Guidance for identification
Der Grauhäutige Scheidenstreifling oder kurz Grauhäutige Streifling (Amanita submembranacea) ist eine Pilzart aus der Familie der Wulstlingsverwandten (Amanitaceae).
Der Grauhäutige Streifling hat einen graubraunen gebuckelten Hut mit einem Durchmesser von 5 bis 12 cm. Der Hutrand ist auffallend gerieft. Auf den Hut kleben meist grauweiße Velumreste. Der Stiel ist etwas blasser als der Hut, doch nie reinweiß und besitzt eine beflockte Oberfläche. Die Stielbasis geht in eine weißgraue, abstehende Scheide über. Das Sporenpulver ist inamyloid.
Die Sporen sind rundlich geformt. In den nie reinweißen Velumresten befinden sich neben den fädigen Hyphen auch etliche kugelförmige Elemente, wodurch sich die Art vom Grauen Scheidenstreifling (A. vaginata) unterscheidet. Dadurch ist das Velum brüchiger und bleibt öfter auf der Huthaut zurück.
Die Art kann mit allen grau gefärbten Scheidenstreiflingen verwechselt werden.
Der Grauhäutige Scheidenstreifling erscheint von August bis Oktober im Gebirgsnadelwald auf saurem Boden.
Die Datenbank Pilzkartierung 2000 Online enthält 70 Fundpunkte. Der nördlichste Fund liegt im Harz, der südlichste auf dem Fellhorn (Bayern). Das Bundesland mit den meisten Meldungen ist Bayern.[1]
Der Pilz ist wie alle Scheidenstreiflinge essbar, aber nicht besonders schmackhaft.
Der Grauhäutige Scheidenstreifling oder kurz Grauhäutige Streifling (Amanita submembranacea) ist eine Pilzart aus der Familie der Wulstlingsverwandten (Amanitaceae).
Amanita submembranacea is a species of fungi belonging to the family Amanitaceae.[1]
It is native to Europe and Northern America.[2]
Amanita submembranacea is a species of fungi belonging to the family Amanitaceae.
It is native to Europe and Northern America.
De brokkelzakamaniet (Amanita submembranacea) is een in België en Nederland zeldzaam voorkomende eetbare paddenstoel uit het geslacht der amanieten (Amanita). De soort wordt in België in Vlaanderen, Brussel en Wallonië als inheems (1a) beschouwd.[1] In België staat de brokkelamaniet dan ook niet op de Rode Lijst (status op 26/07/2011).[2]
De brokkelzakamaniet heeft een hoed die tussen de 5 en 12 cm diameter kan worden. De kleur is olijfachtig groen tot grijs met een aanvankelijk bleke rand. De hoedrand is (gevoord (gestreept). De streping verloopt over minder dan een kwart van de afstand rand-centrum.[3] Op de hoed zijn vaak grijze velumresten aanwezig.[4] De hoed kan een centraal bultje vertonen (umbo).[5]
De lamellen zijn wit en staan niet bijzonder dicht op elkaar. Ze hebben de neiging wat grijzig of bruinig te verkleuren bij het ouder worden. De lamellen liggen vrij van de steel. Er zijn tevens vrij veel kort lamellen (lamelulae) die bovendien ongelijk verdeeld zijn tussen de langere lamellen. Deze korte lamellen zijn enigszins afgeplat.[3]
De steel is bleker dan de hoed, maar niet wit.[4] De steel heeft geen ring.[6] De steel heeft grijsachtige schubjes. De beurs is schilferend en verbrokkeld met een wit tot grijze kleur.[6] Na het openbreken van de beurs, bij het tevoorschijn komen van de hoed, wordt de kleur snel grijs. Het uitzicht kan dan omschreven worden als een gecracqueleerd schilderdoek.[3]
De sporen zijn inamyloïd en rondachtig, (soms) ellipsoïde, met een grootte variërend tussen 9,5 en 11 µm.[4]
De brokkelzakamaniet komt zowel voor in loof- als naaldbos in de maanden augustus-oktober op zurige leembodems.[4][5] Deze paddenstoel kan gevonden worden onder dennen, berken, lork of sparren.[3] In gebergtes kan de soort worden aangetroffen onder fijnsparren.[4]
De brokkelzakamaniet kan makkelijk verward worden met de prachtamaniet, de grijze slanke amaniet en de Amanita battare.
Zie de categorie Amanita submembranacea van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. De brokkelzakamaniet (Amanita submembranacea) is een in België en Nederland zeldzaam voorkomende eetbare paddenstoel uit het geslacht der amanieten (Amanita). De soort wordt in België in Vlaanderen, Brussel en Wallonië als inheems (1a) beschouwd. In België staat de brokkelamaniet dan ook niet op de Rode Lijst (status op 26/07/2011).
Capel fin a 8 cm., brun olivastr pì o men sombr, dle vire con un o doi tòch d'euv grisastr o brunastr ciàir. Lamele motobin s-ciasse, fil un pòch fiocos. Gamba àuta fin a 10 cm. e larga fin a 2 cm., da biancastra a legerment marcà ëd olivastr al pé. Euv da gris a brunastr ciàir, motobin fràgil.
A chërs dzortut sota conìfere, ma ëdcò sota latifeuje; a l'ha pì car la montagna.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A ven dàita për comestìbil.
Capel fin a 8 cm., brun olivastr pì o men sombr, dle vire con un o doi tòch d'euv grisastr o brunastr ciàir. Lamele motobin s-ciasse, fil un pòch fiocos. Gamba àuta fin a 10 cm. e larga fin a 2 cm., da biancastra a legerment marcà ëd olivastr al pé. Euv da gris a brunastr ciàir, motobin fràgil.
AmbientA chërs dzortut sota conìfere, ma ëdcò sota latifeuje; a l'ha pì car la montagna.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A ven dàita për comestìbil.
Muchomor brązowooliwkowy (Amanita submembranacea (Bon) Gröger) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amanita, Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi [1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1975 r. Marcel Bon nadając mu nazwę Amanitopsis submembranacea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1979 r. Frieder Gröger, przenosząc go do rodzaju Amanita[1].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Średnica 4-8 cm, za młodu jajowato-dzwonkowaty, później łukowaty, na koniec płaski z niewielkim, tępym garbem. Brzegi ostre i prążkowane, u starszych okazów żłobione. Powierzchnia gładka w barwie od oliwkowobrązowej do szarobrązowej, lub żółta do czerwonobrązowej. Na środku znajduje się zazwyczaj duży szarobiały płat będący resztką osłony[4].
Wolne i szerokie, początkowo białe, później kremowe[4].
Wysokość 5-11 cm, grubość do 1,2 cm, pusty i kruchy, walcowaty, dołem grubszy. Powierzchnia w kolorze kapelusza, w dolnej części pokryta białymi płatkami. Podstawa otoczona błoniastą pochwą, początkowo białą, później szarawą[4].
Biały, bez zapachu. Smak lekko orzechowy[4].
Biały. Zarodniki kuliste lub zbliżone do kulistego, o rozmiarach 10-14 μm[5].
Występuje w większości krajów Europy, ale jest rzadki[5]. W 1992 r. znaleziono go także na Alasce[6]. W Polsce częstość występowania i rozprzestrzenienie nie są znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano tylko jedno stanowisko (w Babiogórskim PN)[3].
Rośnie głównie w górskich lasach iglastych. Rośnie na kwaśnych glebach pod świerkami, jodłami, sosnami i modrzewiami[4]. W Polsce rozprzestrzenienie nie jest znane[4].
Grzyb mikoryzowy[3]. Według niektórych źródeł jest grzybem trującym[4], według innych uważany jest za grzyba niejadalnego, jednak nie był nigdy poddany dokładnym badaniom[4][7].
Muchomor brązowooliwkowy (Amanita submembranacea (Bon) Gröger) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae).
Поплаво́к перепо́нчатый (лат. Amanita submembranacea) — гриб из рода Мухомор семейства Аманитовые (Amanitaceae). Съедобность или токсические свойства этого гриба достоверно не известны.
Шляпка диаметром 6—10 см, вначале ширококолокольчатая, затем от выпуклая до распростёртой, в середине толстомясистая, с небольшим бугорком, край с ясно выраженной рубчатостью. Кожица от серо-коричневой до тёмно-коричневой, с оливковым оттенком, в центре более тёмная, слабо слизистая, позже сухая.
Мякоть беловатая, на срезе не изменяется, без особого вкуса и запаха.
Ножка 10—15 см в высоту и 0,8—1,5 см в диаметре, цилиндрическая, у основания расширенная, полая. Поверхность в верхней части беловатая, ниже покрыта сероватым чешуйчатым или хлопьевидным налётом.
Пластинки беловатые, свободные, частые, расширенные в средней части, имеются пластиночки разных размеров.
Остатки покрывала: вольва хорошо выражена, свободная, лопастная, войлочно-перепончатая, серого цвета; кольцо на ножке отсутствует; в центре шляпки обычно есть плёнчатые обрывки.
Споровый порошок белый.
Микроскопические признаки: споры 9—13 мкм, округлые, гладкие; базидии двух- или четырёхспоровые, 40—65×14—20 мкм, булавовидные, тонкостенные; трама пластинок билатеральная, гифы цилиндрические, гладкие, неамилоидные, диаметром 8—12 мкм, без пряжек; гифы кожицы шляпки шириной 3—10 мкм, без пряжек, часто инкрустированы пигментом.
Растёт в горных хвойных лесах на кислых почвах, редок. Известен в Западной Европе (Британские острова, Скандинавия, Германия, Италия, Австрия) и в северной Африке (Марокко).
Сезон август — октябрь.
Другие виды поплавка, все они условно-съедобны. От поплавка серого отличается по цвету и форме вольвы.
От других мухоморов легко отличается по отсутствию кольца.
Поплаво́к перепо́нчатый (лат. Amanita submembranacea) — гриб из рода Мухомор семейства Аманитовые (Amanitaceae). Съедобность или токсические свойства этого гриба достоверно не известны.
_Gr%C3%B6ger_112135.jpg)
_Gr%C3%B6ger_64028.jpg)
_Gr%C3%B6ger_64028.jpg)
