الأسماء في صفحات التنقل
There is little information available on the adverse affects of P. melalophos on humans. However, because its diet consists of fruits and leaves, P. melalophos may be a potential crop pest for farmers near its territory.
The main predators of P. melalophos are birds of prey, including Spilornis cheela, and snakes in the genus Python. When a member of the group detects a predator, it issues an alert cry to other members of the group. The harem male attempts to distract the predator with loud cries and leaps, drawing the predator away from the rest of the group by as much as 240 feet.
Known Predators:
Like all members of the genus Presbytis, mitred leaf-monkeys have a short rostrum and weakly-developed brow ridges. Mitred leaf monkeys have long forelimbs and relatively long hindlimbs, which is consistent with their preferred mode of locomotion, leaping and brachiation. They have long, bicolored tails and weigh an average of 6.0 kilograms. Males weigh only slightly more than females. Mitred leaf-monkeys are distinguished from other Presbytis species by their single-phrase call, pelage characters, and skull features such as long nasals and narrow interorbitals.
Presbytis melalophos has brownish-gray pelage with the ventral side lighter than the dorsum. The tail is bicolored and the head has a distinct black crest. There are four subspecies of Presbytis melalophos based on pelage differences, distinctions in vocalizations, and geographic location. P. m. bicolor is the whitest subspecies and P. m. sumatrana is the darkest subspecies. The pelage color of P. m. mitrata and P. m. sumatrana is intermediate. Neonates are white with a pale face and a dark, reddish-brown spinal stripe.
Average mass: 6.0 kg.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: male larger
Average mass: 6540 g.
There is little available information on the lifespan of P. melalophos, either in the wild or in captivity.
Average lifespan
Status: captivity: 16.0 years.
Mitred leaf monkeys inhabit lowland and submontane dipterocarp and evergreen forests. They are also found on the margins of rivers. They prefer discontinuous understory at approximately ninety feet from the ground, but are occasionally found in the continuous main canopy and the highest, emergent layers of the forest.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: rainforest
Presbytis melalophos is found in the rainforests of the Malay Peninsula, Sumatra, and western Borneo.
Biogeographic Regions: oriental (Native )
Mitred leaf monkeys are frugivorous and folivorous. Fruit comprises 50-60 percent of the diet; the rest consists of leaves and, occasionally, seed and flowers. The foregut is enlarged and has the capacity for microbial fermentation. Presbytis melalophos feeds from up to 197 different tree species. It prefers new leaves to mature leaves.
Plant Foods: leaves; seeds, grains, and nuts; fruit
Primary Diet: herbivore (Frugivore )
The diet of P. melalophos includes lots of fruits, the seeds of which are dispersed in its feces.
Ecosystem Impact: disperses seeds
Little information is available on the benefits provided to humans by P. melalophos. They are important members of healthy ecosystems.
Presbytis melalophos is highly vulnerable to habitat loss, especially due to the logging industry. Logging decreases the density and availablility of food supplies, altering the behavioral ecology of P. melalophos. In areas where logging has occurred, groups must range more widely or fission into smaller subgroups to forage. After selective logging, groups often reoccupy forested territories. Habitat loss also occurs as a result of spreading agriculture and human development.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: endangered
Males announce their territory to other groups in the area with loud calls and distinct leaps. Males of neighboring groups call in chorus at intervals throughout the night. Males also call when two groups approach each other. These territorial calls are quite distinct from the alert calls sounded by a group member when a predator is spotted.
Communication Channels: visual ; acoustic
Other Communication Modes: choruses ; pheromones
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Mitred leaf monkeys live in single-male groups with five to seventeen females. The single male of the group mates with females in the group. Females exhibit no external sign of estrus and solicit copulation.
Mating System: polygynous
General reproductive behavior, including breeding season, number of offspring per breeding season, gestation period, and age at sexual maturity, has not been studied in P. melalophos. In other colobines, males reach maturity at 34-47 months and females reach maturity at 35-60 months. Gestation period is 155-226 days. Most colobines that have been studied breed throughout the year, with 16-25 month interbirth intervals. In Presbytis thomasi, a close relative of P. melalophos, females give birth to one offspring per interval. The young are weaned at 12-15 months.
Breeding interval: Colobine monkeys breed every 16-25 months.
Breeding season: Most colobines breed year round.
Average number of offspring: 1.
Range gestation period: 155 to 226 days.
Range weaning age: 12 to 15 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (female): 35 to 60 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (male): 38 to 47 months.
Key Reproductive Features: year-round breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous
Average number of offspring: 1.
In many colobines, infants are transferred between the mother and other group females; however, this behavior has not been observed in P. melalophos. Females nurse and care for their young until they become independent. Immature males disperse from their natal group when they are half-grown, while females remain in their natal group. The role of male mitred leaf monkeys is unclear in raising young.
Parental Investment: pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female); post-independence association with parents; extended period of juvenile learning
El langur mitrat (Presbytis melalophos) és una espècie de primat de la família dels cercopitècids. És endèmic de Sumatra (Indonèsia). El seu hàbitat natural són els boscos secs subtropicals o tropicals.[1]
El langur mitrat (Presbytis melalophos) és una espècie de primat de la família dels cercopitècids. És endèmic de Sumatra (Indonèsia). El seu hàbitat natural són els boscos secs subtropicals o tropicals.
Der Sumatra-Langur (Presbytis melalophos), auch Rotbrauner Kammlangur genannt, ist eine Primatenart aus der Gruppe der Schlankaffen (Presbytini).
Sumatra-Languren sind wie alle Mützenlanguren relativ kleine, schlanke Primaten mit langen Hinterbeinen und einem langen Schwanz. Das Gewicht der Männchen liegt zwischen 5,9 und 9 kg, das der Weibchen zwischen 5,2 und 8,9 kg. Die Affen erreichen eine Kopf-Rumpf-Länge von etwa 34 bis 40 cm (Männchen) bzw. 26 bis 40 cm (Weibchen) und eine Schwanzlänge von 68 bis 86 cm. Farblich ist die Art äußerst variabel. Typischerweise sind die Tiere auf dem Rücken, an den Außenseiten von Armen und Beinen und auf der Schwanzoberseite rötlich-orange gefärbt, die Unterseite und die Innenseiten von Armen und Beinen sind weiß, gelb oder hell orange. Hände und Füße sind orange. Die Spitze des Haarschopfes auf dem Kopf und die unbehaarte Gesichtshaut sind schwarz. Eine als nobilis bezeichnete Morphe ist fuchsrot, die ferruginea-Morphe ist mehr braun als rot und die aurata-Morphe hat einen schwarzen Fleck auf der Brust, eine weiße Schwanzspitze und schwarze Hände und Füße. Eine weitere, bei Palembang vorkommende Morphe wird als fluviatilis bezeichnet und ist sehr hell.
Sumatra-Languren leben ausschließlich im mittleren Westen der zu Indonesien gehörenden Insel Sumatra. Ihr Verbreitungsgebiet deckt sich in etwa mit den Territorien der Provinzen Bengkulu und Westsumatra. Ihr Lebensraum sind Wälder, neben tiefer gelegenen Primärwäldern kommen sie auch in den Bergwäldern des Barisangebirges vor. Die IUCN listet die Art als gering gefährdet, Hauptgefährdung dürfte wie bei vielen südostasiatischen Primaten die fortschreitende Zerstörung ihres Lebensraumes sein.
Diese Primaten sind tagaktive Baumbewohner. Sie bewegen sich entweder auf allen vieren oder springend fort. Sie leben in Gruppen von 5 bis 8 Tieren, die meist aus einem Männchen, mehreren Weibchen und dem dazugehörigen Nachwuchs bestehen. Es gibt aber auch Gruppen mit mehreren Männchen sowie reine Männchengruppen („Junggesellengruppen“). Sumatra-Languren sind Pflanzenfresser, ihre Nahrung besteht vorwiegend aus Blättern, daneben nehmen sie auch unreife Früchte, Blüten und Samen zu sich. Wie alle Schlankaffen haben sie einen mehrkammerigen Magen zur besseren Verwertung ihrer Nahrung.
Die Gattung der Mützenlanguren (Presbytis) hat – vermutlich in Zusammenhang mit Schwankungen des Meeresspiegels im Eiszeitalter – eine große Radiation erfahren. Es werden heute zahlreiche Arten und Unterarten unterschieden, deren genaue systematische Abgrenzung schwierig ist. Der Sumatra-Langur wurde bereits 1821 durch den britischen Forschungsreisendem Thomas Stamford Raffles als Simia melalophos beschrieben, aber erst in den 1970er-Jahren als eine vom Bindenlangur unterschiedliche Art anerkannt. Manche Systematiken wie etwa Geissmann (2003) teilen die Art nach den Farbmorphen in vier Arten: Gelber, Brauner, Grauer und Roter Sumatra-Langur, die hier verwendete Systematik folgt dem Handbook of the Mammals of the World (2013) und erkennt den Schwarzen Kammlanguren (P. sumatrana), den Schwarzweißen Kammlanguren (P. bicolor) und den Südlichen Kammlanguren (P. mitrata) als vom Sumatra-Langur verschiedene Arten an.
Der Sumatra-Langur (Presbytis melalophos), auch Rotbrauner Kammlangur genannt, ist eine Primatenart aus der Gruppe der Schlankaffen (Presbytini).
.jpg)
The black-crested Sumatran langur (Presbytis melalophos) is a species of primate in the family Cercopithecidae. It is endemic to Sumatra in Indonesia. Its natural habitat is subtropical or tropical dry forests. It is threatened by habitat loss.[1]
The black Sumatran langur, black-and-white langur, Sarawak surili, Raffles' banded langur and mitered langur were formerly considered a subspecies of P. melalophos.[2][3]
A black-crested Sumatran langur along the Bukit Tapan road, Kerinci Seblat National Park, Sumatra, Indonesia. The black-crested Sumatran langur (Presbytis melalophos) is a species of primate in the family Cercopithecidae. It is endemic to Sumatra in Indonesia. Its natural habitat is subtropical or tropical dry forests. It is threatened by habitat loss.
The black Sumatran langur, black-and-white langur, Sarawak surili, Raffles' banded langur and mitered langur were formerly considered a subspecies of P. melalophos.
El surili de Sumatra (Presbytis melalophos) es una especie de primate catarrino de la familia Cercopithecidae.[2] Es endémico de la isla de Sumatra en Indonesia. Su hábitat natural es el bosque seco tropical y subtropical. Se encuentra amenazado por la pérdida de hábitat.[1]
El surili de Sumatra (Presbytis melalophos) es una especie de primate catarrino de la familia Cercopithecidae. Es endémico de la isla de Sumatra en Indonesia. Su hábitat natural es el bosque seco tropical y subtropical. Se encuentra amenazado por la pérdida de hábitat.
Presbytis melalophos Presbytis generoko animalia da. Primateen barruko Colobinae azpifamilia eta Cercopithecidae familian sailkatuta dago
Presbytis melalophos Presbytis generoko animalia da. Primateen barruko Colobinae azpifamilia eta Cercopithecidae familian sailkatuta dago
Presbytis melalophos • Semnopithèque mélalophe, Cimepaye
Le Semnopithèque de Sumatra[1] (Presbytis melalophos) est une espèce en danger qui fait partie des mammifères Primates. Ce singe est un semnopithèque de la famille des Cercopithecidae.
Il est également appelé Semnopithèque mélalophe[1],[2], Semnopithèque à huppe noire, Semnopithèque cimepaye ou Cimepaye.
Le semnopithèque de Sumatra est endémique de Sumatra, en Indonésie. L'espèce a été déclarée en danger en 2008[3].
Selon la troisième édition de Mammal Species of the World de 2005 :
Presbytis melalophos • Semnopithèque mélalophe, Cimepaye
Le Semnopithèque de Sumatra (Presbytis melalophos) est une espèce en danger qui fait partie des mammifères Primates. Ce singe est un semnopithèque de la famille des Cercopithecidae.
Simpai (Presbytis melalophos) adalah spesies primata di family Cercopithecidae. Hewan ini merupakan satwa endemik di pulau Sumatra, Indonesia. Habitat alaminya adalah hutan tropis kering atau subtropis. Hewan ini terancam punah akibat hilangnya habitat.
Simpai (Presbytis melalophos) adalah spesies primata di family Cercopithecidae. Hewan ini merupakan satwa endemik di pulau Sumatra, Indonesia. Habitat alaminya adalah hutan tropis kering atau subtropis. Hewan ini terancam punah akibat hilangnya habitat.
Il presbite di Sumatra (Presbytis melalophos (Raffles, 1821)) è una specie di primate della tribù dei Presbytini.
Come tutti i presbiti, il presbite di Sumatra è un primate relativamente piccolo e snello con lunghe zampe posteriori e una lunga coda. Il peso dei maschi varia tra 5,9 e 9 kg, quello delle femmine tra 5,2 e 8,9 kg. Presenta una lunghezza testa-tronco di circa 34-40 cm (maschi) o 26-40 cm (femmine) e ha una coda lunga 68-86 cm. Per quanto riguarda la colorazione, la specie è estremamente variabile. Di solito questi animali sono di colore rosso-arancio sul dorso, sulla parte esterna di braccia e gambe e sulla parte superiore della coda; le parti inferiori e l'interno di braccia e gambe sono di colore bianco, giallo o arancio chiaro. Le mani e i piedi sono arancioni. La sommità della cresta sul capo e la pelle glabra della faccia sono nere. Una forma nota come nobilis ha il manto color rosso volpe, la forma ferruginea è più marrone che rossa e la forma aurata ha una macchia nera sul petto, la punta della coda bianca e mani e piedi neri. Un'altra forma che si incontra vicino a Palembang è chiamata fluviatilis e presenta un manto particolarmente chiaro.
I presbiti di Sumatra vivono esclusivamente nella parte centro-meridionale dell'isola indonesiana di Sumatra. Il loro areale coincide grosso modo con i territori delle province di Bengkulu e Sumatra Occidentale. Il loro habitat sono le foreste; oltre alle foreste primarie di pianura, si incontrano anche nelle foreste di montagna dei monti Barisan. La IUCN classifica questa specie tra quelle in pericolo di estinzione; la principale minaccia, come per molti primati del Sud-est asiatico, è probabilmente la progressiva distruzione del loro habitat.
Questi primati sono creature diurne e arboricole. Si spostano procedendo a quattro zampe o saltando. Vivono in gruppi di 5-8 esemplari; di solito questi sono composti da un maschio, da diverse femmine e dalla loro prole, ma vi sono anche gruppi con più maschi o gruppi di soli maschi («gruppi di scapoli»). I presbiti di Sumatra sono vegetariani: la loro dieta consiste principalmente di foglie, ma mangiano anche frutti acerbi, fiori e semi. Come tutti i Presbytini, hanno uno stomaco multicamerato che li aiuta ad assimilare meglio il cibo ingerito.
Il genere dei presbiti (Presbytis) ha subito una grande quantità di radiazioni adattative, probabilmente correlate alle fluttuazioni del livello del mare durante l'era glaciale. Oggi ne vengono distinte numerose specie e sottospecie, la cui esatta determinazione sistematica è piuttosto difficile da determinare. Il presbite di Sumatra venne descritto come Simia melalophos dall'esploratore britannico Thomas Stamford Raffles già nel 1821, ma si dovette aspettare fino agli anni '70 affinché venisse riconosciuto come una specie distinta dal presbite della Sonda. Alcuni sistematici, come Geissmann (2003), suddividono la specie in quattro varianti distinte in base al colore del mantello: giallo, marrone, grigio e rosso; la classificazione qui utilizzata, comunque, segue Handbook of the Mammals of the World (2013) e riconosce il presbite nero (P. sumatrana), il presbite bianconero (P. bicolor) e il presbite dalla mitria (P. mitrata) come specie diverse dal presbite di Sumatra.
Il presbite di Sumatra (Presbytis melalophos (Raffles, 1821)) è una specie di primate della tribù dei Presbytini.
Simpai (namo ilmiah: Presbytis melalophos, Inggirih: Sumatran surili) adolah suatu spesies primata dari famili Cercopithecidae. Hewan ko adolah hewan endemik di pulau Sumatera, Indonesia. Habitat alaminyo adolah rimbo kariang tropis atau subtropis. Kaadaannyo kini tarancam dek kailangan habitat.[2]
Simpai (namo ilmiah: Presbytis melalophos, Inggirih: Sumatran surili) adolah suatu spesies primata dari famili Cercopithecidae. Hewan ko adolah hewan endemik di pulau Sumatera, Indonesia. Habitat alaminyo adolah rimbo kariang tropis atau subtropis. Kaadaannyo kini tarancam dek kailangan habitat.
De zwartkuiflangoer (Presbytis melalophos) is een zoogdier uit de familie van de apen van de Oude Wereld (Cercopithecidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Raffles in 1821.
De soort komt voor in Indonesië.
Bronnen, noten en/of referentiesDe zwartkuiflangoer (Presbytis melalophos) is een zoogdier uit de familie van de apen van de Oude Wereld (Cercopithecidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Raffles in 1821.
Presbytis melalophos[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Thomas Stamford Raffles 1821. Presbytis melalophos ingår i släktet bladapor och familjen markattartade apor.[4][5] Det svenska trivialnamnet röd bandad bladapa förekommer för arten.[6]
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan fyra underarter.[7]
Vuxna individer har en päls som varierar i färgsättningen mellan rödbrun, orange, mörkgrå och vitaktig. Buken och extremiteternas insida är vanligen ljusare. Ungar föds med vit päls. Den för bladapor typiska tofsen på huvudet är mörk. Liksom andra bladapor har arten en smal kropp och långa kraftiga fingrar, förutom tummen som är bara en liten stubbe. Ansiktet är nästan naket med mörk hud. Som kontrast finns ljusa ringar kring ögonen.[8]
Kroppslängden (huvud och bål) är 42 till 59 cm, svanslängden 53 till 81 cm och vikten varierar mellan 5,8 och 7,4 kg.[8]
Denna bladapa förekommer på Sumatra och på mindre öar i samma region. Habitatet utgörs av regnskogar, fuktiga buskskogar och jordbruksmark.[1]
Arten är aktiv på dagen och klättrar vanligen i växtligheten. Den rör sig allmänt 500 till 800 meter per dag. Det finns haremsflockar med en vuxen hane, blandade flockar med flera vuxna hanar och honor samt deras ungar, ungkarlsflockar och ensam levande hanar. Flocken har 12 till 18 medlemmar.[8]
Individerna äter främst blad samt några frukter, blommor och frön.[1]
Honor kan para sig hela året och de flesta ungar föds när tillgången till föda är störst. Per kull föds oftast en enda unge och sällan tvillingar. Hanar måste lämna flocken efter fem till tio månader när de blir självständiga. Könsmognaden infaller för honor efter cirka fyra år och för hanar ett år senare.[8]
Presbytis melalophos hotas främst av habitatförlust när skogen omvandlas till monotona trädodlingar. Trots förbud fångas ungdjur för att hålla de som sällskapsdjur och ibland dödas individer för köttets skull. IUCN kategoriserar arten globalt som starkt hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Presbytis melalophos.
Wikispecies har information om Presbytis melalophos.
Presbytis melalophos är en däggdjursart som först beskrevs av Thomas Stamford Raffles 1821. Presbytis melalophos ingår i släktet bladapor och familjen markattartade apor. Det svenska trivialnamnet röd bandad bladapa förekommer för arten.
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan fyra underarter.
Довжина голови й тіла: 42-59 см, довжина хвоста: 53-81 см, вага: 5.8-7.4 кг. Це тонкі примати з довгими задніми ногами і довгим хвостом. P. m. melalophos має яскраво червоний колір на спині і зовнішніх сторонах кінцівок, живіт червонувато-жовтий або жовтувато-коричневий. P. m. bicolor має темно-коричневу спину, білий живіт і чорні кисті рук і ступні. P. m. mitrata має попелясто-сірий хутро на спині і білуватий низ, P. m. sumatranus має коричнювату спину і кремового кольору живіт. Є чубчик темного волоссям на маківці голови. Має багатокамерний шлунок для кращого використання їжі.
Ендемік Суматри (Індонезія). Вид терпимо ставиться до перетворення середовища існування і може бути знайдений в порушених і вторинних пагорбових тропічних лісах, чагарникових лісах і плантаціях.
Цей вид, перш за все, листоїдний, але також споживає фрукти, квіти і насіння. Вид денний і деревний. Тварини живуть в групах від 5 до 8 тварин, які зазвичай складаються з одного самця, кількох самиць і потомства. Є також групи з кількома самцями, а також холостяцькі групи. Самиця народжує одне дитинча або, рідше, близнюків.
Велика втрата середовища існування, особливо для плантацій олійних пальм є серйозною загрозою. Цей вид знаходиться в Додатку II СІТЕС і охороняється національним законодавством. Проживає, як відомо, в п'яти охоронних територіях.
Presbytis melalophos là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được Raffles mô tả năm 1821.[2]
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Presbytis melalophos là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được Raffles mô tả năm 1821.
Presbytis melalophos (Raffles, 1821)
Синонимы
Суматранский лангур[1] (лат. Presbytis melalophos) — вид приматов из семейства мартышковых.
Из-за больших различий в окрасе шерсти, классификация вида сложна и дискуссионна. Ранее в состав вида в качестве подвидов включались Presbytis chrysomelas, Presbytis femoralis, Presbytis natunae и Presbytis siamensis, сейчас считающиеся отдельными видами. В настоящее время выделяют четыре подвида суматранского лангура: P. m. melalophos, P. m. sumatrana, P. m. mitrata и P. m. bicolor. Впрочем, некоторые приматологи указывают на то, что некоторые из этих подвидов могут считаться отдельными видами.[2]
У суматранских лангуров слабовыраженные надбровные дуги, кольца вокруг глаз и хохолок тёмных волос на макушке. Новорождённые обычно белые, с тёмной полосой на плечах и вдоль спины и хвоста. Расцветка взрослых животных может быть различной: коричневато-красной, тёмно-серой, светло-оранжевой, белой и других оттенков. На брюхе и груди шерсть обычно светлее. Хвост и конечности длинные, приспособлены к перемещению в кронах деревьев. Пальцы длинные, большой палец рудиментарный.[3]
Суматранские лангуры активны в течение дня и раннего вечера. В основном древесные животные, однако достаточно много времени проводят на земле. Образуют группы от 12 до 18 особей. В группе может быть как один доминантный самец, так и несколько самцов. Существуют также группы, состоящие из одних самцов, не нашедших себе самок.
Листья составляют примерно треть рациона, помимо листьев питаются семенами, фруктами, цветами и кореньями. Известны случаи, когда эти приматы повреждали посевы батата, выкапывая молодые клубни. Всего в рационе не менее 55 различных видов растений.
Самки достигают половой зрелости в возрасте четырёх лет, самцы становятся половозрелыми между четырьмя и пятью годами. Выраженного сезона размножения нет. В помёте обычно один детёныш, реже случаются двойни. Взрослеют достаточно рано, к десятимесячному возрасту самцы покидают родную группу.[4]
Встречаются на острове Суматра в Индонезии и близлежащих островах.
Международный союз охраны природы присвоил этому виду охранный статус «Вымирающий» (англ. Endangered). Основные угрозы популяции — охота ради мяса и использования в народной медицине, а также разрушение среды обитания.[2]
Суматранский лангур (лат. Presbytis melalophos) — вид приматов из семейства мартышковых.
수마트라잎원숭이 또는 수마트라수릴리(Presbytis melalophos)는 긴꼬리원숭이과에 속하는 영장류의 하나이다. 인도네시아가 원산지이다. 자연 서식지는 아열대 또는 열대 건조 기후 지역의 숲이다. 서식지 감소로 멸종 위기에 처해있다.[2]
.jpg)
