Powojnik kwiecisty (Clematis florida Thunb.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Pochodzi z Chin, rozprzestrzenił się również w Japonii jako uciekinier z uprawy[2]. Jest uprawiany w wielu krajach, również w Polsce, jako roślina ozdobna. Już w XVII wieku był uprawiany w Japonii, do Europy zaś został sprowadzony w 1776 roku przez botanika Carla Petera Thunberga[3].
Roślina wieloletnia, pnącze. Okres kwitnienia przypada od czerwca do września. Kwiaty rozwijają się powoli i długo utrzymują na roślinie (do 3 tygodni). W swoim naturalnym środowisku powojnik kwiecisty rośnie w górskich zaroślach, na wysokości około 1700 m n.p.m. Cała roślina jest lekko trująca[4].
Jest trudny w uprawie[3]. Wymaga zacisznego, osłoniętego od wiatru i ciepłego miejsca, żyznej gleby i starannej pielęgnacji[4]. Wrażliwy na mróz, w związku z czym nie nadaje się do sadzenia w najzimniejszych rejonach Polski, oraz w terenach, gdzie tworzą się zastoiny mrozowe. Uprawiany jest wyłącznie z sadzonek. Podczas sadzenia należy zapewnić mu odpowiedni drenaż, oraz żyzną glebę, a ziemię wokół rośliny wyściółkować[5]. Wymaga stałej, umiarkowanej wilgotności, dlatego też w razie potrzeby należy go podlewać, szczególnie w czasie kwitnienia. W czasie wzrostu należy go rozpinać na podporach i podwiązywać, by zapewnić właściwą ekspozycje kwiatów i dostęp liści do światła. Ponieważ kwitną tylko tegoroczne pędy, należy go silnie ciąć. Na zimę należy go zabezpieczyć przed silnymi mrozami (np. okrywając gałązkami drzew iglastych).
Powojnik kwiecisty (Clematis florida Thunb.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Pochodzi z Chin, rozprzestrzenił się również w Japonii jako uciekinier z uprawy. Jest uprawiany w wielu krajach, również w Polsce, jako roślina ozdobna. Już w XVII wieku był uprawiany w Japonii, do Europy zaś został sprowadzony w 1776 roku przez botanika Carla Petera Thunberga.
