Aulacigaster tibanae – gatunek muchówki z podrzędu krótkoczułkich i rodziny Aulacigastridae.
Gatunek ten opisany został w 2011 roku przez Alessandrę Rung i Wayne’a Mathisa. Epitet gatunkowy nadano na cześć Rity Tibany[1].
Muchówka o ciele długości od 3,7 do 4 mm i długości skrzydła od 3,7 do 3,9 mm. Nadustek jest wydłużony, ponad 3,5 raza dłuższy niż szeroki. Czoło jest lekko, poprzecznie wklęśnięte na odcinku od przyoczka do szwu łukowatego. Płytka czołowo-orbitalna ubarwiona jest żółto. Wzgórek oczny i ciemię są nagie na większej części. Występuje słaba środkowa szczecinka ciemieniowa oraz drobne szczecinki przyoczkowe. Czułki są jasnożółte do żółtawych, przyciemnione na grzbietowej krawędzi. Pierwszy człon biczyka jest wydłużony i pochylony. Ich stosunkowo długa arista ma prostą nasadową ⅓ z podwójnym rzędem odgałęzień oraz zygzakowato wyglądającą część wierzchołkową z naprzemiennie odchodzącymi gałązkami. Głaszczki mają barwę brązowawą i srebrzyste owłosienie. Na tułowiu tarczka jest trójkątna i silnie wyniesiona, a szczecinki środkowe grzbietu ustawione w jednym rzędzie. Skrzydła mają pośrodku brązowy znak, a u samca ich żyłka kostalna wyposażona jest w dość silne kolce. Samiec ma placowate przysadki odwłokowe i słabo zaznaczony tylny wyrostek gonopodu[1].
Owad krainie neotropikalny, znany wyłącznie z brazylijskich stanów Rio de Janeiro, Parana i Santa Catarina. Poławiany na epifitach z rodziny bromeliowatych, rosnących w Mata Atlântica[1].
Aulacigaster tibanae – gatunek muchówki z podrzędu krótkoczułkich i rodziny Aulacigastridae.
Gatunek ten opisany został w 2011 roku przez Alessandrę Rung i Wayne’a Mathisa. Epitet gatunkowy nadano na cześć Rity Tibany.
Muchówka o ciele długości od 3,7 do 4 mm i długości skrzydła od 3,7 do 3,9 mm. Nadustek jest wydłużony, ponad 3,5 raza dłuższy niż szeroki. Czoło jest lekko, poprzecznie wklęśnięte na odcinku od przyoczka do szwu łukowatego. Płytka czołowo-orbitalna ubarwiona jest żółto. Wzgórek oczny i ciemię są nagie na większej części. Występuje słaba środkowa szczecinka ciemieniowa oraz drobne szczecinki przyoczkowe. Czułki są jasnożółte do żółtawych, przyciemnione na grzbietowej krawędzi. Pierwszy człon biczyka jest wydłużony i pochylony. Ich stosunkowo długa arista ma prostą nasadową ⅓ z podwójnym rzędem odgałęzień oraz zygzakowato wyglądającą część wierzchołkową z naprzemiennie odchodzącymi gałązkami. Głaszczki mają barwę brązowawą i srebrzyste owłosienie. Na tułowiu tarczka jest trójkątna i silnie wyniesiona, a szczecinki środkowe grzbietu ustawione w jednym rzędzie. Skrzydła mają pośrodku brązowy znak, a u samca ich żyłka kostalna wyposażona jest w dość silne kolce. Samiec ma placowate przysadki odwłokowe i słabo zaznaczony tylny wyrostek gonopodu.
Owad krainie neotropikalny, znany wyłącznie z brazylijskich stanów Rio de Janeiro, Parana i Santa Catarina. Poławiany na epifitach z rodziny bromeliowatych, rosnących w Mata Atlântica.
