Lepus peguensis és una espècie de mamífer de la família Leporidae que viu a Cambodja, Laos, Birmània, Tailàndia i Vietnam.
Lepus peguensis és una espècie de mamífer de la família Leporidae que viu a Cambodja, Laos, Birmània, Tailàndia i Vietnam.
Der Burmesische Hase (Lepus peguensis) ist eine Säugetierart aus der Gattung der Echten Hasen innerhalb der Hasentiere. Sein Verbreitungsgebiet erstreckt sich vom Myanmar über weite Gebiete der südostasiatischen Halbinsel bis zu dessen östlichster Küste in Vietnam.
Die Körpergröße des Burmesischen Hasen beträgt zwischen 36 und 50 Zentimeter bei einem Gewicht von 2 bis 2,5 Kilogramm; er gehört damit zu den kleineren Hasenarten.[1] Der Rücken ist rotgrau mit schwarzer Einstreuung, der Hinterleib ist grauer und der Schwanz auf der Oberseite schwarz. Die Bauchseite ist weiß, die relativ großen Ohren haben eine schwarze Spitze. Die Füße sind bei den Tieren in Myanmar weiß, bei denen in Thailand eher rötlich gelb.[1]
Der Burmesische Hase ist in einem großen Gebiet in Südostasien verbreitet. Es erstreckt sich vom zentralen und südlichen Myanmar vom Flussbett des Chindwin und des Saluen über Thailand, Kambodscha und das südliche Laos bis ins südliche Vietnam. Weitere Vorkommen liegen wahrscheinlich im nördlichen Laos, sind jedoch nicht zweifelsfrei nachgewiesen.[2]
Der Hase bevorzugt vor allem offene Wälder und strauchige Flächen im Flachland mit hohem Gras und Gebüschen, häufig entlang von saisonal überschwemmten Flüssen. Er kommt zudem in extensiv genutzten regen- und hochwasserbewässerten Reisfeldern vor, meidet jedoch intensiv bewirtschaftete landwirtschaftliche Flächen.[2] Nach Chapman & Flux 1990 lebt er vor allem in trockenen, ebenfalls bewaldeten Flächen und regional auf sandigen Flächen entlang der Küste.[1]
Die Höhenverbreitung wird gemeinhin mit maximal 1.200 Metern angegeben, aufgrund des Fehlens in typischen Habitaten in größerer Höhe wie etwa dem Nakai-Plateau in Laos oder dem Thung Yai Naresuan in Thailand wird diese Angabe als zu hoch eingeschätzt.[2]
Der Burmesische Hase ist dämmerungs- und nachtaktiv. Er frisst vor allem nachts und ernährt sich vor allem von Gräsern, Rinden und Zweigen.[2]
Über die Fortpflanzung liegen nur wenige Daten vor. Der Hase wirft wahrscheinlich mehrmals im Jahr mit einem bis sieben, durchschnittlich drei bis vier, Jungtieren pro Wurf. Die Tragzeit beträgt 35 bis 40 Tage. Als Lebensdauer der Hasen werden etwa sechs Jahre geschätzt.[2]
Der Burmesische Hase wird als eigenständige Art den Echten Hasen (Gattung Lepus) zugeordnet. Ursprünglich wurde auch der auf Hainan endemische und heute als eigenständige Art betrachtete Hainan-Hase (Lepus hainanus) als Unterart des Burmesischen Hasen betrachtet.[2] Eine enge Verwandtschaft besteht mit dem Schwarznackenhasen (L. nigicollis), die unter anderem durch die Untersuchung von Zahnmerkmalen bestätigt wurde.[3] Dabei konnte nachgewiesen werden, dass diese beiden Arten sehr nahe verwandt sind, beide jedoch jeweils einschließlich der betrachteten Unterarten eigenständige Arten darstellen. Ein größerer Abstand besteht zu dem Tibetanischen Wollhasen (L. oiostolus) sowie dem Chinesischen Hasen (L. sinensis), deren Verbreitungsgebiete nördlich an denen des Schwarznackenhasen und des Burmesischen Hasen anschließen.[3]
Heute werden zwei Unterarten unterschieden, die Nominatform Lepus peguensis peguensis und L. p. vassali,[2] Chapman & Flux 1990 beschreiben zudem die Unterart L. p. siamensis.[1]
Eine nähere Verwandtschaft besteht mit dem Schwarznackenhasen (L. nigricollis) und Chapman & Flux 1990 werfen die Option auf, dass der Burmesische Hase nur eine Unterart desselben ist.[1]
Die Art wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) aufgrund der Bestandsgröße und des großen Verbreitungsgebiets als nicht gefährdet (least concern) eingestuft. Vor allem aufgrund der Umwandlung von Waldgebieten in strauchige Habitate wird eine Zunahme des Bestandes im Verbreitungsgebiet angenommen, obwohl sie stark bejagt wird.[2]
Gefährdungspotenzial für die Art hat eine regionale Intensivierung der Landwirtschaft sowie regelmäßige Brände in Laos und Vietnam in der Trockensaison.[2]
Der Burmesische Hase (Lepus peguensis) ist eine Säugetierart aus der Gattung der Echten Hasen innerhalb der Hasentiere. Sein Verbreitungsgebiet erstreckt sich vom Myanmar über weite Gebiete der südostasiatischen Halbinsel bis zu dessen östlichster Küste in Vietnam.
Il-Liebru ta' Burma li hu magħruf xjentifikament bħala Lepus peguensis huwa speċi ta' mammiferu plaċentat tal-familja Leporidae (leporidu) fl-ordni Lagomorpha (lagomorfu) mifrux ma' bosta pajjiżi fix-Xlokk tal-kontinent ta' l-Asja.
Dan il-liebru huwa 1 minn 3 speċijiet li qegħdin ikklassifikati fis-sottoġeneru Indolagus u bħala speċi qiegħda maqsuma minn ta' linqas f' 2 sottospeċijiet.
Il-Liebru ta' Burma li hu magħruf xjentifikament bħala Lepus peguensis huwa speċi ta' mammiferu plaċentat tal-familja Leporidae (leporidu) fl-ordni Lagomorpha (lagomorfu) mifrux ma' bosta pajjiżi fix-Xlokk tal-kontinent ta' l-Asja.
பருமிய முயல் (ஆங்கிலப்பெயர்: Burmese Hare, உயிரியல் பெயர்: Lepus peguensis) என்பது லெபோரிடே குடும்பத்தில் உள்ள ஒரு பாலூட்டி இனம் ஆகும்.[2] இது கம்போடியா, லாவோஸ், மியான்மார், தாய்லாந்து மற்றும் வியட்நாம் ஆகிய நாடுகளில் காணப்படுகிறது. இந்த இனத்தில் மூன்று துணையினங்கள் (L. p. peguensis, L. p. siamensis மற்றும் L. p. vassali) உள்ளன.[3]
பருமிய முயல் (ஆங்கிலப்பெயர்: Burmese Hare, உயிரியல் பெயர்: Lepus peguensis) என்பது லெபோரிடே குடும்பத்தில் உள்ள ஒரு பாலூட்டி இனம் ஆகும். இது கம்போடியா, லாவோஸ், மியான்மார், தாய்லாந்து மற்றும் வியட்நாம் ஆகிய நாடுகளில் காணப்படுகிறது. இந்த இனத்தில் மூன்று துணையினங்கள் (L. p. peguensis, L. p. siamensis மற்றும் L. p. vassali) உள்ளன.
The Burmese hare (Lepus peguensis) is a species of mammal in the family Leporidae.[2] It is found in Cambodia, Laos, Myanmar, Thailand, and Vietnam.
Three subspecies are recognised; L. p. peguensis, L. p. siamensis and L. p. vassali.[3]
The Burmese hare is a small to moderate sized species with adults growing to a length of 35 to 50 centimetres (14 to 20 in)[1] and weighing between 2 and 2.5 kilograms (4.4 and 5.5 lb).[3] The long ears have black tips, the dorsal surface of the body is reddish-grey tinged with black, the rump is rather greyer and the underparts are white. The tail is white above and black below and the feet are white in individuals from Burma and reddish-brown or yellowish-brown in those from Thailand.[4]
The range of the Burmese hare extends from southern Myanmar, south of the Chindwin River, to northern parts of the Malay Peninsula, including Thailand, Cambodia, southern Laos and southern Vietnam.[1] It is mainly a lowland species but has been recorded as high as 1,300 metres (4,300 ft) in the mountains of Thailand although other surveys have not found it higher than 800 metres (2,600 ft) elsewhere. Its typical habitats are cropland and dry wasteland, clearings in forests and coastal sandy areas.[3] It is common in seasonally-inundated riverside flats, and is present in rice fields cultivated in a traditional manner while avoiding heavily irrigated, intensively-grown paddies.[1]
The Burmese hare is nocturnal and feeds on grass, twigs and bark. Several litters of young, averaging three or four, are borne in a year after a gestation period of about thirty-seven days. The average lifespan is estimated to be six years.[1]
Threats faced by the Burmese hare include the increased cultivation of irrigated rice paddies, which results in unsuitable habitat, and being hunted for food. However the hare has a wide range and is a common animal. The population is stable, or even possibly increasing in places where logging results in favourable scrubby habitat, so the International Union for Conservation of Nature lists its conservation status as being of "least concern".[1]
The Burmese hare (Lepus peguensis) is a species of mammal in the family Leporidae. It is found in Cambodia, Laos, Myanmar, Thailand, and Vietnam.
La liebre birmana (lepus peguensis) es una especie de mamífero de la familia Leporidae que vive en Camboya, Laos, Birmania, Tailandia y Vietnam.
La liebre birmana es una especie de tamaño pequeño a moderado con adultos que crecen a una longitud de 35 a 50 centímetros (14 a 20 pulgadas) y pesan entre 2 y 2,5 kilogramos (4.4 y 5.5 libras). Las orejas largas tienen puntas negras, la superficie dorsal del cuerpo es gris rojizo teñida de negro, la grupa es más gruesa y las partes bajas son blancas. La cola es blanca por encima y negro por debajo y los pies son blancos en individuos de Birmania y pardo rojizo o marrón amarillento en los de Tailandia.
Esta especie se encuentra principalmente en el bosque de baja altitud, así como en zonas llanas no forestales con poblaciones especialmente densas en la hierba alta y vegetación arbustiva de las marismas que temporalmente quedan al descubierto entre los canales de grandes ríos. También se le puede encontrar en los campos cultivados de arroz.
La especie es crepuscular y nocturna, pasando toda la noche alimentándose de hierba, cortezas y ramitas. Varias camadas de jóvenes, con un promedio de tres o cuatro, son llevadas en un año después de un período de gestación de alrededor de treinta y siete días. El promedio de vida útil se estima en seis años. Tienen varios depredadores, pero el más conocido es el gato leopardo.
Las amenazas a las que se enfrenta la liebre birmana incluyen el aumento del cultivo de arrozales de regadío, lo que resulta en un hábitat inadecuado y se caza para obtener alimento. Sin embargo, la liebre tiene una amplia gama y es un animal común. La población es estable, o incluso posiblemente aumentando en lugares donde la extracción de madera da como resultado un hábitat de matorral favorable, por lo que la Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza enumera su estado de conservación como de " menor preocupación".
Datos: Q852187
Multimedia:
Especies: Lepus peguensis
La liebre birmana (lepus peguensis) es una especie de mamífero de la familia Leporidae que vive en Camboya, Laos, Birmania, Tailandia y Vietnam.
Lepus peguensis Lepus generoko animalia da. Lagomorpharen barruko Leporidae familian sailkatuta dago.
Lepus peguensis Lepus generoko animalia da. Lagomorpharen barruko Leporidae familian sailkatuta dago.
Burmanjänis (Lepus peguensis) on pienikokoinen jänislaji, joka painaa aikuisena 2–2,5 kilogrammaa. Siitä on eri lähteiden mukaan kaksi[1] tai kolme alalajia, jotka elävät Kaakkois-Aasiassa alavilla mailla ja jokilaaksoissa.[2]
Burmanjänis (Lepus peguensis) on pienikokoinen jänislaji, joka painaa aikuisena 2–2,5 kilogrammaa. Siitä on eri lähteiden mukaan kaksi tai kolme alalajia, jotka elävät Kaakkois-Aasiassa alavilla mailla ja jokilaaksoissa.
Le Lièvre du Siam, (Lepus peguensis, Blyth, 1855), parfois appelé Lièvre de Birmanie ou Lièvre d'Indochine[1], est une espèce de mammifères de la famille des Leporidae. On le trouve en Birmanie, au Laos, en Thaïlande et au Vietnam.
Le lièvre du Siam mesure de 44 cm à 50 cm de longueur (tête et corps) et a une petite queue de 6,5 à 8 cm de long. Il pèse entre 1,35 et 7 kg[2].
Ce lièvre est actif la nuit et relativement inactif le jour.
L'aire de répartition du lièvre s'étend du sud de la Birmanie au sud de la rivière Chindwin, jusqu'aux parties septentrionales de la péninsule malaise, y compris la Thaïlande, le Cambodge, le sud du Laos et le sud du Vietnam[3]. L'espèce vit principalement en plaine, mais a été observée jusqu'à 1 300 mètres dans les montagnes de Thaïlande, bien que d'autres études ne l'aient pas trouvée à plus de 800 mètres ailleurs. Ses habitats typiques sont les terres cultivées et les friches sèches, les clairières dans les forêts et les zones sablonneuses côtières[4]. Le lièvre du Siam est commun dans les plaines riveraines inondées de façon saisonnière, et est présent dans les rizières cultivées de façon traditionnelle tout en évitant les rizières fortement irriguées et cultivées de façon intensive[3].
Cette espèce a été classée par l'UICN dans la catégorie LC (préoccupation mineure), du fait de leur importante population[3].
Le Lièvre du Siam, (Lepus peguensis, Blyth, 1855), parfois appelé Lièvre de Birmanie ou Lièvre d'Indochine, est une espèce de mammifères de la famille des Leporidae. On le trouve en Birmanie, au Laos, en Thaïlande et au Vietnam.
La lepre birmana (Lepus peguensis Blyth, 1855) è un mammifero lagomorfo della famiglia dei Leporidi.
A dispetto del nome, oltre che in Birmania la specie è diffusa con due sottospecie (Lepus peguensis peguensis e Lepus peguensis vassali) anche in Thailandia, Cambogia, Laos e Vietnam.
Misura fino a 60 cm di lunghezza, per un peso che può arrivare a sfiorare i 3 kg.
Il corpo presenta forma slanciata ed allungata, con grossa testa anch'essa allungata.
Il pelo è bruno con brizzolature nerastre sul dorso, mentre il ventre è bianco: il petto ed i fianchi sono di colore bruno-rossiccio, mentre occhi ed orecchie sono bordati di bianco. La coda è bianca sulla faccia inferiore e nera su quella superiore.
Poco si sa di questa specie schiva ed elusiva, poiché mancano studi approfonditi sul suo conto: si ritiene tuttavia che le sue abitudini di vita, la sua alimentazione e le sue modalità riproduttive non differiscano di molto da quelle della congenere ed affine lepre indiana (Lepus nigricollis).
La lepre birmana (Lepus peguensis Blyth, 1855) è un mammifero lagomorfo della famiglia dei Leporidi.
Birminis kiškis (lot. Lepus peguensis, angl. Burmese hare) – kiškinių šeimos žinduolis. Gyvena Kambodžoje, Laose, Mianmare, Tailande bei Vietname.
Patinai paprastai mažesni už pateles. Ūgis siekia nuo 40 iki 75 cm, vidutinis svoris – apie 2 kg. Kaukolė lenkta, su nedideliu susiaurėjimu prie akiduobių. Nors birminis kiškis nėra didelis, tačiau turi labai ilgas ausis. Nugara paprastai pilka su juodais dryžiais. Užpakalinė dalis bei pilvas balti. Patelių nėštumas trunka apie 50 dienų.
Paprastai įsikuria žemumose, tačiau Tailande birminis kiškis buvo pastebėtas ir 1 300 metrų aukštyje. Gyvena pasėlių laukuose, dykvietėse, miškų kirtimuose bei smėlėtose pakrančių vietovėse. Mėgsta įsikurti urvuose, olose bei uolų plyšiuose.
Birminis kiškis minta augaliniu maistu: žolėmis, šakelėmis, žiedais bei medžių žieve. Žinomi atvejai, kai birminis kiškis ėdė pelėnus bei kitus kiškiažvėrius.
Birminis kiškis iš organizmo pašalina dviejų tipų spiras – sausąsias ir drėgnąsias. Pastarąsias žvėrelis suėda dar kartą, taip pasisavindamas iš maisto visas įmanomas maistingąsias medžiagas. Sausosios spiros nėra ėdamos pakartotinai.
Birminis kiškis (lot. Lepus peguensis, angl. Burmese hare) – kiškinių šeimos žinduolis. Gyvena Kambodžoje, Laose, Mianmare, Tailande bei Vietname.
Kelinci Burma (Lepus peguensis) ialah satu spesies mamalia dalam famili Leporidae yang ditemui di Kemboja, Laos, Myanmar, Thailand, dan Vietnam.
Kelinci Burma (Lepus peguensis) ialah satu spesies mamalia dalam famili Leporidae yang ditemui di Kemboja, Laos, Myanmar, Thailand, dan Vietnam.
De Birmaanse haas (Lepus peguensis) is een zoogdier uit de familie van de hazen en konijnen (Leporidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Blyth in 1855.
Bronnen, noten en/of referenties
A Lebre-da-Birmânia (Lepus peguensis) é um leporídeo encontrado em Myanmar, Camboja, Tailândia, Laos e Vietnã.
A Lebre-da-Birmânia (Lepus peguensis) é um leporídeo encontrado em Myanmar, Camboja, Tailândia, Laos e Vietnã.
Burmahare (Lepus peguensis[3][4][5]) är en däggdjursart som beskrevs av Edward Blyth 1855. Lepus peguensis ingår i släktet harar och familjen harar och kaniner.[6][7] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1]
Denna hare förekommer i sydöstra Asien från södra Kina (Yunnan) över Burma, Laos, Thailand och Kambodja till södra Vietnam. Den vistas där i låglandet och i låga bergstrakter. Habitatet utgörs av skogar samt busk- och gräsmarker.[1]
Arten delas in i följande underarter:[6]
Wikimedia Commons har media som rör Burmahare.
Burmahare (Lepus peguensis) är en däggdjursart som beskrevs av Edward Blyth 1855. Lepus peguensis ingår i släktet harar och familjen harar och kaniner. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.
Denna hare förekommer i sydöstra Asien från södra Kina (Yunnan) över Burma, Laos, Thailand och Kambodja till södra Vietnam. Den vistas där i låglandet och i låga bergstrakter. Habitatet utgörs av skogar samt busk- och gräsmarker.
Країни проживання: Камбоджа, Лаос, М'янма, Таїланд, В'єтнам. Знайдений до висоти 1200 метрів. Надає перевагу відкритим лісам, чагарниковим областям на рівнинах з високою травою.
Веде сутінковий і нічний спосіб життя. Поживою є трави, кора і гілки.
Період вагітності становить від 35 до 40 днів. Може мати кілька приплодів на рік. У виводку від 1 до 7 дитинчат. Оцінка тривалості життя: близько шести років.
Розмір тіла становить 36-50 см з вагою від 2 до 2,5 кг.
Thỏ nâu[3] (danh pháp khoa học:Lepus peguensis) là một loài động vật có vú trong họ Leporidae, bộ Thỏ. Loài này được Blyth mô tả năm 1855.[2]
Phương tiện liên quan tới Lepus peguensis tại Wikimedia Commons
.png){kind=small}
Bài viết liên quan đến động vật có vú này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Thỏ nâu (danh pháp khoa học:Lepus peguensis) là một loài động vật có vú trong họ Leporidae, bộ Thỏ. Loài này được Blyth mô tả năm 1855.
Бирманский заяц (лат. Lepus peguensis) — вид млекопитающих отряда зайцеобразных.
Ареал: Камбоджа, Лаос, Мьянма, Таиланд, Вьетнам, в том числе на о. Кондао в 90 километрах от побережья. Найден на высотах до 1200 метров. Предпочитает открытые кустарниковые и травянистые места обитания, может встречаться в кустарниковых сообществах вдоль побережья моря (о. Кондао, Вьетнам)[1].
Ведет сумеречный и ночной образ жизни. Пищей является травы, кора и ветви.
Период беременности составляет от 35 до 40 дней. Может иметь несколько пометов в год. В выводке от 1 до 7 детенышей. Оценка продолжительности жизни: около шести лет.
Живот белый, грудь рыжеватая. Уши длинные коричневые, верхушки ушей тёмные. Хвост двуцветный, чёрный сверху и белый снизу. Ступни рыжие[1]. Размер тела составляет 36—50 см с весом от 2 до 2,5 кг. Хвост — 65—106 мм, высота ушной раковины — 82—90 мм[1].
Бирманский заяц (лат. Lepus peguensis) — вид млекопитающих отряда зайцеобразных.
緬甸野兔为兔科兔属的哺乳动物。分布于中国大陆以南（邊境）、越南、泰國、寮國、緬甸、柬埔寨等中南半島地區。
緬甸野兔的耳朵很短，大概5-8公分，身長25-30公分。毛色和華南兔有一點像，體背黃褐色，毛末端黑色，具二對上門齒。
緬甸野兔屬於夜行性動物，白天躲在草叢及灌木林中。喜歡在農墾地、山林下的草叢中覓食。食物包括嫩草、嫩葉、農作物。緬甸野兔生性膽小，在覓食時會非常機警，若一有風吹草動，就會立刻逃走。
버마멧토끼(Lepus peguensis)는 토끼과에 속하는 포유류의 일종이다.[2][1] 캄보디아와 라오스, 미얀마, 태국 그리고 베트남에서 발견된다.
버마멧토끼는 작거나 보통 크기의 멧토끼로 다 자라면 몸통 길이가 35~50cm이고 몸무게는 2kg부터 2.5kg 사이이다.[1] 귀는 끝이 검고 길다. 몸 등 쪽은 불그스레한 회색을 띠고 엉덩이는 다소 회색빛이 감돌며 배 쪽은 희다. 꼬리 윗면은 희고 아랫면은 검다. 버마에서 발견되는 개체의 발은 희지만 태국에서 발견되는 종은 불그스레한 갈색 또는 누르스름한 갈색을 띤다.
미얀마 남부와 친드윈강 남쪽부터 태국과 캄보디아, 라오스 남부, 베트남 남부를 포함하여 말레이반도 북쪽 부분까지 분포한다.[1] 대부분 저지대에 서식하는 종이지만 해발 1,300미터와 같은 고지대에서도 발견되고, 다른 조사에서는 800미터 이상에서 발견되지 않는다. 일반적인 서식지는 경작지와 건조한 황무지, 숲과 해안가 모래 지역의 개간지이다.[1] 계절성 범람원 강변 평지에서 흔하게 볼 수 있다.
야행성 동물이고, 풀과 나뭇가지, 나무 껍질 등을 먹는다. 약 37일 동안의 임신 기간을 거친 후, 1년에 평균 3~4마리의 새끼를 낳는다. 평균 수명은 6년으로 추정된다.[1]
