Die Klits en Penvisse (Diodontidae) is 'n familie visse van die orde Tetraodontiformes. Daar is ses genera met negentien spesies in die familie. Agt van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Die familie kan soos die blaasoppe hulle lywe opblaas met water of lug om 'n sferiese vorm aan te neem en roofvisse te verjaag. Die skubbe is groot, skerp stekels. Die dorsale en anale vinne is agter by die stertvin en daar is geen bekken vinne nie. Die familie het net twee tande plate en dit is waar die wetenskaplike naam vandaan kom: (di-odontidae) = tweetand vis. Die familie word 14 – 71 cm groot. Die familie kom in die algemeen in vlakker, beskutte water voor en is oor die algemeen naglewend. Daar is 'n vermoede dat van die spesies giftig is soos die blaasoppe maar dat van die sterfgevalle veroorsaak deur die familie as gevolg van die ciguatera toksien is.
Die volgende genera en gepaardgaande spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor:
Die Klits en Penvisse (Diodontidae) is 'n familie visse van die orde Tetraodontiformes. Daar is ses genera met negentien spesies in die familie. Agt van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
El pexe globu, (Arothron nigropunctatus) , denómase asina por tener la capacidá d'hinchase, garrando augua o aire, cuando ye atacáu o lu asusten, multiplicando delles vegaes el so tamañu. El so nome científicu ye Arothron meleagris, y pertenez al mesmu tiempu a la familia de los tetraodóntidos que tienen cuatro dientes, dos enriba y dos embaxo.
Polo xeneral, alcuéntraselos solos n'agües tropicales, a nun ás de 300 m de fondura, en zones d'arrecifes de coral, variando la so grandor ente los 30 y 50 cm.
Cuando'l pexe globu vese nun peligru garra augua hasta facer imposible pol so tamañu que l'atacante seya a lu tragar. Si de tolos xeitos esto asocede, la so carne ye mortal pues xenera un velenu conocíu como tetrodotoxina o tetrogodina
El ser humanu ye tamién un predador del pexe globu, que cuando lu sacen del augua garra aire en cuenta d'augua, hinchándose de la mesma manera. Espuestu al sol sécase calteniendo la so forma redondiada, polo que se lu emplega en dellos llugares de China pa los convertir en llámpares decoratives, introduciéndo-yos na boca una bombiella de lluz.
Magar la so toxicidá, la carne d'esti pexe apréciase en Xapón, au se prepara un platu llamáu fugu, que pa lu cocinar requiérse que los cocineros tengan una autorización especial tener la conocencia qu'entrega una escuela de gastronomía.
El pexe globu, (Arothron nigropunctatus) , denómase asina por tener la capacidá d'hinchase, garrando augua o aire, cuando ye atacáu o lu asusten, multiplicando delles vegaes el so tamañu. El so nome científicu ye Arothron meleagris, y pertenez al mesmu tiempu a la familia de los tetraodóntidos que tienen cuatro dientes, dos enriba y dos embaxo.
Polo xeneral, alcuéntraselos solos n'agües tropicales, a nun ás de 300 m de fondura, en zones d'arrecifes de coral, variando la so grandor ente los 30 y 50 cm.
Cuando'l pexe globu vese nun peligru garra augua hasta facer imposible pol so tamañu que l'atacante seya a lu tragar. Si de tolos xeitos esto asocede, la so carne ye mortal pues xenera un velenu conocíu como tetrodotoxina o tetrogodina
El ser humanu ye tamién un predador del pexe globu, que cuando lu sacen del augua garra aire en cuenta d'augua, hinchándose de la mesma manera. Espuestu al sol sécase calteniendo la so forma redondiada, polo que se lu emplega en dellos llugares de China pa los convertir en llámpares decoratives, introduciéndo-yos na boca una bombiella de lluz.
Magar la so toxicidá, la carne d'esti pexe apréciase en Xapón, au se prepara un platu llamáu fugu, que pa lu cocinar requiérse que los cocineros tengan una autorización especial tener la conocencia qu'entrega una escuela de gastronomía.
La família dels diodòntids (Diodontidae) és constituïda per peixos marins actinopterigis de l'ordre dels tetraodontiformes. Es troba als oceans Atlàntic, Índic i Pacífic.[1] Tenen el cos inflable, els ulls grossos, el bec fort. No tenen aletes pelvianes. Presenten espines afilades que els cobreixen el cos.[1][2] Els ous són pelàgics.[1] Mengen principalment invertebrats de closca dura que aixafen amb el bec, com ara garotes, musclos i crancs.[1] Són principalment nocturns i durant el dia s'amaguen en coves o esquerdes del fons marí.[2] Cal tindre cura en manipular-los, ja que les seues espines esmolades poden causar doloroses picades i enverinament.[2]
La família dels diodòntids (Diodontidae) és constituïda per peixos marins actinopterigis de l'ordre dels tetraodontiformes. Es troba als oceans Atlàntic, Índic i Pacífic. Tenen el cos inflable, els ulls grossos, el bec fort. No tenen aletes pelvianes. Presenten espines afilades que els cobreixen el cos. Els ous són pelàgics. Mengen principalment invertebrats de closca dura que aixafen amb el bec, com ara garotes, musclos i crancs. Són principalment nocturns i durant el dia s'amaguen en coves o esquerdes del fons marí. Cal tindre cura en manipular-los, ja que les seues espines esmolades poden causar doloroses picades i enverinament.
Pindsvinefisk-familien (Diodontidae) er en fiskefamilie i ordenen af fastkæbede fisk (Tetraodontiformes). Deres karakteristiske egenskab er at de har pigge, der stritter når de puster sig op.
Arter i familien kaldes ofte for ballonfisk eller kuglefisk og sammenblandes derfor nemt med kuglefisk-familien (Tetraodontidae). Desuden kaldes medlemmer af ordenen Tetraodontiformes ofte for pindsvinefisk.
Tetradotoxin er en meget kraftig nervegift produceret af bakterier i tarmkanalen hos pindsvinefisk, der lever i symbiose med dem, idet den lader dem vandre over i sit lymfesystem og bruger giften som forsvarsmiddel.
Familie: Diodontidae
(en) Taxonomicon – Family Diodontidae
Pindsvinefisk-familien (Diodontidae) er en fiskefamilie i ordenen af fastkæbede fisk (Tetraodontiformes). Deres karakteristiske egenskab er at de har pigge, der stritter når de puster sig op.
Arter i familien kaldes ofte for ballonfisk eller kuglefisk og sammenblandes derfor nemt med kuglefisk-familien (Tetraodontidae). Desuden kaldes medlemmer af ordenen Tetraodontiformes ofte for pindsvinefisk.
Tetradotoxin er en meget kraftig nervegift produceret af bakterier i tarmkanalen hos pindsvinefisk, der lever i symbiose med dem, idet den lader dem vandre over i sit lymfesystem og bruger giften som forsvarsmiddel.
Die Igelfische (Diodontidae) sind eine Familie in der Ordnung der Kugelfischverwandten (Tetraodontiformes) mit rund 20 Arten. Der wissenschaftliche Name bedeutet wörtlich „Zweizähner“ (griechisch di- „zwei“, odont- „Zahn“).
Igelfische leben vor den Küsten in flachen subtropischen und tropischen Meeren. Dort bewohnen sie die Korallenriffe. Einige Arten kommen auch im offenen Meer vor, wobei sie sich manchmal in großen Gruppen ansammeln. Beim Schwimmen bewegen sie sich langsam fort.
Igelfische verfügen wie die Kugelfische über Stacheln am Körper, die jedoch wesentlich größer und kräftiger sind. Diese liegen bei der Gattung Diodon am Körper eng an, bei der Gattung Chilomycterus stehen sie fest vom Körper ab. Die Stacheln entstanden aus Knochenplatten. Bei Gefahr pumpen sie sich mit Wasser auf, sodass sich die Stacheln aufrichten. In dieser Abwehrhaltung sind sie nur von wenigen großen Fischen verschlingbar. Bei Menschen kann es zu schweren Entzündungen führen, wenn sie durch die Stacheln verletzt werden.
Im Ober- und Unterkiefer befinden sich Zahnplatten, die in der Mitte des Ober- und Unterkiefers miteinander verwachsen sind. Igelfische ernähren sich vorwiegend von kleinen Schalentieren, die sie geschickt durch kräftiges „Pusten“ in den Meeresgrund freilegen. Mit den Zahnplatten und einer äußerst kräftigen Kiefermuskulatur knacken sie die Schalen auf, um den genießbaren Inhalt zu verspeisen.
Igelfische sind sehr gefährdet, da sie für touristische Zwecke in großer Zahl gefangen werden. Die toten Tiere werden im aufgeblasenen Zustand präpariert und verkauft. Mit diesem Erwerb verdienen viele einheimische Fischer in den Touristenländern mehr Geld als mit der Fischerei.
Die Igelfische (Diodontidae) sind eine Familie in der Ordnung der Kugelfischverwandten (Tetraodontiformes) mit rund 20 Arten. Der wissenschaftliche Name bedeutet wörtlich „Zweizähner“ (griechisch di- „zwei“, odont- „Zahn“).
Эки тиштүүлөр (лат. Diodontidae, L. 1758) — кирпибалыктар; океан балыктарынын бир тукуму, буларга төмөнкүлөр кирет: эки тиштүүлөр (уруу) (лат. Diodon), кадимки эки тиштүү (D. hystrix) жана ушундай сыяктуулар.
Эки тиштүүлөр (лат. Diodontidae, L. 1758) — кирпибалыктар; океан балыктарынын бир тукуму, буларга төмөнкүлөр кирет: эки тиштүүлөр (уруу) (лат. Diodon), кадимки эки тиштүү (D. hystrix) жана ушундай сыяктуулар.
பேத்தா அல்லது பேத்தை மீன் அல்லது பேத்தையன் மீன் அல்லது முள்ளம்பன்றி மீன் (porcupinefish) என்பது ஒரு வினோதமான கடல் மீனினமாகும். இவை ஆழம் குறைந்த கடல் பகுதியில் வாழ்கின்றன. இம்மீன் தன் உடலைப் பத்து மடங்கு பருமன் உள்ளதாக மாற்றிக்கொள்ளும் திறன் வாய்ந்தது. நீர் அல்லது காற்றைக்கொண்டு தனது உடலை ஊதிப்பெருக்கும் ஆற்றல்வாய்ந்தது. சில சமயங்களில் காற்றை நிரப்பிக்கொண்டு இரப்பர் பந்துபோல கடலில் மிதக்கும். ஏதாவது பறவை இதைப் பிடித்தாலும் இது ஊதிப்பெருகுவதால் இதை விழுங்க இயலாமல் விட்டுவிடும். இது மெதுவாக நீந்தக்கூடியது.[2] இம்மீனின் உடலில் முட்கள் காணப்படுகின்றன. இம்மீன் ஊதிப்பெருகும்போது இந்த முட்கள் விறைத்து நிற்கும். சாதாரண நிலையில் இம்மீனின் முட்கள் படுக்கை நிலையில் இருப்பதால் இது நீந்தும்போது எந்த இடைஞ்சலும் ஏற்படுவதில்லை. இது ஒரு நச்சு மீன் எனபதால் இதை பெரும்பாலான மீன்கள் உண்பதில்லை. மீறி உண்டால் இது ஊதிப் பெருகி விழுங்கும் மீனின் தொண்டையில் சிக்கி அந்த மீனைக் கொன்றுவிடும்.
.jpg)
பேத்தா அல்லது பேத்தை மீன் அல்லது பேத்தையன் மீன் அல்லது முள்ளம்பன்றி மீன் (porcupinefish) என்பது ஒரு வினோதமான கடல் மீனினமாகும். இவை ஆழம் குறைந்த கடல் பகுதியில் வாழ்கின்றன. இம்மீன் தன் உடலைப் பத்து மடங்கு பருமன் உள்ளதாக மாற்றிக்கொள்ளும் திறன் வாய்ந்தது. நீர் அல்லது காற்றைக்கொண்டு தனது உடலை ஊதிப்பெருக்கும் ஆற்றல்வாய்ந்தது. சில சமயங்களில் காற்றை நிரப்பிக்கொண்டு இரப்பர் பந்துபோல கடலில் மிதக்கும். ஏதாவது பறவை இதைப் பிடித்தாலும் இது ஊதிப்பெருகுவதால் இதை விழுங்க இயலாமல் விட்டுவிடும். இது மெதுவாக நீந்தக்கூடியது. இம்மீனின் உடலில் முட்கள் காணப்படுகின்றன. இம்மீன் ஊதிப்பெருகும்போது இந்த முட்கள் விறைத்து நிற்கும். சாதாரண நிலையில் இம்மீனின் முட்கள் படுக்கை நிலையில் இருப்பதால் இது நீந்தும்போது எந்த இடைஞ்சலும் ஏற்படுவதில்லை. இது ஒரு நச்சு மீன் எனபதால் இதை பெரும்பாலான மீன்கள் உண்பதில்லை. மீறி உண்டால் இது ஊதிப் பெருகி விழுங்கும் மீனின் தொண்டையில் சிக்கி அந்த மீனைக் கொன்றுவிடும்.
Porcupinefish are medium-to-large fish belonging to the family Diodontidae from the order Tetraodontiformes[2] which are also commonly called blowfish and, sometimes, balloonfish and globefish. They are sometimes collectively called pufferfish,[3] not to be confused with the morphologically similar and closely related Tetraodontidae, which are more commonly given this name.
They are found in shallow temperate and tropical seas worldwide. A few species are found much further out from shore, wherein large schools of thousands of individuals can occur.[4][5]
Porcupinefish are generally slow-moving.[5]
They have the ability to inflate their bodies by swallowing water or air, thereby becoming rounder. This increase in size (almost double vertically) reduces the range of potential predators to those with much bigger mouths. A second defense mechanism is provided by the sharp spines, which radiate outwards when the fish is inflated.
They have upper and lower teeth that fuse into a shape of a parrot's beak, they use this beak to eat molluscs and sea urchins.[4][6][7]
Some species are poisonous, having tetrodotoxin in their internal organs, such as the ovaries and liver. This neurotoxin is at least 1200 times more potent than cyanide. The poison is produced by several types of bacteria obtained from the fish's diet.[8] As a result of these three defenses, porcupinefish have few predators, although adults are sometimes preyed upon by sharks and orcas. Juveniles are also preyed on by Lysiosquillina maculata, tuna, and dolphins.[5]
Porcupinefish are eaten as food fish and are an exotic delicacy in Cebu, Philippines, where they are called tagotongan. However, pufferfish can be a dangerous thing to eat since they can cause "Tetrodotoxin poisoning" which causes paralysis to certain parts of the body. Normally, this will only affect a person's health but in some cases it has led to death since there is no known antidote for this type of poisoning. This however, doesn't stop people from consuming it. In fact, the risk factor is alluring to tourists, so in certain places such as Hawaii and Tahiti, it is sold in a dried up form.
The porcupine fish (as Diodon antennatus) is mentioned in Charles Darwin's famous account of his trip around the world, The Voyage of the Beagle. He noted how the fish can swim quite well when inflated, though the altered buoyancy requires them to do so upside down. Darwin also mentioned hearing that a fellow naturalist, Dr. Allen of Forres, had "frequently found a Diodon, floating alive and distended, in the stomach of the shark; and that on several occasions he has known it eat its way, not only through the coats of the stomach, but through the sides of the monster".[9]
.jpg)
A porcupinefish in an aquarium
A dead porcupinefish with clearly visible spines on the shore
Preserved porcupine fish in a laboratory
A dead porcupinefish washed up on a beach
A dead porcupinefish
(video) Diodon nicthemerus swimming
A Pufferfish named Mrs. Puff, voiced by Mary Jo Catlett, appears in the Nickelodeon animated television series Spongebob Squarepants as the title character's boating (driving) instructor.
A Pufferfish named Bloat, voiced by Brad Garrett, appears in the 2003 Disney-Pixar animated film Finding Nemo and its 2016 sequel Finding Dory.
In the Animal Crossing series, a pufferfish can be caught ingame. In Animal Crossing: New Horizons, the pufferfish model resembles a Diodon Holocanthus.
Porcupinefish are medium-to-large fish belonging to the family Diodontidae from the order Tetraodontiformes which are also commonly called blowfish and, sometimes, balloonfish and globefish. They are sometimes collectively called pufferfish, not to be confused with the morphologically similar and closely related Tetraodontidae, which are more commonly given this name.
They are found in shallow temperate and tropical seas worldwide. A few species are found much further out from shore, wherein large schools of thousands of individuals can occur.
Los peces erizo conforman la familia Diodontidae (orden Tetraodontiformes), y también son llamados peces puercoespín .[1]
A veces se confunden con los peces globo, con los que están estrechamente relacionados, y de los que se diferencian por la presencia de espinas (reminiscencia de los erizos) sobre su cuerpo. Además, a diferencia de los peces globo, los peces erizo poseen aletas pectorales más anchas, carecen de sutura en el centro de la parte superior e inferior del pico fuerte, y tienen ojos más grandes.
Los peces erizo tienen la habilidad de inflar su cuerpo tragando agua (o aire) volviéndose redondos como una pelota. Esto incrementa su tamaño (casi el doble verticalmente) y reduce el rango de potenciales depredadores a los que tengan la boca más grande. Un segundo mecanismo de defensa son sus afiladas espinas, que pueden ser fijas o móviles, como en Chilomycterus, o eréctiles, como en Diodon. Algunas especies son venenosas, teniendo una tetrodotoxina en su piel y/o intestinos, aunque esta toxina es menos frecuente que en los peces globo. Como resultado, los peces erizo tienen pocos predadores, aunque los adultos pueden ser raramente depredados por tiburones y orcas. Los juveniles también son predados por túnidos y delfines.
Son de hábitos principalmente nocturnos, y generalmente se esconden en cuevas o bajo los bordes de rocas o arrecifes durante el día.
Gracias a sus fuertes placas dentarias y a sus potentes mandíbulas son capaces de moler erizos de mar, moluscos, y cangrejos.
Los peces erizo conforman la familia Diodontidae (orden Tetraodontiformes), y también son llamados peces puercoespín .
A veces se confunden con los peces globo, con los que están estrechamente relacionados, y de los que se diferencian por la presencia de espinas (reminiscencia de los erizos) sobre su cuerpo. Además, a diferencia de los peces globo, los peces erizo poseen aletas pectorales más anchas, carecen de sutura en el centro de la parte superior e inferior del pico fuerte, y tienen ojos más grandes.
Diodontidae arrain tetraodontiformeen familia da, Atlantikoko, Indiako eta Ozeano Bareko itsaso epel eta tropikaletan bizi dena.[1]
FishBaseren arabera, familiak egun 18 espezie ditu, 7 generotan banaturik:[2]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Diodontidae arrain tetraodontiformeen familia da, Atlantikoko, Indiako eta Ozeano Bareko itsaso epel eta tropikaletan bizi dena.
Siilikalat (Diodontidae) on jäykkäleukakalojen heimo. Siihen kuuluu 19 lajia, jotka jaetaan kuuteen sukuun.[1] Niitä tavataan Atlantilla, Intian valtamerellä ja Tyynellämerellä. Kahden suvun, Diodon ja Chilomycterus, jäseniä pidetään myös akvaariokaloina.[2]
Siilikalojen ihoa peittävät piikit, ja ne voivat hädän hetkellä pullistaa vartalonsa pallomaiseksi. Joillakin lajeilla, kuten juovasiilikalalla, piikit ovat jatkuvasti pörhöllään, toiset voivat pörhistää ne halutessaan.[3]
Siilikalat syövät kovakuorisia selkärangattomia, joiden kuoren ne murskaavat kovalla nokallaan. Nokka muodostuu yhteen sulautuneista hampaista, mistä tulee heimon tieteellinen nimi Diodontidae, kaksihampainen.
Siilikalat (Diodontidae) on jäykkäleukakalojen heimo. Siihen kuuluu 19 lajia, jotka jaetaan kuuteen sukuun. Niitä tavataan Atlantilla, Intian valtamerellä ja Tyynellämerellä. Kahden suvun, Diodon ja Chilomycterus, jäseniä pidetään myös akvaariokaloina.
Siilikalojen ihoa peittävät piikit, ja ne voivat hädän hetkellä pullistaa vartalonsa pallomaiseksi. Joillakin lajeilla, kuten juovasiilikalalla, piikit ovat jatkuvasti pörhöllään, toiset voivat pörhistää ne halutessaan.
Siilikalat syövät kovakuorisia selkärangattomia, joiden kuoren ne murskaavat kovalla nokallaan. Nokka muodostuu yhteen sulautuneista hampaista, mistä tulee heimon tieteellinen nimi Diodontidae, kaksihampainen.
La famille des Diodontidae (du grec ancien, di = deux et odous = dent) regroupe des espèces de poissons ayant la capacité de gonfler. Une autre de leurs caractéristiques est d'avoir des piquants, ce qui les distingue des Tetraodontidae qui eux n'en ont pas. Actuellement, une vingtaine d'espèces sont incluses dans cette famille.
Dans le langage courant, on utilise souvent le mot Diodon pour parler d'un membre de la famille Diodontidae sans qu'il soit réellement dans le genre Diodon.
Ils sont aussi appelés poissons porc-épic.
Les membres de la famille des Diodontidae sont des poissons de taille moyenne, communément entre 20 et 50 cm. Ils ont la capacité de gonfler quand ils se sentent menacés, en érigeant les épines qui couvrent leur corps. Leur corps est couvert d'épines qui se trouvent sous la peau. Il en existe deux types. Les premières, plus petites, sont ancrées par trois racines et sont maintenues dressées, tandis que les plus longues n'ont que deux racines et ne se dressent que sous l'effet du gonflement.
Leur tête est large et arrondie. Les ouïes consistent en de relativement petites fentes verticales. Les yeux sont larges. Les dents sont fusionnés en une structure ressemblant à un bec.
Les nageoires, toujours arrondies, sont souvent sans épine. Il n'y a jamais de nageoires pelviennes[1].
Ils sont habituellement de couleurs beige à brune, mais les poissons gris ne sont pas rares non plus. Il n'y a pas de discontinuité de couleur particulière là où se trouvent les épines. Ils peuvent être recouverts de points, de taches ou de lignes noires. Des nuances vertes ou jaunes peuvent également être présentes.
Le ventre est blanc. Le dos des Diodontidae qui vivent dans la zone pélagique, ce qui inclut leurs juvéniles, est souvent bleu[2].
Toutes les espèces sauf une sont benthiques et vivent dans les récifs ou les coraux, quoiqu'il leur arrive parfois de fréquenter les algues ou les fonds sableux et boueux. En revanche, les œufs sont pondus en zone pélagique et c'est aussi là qu'ils vivent au stade juvénile. Ceux-ci ont comme prédateurs des poissons comme le thon ou le marlin.
L'espèce pélagique se déplace en banc, contrairement aux autres espèces.
Ils mangent des invertébrés à la coquille dure grâce à leurs puissantes mâchoires.
Gonfler est pour eux un moyen de défense contre les prédateurs, combiné avec leurs épines et leur poison[2].
Les Diodontidae ne font normalement pas partie de l'alimentation humaine, et sont d'ailleurs connus pour être toxiques.[réf. nécessaire] Cependant, certaines populations indigènes des îles du Pacifique s'en nourrissent sans que cela cause de maladie.[réf. nécessaire]
Ils peuvent en outre être utilisés pour faire de la farine de poisson, ou bien être vendus comme bibelots après avoir été gonflés et séchés.
Ils sont parfois pêchés par mégarde dans des chaluts de fond[2].
Les différents genres sont établis à partir de la répartition entre les épines inamovibles et les épines érectiles, ainsi que sur bases de la répartition géographique. Néanmoins, en l'absence d'analyse cladistique, il n'est pas possible d'avaliser une telle répartition.
Le genre Diodon rassemble les poissons porc-épic dont toutes les épines sont de la deuxième catégorie, tandis que les membres de 4 genres - Allomycterus, Dicotylichthys, Lophodiodon et Tragulichthys - ont un mélange d'épines érectibles et inamovibles.
Enfin, le genre Chilomycterus regroupe des poissons de la zone circumtropicale dont presque toutes les épines sont inamovibles, ce qui est aussi le cas des Cyclichthys, qu'on trouve dans la zone indo-pacifique, et des Lyosphaera, qu'on trouve dans l'océan Atlantique et qui sont parfois regardés comme étant les Diodontidae les plus primitifs. Ce dernier groupe n'est à l'heure actuelle pas considéré comme un genre à part entière et est pratiquement inclus dans les Chilomycterus en tant que Chilomycterus atlantiques, quoique ce ne soit qu'une solution provisoire[1].
Selon FishBase (12 décembre 2014)[3] et World Register of Marine Species (12 décembre 2014)[4] :
Cette famille de poissons est présente dans plusieurs gisements de vertébrés marins du Néogène : faluns de Bretagne, faluns d'Anjou-Touraine, Belgique (Anvers), USA (Lee Creek), Chili. Leurs fossiles correspondent soit à des palais dentaires soit à des épines dermiques.
La famille des Diodontidae (du grec ancien, di = deux et odous = dent) regroupe des espèces de poissons ayant la capacité de gonfler. Une autre de leurs caractéristiques est d'avoir des piquants, ce qui les distingue des Tetraodontidae qui eux n'en ont pas. Actuellement, une vingtaine d'espèces sont incluses dans cette famille.
Dans le langage courant, on utilise souvent le mot Diodon pour parler d'un membre de la famille Diodontidae sans qu'il soit réellement dans le genre Diodon.
Ils sont aussi appelés poissons porc-épic.
I Diodontidi (Diodontidae) sono una famiglia di pesci d'acqua salata appartenenti all'ordine dei Tetraodontiformes e conosciuti comunemente come pesci istrice.
Questi pesci sono diffusi in tutte le acque oceaniche tropicali e subtropicali. Alcune specie sono diffuse anche nel Mar Rosso. Vivono in acque basse, vicino a barriere coralline e fondali rocciosi.
Il corpo di questi pesci è largo, con dorso piatto, occhi sporgenti e muso provvisto di becco rigido. La pinna dorsale e l'anale sono piccole, arrotondate e sistemate vicino al peduncolo caudale. Le pettorali sono ampie e tonde. La coda è a delta. La pelle di questo pesce è ricoperta di aculei cornei (derivati dall'evoluzione di alcune scaglie) ed è incredibilmente elastica: in caso di pericolo infatti i Diodontidi riempiono lo stomaco d'acqua trasformandosi in bizzarre "sfere" aculeate, risultando pericolosamente indigesti per un eventuale predatore.
Le dimensioni di questi pesci variano da 30 a 90 cm.
I Pesci istrice si cibano prevalentemente di molluschi, crostacei e polipi dei coralli, di cui spezzano i gusci o la struttura esoscheletrica con il forte becco dentato.
Il fegato di questi pesci è velenoso, poiché secerne una sostanza chiamata tetradotossina, una neurotossina che inibisce la funzione respiratoria, portando rapidamente alla morte.
La famiglia comprende i seguenti generi e specie:
I Diodontidi (Diodontidae) sono una famiglia di pesci d'acqua salata appartenenti all'ordine dei Tetraodontiformes e conosciuti comunemente come pesci istrice.
Dvidantės pūsliažuvės (lot. Diodontidae, angl. Porcupinefish, vok. Igelfische) – pūsliažuvių (Tetraodontiformes) šeima, kurios atstovai turi savotišką snapo pavidalo darinį, susidariusį iš tarpusavyje suaugusių dantų. Skrandis neturi išaugos ir kai jis prispildo vandens, tada žuvis smarkiai išsipučia ir pašiaušia ilgus odos spyglius.
Šeimoje 7 gentys, 22 rūšys:
Dvidantės pūsliažuvės (lot. Diodontidae, angl. Porcupinefish, vok. Igelfische) – pūsliažuvių (Tetraodontiformes) šeima, kurios atstovai turi savotišką snapo pavidalo darinį, susidariusį iš tarpusavyje suaugusių dantų. Skrandis neturi išaugos ir kai jis prispildo vandens, tada žuvis smarkiai išsipučia ir pašiaušia ilgus odos spyglius.
Šeimoje 7 gentys, 22 rūšys:
Ikan buntal ialah ikan dalam famili Diodontidae dan (order Tetraodontiformes).
Egelvissen (Diodontidae) vormen een grote familie van beenvissen uit de orde van Kogelvisachtigen (Tetraodontiformes) (onderorde: Tetraodontoidae). Een bijzonder geslacht uit deze familie zijn de Diodon. Egelvissen worden soms verward met kogelvissen (of Tetraodontidae).
Kogelvissen dragen, in tegenstelling tot egelvissen geen stekels op de huid. Egelvissen kunnen bovendien hun stekels (een soort beweegbare stralen) laten bewegen, en hebben een sterke bek waarmee zij hun prooi kunnen vermorzelen. Vissen uit andere geslachten van de familie Diodontidae (zoals Chilomycterus) hebben daarentegen vaste, niet beweegbare stekels.
Egelvissen kunnen net als de kogelvissen hun lichaam opblazen door water of lucht in te slikken, waardoor zij tot een bal opzwellen. Hun sterk toegenomen volume beschermt hen dan tegen aanvallen van roofvissen. De scherpe, naar buiten opklappende stekels, vormen daarbij een tweede beschermingsmechanisme.
Sommige soorten zijn giftig, vanwege de stof tetrodotoxine in hun huid/of ingewanden. Door deze eigenschappen hebben egelvissen maar weinig van roofvissen te duchten, behalve misschien van haaien of orka's, hoewel op jonge exemplaren ook door tonijnen en dolfijnen wordt gejaagd.
Egelvissen (Diodontidae) vormen een grote familie van beenvissen uit de orde van Kogelvisachtigen (Tetraodontiformes) (onderorde: Tetraodontoidae). Een bijzonder geslacht uit deze familie zijn de Diodon. Egelvissen worden soms verward met kogelvissen (of Tetraodontidae).
Pinnsvinfisker (Diodontidae) er en gruppe fastkjevefisker. Kroppen er utstyrt med tallrike, lange pigger som kan være opptil 70 cm lange. Når pinnsvinfisken tas opp av vannet, sluker de luft og blir oppblåst som en ballong.
Tørrede preparerte pinnsvinfisk, i oppblåst tilstand med struttende pigger, var vanlige sjømannssouvenirer fra tropiske farvann. I mange norske sjømannshjem hang pinnsvinfisk under taket.
Denne iktyologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Pinnsvinfisker (Diodontidae) er en gruppe fastkjevefisker. Kroppen er utstyrt med tallrike, lange pigger som kan være opptil 70 cm lange. Når pinnsvinfisken tas opp av vannet, sluker de luft og blir oppblåst som en ballong.
Tørrede preparerte pinnsvinfisk, i oppblåst tilstand med struttende pigger, var vanlige sjømannssouvenirer fra tropiske farvann. I mange norske sjømannshjem hang pinnsvinfisk under taket.
Multimedia w Wikimedia Commons Najeżkowate[2], rybojeżowate[3] (Diodontidae) – rodzina morskich ryb doskonałokostnych z rzędu rozdymkokształtnych, obejmująca 18 gatunków współcześnie żyjących. Ich ciało zawiera silnie trującą tetrodotoksynę. W Polsce obowiązuje zakaz wprowadzania najeżkowatych do obrotu.
Ocean Atlantycki, Ocean Indyjski i Ocean Spokojny.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny[4]:
Allomycterus — Chilomycterus — Cyclichthys — Dicotylichthys — Diodon — Lophodiodon — Tragulichthys
Rodzajem typowym jest Diodon.
Najeżkowate, rybojeżowate (Diodontidae) – rodzina morskich ryb doskonałokostnych z rzędu rozdymkokształtnych, obejmująca 18 gatunków współcześnie żyjących. Ich ciało zawiera silnie trującą tetrodotoksynę. W Polsce obowiązuje zakaz wprowadzania najeżkowatych do obrotu.
Os diodontídeos (Diodontidae) constituem uma família de peixes da ordem dos tetraodontiformes[1][2] vulgarmente conhecidos como peixe-balão-espinhoso, baiacu-de-espinho, ou baiacu-espinho. O nome da família, que significa "com dois dentes", é enganoso, já que a espécie, como pertence aos tetraodontiformes, tem de ter quatro dentes, que nestas espécies aparecem fundidos em dois pares. Tal como o nome vulgar indica, têm o corpo coberto de espinhos. Uma propriedade desse peixe é inflar, por distender seu corpo mole enchendo-o de ar e água, para que o predador que tentar devorá-lo não o consiga, por que, de tão inflado, ele pode ficar 3 vezes o seu tamanho normal. Além disso,seus espinhos ainda podem ferir o predador, se a tática de inflação não funcionar.
Os diodontídeos (Diodontidae) constituem uma família de peixes da ordem dos tetraodontiformes vulgarmente conhecidos como peixe-balão-espinhoso, baiacu-de-espinho, ou baiacu-espinho. O nome da família, que significa "com dois dentes", é enganoso, já que a espécie, como pertence aos tetraodontiformes, tem de ter quatro dentes, que nestas espécies aparecem fundidos em dois pares. Tal como o nome vulgar indica, têm o corpo coberto de espinhos. Uma propriedade desse peixe é inflar, por distender seu corpo mole enchendo-o de ar e água, para que o predador que tentar devorá-lo não o consiga, por que, de tão inflado, ele pode ficar 3 vezes o seu tamanho normal. Além disso,seus espinhos ainda podem ferir o predador, se a tática de inflação não funcionar.
Diodontidae je čeľaď rýb z radu štvorzubcotvaré (Tetraodontiformes).
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Diodontidae
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Diodontidae
Diodontidae je čeľaď rýb z radu štvorzubcotvaré (Tetraodontiformes).
Piggsvinsfiskar (Diodontidae) är en familj i ordningen blåsfiskartade fiskar som innehåller åtminstone 19 kända arter.
Piggsvinsfiskar påminner till utseendet något om blåsfiskar, och kan liksom dessa vid fara blåsa upp sig till mellan två och tre gånger sin normala storlek, men har olikt blåsfiskarna taggar på sin hud. Dessa varierar i storlek mellan olika arter, från korta och endast omkring någon centimeter, till upp mot fem centimeter.
Piggsvinsfiskarnas taggar, tillsammans med förmågan att blåsa upp sin kropp, ger dem ett effektivt skydd mot predatorer, då det gör dem mycket svåra att svälja. Hos vissa arter är taggarna också utspärrade endast när kroppen är uppblåst, och ligger annars infällda mot kroppen.
Flertalet arter i familjen har en längd på omkring 30 centimeter, men några arter kan bli upp mot 90 centimeter långa.
Piggsvinsfiskar finns i Atlanten, Indiska oceanen och Stilla havet, främst i tropiska eller subtropiska vatten. De är särskilt vanliga vid korallrev.
Vuxna piggsvinsfiskar har få fiender förutom hajar och späckhuggare. Födan består av ryggradslösa djur, som musslor och koralldjur, som de krossar med sina kraftiga käkar.
Wikimedia Commons har media som rör piggsvinsfiskar.
Denna fiskrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Piggsvinsfiskar (Diodontidae) är en familj i ordningen blåsfiskartade fiskar som innehåller åtminstone 19 kända arter.
Двозубові, риби-їжаки, або риби-кулі (Diodontidae) — родина риб ряду скелезубоподібних (Tetraodontiformes); нараховує 7 родів та 22 види, поширених практично у всіх тропічних морях.
Довжина риб до 60 см. Тіло при небезпеці утворює кулю, вкриту гострими шипами. Шкіра та внутрішні органи отруйні. Укол шипом дуже болісний.
Двозубові, риби-їжаки, або риби-кулі (Diodontidae) — родина риб ряду скелезубоподібних (Tetraodontiformes); нараховує 7 родів та 22 види, поширених практично у всіх тропічних морях.
Довжина риб до 60 см. Тіло при небезпеці утворює кулю, вкриту гострими шипами. Шкіра та внутрішні органи отруйні. Укол шипом дуже болісний.
Họ Cá nóc nhím (danh pháp khoa học: Diodontidae) là một họ thuộc bộ Cá nóc. Các loài trong họ này có kích thước từ vừa đến lớn, và được tìm thấy trong những vùng biển nông vùng ôn đới và nhiệt đới trên toàn thế giới. Một số loài được tìm thấy ở khu vực xa hơn nữa tính từ bờ biển, trong đó có thể có những đàn lớn gồm hàng ngàn con. Chúng thường di chuyển chậm.[1]
Bài viết Lớp Cá vây tia này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Họ Cá nóc nhím (danh pháp khoa học: Diodontidae) là một họ thuộc bộ Cá nóc. Các loài trong họ này có kích thước từ vừa đến lớn, và được tìm thấy trong những vùng biển nông vùng ôn đới và nhiệt đới trên toàn thế giới. Một số loài được tìm thấy ở khu vực xa hơn nữa tính từ bờ biển, trong đó có thể có những đàn lớn gồm hàng ngàn con. Chúng thường di chuyển chậm.
Diodontidae Bonaparte, 1838
Двузубые, или рыбы-ежи[1], или ежи-рыбы, или двузубовые[2] (лат. Diodontidae) — семейство рыб из отряда иглобрюхообразных.
В составе семейства выделяют семь родов, распространённых во всех тропических морях. Длиной до 91 см (Diodon hystrix). Тело, принимающее при опасности форму шара, покрыто острыми шипами. Кожа и внутренности рыбы ядовиты.
Укол колючками этой рыбы болезнен, чем и опасен для неосторожных купальщиков.
В состав семейства включают 7 родов с 18 видами[3]; русскоязычные названия по [1]:
Двузубые, или рыбы-ежи, или ежи-рыбы, или двузубовые (лат. Diodontidae) — семейство рыб из отряда иглобрюхообразных.
В составе семейства выделяют семь родов, распространённых во всех тропических морях. Длиной до 91 см (Diodon hystrix). Тело, принимающее при опасности форму шара, покрыто острыми шипами. Кожа и внутренности рыбы ядовиты.
Укол колючками этой рыбы болезнен, чем и опасен для неосторожных купальщиков.
二齒魨科下分7個屬，如下：
この項目では、魚について説明しています。その他のハリセンボンについては「ハリセンボン (曖昧さ回避)」をご覧ください。 
Allomycterus
イシガキフグ属 Chilomycterus
メイタイシガキフグ属 Cyclichthys
Dicotylichthys
ハリセンボン属 Diodon
Lophodiodon
Tragulichthys
ハリセンボン（針千本）は、フグ目・ハリセンボン科（Diodontidae）に分類される魚の総称。狭義にはその中の一種・学名 Diodon holocanthus を指す。体表に多数の棘があり、フグと同様体を膨らませてイガグリのような状態になることでよく知られている。
ハリセンボン科の魚は全世界の熱帯から温帯に広く分布し、6属20種類ほどが知られている。全長は15cmほどのものから70cmを超えるものまで種類によって異なる。
腹びれがないこと、顎の歯が癒合していること、皮膚が厚いこと、敵に襲われると水や空気を吸い込んで体を大きく膨らませること、肉食性であることなど、フグ科と共通した特徴を多く持っている。ただし、フグ科の歯は上下2つずつ、合計4つになっているのに対し、ハリセンボン科の歯は上下1つずつ、合計2つである。科のラテン語名 Diodontidae（2つの歯）もここに由来する。また、フグによく似るが毒はない。
この科の最もわかりやすい特徴は皮膚にたくさんの棘があることで、「針千本」という和名も "Porcupinefish"（Porcupine=ヤマアラシ）という英名もここに由来する。なお実際の棘の数は350本前後で、和名のように千本あるわけではない。棘は鱗が変化したもので、かなり鋭く発達する。この棘は普段は寝ているが、体を膨らませた際には直立し、敵から身を守ると同時に自分の体を大きく見せるのに役立つ。ただしイシガキフグなどは棘が短く、膨らんでも棘が立たない。
浅い海の岩礁、サンゴ礁、砂底に生息する。他のフグ目の魚と同様に胸びれ、尻びれ、背びれをパタパタと羽ばたかせながらゆっくりと泳ぐ。食性は肉食性で、貝類、甲殻類、ウニなど様々な底生生物（ベントス）を捕食する。丈夫な歯で貝殻や甲羅、ウニの殻なども噛み砕いて食べてしまう。
本来は熱帯性の魚だが暖流に乗って北上し、水温が低下する冬季に海岸部に大量に漂着することがある。これらの漂着個体は水温が低すぎるため繁殖できずに死んでしまう（死滅回遊）。
（同様）
（同様）
（同様）
ハリセンボンが大量発生して網にかかった場合、一斉に体を膨らませ、とげを立てるために漁獲した魚が傷つき、商品価値がなくなってしまうことがある。このため、ハリセンボンの大量発生は漁業被害にもつながっている[1]。
ハリセンボン（針千本）は、フグ目・ハリセンボン科（Diodontidae）に分類される魚の総称。狭義にはその中の一種・学名 Diodon holocanthus を指す。体表に多数の棘があり、フグと同様体を膨らませてイガグリのような状態になることでよく知られている。
가시복과(Diodontidae)는 복어목에 속하는 조기어류 물고기 과의 하나이다.[1]중간 크기와 대형 물고기로 전세계의 온대와 열대 수역의 낮은 곳에서 발견된다. 일부 종들은 해안에서 멀리 떨어진 곳에서 수천마리씩 떼를 지어 발견되기도 한다. 일반적으로 느리게 움직인다.[2] 세흑점가시복, 강담복, 굳가시복, 흑백점가시복, 가시복 등을 포함하고 있다.
다음은 베탕쿠르(Betancur) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[3][4]
복어목† Cretatricanthidae
† Protricanthidae
† Plectocretacidae
† Moclaybalistidae
분홍쥐치아목† Bolcabalistidae
† Eospinidae
쥐치복아목† Protobalistidae
† Spinacanthidae
거북복아목 불뚝복아목† Eoplectidae
개복치아목 참복아목
.jpg)
.jpg)
.jpg)
