Multimedia w Wikimedia Commons Płaskogonka czarna (Crypsirina temia) – gatunek średniego, osiadłego ptaka z rodziny krukowatych. W literaturze spotykany również pod nazwą sroka wachlarzowata[3]. Jeden z najmniejszych znanych przedstawicieli krukowatych[4]. Jako pierwszy opisał go francuski zoolog François Marie Daudin[5].
Ciało płaskogonki czarnej osiąga długość ok. 31–33 cm razem z ogonem oraz wagę 114–145 g.[6] Sam ogon mierzy między 17,5 a 20 cm, wymiar skrzydeł to ok. 11–11,6 cm, dzioba 2,3 cm, zaś nogi mają długość ok. 2,8 cm. Dziób tego ptaka jest mocny i zakrzywiony, o czarnej barwie (podobnie jak nogi). Skrzydła stosunkowo krótkie i szerokie, ogon bardzo długi i podzielony na kilka poziomów ze środkową parą piór stopniowo rozszerzającą się ku łopatkowatej końcówce. Pióra pokrywające głowę są gęste i kruczoczarne. Pozostała część upierzenia ma odcień czarnozielony z delikatnym brązowym połyskiem. Ogon i sterówki są ciemniejsze i mniej błyszczące niż reszta ciała. W przeciwieństwie do większości gatunków z rzędu wróblowych, płaskogonka czarna ma 10, nie 12 sterówek[6]. Oczy płaskogonki czarnej mają barwę niebieską, między turkusem a błękitem.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Upierzenie młodych osobników jest ciemnoszare i matowe, tęczówki przybierają ciemnobrązowy kolor i pozostają takie przynajmniej do drugiego roku życia, a pióra na ogonach są węższe i nie rozszerzają się ku dołowi tak, jak ma to miejsce u dorosłych przedstawicieli gatunku. Po pierwszym pierzeniu ubarwienie niedojrzałych ptaków poza ogonem i sterówkami bardziej przypomina kolory piór dorosłych osobników[4].
Spotykane są na terenach nizinnych oraz leśnych (również w lasach wtórnych[7]), na wysokościach do 1000 m, w wyższych partiach podszytu w pobliżu polan, na brzegach lasów porośniętych krzewami, niedaleko wsi lub plantacji[6]. Jako wybierane przez nie okolice i roślinność podaje się również namorzyny[4].
Zamieszkuje Kambodżę, Chiny (południowy Junnan), Indonezję, Laos, północną Malezję, Tajlandię poza częścią centralną i skrajnym południem, Wietnam i południową oraz wschodnią Mjanmę. Spotykana również na wyspach Bali i Jawa[4]. Szacuje się, że wielkość całkowitego obszaru występowania płaskogonki czarnej wynosi ok. 4 010 000 km2[5].
Płaskogonki na ogół spotykane są pojedynczo, w parach lub małych, rodzinnych grupach. Przebywają przede wszystkim na drzewach, dzięki długiemu ogonowi zachowując równowagę podczas poruszania się po nich.[7] Poszukują pożywienia (głównie insekty i różnego rodzaju jagody) w zaroślach, sprawnie skacząc i wspinając się po krzewach. Rzadko opuszczają wyższą roślinność, jednak obserwowano kilka osobników na ziemi podczas kąpieli[4].
Podczas szukania pokarmu w grupach, płaskogonki wydają krótkie, szorstkie „chu” o wysokiej tonacji, głębokie i chrypiące „churg-churg”, ewentualnie „grasp-grasp” lub „chrrrk-chrrrk”, okazjonalnie z intonacją wznoszącą[4].
Gniazda płaskogonek są budowane w zaroślach bambusowych lub w zakrzewieniach na wysokości od dwóch do pięciu metrów nad ziemią. Składają się zazwyczaj z gałązek, wąsów czepnych roślin, fragmentów zdrewniałych łodyg lian oraz drobnych korzonków. Często są zakładane w odosobnionych miejscach na otwartych przestrzeniach porośniętych trawą. Na ogół płaskogonka składa w okresie od kwietnia do sierpnia od dwóch do czterech jaj o płowożółtej barwie, pokrytych brązowymi plamami o różnych odcieniach, wielkości i rozmieszczeniu[4].
Płaskogonka czarna (Crypsirina temia) – gatunek średniego, osiadłego ptaka z rodziny krukowatych. W literaturze spotykany również pod nazwą sroka wachlarzowata. Jeden z najmniejszych znanych przedstawicieli krukowatych. Jako pierwszy opisał go francuski zoolog François Marie Daudin.
.jpg)
