Micrurus corallinus, zwany też wężem koralowym – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych (Elapidae). Jeden z grupy węży koralowych. Nie wyodrębniono podgatunków[1].
Micrurus corallinus jest średniej wielkości trójkolorowym wężem. Jego nazwa pochodzi od intensywnego czerwono-koralowego grzbietu z czarnymi i białymi obrączkami. Jego długość waha się pomiędzy 65 a 85 cm, choć zdarzały się osobniki o długości 98 cm[2].
Jego zasięg występowania obejmuje Brazylię (Rio Grande do Sul, Rio Grande do Norte, Bahia, Santa Catarina, Espírito Santo), północno-wschodnią Argentynę i Paragwaj. Występuje głównie w dorzeczu Amazonki w tropikalnym liściastym i wiecznie zielonym lesie na wysokościach do 500 metrów nad poziomem morza[3].
Micrurus corallinus dysponuje silnym jadem o dużej zawartości neurotoksyn. Jad służy mu głównie do zdobywania pokarmu, którym są niewielkie jaszczurki i żaby, rzadziej ryby. Zęby jadowe węża mają zewnętrzne kanaliki, którymi jad spływa do rany. Jad ten nie powoduje prawie żadnych objawów miejscowych (np. bólu w miejscu ukąszenia), poraża natomiast układ nerwowy, w wyniku czego następuje zatrzymanie akcji serca i oddechu. Blisko 10% ukąszeń ludzi przez węże kończy się śmiercią[4].
Drapieżniki rzadko decydują się na atakowanie węża koralowego, gdyż sam jego intensywny kolor ostrzega ich, że właściciel jest groźny. Zaskoczony przez wroga wąż koralowy zwija się w kłębek i unosi ogon poruszając nim jednostajnie. Zwykle taka "groźba" wystarczy by drapieżnik zaniechał ataku. Istnieje kilka gatunków niejadowitych węży, które naśladują ubarwienie i zachowanie węży koralowych, odstraszając w ten sposób napastników[5].
Micrurus corallinus, zwany też wężem koralowym – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych (Elapidae). Jeden z grupy węży koralowych. Nie wyodrębniono podgatunków.
