Sibbaldia procumbens ye una planta perteneciente a la familia de les rosácees.
Nana, cespitosa, estendida ramosa, perenne, estrémase polos sos diminutos pétalos amarillos que son una cuarta parte de la llongura de los sépalos, pelosos. Fueyes en rosetes, caúna de 3 foliolos obovaos, romos y pelosos, dentaos o lobulaos nel so ápiz. Flores de 5-7 mm de diámetru, n'inflorescencies ensin cabillos; 5 sépalos, llanceolaos, epicáliz llinial, más curtiu que los sépalos los; 5 estames. Floria pel branu.
Norte d'Europa y montes del centru y sur, Austria, Gran Bretaña, Bulgaria, República Checa, Finlandia, Francia, Alemaña, Suiza, España, Islandia, antigua Yugoslavia, Noruega, Polonia, Rusia y Suecia.[1] Vive en praderíes y ente les roques.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Sibbaldia procumbens ye una planta perteneciente a la familia de les rosácees.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y Gogledd yw Sibaldia sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Rosaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Sibbaldia procumbens a'r enw Saesneg yw Sibbaldia.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Pumbys yr Alban.
Mae'r teulu Rosaceae yn perthyn i'r genws Rosa (rhosyn) fel ag y mae'r cotoneaster a'r eirinen. Prif nodwedd y teulu yw ei ffrwythau amrywiol a phwysig i economi gwledydd.[2] Ceir 5 sepal, 5 petal ac mae'r briger wedi'u gosod mewn sbeiral sy'n ffurfio llestr tebyg i gwpan o'r enw hypanthiwm.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y Gogledd yw Sibaldia sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Rosaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Sibbaldia procumbens a'r enw Saesneg yw Sibbaldia. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Pumbys yr Alban.
Mae'r teulu Rosaceae yn perthyn i'r genws Rosa (rhosyn) fel ag y mae'r cotoneaster a'r eirinen. Prif nodwedd y teulu yw ei ffrwythau amrywiol a phwysig i economi gwledydd. Ceir 5 sepal, 5 petal ac mae'r briger wedi'u gosod mewn sbeiral sy'n ffurfio llestr tebyg i gwpan o'r enw hypanthiwm.
Der Gelbling (Sibbaldia procumbens) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Sibbaldia in der Unterfamilie Rosoideae innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae).[1]
Der Gelbling ist eine ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von nur 1 bis 4, selten bis zu 10 oder 20 Zentimetern erreicht. Es handelt sich um eine rasenbildende Pflanze. Die niederliegenden Stängel sind 2 bis 5, selten bis zu 7 Zentimeter lang.[1] Das Rhizom ist kurz, verholzt, verzweigt und von abgestorbenen Nebenblättern und Blattstielresten umhüllt.
Die Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Der Blattstiel ist mit einer Länge von 10 bis 50 Millimetern relativ lang[1] und vorwärts anliegend behaart. Die dreizählige Blattspreite ist oberseits graugrün und kahl, unterseits blaugrünlich und hier etwas dichter behaart.[1] Die Fiederblättchen sind bei einer Länge von 5 bis 20 Millimetern verkehrt-eiförmig mit keilförmigem Grund. Das Endblättchen ist gestutzt und endet mit drei groben, rundlich-stumpfen Zähnen[1] von etwa gleicher Länge. Die Seitenblättchen haben am Grund meist eine schiefe Basis. Die Nebenblätter sind 3 bis 6 Millimeter lang und mit dem Blattstiel verwachsen.
Die Blütezeit beginnt sofort nach der Schneeschmelze und liegt zwischen Juli und September. Zwei bis sechs, selten bis zu zehn Blüten, die Laubblätter oft nicht überragen,[1] stehen in einem dichten trugdoldigen Blütenstand zusammen und tragen am Grund einfache Hochblätter.
Die zwittrigen Blüten sind fünfzählig und radiärsymmetrisch. Die Außenkelchblätter sind schmal-lanzettlich und etwas kürzer als die Kelchblätter.[1] Die fünf Kelchblätter sind bei einer Länge von etwa 3 Millimetern breit-lanzettlich.[1] Die fünf freien, grünlich-gelben Kronblätter sind bei einer Länge von 1,5 bis 2 Millimetern schmal und verkehrt-eiförmig. Es sind meist fünf Staubblätter vorhanden. Der Fruchtknoten ist fein runzelig.
Die zwei bis fünf Nüsschen sind eiförmig und glänzend.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14.[1][2]
Dieses arktisch-alpine Florenelement ist zirkumpolar verbreitet. Ihr Verbreitungsgebiet umfasst Nordamerika, südlich bis Kalifornien, Grönland, Island, Spitzbergen, Schottland, Skandinavien, Nordrussland. Es gibt aber weitere davon getrennte disjunkte Areale in den Alpen, Pyrenäen, Tatra, weiteren Gebirgen Südeuropas bis zum Kaukasus, Zentralasien und dem Himalaja bis Kamtschatka und der Beringstraße.
Der Gelbling besiedelt in der alpinen Stufe gern bodensaure, mehr oder weniger lehmige, ständig feuchte Standorte, besonders oft in Schneetälchen, die 9 bis 10 Monate von Schnee bedeckt sind. Er ist eine Charakterart des Verbands Salicion herbaceae. Er steigt im Engadin am Piz Languard bis in eine Höhenlage von 3255 Meter und in den Grajischen Alpen am Monte Emilius bis 3300 Meter auf. In den Allgäuer Alpen wächst er in Höhenlagen von 1700 bis zu 2380 Metern am Gipfel des Elferkopfs in Vorarlberg.[3] In den Vogesen wächst er in Höhenlagen von 1200 bis 1360 Metern.
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt et al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 3 (mäßig feucht), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 2 (sauer), Temperaturzahl T = 1 (alpin und nival), Nährstoffzahl N = 3 (mäßig nährstoffarm bis mäßig nährstoffreich), Kontinentalitätszahl K = 1 (ozeanisch).[1]
Die Erstveröffentlichung von Sibbaldia procumbens erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, Tomus I, S. 284. Ein Synonym für Sibbaldia procumbens L. ist Potentilla procumbens (L.) Clairv. Das Artepitheton procumbens bedeutet niederliegend.
Der Gelbling (Sibbaldia procumbens) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Sibbaldia in der Unterfamilie Rosoideae innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae).
Sibbaldia procumbens (or creeping sibbaldia) is a species of flowering plant of the genus Sibbaldia in the rose family.[1] It has an Arctic–alpine distribution; it can be found throughout the Arctic, as well as the at higher elevations in the mountains of Eurasia and North America. It grows on tundra and in alpine climates where snow remains year-round, and on subalpine mountain slopes. This is a low, mat-forming perennial herb producing clumps of herbage in rocky, gravelly substrate. A spreading stem up to 15 centimeters long grows from a caudex. Each leaf is divided into usually three leaflets borne at the end of a petiole up to 7 centimeters long. Each wedge-shaped leaflet has three teeth at the tip. The flower has usually five pointed green bractlets, five wider pointed green sepals, and five tiny yellowish petals each about a millimeter long. The fruits develop in the remnants of the sepals on erect stalks.
The plant has an Arctic–alpine distribution. It is found in the Pyrenees, in places in the Cantabrians and Sierra Nevada of Spain, in the Alps, the Vosges in France, on Corsica, in a few locations in the central Apennines, in the Tatras on the border of Slovakia and Poland, in Bulgaria's Rila and Pirin. In northern Europe, it grows in Scotland, on the Faroe Islands, Iceland, Jan Mayen and Svaalbard, throughout the Scandinavian Mountains, in northern Finland, in the northern Urals, and along the Arctic coastline of European Russia from the Kola peninsula in the west to the Gulf of Ob in the east.
The plant is also found in extensive areas in some of the Central Asian and South Siberian mountains, including Tian Shan, the Tarbagatay, Altai and Sayan ranges, and the Transbaikal highlands. There are occurrences in the mountains of western China (including in the provinces of Shaanxi, Sichuan and Yunnan), in the Changbai Mountains on the boundary with Korea, in the Japanese Alps, on the island of Sakhalin and in isolated areas on the nearby Russian mainland. It is widely distributed in eastern Kamchatka, in Chukotka, on the Aleut Islands, in parts of Alaska, and then across the constituent ranges of the North American Cordillera in western Canada and the United States, its continuous area reaching its southern limits in the San Bernardino Mountains in California, the San Francisco Peaks in Arizona and the Sangre de Cristo Mountains of New Mexico, with the species reappearing further south at high altitudes in the Transvolcanic Belt of central Mexico.
It is also found in the northeast of the continent: in the White Mountains of New Hampshire, in the Chic-Choc Mountains of the Gaspé region of Quebec, in the Long Range Mountains on Newfoundland, and then more sporadically further north in Canada: along the coasts of northern Quebec and Labrador, in some areas around Hudson Bay and in the south of Baffin Island. Finally, the plant is also known from both the western and the eastern coastal areas of Greenland.[2][3][4][5][6][7][8]
Sibbaldia procumbens (or creeping sibbaldia) is a species of flowering plant of the genus Sibbaldia in the rose family. It has an Arctic–alpine distribution; it can be found throughout the Arctic, as well as the at higher elevations in the mountains of Eurasia and North America. It grows on tundra and in alpine climates where snow remains year-round, and on subalpine mountain slopes. This is a low, mat-forming perennial herb producing clumps of herbage in rocky, gravelly substrate. A spreading stem up to 15 centimeters long grows from a caudex. Each leaf is divided into usually three leaflets borne at the end of a petiole up to 7 centimeters long. Each wedge-shaped leaflet has three teeth at the tip. The flower has usually five pointed green bractlets, five wider pointed green sepals, and five tiny yellowish petals each about a millimeter long. The fruits develop in the remnants of the sepals on erect stalks.
Sibbaldia procumbens es una especie de plantas de la familia Rosaceae, de distribución circumpolar.
Hierba perenne de hábito cespitoso. Crece formando pequeñas matas con tallos rastreros de entre 2 a 15 cm que parten de un cáudice. Hojas en roseta con pecíolo de unos 7 cm de largo, divididas normalmente en 3 folíolos obovados, romos y pelosos, dentados o lobulados en su ápice. Flores de 5-7 mm de diámetro, en inflorescencias sin cabillos; 5 sépalos, lanceolados, epicáliz lineal, más corto que los sépalos; 5 estambres. Se distingue por sus diminutos pétalos amarillos que son una cuarta parte del largo de los sépalos, pelosos. Florece en verano.
Se encuentra distribuida por todo el Hemisferio Norte, desde las regiones árticas hasta altitudes elevadas (1900-3700 msnm) de las regiones templadas. [1] Crece en praderas de tundra y zonas rocosas húmedas de regiones montañosas subalpinas.[2]
Datos: Q3281558
Multimedia:
Especies: Sibbaldia procumbens
Sibbaldia procumbens es una especie de plantas de la familia Rosaceae, de distribución circumpolar.
Närvänä (Sibbaldia procumbens) on ruusukasvien heimoon kuuluva monivuotinen tunturikasvi. Ulkonäöltään se muistuttaa vähän pientä hanhikkia (Potentilla).
Närvänällä on suikertava, puutunut maavarsi. Sen kukkavarret kasvavat 3–12 senttimetriä korkeiksi. Lehtien lapa on kolmisorminen, lehdykät ovat pitkiä, muodoltaan vastakolmion näköisiä, kärjestään kolmihampaisia. Närvänän kukintona on tiheä huiskilo. Pienten kukkien verhiötä lyhyemmät terälehdet ovat noin 2 millimetriä pitkiä, väriltään vihreänkeltaisia. [1]
Suomessa kasvia tavataan Pohjois-Lapin suurtunturien alueilla yleisenä, erityisesti Enontekiön pohjoisosassa. Aivan Käsivarren kärjessä se on hyvin yleinen. Eteläisimmät kasvupaikat ovat Koillismaan eliömaakunnassa. [2][1] Närvänän kasvupaikkoja ovat tuntureiden niityt, puronvarret ja lumenviipymät. Se kukkii heinä-elokuussa. [1]
Närvänä (Sibbaldia procumbens) on ruusukasvien heimoon kuuluva monivuotinen tunturikasvi. Ulkonäöltään se muistuttaa vähän pientä hanhikkia (Potentilla).
Sibbaldie à tiges couchées, Sibbaldie couchée
La Sibbaldie à tiges couchées ou Sibbaldie couchée (Sibbaldia procumbens) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Rosacées.
Prairies de montagne.
Sibbaldie à tiges couchées, Sibbaldie couchée
La Sibbaldie à tiges couchées ou Sibbaldie couchée (Sibbaldia procumbens) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Rosacées.
Žołtušk (łaćonsce: Sibbaldia procumbens) je rostlina ze swójby róžowych rostlinow.
Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.
Žołtušk (łaćonsce: Sibbaldia procumbens) je rostlina ze swójby róžowych rostlinow.
Fjallasmári einnig verið nefnd Sibbaldsurt (fræðiheiti: Sibbaldia procumbens) er jurt af rósaætt sem vex í snjódældum til fjalla og á útnesjum.
Stönglar Fjallasmárans vaxa af marggreindum jarðstöngli og stofnblöð hennar eru stilklöng í álíka hæð og blómstönglar. Blöðin á Fjallasmáranum eru þrífingruð og smáblöðin þrítennt í oddinn. Blóm hanns koma í þéttum skúfum og eru lítil og fá. En krónublöðin eru styttri heldur en bikarblöðin; utanbikar svokallaður. Hæð Fjallasmárans er frá 5 til 15 cm og blómgast í júní.
Fjallasmárann er að finna um allt Ísland.
Fjallasmári einnig verið nefnd Sibbaldsurt (fræðiheiti: Sibbaldia procumbens) er jurt af rósaætt sem vex í snjódældum til fjalla og á útnesjum.
Trefingerurt (Sibbaldia procumbens) er en plante i rosefamilien.
Den er lav, tuete, flerårig, hårete urt med vedaktig stengel. Bladene er trekoblede, og de ovale småbladene har tre grove tenner i spissen. Blomstringstiden er juli–august, og blomstene er små med fem gule kronblad og fem pollenbærere. Frukten er en liten nøtt.
Trefingerurt vokser på grasbakke, steingrunn og snøleier. Den er nesten sirkumpolart utbredt i arktiske strøk, men mangler i store deler av nordlige Asia og på de canadiske ishavsøyene. Arten finnes også i fjellområder lenger sør, for eksempel i Pyreneene, Alpene, Kaukasus, Altaj og Sierra Nevada i California. I Norge er den vanlig i fjellet over hele landet og vokser opptil 2130 moh. i Jotunheimen. Trefingerurt finnes også på Jan Mayen og på Svalbard, der den er bare er kjent fra ett sted ved de varme kildene i Bockfjorden.
Trefingerurt (Sibbaldia procumbens) er en plante i rosefamilien.
Den er lav, tuete, flerårig, hårete urt med vedaktig stengel. Bladene er trekoblede, og de ovale småbladene har tre grove tenner i spissen. Blomstringstiden er juli–august, og blomstene er små med fem gule kronblad og fem pollenbærere. Frukten er en liten nøtt.
Trefingerurt vokser på grasbakke, steingrunn og snøleier. Den er nesten sirkumpolart utbredt i arktiske strøk, men mangler i store deler av nordlige Asia og på de canadiske ishavsøyene. Arten finnes også i fjellområder lenger sør, for eksempel i Pyreneene, Alpene, Kaukasus, Altaj og Sierra Nevada i California. I Norge er den vanlig i fjellet over hele landet og vokser opptil 2130 moh. i Jotunheimen. Trefingerurt finnes også på Jan Mayen og på Svalbard, der den er bare er kjent fra ett sted ved de varme kildene i Bockfjorden.
Multimedia w Wikimedia Commons Sybaldia rozesłana[4] (Sibbaldia procumbens L.) – gatunek rośliny z rodziny różowatych (Rosaceae).
Gatunek cyrkumborealny, arktyczno-alpejski. Występuje w Ameryce Północnej, Azji i Europie[3]. W Europie występuje w północnej Rosji, Szkocji, na Półwyspie Skandynawskim oraz w górach: Pireneje, Alpy, Apeniny, Wogezy, Jura, Karpaty, Góry Dynarskie i góry Korsyki i Półwyspu Bałkańskiego[5]. Podano także jej izolowane stanowisko w obwodzie kaliningradzkim[5]. W Polsce gatunek ten podany został z 12 stanowisk, wszystkie w Tatrach Zachodnich, głównie w Czerwonych Wierchach[5]. Do 2008 r. potwierdzono jego występowanie na 10 stanowiskach: Wyżnia Polana Tomanowa, Hala Upłaz, polana Upłaz, Mała Świstówka, pomiędzy Małą a Wielką Świstówką, Ciemniak, Krzesanica, Dolina Litworowa, okolice Małołąckiej Przełęczy, Kopa Kondracka, Wyżnia Kondracka Przełęcz[5].
Bylina, hemikryptofit. Orofit, występujący w Tatrach głównie w piętrze halnym. Występuje głównie na wyleżyskach, na podłożu bezwapiennym (mimo, że występuje w rejonie Tatr zbudowanym z wapieni, to rośnie na płytkich, pokrywających wapienie silnie szkieletowych glebach o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym)[5]. Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Salicetalia herbaceae i Ass. Salicetum herbaceae[7]. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Liczba chromosomów 2n = 14[5].
Kategorie zagrożenia gatunku:
Wszystkie stanowiska tej rośliny w Polsce znajdują się na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego i większość z nich nie jest zagrożona. Zagrożone są jedynie 2 stanowiska: na polanie Upłaz z powodu jej zarastania i na Wyżniej Kondrackiej Przełęczy z powodu zadeptywania przez turystów[5].
Sybaldia rozesłana (Sibbaldia procumbens L.) – gatunek rośliny z rodziny różowatych (Rosaceae).
Dvärgfingerört (Sibbaldia procumbens) är en växtart i familjen rosväxter (Rosacea) som växer på det norra halvklotet.
Den växer på tundra, fuktig sand- eller torvmark, stenig mark, i bergsklimat, samt även vid bäckkanter och snölegor. I Sverige förekommer växten från Dalarna till Torne Lappmark, men kan även finnas i skogen nedanför fjällen. Dvärgfingerörten blommar i juli–augusti. Carl von Linné påträffade dvärgfingerörten 1732. Artnamnet procumbens betyder nedliggande.
Inuiterna gjorde bland annat en sorts te på växten som kallades arpehutik.
Dvärgfingerörten blir mellan tre och tio cm hög. Växtens blad är trefingrade med tretandade spetsar, kronbladen är gula och är kortare än foderbladen. Blomman har fem ståndare och tio pistiller. Dess nötter är bruna och glänsande.
Wikimedia Commons har media som rör Dvärgfingerört.
Dvärgfingerört (Sibbaldia procumbens) är en växtart i familjen rosväxter (Rosacea) som växer på det norra halvklotet.
Den växer på tundra, fuktig sand- eller torvmark, stenig mark, i bergsklimat, samt även vid bäckkanter och snölegor. I Sverige förekommer växten från Dalarna till Torne Lappmark, men kan även finnas i skogen nedanför fjällen. Dvärgfingerörten blommar i juli–augusti. Carl von Linné påträffade dvärgfingerörten 1732. Artnamnet procumbens betyder nedliggande.
Inuiterna gjorde bland annat en sorts te på växten som kallades arpehutik.
Багаторічні трав'янисті рослини заввишки 3–10 (рідко 20) см. Кореневища деревні, короткі, розгалужені, покриті висушеними прилистками. Стебла червонуваті. Листя: в прикореневій розетки (іноді й на стеблі), трійчасті; прилистки 3–6 мм; черешки (0.5)1–9(12) см; листові фрагменти темно-зелені знизу й світло-зелені зверху, 0.5–2.5(3) × 0.2–1.5(2) мм, поверхні негусто притиснуто-волосисті. Квітконіжки 1–3(5) мм, як правило, дрібно залозисті. Квіти: 5 загострених зелених приквіток, які часто стають червонуватими з віком, від лінійних до вузьколанцетних, 1–3.5 мм, коротші чашолистків, рідко кошлатий або борознисті; 5 ширших зелених чашолистків, які часто стають червонуватими з віком, 2.5–5 мм; 5 крихітних жовтуватих пелюсток кожен близько міліметра в довжину; пиляки 0.3–0.5 мм. Плоди — Сім'янки розвиваються в залишках чашолистків, від зеленувато-коричневого до темно-коричневого кольору, 1,2 × 1 мм, яйцеподібні, глянсові. 2n = 14.
Статеве розмноження насінням; дуже локальне вегетативне розмноження шляхом фрагментації кореневища. Маленькі квіти пристосовані до самозапилення і формують безліч насіння. Немає особливої адаптації до розсіювання.
Європа (Австрія, Німеччина, Польща, Словаччина, Швейцарія, Фінляндія, Ісландія, Норвегія [вкл. Шпіцберген], Швеція, Велика Британія, Болгарія, Італія, Македонія, Сербія, Словенія, Франція, Іспанія); Північна Америка (Ґренландія, Канада, США); Азія (Китай, Японія — Хонсю, Корея, Росія). Росте в тундровому й альпійському кліматі, де сніг залишається цілий рік, і на субальпійських гірських схилах. Населяє тундрові луки в западинах, кам'янисті мохові болота, береги потоків. Субстрат вапняний.
Іноді використовується як декоративна.
.jpg)
Це незавершена стаття про Розові.Sibbaldia procumbens là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Sibbaldia procumbens là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
山莓草（学名：Sibbaldia procumbens），又名五蕊莓，为蔷薇科山莓草属下的一个变种。隐瓣山莓草為變種。
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
|access-date=中的日期值 (帮助) 
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
