Aristolochia odoratissima es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia Aristolochiaceae.
Son lianas, glabras. Hojas triangulares y subhastadas, frecuentemente estrechadas en la mitad, de 7–14 cm de largo y 4–8 cm de ancho, ápice agudo a acuminado, base cordada con seno de 10–20 mm de profundidad, con 3 nervios principales divergentes desde la base, glabras; pseudoestípulas abrazadoras generalmente presentes. Flores axilares, solitarias, moradas y amarillas; utrículo ovoide, 1.5–2.5 cm de largo y 0.5–1 cm de ancho, tubo en ángulo recto con respecto al utrículo, 0.5–1 cm de largo, limbo peltado, unilabiado, expandiéndose abruptamente desde el tubo, 5–10 cm de largo y 3–5 cm de ancho, acuminado. Cápsula cilíndrica, encorvada, 7–10 cm de largo y 1 cm de ancho, hipanto doblado agudamente formando un rostro; semillas triangulares, no aladas.[1]
Se encuentra en los bosques secundarios húmedos, a una altitud de 350 m; fl oct; ampliamente distribuida en Centroamérica. Esta especie tiene hojas de forma variable, aunque generalmente se reconoce por tener las hojas estrechadas en la mitad. Está relacionada con Aristolochia elegans.
Aristolochia odoratissima fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum, Editio Secunda 2: 1362. 1763.[1]
Aristolochia: nombre genérico que deriva de las palabras griegas aristos ( άριστος ) = "que es útil" y locheia ( λοχεία ) = "nacimiento", por su antiguo uso como ayuda en los partos.[2][3] Sin embargo, según Cicerón, la planta lleva el nombre de un tal "Aristolochos", que a partir de un sueño, había aprendido a utilizarla como un antídoto para las mordeduras de serpiente.[4]
La aristoloquia se llamó ansí por parecer que a las mujeres socorría en el parto........La redonda tiene virtud contra todas las otras ponzoñas; mas la luenga resiste el daño de las serpientes y de cualquier veneno mortífero si se bebe una dracma della con vino y se aplica también por de fuera. Bebida con pimienta y con mirra expele el menstruo, las pares y la criatura del vientre; y lo mismo hace metida en la natura de la mujer. Pedacio Dioscórides Anazarbeo, acerca de la Materia Medicinal y de los venenos mortíferos. Andrés Laguna. 1566, Salamanca.
odoratissima:, epíteto latino que significa "muy olorosa".[5]
Cicerone, De divinatione 1.10.16Quid scammoneae radix ad purgandum quid aristolochia ad morsus serpentium possit quae nomen ex inventore repperit rem ipsam inventor ex somnio - posse video quod satis est; cur possit nescio.
Aristolochia odoratissima es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia Aristolochiaceae.
Aristolochia odoratissima L. – gatunek rośliny z rodziny kokornakowatych (Aristolochiaceae Juss.). Występuje naturalnie w Stanach Zjednoczonych (na Florydzie, na Karaibach, w Meksyku, Belize, Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Wenezueli, Kolumbii, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Paragwaju i Brazylii (w stanach Acre, Amazonas, Pará, Rondônia, Maranhão, Mato Grosso, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo oraz Paraná)[3][4][5].
Aristolochia odoratissima L. – gatunek rośliny z rodziny kokornakowatych (Aristolochiaceae Juss.). Występuje naturalnie w Stanach Zjednoczonych (na Florydzie, na Karaibach, w Meksyku, Belize, Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Wenezueli, Kolumbii, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Paragwaju i Brazylii (w stanach Acre, Amazonas, Pará, Rondônia, Maranhão, Mato Grosso, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo oraz Paraná).
Aristolochia odoratissima é uma espécie de planta trepadeira da família das aristoloquiáceas nativa das Índias Ocidentais.[1]
A planta está descrita na Flora Brasiliensis de Martius.[2].
Aristolochia odoratissima é uma espécie de planta trepadeira da família das aristoloquiáceas nativa das Índias Ocidentais.
A planta está descrita na Flora Brasiliensis de Martius..
Aristolochia odoratissima là một loài thực vật có hoa trong họ Aristolochiaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1763.[1]
Aristolochia odoratissima là một loài thực vật có hoa trong họ Aristolochiaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1763.