatten, Wasser und Nahrung spendete. Särge wurden, außer aus Zedernholz, gerne aus der Maulbeerfeige angefertigt.[6]

Bereits Theophrast berichtet, dass die Maulbeerfeige in Ägypten keine fruchtbaren Samen produziert und dass die dortigen Bauern sie über Stecklinge vermehrten.[7] Es ist unklar, ob die Gallwespe Ceratosolen arabicus nach der Einwanderung der Maulbeerfeige ausstarb oder ob der Baum in Form von Samen oder Ablegern durch Menschen nach Norden gebracht wurde.

Levante

Im Alten Testament wird der Maulbeerbaum erwähnt (Ps 78,47 ), womit aber der Maulbeerfeigenbaum gemeint ist. Laut der Bibel wurde er in Palästina zuerst in der Schefela angebaut (1 Kön 10,27 ). Für diese Pflanzungen in der Schefela gab es zu Zeiten Davids einen königlich bestellten Verwalter (1 Chr 27,28 ).[8] Berichtet wird auch vom Propheten Amos, der ein Hirte und Maulbeerensammler war (Am 1,1 ; 7,14 ). Amos wird auch als Maulbeerenritzer (bls) beschrieben: Mit dem Ritzen der Früchte lässt sich nach Theophrast die Reifung und der Geschmack verbessern.[9]

Archäologisch ist die Maulbeerfeige zuerst in eisenzeitlichen Schichten aus Askalon nachgewiesen.[10] Das Holz der Maulbeerfeige ist in Mo'a, En Gedi (Gräber 5 und 6) und Masada nachgewiesen.[11] Es wurde für Behälter, Stöpsel und Haarnadeln[12] sowie für Särge[13] verwendet.

Bei Lukas im Neuen Testament klettert der kleinwüchsige Zöllner Zachäus auf einen Maulbeerfeigenbaum, um Jesus bei dessen Besuch Jerichos in der Menschenmenge besser sehen zu können (Lk 19,1–10 ).

Verwechslung mit anderen Pflanzen

Im Gleichnis in (Lk 17,6 ) geht es um einen Baum der schwarzen Maulbeere, dem die zwölf Apostel hätten befehlen können, sich zu entwurzeln und ins Meer zu pflanzen. Das wurde in einigen Bibelübersetzungen fälschlicherweise als „Maulbeerfeigenbaum“ übersetzt. Auf griechisch sind das zwei verschiedene Wörter für verschiedene Bäume. Auf hebräisch gibt es diesen Unterschied nicht. Im englischen Sprachgebrauch wird die Bezeichnung sycamore tree auch für Arten des Ahorns (v. a. des Bergahorns (Acer pseudoplatanus)) oder von Platanen (z. B. Platanus occidentalis) verwendet. Dadurch entstehen gelegentlich Übersetzungsfehler.

Verbreitung

 src=
Verbreitung des Maulbeerfeigenbaums

Der Maulbeerfeigenbaum ist im subtropischen Afrika südlich der Sahara verbreitet. Das Vorkommen reicht von Südafrika bis in den Sudan, Äthiopien, Eritrea und Jemen.[14]

Trivialnamen

Die Maulbeerfeige hat bzw. hatte folgende deutschen Trivialnamen: Ägyptischer Feigenbaum, Wilder Feigenbaum, Pharaofeigen, Wemernod und Wemernot.[15]

Literatur

  • Karin Dzionara: Der Garten im alten Ägypten. In: Hans Sarkowicz (Hrsg.): Die Geschichte der Gärten und Parks. Insel, Frankfurt am Main 2001, ISBN 3-458-34423-3.

Einzelnachweise

  1. a b Urania Pflanzenreich: Blütenpflanzen. 1, Urania, Berlin 2000, S. 139.
  2. J. Galil and D. Eisikowitch: On the Pollination Ecology of Ficus Sycomorus in East Africa. In: Ecology. 49/2, 1968, 259–269, JSTOR 1934454.
  3. T. J. Wright: Amos and the sycomore fig. In: Vetus Testamentum. 26/3, 1976, 362, JSTOR 1517304.
  4. Annie Francé-Harrar: Die letzte Chance für eine Zukunft ohne Not, München 1950, laut Neudruck 2007 auf Seite 320 f.
  5. Alix Wilkinson: Symbolism and Design in Ancient Egyptian Gardens. In: Garden History. 22, 1994, 1, 3.
  6. Nili Liphschitz, נילי ליפשיץ: Timber Analysis of 'En Gedi Wooden Coffins: A Comparative Study. בדיקות העץ של ארונות עין גדי: מחקר השוואתי, 'Atiqot /עתיקות 96 ,1996 ,86, JSTOR 23458346.
  7. J. Galil and D. Eisikowitch: On the Pollination Ecology of Ficus Sycomorus in East Africa. In: Ecology. 49/2, 1968, 260, JSTOR 1934454.
  8. Fritz Rienecker, Gerhard Maier: Lexikon zur Bibel. Brockhaus, Wuppertal 1998, Lemma Maulbeerbaum, Maulbeerfeige.
  9. T. J. Wright: Amos and the sycomore fig. In: Vetus Testamentum. 26/3, 1976, 363, JSTOR 1517304.
  10. Suembikya Frumin, Aren M. Maeir, Liora Kolska Horwitz, Ehud Weiss: Studying ancient anthropogenic Impacts on current floral Biodiversity in the Southern Levant as reflected by the Philistine Migration. In: Nature, Scientific Reports. 5, 2015, 13308, doi:10.1038/srep13308.
  11. Nili Liphschitz: Timber Analysis of Household Objects in Israel: A comparative Study. In: Israel Exploration Journal. 48, 1/2, 1998, 86, JSTOR 27926500.
  12. Nili Liphschitz: Timber Analysis of Household Objects in Israel: A comparative Study. In: Israel Exploration Journal. 48, 1/2, 1998, 86, JSTOR 27926500.
  13. Nili Liphschitz, נילי ליפשיץ: Timber Analysis of 'En Gedi Wooden Coffins: A Comparative Study. בדיקות העץ של ארונות עין גדי: מחקר השוואתי. 'Atiqot /עתיקות 95, 1996 , 86, JSTOR 23458346.
  14. J. Galil and D. Eisikowitch: On the Pollination Ecology of Ficus Sycomorus in East Africa. In: Ecology. 49/2, 1968, 260, JSTOR 1934454.
  15. Georg August Pritzel, Carl Jessen: Die deutschen Volksnamen der Pflanzen. Neuer Beitrag zum deutschen Sprachschatze. Philipp Cohen, Hannover 1882, Seite 152, (online).
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Maulbeerfeige: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE
 src= Stamm und Früchte  src= Blätter

Die Maulbeerfeige (Ficus sycomorus), auch Adamsfeige, Eselsfeige oder Sykomore genannt, ist ein im östlichen Mittelmeerraum und in Afrika weitverbreiteter Baum aus der Familie der Maulbeergewächse (Moraceae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Figówc sykòmòra ( Kashubian )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Stôri figówc sykòmòra

Figówc sykòmòra abò Sykòmòra (Ficus sycomorus L.) - to je ôrt roscënë z rodzëznë (Moraceae). Na Kaszëbach to drzéwiã nie rosce. Z niegò mòże bëc brzôd.

Lëteratura

Bùtnowé lënczi


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Figówc sykòmòra: Brief Summary ( Kashubian )

provided by wikipedia emerging languages
 src= Stôri figówc sykòmòra

Figówc sykòmòra abò Sykòmòra (Ficus sycomorus L.) - to je ôrt roscënë z rodzëznë (Moraceae). Na Kaszëbach to drzéwiã nie rosce. Z niegò mòże bëc brzôd.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Sikomoro ( Ido )

provided by wikipedia emerging languages

Sikomoro esas varietato di figiero di qua la folii pasable similesas olti di morusiero. Ficus syromorus

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

ሾላ ( Amharic )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
ሾላ በኢትዮጵያ

ሾላ (Ficus sp. shola (A) ) በኢትዮጵያ የሚበቅል ትልቅ ዛፍ ሲሆን ፍሬው ጣፋጭና ለስላሳ ድብልብል ነው። የበለስ አይነት ነው።

የሾላ ተጨማሪ ጥቅም

ስሩ ተፈልቶ ሲጠጣ የኩላሊትና የሽንት ዑደት ብልቶችን ጤንነት ያሻሽላል።[1]

ለሾላ ተስማሚ የሆነ አየር ጠባይና መሬት

የሾላ አስተዳደግና እንክብካቤ

  1. ^ አማራ ጌታሁን - SOME COMMON MEDICINAL AND POISONOUS PLANTS USED IN ETHIOPIAN FOLK MEDICINE March 1976 እ.ኤ.አ.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
ዊኪፔዲያ ደራሲያን እና አርታኢዎች

Ficus sycomorus

provided by wikipedia EN

Ficus sycomorus, called the sycamore fig or the fig-mulberry (because the leaves resemble those of the mulberry), sycamore, or sycomore, is a fig species that has been cultivated since ancient times.

The term sycamore spelled with an A has also been used for unrelated trees: the great maple, Acer pseudoplatanus, or plane trees, Platanus. The spelling "sycomore", with an O rather than an A as the second vowel is, if used, specific to Ficus sycomorus.[2][3]

Distribution

Ficus sycomorus is native to Africa south of the Sahel and north of the Tropic of Capricorn, also excluding the central-west rainforest areas. It also grows naturally in Lebanon; in the southern Arabian Peninsula; in Cyprus; in very localised areas in Madagascar; and in Israel, Palestine and Egypt. In its native habitat, the tree is usually found in rich soils along rivers and in mixed woodlands.

Description

Ficus sycomorus grows to 20 m tall and has a considerable spread, with a dense round crown of spreading branches. The leaves are heart-shaped with a round apex, 14 cm long by 10 cm wide, and arranged spirally around the twig. They are dark green above and lighter with prominent yellow veins below, and both surfaces are rough to the touch. The petiole is 0.5–3 cm long and pubescent. The fruit is a large edible fig, 2–3 cm in diameter, ripening from buff-green to yellow or red. They are borne in thick clusters on long branchlets or the leaf axil. Flowering and fruiting occurs year-round, peaking from July to December. The bark is green-yellow to orange and exfoliates in papery strips to reveal the yellow inner bark. Like all other figs, it contains a latex.

Cultivation

According to botanists Daniel Zohary and Maria Hopf, cultivation of this species was "almost exclusively" by the ancient Egyptians.[4]: 130  Remains of F. sycomorus begin to appear in predynastic times and occur in quantity from the start of the third millennium BC. It was the ancient Egyptian Tree of Life.[5] Zohary and Hopf note that "the fruit and the timber, and sometimes even the twigs, are richly represented in the tombs of the Egyptian Early, Middle and Late Kingdoms."[4]: 131  In numerous cases the parched fruiting bodies, known as sycons, "bear characteristic gashing marks indicating that this art, which induces ripening, was practised in Egypt in ancient times."[4]: 131 

Although this species of fig requires the presence of the symbiotic wasp Ceratosolen arabicus to reproduce sexually, and this insect is extinct in Egypt, Zohay and Hopf have no doubt that Egypt was "the principal area of sycamore fig development."[4]: 131  Some of the caskets of mummies in Egypt are made from the wood of this tree. In tropical areas where the wasp is common, complex mini-ecosystems involving the wasp, nematodes,[6][7] other parasitic wasps, and various larger predators revolve around the life cycle of the fig. The trees' random production of fruit in such environments assures its constant attendance by the insects and animals which form this ecosystem.

A study in 2015 indicated that the sycamore tree was brought to Israel by Philistines during the Iron Age, along with opium poppy and cumin.[8][9] These sycamore trees used to be numerous in western Beirut, lending their name to the neighborhood of Gemmayzeh ((الْجُمَّيْزَة‎ al-Ǧummayzah), "sycamore fig").[10] However, the trees have largely disappeared from this area.[11]

Gardens

In the Near East F. sycomorus is an orchard and ornamental tree of great importance and extensive use. It has wide-spreading branches and affords shade.

In religion

Judaism and Christianity

In the Bible, the sycomore is referred to seven times in the Old Testament (Hebrew שִׁקְמָה shiḳmah; Strong's number 8256) and once in the New Testament (συκομoραία sykomoraia or συκομορέα sykomorea;[12] Strong's number 4809). The sycomore was a popular and valuable fruit tree in Jericho and Canaan.[13]

Hebrew Bible
  • In the Psalms, sycomores are listed with vines as sources of food destroyed in the plagues inflicted on the Egyptians. Ps 78:47 This verse implies that Ficus sycomorus could not survive in the mountainous regions of Egypt[13] ("He destroyed their vines with hail, and their sycomore trees with frost." Ps 78:47).
  • King David appointed an officer to look after the olives and sycomores of the western foothills. 1Chron 27:28
  • King Solomon made cedars (a more valuable tree) as common as sycomores. 1Kings 10:27 = 2Chron 1:15, 2Chron 9:27
  • In condemning his people's arrogance the prophet Isaiah also makes a contrast between sycomores and cedars. Isaiah 9:10
  • The prophet Amos refers to his secondary occupation as a dresser or tender of sycomores Amos 7:14; this involved slashing the fruits to induce ripening.[4]: 131 
Gospels
Mishnah and Gemara (Talmud)
  • In the Mishnah, in chapter 9 of tractate Shevi'it of order Zera'im, the borders of the various districts of the Land of Israel are delineated. The Upper Galilee is defined as the area north of Kfar Hananya where the sycomore does not grow; the Lower Galilee is the area south of Kfar Hananya where the sycomore does grow.
  • Tractate Berakhot of the Gemara mentions sycomore in reference to tithing, and to its subsequent appropriate blessing.
  • Tractate Pesachim- 53a:8 of the Gemara mentions sycomore in reference to identifying geographic regions, in this case a plain, to determine dates for various purposes.

Other religions

In Kikuyu religion, the sycomore is a sacred tree. All sacrifices to Ngai (or Murungu), the supreme creator, were performed under the tree. Whenever the mugumo tree fell, it symbolised a bad omen and rituals had to be performed by elders in the society. Some of those ceremonies carried out under the Mugumo tree are still observed.[14][15]

Gallery

See also

Notes

  1. ^ Botanic Gardens Conservation International (BGCI).; IUCN SSC Global Tree Specialist Group (2019). "Ficus sycomorus". IUCN Red List of Threatened Species. 2019: e.T146188430A146199148. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-2.RLTS.T146188430A146199148.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ "sycomore". Merriam-Webster.com. Retrieved 30 October 2016.
  3. ^ "sycamore". Collins English Dictionary. Retrieved 30 October 2016.
  4. ^ a b c d e Zohary, Daniel; Hopf, Maria (2012). Domestication of plants in the Old World (fourth ed.). Oxford University Press.
  5. ^ Assmann, Jan; Lorton, David (2005). Death and salvation in ancient Egypt. translated by David Lorton. Cornell University Press. p. 171. ISBN 978-0-8014-4241-4.
  6. ^ Susoy, Vladislav; Herrmann, Matthias; Kanzaki, Natsumi; Kruger, Meike; Nguyen, Chau N.; Rödelsperger, Christian; Röseler, Waltraud; Weiler, Christian; Giblin-Davis, Robin M.; Ragsdale, Erik J.; Sommer, Ralf J. (2016). "Large-scale diversification without genetic isolation in nematode symbionts of figs". Science Advances. 2 (1): e1501031. Bibcode:2016SciA....2E1031S. doi:10.1126/sciadv.1501031. PMC 4730855. PMID 26824073.
  7. ^ Kruger, Meike S.; Kanzaki, Natsumi; Giblin-Davis, Robin M.; Greeff, Jaco M. (10 August 2021). "Molecular diversity and relationships of fig associated nematodes from South Africa". PLOS ONE. 16 (8): e0255451. Bibcode:2021PLoSO..1655451K. doi:10.1371/journal.pone.0255451. ISSN 1932-6203. PMC 8354458. PMID 34375357.
  8. ^ "Philistines introduced sycamore, cumin and opium poppy into Israel during the Iron Age", Science daily, 28 August 2015, retrieved 25 October 2015.
  9. ^ Frumin, Suembikya; Maeir, Aren M.; Kolska Horwitz, Liora; Weiss, Ehud (25 August 2015), "Nature", Scientific Reports, 5 (1): 13308, doi:10.1038/srep13308, PMC 4642518, PMID 26304818.
  10. ^ Gemmmayzeh name origins., 25 July 2019
  11. ^ Quilty, Jim; Diab, Leila (31 August 2005). "Gemmayzeh changing: new habits come to an old quarter". The Daily Star. Retrieved 16 November 2021. ... named after a sycamore tree that was once a landmark here.
  12. ^ συκομορέα. Liddell, Henry George; Scott, Robert; A Greek–English Lexicon at the Perseus Project.
  13. ^ a b Moldenke, Harold N. (1952). Plants of the Bible. Waltham, Massachusetts USA: Chronica Botanica Company. pp. 106–108.
  14. ^ "Gikuyu Origins". Mukuyu. 13 November 2008. Retrieved 9 April 2015.
  15. ^ Mbiti, John (1990). African Religions and Philosophy. Oxford University Press.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Ficus sycomorus: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Ficus sycomorus, called the sycamore fig or the fig-mulberry (because the leaves resemble those of the mulberry), sycamore, or sycomore, is a fig species that has been cultivated since ancient times.

The term sycamore spelled with an A has also been used for unrelated trees: the great maple, Acer pseudoplatanus, or plane trees, Platanus. The spelling "sycomore", with an O rather than an A as the second vowel is, if used, specific to Ficus sycomorus.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Sikomoro ( Esperanto )

provided by wikipedia EO
 src=
Sikomoro

Sikomoro estas specio de figujo (Ficus sycomorus), arbo kies ligno estas neputriĝema.[1]. Ĝi estas vaste disvastiĝinta arbo en la orienta parto de la Mediteraneo kaj en Afriko kaj apartenas al la familio de la Morusacoj.

Referencoj

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Sikomoro: Brief Summary ( Esperanto )

provided by wikipedia EO
 src= Sikomoro

Sikomoro estas specio de figujo (Ficus sycomorus), arbo kies ligno estas neputriĝema.. Ĝi estas vaste disvastiĝinta arbo en la orienta parto de la Mediteraneo kaj en Afriko kaj apartenas al la familio de la Morusacoj.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Ficus sycomorus ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El sicomoro o sicómoro (Ficus sycomorus) es un árbol de la familia de las moráceas y del género de las higueras que tuvo gran importancia en el Antiguo Egipto, aunque actualmente es difícil de encontrar en ese país. Los británicos le llaman sycamore, pero también fig-mulberry, por el parecido de sus hojas a las de la morera.

No se debe confundir con el sicomoro europeo (Acer pseudoplatanus) ni con el sicomoro americano (Platanus occidentalis), el sicomoro de California (Platanus racemosa) o el sicomoro de Arizona (Platanus wrightii).

Distribución

Cultivado en Egipto desde el tercer milenio a.C., la higuera sicómoro es originaria de África Central, donde se la encuentra desde Senegal y el Sahel hasta Namibia y el nordeste de África del Sur, con la excepción del bosque tropical húmedo. Aparece espontáneamente al sur de la península arábiga, en Chipre y en ciertas regiones de Madagascar, y también en Líbano, donde la famosa calle Gemmayzeh se llama así por su nombre árabe gemmayz. Ha sido naturalizado en Israel y en Egipto. En la novela de Julio Verne, Kerabán el Testarudo, aparece al sur de mar Negro. En su hábitat original, crece generalmente sobre suelos ricos, a lo largo de las riberas y en los bosques mixtos.

Descripción

Ficus sycomorus puede medir hasta 20 m de altura y 6 metros de anchura con una copa bastante espesa. La corteza es verde amarillenta y se exfolia en tiras que dejan aparecen en su interior otra corteza amarillenta. Como todas las higueras, el sicómoro contiene látex. Las hojas cordiformes (con forma acorazonada) tienen un color verde oscuro, son ásperas y miden unos 14 cm de largo y unos 10 cm de ancho y están dispuestas en espiral alrededor de la rama. Sobre su envés verde claro se ven los nervios prominentes. El peciolo pubescente mide de 0,5 a 3 cm de longitud.

 src=
Racimo de frutos del sicómoro.

El fruto es un higo comestible de 2 a 3 cm de diámetro, que pasa del verde al amarillo rosado. Aparece en racimos directamente sobre el tronco a lo largo de todo el año, con un pico entre julio y diciembre. La flor crece dentro del higo y machos y hembras crecen en frutos diferentes, de manera que hace falta la ayuda de una pequeña avispa para la polinización.

Se reproduce fácilmente por esquejes, que deben ser delgados como un dedo y de unos 15 cm de longitud. Se plantan en una maceta grande con tierra húmeda y hay que esperar varias semanas a que empiece a crecer antes de trasplantarlo. También se puede plantar mediante estacas más gruesas obtenidas de una rama directamente en el suelo, procurando que la estaca no esté demasiado seca. Es suficiente con que tenga un metro de longitud y la anchura de un brazo. En todos los casos, debe plantarse justo antes de la estación húmeda.

Aunque esta especie de higuera requiere para fructificar de simbiosis con la avispa Ceratosolen arabicus, y este insecto está desaparecido de Egipto, Zahy y Hopf (Zohay D. y Hopf M. Domestication of plants in the Old World, Oxford, 2000) no tienen duda de que este país fue la principal área del cultivo del sicómoro, puesto que hay ataúdes construidos con su madera. En los países tropicales en que este insecto abunda, se ha desarrollado un complejo miniecosistema en torno a la avispa, una serie de nematodos, otras avispas parásitas, varios predadores mayores y el sicómoro. Entre todos, aseguran una producción constante de higos.

Usos

Por su porte amplio se usa como árbol de sombra en los países cálidos, especialmente en el Cercano Oriente.

 src=
Sicómoro viejo con el tronco hendido.

Su madera blanda sirve de combustible y mediante la frotación de dos ramas se puede encender un fuego. También se usa para hacer tallas, especialmente para tambores.

El fruto es comestible, de sabor aromático, pero suele estar lleno de insectos. De los higos fermentados se puede obtener una bebida alcohólica. Son muy atractivos para los pájaros, que se los comen incluso cuando están caídos en el agua. Los frutos, como las hojas, se pueden usar como alimento para el ganado, especialmente las cabras, y mejoran la producción de leche. En muchas aldeas se le da a las vacas una mezcla de hojas y frutos. Con la corteza se pueden hacer cuerdas muy resistentes. Una decocción de la corteza y el látex se usa para combatir la tos y la escrófula, una inflamación de los ganglios del cuello. Este líquido también se usa contra la dermatofitosis. El látex se usa para tratar inflamaciones de la piel y se fricciona sobre las verrugas para destruirlas. Por su carácter pegajoso, también se usa como trampa para cazar pájaros pequeños.

Dice el Dioscórides: "Se llama asimismo sicómoro su fruto por ser desabrido al gusto. Es un árbol alto, semejante a una higuera, muy provisto de zumo y parecido al moral por sus hojas. produce fruto tres o cuatro veces al año, no de los ramos, como en el caso de la higuera silvestre, sino del tronco: su fruto es semejante al de la higuera silvestre, más dulce que el higo silvestre y no tiene grana dentro... Se da muchísimo en Caria, en Rodas y otros lugares que no son ricos en grano. Se extrae zumo del árbol antes de producir el fruto, en primavera, a base de machacar superficialmente la corteza con una piedra... Se recoge la lágrima con una esponja o un trozo de lana y una vez seco y moldeado en pastillas, se almacena en un recipiente de barro cocido... El zumo tiene virtud molificativa, cicatrizante de heridas sudorífico de cosas de digestión difícil. Se bebe y se aplica como ungüento contra la mordedura de serpientes, el endurecimiento del bazo, los dolores de estómago y los escalofríos; el zumo se carcome rápidamente... Se produce también en Chipre un sicómoro de diferente especie, pues sus hojas se parecen a las del olmo. Produce un fruto del tamaño de las ciruelas, aunque más dulce. En todo lo demás, es semejante a lo que se ha dicho".

Historia

 src=
La diosa Isis, en forma de sagrado sicómoro, amamantando al faraón Tutmosis III. Dibujo en la tumba del rey, la KV34.
 src=
"El árbol de la Virgen", en el-Matariya, El Cairo, Egipto.

El sicómoro empieza a mencionarse en épocas predinásticas en el Antiguo Egipto. En algunas ocasiones se menciona a Egipto como el "País de los sicomoros", y al árbol se le llamaba falsa higuera o higuera egipcia. Según Zohay y Hopf, los egipcios eran los únicos que cultivaban este árbol, muy fácil de reproducir mediante esquejes.

Debido a su madera incorruptible, los egipcios lo relacionaron rápidamente con la muerte y la resurrección; de ahí que se plantaran cerca de las tumbas y que los ataúdes se construyeran cuando era posible con su madera blanda y ligera. También se hacían amuletos con la forma de sus hojas.

Al principio, la tapa del ataúd se identificaba con la diosa del cielo Nut, aunque, con el tiempo, el árbol acabó identificándose también con Hathor y con Isis, las tres señoras del sicómoro.

Es normal encontrar representaciones en las que aparecen Hathor o Nut subidas a un sicómoro dando de comer o de beber al ba del difunto. Nut adopta entonces el papel protector y compasivo de Hathor. Como árbol del viajero, era Hathor quien ofrecía sus higos a los viajeros que se encontraban con uno de estos árboles en el camino.

Hathor aparece a veces con la mención de “Dama del sicómoro del Sur”, refiriéndose al árbol que crece en Menfis, ya que el sicómoro de Norte crecía en Heliópolis.

El ataúd de Osiris estaba construido con madera de sicomoro y recibía la sombra del mismo árbol. Ser enterrado en un ataúd de esa madera significaba ser acogido por el abrazo de la gran madre en forma de Isis, Hathor o Nut.

Un jeroglífico muestra dos sicómoros iguales en el horizonte del este como las puertas del cielo por las que emerge cada día el sol, de ahí que también se le conozca como “El gran árbol de horizonte oriental”.

El sicomoro en la tradición cristiana

El sicomoro es mencionado en La Biblia, como el árbol al que subió Zaqueo -"jefe de los publicanos, y rico"- para poder ver a Jesús en su entrada a Jericó (Lucas 19:1-4; Reina Valera 1960). "El árbol de la Virgen" es un viejo sicomoro que se encuentra en el-Matariya, El Cairo, Egipto. La tradición recoge que en él la Virgen María descansó durante su huida a Egipto.[1]

Literatura

  • En la Biblia, Amós (Amos 7:14), pastor y productor de higos del sicómoro. En el libro de los Salmos (78:47), habla también de los sicómoros de Egipto, heridos por las plagas. En Jericó, Zaqueo se sube a un sicómoro para ver pasar a Jesús.
  • En I Reyes 10:27 se dice: “El rey hizo la plata tan común en Jerusalén como las piedras, e hizo los cedros tan abundantes como los sicómoros que están en el llano”.
  • En la Mishná hebrea, en el libro de Zeraim se describen la Alta Galilea como el área al norte de Kfar Hananya donde no crece el sicómoro; por el contrario, la Baja Galilea es el área al sur de Kfar Hananya donde crece el sicómoro.
  • En el Evangelio de Lucas (19,1-10) se menciona a un hombre llamado Zaqueo, jefe de publicanos y rico, trataba de distinguir quién era Jesús, pero la gente se lo impedía, porque era bajo de estatura. Corrió más adelante y se subió a una sicómoro, para verlo, porque tenía que pasar por allí. Jesús, al llegar a aquel sitio, levantó los ojos le dijo: Zaqueo, baja enseguida, porque hoy tengo que alojarme en tu casa.
  • En la primera escena del primer acto de "Romeo y Julieta", de William Shakespeare, Lady Montesco pregunta a Benvolio si ha visto a Romeo y éste responde a la madre de su amigo: "Una hora antes de que el sol sagrado asomara por el balcón dorado de Oriente, mi alma entristecida me movió a salir. Allí, por entre los sicomoros en una arboleda que crece en el oeste de la ciudad, vi paseando a vuestro hijo muy temprano (...)". Traducción de Manuel Ángel Conejero Dionís-Bayer y Jenaro Talens.
  • Sinuhé, el nombre egipcio que protagoniza un antiguo relato, una novela y una película, significa «hijo del sicomoro».

Taxonomía

Ficus sycomorus fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 1059. 1753.[2]

Etimología

Ficus: nombre genérico que se deriva del nombre dado en latín al higo.[3]

sycomorus: epíteto

Sinonimia
  • Ficus chanas Forssk.
  • Ficus cocculifolia Baker
  • Ficus cocculifolia subsp. sakalavarum (Baker) H. Perrier & Leandri
  • Ficus cocculifolia var. sakalavarum (Baker) H. Perrier
  • Ficus comorensis Warb.
  • Ficus damarensis Engl.
  • Ficus gnaphalocarpa (Miq.) Steud. ex Miq.
  • Ficus integrifolia Sim
  • Ficus sakalavarum Baker
  • Ficus scabra Sim
  • Ficus sycomorus subsp. gnaphalocarpa (Miq.) C.C.Berg
  • Ficus trachyphylla (Miq.) Miq.
  • Ficus trachyphylla Fenzl
  • Sycomorus antiquorum Gasp.
  • Sycomorus gnaphalocarpa Miq.
  • Sycomorus rigida Miq.
  • Sycomorus trachyphylla Miq.[4]

Referencias

Bibliografía

  1. Berg, C. C. 1986. The Ficus species (Moraceae) of Madagascar and the Comoro Islands. Bull. Mus. Natl. Hist. Nat., B, Adansonia 8(1): 17–55.
  2. Berg, C. C. 1991. 156. Moraceae. Fl. Zambes. 9(6): 13–76.
  3. Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
  4. Schatz, G. E., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Ficus sycomorus: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El sicomoro o sicómoro (Ficus sycomorus) es un árbol de la familia de las moráceas y del género de las higueras que tuvo gran importancia en el Antiguo Egipto, aunque actualmente es difícil de encontrar en ese país. Los británicos le llaman sycamore, pero también fig-mulberry, por el parecido de sus hojas a las de la morera.

No se debe confundir con el sicomoro europeo (Acer pseudoplatanus) ni con el sicomoro americano (Platanus occidentalis), el sicomoro de California (Platanus racemosa) o el sicomoro de Arizona (Platanus wrightii).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Sikomoro ( Basque )

provided by wikipedia EU

Sikomoro edo sikomoro pikondoa (Ficus sycomorus) morazeoen familiako zuhaitza da, enbor sendoa eta adaje zabala dituena. Arrautza eiteko hosto berde distiratsuak ditu, eta fruituak, piku txiki baten antzekoak, mami horikoak eta jateko onak dira. Afrikako ipar-ekialdekoa da berez.[1] Oso erabilia da landare apaingarri moduan.

Erderaz, batez ere ingelesez eta gaztelaniaz, ostartx edo astigar zuriarekin nahasten dute.

Erreferentziak


Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Sikomoro: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Sikomoro edo sikomoro pikondoa (Ficus sycomorus) morazeoen familiako zuhaitza da, enbor sendoa eta adaje zabala dituena. Arrautza eiteko hosto berde distiratsuak ditu, eta fruituak, piku txiki baten antzekoak, mami horikoak eta jateko onak dira. Afrikako ipar-ekialdekoa da berez. Oso erabilia da landare apaingarri moduan.

Erderaz, batez ere ingelesez eta gaztelaniaz, ostartx edo astigar zuriarekin nahasten dute.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Sykomori ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Sykomori eli sykomoriviikunapuu (Ficus sycomorus), Raamatussa metsäviikunapuu,[1] on Afrikassa luonnonvaraisena kasvava puu, jota on viljelty hedelmien takia jo tuhansia vuosia.

Sykomori voi kasvaa 15 metriä korkeaksi. Lehtien halkaisija on 15–20 senttimetriä. Hedelmät kasvavat yksittäin pitkän kukkaperän päähän.

 src=
Sykomorin hedelmiä.

Lähteet

  1. Otavan Iso tietosanakirja. Otava, 1968. osa 5, p. 1596.
Tämä kasveihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Sykomori: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Sykomori eli sykomoriviikunapuu (Ficus sycomorus), Raamatussa metsäviikunapuu, on Afrikassa luonnonvaraisena kasvava puu, jota on viljelty hedelmien takia jo tuhansia vuosia.

Sykomori voi kasvaa 15 metriä korkeaksi. Lehtien halkaisija on 15–20 senttimetriä. Hedelmät kasvavat yksittäin pitkän kukkaperän päähän.

 src= Sykomorin hedelmiä.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Figuier sycomore ( French )

provided by wikipedia FR

Ficus sycomorus

Le figuier sycomore ou sycamore (Ficus sycomorus) est un arbre de la famille des moracées.

 src=
Sycomore géant ayant servi de modèle pour le billet de 5 nakfas érythréens

Habitat

 src=
Grappe d'infrutescences de figuier sycomore

Cultivé en Égypte depuis le troisième millénaire avant Jésus-Christ, le figuier sycomore est originaire d’Afrique centrale où on le trouve du Sénégal au Nord Est de l'Afrique du Sud, à l'exclusion des régions de forêt tropicale humide. Il pousse spontanément dans la péninsule Arabique et dans certaines régions de Madagascar. Il a été naturalisé en Israël et en Égypte. Dans Keraban le têtu, Jules Verne le décrit comme poussant au sud de la Mer Noire. Dans son habitat d’origine, l’arbre pousse généralement sur des sols riches, le long des rivières et dans les forêts mixtes.

Description

Ficus sycomorus peut mesurer jusqu'à 20 m de haut et 6 m de large avec une couronne assez dense.

L'écorce est jaune-vert et s'exfolie en bandes laissant apparaître une écorce intérieure jaunâtre. Comme tous les figuiers, le sycomore contient du latex.

Les feuilles cordiformes vert foncé mesurent 14 cm de long sur 10 cm de large et sont disposées en spirale autour du rameau. Sur la face inférieure vert clair, on voit apparaitre des nervures proéminentes et les deux faces sont rêches.

Le pétiole pubescent mesure de 0,5 à 3 cm de long.

Le fruit est une figue comestible de 2 à 3 cm de diamètre, passant du vert au jaune rosé. Elles poussent en grappe tout au long de l'année avec un pic entre juillet et décembre.

Utilisation

Ficus sycomorus a un port étalé donnant une ombre appréciée dans les pays chauds.

Son bois peut servir de combustible et le frottement de deux branches permet d'allumer un feu.

Le fruit est comestible mais souvent rempli d'insectes. Les fruits comme les feuilles peuvent servir d'alimentation pour le bétail en améliorant la production de lait.

Histoire

Certains cercueils de momies en Égypte étaient faits de son bois. Le Livre d'Amos (7:14) se réfère à son fruit. A Jéricho, Zachée monte sur un figuier sycomore pour voir passer Jésus (Évangile selon Luc - 19:4).

Culture

Le figuier sycomore se propage bien par bouture classique ou même par large tronçon.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Figuier sycomore: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Ficus sycomorus

Le figuier sycomore ou sycamore (Ficus sycomorus) est un arbre de la famille des moracées.

 src= Sycomore géant ayant servi de modèle pour le billet de 5 nakfas érythréens
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Sicómoro ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

O sicómoro (Ficus sycomorus) é unha árbore da familia das moráceas e do xénero das figueiras.

Non se debe confundir cos tamén chamados sicómoro europeo (Acer pseudoplatanus), sicómoro americano (Platanus occidentalis), sicómoro de California (Platanus racemosa) ou sicómoro de Arizona (Platanus wrightii).

Distribución

Cultivado en Exipto desde o terceiro milenio a.C., a figueira sicómoro é orixinaria da África Central, onde se atopa desde o Senegal e o Sahel até Namibia e o nordeste de Suráfrica, agás no bosque tropical húmido. Aparece espontaneamente ao sur da península arábiga, en Chipre e en certas rexións de Madagascar, e tamén no Líbano, onde a famosa rúa Gemmayzeh chámase así polo seu nome árabe gemmayz. Foi naturalizado en Israel e en Exipto. Na novela de Xulio Verne, Kerabán o Testarudo, aparece ao sur do mar Negro. No seu hábitat orixinal, crece xeralmente sobre solos ricos, en ribeiras e bosques mixtos.

Descrición

O sicómoro pode chegar a medir até 20 m de altura e 6 metros de anchura cunha copa bastante espesa. As cascas desta árbore son verdes amarelas e exfólianse en tiras que deixan aparecer no seu interior outra tona amarelenta. Como todas as figueiras, o sicómoro contén látex. As follas cordiformes (con forma acorazonada) teñen unha cor verde escura, son ásperas e miden uns 14 cm de longo e uns 10 cm de largo e están dispostas en espiral ao redor da rama. Sobre o seu envés verde claro vense os nervios prominentes. O pecíolo pubescente mide de 0,5 a 3 cm de lonxitude.

 src=
Acio de froitos do sicómoro.

O froito é un figo comestible de 2 a 3 cm de diámetro, que pasa do verde ao amarelo rosado. Aparece en acios directamente sobre o tronco ao longo de todo o ano, cun pico entre xullo e decembro. A flor crece dentro do figo e machos e femias crecen en froitos diferentes, de maneira que fai falta a axuda dunha pequena nespra para a polinización.

Reprodúcese facilmente por esqueixes, que deben ser fnios coma un dedo e duns 15 cm de lonxitude. Plántanse nunha maceta grande con terra húmida e hai que esperar varias semanas a que empece a crecer antes de trasplantalo. Tamén se pode plantar mediante estacas máis grosas obtidas dunha rama directamente no chan, procurando que a estaca non estea demasiado seca. É suficiente con que teña un metro de lonxitude e a anchura dun brazo. En todos os casos, debe plantarse xusto antes da estación húmida.

Aínda que esta especie de figueira require para frutificar de simbiose coa avespa Ceratosolen arabicus, e este insecto está desaparecido de Exipto, Zahy e Hopf (Zohay D. e Hopf M. Domestication of plants in the Old World, Oxford, 2000) non teñen dúbida de que este país foi a principal área do cultivo do sicómoro, posto que hai ataúdes construídos coa súa madeira. Nos países tropicais nos que este insecto abunda, desenvolveuse un complexo miniecosistema arredor da avespa, unha serie de nematodos, outras avespas parasitas, varios predadores maiores e o sicómoro. Entre todos, aseguran unha produción constante de figos.

Usos

Polo seu amplo porte úsase como árbore de sombra nos países cálidos, especialmente no Próximo Oriente.

 src=
Vello sicómoro co tronco fendido.

A súa mol madeira serve de combustible e mediante a fricción de dúas pólas pódese encender un lume. Tamén se usa para facer tallas, especialmente para tambores.

O froito é comestible, de sabor aromático, pero adoita estar cheo de insectos. Dos figos fermentados pódese obter unha bebida alcohólica. Son moi atractivos para os paxaros, que os comen incluso cando están caídos na auga. Os froitos, como as follas, pódense usar como alimento para o gando, especialmente as cabras, e melloran a produción de leite. En moitas aldeas dáselle ás vacas unha mestura de follas e froitos. Coa tona pódense facer cordas moi resistentes. Unha decocción da tona e o látex úsase para combater a tos e a escrófula, unha inflamación dos ganglios do pescozo. Este líquido tamén se usa contra a dermatofitose. O látex úsase para tratar inflamacións da pel e frétase sobre as verrugas para destruílas. Polo seu carácter pegañento, tamén se usa como trampa para cazar paxaros pequenos.

Di Dioscórides: "Chámase tamén sicómoro o seu froito por ser desabrido ao gusto. É unha árbore alta, semellante a unha figueira, moi provisto de zume e parecido á moreira polas súas follas. Produce froito tres ou catro veces ao ano, non nos ramos, como no caso da figueira silvestre, senón no tronco: o seu froito é semellante ao da figueira silvestre, máis doce que o figo silvestre e non ten grans dentro... Dáse moito en Caria, en Rodas e outros lugares que non son ricos en gran. Extráese zume da árbore antes de producir o froito, na primavera, a base de machucar superficialmente a casca cunha pedra... Recóllese a bágoa cunha esponxa ou un anaco de la e unha vez seco e moldeado en pastillas, almacénase nun recipiente de barro cocido... O zume ten virtude molificativa, cicatrizante de feridas, sudorífico de cousas de dixestión difícil. Bébese e aplícase como ungüento contra a mordedura de serpes, o endurecemento do bazo, as dores de estómago e os calafríos; o zume vólvese caruncho rapidamente... Prodúcese tamén en Chipre un sicómoro de diferente especie, pois as súas follas parécense ás do olmo. Produce un froito do tamaño das ameixas, aínda que máis doce. En todo o demais, é semellante ao que se dixo".

Historia

 src=
A deusa Isis, en forma de sagrado sicómoro, amamantando o faraón Thutmose III. Debuxo na tumba do rei, a KV34.
 src=
"A árbore da Virxe", en el-Matariya, O Cairo, Exipto.

O sicómoro empeza a mencionarse en épocas predinásticas no Antigo Exipto. Ás veces menciónase a Exipto como o "país dos sicómoros", e a árbore chámase falsa figueira ou figueira exipcia. Segundo Zohay e Hopf, os exipcios eran os únicos que o cultivaban, moi fácil de reproducir mediante esqueixes.

Debido á súa madeira incorruptible, os exipcios relacionárono coa morte e a resurrección; de aí que se plantaran cerca das tumbas e que os ataúdes se construíran cando era posible coa súa madeira branda e lixeira. Tamén se facían amuletos coa forma das súas follas.

Ao principio, a tapa do ataúde identificábase coa deusa do ceo Nut, aínda que, co tiempo, a árbore acabou identificándose tamén con Hathor e con Isis, as tres señoras do sicómoro.

É normal encontrar representacións nas que aparecen Hathor ou Nut subidas a un sicómoro dando de comer ou de beber ao ba do defunto. Nut adopta entón o papel protector e compasivo de Hathor. Como árbore do viaxeiro, era Hathor quen ofrecía os seus figos aos viaxeiros que se encontraban cunha destas árbores no camiño.

Hathor aparece ás veces coa mención de “Dama do sicómoro do Sur”, refiróndose á árbore que crece en Menfis, xa que o sicómoro de Norte crecía en Heliópolis.

O ataúde de Osiris estaba construído con madeira de sicómoro e recibía a sombra da mesma árbore. Ser enterrado nun ataúde desta madeira significaba ser acollido polo abrazo da gran nai en forma de Isis, Hathor ou Nut.

Un xeroglífico mostra dous sicómoros iguais no horizonte do leste como as portas do ceo polas que emerxe cada día o sol, de aí que tamén se coñeza como “A grande árbore de horizonte oriental”.

O sicómoro na tradición cristiá

"A árbore da Virxe" é un vello sicómoro que se encontra en el-Matariya, O Cairo, Exipto. A tradición recolle que nel a Virxe María descansou durante a súa fuxida a Exipto.[1]

Literatura

  • Na Biblia, Amós (Amos 7:14), pastor e produtor de figos, fala do froito do sicómoro como pouco importante. Aparece mencionado tamén en Xeremías 24:2. En Xericó, Zaqueo rube a un sicómoro para ver pasar a Xesús.
  • En I Reis 10:27 dise: “O rei fixo a prata tan común en Xerusalén como as pedras, e fixo os cedros tan abundantes como os sicómoros que están na chaira”.
  • Na Mishná hebrea, no libro de Zeraim descríbese a Alta Galilea como a área do norte de Kfar Hananya onde non se dá o sicómoro; sendo a Baixa Galilea, a área do sur de Kfar Hananya, onde medra o sicómoro.
  • Na primeira escena do primeiro acto de "Romeo e Xulieta", de William Shakespeare, Lady Montesco pregúntalle a Benvolio se viu a Romeo e este respondelle á nai do seu amigo: "Unha hora antes de que o sol sagrado asomara polo balcón dourado de Oriente, a miña alma entristecida moveume a saír. Alí, por entre os sicómoros nunha arboreda que crece no oeste da cidade, vin paseando o voso fillo moi cedo (...)".

Taxonomía

Ficus sycomorus foi descrito por Carl von Linné e publicado en Species Plantarum 1: 1059. 1753.[2]

Etimoloxía

Ficus: nome xenérico que se deriva do nome dado en latín ao figo.[3]

sycomorus: epíteto

Sinonimia
  • Ficus chanas Forssk.
  • Ficus cocculifolia Baker
  • Ficus cocculifolia subsp. sakalavarum (Baker) H. Perrier & Leandri
  • Ficus cocculifolia var. sakalavarum (Baker) H. Perrier
  • Ficus comorensis Warb.
  • Ficus damarensis Engl.
  • Ficus gnaphalocarpa (Miq.) Steud. ex Miq.
  • Ficus integrifolia Sim
  • Ficus sakalavarum Baker
  • Ficus scabra Sim
  • Ficus sycomorus subsp. gnaphalocarpa (Miq.) C.C.Berg
  • Ficus trachyphylla (Miq.) Miq.
  • Ficus trachyphylla Fenzl
  • Sycomorus antiquorum Gasp.
  • Sycomorus gnaphalocarpa Miq.
  • Sycomorus rigida Miq.
  • Sycomorus trachyphylla Miq.[4]

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

  • Berg, C. C. 1986. The Ficus species (Moraceae) of Madagascar and the Comoro Islands. Bull. Mus. Natl. Hist. Nat., B, Adansonia 8(1): 17–55.
  • Berg, C. C. 1991. 156. Moraceae. Fl. Zambes. 9(6): 13–76.
  • Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
  • Schatz, G. E., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.
  • Zohay D. y Hopf M. Domestication of plants in the Old World, Oxford, 2000
  • Estudios y traducción. Dioscórides, Manuscrito de Salamanca. Universidad de Salamanca, 2000
  • Diccionario de los dioses y mitos del Antiguo Egipto, Océano, Barcelona, 2003

  • http://www.raysfiginfo.com/sycomore.html
  • http://www.flowersinisrael.com/Ficussycomorus_page.htm
  • http://www.wildflowers.co.il/kkl/english/plant.asp?ID=119
  • http://www.odu.edu/~lmusselm/plant/bible/sycomorefig.php
  • http://waynesword.palomar.edu/ww0501.htm
  • https://web.archive.org/web/20131104065255/http://www.botswanatourism.co.bw/sycamoreFigtree.php
  • http://www.treesofjoy.com/content/sycamore-fig-ficus-sycamorus (co vídeo no que se ve a avespa do sicómoro)
  • Sicómoro en AgroForestryTree Database (en inglés)
  • Distribución en Infonet-biovision (en inglés)
  • license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores e editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia gl Galician

    Sicómoro: Brief Summary ( Galician )

    provided by wikipedia gl Galician

    O sicómoro (Ficus sycomorus) é unha árbore da familia das moráceas e do xénero das figueiras.

    Non se debe confundir cos tamén chamados sicómoro europeo (Acer pseudoplatanus), sicómoro americano (Platanus occidentalis), sicómoro de California (Platanus racemosa) ou sicómoro de Arizona (Platanus wrightii).

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores e editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia gl Galician

    Magareča smokva ( Croatian )

    provided by wikipedia hr Croatian

    Magareča smokva (sikomora, lat. Ficus sycomorus), vrsta korisnog drveta iz porodice dudovki raširenog po sjevernoj Africi i istočnom Mediteranu

    Naraste do 20 ili 30 metara visine, veoma je razgranato, a deblo je kratko[1]

    Logotip Zajedničkog poslužitelja
    Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Magareča smokva
    Logotip Wikivrsta
    Wikivrste imaju podatke o: Ficus sycomorus

    Izvori

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autori i urednici Wikipedije
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia hr Croatian

    Ficus sycomorus ( Italian )

    provided by wikipedia IT

    Il sicomoro (Ficus sycomorus L., 1753) è una pianta appartenente alla famiglia delle Moracee, diffusa in Africa e Medio Oriente.

    Morfologia

    Il sicomoro cresce fino ad un'altezza di 20 metri, e raggiunge i 6 metri di larghezza, con una chioma ampia e tondeggiante.

    Corteccia

    La corteccia va dal verde-giallo all'arancione.

    Foglie

    Le foglie hanno forma ovale con apice rotondo. Raggiungono i 14 cm di lunghezza per 10 cm di larghezza, e sono disposte a spirale intorno ai rami.

    Fiori e Frutti

    Sycamore fruits.jpg

    Quello che comunemente viene ritenuto il frutto è in realtà una grossa infiorescenza carnosa piriforme (siconio), all'interno della quale sono racchiusi i fiori unisessuali, piccolissimi; una piccola apertura apicale, detta ostiolo, consente l'entrata degli imenotteri pronubi; i veri frutti, che si sviluppano all'interno dell'infiorescenza, sono dei piccoli acheni.

    Distribuzione e habitat

    La pianta cresce spontanea nel sud della penisola Arabica e in alcune regioni dell'Africa, dal Senegal al Sudafrica, nonché in ristrette aree del Madagascar. È inoltre coltivata da epoche remote in Medio Oriente (Egitto Israele, Palestina e Siria).

    Impollinazione

    Le diverse specie di Ficus hanno in genere un rapporto strettamente specie-specifico con i loro impollinatori, che sono tutti imenotteri della famiglia Agaonidae. Il sicomoro rappresenta una eccezione in quanto può essere impollinato da due differenti agaonidi, Ceratosolen arabicus e Ceratosolen galili, che condivide con un'altra specie africana, Ficus mucuso[1].

    Il sicomoro nella storia dell'essere umano

     src=
    Il sicomoro che a Gerico ricorda l'incontro tra Gesù e Zaccheo.

    Nella mitologia egizia il sicomoro era albero consacrato alla dea Hathor, detta anche la "Signora del sicomoro”. Era considerato simbolo di immortalità e il suo legno era usato per la fabbricazione dei sarcofagi.

    Nel Libro di Amos, redatto ai tempi del Regno di Giuda attorno al 775-750 a.C., il profeta omonimo asserisce di essere stato, prima di dedicarsi alla missione profetica, "un pastore e pungitore di fichi di sicomoro"[2]; il che testimonia che in quell'epoca l'albero era già presente in Israele e utilizzato dall'uomo.

    Nel Vangelo secondo Luca (19,1-10[3]), è nominato un sicomoro nella città di Gerico.
    Un abitante di Gerico, un certo Zaccheo, essendo basso di statura, per vedere Gesù sale su un sicomoro.

    Alcune tradizioni lo attribuivano all'albero presso il quale si impiccò Giuda Iscariota nei racconti dei Vangeli, poiché i loro rami appaiono robusti ma, in realtà, sono fragili fino a spezzarsi facilmente. Dandogli quindi una connotazione negativa, in contraddizione con il suo significato di vita. Si diffusero quindi maggiormente tradizioni per le quali l'albero di Giuda era invece un Siliquastro.

    Usi

    I frutti sono raccolti per uso alimentare e nella cosmesi.

    Note

    1. ^ Wiebes, J.T, Fig Wasp from Israel Ficus sycomorus and related East African species (Hymenoptera, Chalcidoidea: Agaonidae), in Entomol. Ber. 1964; 24: 187-191.
    2. ^ Amos Amos 7,12-15, su laparola.net.
    3. ^ Lc 19,1-10, su laparola.net.

     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autori e redattori di Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia IT

    Ficus sycomorus: Brief Summary ( Italian )

    provided by wikipedia IT

    Il sicomoro (Ficus sycomorus L., 1753) è una pianta appartenente alla famiglia delle Moracee, diffusa in Africa e Medio Oriente.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autori e redattori di Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia IT

    Ficus sycomorus ( Latin )

    provided by wikipedia LA

    Ficus sycomorus (binomen a Linnaeo anno 1753 statutum), sive Latinitate communi sycomorus, est arbor fructifera in zona tropica Africae orientalis sponte gignens, in Aegypto iam ab aevo praehistorico et in Africa occidentali culta.

    Bibliographia

    Fontes antiquiores
    Eruditio recentior

    Nexus externi

    Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Ficus sycomorus spectant.
    Wikispecies-logo.svg Vide "Ficus sycomorus" apud Vicispecies. Wikidata-logo.svg Situs scientifici: TropicosGRINITISPlant ListNCBIBiodiversityEncyclopedia of LifePlant Name IndexIUCN Red ListPlantes d'AfriqueINPN FranceUSDA Plants Database
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Et auctores varius id editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia LA

    Ficus sycomorus: Brief Summary ( Latin )

    provided by wikipedia LA

    Ficus sycomorus (binomen a Linnaeo anno 1753 statutum), sive Latinitate communi sycomorus, est arbor fructifera in zona tropica Africae orientalis sponte gignens, in Aegypto iam ab aevo praehistorico et in Africa occidentali culta.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Et auctores varius id editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia LA

    Wilde vijgenboom ( Dutch; Flemish )

    provided by wikipedia NL
     src=
    Bladeren

    De Wilde vijgenboom of Egyptische vijgenboom (Ficus sycomorus) is een plant uit de moerbeifamilie (Moraceae) die al sinds de Oudheid wordt gekweekt. Andere namen voor deze plant zijn de sycamorevijg of de vijgenmoerbei (omdat de bladeren op die van de moerbei lijken), sycamore, of sycomore. De naam sycamore werd gebruikt voor een hele variatie van planten.

    Kenmerken

    De plant wordt tot 20 m hoog en tot 6 m breed en heeft een dichte ronde kruin van zich uitspreidende takken. De bladeren zijn hartvormig met een ronde apex, 14 cm x 10 cm groot en spiraalsgewijs rond de twijg geschikt. Ze zijn donkergroen aan de bovenzijde en lichter groen met prominente gele nerven aan de onderzijde. Beide kanten voelen ruw aan. De bloemknop is 0,5–3 cm lang en behaard. De vrucht is een grote eetbare vijgachtige vrucht, 2–3 cm in diameter, rijpend van grauwgroen naar geel of rood. Ze worden in dikke trossen gedragen aan lange twijgen of in de bladoksel. Bloei en vruchtzetting gaan het hele jaar door met pieken van juli tot december. De bast is groengeel tot oranje en bladdert af in papierachtige stroken waaronder de gele binnenbast zichtbaar wordt. Zoals alle andere Ficus-soorten bevat deze latex.

    Habita en verspreiding

    Wilde vijgenboom is afkomstig uit Afrika ten zuiden van de Sahel en ten noorden van de Kreeftskeerkring, met uitsluiting ook van het centraalwestelijk regenwoud. De plant groeit tevens van nature op het zuidelijk Arabisch Schiereiland en op sommige plaatsen op Madagaskar en werd geïntroduceerd in de Levant en in het Oude Egypte. In zijn oorspronkelijke habitat wordt deze boom meestal aangetroffen op voedingsrijke bodem langs rivieren, maar ook in gemengd bos.

    Toepassing

    De plant is in het Nabije Oosten een belangrijke boom met uitgebreide toepassing. Door de wijdvertakte kroon levert hij aangename schaduw. De Oude Egyptenaren kweekten bijna uitsluitend deze soort volgens Zohary en Hopf. Resten van de plant worden al aangetroffen in predynastieke archeologische lagen en zijn talrijk van het begin van het 3e millennium v.Chr. af. Zohary en Hopf melden dat "de vrucht en het hout, en soms zelfs de twijgen, rijkelijk aanwezig zijn in de graven van het Oude, Midden en Late Rijk. In veel gevallen dragen de gedroogde syconen karakteristieke kerfsporen "hetgeen erop wijst dat deze techniek, die de rijping bevordert, in de Oudheid in Egypte werd toegepast."[1] Alhoewel deze soort vijg de aanwezigheid vereist van de symbiotische wesp Ceratosolen arabicus om zich geslachtelijk voort te planten, terwijl dit insect in Egypte is uitgestorven, twijfelen Zohay en Hopf er niet aan dat Egypte "het belangrijkste gebied voor de ontwikkeling van de Sycomore vijg was." Sommige kisten van mummies in Egypte zijn van het hout van deze boom gemaakt.

    Referenties

    1. Daniel Zohary and Maria Hopf, Domestication of plants in the Old World, third edition (Oxford: University Press, 2000), p. 165

    Externe links

    Wikimedia Commons Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Ficus sycomorus op Wikimedia Commons.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia-auteurs en -editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NL

    Wilde vijgenboom: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

    provided by wikipedia NL
     src= Bladeren

    De Wilde vijgenboom of Egyptische vijgenboom (Ficus sycomorus) is een plant uit de moerbeifamilie (Moraceae) die al sinds de Oudheid wordt gekweekt. Andere namen voor deze plant zijn de sycamorevijg of de vijgenmoerbei (omdat de bladeren op die van de moerbei lijken), sycamore, of sycomore. De naam sycamore werd gebruikt voor een hele variatie van planten.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia-auteurs en -editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NL

    Morbærfiken ( Norwegian )

    provided by wikipedia NN

    Morbærfiken (Ficus sycomorus) er eit delvis eviggrønt tre i fikenslekta i morbærfamilien. Det veks hovudsakleg i Nord- og Aust-Afrika. Treet er også kjend som «sykomor» eller «adamsfiken». Morbærfiken har gråkvite, etande frukter som er dekte av lyseraude skjel. Desse er kjende som adamsfiken, egyptiske fiken eller eselfiken. Veden er sterk og haldbar, og har vore brukt til å laga møblar og reiskapar. I oldtida blei han brukt til å laga mumiekister.

    Morbærfiken er nemnd fleire gonger i Bibelen. Treet har også ei viktig stilling i kikuyumytologi.

    Kjelder

    • «Morbærfikentre» (31. januar 2013). Store norske leksikon. Fri artikkel henta 28. juni 2015.

    Bakgrunnsstoff

    Wikispecies
    Wikispecies har taksonomisk informasjon om Ficus sycomorus
    Spire Denne biologiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia authors and editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NN

    Morbærfiken: Brief Summary ( Norwegian )

    provided by wikipedia NN

    Morbærfiken (Ficus sycomorus) er eit delvis eviggrønt tre i fikenslekta i morbærfamilien. Det veks hovudsakleg i Nord- og Aust-Afrika. Treet er også kjend som «sykomor» eller «adamsfiken». Morbærfiken har gråkvite, etande frukter som er dekte av lyseraude skjel. Desse er kjende som adamsfiken, egyptiske fiken eller eselfiken. Veden er sterk og haldbar, og har vore brukt til å laga møblar og reiskapar. I oldtida blei han brukt til å laga mumiekister.

    Morbærfiken er nemnd fleire gonger i Bibelen. Treet har også ei viktig stilling i kikuyumytologi.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia authors and editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NN

    Morbærfiken ( Norwegian )

    provided by wikipedia NO

    Morbærfiken (Ficus sycomorus) er et delvis eviggrønt tre i morbærfamilien.

    Det har en vid krone og kan bli opptil 21 m høyt. Bladene minner om morbærblader og er helt forskjellige fra bladene til slektningen ekte fiken; de er mindre, eggformete, uten fliker og helrandete. Blomstene sitter rett på stammen og eldre greiner (kauliflori). De spiselige fruktene kalles adamsfiken og er to–tre cm i diameter med gul eller rød farge når de er modne.

    Den viktigste pollinatoren i Afrika sør for Sahara er fikenvepsen Ceratosolen arabicus. Den finnes ikke i sørøstlige middelhavsområdet, men her finnes to andre arter, Sycophaga sycomori og Apocrypta longitarsus. For å stimulere fruktutviklingen er det vanlig å skjære et snitt i («prikke») fruktene på et tidlig stadium.

    Morbærfiken kaster vid skygge og har ofte blitt plantet ved veier. Treverket er svært lett og er enkelt å bearbeide. Det har vært høyt verdsatt, og i oldtidens Egypt ble det brukt til mumiekister. Morbærfiken er nevnt flere steder i Bibelen, og det var et slikt tre Sakkeus klatret opp i for å se Jesus da han kom til Jeriko.

    Arten vokser naturlig i savannestrøkene i Afrika sør for Sahara, noen få steder på Madagaskar og i Sør-Arabia. Den er siden de tidligste tider blitt dyrket i det sørøstlige middelhavsområdet. Morbærfiken er forvillet i Egypt, Palestina og Syria, men danner ikke spiredyktige frø her, så den må formeres med stiklinger.

    Litteratur

    Eksterne lenker

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia forfattere og redaktører
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NO

    Morbærfiken: Brief Summary ( Norwegian )

    provided by wikipedia NO

    Morbærfiken (Ficus sycomorus) er et delvis eviggrønt tre i morbærfamilien.

    Det har en vid krone og kan bli opptil 21 m høyt. Bladene minner om morbærblader og er helt forskjellige fra bladene til slektningen ekte fiken; de er mindre, eggformete, uten fliker og helrandete. Blomstene sitter rett på stammen og eldre greiner (kauliflori). De spiselige fruktene kalles adamsfiken og er to–tre cm i diameter med gul eller rød farge når de er modne.

    Den viktigste pollinatoren i Afrika sør for Sahara er fikenvepsen Ceratosolen arabicus. Den finnes ikke i sørøstlige middelhavsområdet, men her finnes to andre arter, Sycophaga sycomori og Apocrypta longitarsus. For å stimulere fruktutviklingen er det vanlig å skjære et snitt i («prikke») fruktene på et tidlig stadium.

    Morbærfiken kaster vid skygge og har ofte blitt plantet ved veier. Treverket er svært lett og er enkelt å bearbeide. Det har vært høyt verdsatt, og i oldtidens Egypt ble det brukt til mumiekister. Morbærfiken er nevnt flere steder i Bibelen, og det var et slikt tre Sakkeus klatret opp i for å se Jesus da han kom til Jeriko.

    Arten vokser naturlig i savannestrøkene i Afrika sør for Sahara, noen få steder på Madagaskar og i Sør-Arabia. Den er siden de tidligste tider blitt dyrket i det sørøstlige middelhavsområdet. Morbærfiken er forvillet i Egypt, Palestina og Syria, men danner ikke spiredyktige frø her, så den må formeres med stiklinger.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia forfattere og redaktører
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia NO

    Figowiec sykomora ( Polish )

    provided by wikipedia POL
     src= Zobacz hasło figowiec sykomora w Wikisłowniku

    Figowiec sykomora, sykomora[a], figa morwowa, figa ośla, figowiec morwowaty, karwia (Ficus sycomorus L.) – gatunek drzewa z rodziny morwowatych (Moraceae). Rośnie dziko w Afryce i na Półwyspie Arabskim (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman), jest uprawiany w wielu krajach świata[3].

    Morfologia

    Pokrój
    Drzewo o wysokości do 15 m i bardzo grubym pniu[4].
    Liście
    Pojedyncze, kształtu owalnego, jajowatego lub sercowatego, wcinane, lśniące, na górnej stronie ciemnozielone[4],
    Kwiaty
    Rozdzielnopłciowe. Kwiaty żeńskie mają 5-dzielny okwiat i 1 słupek, męskie są drobne, mają 3 lub 5-dzielny okwiat i 3 lub 5 pręcików[4]. Kwiaty są zielone, zebrane w kulisty, lub kolbowaty kwiatostan[5].
    Owoce
    Drobne orzeszki w kulistym lub jajowatego kształtu osadniku. Jest on początkowo zielony, w stanie dojrzałym purpurowo-czerwony. Jest delikatnie owłosiony lub niemal gładki[5].

    Zastosowanie

    • Drewno lekkie i odporne na butwienie, używane już w starożytności przez Egipcjan do wyrobu skrzyń, trumien dla mumii, sarkofagów[4]. W Egipcie odkryto przedmioty wykonane z tego drewna pochodzące sprzed 3 tysięcy lat p.n.e.[5] Obecnie nadal używa się go do budowy stropów domów[6].
    • Osadniki są jadalne, są jednak ciężko strawne[4]. W starożytności praktykowane było nacinanie nożem niedojrzałych owoców sykomory i praktyka ta przetrwała do dziś w Egipcie i na Cyprze. Takie nacinanie powoduje wydzielanie etenu, co przyspiesza dojrzewanie owoców, nawet 3-krotnie. Aby to wykonać, należało wejść na drzewo sykomory, i to kilkakrotnie, w miarę tworzenia się owoców. Zazwyczaj robili to pasterze, dla których owoce sykomory stanowiły jedno ze źródeł pożywienia[6].
    • W starożytnym Egipcie, a później również w Izraelu sykomora była uprawiana, zarówno dla owoców, jak i dla cienia. W 1 Księdze Kronik (27,28) jest uwaga o ustanowieniu przez króla Dawida nadzorców nad sykomorami[6]. W starożytnym Izraelu sykomorę uprawiali głównie ubodzy, obecnie straciła ona na znaczeniu, uprawia się inne drzewa o bardziej wartościowych owocach[5].

    Udział w kulturze

    • Sykomora wymieniona jest sześć razy w Starym Testamencie, a raz w Nowym (w Ewangelii Łukasza (19,4) napisano, że Zacheusz wspiął się na sykomorę, by dojrzeć Jezusa Chrystusa)[5].
    • W egipskich ogrodach za czasów faraonów sykomora uważana była za drzewo święte[6].
    • Rysunek sykomory znajduje się na banknotach Erytrei.
    • Sykomora uważana jest za symbol żywotności, ma bowiem szczególne zdolności regeneracyjne: jeśli wiatr odsłoni jej korzenie, następne tworzy głębiej, a gdy zasypie ją piasek, jej pień i gałęzie przekształcają się w korzenie i drzewo rośnie dalej w górę[5].
    • Miszna zawiera wiele przepisów regulujących wykorzystanie sykomory[5].

    Galeria zdjęć

     src=
    Owoce
     src=
    Zasięg występowania
     src=
    Młody okaz
     src=
    Stary okaz

    Uwagi

    1. dawniej także: sykomor'

    Przypisy

    1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-01-19].
    2. The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
    3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-11-20].
    4. a b c d e Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
    5. a b c d e f g Flovers in Israel. [dostęp 2014-12-04].
    6. a b c d Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia POL

    Figowiec sykomora: Brief Summary ( Polish )

    provided by wikipedia POL

    Figowiec sykomora, sykomora, figa morwowa, figa ośla, figowiec morwowaty, karwia (Ficus sycomorus L.) – gatunek drzewa z rodziny morwowatych (Moraceae). Rośnie dziko w Afryce i na Półwyspie Arabskim (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman), jest uprawiany w wielu krajach świata.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia POL

    Ficus sycomorus ( Portuguese )

    provided by wikipedia PT
     src=
    Figos de sicómoro.

    Ficus sycomorus L., conhecida pelos nomes comuns de sicómoro[1], sicômoro, figueira-doida[2] ou figueira-do-faraó[3], é uma espécie de figueira de raízes profundas e ramos fortes que produz figos de qualidade inferior, cultivada no Médio Oriente e em partes da África há milénios. A árvore é por diversas vezes citada na Bíblia, tendo o seu nome vulgar na maioria das línguas europeias derivado do hebraico "shikmah" através do grego "sukomorea"[4].

    Nomenclatura

    Os figos de F. sycomorus e a árvore que os produz são por diversas vezes citada na Bíblia, razão pela qual o seu nome vulgar na maioria das línguas europeias derivou do hebraico "shikmah", através do grego "sukomorea". Por essa mesma razão diversas árvores receberam o mesmo nome comum por apresentarem folhas similares à do sicómoro. O caso mais conhecido, e que origina frequente confusão entre designações e espécies, é o de diversas espécies do género Acer, com destaque para o Acer pseudoplatanus, o falso-plátano, uma árvore ornamental da família das aceráceas originária da Europa[5].

    Descrição

    Ficus sycomorus é um mesofanerófito que cresce até aos 20 m de altura e aos 6 m de largura, desenvolvendo uma copa densa e arredondada. O ritidoma é verde-amarelado a alaranjado e exfolia em tiras semelhantes a papel, revelando uma camada de casca amarelada. Como os restantes membros do género Ficus, o sicómoro contém um látex.

    As folhas têm o formato de coração, com um ápice arredondado, com até 14 cm de comprimento e 10 cm de largura, inseridas em espiral em torno dos ramos. As folhas são rugosas e ásperas, a página superior é verde-escuro, a inferior mais clara e com venações amareladas proeminentes. Os pecíolos têm 0,5–3,o cm de comprimento e são pubescentes.

    O fruto é um figo comestível, 2–3 cm em diâmetro, amadurecendo de verde-baço para amarelo ou avermelhado. Os figos crescem em grupos espessos nos ramos mais jovens ou isoladamente na axila das folhas. A planta floresce e produz figos todo o ano, mas com um máximo no período de julho a dezembro.

    Distribuição

    A espécie Ficus sycomorus é nativa da região da África a sul do Sahel e a norte do Trópico de Capricórnio, excluindo as áreas do centro e oeste do continente onde o bioma predominante é a floresta tropical húmida. Também ocorre naturalmente no Líbano, onde a famosa Rua Gemmayzeh recebe o seu nome da designação árabe do sicómoro (gemmayz), no sul da Península Arábica, em Chipre e em áreas muito localizadas de Madagáscar. A planta está naturalizada em Israel e no Egipto e em vastas áreas do sul e leste do continente africano. No seu habitat nativo a árvore é geralmente encontrada em solos ricos em matas ripárias e em florestas mistas abertas.

    Sicómoro na Bíblia

    Na Bíblia surgem diversas referências ao sicómoro e aos seus frutos. A listagem seguinte transcreve essas referências:

    • Sobre a abundância de sicómoros em Judá:
      • " E fez o rei que em Jerusalém houvesse prata como pedras; e cedros em abundância como sicômoros que estão nas planícies." (I Reis 10,27)
      • "E sobre os olivais e sicômoros que havia nas campinas, Baal-Hanã, o gederita; porém Joás sobre os armazéns do azeite." (I Crónicas 27,28)
      • "E sobre os olivais e sicômoros que havia nas campinas, Baal-Hanã, o gederita; porém Joás sobre os armazéns do azeite." (II Crónicas 1,15)
      • "Também o rei fez que houvesse prata em Jerusalém como pedras, e cedros em tanta abundância como os sicômoros que há pelas campinas." (II Crónicas 9,27)
      • "E respondeu Amós, dizendo a Amazias: Eu não sou profeta, nem filho de profeta, mas boiadeiro, e cultivador de sicômoros." (Amós 7,14)
    • Sobre os sicómoros no vale do Jordão:
      • "E, correndo adiante, subiu a um sicômoro bravo para o ver; porque havia de passar por ali." (Lucas 19,4)
    • Sobre os sicómoros no Egito:
      • "Destruiu as suas vinhas com saraiva, e os seus sicômoros com pedrisco." (Salmos 78,47)
    • Sobre os usos e características do sicómoro:
      • "Os tijolos caíram, mas com cantaria tornaremos a edificar; cortaram-se os sicômoros, mas em cedros as mudaremos."(Isaías 9,10)
      • "E, correndo adiante, subiu a um sicômoro bravo para o ver; porque havia de passar por ali." (Lucas 19,4)
      • "Respondeu Amós a Amasias, dizendo: "Não sou profeta nem sou filho de profeta; sou pastor de gado e cultivo sicômoros". (Amós 7,14)

    Notas

    1. S.A, Priberam Informática. «sicómoro». Dicionário Priberam. Consultado em 14 de maio de 2021
    2. Houaiss, Antônio (2005). Dicionário Houaiss da Língua Portuguesa. IX. Lisboa: Temas & Debates
    3. Infopédia. «figueira-do-faraó | Definição ou significado de figueira-do-faraó no Dicionário Infopédia da Língua Portuguesa». Infopédia - Dicionários Porto Editora. Consultado em 14 de maio de 2021
    4. A árvore é frequentemente confundida com o Acer pseudoplatanus, o falso-plátano, também frequentemente designado por sicómoro ou sicómero.
    5. FERREIRA, Aurélio B. de Hollanda. Novo Dicionário da Língua Portuguesa. 4. ed. Curitiba: Editora Positivo, 2009. 2160 p. ISBN 978-85-385-2824-1

     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores e editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia PT

    Ficus sycomorus: Brief Summary ( Portuguese )

    provided by wikipedia PT
     src= Figos de sicómoro.

    Ficus sycomorus L., conhecida pelos nomes comuns de sicómoro, sicômoro, figueira-doida ou figueira-do-faraó, é uma espécie de figueira de raízes profundas e ramos fortes que produz figos de qualidade inferior, cultivada no Médio Oriente e em partes da África há milénios. A árvore é por diversas vezes citada na Bíblia, tendo o seu nome vulgar na maioria das línguas europeias derivado do hebraico "shikmah" através do grego "sukomorea".

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores e editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia PT

    Sykomor ( Swedish )

    provided by wikipedia SV
    Ej att förväxla med sykomorlönn (Acer pseudoplatanus), också kallad tysklönn.

    Sykomor (av grekiska sykomoros, av sykon, "fikon", och moron, "mullbär"), eller mullbärsfikonträd, på latin Ficus sycomorus, är en art i familjen mullbärsväxter.

    Sykomoren är ett fikonträd. I det forntida Egypten dyrkades detta tjocka, knotiga och året runt gröna träd, inte bara för att det dignade av delikata frukter (mullbärsfikon). Man trodde också att kärlekgudinnan Hathor höll till i trädets skugga och hördes i vindens sus.

    Sykomoren förekommer i Nya testamentet i berättelsen om den kortväxte tullindrivaren Sackaios i Jeriko, som enligt Lukasevangeliet klättrade upp i en sykomor för att kunna se Jesus (Luk 19:1–4).

     src=
    Gammalt sykomorträd
    Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia författare och redaktörer
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia SV

    Sykomor: Brief Summary ( Swedish )

    provided by wikipedia SV
    Ej att förväxla med sykomorlönn (Acer pseudoplatanus), också kallad tysklönn.

    Sykomor (av grekiska sykomoros, av sykon, "fikon", och moron, "mullbär"), eller mullbärsfikonträd, på latin Ficus sycomorus, är en art i familjen mullbärsväxter.

    Sykomoren är ett fikonträd. I det forntida Egypten dyrkades detta tjocka, knotiga och året runt gröna träd, inte bara för att det dignade av delikata frukter (mullbärsfikon). Man trodde också att kärlekgudinnan Hathor höll till i trädets skugga och hördes i vindens sus.

    Sykomoren förekommer i Nya testamentet i berättelsen om den kortväxte tullindrivaren Sackaios i Jeriko, som enligt Lukasevangeliet klättrade upp i en sykomor för att kunna se Jesus (Luk 19:1–4).

     src= Gammalt sykomorträd Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia författare och redaktörer
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia SV

    Сикомор ( Ukrainian )

    provided by wikipedia UK
     src=
    Плоди
     src=
    Поширення сикомора

    Короткий опис

    Найдавніша плодова культура, вічнозелене дерево, виглядом, розміром і міцністю нагадує дуб. Дерево заввишки до 40 м з розлогою кроною. Батьківщиною вважається Єгипет. Зростає в Східній Африці і в Передній Азії; має тверду деревину. Сикомор досі культивують через їстівні плоди (оранжево-рожеві фіги 25—50 мм в діаметрі) в Йорданії і на Кіпрі. Іноді сикомором називають явір, а також планеру водну — дерево родини в'язових з Північній Америки.

    Історія

    Єгипет

    У Давньому Єгипті сикомор вирощувався заради його фруктів, деревини та затінку, який він давав. Дерево сикомора єгиптяни використовували для виробництва меблів, кораблів, скульптур та саркофагів. «Молочко» сикомора (сік плодів) та самі плоди використовувалися з лікарською метою. З часів давнього царства (бл. 2600 р. до н. е.) сикомор неподдалік від Мемфіса шанували як втілення богині Хатхор. За часів Нового царства сикомор пошановували як втілення богині Нут.

    Цікаві факти

    • Сикомор неодноразово згаданий у Біблії ( Ам. 7:14; Іс. 9:10). Іноді у синодальному перекладі сикомор замінений на фігове дерево ( Лк. 19:4) — дерево, на якому сидів Закхей, виглядаючи Ісуса Христа.
    • За коптською легендою під сикомором сховалося святе сімейство під час втечі до Єгипту
    • З сикомором був пов'язаний культ єгипетської богині Хатхор
    • З деревини сикомора була зроблена підлога палацу фараона Аменемхета I
    • Під сикомором Ра в образі рудого кота відрізав голову змієві Апопу.
    • У фільмі Девіда Лінча «Твін Пікс» кільце з 12 сикоморів позначає вхід у Чорний Вігвам
    • На гербі міста Холона зображений сикомор.
    • На Близькому сході сикомор традиційно вважається недоторканним.

    Див. також

    Посилання


    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Автори та редактори Вікіпедії
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia UK

    Сикомор: Brief Summary ( Ukrainian )

    provided by wikipedia UK
     src= Плоди  src= Поширення сикомора
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Автори та редактори Вікіпедії
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia UK

    Ficus sycomorus ( Vietnamese )

    provided by wikipedia VI

    Ficus sycomorus là một loài thực vật có hoa trong họ Moraceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]

    Hình ảnh

    Chú thích

    1. ^ The Plant List (2010). Ficus sycomorus. Truy cập ngày 15 tháng 9 năm 2013.

    Liên kết ngoài


    Bài viết liên quan đến Họ Dâu tằm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia tác giả và biên tập viên
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia VI

    Ficus sycomorus: Brief Summary ( Vietnamese )

    provided by wikipedia VI

    Ficus sycomorus là một loài thực vật có hoa trong họ Moraceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia tác giả và biên tập viên
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia VI

    Сикомор ( Russian )

    provided by wikipedia русскую Википедию
    Царство: Растения
    Подцарство: Зелёные растения
    Отдел: Цветковые
    Надпорядок: Rosanae
    Порядок: Розоцветные
    Семейство: Тутовые
    Триба: Фикусовые (Ficeae Dumort., 1827)
    Род: Фикус
    Вид: Сикомор
    Международное научное название

    Ficus sycomorus L., 1753[2]

    Wikispecies-logo.svg
    Систематика
    на Викивидах
    Commons-logo.svg
    Изображения
    на Викискладе
    ITIS 506546NCBI 182129EOL 491538GRIN t:17000IPNI 853797-1TPL kew-2812503

    Сикомо́р (лат. Fícus sycómorus), так называемая библейская смоковница[3] — один из видов рода фикус семейства Тутовые. Иногда сикомором называют клён белый (явор)[4] и платан[3][5][6][7].

    Родиной считается Египет (Пс. 77:47)[8]. Произрастает в дикой природе в Макаронезии, Египте, Восточной, Западной и Южной Африке, Анголе и Камеруне, на Мадагаскаре и на Аравийском полуострове[9].

    Сикомор достигает 16 метров высоты, обладает мощной кроной. В кроне сикомора сидел Закхей, высматривая Иисуса Христа (Лк. 19:4; в синодальном переводе говорится о смоковнице)[8].

    Сикомор имеет плотную и прочную древесину. Древесина употреблялась для столярных работ (Ис. 9:10)[8], в Древнем Египте — на саркофаги[10][11][12].

    С древности культивируется из-за съедобных плодов (оранжево-розовые фиги 25—50 мм в диаметре), напоминающих винную ягоду, фигу[3]. О собирании плодов сикомора говорится в Библии (Амос. 7:14). Сикомор до сих пор культивируют в Иордании и на Кипре. Сикомор используется в медицине[13].

    •  src=

      Плоды сикомора

    •  src=

      Воздушные корни сикомора

    Примечания

    1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
    2. Sp. Pl. 2: 1059
    3. 1 2 3 Сикомор // Толковый словарь русского языка : в 4 т. / гл. ред. Б. М. Волин, Д. Н. Ушаков (т. 2—4) ; сост. Г. О. Винокур, Б. А. Ларин, С. И. Ожегов, Б. В. Томашевский, Д. Н. Ушаков ; под ред. Д. Н. Ушакова. — М. : Государственный институт «Советская энциклопедия» (т. 1) : ОГИЗ (т. 1) : Государственное издательство иностранных и национальных словарей (т. 2—4), 1935—1940.
    4. Сикомор // Толковый словарь живого великорусского языка : в 4 т. / авт.-сост. В. И. Даль. — 2-е изд. — СПб. : Типография М. О. Вольфа, 1880—1882.
    5. Попов, М. Сикомор // Словарь иностранных слов, вошедших в употребление в русском языке / Сост. по лучшим источникам М. Попов. — М.: тип. т-ва И.Д. Сытина, 1911. — 458 с.
    6. Павленков, Флорентий Фёдорович. Сикомор // Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка: Сост. по энциклопедическому словарю Ф. Павленкова, с соответствующими сокращениями в объяснении слов и добавлениями в их числе. — СПб.: Павленков, 1917. — 715 с.
    7. Сикомор // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1900. — Т. XXIXa. — С. 858.
    8. 1 2 3 Сикомор, сикоморовое дерево // Библейская энциклопедия Брокгауза / Ринекер, Фриц, Майер, Герхард. — Российское библейское общество, 1999. — 1226 с.
    9. Taxon: Ficus sycomorus L. (англ.). U.S. National Plant Germplasm System. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). Проверено 19 ноября 2018.
    10. Сикоморы, сикоморовое дерево // Библейская энциклопедия архимандрита Никифора. — М., 1891—1892.
    11. Сикомор // Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка : Материалы для лексической разработки заимствованных слов в рус. лит. речи / Сост. под ред. А.Н. Чудинова. — 2-е изд., тщательно испр. и доп. 4000 новых слов. — СПб.: В. И. Губинский, 1902. — 878 с.
    12. Анненковъ, Н. И. Ficus Sycomorus // Ботаническій словарь. — СПб.: Имп. Академія наукъ, 1878. — С. 145.
    13. Фикус / Соколова И. В. // Уланд — Хватцев. — М. : Большая российская энциклопедия, 2017. — С. 331. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 33). — ISBN 978-5-85270-370-5.
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Авторы и редакторы Википедии

    Сикомор: Brief Summary ( Russian )

    provided by wikipedia русскую Википедию

    Сикомо́р (лат. Fícus sycómorus), так называемая библейская смоковница — один из видов рода фикус семейства Тутовые. Иногда сикомором называют клён белый (явор) и платан.

    Родиной считается Египет (Пс. 77:47). Произрастает в дикой природе в Макаронезии, Египте, Восточной, Западной и Южной Африке, Анголе и Камеруне, на Мадагаскаре и на Аравийском полуострове.

    Сикомор достигает 16 метров высоты, обладает мощной кроной. В кроне сикомора сидел Закхей, высматривая Иисуса Христа (Лк. 19:4; в синодальном переводе говорится о смоковнице).

    Сикомор имеет плотную и прочную древесину. Древесина употреблялась для столярных работ (Ис. 9:10), в Древнем Египте — на саркофаги.

    С древности культивируется из-за съедобных плодов (оранжево-розовые фиги 25—50 мм в диаметре), напоминающих винную ягоду, фигу. О собирании плодов сикомора говорится в Библии (Амос. 7:14). Сикомор до сих пор культивируют в Иордании и на Кипре. Сикомор используется в медицине.

     src=

    Плоды сикомора

     src=

    Воздушные корни сикомора

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Авторы и редакторы Википедии

    エジプトイチジク ( Japanese )

    provided by wikipedia 日本語
    エジプトイチジク Sycomoros old.jpg 分類 : 植物界 Plantae : 被子植物門 Magnoliophyta : 双子葉植物綱 Magnoliopsida : イラクサ目 Urticales : クワ科 Moraceae : イチジク属 Ficus :
    F. sycomorus 学名 Ficus sycomorus
    L.
     src=
    分布
     src=
    5ナクファ紙幣とモデルとなったFicus sycomorus
     src=
    シカモアイチジクの実(en:Syconium

    エジプトイチジク(学名:Ficus sycomorus、英名:sycamore figfig-mulberry[注 1]、sycamore、sycomore)、シカモアシカモアイチジクとも呼ばれる。古代から栽培されているイチジク属の種である。古代エジプトでは、生命の木として扱われた。

    sycamore(syc「a」more)という綴りでは、セイヨウカジカエデプラタナスの別名でも使われる。sycomore(syc「o」more)と綴られた場合は、本種のみを示す[1][2]

    分布[編集]

    アフリカ南西の多雨林エリアを除く、サヘルの南と南回帰線の北部。それからアラビア半島南部、キプロスマダガスカルのごく一部で自生、そしてイスラエルエジプトでは帰化種として自生する。レバノンの有名なGemmayzeh Streetは、アラビア語の本種の名前 Gemmayz に由来する。

    本来、自生していた環境は、川沿いの土壌が肥えた雑木林である。

    文化[編集]

    植物学者のダニエル・ゾーハリー(1926-2016)とマリア・ホップ(1914-2008)によれば、古代エジプト人はこの種を「ほとんど独占的に」栽培している。この種の痕跡は、紀元前3000年代の初めから大量に出現し始める。古代エジプトでは、生命の樹として扱われている[3]。古代エジプト王朝の初期から後期までの墓にも描かれている[4]

    エジプトのミイラの棺はこの木からできている。

    2015年の研究によれば、シカモアの木は、ケシクミンとともに、鉄器時代にペリシテ人によってイスラエルにもたらされている[5]

    庭園

    近東では、果樹園や鑑賞用の樹木として広く栽培されている。広く伸びる枝は木陰を作っている。

    宗教[編集]

    キリスト教とユダヤ教
    この木は、旧約聖書で7回、新約聖書で1回登場する。パレスチナでは一般的では無かったが、カナンとエリコではポピュラーであった[6]。ほか、ヘブライ語聖書ルカによる福音書ミシュナータルムードの書にも登場する。
    キクユ族
    ケニア最大の部族キクユ族の神話で、神聖な木とされる。主神ンガイへの生贄は、この木の下に祀られた。この木の葉が落ちるのは凶兆とされ、族長会議が開かれ、儀式が行われた。これらの儀式の多くは、現在でも行われている[7][8]
    エジプト神話
    エジプトの神話で度々登場する。木の神性を持つハトホルは、エジプト古王国からはLady of the Sycamore と呼ばれた[9]

    脚注[編集]

    注釈[編集]

    1. ^ 葉が(mulberry)の葉と似ていることから

    出典[編集]

    1. ^ sycomore”. Merriam-Webster.com. ^ sycamore”. Collins English Dictionary. ^ "Death and salvation in ancient Egypt", Jan Assmann, David Lorton, Translated by David Lorton, p171, Cornell University Press, 2005, 0-8014-4241-9
    2. ^ Daniel Zohary and Maria Hopf, Domestication of plants in the Old World, third edition (Oxford: University Press, 2000), p. 165
    3. ^ Philistines introduced sycamore, cumin and opium poppy into Israel during the Iron Age. http://www.nature.com/articles/srep13308; sciencedaily.com, 28 August 2015 (retrieved on 25 October 2015)
    4. ^ Moldenke, Harold N. (1952). Plants of the Bible. Waltham, Mass. U.S.A: Chronica Botanica Company. pp. 106-108.
    5. ^ Gikuyu Origins”. Mukuyu (2008年11月13日). 2015年4月9日閲覧。
    6. ^ Mbiti, John (1990). African Religions and Philosophy. Oxford University Press.
    7. ^ Oxford Guide to Egyptian Mythology, Donald B. Redford (Editor), pp. 157–161, Berkley Reference, 2003, 0-425-19096-X
     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    ウィキペディアの著者と編集者
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia 日本語

    エジプトイチジク: Brief Summary ( Japanese )

    provided by wikipedia 日本語
     src= 分布  src= 5ナクファ紙幣とモデルとなったFicus sycomorus  src= シカモアイチジクの実(en:Syconium

    エジプトイチジク(学名:Ficus sycomorus、英名:sycamore fig 、fig-mulberry、sycamore、sycomore)、シカモア、シカモアイチジクとも呼ばれる。古代から栽培されているイチジク属の種である。古代エジプトでは、生命の木として扱われた。

    sycamore(syc「a」more)という綴りでは、セイヨウカジカエデプラタナスの別名でも使われる。sycomore(syc「o」more)と綴られた場合は、本種のみを示す。

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    ウィキペディアの著者と編集者
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia 日本語

    돌무화과나무 ( Korean )

    provided by wikipedia 한국어 위키백과

    돌무화과나무(-無花果--, 학명: Ficus sycomorus 피쿠스 시코모루스[*])는 뽕나무과과일 나무이다.[3] 열매돌무화과(-無花果)는 무화과와 비슷하다. 원산지는 아프리카아라비아반도이다.[4]

    사진

    각주

    1. Ficus sycomorus L.”. 《The Plant List》 (영어). 2012년 3월 23일. 2019년 5월 29일에 확인함.
    2. Ficus sycomorus L.”. 《Plants of the World Online》 (영어). Royal Botanic Gardens, Kew. 2019년 5월 29일에 확인함.
    3. Linnaeus, Carl von. Species Plantarum 1: 1059. 1753.
    4. Ficus sycomorus L.”. 《GRIN-Global Web v 1.10.4.0》 (영어). 2009년 1월 16일. 2019년 5월 29일에 확인함.
     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia 작가 및 편집자

    돌무화과나무: Brief Summary ( Korean )

    provided by wikipedia 한국어 위키백과

    돌무화과나무(-無花果--, 학명: Ficus sycomorus 피쿠스 시코모루스[*])는 뽕나무과과일 나무이다. 열매인 돌무화과(-無花果)는 무화과와 비슷하다. 원산지는 아프리카아라비아반도이다.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Wikipedia 작가 및 편집자