dcsimg

Description

provided by eFloras
A much branched shrub armed with (1-) 2-4, greyish-white, 1-2 cm long sharp, axillary spines. Leaves on 0-2.5 cm long petiole; lamina elliptic or ovate-elliptic to obovate, (4-) 6-12 (-17) x 2-5 (-6) cm, sparsely pubescent beneath, scabrid-lineolate above, attenuate, entire, ciliate, bristly acuminate. Flowers large, golden-yellow, up to 7 cm long, often sessile and solitary lower leaf-axils, in short terminal spikes above; bracts oblong or oblong-lanceolate, 1-2.5 cm x 3-5 mm, keeled, glabrous or sparsely hairy on keel, acute, spine-tipped; bracteoles linear-subulate, 10-20 mm long, spinescent. Calyx lobes spine-tipped, outer 2 lobes broadly oblanceolate, 1.5-1.7 cm long, acuminate, glabrous, inner ones narrowly ovate-lanceolate, 10-12 mm long, mucronate; Corolla c. 1.5 cm across, pubescent to glabrous outside, tube 2-2.5 cm long; limb nearly as long as tube, lobes oblong-ovate, obtuse. Fertile stamens 2 with exserted filaments, anthers 2-6 mm long; stminodes 2 with short filaments, included, hairy at insertion. Ovary c. 3.5 mm long; style up to 4 cm long. Capsule ovoid-conical, 1.5-2 cm x 8-10 mm, beaked, 2-seeded. Seeds ± orbicular, c. 6 mm long, 5 mm across, appressed hairy.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of Pakistan Vol. 0: 46 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Distribution

provided by eFloras
Distribution: Tropical and S. Africa, eastwards to S.E. Asia through Arabia and Indo-Pakistan subcontinent.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of Pakistan Vol. 0: 46 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Barleria prionitis ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Barleria prionitis, ( sánscritu: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती)[1] ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les acantacees. Ye orixinaria de la India.

 src=
Ilustración
 src=
Vista de la planta en flor
 src=
Detalle de la flor

Descripción

Ye un parrotal bien ramificáu y armáu con (1 -) 2-4, afilaos escayos axilares de color blancu buxu, de 1-2 cm de llargu. Fueyes con un llargu pecíolude 0-2.5 cm, llámina elíptica o ovaes-elíptiques a obovaes, de 6-12 x 2-5 (-6) cm, escasamente pubescentes per debaxo, percima scabrida, atenuaes, acuminaes, ciliaes, arizaes. Flores grandes, de color mariellu doráu, d'hasta 7 cm de llargu, de cutiu sésiles y solitaries nes axiles inferiores foliares, n'espigues terminales curties; bráctees oblongues o oblongo-llanceolaes, 1-2.5 cm x 3-5 mm; corola de 1,5 cm d'anchu, pubescentes escontra l'esterior glabro, tubu de 2-2.5 cm de llargu, estremidaes cuasi tan llargu como'l tubu, lóbulos oblongo-ovaos, obtusos. Estambres fértiles 2 con filamentos exertos. El frutu ye una cápsula ovoide-cónica, 1.5-2 cm x 8-10 mm, picuda, 2-cabeza de serie. Granes ± orbiculares, c. 6 mm de llargu, 5 mm de diámetru, adpresos cabelludo.[2]

Propiedaes

El zusmiu de les fueyes utilizar pa diversos fines melecinales na medicina ayurveda. Aplicar nos pies pa evitar la maceración y agrietamiento en dómina d'agües.[3]

Ecoloxía

B. prionitis ye'l anfitrión de les canesbes de les camparines Phalanta phalantha y Junonia lemonias. Les sos fueyes sábese que contienen 6 hidroxiflavona, un compuestu químicu, unu de los inhibidores non competitivos del citocromo P450 2C9.[4]

Taxonomía

Euphorbia chamaesyce describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 636. 1753.[2]

Etimoloxía

Barleria: nome xenéricu dau n'honor del biólogu y monxu dominicu francés; Jacques Barrelier (1606 - 1673).

prionitis: epítetu deriváu del griegu prion = "sierra".

Variedaes
  • Barleria prionitis subsp. ameliae (A.Meeuse) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. appressa (Forssk.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. delagoensis (Oberm.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. induta (C.B.Clarke) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. prionitoides (Engl.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. pubiflora (Benth. ex Hohen.) Brummitt & J.R.I.Wood
Sinonimia
  • Barleria coriacea Oberm.
  • Barleria echinata St.-Lag.
  • Barleria quadrispinosa Stokes
  • Barleria spicata Roxb.
  • Xusticia appressa Forssk.
  • Prionitis hystrix Miq.
  • Prionitis pubiflora Miq.
subsp. ameliae (A.Meeuse) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria ameliae A.Meeuse
subsp. appressa (Forssk.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria appressa (Forssk.) Deflers
subsp. delagoensis (Oberm.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria delagoensis Oberm.
subsp. induta (C.B.Clarke) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria induta C.B.Clarke
subsp. prionitoides (Engl.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria namutonensis Oberm.
  • Barleria prionitoides Engl.
subsp. pubiflora (Benth. ex Hohen.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria pubiflora Benth. ex Hohen.[5]

Ver tamién

Referencies

Bibliografía

  1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
  2. Benoist, R. 1967. Acanthacees. Fl. Madagasc. 182: 1–219.
  3. Benoist, R. 1939. Acanthacees. Cat. Pl. Madag., Acanth. 2(24): 7–32.
  4. Benoist, R. 1911. Espèce et localités nouvelles de Barleria (Acanthacée). Notul. Syst. (Paris) 1: 362–366.
  5. Benoist, R. 1934. les especes malgaxes du genre Barleria (Acanthacees). Bull. Mus. Natl. Hist. Nat., sér. 2 6: 78–89.
  6. Flora of China Editorial Committee. 2011. Fl. China 19: 1–884. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  7. Gibbs Russell, G. Y., W. G. Welman, Y. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
  8. Nasir, Y. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
  9. Rutenberg, C. 1880-1889. Reliquiae Rutenbergianae. Abh. Naturwiss. Vereine Bremen 7(1): 1–54; 7(2): 198–214; 7(3): 335–365; 9(4): 401–403; 10(3): 369–396.
  10. Schatz, G. Y., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Barleria prionitis: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Barleria prionitis

Barleria prionitis, ( sánscritu: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती) ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les acantacees. Ye orixinaria de la India.

 src= Ilustración  src= Vista de la planta en flor  src= Detalle de la flor
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

சுள்ளி மலர் ( Tamil )

provided by wikipedia emerging languages

சுள்ளி அல்லது செம்முள்ளி பற்றிய குறிப்பு சங்கப்பாடல்களில் இரண்டு இடங்களில் மட்டும் உள்ளது.[1]

குறிஞ்சி நில மகளிர் குவித்து விளையாடியதாகக் குறிஞ்சிப்பாட்டு குறிப்பிடும் 99 மலர்களில் ஒன்று என்பது ஒரு குறிப்பு.[2]

குறிஞ்சி நில மகளிர் கூந்தலில் சூடிக்கொண்ட மலர்கள் என்று திணைமாலை நூற்றைம்பது என்னும் நூல் குறிப்பிடும் மலர்களில் ஒன்றாக இருப்பது மற்றொரு குறிப்பு.

சுள்ளி, சுனையில் பூக்கும் நீலம், சோபாலிகை, செயலை ஆகிய 4 மலர்கள் மகளிர் சூடிக்கொண்டதாக இந்தப் பாடல் தெரிவிக்கிறது. [3]

இதில் உள்ள ‘சுள்ளி’ என்னும் மலரை ‘ஞாழல்’ என அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.[4]

குறிஞ்சிப்பாட்டு தொகுத்துக் கூறும் 99 மலர்களில் சுள்ளி மலரும், ஞாழல் மலரும் வெவ்வேறாகக் காட்டப்பட்டிருப்பதால் சுள்ளி மலரை ஞாழல் மலர் எனக் கொள்ள வழி இல்லை.

சுள்ளி என்னும் சொல்லால் காய்ந்து கிடக்கும் சிறு குச்சி-விறகைக் குறிக்கும் வழக்கு இக்காலத்திலும் உண்டு.

எனவே, இந்த மலர், குச்சி போல் மலரும் நாயுருவி மலர் என்பது பொருத்தமானது.
இந்த மலர் 'சுள்' என்று விலங்குகளின் உடலிலும், மக்களின் ஆடைகளிலும் தைத்துப் பற்றிச் சென்று தன் இனத்தை பரப்பிக்கொள்கிறது. 'சுள்' என்று தைப்பதாலும் இதனைச் சுள்ளி என்றனர் எனக் கண்டு இந்தச் செடிப் பெயருக்கு அரண் சேர்க்கலாம்.

இவற்றையும் காண்க

சங்ககால மலர்கள்

அடிக்குறிப்பு

  1. INDEX DES MOTS DE LA LITERATURE TAMOULE ANCIENNE (1970) (சங்கநூல் சொல்லடைவு)
  2. குறிஞ்சிப்பாட்டு அடி 66
  3. சுள்ளி சுனைநீலம் சோபா லிகைசெயலை அள்ளி அளகத்தின் மேலாய்ந்து - தெள்ளி இதணால் கடியொடுங்கா ஈர்ங்கடா யானை உதணால் கடிந்தான் உளன். - திணைமாலை நூற்றைம்பது 2
  4. http://dsal.uchicago.edu/cgi-bin/philologic/getobject.pl?c.5:1:1713.tamillex
license
cc-by-sa-3.0
copyright
விக்கிபீடியா ஆசிரியர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள்

சுள்ளி மலர்: Brief Summary ( Tamil )

provided by wikipedia emerging languages

சுள்ளி அல்லது செம்முள்ளி பற்றிய குறிப்பு சங்கப்பாடல்களில் இரண்டு இடங்களில் மட்டும் உள்ளது.

குறிஞ்சி நில மகளிர் குவித்து விளையாடியதாகக் குறிஞ்சிப்பாட்டு குறிப்பிடும் 99 மலர்களில் ஒன்று என்பது ஒரு குறிப்பு.

குறிஞ்சி நில மகளிர் கூந்தலில் சூடிக்கொண்ட மலர்கள் என்று திணைமாலை நூற்றைம்பது என்னும் நூல் குறிப்பிடும் மலர்களில் ஒன்றாக இருப்பது மற்றொரு குறிப்பு.

சுள்ளி, சுனையில் பூக்கும் நீலம், சோபாலிகை, செயலை ஆகிய 4 மலர்கள் மகளிர் சூடிக்கொண்டதாக இந்தப் பாடல் தெரிவிக்கிறது.

இதில் உள்ள ‘சுள்ளி’ என்னும் மலரை ‘ஞாழல்’ என அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.

குறிஞ்சிப்பாட்டு தொகுத்துக் கூறும் 99 மலர்களில் சுள்ளி மலரும், ஞாழல் மலரும் வெவ்வேறாகக் காட்டப்பட்டிருப்பதால் சுள்ளி மலரை ஞாழல் மலர் எனக் கொள்ள வழி இல்லை.

சுள்ளி என்னும் சொல்லால் காய்ந்து கிடக்கும் சிறு குச்சி-விறகைக் குறிக்கும் வழக்கு இக்காலத்திலும் உண்டு.

எனவே, இந்த மலர், குச்சி போல் மலரும் நாயுருவி மலர் என்பது பொருத்தமானது.
இந்த மலர் 'சுள்' என்று விலங்குகளின் உடலிலும், மக்களின் ஆடைகளிலும் தைத்துப் பற்றிச் சென்று தன் இனத்தை பரப்பிக்கொள்கிறது. 'சுள்' என்று தைப்பதாலும் இதனைச் சுள்ளி என்றனர் எனக் கண்டு இந்தச் செடிப் பெயருக்கு அரண் சேர்க்கலாம்.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
விக்கிபீடியா ஆசிரியர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள்

လိပ်ဆူးရွှေ၊ (အပင်) ( Burmese )

provided by wikipedia emerging languages

ပေါက်ရောက်ပုံ

မြန်မာ နိုင်ငံ အနှံအပြားတွင် ပေါက်ရောက်သည်။ အထူးသဖြင့် မြေလွတ် မြေလပ်၊ စားကျက်များ၊ ကုန်းတန် များတွင် တွေ့ရသည်။ ၎အပင်သည် နွေရာသီတွင် ခြောက်သွေ့ ကုန်ပြီးလျှင် မိုးရာသီတွင် အများအပြား ပေါက်ရောက် ကြသည်။ စွတ်စိုသော အချို့ဒေသများတွင် ၁၂ ရာသီလုံးလုံး ပေါက်ရောက်သည်ကို တွေ့ရသည်။ အထူးသဖြင့် အထက် မြန်မာပြည်တွင် အများအပြား ပေါက်ရောက်သည်။ သဘာ၀ အလျောက် ပေါက်ရောက်သည်။

အသုံးပြုပုံ

ပဥစငါးပါး ပြုတ်ရည်ကို ချင်းခြောက်မှုန့် ဖြူး၍ ကလေးကို တိုက်ကျွေးလျှင် ကလေးများ ဝမ်းပျက်ရောဂါ ပျောက်ကင်း၏။ ပဥစငါးပါး သတ္တုရည် (သို့) ၎င်းသတ္တုရည်ကို နှမ်းဆီဖြင့် ရောချက်ပြီး ဝဲယားနာ၊ ပွေးနာနှင့် အနာပေါက် များကို လိမ်းရ၏။လိပ်ဆူးရွှေ ရွက် ကို ပြာချပြီး ထောပတ်၊ နှမ်းဆီ စသည်တို့နှင့် ရောလိမ်းသော် အနာများကို အမြန် အသားနု တက်စေပြီး အပျောက် မြန်စေ၏။ အရွက် ပြုတ်ရည်ကို ကလေး၊ လူကြီးများ သောက်လျှင် ချွေး ကောင်းစွာ ထွက်စေ၍ အဖျားနှင့် တကွ ချောင်းဆိုး အအေးမိခြင်း ကိုပါ ပျောက်ကင်း စေပါသည်။ အရွက် သတ္တုရည်ကို ကင်းကိုက်သော ဒဏ်ရာပေါ်သို့ ဆွတ်ပေးခြင်းဖြင့် ကင်းဆိပ်ကို ပြေစေ နိုင်သည်။ ရောင်ရမ်းသော နေရာများပေါ်သို့ လိမ်းပေး လျှင်လည်း အရောင်ကျ စေနိုင်သည်။ အရွက် ကျကျ ပြုတ်ရည်ကို ခပ်နွေးနွေး ငုံပေးသော် နဲ့နေသော သွားများကို ပြန်ခိုင်လာ စေသည်။

ပုံပမ်း သွင်ပြင်

  • အပင် - အပွင့်ကို အစွဲပြု၍ ခရမ်း၊ အဖြူကြား အဖြူ၊ အဝါဟု ၄ မျိုးကွဲပြား၏။ အဝါမျိုးမှာ အပေါဆုံးဖြစ်၏။၎အပင် ၄ မျိုးစလုံး၏ အပင်အရွက် အနိမ့်အမြင့် များစွာ ကွားခြားမှုမရှိပါ။အပင်မှာ ခြုံပင်ငယ်မျိုးဖြစ်သည်။ ၂ ပေမှ ၅ ပေအထိ မြင့်၏။ အကိုင်းအခက် အလွန်များ၏။ပင်စည်၊ အကိုင်း၊ အခက်တို့၌ ခၽွန်ထက်သော ဆူးကလေးများ များစွာရှိ၏။
  • အရွက် - အရွက်မှာ ဆိုင်ထွက်၏။ ရှည်မျောမျောပုံ ရွက်ထိပ်ခၽွန်ပြီး ရွက်ရင်း သွယ်သည်။ရွက်နားညီ၊ ရွက်ကြောထင်ရှားပြီး ရွက်ညှာရှည်သည်။ အရွက်အဖျားတွင် ဆူးကလေးများ ရှိသည်။
  • အပွင့် - အဝါရောင်ရှိသည်။ ရွက်ညှာရင်းရှိ အဆစ်မှထွက်သည်။ ပွင့်ချပ် ၅ ခု ဆိုင်၍ ကတော့ပုံသ႑ာန်ပွင့်သည်။ အတွင်း၌ ဝတ်ဆံမှုံ ၂ ခုထွက်သည်။ အပွင့်အရှည်မှာ ၁ လက်မခန့်ရှိသည်။
  • အသီး - ဆူးရှိ၏။အလျား ၁ လက်မခန့်သာရှိသည်။ အစေ့မှာ ၂ စေ့မျှသာ ပါ၏။အသီးမှာ နုလျှင်စိမ်း၍ ရင့်လျှင် အပြာရင့်ရောင်ဖြစ်သွားသည်။

အသုံးဝင်သောအပိုင်း

အရွက်အသီးပဥစငါးပါး

Barleria prionitis Linn လိပ်ဆူးရွှေ(လိပ်သရွှေအဝါ)

  • Botany Term : Barleria prionitis Linn
  • Species/Family : Acanthaceae

ပုံသဏ္ဌာန် : အပင် - ချုံပင်ငယ် မျိုးဖြစ်၏။ ၂ ပေ မှ ၅ ပေ အထိ မြင့်၏။ အကိုင်း အခက် အလွန် များ၏။ ပင်စည် အကိုင်း အခက် တို့၌ ချွန်ထက် သော ဆူးကလေး များစွာ ရှိသည်။ အရွက် - ရွက်ဆိုင် ထွက်သည်။ ရှည်မျောမျော ပုံသဏ္ဌာန် ဖြစ်ပြီး ရွက်ထိပ် ချွန်ပြီး ရွက်ရင်း သွယ်သည်။ ရွက်နား ညီသည်။ ရွက်ကြော ထင်ရှား၏။ ရွက်ညှာ ရှည်သည်။ အပွင့် - အဝါရောင် ရှိသည်။ ရွက်ညှာရင်းမှ အဆစ် ထွက်၏။ ပွင့်ချပ် ၅ ခု ဆိုင်၍ ကတော့ ပုံသဏ္ဌာန် ပွင့်၏။ အတွင်းမှ ဝတ်ဆံမျှင် ၂ ခု ထွက်၏။ အသီး - အသီး၌ ဆူးရှိ၏။ အလျား ၁ လက်မ သာသာ ခန့် ရှိ၏။ အစေ့ ၂ စေ့ သာပါ၏။ အသုံးပြုနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းများ : ပဉ္စငါးပါး၊ အရွက်၊ အမြစ်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့နိုင်သောနေရာများ : မြန်မာ နိုင်ငံ အနှံ့ အပြား ၌ ပေါက်ရောက် သည်။ အထူး သဖြင့် မြေလွတ် မြေလပ် စားကျက်များ ကုန်းတန်းများ တွင် တွေ့ရသည်။သဘာ၀ အလျောက် ပေါက်ရောက်သည်။ အသုံးဝင်ပုံ : အာနိသင် -မြန်မာ ဆေးကျမ်းများ အလိုအရ လိပ်ဆူးရွှေ သည် ခါး၍ ဖန်သော အရသာ ရှိ၏။ ဆာလောင် မွတ်သိပ်ခြင်း ကို ဖြစ်စေ၏။ အရေပြား ရောဂါနှင့် သွေးရောဂါ တို့၌ များစွာ အကျိုးပြု၏။ အသုံးပြုပုံ- ပဉ္စငါးပါး ၁။ လိပ်ဆူးရွှေ ပဉ္စငါးပါးကို ကြိတ်၍ နှမ်းဆီနှင့် ရောချက်ပြီး ယားနာ၊ ပွေးနာနှင့် အနာပေါက် များကို လိမ်းရ၏။ အရွက် ၁။ လိပ်ဆူးရွှေရွက် ကို ပြာချပြီး ထောပတ်နှင့် ရောလိမ်းသော် မကျက်နိုင်သော အနာများ အသားနုတက်၍ အမြန်ပျောက်၏။ ၂။ အရွက်ရည် ကို လူကြီးများ သောက်လျှင် ချွေးကောင်းစွာ ထွက်၍ အဖျားနှင့် တကွ ချောင်းဆိုး အအေးမိခြင်းပါ ပျောက်ကင်း၏။ ၃။ အရွက်ရည်ကို ကင်းကိုက်သော ဒဏ်ရာပေါ်သို့ ဆွတ်ပေးခြင်းဖြင့် ကင်းဆိပ် ကို ပြေစေသည်။ ရောင်ရမ်းသော နေရာများပေါ်၌ လိမ်းပေးလျှင် လည်း ပျောက်၏။ ၄။ အရွက်ကို ကျကျ ပြုတ်၍ ခပ်နွေးနွေး ငုံပေးသော် နဲ့သော သွားများ ပြန်ခိုင်စေ၏။ ၅။ လိပ်ဆူးရွှေ ရွက်နှင့် ကွက္ကရာ ဆတူ ရောကြိတ်၍ သွားခြေတွင် ကပ်ထားသော် သွားနာ သွားကိုက်နှင့် သွားခြေရင်းမှ သွေးယိုစီးခြင်း ပျောက်၏။ ၆။ အရွက်ကို ကြိတ်၍ ရသော အရည်တွင် ပျားရည် သို့မဟုတ် သကြား သို့မဟုတ် ရေနွေးနှင့် ရော၍ ကြွေဇွန်းငယ် ၂ ဇွန်းမျှ တိုက်သော် ကလေးများ ချောင်းဆိုး ဖျားနာ သလိပ် ထကြွခြင်း များပျောက်၏။ ၇။ အရွက်ကို ပြာချ၍ ဆန်ပုန်းရည် နှင့် ရောသောက်သော် ဖောရောင်ခြင်း နှင့် ရေဖျဉ်းကို ကျဆင်းစေ၏။ ချောင်းဆိုး ရောဂါ ကိုလည်း ပျောက်စေသည်။ ၈။ အရွက် ကြိတ်၍ ရသော အရည်ကို ခြေဖဝါး၊ ခြေချောင်း ကြား၌ ဖြစ်သော ဝဲနာ၊ ယားနာ တို့အား လိမ်းပေးလျှင် ပျောက်၏။ [၁]

ပုံများ

ကိုးကား

  1. http://arogyamonline.com/commodity/materials/?raw=5
license
cc-by-sa-3.0
copyright
ဝီကီပီးဒီးယားစာရေးသူများနှင့်အယ်ဒီတာများ

Barleria prionitis

provided by wikipedia EN

Barleria prionitis is a shrub in the family Acanthaceae, native to Island and Mainland Southeast Asia, China, the Indian Subcontinent, the Arabian Peninsula and northeastern Africa. It is widely spread as an ornamental and weed, occurring in naturalised populations around the world. It used not only as an ornamental but also as a hedge and extensively as a component of folk medicines. As a weed it is regarded as problematic in many areas.

Description

A much-branched shrub up to 1.8m tall, the lower leaf axils have spines 1–2 cm in length, one of the specific features of this Barleria.[1][2][3] The stem and branches are terete, smooth, lenticellate and glabrous. The leaves are elliptic to ovate (4-10.5 × 1.8-5.5 cm) with both surfaces pubescent when young but becoming glabrescent soon. The large golden-yellow flowers are clustered in the axils of the upper leaves and/or on bracts. Apically spinose calyx lobes and a yellowish to orange corolla are used to distinguish this species from other Barleria.[2] In Zhōngguó/China, flowers appear October to December, while fruiting occurs from December to February, while in Pakistan there is all year flowering.[4] The Australian flowering and fruiting times are trimodal, from March to June, August to October and December.[5]

The subspecies pubiflora (see Taxonomy, below) is separated from the nominate subspecies by having longer anthers (5mm or more) and corolla (4.5–7 cm) and larger leaves (up to 17 x 5.5 cm).[3]

Taxonomy

The plant was described by Carl Linnaeus in his fundamental work Species Plantarum in 1753.[6]

There are three accepted subspecies of B. prionitis L.,[7] these were described in 1983.:[8][9][10]

The appressa subspecies has the following synonyms:[8] Barleria appressa (Forssk.) Deflers; Justicia appressa Forssk.

The subspecies induta has the following synonyms:[9] Barleria horrida Buscal. & Muschl.; B. induta C.B.Clarke

Distribution

The nominate subspecies is native to areas of Island and Mainland Southeast Asia, Zhōngguó/China, and the Indian subcontinent as far west as Pakistan.[7] The countries/divisions in which it is present are Indonesia (Maluku, Nusa Tenggara, Bali, Sulawesi, Jawa), Philippines, Peninsular Malaysia, Zhōngguó/China (Yunnan), Vietnam, Thailand, Laos, Myanmar (Kachin, Magway, Mandalay, Sagaing, & Yangon),[11] Bangladesh, India (Nicobar Islands, Assam, Laccadive Islands), the West Himalaya region, Sri Lanka, Maldives, and Pakistan.

It has been naturalised in: Nauru, Australia (Top End of the Northern Territory,[5] northern Western Australia[12]), Andaman Islands, Rodrigues, Mauritius, Réunion, Seychelles, Leeward Islands, Windward Islands, Puerto Rico, and Jamaica.

There is uncertainty that the plant is native to, naturalised to, or cultivated in the following regions: Sudan, Kenya, Tanzania, Angola, Mozambique, Malawi, Botswana, Namibia, South Africa (KwaZulu-Natal, Transvaal), and Madagascar.[7][13]

Restricted to the area of western India (coastal and subcoastal areas, Himalayan foothills and eastern Punjab) and southeast Pakistan, the subspecies Barleria prionitis subsp. pubiflora has a much more limited native region.[10][14]

The subspecies Barleria prionitis subsp. appressa is native to Saudi Arabia and Yemen.[8]

Northern Ethiopia and Eritrea are regions which the subspecies Barleria prionitis subsp. induta is native to.[9]

Habitat and ecology

Some of the habitats in which the shrub is found include roadsides, thickets, and dry places in evergreen broad-leaved forests.[1] It occurs up to 600 m. In Myanmar the shrub favours fields and pastures.[11]

A fast growing perennial plant widely commercialized as an ornamental, B. prionitis in many tropical areas has frequently escaped and grown as a weed in disturbed areas, forest edges, rocky outcrops, near streams, along roads, and in overgrazed pastures.[15] It able to grow in a wide range of climates and soil types and is adapted to grow in open, full sunny areas and in highly disturbed sites as well as understory of secondary forests. It has great dispersal capability, spreading sexually by seeds and vegetatively by stem fragments. The shrub has potential to cause economic and environmental damage in that it formins dense thickets that displace native vegetation, prevent revegetation by native plants. Stock movement cam be impeded, waterway access restricted, and aesthetic values diminished. In Australia, the plant is on an alert list for environmental weeds, as it has the potential to seriously degrade ecosystems.

Barleria prionitis is often the host to larvae of the Phalanta phalantha and Junonia lemonias butterflies.[16]

Vernacular names

There are numerous common names of this plant, they include: aimatamutik (Tetum);[17] landhek (Gili Iyang Island, Indonesia);[18] landep (Sundanese), bungak landak (Malay);[19] 黄花假杜鹃, huang hua jia du juan (Standard Chinese);[1] leik-su-ywe, leik-hsu shwe, leik tha-shwe war (Myanmar);[11] kukong manok (Tagalog); kuranta (Sanskrit); vjradanti, वज्रदंती (Marathi), Kannada: ಗೋರಟೆ Tamil: சுள்ளி மலர்;,[20] Mulla gorintha(ముళ్ళగోరింత, Telugu), മഞ്ഞക്കനകാംബരം (Malayalam);[21] jhinti katsareya (India);[13] khussara, kala bansa (Pakistan);[4] barrelière prionite,[22] herbe tac-tac, jasmin des Indes, picanier jaune (French); Drachenfänger (German language); espinosa amarilla (Spanish); porcupine flower (US English); barleria,[11][5] dog bush[22] (English), yellow hedge barleria;[23]

Uses

In Pakistan shrubs are grown as a hedge while its bitter quinine-like extract is used in traditional medicine to treat whooping cough and tuberculosis.[4]

It occurs widely as an ornamental plant.[13][15]

It is used in Indonesia as a component in traditional medicines (obat).[19][24] Tetum people in Belu, west Timor use the leaves to treat infected wounds.[17] On small Gili Iyang Island, to the northeast of Jawa, the plant is used to treat toothache.[18]

Parts of the plant are bitter, astringent in taste, and are regarded in Myanmar as highly beneficial for skin, blood and other diseases.[11] Often combined with sesame oil and fermented-rice washing-water, the whole plant, leaves (sometimes burnt to ash or crushed for juice), stems, branches, and roots are used together or separately.

In India the root is placed on boils and glandular swellings; the bark is used for dropsy; and the leaf for toothache and rheumatism.[11]

It is used for various medicinal purposes in ayurvedic medicine. The juice of the leaves is applied to feet to prevent maceration and cracking in the monsoon season.[25]

Its leaves are known to contain 6-Hydroxyflavone, one of the chemical compounds that is a noncompetitive inhibitor of the protein cytochrome P450 2C9.[26]

History

The shrub has been intentionally introduced in many areas to be used as an ornamental, hedge plant, and as a medicinal herb.[15] In the West Indies, it was introduced around the 1900s and it appears in herbarium collections made in 1906 in Barbados and 1910 in Jamaica. In Australia, it was first recorded in the Northern Territory in 1963,[5] it was declared a noxious environmental weed in 2001.

Literature

Works discussing the species include:[7][13]

  • Acevedo-Rodríguez, P. & Strong, M.T. (2012). Catalogue of seed plants of the West Indies Smithsonian Contributions to Botany 98: 1–1192.
  • Adams, C. 1972. Flowering plants of Jamaica
  • Aldén, B., S. Ryman, & M. Hjertson. 2012. Svensk Kulturväxtdatabas, SKUD (Swedish Cultivated and Utility Plants Database; online resource) www.skud.info
  • Arnold, T. H. & B. C. De Wet, eds. 1993. Plants of southern Africa: names and distribution. Mem. Bot. Surv. S. Africa no. 62
  • Babu, C. R. 1977. Herbaceous flora of Dehra Dun.
  • Backer, C. A. & R. C. Bakhuizen van den Brink, Jr. 1963–1968. Flora of Java.
  • Balkrishna, A. (2018). Flora of Morni Hills (Research & Possibilities): 1–581. Divya Yoga Mandir Trust.
  • Bosser, J. & al. (eds.) (2000). Flore des Mascareignes 127-135: 1. IRD Éditions, MSIRI, RBG-Kew, Paris.
  • Collenette, S. (1999). Wildflowers of Saudi Arabia: 1–799. National commission for wildlife conservation and development (NCWCD), Kingdom of Saudi Arabia.
  • Cufodontis, G. 1953–1972. Enumeratio plantarum aethiopiae: Spermatophyta.
  • Dassanayake, M. D. & F. R. Fosberg, eds. 1980-. A revised handbook to the flora of Ceylon.
  • Erhardt, W. et al. 2008. Der große Zander: Enzyklopädie der Pflanzennamen
  • Fosberg, F.R. (1957). The Maldive islands, Indian Ocean Atoll Research Bulletin 58: 1-37.
  • Govaerts, R. (1996). World Checklist of Seed Plants 2(1, 2): 1–492. MIM, Deurne.
  • Grierson, A. J. C. & D. J. Long. 1984-. Flora of Bhutan including a record of plants from Sikkim.
  • Hooker, J. D. 1872–1897. Flora of British India
  • Keay, R. W. J. & F. N. Hepper. 1953–1972. Flora of west tropical Africa, ed. 2.
  • Kress, W.J., DeFilipps, R.A., Farr, E. & Kyi, D.Y.Y. (2003). A Checklist of the Trees, Shrubs, Herbs and Climbers of Myanmar Contributions from the United States National Herbarium 45: 1–590. Smithsonian Institution.
  • Lê, T.C. (2005). Danh lục các loài thục vật Việt Nam [Checklist of Plant Species of Vietnam] 3: 1–1248. Hà Noi : Nhà xu?t b?n Nông nghi?p.
  • McGuffin, M., J. T. Kartesz, A. Y. Leung, & A. O. Tucker. 2000. Herbs of commerce, ed. 2 American Herbal Products Association, Silver Spring, Maryland.
  • Matthew, K. M. 1983. The flora of the Tamil Nadu Carnatic.
  • Meena, S.L. (2012). A checklist of the vascular plants of Banaskantha district, Gujarat, India Nelumbo 54: 39–91.
  • Merrill, E. D. 1922–1926. An enumeration of Philippine flowering plants.
  • Nasir, E. & S. I. Ali, eds. 1970-. Flora of [West] Pakistan.
  • Newman, M., Ketphanh, S., Svengsuksa, B., Thomas, P., Sengdala, K., Lamxay, V. & Armstrong, K. (2007). A checklist of the vascular plants of Lao PDR: 1–394. Royal Botanic Gardens, Edinburgh.
  • Ningombam, D.S. (2014). The family Acanthaceae for the flora of Manipur: 1–115. LAP Lambert academic publishing.
  • Oliver, D. et al., eds. v. 1–3, & W. T. Thiselton Dyer et al., eds. v. 4–10. 1868–1937. Flora of tropical Africa.
  • Pandey, R.P. & Dilwakar, P.G. (2008). An integrated check-list flora of Andaman and Nicobar islands, India Journal of Economic and Taxonomic Botany 32: 403–500.
  • Ananda Rao, T. & Ellis, J.L. (1995). Flora of Lakshadweep islands off the Malabar coast, peninsular India, with emphasis on phytogeographical distribution of plants Journal of Economic and Taxonomic Botany 19: 235–250.
  • Rehm, S. 1994. Multilingual dictionary of agronomic plants
  • Shaheen, H., Qureshi, R., Akram, A., Gulfraz, M. & Potter, D. (2014). A preliminary floristic checklist of Thal desert Punjab, Pakistan. Pakistan Journal of Botany 46: 13–18.
  • Shendage, S.M. & Yadav, S.R. (2010). Revision of the genus Barleria (Acanthaceae) in India Rheedea 20: 81–130.
  • Sikarwar, R.L.S. (2014). Angiosperm diversity assessment of Chitrakootthe legendary place of Vindhyan range, India Journal of Economic and Taxonomic Botany 38: 563–619.
  • Stewart, R. 1972. An annotated catalogue of the vascular plants of West Pakistan and Kashmir
  • Thaman, R.R., Fosberg, F.R., Manner, H.I. & Hassall, D.C. (1994). The Flora of Nauru Atoll Research Bulletin 392: 1–223.
  • Turner, I.M. (1995). A catalogue of the Vascular Plants of Malaya Gardens' Bulletin Singapore 47(1): 1–346.
  • Wu, Z. & Raven, P.H. (eds.) (2011). Flora of China 19: 1–884. Science Press (Beijing) & Missouri Botanical Garden Press (St. Louis).

Works discussing the subspecies appressa include:

  • Collenette, S. (1999). Wildflowers of Saudi Arabia: 1–799. National commission for wildlife conservation and development (NCWCD), Kingdom of Saudi Arabia.
  • Govaerts, R. (1996). World Checklist of Seed Plants 2(1, 2): 1–492. MIM, Deurne.
  • Wood, J.R.I. (1997). A handbook of the Yemen Flora: 1–434. Royal Botanic Gardens, Kew.

A work discussing the subspecies induta is:

  • Govaerts, R. (1996). World Checklist of Seed Plants 2(1, 2): 1–492. MIM, Deurne.

Works discussing the subspecies pubiflora include:

  • Govaerts, R. (1996). World Checklist of Seed Plants 2(1, 2): 1–492. MIM, Deurne.
  • Shendage, S.M. & Yadav, S.R. (2010). Revision of the genus Barleria (Acanthaceae) in India Rheedea 20: 81–130.

References

  1. ^ a b c "FOC: Family List: FOC Vol. 19: Acanthaceae: Barleria: 2. Barleria prionitis Linnaeus, Sp. Pl. 2: 636. 1753". Flora of China. eFloras.org. Retrieved 4 January 2021.
  2. ^ a b "FOC: Family List: FOC Vol. 19: Acanthaceae 29. Barleria Linnaeus, Sp. Pl. 2: 636. 1753". Flora of China. eFloras.org. Retrieved 4 January 2021.
  3. ^ a b MALIK, KAMAL AKHTAR; GHAFOOR, ABDUL. "Pakistan: Family List: Acanthaceae: Barleria 2. Barleria prionitis L., Sp. Pl. 636. 1753. Roxb., Fl. Ind. 3: 36. 1832; Wight, Ic. Pl. Ind. Or. t. 452. 1841; Clarke in Hook. f., l.c. 482; Cooke, l.c. 457; Parker, For. Fl. Punj. 3rd. ed. 379. 1956; Jafri, l.c. 314; Stewart, l.c." Flora of Pakistan. eFloras.org.
  4. ^ a b c MALIK, KAMAL AKHTAR; GHAFOOR, ABDUL. "Pakistan: Family List: Acanthaceae: Barleria: 2a. Barleria prionitis subsp. prionitis". Flora of Pakistan. eFloras.org. Retrieved 4 January 2021.
  5. ^ a b c d "Barleria prionitis L." FloraNT. Northern Territory Government. Retrieved 5 January 2021.
  6. ^ "Barleria prionitis L., Sp. Pl. 2: 636 (1753)". International Plant Name Index (IPNI). Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 4 January 2021.
  7. ^ a b c d "Barleria prionitis L." Plants of the World Online (POWO). Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 4 January 2021.
  8. ^ a b c "Barleria prionitis subsp. appressa (Forssk.) Brummitt & J.R.I.Wood". Plants of the World Online (POWO). Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 4 January 2021.
  9. ^ a b c "Barleria prionitis subsp. induta (C.B.Clarke) Brummitt & J.R.I.Wood". Plants of the World Online (POWO). Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 4 January 2021.
  10. ^ a b "Barleria prionitis subsp. pubiflora (Benth. ex Hohen.) Brummitt & J.R.I.Wood". Plants of the World Online (POWO). Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 4 January 2021.
  11. ^ a b c d e f "Barleria prionitis L." GBIF. GBIF. Retrieved 5 January 2021.
  12. ^ "Barleria prionitis L." FloraBase: the Western Australia Flora. Western Australian Herbarium. Retrieved 5 January 2021.
  13. ^ a b c d "Taxon: Barleria prionitis L." GRIN. USDA. Retrieved 5 January 2021.
  14. ^ MALIK, KAMAL AKHTAR; GHAFOOR, ABDUL. "Pakistan: Family List: Acanthaceae: Barleria: 2b. Barleria prionitis subsp. pubiflora (Benth. ex Hohen.) Brummitt & J.R.I. Wood in Kew Bull. 38:436. 1983". Flora of Pakistan. eFloras.org. Retrieved 4 January 2021.
  15. ^ a b c "Barleria prionitis (porcupine flower)". CABI invasive Species Compendium. CABI. Retrieved 5 January 2021.
  16. ^ HOSTS - a Database of the World's Lepidopteran Hostplants (http://www.nhm.ac.uk/research-curation/projects/hostplants/) accessed on July 2, 2007.
  17. ^ a b Taek, Maximus M.; Mali, Simon. "Plants in Ai Tahan, Traditional Medicine of the Tetun Ethnic Community in West Timor Indonesia" (PDF). Proceeding of The 7th Annual Basic Science International Conference – 2017. UNIB. Retrieved 5 January 2021.
  18. ^ a b Susiarti, S; Sihotang, VBL; Rugayah (2019). "The Role of Plant Diversity In Local Community Of Gili Iyang Island, Sumenep, East Java, Indonesia". Iop Conference Series: Earth and Environmental Science. The 2018 International Conference on Biosphere Reserve IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science 298 (2019) 012028. 298 (1): 012028. Bibcode:2019E&ES..298a2028S. doi:10.1088/1755-1315/298/1/012028.
  19. ^ a b Sastrapradja, Setjiati, ed. (1978). Tumbuhan Obat. Bogor: Lembaga Biologi Nasional - LIPI.
  20. ^ Various Indian names in Pharmacographia Indica. A history of the principal drugs of vegetable origin met with in British India, William Dymock, C. J. H. Warden & David Hooper, 1893.
  21. ^ "Barleria prionitis - Porcupine Flower". www.flowersofindia.net. Retrieved 2021-08-07.
  22. ^ a b "Barleria prionitis(BAEPR)". EPPO Global Database. EPPO. Retrieved 5 January 2021.
  23. ^ "Barleria prionitis (Q2737029)". Wikidata. Wikidata. Retrieved 4 January 2021.
  24. ^ Ellen, Roy; Puri, Rajindra (2017). "Conceptualising 'core' medicinal floras: A comparative and methodological study of phytomedical resources in related Indonesian populations" (PDF). Conservation and Society. 14 (4): 345–358. doi:10.4103/0972-4923.197608. Retrieved 5 January 2021.
  25. ^ Pharmacographia Indica. A history of the principal drugs of vegetable origin met with in British India, William Dymock, C. J. H. Warden & David Hooper, 1893.
  26. ^ Medicinal plants. Chemistry and properties, Dr. M. Daniel, 2005.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Barleria prionitis: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Barleria prionitis is a shrub in the family Acanthaceae, native to Island and Mainland Southeast Asia, China, the Indian Subcontinent, the Arabian Peninsula and northeastern Africa. It is widely spread as an ornamental and weed, occurring in naturalised populations around the world. It used not only as an ornamental but also as a hedge and extensively as a component of folk medicines. As a weed it is regarded as problematic in many areas.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Barleria prionitis ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

La planta puerco espín (Barleria prionitis) (sánscrito: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती)[1]​ es una especie de planta medicinal perteneciente a la familia de las acantáceas. Es originaria de la India.

 src=
Ilustración
 src=
Vista de la planta en flor
 src=
Detalle de la flor

Descripción

Es un arbusto muy ramificado y armado con (1 -) 2-4, afiladas espinas axilares de color blanco grisáceo, de 1-2 cm de largo. Hojas con un largo pecíolo de 0-2.5 cm, lámina elíptica u ovadas-elípticas a obovadas, de 6-12 x 2-5 (-6) cm, escasamente pubescentes por debajo, por encima scabrida, atenuadas, acuminadas, ciliadas, erizadas. Flores grandes, de color amarillo dorado, de hasta 7 cm de largo, a menudo sésiles y solitarias en las axilas inferiores foliares, en espigas terminales cortas; brácteas oblongas u oblongo-lanceoladas, 1-2.5 cm x 3-5 mm; corola de 1,5 cm de ancho, pubescentes hacia el exterior glabro, tubo de 2-2.5 cm de largo, extremidades casi tan largo como el tubo, lóbulos oblongo-ovados, obtusos. Estambres fértiles 2 con filamentos exertos. El fruto es una cápsula ovoide-cónica, 1.5-2 cm x 8-10 mm, picuda, 2-cabeza de serie. Semillas ± orbiculares, c. 6 mm de largo, 5 mm de diámetro, adpresos cabelludo.[2]

Propiedades

El jugo de las hojas se utiliza para diversos fines medicinales en la medicina ayurveda. Se aplica en los pies para evitar la maceración y agrietamiento en época de lluvias.[3]

Ecología

B. prionitis es el anfitrión de las larvas de las mariposas Phalanta phalantha y Junonia lemonias. Sus hojas se sabe que contienen 6 hidroxiflavona, un compuesto químico, uno de los inhibidores no competitivos del citocromo P450 2C9.[4]

Taxonomía

Euphorbia chamaesyce fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 636. 1753.[2]

Etimología

Barleria: nombre genérico otorgado en honor del biólogo y fraile dominico francés; Jacques Barrelier (1606 - 1673).

prionitis: epíteto derivado del griego prion = "sierra".

Variedades
  • Barleria prionitis subsp. ameliae (A.Meeuse) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. appressa (Forssk.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. delagoensis (Oberm.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. induta (C.B.Clarke) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. prionitoides (Engl.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria prionitis subsp. pubiflora (Benth. ex Hohen.) Brummitt & J.R.I.Wood
Sinonimia
  • Barleria coriacea Oberm.
  • Barleria echinata St.-Lag.
  • Barleria quadrispinosa Stokes
  • Barleria spicata Roxb.
  • Justicia appressa Forssk.
  • Prionitis hystrix Miq.
  • Prionitis pubiflora Miq.
subsp. ameliae (A.Meeuse) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria ameliae A.Meeuse
subsp. appressa (Forssk.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria appressa (Forssk.) Deflers
subsp. delagoensis (Oberm.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria delagoensis Oberm.
subsp. induta (C.B.Clarke) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria induta C.B.Clarke
subsp. prionitoides (Engl.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria namutonensis Oberm.
  • Barleria prionitoides Engl.
subsp. pubiflora (Benth. ex Hohen.) Brummitt & J.R.I.Wood
  • Barleria pubiflora Benth. ex Hohen.[5]

Referencias

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Barleria prionitis: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

La planta puerco espín (Barleria prionitis) (sánscrito: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती)​ es una especie de planta medicinal perteneciente a la familia de las acantáceas. Es originaria de la India.

 src= Ilustración  src= Vista de la planta en flor  src= Detalle de la flor
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Picanier jaune ( French )

provided by wikipedia FR

Barleria prionitis

Le picanier jaune (Barleria prionitis) est une plante de la famille des Acanthaceae. Il est quelquefois commercialisé sous son nom vernaculaire anglais Porcupine flower.

Il est originaire d'Inde. Il a été introduit du Siam à l'île de France, aujourd'hui île Maurice et y a pris le nom de « Piquant tac-tac »[2].

C'est une plante vivace buissonnante épineuse aux grandes fleurs jaunes. Ses feuilles sont connues pour contenir de la 6-hydroxyflavone, un composé chimique qui est l'un des inhibiteurs non compétitifs du cytochrome P450

Il a été classé parmi 28 espèces de plantes envahissantes en Australie.

Illustrations

Notes et références

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Picanier jaune: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Barleria prionitis

Le picanier jaune (Barleria prionitis) est une plante de la famille des Acanthaceae. Il est quelquefois commercialisé sous son nom vernaculaire anglais Porcupine flower.

Il est originaire d'Inde. Il a été introduit du Siam à l'île de France, aujourd'hui île Maurice et y a pris le nom de « Piquant tac-tac ».

C'est une plante vivace buissonnante épineuse aux grandes fleurs jaunes. Ses feuilles sont connues pour contenir de la 6-hydroxyflavone, un composé chimique qui est l'un des inhibiteurs non compétitifs du cytochrome P450

Il a été classé parmi 28 espèces de plantes envahissantes en Australie.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Barleria prionitis ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Barleria prionitis là một loài thực vật có hoa trong họ Ô rô. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Barleria prionitis. Truy cập ngày 4 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài

 src= Phương tiện liên quan tới Barleria prionitis tại Wikimedia Commons


Bài viết về tông ô rô Ruellieae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Barleria prionitis: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Barleria prionitis là một loài thực vật có hoa trong họ Ô rô. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

黄花假杜鹃 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Barleria prionitis
L.

黄花假杜鹃学名Barleria prionitis)是爵床科假杜鹃属的植物。分布在印度中南半岛以及中国大陆云南等地,生长于海拔600米的地区,多生长于路旁阳处灌丛中及常绿林下干燥处,目前尚未由人工引种栽培。

参考文献

  • 昆明植物研究所. 黄花假杜鹃. 《中国高等植物数据库全库》. 中国科学院微生物研究所. [2009-02-20]. (原始内容存档于2016-03-05).
小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

黄花假杜鹃: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

黄花假杜鹃(学名:Barleria prionitis)是爵床科假杜鹃属的植物。分布在印度中南半岛以及中国大陆云南等地,生长于海拔600米的地区,多生长于路旁阳处灌丛中及常绿林下干燥处,目前尚未由人工引种栽培。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑