Cumin

Całe i zmielone nasiona

Kmin rzymski (kmin, kumin, kmin egipski, kmin pluskwi) Cuminum cyminum L. – gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych. Prawdopodobnie pochodzi ze wschodnich rejonów nad Morzem Śródziemnym. Nie występuje już w stanie dzikim, można go spotkać wyłącznie w uprawach^[3].

Morfologia

Pokrój

Roślina o wysokości do 0,5 metra^[4].

Liście

Pierzaste, złożone z nitkowatych odcinków^[4].

Kwiaty

Zebrane w baldach złożony z pokrywami i pokrywkami. Kwiaty promieniste, 5-krotne, o płatkach białych, czerwonych lub różowych, 1 słupek, 5 pręcików^[4].

Owoc

Podwójnia rozłupnia z trudem rozdzielająca się na 2 rozłupki^[4].

Zastosowanie

• Roślina uprawna, uprawiana od dawna. Kosz z jej nasionami znajdował się w grobowcu faraona Tutenchamona (zm. 1323 r. p,n.e.). W krajach starożytnego Wschodu była uprawiana jako roślina lecznicza i przyprawa. Roślina biblijna, wymieniona w kilku miejscach w Biblii, np. Iz 28, 24-25, Mt 23,23. Z Ewangelii św. Mateusza dowiadujemy się, że Żydzi płacili świątyni podatek (dziesięcinę) m.in. kminem^[5]. W Polsce rzadko uprawiana, nie jest bowiem odporna na mróz (strefy mrozoodporności 9-12)^[6]. Na większą skalę roślina uprawiana jest w Indiach, Azji Mniejszej, Ameryce Północnej, Chile i w Europie Środkowej^[4].
• Roślina lecznicza: zawiera do 4% olejku eterycznego i flawonoidy. Owoce i ziele działają m.in. przeciwzapalnie, pobudzają serce i ośrodek oddechowy, pobudzają wydzielanie soków trawiennych, moczopędnie oraz napotnie.
• Sztuka kulinarna: Używany jako aromatyczna przyprawa do serów, likierów i win^[4]. Popularny w kuchni Azji Mniejszej, północnej Afryki oraz Indii.

Zobacz też

• Kminek zwyczajny

Przypisy