Przedstawiciele nadrzędu znani są w zapisie kopalnym od karbonu. Stosowany przez Wiszniakową w 1981 i Żerihina w 2002 podział Thripida na wciornastki i Lophioneurida został zmodyfikowany w 2007 roku przez Nel, Azara i Nel na podstawie analiz kladystycznych i nowych odkryć[2]. Według nowej klasyfikacji do Thripida zalicza się współczesne wciornastki oraz wymarłe Zoropsocidae (łączone z wciornastkami w Panthysanoptera), Lophioneurida i Westphalothripidesidae. Te ostatnie znane są tylko z pojedynczego odcisku skrzydła, stąd nie jest jasne czy przedstawiciele tej grupy również mieli aparat gębowy jak w opisie[1][3].
Według hipotezy Grinfelda asymetryczny aparat kłująco-ssący mógł powstać jako adaptacja do wysysania ziaren pyłku, gdyż przebicie ich twardej ścianki wymaga dużej siły, którą łatwiej skumulować przy użyciu pojedynczego sztyletu[4][1]. Taki sposób odżywiania wykorzystuje 6 z 9 współczesnych rodzin, a z permu znane są ślady podziurawionych zarodników roślin, które wiąże się z Thripida, gdyż żadna inna znana grupa zwierząt z tego okresu nie odżywiała się w ten sposób[1]. Według hipotezy proponowanej w 1980 przez Mounda i współpracowników wciornastki były pierwotnie grzybożerne i miały słabo rozwinięty mechanizm ssący[5][1]. Nie współgra jednak z nią fakt pojawienia się wciornastków w triasie, w czasie różnicowania się roślin szerokolistnych[1].
Przedstawiciele nadrzędu znani są w zapisie kopalnym od karbonu. Stosowany przez Wiszniakową w 1981 i Żerihina w 2002 podział Thripida na wciornastki i Lophioneurida został zmodyfikowany w 2007 roku przez Nel, Azara i Nel na podstawie analiz kladystycznych i nowych odkryć. Według nowej klasyfikacji do Thripida zalicza się współczesne wciornastki oraz wymarłe Zoropsocidae (łączone z wciornastkami w Panthysanoptera), Lophioneurida i Westphalothripidesidae. Te ostatnie znane są tylko z pojedynczego odcisku skrzydła, stąd nie jest jasne czy przedstawiciele tej grupy również mieli aparat gębowy jak w opisie.
Według hipotezy Grinfelda asymetryczny aparat kłująco-ssący mógł powstać jako adaptacja do wysysania ziaren pyłku, gdyż przebicie ich twardej ścianki wymaga dużej siły, którą łatwiej skumulować przy użyciu pojedynczego sztyletu. Taki sposób odżywiania wykorzystuje 6 z 9 współczesnych rodzin, a z permu znane są ślady podziurawionych zarodników roślin, które wiąże się z Thripida, gdyż żadna inna znana grupa zwierząt z tego okresu nie odżywiała się w ten sposób. Według hipotezy proponowanej w 1980 przez Mounda i współpracowników wciornastki były pierwotnie grzybożerne i miały słabo rozwinięty mechanizm ssący. Nie współgra jednak z nią fakt pojawienia się wciornastków w triasie, w czasie różnicowania się roślin szerokolistnych.
