Psilotopsida is een klasse van primitieve varenachtige planten, waartoe onder andere de in België en Nederland voorkomende gewone addertong en de gelobde maanvaren behoren.
Psilotopsida zijn planten zonder bloemen die zich verspreiden door middel van sporen, wat ze gemeen hebben met de andere varens, paardenstaarten en wolfsklauwen.
Gemeenschappelijke kenmerken voor deze groep zijn de reductie van het wortelstelsel (bij de Psilotales ontbreken de wortels zelfs volledig), de ondergrondse gametofyten, die geen fotosynthese vertonen maar mycoheterotroof zijn, en de sporendoosjes die adaxiaal geplaatst zijn (naar de hoofdas gericht, in tegenstelling tot de meeste varens die de sporen aan de onderzijde van het blad dragen), en die een wand met meerdere cellagen bezitten.
De klasse omvat twee ordes, de Ophioglossales en de Psilotales, elk met één familie, respectievelijk de Ophioglossaceae en de Psilotaceae. De verwantschap tussen deze groepen is lange tijd onduidelijk geweest en is slechts na recente onderzoek van de DNA-nucleotidesequentie bevestigd. Daaruit blijkt ook dat de Psilotopsida de zustergroep is van alle andere varens, de Marattiaceae en de Equisetaceae (paardenstaartfamilie) inbegrepen.
Psilotopsida is een klasse van primitieve varenachtige planten, waartoe onder andere de in België en Nederland voorkomende gewone addertong en de gelobde maanvaren behoren.
Psylotowe, psyloty (Psilotopsida) – grupa roślin o różnej randze w różnych systemach. Stanowi najstarszą linię rozwojową w obrębie kladu monilofitów obejmującego współcześnie występujące rośliny zaliczane do skrzypów i paproci. Smith i in. (2006) przypisują psylotowym rangę klasy[1], bywają też one wyodrębniane dodatkowo w postaci monotypowej podgromady Psilotophytina[2][3]. Do niedawna zaliczano tu tylko kilka gatunków współczesnych z rodzajów psylot Psilotum i tmezypterys Tmesipteris. Po uwzględnieniu badań molekularnych w filogenetyce tej grupy[4], zaliczono tu także nasięźrzałowce (Ophioglossales)[1].
Poszczególne linie rozwojowe psylotowych, mimo nielicznej reprezentacji we współczesnej florze są znacznie zróżnicowane morfologicznie. Pokolenie płciowe – gametofit przypomina nieco kłącze – rozwija się jako twór podziemny, wydłużony i zaokrąglony. Jest myko-heterotrofem, ale posiada zdolność do podjęcia fotosyntezy przy umożliwieniu dostępu światła. Ma prostą budowę (np. zredukowane tkanki przewodzące). Pokolenie bezpłciowe, czyli sporofity są roślinami bylinowymi o podziemnym kłączu i różnie ukształtowanym pędzie nadziemnym. Kłącze pozbawione jest korzeni lub są one słabo rozwinięte, organy podziemne są przerośnięte strzępkami grzybni (mikoryza). Łodyga wzniesiona jest nierozgałęziona lub rozgałęzia się dichotomicznie. Liście są drobne, łuskowate (psylotowce) lub pojedyncze, choć podzielone (nasięźrzałowce). Zarodnie są duże (do kilku mm średnicy), dochodzą do nich wiązki przewodzące. Zawierają bardzo liczne, jednakowe zarodniki.
Pozycja systematyczna tej grupy nie jest jednoznaczna. W niektórych wynikach analiz molekularnych wskazywana jest jako siostrzana dla wszystkich pozostałych monilofitów (w tym skrzypów i strzelichowych)[4][5], według innych bardziej bazalną pozycję zajmują skrzypy[6].
glewiki (Anthocerotophyta)
wątrobowce (Marchantiophyta)
mchy (Bryophyta)
widłaki (Lycopodiophyta)
rośliny nasienne (Spermatophyta)
psylotowe (Psilotopsida)
skrzypowe (Equisetopsida)
strzelichowe (Marattiopsida)
paprociowe (Pteridopsida)
Psylotowe, psyloty (Psilotopsida) – grupa roślin o różnej randze w różnych systemach. Stanowi najstarszą linię rozwojową w obrębie kladu monilofitów obejmującego współcześnie występujące rośliny zaliczane do skrzypów i paproci. Smith i in. (2006) przypisują psylotowym rangę klasy, bywają też one wyodrębniane dodatkowo w postaci monotypowej podgromady Psilotophytina. Do niedawna zaliczano tu tylko kilka gatunków współczesnych z rodzajów psylot Psilotum i tmezypterys Tmesipteris. Po uwzględnieniu badań molekularnych w filogenetyce tej grupy, zaliczono tu także nasięźrzałowce (Ophioglossales).
