Thin Leaf Pine

Systematyka^[1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad Euphyllophyta Klad rośliny nasienne Rząd sosnowce Rodzina sosnowate Rodzaj sosna Gatunek P. maximinoi Nazwa systematyczna Pinus maximinoi H.E. Moore Kategoria zagrożenia
niższego ryzyka (IUCN 2.3)^[2]

Pinus maximinoi H.E. Moore – gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Występuje w Salwadorze, Gwatemali, Meksyku, północno-zachodniej Nikaragui i Hondurasie^[3].

Morfologia

Pokrój

Drzewo o początkowo piramidalnej koronie, która z czasem staje się zaokrąglona i otwarta.

Pień

Zazwyczaj pojedynczy, okrągły i prosty. Osiąga wysokość 20–35(50) m i 70–90(100) cm średnicy. Kora początkowo gładka i szarobrązowa, z wiekiem staje się chropowata, głęboko spękana i łuszczy się dużymi płatami.

Liście

Zebrane po 5 na krótkopędach, rzadko po 4 lub 6, o długości 20-35 cm i średnicy 0,6–1,1 mm, bardzo wiotkie i opadające.

Szyszki

Szyszki męskie cylindryczne, różowo-brązowe, o długości 30–40 mm i średnicy 5–8 mm. Szyszki żeńskie wyrastają w grupach po 3–4. W pierwszym roku są jasnobrązowe, dojrzałe czerwono-brązowe, asymetryczne, jajowate do podłużnie jajowatych, o długości (4)5–10(12) cm i szerokości 4–8 cm po otwarciu. Osadzone na szypułce długości 10–15 mm. Nasiona są ciemnobrązowe, o długości 4–6 mm i średnicy 3–4 mm, opatrzone skrzydełkiem o długości 16–20 mm.

Biologia i ekologia

Igły pozostają na drzewie przez 2–2,5 roku. W liściach znajdują się po przeważnie trzy kanały żywiczne, rzadziej 2 lub 4. Igły trójkątne w przekroju poprzecznym. Aparaty szparkowe ułożone w linie, po 2–3 na każdej stronie liścia. Siewka wykształca zazwyczaj sześć do ośmiu liścieni^[4]. Szyszki nasienne dojrzewają w zimie, w drugim roku od zapylenia, uwalniają nasiona i opadają wkrótce potem.

Występuje przeważnie w górach, ale także w wilgotnych lasach subtropikalnych, suchszych lasach sosnowo-dębowych i innych terenach lesistych. Rośnie na wysokościach (450) 900–1800 (2800) m n.p.m.^[3].

Pinus maximinoi jest gospodarzem roślin pasożytniczych: Arceuthobium globosum subsp. grandicaule na terenie południowego Meksyku i Gwatemali^[5].

Systematyka

Synonimy: Pinus tenuifolia Benth. non Salib., P. escandoniana Roezl, P. hoseriana Roezl, P. tzompoliana Roezl.

Gatunek ten jako pierwszy opisał w 1857 r. czeski botanik Benedikt Roezl (1823–1885), jednak jego zielniki zaginęły na wiele lat. W tym czasie zaczęto powszechnie używać nazwy P. maximinoi. Aby uniknąć niepotrzebnej zmiany nazwy, zaproponowano^[6] zachowanie ogólnie przyjętej, chociaż późniejszej P. maximinoi.

Pozycja gatunku w obrębie rodzaju Pinus^[7]:

• podrodzaj Pinus
  • sekcja Trifoliae
    • podsekcja Ponderosae
      • gatunek P. maximinoi

Zagrożenia

Roślina umieszczona w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych w grupie gatunków niższego ryzyka (kategoria zagrożenia; LC)^[2].

Przypisy