ولفية

Spirodela polyrrhiza i Wolffia globosa.

Wolffia és un gènere de plantes aquàtiques que conté de 9 a 11 espècies. Aquest gènere inclou les plantes angiospermes més petites del món. Les espècies de Wolffia són tal·lus que floten lliurement en l'aigua i no tenen rels. La seva flor té npmés un estam i un sol carpel. De vegades es presenten junt amb plantes dels gèneres Lemna i Spirodela. La seva distribució és gairebé cosmopolita. Les espècies de Wolffia contenen in 40% de proteïna i potencialment són adequades per la nutrició humana.

És una planta indicadora d'aigües possiblement contaminades.

Algunes espècies

• Wolffia angusta
• Wolffia arrhiza
• Wolffia australiana
• Wolffia borealis
• Wolffia brasiliensis
• Wolffia columbiana
• Wolffia cylindracea
• Wolffia elongata
• Wolffia globosa
• Wolffia microscopica
• Wolffia neglecta

Wolffia arrhiza.

Referències i enllaços externs

• Treatment:Lemnaoideae, Wayne P. Armstrong, from The Jepson Manual
• Wolffia Horkel ex Schleid, a USDA Plants Profile
• The Duckweed Genome Project from Rutgers University
• Armstrong, W. «Wayne Armstrong's treatment of the Lemnaceae». Palomar Community College District, 2005. [Consulta: 1r maig 2011].
• Cross, J.W. «The Charms of Duckweed». Missouri Botanical Garden, 06-09-2008. [Consulta: 1r maig 2011].
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Vol. 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Part 1 of the monograph: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zurich.

Drobnička (Wolffia) je rod jednoděložných rostlin z čeledi árónovité (Araceae). Starší systémy ji řadí do samostatné čeledi okřehkovité (Lemnaceae).

Popis

Jedná se o extrémně redukované vodní rostliny, které jsou volně plovoucí na hladině, patří k nejvíce redukovaným vyšším rostlinám na světě. Jsou jednoleté, jednodomé s jednopohlavnými květy. Celá lodyha má „stélkovitý tvar“, „stélka“ je drobná, okrouhlá, široce vejčitá či podlouhlá. Listy zcela chybí, kořeny chybí také. Někteří autoři však považují „stélku“ za list. Často převažuje vegetativní rozmnožování nad pohlavním a rostliny vytvářejí rozsáhlé kolonie, některé druhy kvetou jen velmi vzácně. Květy jsou v redukovaných chudokvětých květenstvích obsahujících většinou 2-3 květy, toulcovitý membránovitý listen chybí. Květenství je umístěno v dutině na horní straně „lístku“. Jedná se o nejmenší květy na světě. Okvětí chybí. Samčí květ je v květenství většinou 1 a je redukovaný na 1 tyčinku. Samičí květy je také jeden (některé zdroje^[1] však udávají 2 samičí květy) a je redukován na gyneceum, které je zdánlivě složené z 1 plodolistu, zdánlivě monomerické (snad by mohlo být interpretováno jako pseudomonomerické), semeník je svrchní. Plod je suchý, nepukavý měchýřek, obsahující 1 semeno.

Rozšíření ve světě

Je známo asi 11 druhů, které jsou rozšířeny skoro po celém světě, snad kromě Arktidy a Antarktidy.

Rozšíření v Česku

V Česku i v celé Evropě roste jen 1 druh, a to drobnička bezkořenná (Wolffia arrhiza). V Česku to je velmi vzácný a kriticky ohrožený druh (C1). S největší pravděpodobností se s ním můžeme setkat na Břeclavsku.

Druhy

• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimmer – většina světa kromě chladných oblastí, místy však adventivně
• Wolffia borealis (Engelmann) Landolt – Severní Amerika
• Wolffia brasiliensis Weddell – Severní Amerika, Střední Amerika, Jižní Amerika
• Wolffia columbiana H. Karsten – Severní Amerika, Střední Amerika, Jižní Amerika
• Wolffia globosa (Roxburgh) Hartog & Plas - – Severní Amerika, Střední Amerika, Jižní Amerika, východní Asie, adventivně možná i jinde
• a další

Reference

1. ↑ [1]

Literatura

• Klíč ke Květeně České republiky, Kubát K. et al. (eds.), Academia, Praha
• Nová Květena ČSSR, vol. 2, Dostál J. (1989), Academia, Praha

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu drobnička ve Wikimedia Commons
• http://delta-intkey.com/angio/www/index.htm
• flóra Severní Ameriky
• flóra západní Austrálie
• http://linnaeus.nrm.se/flora/
• http://rbg-web2.rbge.org.uk/FE/fe.html

Wolffia ist eine Gattung der Unterfamilie Wasserlinsengewächse (Lemnoideae) und damit der Familie der Aronstabgewächse (Araceae).

Beschreibung

Die Sprossglieder der Pflanzen sind an der Wasseroberfläche oder darunter frei flutend. Sie sind symmetrisch, kugelförmig, eiförmig oder boot-förmig einzeln oder hängen paarig zusammen. Ihre Oberseite ist grün, ihre Unterseite grün bis transparent; sie sind nie rötlich. Es ist ein basaler Hohlraum vorhanden, in dem Tochter-Sprossglieder produziert werden. Dieser Hohlraum ist an seiner Basis nicht von einer Schuppe umgeben. Adern und Wurzeln fehlen. Tochter-Sprossglieder sind mit den Mutter-Sprossgliedern durch einen kurzen, nicht sichtbaren Stiel verbunden.

Die Blüte entspringt auf der Oberseite aus einem Hohlraum in der Nähe der Mittellinie. Dieser Hohlraum ist ebenfalls nicht von einer Schuppe umgeben. Der Fruchtknoten besitzt eine Samenanlage. Das eine Staubblatt ist zweikammerig. Der eine Samen ist fast glatt.

Vorkommen

Die Gattung ist annähernd kosmopolitisch verbreitet.

Illustration von Wolffia brasiliensis

Systematik

Die Gattung Wolffia („Zwergwasserlinse“) wurde 1844 von Matthias Jacob Schleiden erstbeschrieben. Sie wurde benannt zu Ehren von Johann Friedrich Wolff (1778–1806) einem deutschen Arzt, Botaniker und Entomologen. Er praktizierte als Arzt in Schweinfurt und hat über Wasserlinsen (Lemna) promoviert.^[1] Die Gattung, welche früher der Familie der Lemnaceae zugeordnet wurde, umfasst elf Arten:

Wolffia columbiana, blühend (Mitte rechts)

• Wolffia angusta Landolt: Sie kommt von Malaysia bis Australien vor.^[2]
• Wurzellose Zwergwasserlinse (Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm.): Heimat: Europa, Asien und Afrika^[2]
• Wolffia australiana (Benth.) Hartog & Plas: Heimat: Australien und Neuseeland^[2]
• Wolffia borealis (Engelm.) Landolt: Heimat: Kanada und USA^[2]
• Wolffia brasiliensis Wedd.: Heimat: Amerika^[2]
• Wolffia columbiana H.Karst.: Heimat: Amerika^[2]
• Wolffia cylindracea Hegelm.: Heimat: Kenia bis Südafrika^[2]
• Wolffia elongata Landolt: Heimat: Karibik und nördliches Südamerika^[2]
• Wolffia globosa (Roxb.) Hartog & Plas: Heimat: tropisches und subtropisches Asien^[2]
• Wolffia microscopica (Griff.) Kurz: Heimat: Indien, Bangladesch und Pakistan^[2]
• Wolffia neglecta Landolt („Übersehene Zwergwasserlinse“): Heimat: Indien, Pakistan und Sri Lanka^[2].

Belege

• Heng Li, Elias Landolt: Wolffia. In: Flora of China. Volume 23, 2010 online.
• Christel Kasselmann: Aquarienpflanzen. Ulmer Verlag, Stuttgart 1995; 2., überarbeitete und erweiterte Auflage 1999, ISBN 3-8001-7454-5, S. 438 f.

Einzelnachweise

1. ↑ Lotte Burkhardt: Verzeichnis eponymischer Pflanzennamen. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin, Freie Universität Berlin Berlin 2016. ISBN 978-3-946292-10-4, Seite 1095. doi:10.3372/epolist2016
2. ↑ ^{a b c d e f g h i j k} Rafaël Govaerts (Hrsg.): Wolffia. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 18. August 2014.

Волфија (науч. Wolffia) е род на 9 до 11 видови кои претставуваат цветни растенија на светот. Тие се водни растенија налик на снегулки од пченкарно брашно кои плутаат по површината. Волфијата е слободно-пловен талус, по боја зелен или жолто-зелен, без никакви корења. Цветот на растението излегува во вдлабнатина на горната површина од расатението. Има еден прашник и еден толчник. Поединечните билки често пловат во парови или пак образуваат пловечки ќилим заедно со сродни растенија како водната леќа (Lemna) и коренестата водна леќа (Spirodela). Речиси сите видови се мошне широко распространети ширум неколку континенти. Волфијата се состои од 40% протеини, (исто колку и сојата), и со тоа е добар извор на високопротеинска исхрана. Во Азија, уште од дамнешни времиња волфијата се собира и користи во исхраната.

Одбрани видови

• Wolffia angusta
• Wolffia arrhiza (бескоренска водна леќа) - најмалото цветно растение на светот
• Wolffia australiana
• Wolffia borealis
• Wolffia brasiliensis
• Wolffia columbiana
• Wolffia cylindracea
• Wolffia elongata
• Wolffia globosa
• Wolffia microscopica
• Wolffia neglecta

Илустрација на Wolffia arrhiza

Наводи и надворешни врски

• Обработка според Џепсоновиот прирачник (англиски)
• УСДА профил на растенија (англиски)
• Armstrong, W. (2005) Wayne Armstrong's treatment of the Lemnaceae. [1].
• Cross, J.W. (2006). The Charms of Duckweed. [2]
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Том 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Дел 1 од монографијата: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zurich.
• Проект за геномите на водната леќа (англиски)

Close-up of floating aquatic plants: Spirodela polyrrhiza and Wolffia globosa; the very tiny Wolffia plants are under 2 millimetres (0.079 in) long.

Wolffia is a genus of aquatic plants with a cosmopolitan distribution.^[1] They include the smallest flowering plants on Earth.^[2] Commonly called watermeal or duckweed,^[3][4] these aquatic plants resemble specks of cornmeal floating on the water. Individuals often float together in pairs or form floating mats with related plants, such as Lemna and Spirodela species.

Description

Wolffia are free-floating aquatic plants with fronds that are nearly spherical to cylindrical in shape and lack airspaces or veins.^[1][3] They do not have roots.^[1] Their rarely seen flowers originate from a cavity on the upper surface of the frond, and each flower has one stamen and one pistil.^[1][3]

Although Wolffia can reproduce by seed, they usually use vegetative reproduction.^[2] A mother frond has a terminal conical cavity from which it produces daughter fronds.^[1]

Physiology

The growth rate of Wolffia varies within and among species. The rates of photosynthesis and respiration also vary proportionately to growth rate. The fastest growth rate (in fact, the fastest growth rate of any flowering plant) is shown by a clone of Wolffia microscopica, with a doubling time of 29.3 hours.^[5]

As food

Wolffia are a potential high-protein human food source. One species, W. microscopica, is over 20% protein by dry weight and has high content of essential amino acids. They have historically been collected from the water and eaten as a vegetable in Asia.^[6]

Species

An 1885 illustration of Wolffia arrhiza

As of 2020, eleven species are accepted on Kew's Plants of the World Online:^[1]

• Wolffia angusta Landolt
• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm.
• Wolffia australiana (Benth.) Hartog & Plas
• Wolffia borealis (Engelm.) Landolt
• Wolffia brasiliensis Wedd.
• Wolffia columbiana H.Karst.
• Wolffia cylindracea Hegelm.
• Wolffia elongata Landolt
• Wolffia globosa (Roxb.) Hartog & Plas
• Wolffia microscopica (Griff.) Kurz
• Wolffia neglecta Landolt

References

Wolffia es un género con 26 especies de plantas con flores de la familia Araceae. Tienen una distribución cosmopolita, encontrándose en todo el mundo.

Descripción

Es un género que incluye las más pequeñas plantas con flores en la Tierra. Son plantas acuáticas y se asemejan a copos de harina de maíz flotando en el agua. Son de libre flotación, de color verde o amarillo-verdoso, y sin raíces. La flor se produce en una depresión en la parte superior del cuerpo de la planta. Tiene un estambre y un pistilo. Es capaz de reproducirse muy rápidamente e incluso de clonarse. Las plantas a menudo flotan juntas en parejas o forman esteras flotantes con plantas, tales como las especies de Lemna y Spirodela. También llamada lenteja de agua, crece en aguas estancadas, dando la apariencia de espuma verde flotante. La wolffia no alcanza los 2 microgramos de peso y tiene menos de 1 milímetro de longitud, por lo que para distinguirla hay que acercarse mucho a ella.

Distribución

La mayoría de las especies tienen una distribución muy amplia a través de varios continentes.

Propiedades

Las especies de Wolffia contienen alrededor del 40% de proteína, la misma que la de la soja, por lo que tienen un potencial de alto contenido de proteínas para la alimentación humana. Históricamente han sido recogidos del agua y comidos como un vegetal en gran parte de Asia.

Taxonomía

El género fue descrito por Horkel ex Schleid y publicado en Beiträge zur Botanik 1: 233. 1844.^[2]​

Especies de Wolffia

• Wolffia angusta
• Wolffia arrhiza
• Wolffia australiana
• Wolffia borealis
• Wolffia brasiliensis
• Wolffia columbiana
• Wolffia cylindracea
• Wolffia elongata
• Wolffia globosa
• Wolffia microscopica
• Wolffia neglecta

Referencias

Vesilinssit (Wolffia) on limaskakasvisuku.^[1] Suvussa on, laskutavasta riippuen, 9–11 lajia. Siihen kuuluvat maailman pienimmät kukkivat kasvit. Ne ovat soikeita juurettomia vesikasveja, jotka kelluvat veden pinnalla. Kasvi lisääntyy yleensä suvuttomasti jakautumalla, mutta toisinaan sen kyljessä olevaan kukkaonteloon puhkeaa yksi ainoa kukka.^[2]

Lähteet

Aiheesta muualla

• ONKI, Kassu – kasvien suomenkieliset nimet: Suomenkielinen nimi
• United States Department of Agriculture (USDA): Wolffia (englanniksi)

Wolffia (les wolfies), est un genre de plantes aquatiques flottantes de la famille des Araceae (auparavant des Lemnaceae).

Le nom générique Wolffia a été créé en l'honneur du botaniste allemand Johann Friedrich Wolff (1778-1806).

Caractéristiques générales

Ces plantes ont un appareil végétatif très simplifié, de taille minuscule, constituée par une lamelle verte (fronde) de dimensions réduites (de l'ordre du millimètre, ce qui en fait les plus petites des plantes à fleurs), généralement ovale, flottant à la surface de l'eau, sans racines et portant des fleurs au-dessus. Elles sont souvent isolées ou réunies par deux et forment des populations denses à la surface des eaux douces stagnantes.

Ce sont des plantes vivaces se reproduisant de manière végétative par bourgeonnement de la lame.

Les fleurs, très simplifiées, sont au nombre de deux, l'une pistillée (femelle) et l'autre staminée (mâle).

Les fruits indéhiscents contiennent une seule graine.

Distribution

Les wolfies sont présentes sur tous les continents.

Principales espèces

• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm., la wolfie sans racines
• Wolffia borealis (Engelm.) Landolt
• Wolffia brasiliensis Wedd.
• Wolffia columbiana H. Karst.
• Wolffia cylindracea Hegelm.)
• Wolffia globosa (Roxb.) Hartog & Plas

Sitna leća (lat. Wolffia nom. cons). biljni rod iz porodice kozlačevki, nekada uključivana u porodicu lećevki (Lemnaceae). Jedasnaest priznatih vrsta^[1] vodenih trajnica koje kao talus slobodno plutaju po vodi. Korijena namaju. U ovaj rod pripada svjetski najsitnia cvjetnica, W. globosa.^[2]

U Aziji se koriste u prehrani, a biljka je bogata proteinima.

Vrste

1. Wolffia angusta Landolt
2. Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm.
3. Wolffia australiana (Benth.) Hartog & Plas
4. Wolffia borealis (Engelm.) Landolt
5. Wolffia brasiliensis Wedd.
6. Wolffia columbiana H.Karst.
7. Wolffia cylindracea Hegelm.
8. Wolffia elongata Landolt
9. Wolffia globosa (Roxb.) Hartog & Plas
10. Wolffia microscopica (Griff.) Kurz
11. Wolffia neglecta Landolt

Izvori

Zelenčko (Wolffia) je ród z podswójby kačiznowych rostlinow (Lemnoideae) znutřka swójby aronowych rostlinow (Aronaceae).

Wobsahuje sćěhowace družiny:

• wšědne zelenčko (Wolffia arrhiza)

Wolffia is de botanische naam van een geslacht uit de aronskelkfamilie (Araceae). In het Cronquist systeem (1981) behoorde het geslacht tot de eendenkroosfamilie (Lemnaceae), maar in het APG II-systeem (2003) zijn al de planten die voorheen de eendenkroosfamilie vormden in de aronskelkfamilie geplaatst.

In Europa kent het geslacht slechts één inheemse soort, namelijk wortelloos kroos (Wolffia arrhiza), naast de exoten smalle wolffia (Wolffia australiana) en Colombiaanse wolffia (Wolffia columbiana).

Externe link

• Wolffia in de NCBI Taxonomy Browser

Wolfia bezkorzeniowa oraz spirodela wielokorzeniowa

Wolffia globosa oraz spirodela wielokorzeniowa

Wolfia (Wolffia Horkel ex Schleiden) – rodzaj pływających roślin wodnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący 11 gatunków, występujących na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy^[3]. W Polsce jedynym przedstawicielem rodzaju jest rzadko spotykana wolfia bezkorzeniowa^[4]. Gatunki z tego rodzaju są najmniejszymi znanymi roślinami okrytonasiennymi^[5][6].

Nazwa naukowa rodzaju została nadana na cześć niemieckiego botanika Johanna F. Wolffa, autora monografii rzęsowych Commentatio de Lemna z roku 1801^[7]. Według niektórych źródeł uhonorowaną osobą był polski naukowiec Nataniel Wolf, autor m.in. Genera et Species Plantarum vocabulis charactericis definita, Genera Plantarum, Vocabulis characteristica... i Concordantia Botanica^[8].

Morfologia

Schemat budowy wolfii bezkorzeniowej: th – człon pędowy, et – pylnik, ov – zalążek, c – owocolistek, st – znamię

Pęd

Rośliny o ciele uproszczonym do poziomu organizacji roślin plechowatych, których jedynym wyróżnialnym organem są zredukowane kwiaty^[5]. Ich organizmy stanowią luźnokomórkowe człony pędowe będące hybrydami rozwojowymi pochodzącymi zarówno z zawiązków liści, jak i łodygi, według niektórych badaczy prawdopodobnie zatrzymanych częściowo na etapie rozwoju zarodkowego^[9] (w niektórych publikacjach człony określane są jako plechy^[6]). Mają kształt kulisty do jajowato-eliptycznego, cylindryczny lub łódkowaty, niekiedy są górnie spłaszczone, jasnozielone, transparentne, niekiedy grzbietowo ciemnozielone (w przypadku W. borealis i W. brasiliensis z punkcikami brązowego pigmentu, widocznymi po śmierci rośliny)^[10]. Osiągają wymiary od 0,3–0,7×0,2–0,3 mm (Wolffia globosa^[11]) i 0,5–0,8×0,2–0,5 mm (Wolffia angusta^[11]) do 0,7–1,5×0,4–1,2 mm (Wolffia borealis^[12]) i 0,5–1,6×0,3–1,6 mm (Wolffia brasiliensis^[12]). Wolfie są roślinami wolno pływającymi na lub tuż pod powierzchnią wody (w całej roślinie występują duże przestwory międzykomórkowe^[13]) i tylko organy przetrwalnikowe opadają na dno. Na górnej powierzchni członu pędowego znajduje się od kilku do wielu aparatów szparkowych^[7] i jest ona pokryta hydrofobową kutykulą. Warstwa ta oraz obecne u niektórych gatunków na spodniej stronie członów narośla wstążkowate lub rozgałęziające się służą stabilizacji roślin w wodzie (niezwilżana górna strona członu utrzymuje się nad powierzchnią wody)^[14]. Poszczególne rośliny rosną pojedynczo lub złączone w parach. Często są tak liczne, że tworzą zwarte pokrycie powierzchni zbiornika (tzw. "kożuch")^[6]. Na 1 m² mogą występować dwa miliony roślin z tego rodzaju^[14]. Wolfie są organizmami proliferatycznymi. Plechy potomne powstają na drodze rozmnażania wegetatywnego pojedynczo, w lejkowatym, bazalnym woreczku z okrągłym otworem^[6]. Użyłkowanie nie występuje^[15].

Kwiaty

Z uwagi na skuteczność rozmnażania wegetatywnego rośliny rzadko kwitną. Pojedynczy kwiat obupłciowy^[15] (według innych autorów kwiatostan składający się z 1 kwiatu żeńskiego i 1 kwiatu męskiego)^[7], powstaje centralnie na górnej powierzchni plechy i pozbawiony jest błoniastej pochwy^[6]. Kwiat składa się z pojedynczego słupka w dole z jednokomorową, kulistą zalążnią, zawierającą jeden ortotropowy zalążek. Słupek zakończony jest wklęsłym znamieniem osadzonym na bardzo krótkiej szyjce^[7]. Obok słupka znajduje się pojedynczy, jednokomorowy^[15] pylnik (według niektórych autorów 2-komorowy^[16]), otwierający się na szczycie wzdłuż pigmentowanej linii^[15].

Owoce

Kulisty, lekko spłaszczony mieszek zawierający jedno kulisto-jajowate nasiono, gładkie, gąbczaste^[6], z wyraźnym, stożkowatym wieczkiem (operculum)^[15].

Rośliny podobne

Spośród rzęsowych tylko przedstawiciele rodzaju Wolffiella podobnie jak wolfia nie posiadają korzeni. Wszystkie gatunki rodzaju wolfiella odróżniają się od wolfii spłaszczonym członem pędowym o długości przekraczającej 3 mm^[17], z warstwą przestworów powietrznych i roślinami potomnymi powstającymi w woreczku umiejscowionym wierzchołkowo^[18].

Biologia

Rozwój

Rośliny jednoroczne^[3], hydrofity pływające, pleustofity obligatoryjne, lemnidy (wolffieidy). W lejkowatej kieszeni powstają zarówno pojedyncze, wegetatywne człony potomne^[6] jak i turiony^[14]. Turiony, czyli człony przetrwalnikowe, są jasnozielone, kuliste i mniejsze od wegetatywnych członów unoszących się na powierzchni^[10], zawierają dużo skrobi, mają spory ciężar właściwy z powodu zredukowania przestrzeni międzykomórkowych, dzięki czemu opadają na dno wraz z nadejściem chłodów. W przypadku wolfii bezkorzeniowej turiony kiełkują i tworzą człony potomne, gdy temperatura przekroczy 10 °C^[14]. Człony potomne u większości gatunków oddzielają się po uzyskaniu dojrzałości, rzadziej utrzymują się dłużej niż czas trwania jednej generacji; wytwarzane są przez cały sezon wegetacyjny, a u niektórych szybko rosnących gatunków (np. Wolffia microscopica) liczba ich może podwajać się co 24 godziny^[14] (30–36 godzin według innych źródeł^[17]). Potomstwo jednej rośliny mnożąc się w maksymalnym możliwym tempie i bez ograniczeń w ciągu 4 miesięcy teoretycznie mogłyby osiągnąć łącznie rozmiary Ziemi^[17]. Wolfie kwitną bardzo rzadko, od późnej wiosny do wczesnej jesieni^[12]. Np. okazy kwitnące wolfii bezkorzeniowej stwierdzone były w Europie tylko na dwóch stanowiskach na Kaukazie Północnym i w Istrii. Nie udało się też uzyskać kwiatów tego gatunku w warunkach laboratoryjnych, chociaż powodzeniem zakończyło się indukowanie kwitnienia u Wolffia microscopica i Wolffia papulifera^[14]. Kwiaty są najprawdopodobniej przedsłupne^[14] i wiatro- lub wodopylne^[16]. Szerokie rozprzestrzenienie się wolfii na całym świecie związane jest przede wszystkim z ornitochorią^[19], o czym świadczy związek rozmieszczenia stanowisk z przebiegiem szlaków migracyjnych ptaków^[14].

Cechy fitochemiczne

W przeciwieństwie do większości roślin obrazkowatych miąższ wolfii nie zawiera druzów i rafidów^[15]. Wolfia bezkorzeniowa zawiera w suchej masie około 44% węglowodanów, 20% białek, 5% tłuszczu i jest bogata w witaminy: A, B2, B6, C i PP^[20].

Genetyka

Genom rodzaju Wolffia wyróżnia się w obrębie podrodziny rzęsowych największymi rozmiarami. Stwierdzono korelację między zmniejszaniem rozmiarów roślin w obrębie tej podrodziny u najmłodszej linii rozwojowych, do której należy Wolffia, ze wzrostem rozmiarów genomu^[21]. Podstawowa liczba chromosomów (x) wynosi w obrębie rodzaju 10 i od 20 do 23^[12]. Typowe dla rzęsowych zwielokrotnienia liczby chromosomów (poliploidalność) powodują, że w obrębie rodzaju i należących do niego gatunków w komórkach somatycznych pełny garnitur chromosomów (2n) może osiągać bardzo zmienne i znaczne wielkości (20, 22, 30, 40, 42, 44–46, 50, 60, 62, 70, 80^[12]). Za zmienność liczb chromosomów odpowiadają także mutacje genomowe, które wraz z mutacjami genowymi, poza tym, że sukcesywnie powiększają rozmiary genomu, to także odpowiadają za zmienność roślin i powstawanie nowych gatunków^[21].

Ekologia

Stanowisko wolfii bezkorzeniowej na kanale Miami and Erie

Siedlisko

Wody spokojne, mezotroficzne do eutroficznych, na wysokości od 0 do 1400 m n.p.m.^[12], zaciszne, dobrze nagrzane i niegłębokie, również płytkie starorzecza, doły potorfowe, zarastające stawy rybne, a także śródpolne, bezodpływowe zagłębienia terenu i rowy^[19]. Poza wodą rośliny zachowują żywotność przez pół godziny^[14]. Ponieważ siedliska te są często położone na nawożonych obszarach rolniczych, jak również penetrowane są przez pozostawiające odchody ptaki i ssaki, często wykazują objawy eutrofizacji. Odczyn nie odgrywa kluczowej roli – zbiorowiska wolfii bezkorzeniowej są znane z wód od lekko kwaśnych (pH=6,5) do lekko zasadowych (pH=8,5)^[22].

Interakcje międzygatunkowe

Wolfia należy do pleustofitów tworzących zwarte kożuchy, co, powodując zacienienie dna, utrudnia rozwój roślin zanurzonych. Dodatkową konsekwencją tego może być spowolnienie lądowacenia takich zbiorników^[22].

Fitosocjologia

W Polsce wolfia bezkorzeniowa uznana jest za gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk klasy Lemnetea minoris^[19]. Często tworzy autonomiczne synuzja w ramach zespołu Wolffietum arrhizae^[14].

Systematyka

Pozycja rodzaju według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Należy do podrodziny rzęsowych (Lemnoideae), rodziny obrazkowatych (Araceae), rzędu żabieńcowców (Alismatales) w kladzie jednoliściennych (ang. monocots)^[1].

Wolfia stanowi grupę siostrzaną w stosunku do rodzaju Wolffiella, wraz z którą tworzy monofiletyczne plemię Wolffioideae^[23].

Wykaz gatunków^[3]

• Wolffia angusta Landolt
• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm. – wolfia bezkorzeniowa
• Wolffia australiana (Benth.) Hartog & Plas
• Wolffia borealis (Engelm. ex Hegelm.) Landolt
• Wolffia brasiliensis Wedd.
• Wolffia columbiana H.Karst.
• Wolffia cylindracea Hegelm.
• Wolffia elongata Landolt
• Wolffia globosa (Roxb.) Hartog & Plas
• Wolffia microscopica (Griff.) Kurz
• Wolffia neglecta Landolt

Zagrożenia i ochrona

W skali globalnej IUCN oceniła status trzech gatunków wolfii (W. angusta, W. arrhiza i W. globosa ) uznając je wszystkie za gatunki najmniejszej troski (LC)^[24].

W Polsce stanowiska wolfii bezkorzeniowej w Biedrusku, Błotach Kłócieńskich, Dolinie Dolnego Sanu, Dolinie Dolnej Tanwi, Dolinie Kamiennej, Dolnym Wieprzu, Dziczym Lesie, Lasach Żerkowsko-Czeszewskich, Ostoi nad Oświnem, Poleskiej Dolinie Bugu, Pradolinie Bzury-Neru i Wzgórzach Kunowskich znajdują się w systemie ochrony zagrożonych składników różnorodności biologicznej kontynentu europejskiego "Natura 2000", a ich siedliska stanowią przedmiot ochrony^[25].

W Stanach Zjednoczonych dwa gatunki wolfii objęte są ochroną gatunkową na podstawie przepisów stanowych: Wolffia brasiliensis w stanie Michigan (status "zagrożony")^[26], a W. columbiana w stanie Maine (status "zagrożony")^[27].

Zastosowanie

Rośliny jadalne

Wolfia bezkorzeniowa jest jadalna, uważa się, że ma wyśmienity smak, podobny do słodkiej kapusty, zawiera dużo białek, węglowodanów i witamin^[20]. W Afryce i Azji wolfie są uprawiane razem z innymi rzęsowymi na pokarm dla zwierząt gospodarczych. Są to rośliny bardzo plenne, wolfia bezkorzeniowa podwaja objętość swojej masy w ciągu 4 dni^[28]. W Tajlandii Wolffia globosa nazywana tam "wodnymi jajami" (khai-nam) jest spożywana przez ludzi^[17]. Według badań opublikowanych w roku 2010 zastąpienie pasz sojowych białkiem Wolffia globosa w przemysłowej hodowli kurczaków powoduje istotny wzrost średniego dziennego przyrostu masy i poprawę współczynnika konwersji paszy, współczynnika wydajności wzrostowej białka i cech tuszek ptaków^[29].

Inne zastosowania

Wolfie są używane do biologicznego oczyszczania wody w zanieczyszczonych zbiornikach i oczyszczalniach ścieków^[28].

Przypisy

Ilustração de Wolffia arrhiza.

Spirodela polyrhiza (planta maior) e Wolffia globosa (plantas globulares com menos de 2 mm de diâmetro).

Wolffia é um género de plantas com flor que agrupa de 9 a 11 espécies, que inclui as plantas com as mais pequenas flores que se conhecem. Estas plantas aquáticas lembram manchas de farinha de milho a flutuar na água.

Descrição

Seus talos possuem cor verde ou verde-amarelo, e sem raízes. A flor é produzida numa depressão na superfície do topo do corpo da planta. Tem um estame e um pistilo (órgãos femininos das flores das Angiospermas).

A maioria das espécies têm uma distribuição muito ampla por vários continentes. Espécies de Wolffia são compostas por cerca de 40 por cento de proteína, aproximadamente o mesmo que o de soja, tornando-as um potencial de alta proteína fonte alimentar humana. Historicamente, têm sido recolhidas a partir da água, e utilizadas na culinária em grande parte da Ásia.

Espécies

• Wolffia angusta
• Wolffia arrhiza
• Wolffia australiana
• Wolffia borealis
• Wolffia brasiliensis
• Wolffia columbiana
• Wolffia cylindracea
• Wolffia elongata
• Wolffia globosa
• Wolffia microscopica
• Wolffia neglecta

Fontes

• Treatment:Lemnaoideae from The Jepson Manual
• Wolffia Horkel ex Schleid, a USDA Plants Profile
• The Duckweed Genome Project from Rutgers University
• Armstrong, W. (2005). «Wayne Armstrong's treatment of the Lemnaceae». Palomar Community College District. Consultado em 1 de maio de 2011
• Cross, J.W. (6 de setembro de 2008). «The Charms of Duckweed». Missouri Botanical Garden. Consultado em 1 de maio de 2011
• Landolt, E. (1986) Biosystematic investigations in the family of duckweeds (Lemnaceae). Vol. 2. The family of Lemnaceae - A monographic study. Part 1 of the monograph: Morphology; karyology; ecology; geographic distribution; systematic position; nomenclature; descriptions. Veröff. Geobot. Inst., Stiftung Rübel, ETH, Zurich.

Wolffia är ett släkte i familjen kallaväxter. Släktet innehåller världens minsta blommor, som är ungefär 2 millimeter breda. Det finns nio till elva arter av Wolffia. De lever vid vattenytan i tropiska, subtropiska och tempererade trakter.

Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.

Chi Bèo phấn (danh pháp khoa học: Wolffia) là một chi thực vật có hoa trong họ Ráy^[1]

Loài

Chi này gồm các loài sau:

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Wolffia tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Wolffia tại Wikispecies

Bài viết liên quan đến Họ Ráy này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Мелкие Wolffia arrhiza и несколько крупных Spirodela polyrhiza

Виды

Систематики насчитывают 11 видов^[4], среди которых:

• Wolffia angusta Landolt
• Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm. — Вольфия бескорневая
• Wolffia australiana (Benth.) Hartog & Plas
• Wolffia borealis (Engelm. ex Hegelm.) Landolt
• Wolffia brasiliensis Wedd.
• Wolffia columbiana H.Karst.
• Wolffia cylindracea Hegelm.
• Wolffia elongata Landolt
• Wolffia globosa (Roxb.) Hartog & Plas — Вольфия шаровидная
• Wolffia microscopica (Griff.) Kurz
• Wolffia neglecta Landolt

Примечания

微萍属（学名：Wolffia）是浮萍科下的一个属。该属共有约10种，分布于热带和温带地区。^[1]

参考文献

外部链接

• 維基物種中有關微萍属的數據