Stenocereus és un gènere de cactus columnars com arbres natius de la Península de Baixa Califòrnia i altres parts de Mèxic, Arizona en els EE. UU., Costa Rica, i Veneçuela. Aquest gènere de 23 espècies s'ha ampliat per l'addicció d'espècies d'altres gèneres.
Les flors neixen a prop de l'àpex de les tiges i la majoria són nocturnes. Són considerades fàcils de conrear encara que de creixement lent.
Stenocereus thurberi és molt coneguda i extensament distribuïda per Arizona i nord de Mèxic.
Stenocereus és un gènere de cactus columnars com arbres natius de la Península de Baixa Califòrnia i altres parts de Mèxic, Arizona en els EE. UU., Costa Rica, i Veneçuela. Aquest gènere de 23 espècies s'ha ampliat per l'addicció d'espècies d'altres gèneres.
Les flors neixen a prop de l'àpex de les tiges i la majoria són nocturnes. Són considerades fàcils de conrear encara que de creixement lent.
Stenocereus thurberi és molt coneguda i extensament distribuïda per Arizona i nord de Mèxic.
Stenocereus ist eine Pflanzengattung in der Familie der Kakteengewächse (Cactaceae). Der botanische Name leitet sich vom griechischen Adjektiv „στενός“ (stenos) für eng, schmal ab und verweist auf die relativ schmalen Rippen der Pflanzen.
Die Arten der Gattung Stenocereus wachsen baumähnlich oder strauchig, sind manchmal der Länge nach hinstreckt oder kriechen und bilden Dickichte oder haben manchmal gut ausgebildete Stämme. Die grünen, kräftigen Triebe sind zylindrisch und besitzen zahlreiche Rippen mit deutlich ausgeprägten, wolligen Areolen aus denen starke Dornen entspringen. Warzen können vorhanden sein oder fehlen.
Die trichter- oder glockenförmig Blüten öffnen sich meistens in der Nacht. Ihr Perikarpell ist mit zahlreichen, für gewöhnlich dornigen, Areolen besetzt.
Auf den kugel- bis eiförmigen, mehr oder weniger fleischigen Früchten sitzen Dornen. Sie sind bis zu 7,5 Zentimeter lang und reißen unregelmäßig auf. Der Blütenrest ist ausdauernd und fällt bei den meisten Arten erst kurz vor der Reife ab. Die Früchte enthalten große, leuchtend schwarze und für gewöhnlich glatte Samen.
Stenocereus ist in den Trockengebieten im Südwesten der Vereinigten Staaten, in Mexiko, Mittelamerika, der Karibik, Venezuela und Kolumbien verbreitet.
Alwin Berger stellte Stenocereus 1905 als Untergattung von Cereus (Cereus subg. Stenocereus) auf.[1] Vincenzo Riccobono erhob die Untergattung dann 1909 in den Rang einer Gattung.[2] Die Typusart der Gattung ist Stenocereus stellatus.
Zur Gattung gehören die folgenden Arten:[3]
Synonyme der Gattung sind Rathbunia Britton & Rose (1909), Machaerocereus Britton & Rose (1920), Isolatocereus Backeb. (1942), Ritterocereus Backeb. (1942), Hertrichocereus Backeb. (1950), Marshallocereus Backeb. (1950), Griseocactus Guiggi (2012) und Griseocereus Guiggi (2012), nom. inval.[4]
Die Gattung umfasst die folgenden Arten:[5]
Paul V. Heath machte 1992[6] darauf aufmerksam, dass der durch Nathaniel Lord Britton und Joseph Nelson Rose ebenfalls 1909 publizierte Gattungsname Rathbunia[7] Priorität vor dem Gattungsnamen Stenocereus habe, da er früher veröffentlicht wurde. Da der Gattungsname Stenocereus in der botanischen und gärtnerischen Literatur jedoch wesentlich bekannter war, unterbreiteten Nigel Paul Taylor und Arthur Charles Gibson 1994 den Vorschlag den Gattungsnamen Stenocereus zu bewahren und den Gattungsnamen Rathbunia zurückzuweisen.[8] Dieser Vorschlag wurde 1999 auf dem Internationalen Botanischen Kongress in St. Louis bestätigt[9] und fand Eingang in die im Jahr 2000 veröffentlichte Neufassung des Internationalen Codes der Botanischen Nomenklatur.[10]
Stenocereus ist eine Pflanzengattung in der Familie der Kakteengewächse (Cactaceae). Der botanische Name leitet sich vom griechischen Adjektiv „στενός“ (stenos) für eng, schmal ab und verweist auf die relativ schmalen Rippen der Pflanzen.
Stenocereus (Gk. stenos, narrow, L. cereus, candle) is a genus of columnar or tree-like cacti from the Baja California Peninsula and other parts of Mexico, Arizona in the United States, Colombia, Costa Rica, Guatemala, Venezuela and the West Indies. The genus has been enlarged by the addition of species from several other genera. A close relative is the peculiar chinoa or chende cactus, Polaskia chende.
The flowers are mostly borne near the apex of the stems and mostly nocturnal. They are considered easy to grow and generally grow slowly.
Stenocereus thurberi (the organ pipe cactus) is a well-known member of this genus and is widely distributed in Arizona and northern Mexico.
The fruit is similar to a dragon fruit. Those of Stenocereus gummosus, acidic and very refreshing, are highly favored by the Seris of northwestern Mexico[1] who call the cactus ziix is ccapxl[2] - "thing whose fruit is sour". It is commonly known in Spanish as pitaya agria, or by the English translation Sour Pitaya. S. griseus (Dagger Cactus) fruits, locally known as iguaraya, are relished by the Wayuu from the La Guajira Peninsula of Colombia.[3]
Stenocereus are often used as ornamental plants in hot and arid regions, and as noted above, some species can double as a fruit crop.
The interior of Stenocereus trunks often grows to form tough, cane-like stakes suitable for certain kinds of construction. The Wayuu use those of Dagger Cactus for building wattle and daub walls, a technique they call yotojoro, after their name for the cactus wood "canes".[3]
Close-up of organpipe cactus (S. thurberi) spines
Fruit of Stenocereus queretaroensis prepared for eating
Stenocereus (Gk. stenos, narrow, L. cereus, candle) is a genus of columnar or tree-like cacti from the Baja California Peninsula and other parts of Mexico, Arizona in the United States, Colombia, Costa Rica, Guatemala, Venezuela and the West Indies. The genus has been enlarged by the addition of species from several other genera. A close relative is the peculiar chinoa or chende cactus, Polaskia chende.
Stenocereus es un género de plantas vasculares perteneciente a la familia Cactaceae, se trata en su mayoría de árboles con ramificación simple y de tallos columnares aunque existen especies de hábitos rastreros.
Son nativos de México, Arizona en los EE. UU., Colombia, Costa Rica, y Venezuela. Este género de 23 especies se ha ampliado por la adición de especies que otrora se clasificaron dentro de otros géneros.
Las flores nacen cerca del ápice de los tallos y la mayoría son nocturnas. Son consideradas fáciles de cultivar aunque de crecimiento lento.
Los frutos de este género son ampliamente apreciados dentro de las áreas dónde se distribuyen las especies. Se les conoce con el nombre de pitayas y han sido parte de la dieta tradicional desde la época prehispánica.
El género fue descrito por (A.Berger) Riccob. y publicado en Bollettino delle Reale Orto Botanico di Palermo 8(4): 253. 1909.[1] La especie tipo es: Stenocereus stellatus (Pfeiff.) Riccob.
Stenocereus: nombre genérico que deriva de las palabras griegas: "στενός" (stenos) para "apretado, estrecho" y se refiere a las costillas relativamente estrechos de las plantas y cereus para "cirio, vela".
Stenocereus es un género de plantas vasculares perteneciente a la familia Cactaceae, se trata en su mayoría de árboles con ramificación simple y de tallos columnares aunque existen especies de hábitos rastreros.
Son nativos de México, Arizona en los EE. UU., Colombia, Costa Rica, y Venezuela. Este género de 23 especies se ha ampliado por la adición de especies que otrora se clasificaron dentro de otros géneros.
Stenocereus on kaktuskasvisuku. Tieteellisen nimen taustalla on kreikankielinen kapeaa tarkoittava adjektiivi, millä viitataan po. kaktusten suhteellisen kapeisiin uraväleihin. Kasvit kukkivat yöllä ja seuraavan päivän ainakin keskipäivään asti.[1]
Stenocereus-kaktukset ovat kookkaita puumaisia tai pensastavia, toisinaan maassa suikertavia, ja muodostavat tiheikköjä. Varret ovat tukevia, liereitä ja vihreitä. Niissä on paljon pitkittäisuurteita, joiden reunoilla voi olla kyhmyjä. Areolit ovat villakarvaisia ja niissä olevat piikit tavallisesti kovia. Kukat ovat suppilomaisia tai kellomaisia, ja kehälehdet ovat lyhyet. Pohjuksessa on areoleita, jotka tavallisesti ovat piikkisiä. Hedelmä on pallomainen tai munamainen, enemmän tai vähemmän mehevä; sen piikit ja kehälehden jäänteet karisevat hedelmän kypsyessä. Siemenet ovat kookkaita, kiiltävän mustia ja tavallisesti sileitä.[2]
Suku kasvaa kuivilla alueilla Yhdysvaltojen lounaisosassa, Meksikossa, Keski-Amerikassa, Karibian alueella, Venezuelassa ja Kolumbiassa.[3]
Stenocereus-lajeja tunnetaan 23.[4]
Anderson, E. F. 2001: The Cactus Family. - Timber press. Portland, Oregon. ISBN 0-88192-498-9
Stenocereus on kaktuskasvisuku. Tieteellisen nimen taustalla on kreikankielinen kapeaa tarkoittava adjektiivi, millä viitataan po. kaktusten suhteellisen kapeisiin uraväleihin. Kasvit kukkivat yöllä ja seuraavan päivän ainakin keskipäivään asti.
Stenocereus est un genre de cactus columnaire.
Il est originaire du Mexique, de l'Arizona aux États-Unis, du Costa Rica et du Venezuela.
Stenocereus est un genre de cactus columnaire.
Il est originaire du Mexique, de l'Arizona aux États-Unis, du Costa Rica et du Venezuela.
Stenocereus (A.Berger) Riccob. è un genere di succulente della famiglia delle Cactaceae, diffuso dal Messico al Venezuela[1].
Il nome ha una derivazione greco-latina: steno deriva infatti dal greco στενός (=stretto), e dal latino cereus (=torcia), ad indicare le dimensioni e la slanciatezza che caratterizzano questa pianta grassa.
Il genere è caratterizzato, di norma (esistono infatti alcune eccezioni), dal portamento colonnare e dal fusto verde acceso o grigio-bronzino. Questo è molto ramificato, spesse volte alla base o al di sotto di essa, ed eretto (con l'esclusione della specie S. eruca, che si sviluppa principalmente in orizzontale), e presenta tendenzialmente e a seconda dei casi circa mezza dozzina di costolature molto profonde su cui si formano grosse areole lanuginose, provviste di spine radiali quasi sempre di colore rosso, e tendenti al grigio-bianco con l'età.
Durante il periodo vegetativo produce, sul fusto, numerosi fiori, dal profumo molto delicato, tubiformi, bianchi e rosa, che si schiudono solamente di notte.
Le specie di questo genere sono diffuse in tutta la Mesoamerica, soprattutto in Messico e nelle piccole repubbliche centro-americane come la Costa Rica, il Belize ed il Nicaragua.
Alcune specie sono endemiche dell'area Caraibica, ed in particolare Cuba, Giamaica ed Antille Olandesi, mentre, caso a parte, la specie Stenocereus griseus si ritrova nei territori tropicali e sub tropicali di Colombia e Venezuela.
Infine, sebbene meno comuni, si possono ritrovare esemplari anche nella Baja California, in Arizona e più in generale nelle zone desertico-steppose del sud-ovest degli Stati Uniti.
Grazie alla loro bellezza e portamento furono tra le prime cactacee importate in Europa ed utilizzate come piante ornamentali.
Alwin Berger nel 1905 inserì Stenocereus come sottogenere di Cereus[2] mentre Vincenzo Riccobono, nel 1909, lo elevò al rango di genere.[3]
Nel 1992 Paolo V. Heath[4] propose di modificarne la nomenclatura[5] per diritto di priorità, in quanto Nathaniel Lord Britton e Joseph Nelson Rose furono i primi a promuoverlo a genere con il nome di Rathbunia (sempre nel 1909 ma prima di Riccobono).
Questa richiesta verrà poi rigettata, nel 1994, da Nigel Paul Taylor e Arthur Charles Gibson che proposero di considerare Stenocereus come nomen conservandum, per la sua diffusione ormai radicata nella letteratura botanica ed orticola[6]. Tale proposta fu confermata cinque anni dopo all'International Botanical Congress di Saint Louis[7] ed inclusa nel 2000 nella versione rivista del Codice internazionale di nomenclatura botanica.[8]
Il genere comprende le seguenti specie:[1]
Lo Stenocereus è una pianta mediamente facile da coltivare, anche se ha una crescita piuttosto lenta, e se ben curato può raggiungere i 3 metri; in natura, trovandosi unito in gruppi molto densi, anche di decine di esemplari, può toccare dimensioni ed altezze ancora più ragguardevoli.
Deve essere annaffiato durante tutto l'arco vegetativo, da circa metà marzo fino agli inizi di ottobre, e solo quando il terriccio è asciutto. Moderare l'acqua in primavera ed autunno (1-2 volte al mese), mentre d'inverno al contrario lasciare assolutamente a secco.
Il terreno è preferibile sia costituito da terriccio comune mescolato a sabbia e una lega di ferro-carbonio (perlite; è opportuno mettere sul fondo del vaso argilla espansa o lapillo per facilitare il drenaggio.
Le moltiplicazioni possono essere ottenute sia con la semina che con la talea, avendo l'accortezza di estrarre fin dalle radici la piantina dalla pianta madre.
Infine, per quanto riguarda l'esposizione, bisognerebbe tenerla in pieno sole d'estate, anche interrata in vaso, mentre d'inverno soffre abbastanza il freddo, e sarebbe quindi meglio portarlo in un ambiente più mite, con almeno una quindicina di gradi, mentre per brevi gelate primaverili si può lasciare tranquillamente all'esterno.
Il frutto dello Stenocereus, simile al red dragon fruit (o frutto rosso del drago), gommoso, acido e rinfrescante, viene consumato fin dall'antichità dalle popolazioni autoctone del nord-est del Messico[9], i quali hanno dato allo Stenocereus il nome ziix is ccapxl , ovvero la "cosa il cui frutto è amaro".
È conosciuto dalle popolazioni di lingua ispanica come Pitaya, allo stesso modo del frutto prodotto dall'Hylocereus undatus, di cui, come già detto, condivide molte proprietà.
Nota a margine, esiste, nella penisola di Guajira (tra Colombia e Venezuela) una specie di Stenocereus, la S. griseus che, sebbene geograficamente molto distante dall'areale di origine, presenta le medesime caratteristiche ed i cui frutti, meglio noti come iguaraya, fanno parte della dieta del gruppo etnico Wayuu.
Grazie alla loro compattezza e alla loro particolare forma, i tronchi di Stenocereus vennero utilizzate come materia prima per la costruzione di abitazioni. I Wayuu della Colombia usano tuttora i tronchi dello Stenocereus griseus come pali e strutture portanti e la sua polpa come intonaco, con una tecnica che essi chiamano yotojoro[10].
Stenocereus (A.Berger) Riccob. è un genere di succulente della famiglia delle Cactaceae, diffuso dal Messico al Venezuela.
Il nome ha una derivazione greco-latina: steno deriva infatti dal greco στενός (=stretto), e dal latino cereus (=torcia), ad indicare le dimensioni e la slanciatezza che caratterizzano questa pianta grassa.
Kuolenis (Stenocereus) – kaktusinių (Cactaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso koloniškos išvaidzos, medžius primenantys kaktusai. Auga Kalifornijos pusiasalyje, Meksikoje, Kosta Rikoje ir Venesueloje.
Rūšys:
Stenocereus is een geslacht uit de cactusfamilie (Cactaceae).
The Plant List accepteert 23 soortnamen. Volgens de Flora of North America bestaat het geslacht uit circa twintig soorten die voorkomen in het zuiden van Arizona, Mexico, de Caraïben, de kustgebieden van Midden-Amerika en het noorden van Zuid-Amerika.
Stenocereus is een geslacht uit de cactusfamilie (Cactaceae).
The Plant List accepteert 23 soortnamen. Volgens de Flora of North America bestaat het geslacht uit circa twintig soorten die voorkomen in het zuiden van Arizona, Mexico, de Caraïben, de kustgebieden van Midden-Amerika en het noorden van Zuid-Amerika.
Multimedia w Wikimedia Commons Stenocereus (A.Berger) Riccob. – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Gatunki z tego rodzaju występują na Półwyspie Kalifornijskim i w innych regionach Meksyku, w USA (Arizona), Kostaryce i Wenezueli.
Hertrichocereus Backeb., Isolatocereus (Backeb.) Backeb., Machaerocereus Britton & Rose, Marshallocereus Backeb., Neolemaireocereus Backeb., Ritterocereus Backeb[2].
Należy do rodziny kaktusowatych (Cactaceae) Juss., która jest jednym z kladów w obrębie rzędu goździkowców (Caryophyllales) i klasy roślin okrytonasiennych[1]. W obrębie kaktusowatych należy do plemienia Pachycereeae, podrodziny Cacteoideae[3].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa goździkowe (Caryophyllidae Takht.), nadrząd Caryophyllanae Takht., rząd goździkowce (Caryophyllales Perleb), podrząd Cactineae Bessey in C.K. Adams, rodzina kaktusowate (Cactaceae Juss.), rodzaj Stenocereus (A.Berger) Riccob[4].
Stenocereus (A.Berger) Riccob. – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Gatunki z tego rodzaju występują na Półwyspie Kalifornijskim i w innych regionach Meksyku, w USA (Arizona), Kostaryce i Wenezueli.
Stenocereus é um gênero botânico da família cactaceae.
Stenocereus é um gênero botânico da família cactaceae.
Sinonímia Hertrichocereus Backeb. Isolatocereus Backeb. Isolatocereus (Backeb.) Backeb. Machaerocereus Britton & Rose Marshallocereus Backeb. Neolemaireocereus Backeb. Rathbunia Britton & Rose Ritterocereus Backeb.Orgelkaktussläktet (Stenocereus) är ett suckulent växtsläkte inom familjen kaktusväxter. Släktet består av 23 arter och är trädlika eller kolonnlika i växtsättet, och har vissa arter har vackra blommor. Dessa är vanligtvis vita och klocklika och slår ut högt upp på de blågröna stammarna under våren eller sommaren. En art, dolkkaktusen (S. gummosus), har använts inom fiske i norra Mexiko. Dess giftiga växtsaft är bedövande för fiskar och genom att kasta delar av stammen i vattnet utförs själva fisket.
Orgelkaktussläktet naturliga förekomst är Mexiko, Kuba, Västindien och Venezuela.
Orgelkaktusar är frostkänsliga och behöver en varm plats under växtperioden. De trivs bäst i väldränerad, humusjord, och behöver mycket solljus. Förökas bäst med frö tidigt på våren, eller genom stickling på sommaren. Angrepp av bladlöss och sköldlöss förekommer.
Orgelkaktussläktet (Stenocereus) är ett suckulent växtsläkte inom familjen kaktusväxter. Släktet består av 23 arter och är trädlika eller kolonnlika i växtsättet, och har vissa arter har vackra blommor. Dessa är vanligtvis vita och klocklika och slår ut högt upp på de blågröna stammarna under våren eller sommaren. En art, dolkkaktusen (S. gummosus), har använts inom fiske i norra Mexiko. Dess giftiga växtsaft är bedövande för fiskar och genom att kasta delar av stammen i vattnet utförs själva fisket.
Metne bakın
SinonimlerHertrichocereus Backeb.
Isolatocereus Backeb.
Machaerocereus Britton & Rose
Marshallocereus Backeb.
Neolemaireocereus Backeb.
Rathbunia Britton & Rose
Ritterocereus Backeb.
Wikimedia Commons'ta Stenocereus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Stenocereus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Stenocereus, sütunlu veya ağaç gibi olan kaktüs cinsidir. Baja Kaliforniya Yarımadasından Meksika'nın diğer yöreleri, ABD'de Arizona eyaleti, Kosta Rika, Guatemala ve Venezuela'ya kadar olan bölgelerde yetişir.Bu cins kendisine benzer cinsteki diğer kaktüslerle birlikte geniş bir üye yelpazesine sahiptir . Mesala tuhaf chinoa ya da chende kaktüsü, Polaskia chende bu cinsle çok yakın akrabadır.
Çiçekleri dallarının tepesinde bulunmakla çoğunlukla geceleyin açar. Kolay büyür ama yavaş gelişir.
Stenocereus thurberi (org borulu kaktüs) bu cinsin en bilien türlerinden biridir ve Arizona'dan Kuzey Meksika'ya kadar olan bir alana yayılmıştır.
Bilinen ejder meyvesine, meyvesi aşırı derecede benzer. bunlardan Stenocereus gummosus, asidik ve aşırı ferahlatıcıdır, Kuzeybatı Meksika'da Seri halkı hâla büyük özen gösterdikleri bu meyveyi hasat etmektedirler [1] bu bitkiyi ziix is ccapxl – "ekşi meyveye sahip şey" diye adlandırırlar. Bu tür meyveye sahip türler S. queretaroensis ve Hançer kaktüsü (S. griseus),[2] önemli bir besin kaynağıdır. Tatlı tipte meyveler üreten ve tatlı pitaya diye adlandırılan ve pitaya ile karıştırılan Org borulu kaktüs (S. thurberi) meyvesi(ool diye Serilerce adlandırılır) ise bu bölgedeki yerlilerce fazla büyük miktarlarda yetiştirilmez. Bu cinsin meyvesi Hylocereus meyvelerinden daha tatlı kavun tadı gibidir ve bunun yanında geleneksel tıpta kullanılmaktadır.
Stenocereus sıcak ve kurak bölgelerde süs bitkisi olarak da kullanılır,bazı türleride meyve üretimi için çift olarak yetiştirilir.
Stenocereus gövdelerinin içi çok serttir ve bu sebeple inşaat malzemesi olarak kullanılabilmektedir. Örneğin Wayuular hançer kaktüsünü yotojoro adını verdikleri bir teknikle saz ve çamur duvarlarında kullanmaktadır.[2]
.jpg)
|url= değerini kontrol edin (yardım).KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link)
Stenocereus, sütunlu veya ağaç gibi olan kaktüs cinsidir. Baja Kaliforniya Yarımadasından Meksika'nın diğer yöreleri, ABD'de Arizona eyaleti, Kosta Rika, Guatemala ve Venezuela'ya kadar olan bölgelerde yetişir.Bu cins kendisine benzer cinsteki diğer kaktüslerle birlikte geniş bir üye yelpazesine sahiptir . Mesala tuhaf chinoa ya da chende kaktüsü, Polaskia chende bu cinsle çok yakın akrabadır.
Çiçekleri dallarının tepesinde bulunmakla çoğunlukla geceleyin açar. Kolay büyür ama yavaş gelişir.
Stenocereus thurberi (org borulu kaktüs) bu cinsin en bilien türlerinden biridir ve Arizona'dan Kuzey Meksika'ya kadar olan bir alana yayılmıştır.
Bilinen ejder meyvesine, meyvesi aşırı derecede benzer. bunlardan Stenocereus gummosus, asidik ve aşırı ferahlatıcıdır, Kuzeybatı Meksika'da Seri halkı hâla büyük özen gösterdikleri bu meyveyi hasat etmektedirler bu bitkiyi ziix is ccapxl – "ekşi meyveye sahip şey" diye adlandırırlar. Bu tür meyveye sahip türler S. queretaroensis ve Hançer kaktüsü (S. griseus), önemli bir besin kaynağıdır. Tatlı tipte meyveler üreten ve tatlı pitaya diye adlandırılan ve pitaya ile karıştırılan Org borulu kaktüs (S. thurberi) meyvesi(ool diye Serilerce adlandırılır) ise bu bölgedeki yerlilerce fazla büyük miktarlarda yetiştirilmez. Bu cinsin meyvesi Hylocereus meyvelerinden daha tatlı kavun tadı gibidir ve bunun yanında geleneksel tıpta kullanılmaktadır.
Stenocereus sıcak ve kurak bölgelerde süs bitkisi olarak da kullanılır,bazı türleride meyve üretimi için çift olarak yetiştirilir.
Stenocereus gövdelerinin içi çok serttir ve bu sebeple inşaat malzemesi olarak kullanılabilmektedir. Örneğin Wayuular hançer kaktüsünü yotojoro adını verdikleri bir teknikle saz ve çamur duvarlarında kullanmaktadır.
Назва цього роду походить від грецького слова грец. stenos — вузький) і латинського лат. cereus — свічка.
Ареал Stenocereus охоплює півострів Каліфорнія і інші частини Мексики, Аризону, Колумбію, Коста-Рику, Гватемалу, Венесуелу і ABC острови Голландських Кариб.
Цей рід розширили шляхом додавання видів з деяких інших родів. Близькими родичами є Peculiar chinoa та Polaskia chende.
Квітки зазвичай ростуть поблизу вершечка стебла і в основному розпускаються вночі. Вони легко утворюються, але ростуть повільно.
Плоди схожі на плоди пітайї. Плоди виду Stenocereus gummosus кислі на смак і дуже освіжають. Їх дуже полюбляють люди Сері з північно-західної Мексики[2]. Їх поширена іспанська назва — pitaya agria, що перекладається як Кисла пітайя. Плоди виду Stenocereus griseus, який місцеве населення називає iguaraya, вживають в їжу люди Вайю з півострова Гуахіра (Колумбія).[3]
Stenocereus часто використовують як декоративні рослини в гарячих і посушливих регіонах, і деякі види вирощують як плодові культури.
Внутрішня частина стовбурів Stenocereus часто стає дуже твердою та подібною до тростини. Її можна використовувати в деяких видах будівництв. Люди Вайю використовують їх для будівництва стін мазанок. Цей спосіб будівництва вони називають yotojoro, так само як і ці деревоподібні «тростини».[3]
Вигляд Stenocereus thurberi (S. thurberi) зблизька
Плід Stenocereus queretaroensis готовий до споживання
