Spotted St. Johnswort

Dziurawiec czteroboczny, dziurawiec czterograniasty (Hypericum maculatum Crantz) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny dziurawcowatych. W Polsce pospolity na terenie całego kraju, w górach sięga po piętro alpejskie.

Morfologia

Morfologia

Łodyga

Wzniesiona o wysokości od 20 do 60 cm, naga, czterokanciasta, nieznacznie rozgałęziona w górze, pozbawiona skrzydełek.

Liście

Eliptyczne bądź jajowate, tępe bądź zaokrąglone, prawie siedzące i nieregularnie punktowane.

Kwiaty

Barwy złotożółtej, o średnicy 1,5-2,5 cm, zebrane w gęsty, szczytowy kwiatostan, pięciokrotne, promieniste. Płatki korony eliptyczne, czarno punktowane na brzegach. Działki kielicha szerokoeliptyczne bądź owalne, zaokrąglone na szczycie, całobrzegie, gruczołowato punktowane, 3-4 razy krótsze od płatków korony.

Owoc

Ma postać jajowatej torebki.

Biologia i ekologia

Bylina, kwitnie w lipcu i sierpniu. Zasiedla suche łąki, murawy, polany, przydroża, świetliste lasy i zarośla.

Zastosowanie

Roślina lecznicza o właściwościach podobnych do dziurawca zwyczajnego.

Przypisy

Bibliografia

• Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Multico, 2012, s. 140.