Armeria pubigera é unha planta herbácea de folla perenne pertencente á familia Plumbaginaceae.[1][2][3] É un endemismo[4], fóra de risco de extinción[5], que se atopa nos rochedos graníticos, e ás veces nalgúns dos areais, do litoral atlántico galego e de Viana do Castelo.[1] É unha especie adaptada a eventos de rachas fortes de vento e ás augas salinas.[1][2]
É unha especie similar e fácil de confundir coa Armeria maritima, a herba de namorar. Identificáronse na Costa da Morte hibridacións desta especie con A. beirana, resultando en Armeria x carnotana Blanco-Dios, nothosp. nov.[6]
É unha especie perenne cun cepo leñoso e con pouca ramificación, con talos floridos e de tipo herbáceo ou subarbustivo. As súas follas distribúense facendo unha roseta basal densa. Estas son planas e longas e lineais, de 0,3 a 0,8 cm de longas e de ata 0,2 cm de anchas, cuns ápices obtusos. Os nervios dos talos, que son de 1 a 3, son algo glabros e pouco ciliados. Os talos que frolan érguense dereitos ou algo tumbados e chegan dos 5 ata os 25 cm. Na súa parte superior teñen unha vaíña tubular que os cobre en parte.[1][2]
As flores saen en grupos de 2 a 5 flores e son sésiles. Teñen unha bráctea de cor verde e glabras de maior tamaño e cunhas manchas. A corola é de cinco pétalos soldados á base e ten un ton rosado.[1][2]
A súa reprodución soe ir de marzo a setembro.[2]
Para Armeria pubigera pódense empregar os nomes vernáculos de caravel mariño, herba empreñadoira ou cravo mariño[2], e segundo algunhas fonte tamén herba namoreira ou namoradeira[7].
É un endemismo do litoral do noroeste peninsular ibérico, da costa atlántica.[4]
Medra en particular en áreas de rochedos do litoral, como nos cantís, e, ás veces en areais, entre os 0 metros e 50 da liña da costa.[1] Esta especie soporta as condicións de fortes rachas de ventos e augas e solos salgados. En concreto sóese atopar en sistemas dunares[6] ou entre xunqueiras e en marismas.[2] Está adapta a condicións de alta exposición á luz, inda que é quen de medrar en zonas con sombra. Está nunha área con invernos moderados e alta humidade, e en solos con pouco nitróxeno e lixeiramente ácidos.[2]
Armeria pubigera é unha planta herbácea de folla perenne pertencente á familia Plumbaginaceae. É un endemismo, fóra de risco de extinción, que se atopa nos rochedos graníticos, e ás veces nalgúns dos areais, do litoral atlántico galego e de Viana do Castelo. É unha especie adaptada a eventos de rachas fortes de vento e ás augas salinas.
É unha especie similar e fácil de confundir coa Armeria maritima, a herba de namorar. Identificáronse na Costa da Morte hibridacións desta especie con A. beirana, resultando en Armeria x carnotana Blanco-Dios, nothosp. nov.
Armeria pubigera[1] er jurt af gullintoppuætt.
_1.JPG)
_1.JPG)
_2.JPG)
_4.JPG)
_5.JPG)
Armeria pubigera é uma espécie de planta com flor pertencente à família Plumbaginaceae.
A autoridade científica da espécie é (Desf.) Boiss., tendo sido publicada em Prodr. [A. P. de Candolle] 12: 678. 1848.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é endémica da Península Ibérica.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Armeria pubigera é uma espécie de planta com flor pertencente à família Plumbaginaceae.
A autoridade científica da espécie é (Desf.) Boiss., tendo sido publicada em Prodr. [A. P. de Candolle] 12: 678. 1848.
