D'Orbigny's slider or the black-bellied slider (Trachemys dorbigni), commonly known in Brazil as tartaruga-tigre or tartaruga-tigre-d'água (which mean "tiger turtle" and "water tiger turtle" in Portuguese), is a species of water turtle in the family Emydidae. The species is found in southern Brazil, northeastern Argentina, and Uruguay.[2] Two subspecies (in addition to the nominate subspecies) are recognized as being valid, Trachemys dorbigni adiutrix and Trachemys dorbigni brasiliensis.[3]
The specific name, dorbigni, is in honor of French naturalist Alcide d'Orbigny.[4]
The form of the plastron determines its gender. After a few years of life, show differences between male and female. Males have a penis that is inserted into the tail. It becomes apparent only during the mating season when it is inserted into the female's cloaca.[5] D'Orbigny's slider has a life span of between 30[6] and 100 years in captivity.
They are usually found in water bodies such as lakes, marshes, streams and rivers. They have a preference for waters with low or moderate currents, soft bottoms and abundant aquatic vegetation.[5]
Babies are born weighing 11 grams (0.39 oz) with a 3.5 centimetres (1.4 in) carapace. The average growth rate is about 3 centimetres (1.2 in) per year on wild, but in captivity it can grow faster being able to grow over 9 centimetres (3.5 in) in a year. The females can grow up to 30 centimetres (12 in) carapace and weight over 2.7 kilograms (6.0 lb),[7] while the male can only grow 25 centimetres (9.8 in) carapace. When the males reach sexual maturity (after 2 years), they acquire a dark color while the females keep the same green after maturity (at 5 years).[5]
The sex identification is only possible when adult, at 5 or 6 years. The female is bigger and may reach 30 centimetres (12 in) in length and has the bottom of the shell (plastron) slightly convex so as to provide more space for eggs. The male reaches 20 centimetres (7.9 in)to 25 centimetres (9.8 in)and has a longer and bulky tail, furthermore, the male bottom of the shell is straight or slightly concave to fit better upon females.
The male's cloaca is located 2/3 the distance between the tail beginning and the shell, while the female is very close to the shell.[5]
Females produce an average of 10 eggs per buried nest; usually they bury two nests per season. Incubation ranges from 2 to 4 months. The eggs are laid under approximately 10 centimetres (3.9 in) of sand. The eggs are white-colored. Each egg on average measures 39.3 millimetres (1.55 in) in length and 25.8 millimetres (1.02 in) in width, weighing on average 14.9 grams (0.53 oz).[5]
Only 31% of the female population lays egg each year.[5]
The sex of baby turtles is determined by the temperature of the sand during incubation, lower temperatures increase the number of females.
The turtles are susceptible to diseases such as pneumonia, dystocia, bone decalcification, vitamin deficiency, gastroenteritis, and prolapses.
Pet owners must avoid using small objects as decoration in their tank, because they tend to eat everything they can. Such small objects, such as pebbles and plastic decorations, may lead to gut impaction, which is very likely to require surgical intervention.
Despite being very hardy, they may have rachitis, a disease that makes the shell soft due to protein deficiency. It may be corrected by adding protein to meals, especially through fish.
Placing turtles in abrasive surfaces can also cause plastron injuries, which provide an entrance point to fungi and bacteria.
Allowing the animal to maintain its temperature around an optimal point (between 28 and 34 degrees Celsius) is a necessity. Providing the turtles with daily sun light or special UV light so that they can properly metabolize vitamin D will avoid metabolic issues. [6]
These omnivorous turtles can eat almost anything in nature shrimps, vegetables, fruit, carrion, small fishes, snails, worms, etc.
During the first two years of life these turtles are mainly carnivorous, eating small animals and carrion, but then they switch to being mainly vegetarian eating more vegetables and algae then meat.
For pet keepers it is recommended that you feed them more than once every day in the first two-years, then shift to feeding once every two days. [6]
This species can be owned only with specific documentation. The purchase invoice must contain the popular and scientific name, and designate the number of animals. Also required is a certificate of origin, invoice number and the number of commercial breeding of wildlife as recorded in the Brazilian IBAMA.
It is forbidden to release the animals in nature and is subject to the penalties provided in the law No. 6.938/81[8] and No. 9.605/98.[9]
If the owner can no longer keep it, the store that made the sale is obliged to take the animal back, the animal will be shipped back to the only farm allowed to breed them in Brazil.
In Uruguay turtles can only be owned with specific documentation and as they are a protected species commercialization is forbidden.
D'Orbigny's slider or the black-bellied slider (Trachemys dorbigni), commonly known in Brazil as tartaruga-tigre or tartaruga-tigre-d'água (which mean "tiger turtle" and "water tiger turtle" in Portuguese), is a species of water turtle in the family Emydidae. The species is found in southern Brazil, northeastern Argentina, and Uruguay. Two subspecies (in addition to the nominate subspecies) are recognized as being valid, Trachemys dorbigni adiutrix and Trachemys dorbigni brasiliensis.
La tortuga morrocoyo (Trachemys dorbigni) también conocida tortuga tigre de río, es una especie de tortuga que pertenece a la familia Emydidae.
Es uno de los reptiles más amenazados por el comercio de animales salvajes en Argentina, junto con Chelonoidis chilensis.[1] En ese país se le asignó el estado de conservación Vulnerable.[1]
Es natural de Uruguay, noreste de Argentina y el sur de Brasil. Las subespecies en las que fue dividida han pasado a la sinonimia del taxón específico.
Vive en prácticamente todo tipo de curso de agua dulce, aunque demuestra preferencia por los que no tienen mucha corriente.
Su hábitat es templado y tropical y soportan temperaturas desde 3 °C (durante las noches de invierno) hasta 40 °C. Lo ideal es que los ejemplares de menos de 10 cm se mantengan a una temperatura constante todo el año de 26 °C. Para que hibernen la temperatura debe ser menor de 15 °C.
Es la clásica del género Trachemys. Posee un caparazón hidrodinámico. Sus dedos son bastante palmeados y con pequeñas uñas muy afiladas. Tiene un cuerpo y caparazón verdes con dibujos amarillos o naranjas. Posee a ambos lados de su cabeza dos enormes manchas de color amarillo por lo que es muy fácil identificar la especie. Con la edad pierden el color del caparazón y quedan casi marrones.
Las hembras son más grandes y alcanzan hasta 32 cm de longitud y los machos hasta 28 cm.
Son omnívoras. Cuando son jóvenes no aceptan comida vegetal pero al crecer comienzan a hacerlo. Se alimentan de crustáceos, insectos, algún pez pequeño, carroña, aves, anfibios y plantas acuáticas.
Los machos ya maduros tienen la cola mucho más larga que la hembra y son más pequeños, las hembra tienen la cola más corta y son considerablemente más grandes. Los machos de esta especie a diferencia de otros no poseen enormes garras.
Es un mito que se pueden sexar por su color cuando juveniles, se ha extendido la versión de que los juveniles con coloración más naranja son machos y amarillos hembra. Pero esto es totalmente falso. No se pueden sexar hasta que alcanzan varios años de edad.
Las hembras están maduras sexualmente después de alcanzar un tamaño de 15 cm y los machos a partir de los cuatro años. El cortejo se da en diciembre y enero. Cada puesta llega a contar de seis a diecinueve huevos aunque por lo general son de ocho a catorce, una hembra de avanzada edad puede llegar a poner cincuenta huevos en una sola temporada. Algunas hembras pueden poner hasta tres veces en el mismo año. Los huevos se desarrollan entre los 26 °C y 32 °C. A partir de los 27 °C nacen hembras y por debajo machos. La incubación dura de dos a tres meses.
|número-autores= (ayuda) La tortuga morrocoyo (Trachemys dorbigni) también conocida tortuga tigre de río, es una especie de tortuga que pertenece a la familia Emydidae.
Es uno de los reptiles más amenazados por el comercio de animales salvajes en Argentina, junto con Chelonoidis chilensis. En ese país se le asignó el estado de conservación Vulnerable.
Trachemys dorbigni Trachemys generoko animalia da. Narrastien barruko Emydidae familian sailkatuta dago.
Trachemys dorbigni Trachemys generoko animalia da. Narrastien barruko Emydidae familian sailkatuta dago.
Trachemys dorbigni est une espèce de tortue de la famille des Emydidae[1].
Cette espèce est endémique du centre-sud de l'Amérique du Sud. Elle se rencontre[1] :
De Braziliaanse sierschildpad[1] (Trachemys dorbigni, soms gespeld als Trachemys dorbignyi) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron in 1835. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys dorbigni gebruikt. De schildpad wordt ook wel als ondersoort van de lettersierschildpad (Trachemys scripta) gezien.[2]
Het rugschild is ovaal en langwerpig en wordt maximaal ongeveer 27 centimeter lang, mannetjes blijven kleiner dan de vrouwtjes.[3] Op het midden van het schild is een kiel aanwezig die bij de juvenielen duidelijk te zien is en bij oudere dieren vervaagt. Het rugschild is bruin tot groen met op iedere hoornplaat onregelmatige gele, groene of rode vlekjes. De marginaalplaten (de platen aan de rand van het schild) hebben elk een gele, naar buiten wijzende streep. Het buikschild is geel tot oranje, de randen van de buikplaten zijn donker gekleurd. Mannetjes zijn melanisch en krijgen uiteindelijk een geheel zwart buik- en rugschild. De kop is groen en heeft vele gele tot oranje, donker omzoomde strepen en vlekken. Ook op de keel, nek en poten zijn gele strepen aanwezig.
De Braziliaanse sierschildpad komt voor in Zuid-Amerika, in Argentinië, Brazilië en Uruguay. De habitat bestaat uit vijvers, meren, moerassen, rivieren en andere wateren, een zachte bodem, veel onderwatervegetatie, een zwakke waterstroom en voldoende zonplaatsen hebben de voorkeur. De schildpad is voornamelijk carnivoor, het voedsel bestaat uit weekdieren, vissen, amfibieën en ongewervelden, waarschijnlijk wordt ook plantaardig materiaal gegeten. Over de voortplanting is niet veel bekend.
Er worden twee ondersoorten erkend, die verschillen in het uiterlijk en het verspreidingsgebied.
De Braziliaanse sierschildpad (Trachemys dorbigni, soms gespeld als Trachemys dorbignyi) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron in 1835. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys dorbigni gebruikt. De schildpad wordt ook wel als ondersoort van de lettersierschildpad (Trachemys scripta) gezien.
Trachemys dorbigni, conhecida popularmente como tartaruga-tigre-d'água, tartaruga-tigre ou tartaruga-verde-e-amarela, (em inglês conhecida como D'Orbigny's slider), é uma espécie de quelônio da família Emydidae. Pode ser encontrada no Brasil, Uruguai e Argentina. Aquática e onívora, vive em zonas de pântanos, banhados, lagos, riachos e rios. No Rio Grande do Sul, habita principalmente a região da Lagoa dos Patos e o Banhado do Taim. Seu nome deve-se à seu padrão colorido, em listras amareladas e alaranjadas.
Em épocas de reprodução a fêmea coloca, em média, mais de 10 ovos por desova. Os ovos eclodem após uma incubação com duração de 2 a 4 meses. Os juvenis medem cerca de 3 cm ao saírem do ovo, podendo crescer até atingir tamanhos de 25 a 30 cm de comprimento na fase adulta, sendo as fêmeas geralmente maiores que os machos.
As tartarugas-tigre-d'água podem viver até 30 anos e são, por diversas vezes, ilegalmente comercializadas como animal de estimação. Esta espécie, bem como a espécie americana Trachemys scripta elegans, começaram a surgir em lugares fora de seu habitat natural, como o Lago Paranoá em Brasília, possivelmente oriundas de abandono dos donos. A espécie norte-americana se distingue, entre outros aspectos, por possuir uma mancha vermelha atrás dos olhos.
O pênis do macho se encontra dentro da cauda, se tornando aparente apenas durante o acasalamento, quando é introduzido na cloaca da fêmea. Em média são colocados mais de uma dezena de ovos por postura. Os ovos são enterrados em um ninho escavado no chão. A incubação varia de 2 a 4 meses, e o filhote nasce pesando cerca de 11 gramas e, em média, com 3,5 cm de comprimento na carapaça.
A maturidade sexual nos machos é atingida após cerca de 2 anos, gerando mudanças morfológicas visíveis, já que adquirem uma coloração escura, enquanto as fêmeas, que possuem uma maturidade mais tardia, em cerca de 5 anos, continuam a possuir uma coloração esverdeada, com padrões de amarelo e laranja vibrantes na carapaça.
O sexo dos filhotes de tartarugas é determinado pela temperatura do ninho durante a incubação: temperaturas mais baixas favorecem o nascimento de machos, enquanto que temperaturas mais altas favorecem o desenvolvimento de fêmeas.
As tartarugas podem ter algumas doenças como pneumonias, distocias, piramidismo, descalcificação óssea, avitaminoses, gastroenterites, prolapsos, entre outros.
O contato dos animais com seres humanos ainda pode possibilitar a transmissão de zoonoses (doenças transmitidas de animais para humanos).
Esta espécie é considerada pertencente à fauna silvestre e sua posse e manutenção só são permitidas com a específica documentação, no caso a nota fiscal de compra, onde está explícito o nome popular e científico do animal, informando o número do microchip, gravado na parte inferior da carapaça do animal. O animal não pode ser vendido sem o microchip. A informação de que a colocação de microchips pode matar o filhote é falsa, pois, se colocado de forma adequada, ele não causa infecções. Esse argumento é muito utilizado para vender animais de origem ilegal, enganando o consumidor. A nota fiscal contém ainda o certificado de origem e o número do criadouro comercial de fauna silvestre brasileira registrado no IBAMA, além do nome do comprador, RG, CPF e endereço. A nota fiscal deve sempre estar disponível em caso de fiscalização ou transporte.
É proibida a soltura desses animais na natureza, estando sujeito a penalidades previstas nas leis n° 6.938/81 e n° 9.605/98. Caso o proprietário não possa mais manter o animal, a loja que efetuou a venda deve receber o animal a qualquer momento e, posteriormente, encaminhá-lo de volta ao criadouro especializado.
Trachemys dorbigni, conhecida popularmente como tartaruga-tigre-d'água, tartaruga-tigre ou tartaruga-verde-e-amarela, (em inglês conhecida como D'Orbigny's slider), é uma espécie de quelônio da família Emydidae. Pode ser encontrada no Brasil, Uruguai e Argentina. Aquática e onívora, vive em zonas de pântanos, banhados, lagos, riachos e rios. No Rio Grande do Sul, habita principalmente a região da Lagoa dos Patos e o Banhado do Taim. Seu nome deve-se à seu padrão colorido, em listras amareladas e alaranjadas.
Em épocas de reprodução a fêmea coloca, em média, mais de 10 ovos por desova. Os ovos eclodem após uma incubação com duração de 2 a 4 meses. Os juvenis medem cerca de 3 cm ao saírem do ovo, podendo crescer até atingir tamanhos de 25 a 30 cm de comprimento na fase adulta, sendo as fêmeas geralmente maiores que os machos.
As tartarugas-tigre-d'água podem viver até 30 anos e são, por diversas vezes, ilegalmente comercializadas como animal de estimação. Esta espécie, bem como a espécie americana Trachemys scripta elegans, começaram a surgir em lugares fora de seu habitat natural, como o Lago Paranoá em Brasília, possivelmente oriundas de abandono dos donos. A espécie norte-americana se distingue, entre outros aspectos, por possuir uma mancha vermelha atrás dos olhos.
Trachemys dorbigni[5] är en sköldpaddsart som beskrevs av André Marie Constant Duméril och Gabriel Bibron 1835. Trachemys dorbigni ingår i släktet Trachemys och familjen kärrsköldpaddor.[6][7]
Arten förekommer i Sydamerika från östra Brasilien till Uruguay och norra Argentina.[7]
Arten delas in i följande underarter:[6]
Wikimedia Commons har media som rör Trachemys dorbigni.
Wikispecies har information om Trachemys dorbigni.
Denna artikel om sköldpaddor saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Trachemys dorbigni är en sköldpaddsart som beskrevs av André Marie Constant Duméril och Gabriel Bibron 1835. Trachemys dorbigni ingår i släktet Trachemys och familjen kärrsköldpaddor.
Arten förekommer i Sydamerika från östra Brasilien till Uruguay och norra Argentina.
Загальна довжина карапаксу досягає 20—26,7 см. Спостерігається статевий диморфізм: самиці більші за самців. Голова середнього розміру. Карапакс овальної форми, видовжений, з невеликим кілем. Пластрон менший за карапакс. У самців довгі пазурі, довгі і товсті хвости.
Голова зелено—коричнева з жовтими або помаранчевими смугами з темним краєм. З боків голови є 2—3 смуги і ще одна йде від кута рота до шиї. Щелепи жовті або бліді, шия, кінцівки і хвіст з жовтими смугами. На підборідді смуги зливаються, утворюючи букву «V». По кутах рота присутньо по одній довгій плямі з темним краєм. Колір карапаксу коливається від коричневого, оливково—коричневого до зеленого. На карапаксі розташовується малюнок з кіл червоного, помаранчевого або жовтого кольору, найбільш яскравий у молодих черепах. На кожному крайовому щитку є 1 вертикальна світла смуга. З віком карапакс і пластрон темнішають, доки не стають повністю чорними. Забарвлення пластрону жовте або помаранчеве з темним малюнком з плям.
Підвиди різняться за забарвленням. У trachemys dorbigni dorbigni основний колір коричневий з помаранчевими смугами. Надскронева смуга коротка. Пластрон помаранчевий. У trachemys dorbigni brasiliensis основний колір зеленувато—жовтий з рожево—червоними смугами. Надскронева смуга широка. Колір пластрона коливається від жовтого до зеленого.
Полюбляє різного виду водойми з помірним перебігом, м'яким дном та багатою рослинністю. Активна вдень. Харчується рибою, ракоподібними, безхребетними, інколи рослинами.
Відкладання яєць відбувається у грудні, глибина гнізда 30 см. Самиця може робити декілька кладок за сезон. У кладці 16—25 яєць розміром від 9 до 23 мм в діаметрі. Новонароджені черепашата з'являються у липні—вересні. Розмір їх від 31 до 33,5 см, у них добре помітно медіальний кіль, вони яскравіше забарвлені, ніж дорослі особини.
Мешкає в околицях Сан-Луїса у штаті Маран'ян, Порту-Алегрі в штаті Ріу-Гранді-ду-Сул (Бразилія), а також в Уругваї та північній Аргентині вздовж русла річки Парани.
Trachemys dorbigni là một loài rùa trong họ Emydidae. Loài này được Duméril & Bibron mô tả khoa học đầu tiên năm 1835.[2]
.png)
Phương tiện liên quan tới Trachemys dorbigni tại Wikimedia Commons
Trachemys dorbigni là một loài rùa trong họ Emydidae. Loài này được Duméril & Bibron mô tả khoa học đầu tiên năm 1835.
南美彩龜（學名：Trachemys dorbigni），也可叫斑彩龜，是彩龜屬下的一種龜，發現於巴西南部、阿根廷東北部和烏拉圭，現已被不少家庭當作觀賞用寵物龜來養殖。[3]
最先引進到台灣而被稱作「巴西龜」的寵物龜其實是南美彩龜，後期因運輸成本較高而改引進原產於美國密西西比河流域的紅耳龜（學名：Trachemys scripta elegans），因兩種龜外觀相近，而被混淆都稱為「巴西龜」。
南美彩龜（學名：Trachemys dorbigni），也可叫斑彩龜，是彩龜屬下的一種龜，發現於巴西南部、阿根廷東北部和烏拉圭，現已被不少家庭當作觀賞用寵物龜來養殖。
最先引進到台灣而被稱作「巴西龜」的寵物龜其實是南美彩龜，後期因運輸成本較高而改引進原產於美國密西西比河流域的紅耳龜（學名：Trachemys scripta elegans），因兩種龜外觀相近，而被混淆都稱為「巴西龜」。
Emys dorbigni
Duméril & Bibron, 1835
ミナミクジャクガメ（南孔雀亀、学名：Trachemys dorbigni）は、ヌマガメ科アカミミガメ属に分類されるカメ。
和名の通りアカミミガメ属では最も南に分布する。
ブラジル（リオグランデ・ド・スル州南部）。亜種小名brasiliensisは「ブラジル産の」の意。
最大甲長26.7cm。オスよりもメスの方がやや大型になり、オスは最大でも甲長20-22cm。項甲板は長方形や長方形に近い等脚台形。椎甲板は長さよりも幅の方が長く、第1椎甲板は前方で1度括れた後に後方で最も幅が広くなる。左右の股甲板の継ぎ目の長さ（間股甲板長）は左右の喉甲板の継ぎ目の長さ（間喉甲板長）より短い。肋甲板には不規則な眼状斑紋が入り、縁甲板には黄色やオレンジ色の筋模様が入る。
吻端は長く、やや突出する。鼓膜上部に前部は僅かに眼と、後部は頸部の縦縞に繋がる明色斑が入る。また眼の下部から頸部にかけて筋模様が入る。下顎に暗色で縁取られた黄色い楕円型の斑紋が左右に1つずつ入り（眼下部から入る筋模様に繋がることもある）、その間にアルファベットの「Y」を逆にしたような筋模様が入る。
幼体は椎間板にあまり発達しない筋状の盛り上がり（キール）があり、後部縁甲板がやや尖る。成長に伴いキールは消失し、縁甲板も滑らかになる。オスや幼体の背甲は扁平だが、メスの成体の背甲はドーム状に盛り上がる。またメスに比べオスは吻端がより突出する。さらにオスは前肢の爪が伸長する。オスの成体は多くの個体で黒化（メラニズム）し、背甲の色彩は黒や暗褐色になり頭部や四肢の斑紋も不鮮明になる。
最大甲長25cm。幼体の背甲の色彩は濃緑色で、黄色やピンク色の斑紋が入る。成長に伴い斑紋は黄褐色になる。腹甲の色彩が黄色で、甲板の継ぎ目（シーム）周辺に入る暗色の斑紋が大型。頭部の色彩は緑で、鼓膜上部の明色斑は赤みを帯び中型。
最大亜種。幼体の背甲の色彩は薄褐色や緑褐色で、黄色やオレンジ色の斑紋が入る。成長に伴い斑紋は赤みを帯びる。腹甲の色彩がオレンジや黄色で、成長に伴い赤みが強くなる。甲板の継ぎ目（シーム）周辺に入る暗色の斑紋は小型。頭部の色彩は褐色や緑褐色で、鼓膜上部の明色斑は大きく黄色い。
亜種間の相違が不明瞭なことから、亜種としての分割を無効とする説もある。
温暖湿潤気候の低地から丘陵にかけての底質が柔らかい水生植物の繁茂した河川や湖、池沼等に生息する。
食性は動物食傾向の強い雑食で、魚類、両生類、貝類、水生植物等を食べる。
繁殖形態は卵生。生息地では夏季に数回に分けて卵を産んだ記録がある。
種小名はAlcide d'Orbignyへの献名で、英名と同義。
ペットとして飼育されることもあり、日本にも輸入されている。主にアメリカ合衆国やウルグアイで養殖された基亜種の繁殖個体が流通する。基亜種が亜種ブラジルクジャクガメやマラニョンクジャクガメの名前で販売されることもあった。幼体はアカミミガメ属内でも水質の悪化等に弱いとされることがあるため、注意が必要。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 
