Pędźka rudonoga[1] (Dioctria rufipes) – gatunek muchówki z rodziny łowikowatych i podrodziny Stenopogoninae.
Ciało długości od 8 do 15[2] mm (lub od 12 do 14[1] mm) o smukłym odwłoku, maczugowato rozszerzonym ku tyłowi[1]. Głowa czarna, o wystającym i wysokim wzgórku czułkowym, jasno owłosionych potylicy i głaszczkach, srebrno opylonej twarzy i pasach za oczami, czarno owłosionych czułkach i biało owłosionej reszcie. Broda jasna i skąpa. Śródplecze, podobnie jak tarczka, gęsto i żółto owłosione, opatrzone szaro opylonymi pręgami w przedniej części. Tułów czarny z szaro opyloną zatarczką i trzema przepaskami barwy srebrnej po bokach. Samica ma czarne, a samiec żółte przezmianki. Na odnóżach obecne barwy od żółtej do ciemnobrunatnej, brak jednak czarnej. Odwłok czarny, u samca z elementami żółtymi, których u samicy prawie brak. Samiec ma odgięte na zewnątrz styli[2].
W Europie wykazana z Austrii, Belgii, Bułgarii, Czech, Danii, Estonii, Francji, Holandii, byłej Jugosławii, Niemiec, Polski, Rumunii, Rosji, Słowacji, Szwecji, Szwajcarii, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch. Poza Europą podawana z Bliskiego Wschodu i wschodniej Palearktyki[3]. W Polsce występuje od maja do czerwca na izolowanych, głównie kserotermicznych stanowiskach[2].
Pędźka rudonoga (Dioctria rufipes) – gatunek muchówki z rodziny łowikowatych i podrodziny Stenopogoninae.
