Cupressus ye un xéneru d'árboles llamaos comúnmente ciprés. Naturalizáronse en toles rexones templaes del Hemisferiu Norte, coles temperatures y suelos fayadizos y pueden atopase creciendo bonalmente y de forma esvalixada. Cultívense comercialmente n'África oriental, Sudáfrica y Nueva Zelanda.[ensin referencies]
Munches de les especies cultívense como árbol ornamental en parques y jardín d'Europa y n'Asia asitiar al pie de los templos.[1] Los cipreses son tamién llargamente utilizaos como sebes medianeres una y bones los sos raigaños son pivotantes, esto ye, crecen en fondura y nun estropien los murios.
Como la gran mayoría de les coníferes, son de fueya perenne, pueden algamar los 20 m d'altor con un diámetru averáu d'unos 60 cm. El so porte ye piramidal, de crecedera rápida nos primeros años de vida, ralentizándose dempués y pudiendo algamar los 300 años de vida. Tienen un tueru rectu y de corteza delgada na que se formen fisuras llonxitudinales. Les fueyes son bien pequeñes (2-6 mm de llargor) con forma d'escama, alliniaes en pareyes opuestes y decusadas.
Floria a finales del iviernu y nun mesmu exemplar prodúcense flores masculines y femenines; les masculines formen conos ovales de color verdosu que cuelguen de les puntes de les cañes. Los femeninos son llixeramente esféricos, componer d'alredor de 12 escames y al desenvolvese convertir nuna gálbula globular de 3x4 cm, de color verde de primeres tornándose a acoloratáu y marrón al algamar el maduror.
El so madera ye de color pardu amarellentáu claro, de testura fina y, xeneralmente, de granu rectu; nun ye resinosa y suel esprendese d'ella un arume similar al del cedru. Soler utilizar pa la construcción de caxes, y les meyores seleiciones d'ella pueden utilizase tamién en tables decoratives, pilotes, tornería, chapes de guitarres.
Vease simboloxía del ciprés
El númberu d'especies reconocíes de cipreses en tol mundu varia abondo, ente 16 y 25 o quiciabes más. Esto ye por cuenta de que la mayor parte de les poblaciones son pequeñes y atópense aisllaes, polo que ye difícil clasificales según el rangu d'especie, subespecie o variedá.
El xéneru foi descritu por Carlos Linneo y publicáu en Species Plantarum 2: 1002–1003. 1753.[2] La especie tipo ye: Cupressus sempervirens L.
Cupressus ye'l nome latino del ciprés qu'acordies con dellos autores provien de "Cyprus" (Xipre), d'onde ye nativu y crez montés.
Estos cipreses tienden a tener conos con más escames (ente 8-14, raramente 6 en C. funebris), cada escama con una ancha y curtia cresta, non un escayu. Cupressus sempervirens ye la especie tipu del xéneru, definiendo'l nome ciprés.
Estos cipreses tienden a tener conos con relativamente poques escames (ente 4-8, raramente más en C. macrocarpa), cada escama con un escayu prominente y estrecho. Pruebes xenétiques bien recién evidencian que tán menos emparentaos coles especies del Vieyu Mundu de lo que se pensaba enantes, teniendo más parentescu colos Callitropsis y Juniperus. Poro, tase considerando un cambéu na clasificación xenérica nun futuru, yá seya a los Callitropsis o a un nuevu xéneru.
Esisten árboles d'otros xéneros que por analoxía con Cupressus tamién son denominaes comúnmente "ciprés":
Cupressus ye un xéneru d'árboles llamaos comúnmente ciprés. Naturalizáronse en toles rexones templaes del Hemisferiu Norte, coles temperatures y suelos fayadizos y pueden atopase creciendo bonalmente y de forma esvalixada. Cultívense comercialmente n'África oriental, Sudáfrica y Nueva Zelanda.[ensin referencies]
Munches de les especies cultívense como árbol ornamental en parques y jardín d'Europa y n'Asia asitiar al pie de los templos. Los cipreses son tamién llargamente utilizaos como sebes medianeres una y bones los sos raigaños son pivotantes, esto ye, crecen en fondura y nun estropien los murios.
Sərv (lat. Cupressus)[1] - sərvkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2]
Sərv cinsinə daxil olan bitkilər piramidaşəkilli və ya şaxlı-budaqlı çətirə malik həmişəyaşıl ağac və ya kollardır.
Həmişəyaşıl sərv qədimdən bəri Azərbaycanda becərdilir. Məhəmməd Hüseyn Xan (XVIII əsr) yazır: 9 q sərv ağacının iynəyarpağı 2,25 q ovxalanmış balzamik mirra ilə daxilə qəbul olunduqda, sidik kisəsi üçün xeyirlidir, sidik durğunluğunda kömək edir. Yuyulmuş iynəyarpağın külünü yanıq üzərinə, yuyulmamışı isə təzəcə əmələ gəlmiş yaranın üstünə tökmək faydalıdır. Sərvin yaşıl meyvəsinin şirəsini burun içərisindəki yaraya damızdırırlar. Çillər, dəmrov, ayaqda ağ ləkələri yox etmək üçün tərkibində aşağıdakı dərmanlar olan kompresslərdən istifadə edirlər: sirkədə bişmiş sərv iynəyarpağı və peyin. Bundan əlavə, sərvin iynəyarpağını xaricdən istfadə etdikdə zəifləmiş əl-ayağı möhkəmləndirir, qanaxmanın qarşısını alır, yaraları qurudur, şişləri sovurur. Ovxalanmış iynəyarpağın arpa unu ilə kompresi qanazlığında və yanıqlarda kömək edir. Diş ağrısında və damaqda yaralar olarsa iynəyarpağın və qozaların həlimi ilə ağızı yaxalamaq fayda verər. Qozaların həlimi ilə zəhərli cücülər dişləyərkən inqalyasiya etmək lazımdır. Sərv qozalarının məlhəmi və balını daxilə qəbul etdikdə, öskürəyi rəf edir və mədəni möhkəmləndirir. Bütün bunları "Məxzənül-ədviyyə" (XVII əsr) əsərinin müəllifi söyləyir.
İbn Sinaya görə sərv iynəyarpağı və onun qozaları güclü büzüşdürücü keyfiyyətə malikdir. Sonunucular yaranı birləşdirir, qanaxmanın və irinləmənin qarşısını alır. Sərv iynəyarpağı dəmrovu yox edir, dəri iltihab xəstəliklərində və irinli yaralarda kömək edir. Sərv qozalarının çaxırda həlimini qanqusmada, astmada, köhnə öskürəklərdə, çətin sidikdurğunluğunda və bağırsaqda olan xoralar zamanaı içməyi məsləhət görürlər.
Azərbaycan xalq təbabətində sərv qozalarını babasildə və ishala qarşı sulu həlim şəklində qəbul edirlər.
Burada sərvin tətbiqi geniş yayılmamışdır. Bakıda bitən sərv ağaclarının iynəyarpağı və qozaları üzərində eksperimental tədqiqatlar aparılmışdır. Müəyyən olunmuşdur ki, iynəyarpaq və qozalardan hazırlanmış preparatlar güclü sidikqovucu, antibakterial və yarasağaldıcı təsir göstərir.
Sərv (lat. Cupressus) - sərvkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Sərv cinsinə daxil olan bitkilər piramidaşəkilli və ya şaxlı-budaqlı çətirə malik həmişəyaşıl ağac və ya kollardır.
El xiprer és un gènere d'arbres de la família de les cupressàcies. Els seus membres són considerats arreu del món com a xiprers, encara que en l'àmbit catalanoparlant s'acostuma a donar el nom de xiprer a una de les espècies d'aquest gènere, Cupressus sempervirens (coneguda també com a xiprer comú o xiprer mediterrani).
És un arbre de zones càlides o temperades, de creixement ràpid, que pot assolir els 20 metres d'alçada. És una conífera amb forma piramidal i de fulles perennes.
Creix naturalment a qualsevol part del món si té la temperatura i el sòl adequats, però es cultiva comercialment a l'Àfrica oriental, Sud-àfrica i Nova Zelanda. Moltes de les seves espècies es cultiven com a arbres ornamentals. A l'Àsia es planten al costats dels temples, i en el Mediterrani s'associa el xiprer amb els cementiris cristians, en una pràctica que ve dels temps dels romans.
El seu creixement és ràpid en els primers anys de vida, per alentir-se posteriorment; segons espècies, pot viure de 300 a 2.000 anys. És de tronc recte i d'escorça prima, en què es fan fissures longitudinals. Les fulles són molt petites (2-6 mm de longitud) amb forma d'escata, alineades en parelles oposades i disposades decussadament (en angle recte respecte a les parelles inferior i superior). Floreix a finals de l'hivern i un mateix exemplar produeix flors masculines i femenines; les masculines formen cons ovals de color verdós que pengen de les puntes de les branques. Els femenins són lleugerament esfèrics, acostumen a tenir 12 escates i en créixer formen gàlbuls de 3 x 4 cm, de color verd al començament, per envermellir i tornar-se marrons en madurar.
La seva fusta és de color ocre groguenc clar, de textura fina i normalment de gra recte, no és resinosa i sovint té una aroma similar a la del cedre.
En el camp de la cosmètica se li atribueixen les característiques següents: Reafirmant, astringent, antiseborreic, anticaspa, antisudoral, vasoconstrictor i combatent dels radicals lliures.
Els seus membres tendeixen a tenir cons amb més esquames (entre 8 i 14, amb l'excepció de les 6 del C. funebris). El Cupressus sempervirens n'és l'espècie més coneguda en l'àmbit mediterrani, on se l'acostuma a anomenar xiprer en forma genèrica.
Aquests cupressus tenen cons de poques esquames (de 4 a 8, més en la C. macrocarpa), cadascuna amb una espina prominent i estreta. Els darrers estudis genètics suggereixen que aquestes espècies estan menys emparentades amb el gènere Cupressus que amb els Callitropsis i Juniperus, i alguns científics ja han postulat reclassificar aquestes espècies en el Callitropsis o en un nou gènere.
- Híbrids: sp1 × sp2 (progenitors)
Nom català Distribució (WGSRPD) f. v.;h (m)
Cupressus _L. Callitropsis Oerst., nom. rej., Hesperocyparis Bartel & R.A.Price, Neocupressus de Laub., nom. superfl., Xanthocyparis Farjon & T.H.Nguyên, nom. cons., xiprer, xifrer, xiprera;(fruit fals): gàlbul
Cupressus arizonica Greene Cupressus arizonica var. bonita Lemmon xiprer d'Arizona, xiprer d'Arizona aspre, xiprer cendrós, xiprer blau, [13 Eur-SE, 76 EUA-SW, 77 EUA-CS, 79 Mex-N, [85 AmSud-S, cult, Phan; 25[28] m Cupressus revealiana (Silba) Bisbee Cupressus arizonica subsp. revealiana (Silba) Silba xiprer de Reveal 79 Mex-N, Phan; 20 m Cupressus glabra Sudw. Cupressus arizonica subsp. glabra (Sudw.) A.E.Murray xiprer d'Arizona llis, xiprer blau, xiprer glabre d’Arizona 76 EUA-SW, Phan; 15-20[21] m Cupressus montana Wiggins Cupressus arizonica subsp. montana (Wiggins) A.E.Murray xiprer de San Pedro Martir 79 Mex-N, Phan; 5-20[25] m Cupressus nevadensis Abrams Cupressus arizonica subsp. nevadensis (Abrams) A. E. Murray xiprer de Piute, xiprer de Kern County 76 EUA-SW, Phan; 10[14] m Cupressus stephensonii C. B. Wolf Cupressus arizonica subsp. stephensonii (C.B.Wolf) A.E.Murray xiprer de Cuyamaca 76 EUA-SW, Phan; 10[12] m Cupressus bakeri Jeps. Cupressus bakeri subsp. matthewsii C.B.Wolf xiprer de Baker, xiprer de Modoc,(subsp. matthewsii): xiprer de Siskiyou
73 EUA-NW, 76 EUA-SW, Phan; 15-30{39} m Cupressus cashmeriana Royle ex Carrière Cupressus torulosa var. cashmeriana (Royle ex Carrière) A.H.Kent xiprer del Caixmir 36 Xina, 40 SubcInd, cult, Phan; 20 m Cupressus chengiana S. Y. Hu xiprer de Cheng 36 Xina, Phan; 30 m Cupressus duclouxiana Hickel xiprer de Yunnan, xiprer de Ducloux, xiprer de la Xina 36 Xina, Phan; 25 m Cupressus dupreziana A. Camus Cupressus sempervirens var. dupreziana (A. Camus) Silba xiprer del Tassili, xiprer de Duprez, xiprer del Sàhara 20 Afr-N, Phan; 20 m Cupressus atlantica Gaussen Cupressus dupreziana subsp. atlantica (Gaussen) Silba, Cupressus sempervirens var. atlantica (Gaussen) Silba xiprer del Marroc, xiprer de l'Atles 20 Afr-N, Phan; 35 m Cupressus funebris Endl., Chamaecyparis funebris (Endl.) Franco, "Cupressus pendula" xiprer fúnebre, xiprer ploraner 36 Xina, [38 As-E, [41 Indox, cult, Phan; 35 m Cupressus gigantea W.C.Cheng & L.K.Fu Cupressus torulosa var. gigantea (W.C.Cheng & L.K.Fu) Farjon, nom. superfl., Cupressus torulosa var. majestica Carrière xiprer del Tibet, xiprer del Tsangpo 36 Xina, Phan; 25-50 m Cupressus goveniana Gordon Cupressus californica Carrière xiprer de Gowen, xiprer de Califòrnia 76 EUA-SW, [85 AmSud-S, Phan; 10[12, 50 cult] m Cupressus abramsiana C.B. Wolf Cupressus goveniana var. abramsiana (C.B. Wolf) Little xiprer de Santa Cruz 76 EUA-SW, Phan; 20 m Cupressus pigmaea (Lemmon) Sarg. Cupressus goveniana var. pigmaea Lemmon xiprer de Mendocino, xiprer pigmeu 76 EUA-SW, Phan; 1-20 m Cupressus guadalupensis S. Watson Cupressus macrocarpa var. guadalupensis (S. Watson) Mast. xiprer de Guadalupe 79 Mex-N, Phan; 12-20 m Cupressus forbesii Jeps. Cupressus guadalupensis var. forbesii (Jeps.) Little xiprer de Tecate, xiprer de Forbes 76 EUA-SW, 79 Mex-N, Phan; 10[14][21,6, cult] m Cupressus lusitanica Mill. Cupressus lindleyi Klotzsch ex Endl. xiprer de Mèxic[impr.]: xiprer de Portugal, cedre de Buçaco, cedre de Goa
[10 Eur-N, [12 Eur-SW (Esp, Por), [13 Eur-SE, [24 AfrTr-NE, [28 OcAtl-C, [40 SubcInd, [50 Aus, [63 Pac-CN, 79 Mex-N, 79 Mex-S, 80 Am-C, [81 Carib, cult, Phan; 25-30[61] m Cupressus lusitanica var. benthamii (Endl.) Carrière Cupressus benthamii Endl., Cupressus lusitanica subsp. benthamii (Endl.) Franco xiprer de Bentham [29 OcInd-W, 79 Mex-S, [81 Carib, Phan; 20-30[61] m Cupressus macnabiana A. Murray bis xiprer de MacNab, xiprer de de Shasta 76 EUA-SW, [85 AmSud-S, Phan; 12[14] m Cupressus macrocarpa Hartw. Cupressus lambertiana Carrière xiprer de Monterrey, cuprés, xiprer de Califòrnia, xiprer de Lambert, xiprer de pisos [10 Eur-N, [12 Eur-SW (Fra, PCat, Esp, Por), [13 Eur-SE, [24 AfrTr-NE, [28 OcAtl-C, [50 Aus, [51 NZel, 76 EUA-SW, [85 AmSud-S, [90 ISubant, natz, cult, Phan; 25[48, cult] m Cupressus nootkatensis D.Don Callitropsis nootkatensis (D.Don) Oerst. ex D.P.Little, Chamaecyparis nootkatensis (D.Don) Spach, Xanthocyparis nootkatensis (D. Don) Farjon & D. K. Harder xiprer d'Alaska, camecíparis de Nootka, cedre groc, xiprer de Nootka, xiprer groc, xiprer fals d'Alaska, xiprer fals de Nootka 70 AmSubart, 71 Can-W, 73 EUA-NW, 76 EUA-SW, [90 ISubant, Phan; 30-40[61] m Cupressus sargentii Jeps. xiprer de Sargent 76 EUA-SW, Phan; 20-25[44] m Cupressus sempervirens L. xiprer, xiprer comú, ciprer, ciprés, xiprés, xifrer, xifrer ver, xiprer comú del Mediterrani, xiprer dels cementiris, xiprer mediterrani, xiprer negre, xiprera, [11 Eur-C, [12 Eur-SW (Fra, ICor, ISar, PCat, PVal, IBal, Esp, Por), 13 [13 Eur-SE, [14 Eur-E, 20 [20 Afr-N, [21 Macar, 34 As-W, cult, Phan; 20-30[38, cult] m Cupressus tonkinensis Silba Cupressus funebris subsp. tonkinensis (Silba) Silba xiprer de Tonquín 41 Indox, Phan; 1-7 m Cupressus torulosa D.Don ex Lamb. xiprer de l'Himàlaia, xiprer del Nepal 36 Xina, 40 SubcInd, cult, Phan; 20-45 m Cupressus tortulosa Griff. Cupressus corneyana Carrière, Cupressus torulosa var. corneyana (Knight & Perry ex Carrière) Carrière xiprer de Bhutan, 40 SubcInd, Phan; 40-50[91] m Cupressus vietnamensis (Farjon & T.H.Nguyên) Silba Xanthocyparis vietnamensis Farjon & T.H.Nguyên xiprer de Vietnam, xiprer daurat del Vietnam 36 Xina, 41 Indox, Phan; 10-15 m Cupressus leylandii,×Cupressocyparis leylandii (A.B.Jacks. & Dallim.) Dallim., ×Cuprocyparis leylandii (A.B.Jacks. & Dallim.) Farjon
xiprer de Leyland, leylandi cult, Phan; 20(35) m Cupressus notabilis, Cupressus ×notabilis (A.F.Mitch.) Silba sp1 × sp2: Cupressus glabra × C. nootkatensis;×Cupressocyparis notabilis A.F. Mitch., ×Cuprocyparis notabilis (A.F. Mitch.) Farjon
xiprer d'Alice Holt cult, Phan Cupressus ovensii, Cupressus ×ovensii (A.F.Mitch.) Silba sp1 × sp2: Cupressus lusitanica × C. nootkatensis;×Cupressocyparis ovensii A. F. Mitch., ×Cuprocyparis ovensii (A. F. Mitch.) Farjon
xiprer d'Ovens cult, PhanF. v. = Forma vital (g = alçària de les gemmes persistents) Forma vital de Raunkiær, WCSP, Flora dels Països Catalans, ...}.
Phan= Phanerophyta (faneròfits; g> 2-3 m); NPhan= Nanophanerophyta (nanofaneròfits; 2-3> g> 0,2-0,5 m); ...h = Alçària total de la planta; [...] = alçària d'arbres singulars
WGSRPD = World Geographical Scheme for Recording Plant Distributions - Sistema geogràfic mundial per al registre de la distribució de les plantes.
[... = natz = naturalitzada, subespontània; introd = introduïda, al·lòctona, exòtica; cult = cultivada; cult-orn = cultivada ornamental
[mpr] = nom impropi
El xiprer és un gènere d'arbres de la família de les cupressàcies. Els seus membres són considerats arreu del món com a xiprers, encara que en l'àmbit catalanoparlant s'acostuma a donar el nom de xiprer a una de les espècies d'aquest gènere, Cupressus sempervirens (coneguda també com a xiprer comú o xiprer mediterrani).
Cypřiš (Cupressus) je rod čeledi cypřišovité. Jde o stálezelené jehličnaté stromy nebo keře, rostoucí převážně v teplých oblastech severní polokoule. V některých místech porosty cypřišů určují ráz krajiny, například cypřiš stálezelený v oblasti Toskánska.
Cypřiše jsou stálezelené aromatické stromy, vzácněji keře. Koruna může být úzce sloupcovitá, kuželovitá, u některých druhů ale i široce rozložitá. Listy jsou drobné, šupinovité, na větvičkách těsně přitisklé a střechovitě se překrývající; větvičky jsou na průřezu oválné nebo čtyřhranné a větví se metličkovitě (nikoli plošně jako u zeravů). Šišky jsou 2–4 cm dlouhé, kulaté nebo vejčité, visící na krátkých stopkách.[1]
Mnohé druhy patří v teplých oblastech k oblíbeným okrasným dřevinám, v českých podmínkách vesměs nejsou mrazuvzdorné. Hojně se v Česku pěstuje pouze cypřiš nutkajský pocházející ze severozápadu Severní Ameriky, další druhy jen výjimečně v chráněných polohách nejteplejších krajů (cypřiš arizonský, vždyzelený ad.).[1][2]
Rod cypřiš procházel v prvním desetiletí 21. století bouřlivou taxonomickou revizí. Počet druhů kolísá mezi 16–28 podle toho, zda jsou jednotlivé odlišné populace v literatuře považovány za samostatné druhy, nebo jen pouhé poddruhy nebo varianty. Nejčastěji se rod dělí na čtyři podrodyː Cupressus subg. Cupressus zahrnující druhy Starého světa, subg. Hesperocyparis zahrnující většinu druhů Nového světa, a dále dva monotypické podrodyː subg. Xanthocyparis (C. vietnamensis) a subg. Callitropsis (cypřiš nutkajský, který byl dlouho řazen do rodu cypřišek jako Chamaecyparis nootkatensis a bez významu by nebylo ani jeho vydělení do samostatného monotypického rodu).[3]
Níže je uvedeno zjednodušené geografické uspořádání.[4]
Cupressus dupreziana na Sahaře
Cypřiš (Cupressus) je rod čeledi cypřišovité. Jde o stálezelené jehličnaté stromy nebo keře, rostoucí převážně v teplých oblastech severní polokoule. V některých místech porosty cypřišů určují ráz krajiny, například cypřiš stálezelený v oblasti Toskánska.
Cypres (Cupressus) er en subtropisk planteslægt med tyve arter. Her beskrives kun den ene art, som ganske vist ikke er hårdfør i Danmark, men som er velkendt fra Middelhavsområdet.
Beskrevne arter
Die Zypressen (Cupressus) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae).[1] In einigen Landschaften sind die Zypressen prägend für die Kulturlandschaft, etwa die Mittelmeer-Zypresse in der Toskana.
Cupressus-Arten sind immergrüne, verholzende Pflanzen, die als Bäume oder Sträucher wachsen. Die Wuchsformen der Zypressen-Arten und -Kulturformen variieren von verzwergt bis hoch, von hängend bis säulenförmig, von hochkronig bis ausladend. Ihr schnelles Wachstum und das dichte Laub machen sie zu einem geeigneten Windschutz. Sämlinge besitzen zwei bis fünf Keimblätter (Kotyledonen).
Die schuppenförmigen Blätter stehen kreuzgegenständig in vier Reihen an den Zweigen.
Cupressus-Arten sind einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch), bilden also männliche und weibliche Zapfen auf einem Exemplar. Die männlichen Zapfen besitzen vier bis zehn Paare Sporophylle. Jedes Sporophyll trägt drei bis zehn Pollensäcke. Die weiblichen kugeligen bis eiförmigen Zapfen benötigen etwa zwei Jahre bis zur Reife, sie bleiben aber oft viele Jahre geschlossen, bis sie sich durch Feuereinwirkung öffnen. Die 8 bis 43 Millimeter großen Zapfen besitzen meist drei bis sechs (zwei bis sieben) Paare dicker, holziger Zapfenschuppen. Jede Zapfenschuppe trägt je nach Art 3 bis 20 Samen. Die Samen besitzen zwei Flügel.
Der 12 bis 15 Millionen Jahre alte Fund einer Taxodioxylon germanicum, nahe Verwandte der Taxodium distichum, im Braunkohletagebau Garzweiler belegt das dortige Vorkommen der Zypressen während des Miozän.[2]
Nach dem Rückgang der Vereisung des Holozän sollen Zypressen erst wieder von den Phöniziern aus Asien nach Europa gebracht und zuerst in Zypern angepflanzt worden sein. In der Antiken Mythologie ist die Zypresse ein Symbol und Attribut vieler Gottheiten, sie steht für die Unterwelt, symbolisiert Langlebigkeit und wird seit jeher mit Tod und Trauer verbunden. Wie viele immergrüne Pflanzen wird sie als Ausdruck der Trauer zur Friedhofsbepflanzung verwendet.
Mittelmeer-Zypressen (Cupressus sempervirens) werden seit der Antike kultiviert. Sie sind, wie der botanische Artname sagt, immergrüne Nadelbäume (sempervirens bedeutet „immergrün“), die in ihrer Jugend rasch, mit zunehmendem Alter immer langsamer wachsen. Die der Gattung zugeordneten Arten und ihre zahlreichen Kulturformen vertragen Kälte nur eingeschränkt.
Im Mittelmeerraum und in Vorderasien ist es schwer zu unterscheiden, welche Arten hier ursprünglich waren: Zypressenarten wurden bereits während des Römischen Reichs an verschiedenen Standorten angepflanzt.[3]
Die Gattung Cupressus wurde durch Carl von Linné aufgestellt.[1] Der Gattungsname Cupressus (von lateinisch cupressus und cypressus in der Bedeutung „Zypresse“[4]), leitet sich vom griechischen Wort κυπαρισσος kyparissos ab.
Cupressus-Arten findet man in allen warmen Klimazonen der Nordhalbkugel, so im westlichen Nordamerika sowie in Zentralamerika, im nordwestlichen Afrika, dem Nahen Osten, im Himalaja, im südlichen China sowie dem nördlichen Vietnam.
Die Anzahl der Arten, die dieser Gattung Cupressus zugeordnet werden, variiert je nach Autor von 16 bis 33. Die meisten Populationen sind sehr klein sowie isoliert und es ist schwierig zu unterscheiden, ob eine einzelne Population als Art oder Subtaxon einzuordnen ist.[5] Einige Autoren stellen nur die Arten der Alten Welt, also die der Subgenus Cupressus, zur Gattung Cupressus s. str. Adams, Bartel & Price stellten 2009 die Arten der Neuen Welt in die neue Gattung Hesperocyparis.
Die Gattung Cupressus s. l. wird in vier Untergattungen gegliedert und enthält etwa 25 Arten:[1]
Aus den Blättern und den jungen Zweigen wird durch Wasserdampfdestillation das ätherische Öl gewonnen. Die Droge wird als Zypressenöl oder als Oleum Cupressi bezeichnet. Das Zypressenöl enthält Camphen, Cedrol, Furfural, Pinen, Sempervirol, Sylvestren und Terpineol.
Das ätherische Öl wirkt desinfizierend, fiebersenkend, harntreibend, insektenvertreibend, krampflösend, schweißtreibend und wundheilend. Außerdem wirkt es ausgleichend auf das Nervensystem und gefäßverengend.
Zypressen sind nicht heimisch in Deutschland. Sie enthalten nicht nur Gifte, wie einige einheimische Pflanzen, sondern geben ihre Giftstoffe auch nach außen ab. Die Inhaltsstoffe dienen neben dem typischen Geruch auch als Fraßgift, als Parasitengift sowie als Gift- und Kontakt-Stoffe zu anderen Pflanzen in und um sie. Die einheimische Flora und Fauna wird von Zypressen abgestoßen bzw. kaum involviert. Gleichzeitig beherbergen Zypressen Pilzarten, die andere Pflanzen befallen und schädigen. Gerade in der Nähe von Obstpflanzen sollten sie nicht anwesend sein.[11]
Viele Arten und ihre Sorten werden als Zierpflanzen in Parks sowie Gärten verwendet und in Asien um Tempel gepflanzt. In Mitteleuropa sind an klimatisch bevorzugten Standorten nur wenige Arten ausreichend frosthart. Dazu gehören die Arizona-Zypresse (Cupressus arizonica) und die Siskiyou-Zypresse (Cupressus bakeri), die den entsprechenden Winterhärtezonen (WHR) 7b, 7b und 8a zugerechnet werden.
Einige Arten, wie etwa die Monterey-Zypresse, werden auch wegen ihres Holzes angebaut.
Die schnellwachsende Hybride Leyland-Zypresse (Cupressus ×leylandii A.B.Jacks. & Dallim.), die vor allem in Großbritannien häufig in Gärten angepflanzt wird, ist eine Kreuzung zwischen der Monterey-Zypresse (Cupressus macrocarpa Hartw.) mit der Nootka-Scheinzypresse (Cupressus nootkatensis D.Don), auch Alaska-Zeder genannt. Die Eltern dieser Hybride werden je nach Autor in unterschiedliche Gattungen gestellt; es handelt sich dann um eine intergenerische Hybride. Es gibt mehrere Synonyme wie Callitropsis ×leylandii (A.B.Jacks. & Dallim.) D.P.Little, ×Cupressocyparis leylandii (A.B.Jacks. & Dallim.) Dallim. und ×Hesperotropsis leylandii (A.B.Jacks. & Dallim.) Garland & Gerry Moore.[9]
Aus den nadelförmigen Blättern, Trieben und Zapfen (lateinisch Galbulae Cupressi[12]) gewinnt man das Zypressenöl, das in der Homöopathie zur Behandlung von Kopf- und Gelenkschmerzen verwendet wird, außerdem in der Kosmetik- und Parfümindustrie. Extrakte aus Rinde, Zapfen und Holz wurden als Adstringens, gegen Diarrhoe, Bronchitis und Würmer, äußerlich gegen Varizen und Hämorrhoiden verwendet.
Das Bauholz der Zypresse ist hart, dichtfaserig, von feiner rötlicher Farbe und sehr haltbar. Während der Antike wurde es für Pfosten, Dachsparren, Balken und für die Konstruktion von Weinpressen, Tischen und Musikinstrumenten verwendet und war in dieser Hinsicht so wertvoll, dass eine Zypressenplantage als zureichende Mitgift für eine Tochter galt. Als Tonholz im Gitarrenbau fördert die Struktur der Zypresse eine brillante und gleichzeitig transparente Schallabstrahlung bei geringem Materialgewicht, und wird daher bei traditionellen Flamencogitarren bevorzugt für den Schallkörper der Gitarre verwendet.[13].
Die Zypressen (Cupressus) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). In einigen Landschaften sind die Zypressen prägend für die Kulturlandschaft, etwa die Mittelmeer-Zypresse in der Toskana.
Lo ciprès (var.cipressièr, aucuprès, ciprier, auciprier) es un genre d'arbres sempre verd de la familha Cupressaceae originari de las regions temperadas caudas de l'emisfèri nòrd. Lo nombre d'espècias inclusidas dins aquel genre varia segon los autors de 16 a 30, o mai. Fòrça espècias son cultivadas coma arbres d'ornament. Lo ciprès comun es un arbre representatiu de la flora mediterranèa. Los cipreses son de conifèrs.
Lo nom generic Cupressus es le nom latin du ciprès comun. Lo nom ven de Ciparis, personatge de la mitologia grèga, filh de Telèf, que foguèt cambiat en ciprès par Apollon.
Los cipreses son d'arbres o d'arbrilhons boissonants, sempervirens, podent aténher una nautor de 5 a 40 mètres.
Las fuèlhas son de forma d'escatas triangularas de 2 a 6 mm de long, dispausadas en parelhs cobrissent totalament los rams. Persistisson de 2 a 4 ans. Existís une forma jove, en forma d'agulhas de 5 a 15 mm de long, encontradas suls joves de 1 a 3 ans (o mai).
Las inflorescéncias masclas e femes son separadas mas presentas sul meteis pè, jos forma de pinhas globulosas, estaminadas o pistiladas. Las pinhas femnas globulosas o ovoïdas, de 8 a 40 mm de long, son formats de 4 a 14 escatas tanben disposausadas per parelhs. Son maduras de 18 a 24 meses aprèp la pollinizacion. Las escatas verdas o gris blavenc pòdon sentir la citronèla o la resina quand se las froisant.
Las granas son pichonas, mesurant de 4 a 7 mm de long. Pòrtan doas alas, de cada costat de la grana.
Citacion de Pablo Néruda dins un extrach de "Avoï que visquèt". - « Los cipreses de las Guaïtecas me barran lo camin....Es un monde vertical: una nacion d'aucèls, un fum de fuèlas. »
Los cypreses son originaris de luòcs espandits dins las grandas regions temperadas caudas o subtropicalas de l'emisfèr nòrd. Lor airal d'origina compren l'oèst de l'America del Nòrd e l'America Centrala, lo nòrd d'Africa, le Orient Mejan, l'Imalaia, la China miègjornala e lo nòrd de Vietnam.
Fòrça espècias son cultivadas coma plantas d'ornament dins los pargues e jardins, e en Asia a l'entorn dels temples. Los ciprèsses son tanben utilizats dins lo Bacin Mediterranèu per constituir de barranhas contra lo vent.
Qualques espècias son apreciadas per la fusta que pòt èsser fòrça durabla. La fusta de ciprès s'utiliza per far de clavecins de tradicion italiana.
Plan sec (mai d'un an de secatge), pòt èsser utilizat coma combustible.
En Índia, lo ciprès es un arbre o un arbrilhon comun dins los jardins publics o privats; son nom local en indi es मोरपंखी, literalament « de plumas de pavon ».
Los còns o noses de ciprès son utilizadas en decoccion contra las variças e per solatjar las cambas pesugas.
La simbolica del ciprès es, dempèi de temps (almens dempuèi l'antiquita grèga), aquela de la vida eternala (fuèlhas totjorn verdas, amb totjorn de fruches, fusta gaireben imputrescibla, odor d'encens...), es per aquò qu'es utilizat per la fabricacion dels taücs dels papas. Los ciprès èran sovent plantats per parelhs pels adultes o isolats pels enfants.
D'autras espècias son designadas pel nom vernacular de « ciprès ». Son d'espècias appartenent al genre Chamaecyparis, parent alunha del genre Cupressus, o de plantas appartenent a la familha de las Cupressaceae avent qualques caractèrs semblables amb los vertadièrs cipreses.
En Iran, dins la vila de Yazd se trapa un dels mai vièlh ciprès del monde qu'auriá gaireben 4 500 ans[6]
Lo ciprès (var.cipressièr, aucuprès, ciprier, auciprier) es un genre d'arbres sempre verd de la familha Cupressaceae originari de las regions temperadas caudas de l'emisfèri nòrd. Lo nombre d'espècias inclusidas dins aquel genre varia segon los autors de 16 a 30, o mai. Fòrça espècias son cultivadas coma arbres d'ornament. Lo ciprès comun es un arbre representatiu de la flora mediterranèa. Los cipreses son de conifèrs.
Lo nom generic Cupressus es le nom latin du ciprès comun. Lo nom ven de Ciparis, personatge de la mitologia grèga, filh de Telèf, que foguèt cambiat en ciprès par Apollon.
Cupressus është grup i cili bënë pjesë në familjen Cupressaceae.
Cupressus është grup i cili bënë pjesë në familjen Cupressaceae.
Cypresa (Cupressus) jo rod ze swójźby cypresowych rostlinow (Cupressaceae).
Wopśimjejo slědujuce družyny:
De cypresn (Cupressus) zyn e geslacht binn de famielje van de cypresachtign. Ze wordn lik e polyfyleetesche groep bekeekn. Gesteund ip geneetiesche en morfologiesche oentleedienge wordt 't cypresse-geslacht gevoenn in de oendrefamielje Cupressoideae [1][2]. De noame "cypresse" komt van 't oed-Fransch cipres en dedie van 't Latyn cyparissus, dat e verlatynschienge is van 't Grieks κυπάρισσος [kypárissos][3].
Lik of dan ze teegnwôordig bekeekn wordn zyn de cypresn inêems ip verspreide platsn in oofzoaklik warmgemoatigde streekn in 't Nôordlik Oafroend, mê inbegrip van westlik Nôord-Amerika, Centroal-Amerika, nôordwestlik Afrika, 't Middn-Oostn, de Himalaja, zuudlik China en nôordlik Vietnam. Lik mêt andre konifeern ê wydverbreide kwêek geleid noa e grôote varjeteit van vormn, ofmeetiengn en kleurn. Cypressn wordn gekwikt in parkn en ooviengn oovre de weirld[4].
't Zyn altydgroene boomn of struukn, die 5-40 meetrs ooge wordn. De bloarn zyn lik schubn van 2–6 mm lank, geschikt in teegnoovrestoande oovrekruuste poarn, en ze bluuvn drie toe vuuf joar stoan. Ip joenge plantn toe twi joar oed, zyn de bloarn noaldachtig en 5–15 mm lank. De konifeerekeegls zyn 8–40 mm lank, bolvormig of eivormig mê 4 toe 14 schubn geschikt in teegnoovrestoande oovrekruuste poarn; ze zyn rype in 18–24 moandn achtre de bestuuvienge. De zoadn zyn klêene, 4–7 mm lank, mê twêe smalle vleugls, êen an iedre kant van 't zoad.
Veele van de sôortn zyn angepast an busbrandn; z' oedn undre zoad gedeurnde veele joarn ipgeslootn in de de keegls toeda de moedreboomn ofstervn in e brand; de zoadn wordn tonne gelost vo de blôote groend te koloniezeern. By andre sôortn goan de keegls oopn by rypeid vo de zoadn te verspreidn.
Veele sôortn wordn gekwikt lik sierboomn in parkn en, in Oazje, roend tempels; in sommigte streekn is de inêemsche verspreidienge moejlik te zienn deur 't landbowgebruuk. E poar sôortn wordn vor undre oet gekwikt, tgêen hêel deurzoam ku zyn. De rapgruujnde bastoardsôorte "Leyland-cypresse", veele gebruukt in ooviengn, êt êen van zyn oedrs van Cupressus macrocarpa; den andre oedre komt uut 'n andre geslacht : Callitropsis nootkatensis. Callitropsis wordt somtyds geklasseerd by Cupressus, mor ook wêl in 'n ofzoenderlik geslacht Xanthocyparis, mor in 't verleedn mêest by Chamaecyparis.
't Antal sôortn binn da geslacht varjeert sterk, van 16 toe 25 of mêer vôgns de keuze van den auteur, omda de mêeste populoasjes klêene en ofgezoenderd zyn. Of ze de rank krygn van sôorte, oendresôorte of varjeteit is moejlik te bewyzn. De teegnwôordige neigienge is vo 't antal êrkende sôortn in te krempn; ot e strienge ipvattienge van sôorte angenoomn wordt, tonne kunn de varjeteitn in de lyste ieroendre ook anveird wordn lik ofzoenderlikke sôortn. Bekykt ook de lyste van sôortn uut de Niewe Weirld vor e meuglikke ipsplittsienge van 't geslacht in de toekomste.
De cypressn van den Oede Weirld ên de neigienge vo keegls 't ên mê mêer schubbn (8–14 schubbn, zeldn 6 in C. funebris), iedre schubbe mêt e korte brêe bôord, gin stekkre. C. sempervirens is 't type vo de sôorte, die de noame Cupressus geleevrd êt.
De cypressn uut de Niewe Weirld ên mêesta keegls mê mindre schubn (4-8 schubn, zeldn mêer by C. macrocarpa), iedre schubbe mêt e dikkers uutsteeknde smolle stekkre. Recente geneetiesche gegeevns [5] toogt da ze mindre dichte verwant zyn an de cypressn van den Oede Weirld dan datr êest gepeisd was; ze stoan dichtre by Xanthocyparis en Juniperus of de reste van Cupressus. Die sôortn zyn kort geleen [6] oovregebrocht noa Callitropsis. Sôortn van de Niewe Weirld zyn te vienn ip oarme drooge groendn, en ên doarom e versplinterd verspreidingspatrôon. Da type van verspreidienge gift e platslik oevrevloedige anweezigeid woaby da de mêeste sôortn beperkt zyn toe klêene populoasjes korte by mekoar [6].
De cypresn (Cupressus) zyn e geslacht binn de famielje van de cypresachtign. Ze wordn lik e polyfyleetesche groep bekeekn. Gesteund ip geneetiesche en morfologiesche oentleedienge wordt 't cypresse-geslacht gevoenn in de oendrefamielje Cupressoideae . De noame "cypresse" komt van 't oed-Fransch cipres en dedie van 't Latyn cyparissus, dat e verlatynschienge is van 't Grieks κυπάρισσος [kypárissos].
Lik of dan ze teegnwôordig bekeekn wordn zyn de cypresn inêems ip verspreide platsn in oofzoaklik warmgemoatigde streekn in 't Nôordlik Oafroend, mê inbegrip van westlik Nôord-Amerika, Centroal-Amerika, nôordwestlik Afrika, 't Middn-Oostn, de Himalaja, zuudlik China en nôordlik Vietnam. Lik mêt andre konifeern ê wydverbreide kwêek geleid noa e grôote varjeteit van vormn, ofmeetiengn en kleurn. Cypressn wordn gekwikt in parkn en ooviengn oovre de weirld.
Kiparis (latin.: Cupressus) om Kiparisaižed-sugukundan heim. Mülütab igähižvihandoid puid i penzhid. Tetas 14..25 erikod heimos, niiden enambuz om pen' izoliruidud.
Heimon kazmused oma levitadud Pohjoižen mapoliškon subtropižes i tropižes vöiš: Keskmeren randad, Sahar, Kavkazantaguine, Gimalajad, Kitain suvi, AÜV i Meksik.
Kron om piramidanvuitte vai leved. Käbud oleskeldas mužiksugun i naižsugun, küpsnedas kahtel vodel.
Kiparisiden pumaterial om pehmed da kebn (päiči Cupressus arizonica-erikos), fungicidanke i insekticidanke. Ottas kävutamižhe sauvondas, laivansauvomižes, tehmaha meblid, henoid tegesid, sidä kesken jumalanpertin kaluid.
Kiparis (latin.: Cupressus) om Kiparisaižed-sugukundan heim. Mülütab igähižvihandoid puid i penzhid. Tetas 14..25 erikod heimos, niiden enambuz om pen' izoliruidud.
Heimon kazmused oma levitadud Pohjoižen mapoliškon subtropižes i tropižes vöiš: Keskmeren randad, Sahar, Kavkazantaguine, Gimalajad, Kitain suvi, AÜV i Meksik.
Kron om piramidanvuitte vai leved. Käbud oleskeldas mužiksugun i naižsugun, küpsnedas kahtel vodel.
Kiparisiden pumaterial om pehmed da kebn (päiči Cupressus arizonica-erikos), fungicidanke i insekticidanke. Ottas kävutamižhe sauvondas, laivansauvomižes, tehmaha meblid, henoid tegesid, sidä kesken jumalanpertin kaluid.
Sarv (Cupressus) — sarvdoshlar oilasiga mansub igna bargli oʻsimliklar turkumi, bir uyli, doim yashil manzarali daraxt va butalar. Yevrosiyo, Shimoliy Amerika, Shim. Afrika, Jan.Sharkiy Osiyoning subtropik mintaqalarida 15 turi tarqalgan. Qrim, Kavkaz va Oʻrta Osiyoda 11 turi masharali daraxt sifatida oʻstiriladi. Boʻyi 30 m dan ortiq, tanasining diametri 50— 60 sm, 200—300 yil, baʼzi maʼlumotlarga koʻra 2000 yilgacha yashaydi. Urugʻkurtagi kup. toʻpguli 2-yili yetiladi. Ignabarglari yashil yoki havorang . Poʻstlogʻi qalin, qoramtirqoʻngʻir. Koʻproq doim yashil S. turining piramidasimon (S. sempervirens) xili koʻp ekiladi. Manzarali bogʻdorchilikda ekiladigan xillari kup. Urugʻidan, manzarali xillari qalamchasidan va payvand qilib koʻpaytiriladi. Ignabarglari va novdalaridan tibbiyotda qoʻllaniladigan efir moyi olinadi. S. turlaridan ihota oʻrmonlar, istirohat bogʻlari barpo etishda foydalaniladi. Yogʻochi mebel sanoatida ishlatiladi. Chiroyli shaklda oʻsishi tufayli Sharq sheʼriyatida majoziy maʼnoda sarvqomat yor obrazini tasvirlashda koʻp qoʻllanilgan.
Abdushukur Xonazarov.[1]
Sarv (Cupressus) — sarvdoshlar oilasiga mansub igna bargli oʻsimliklar turkumi, bir uyli, doim yashil manzarali daraxt va butalar. Yevrosiyo, Shimoliy Amerika, Shim. Afrika, Jan.Sharkiy Osiyoning subtropik mintaqalarida 15 turi tarqalgan. Qrim, Kavkaz va Oʻrta Osiyoda 11 turi masharali daraxt sifatida oʻstiriladi. Boʻyi 30 m dan ortiq, tanasining diametri 50— 60 sm, 200—300 yil, baʼzi maʼlumotlarga koʻra 2000 yilgacha yashaydi. Urugʻkurtagi kup. toʻpguli 2-yili yetiladi. Ignabarglari yashil yoki havorang . Poʻstlogʻi qalin, qoramtirqoʻngʻir. Koʻproq doim yashil S. turining piramidasimon (S. sempervirens) xili koʻp ekiladi. Manzarali bogʻdorchilikda ekiladigan xillari kup. Urugʻidan, manzarali xillari qalamchasidan va payvand qilib koʻpaytiriladi. Ignabarglari va novdalaridan tibbiyotda qoʻllaniladigan efir moyi olinadi. S. turlaridan ihota oʻrmonlar, istirohat bogʻlari barpo etishda foydalaniladi. Yogʻochi mebel sanoatida ishlatiladi. Chiroyli shaklda oʻsishi tufayli Sharq sheʼriyatida majoziy maʼnoda sarvqomat yor obrazini tasvirlashda koʻp qoʻllanilgan.
Abdushukur Xonazarov.
Sipris (genus Cupressus) nisqaqa huk Chinchay Awya Yalapi, Iwrupapi, Asyapi, Afrikapipas wiñaq llat'an muruyuq sach'akunam, Piruwman apamusqam.
Γυμνόσπερμο, κωνοφόρο, αειθαλές φυτό, το κυπαρίσσι ανήκει στην οικογένεια των Κυπαρισσοειδών με 18 είδη που βρίσκονται στις περιοχές της Βορείου Αμερικής, στις χώρες της Μεσογείου και στη Δυτική Ασία.
Τα περισσότερα είδη είναι δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 30 μέτρα και έχουν σχήμα οβελίσκου. Λίγα είναι τα θαμνώδη είδη που είναι αυτοφυή άγριων βραχωδών περιοχών με απλωμένα κλαδιά που δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 7 μέτρα.
Ο φλοιός του δέντρου χωρίζεται σε λωρίδες που αποχωρίζονται και πέφτουν. Τα φύλλα του είναι απλωτά βελονοειδή και σε μεγαλύτερη ηλικία αποκτούν λέπια. Οι κώνοι του κυπαρισσιού έχουν σχήμα σφαιρικό και φέρουν ζεύγη ξυλωδών λεπιών που βγαίνουν από τον άξονα του κάθε κώνου. Τα λέπια αυτά όταν γονιμοποιηθούν φέρουν αρκετούς σπόρους που ωριμάζουν κάθε δεύτερο χρόνο. Ο κώνος ανοίγει 2 χρόνια αργότερα.
Τα πιο γνωστά είδη κυπαρισσιού είναι :
Είναι δέντρο πολύμορφο και υπάρχει σε πολλές παραλλαγές. Οι πιο σημαντικές είναι δύο: η πυραμιδοειδής παραλλαγή, στην οποία τα κλαδιά του είναι όρθια και λέγεται και αρσενικό κυπαρίσσι, και η oριζοντιόκλαδος παραλλαγή, με οριζόντια απλωτά κλαδιά και πλατιά πλούσια κόμη, που είναι το γνωστό θηλυκό κυπαρίσσι[2]. Το κυπαρίσσι το κοινό είναι γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια. Σύμφωνα με το μύθο την ονομασία του την οφείλει στον Κυπάρισσο από την Κω που τον μεταμόρφωσε ο θεός Απόλλωνας σε δέντρο έτσι ώστε να παραμείνει αθάνατος, μαζί και η θλίψη του μετά από το θάνατο του αγαπημένου του ελαφιού. Έτσι σύμφωνα με αυτή την άποψη έμεινε ως πένθιμο δέντρο και φυτεύεται σε κοιμητήρια.
Γυμνόσπερμο, κωνοφόρο, αειθαλές φυτό, το κυπαρίσσι ανήκει στην οικογένεια των Κυπαρισσοειδών με 18 είδη που βρίσκονται στις περιοχές της Βορείου Αμερικής, στις χώρες της Μεσογείου και στη Δυτική Ασία.
Τα περισσότερα είδη είναι δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 30 μέτρα και έχουν σχήμα οβελίσκου. Λίγα είναι τα θαμνώδη είδη που είναι αυτοφυή άγριων βραχωδών περιοχών με απλωμένα κλαδιά που δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 7 μέτρα.
Ο φλοιός του δέντρου χωρίζεται σε λωρίδες που αποχωρίζονται και πέφτουν. Τα φύλλα του είναι απλωτά βελονοειδή και σε μεγαλύτερη ηλικία αποκτούν λέπια. Οι κώνοι του κυπαρισσιού έχουν σχήμα σφαιρικό και φέρουν ζεύγη ξυλωδών λεπιών που βγαίνουν από τον άξονα του κάθε κώνου. Τα λέπια αυτά όταν γονιμοποιηθούν φέρουν αρκετούς σπόρους που ωριμάζουν κάθε δεύτερο χρόνο. Ο κώνος ανοίγει 2 χρόνια αργότερα.
Кипарис — (Cupressus L.) — çулталăкĕпех симĕс ларакан йывăç.
Кипариссем Çĕрĕн çурçĕр çур чăмăрĕн вăтам климатĕнче, Вăтаçĕр тинĕсĕ таврашĕнче, Сахарăра, Гималайра, Китайăн кăнтăр енче, Америкăра (Гватемалăран пуçласа Орегона çитиччен) саралнă.
Кипарис (лат. Cupressus, L. 1753) — кипаристер тукумунун дайыма жашыл бадал же дарактар уруусу. Жалбырагы майда, түрпүдөй, өркүнгө жабышып өсөт, чайырлуу бездери бар, жашыл же көгүш түстө. Тобурчагы тоголок, жыгачтуу, көп кырлуу калкан сымал түрпүлөрү бышканда бир аз ачылат. Уругу жалпак, канатчалуу. Кипарис кооз бак катары аллея жана токойлорго отургузулат. Айрыкча пирамида сымал түрчөсү көп өстүрүлөт. Уругу жана калемчеси, кыйыштыруу менен көбөйөт. Комитетин 15—20дай түрү белгилүү. Евразия, Түндүк Африка жана Түндүк Американын мелүүн, жылуу алкактарында кездешет. КМШ өлкөлөрүндө 11 түрү, Крымда, Кавказдын кара деңиз жээктеринде, О. Азиянын айрым райондорунда өсөт, дайым жашыл. Кипарис бат өсөт, кургакчылыкка байымдуу. Анын бийиктиги 30 мге, жоондугу 60 смге жетип, 200 жылга чейин өсөт (Крымда 100 жылга чейин). Жыгачы жеңил, жумшак, буюм жасоодо пайдаланылат.
Кипарис — (Cupressus L.) — çулталăкĕпех симĕс ларакан йывăç.
Сарв (лот. Cupréssus) — ҷинси бутта ё дарахти ҳамешасабз аз оилаи сарвиҳо.
То 20—25 м қад мекашад; ғафсии танааш 30—70 см, то 2 ҳазор сол умр мебинад. Баргҳои навниҳоли сарв сӯзаншакл, пӯстлохи танааш хокистарранг, баргаш ба мисли барги арча сабзи пулакчашакл (1 — 2 мм) мебошанд. Чалғӯзааш мудаввар (диаметраш 2 — 3 см), соли сеюм пухта, соли чорум кушода мешавад; тухмаш майдаи қанотакдор.
Сарв дар Шарқ, аз ҷумла дар Тоҷикистон аз замонҳои қадим маъмул аст. Сарв дар Тоҷикистон дар шакли худрӯй масоҳати васеъро ишғол намекунад. Фақат дар ҳавзаи дарёи Кофарниҳон, дар дараи Сардаи Миёна чакалакзори сарви худрӯйро вохӯрдан мумкин аст. Иқлими ҷумҳурӣ барои парвариши чанд намуди сарв мусоид мебошад (масалан, Cupressus sempervirens var. sempervirens, Cupressus s. horisontaLis, Cupressus c. pyramigalis)
Ба ақидаи табибони халқӣ барги сарвро дар об ҷӯшонида, он обро бинӯшанд, душвории шошиданро ислоҳ мекунад, ба захми рӯдаҳо шифо меоварад. 9 г барги хушки сарвро кӯфта бо шилми талхакбодом (2,5 г) бихӯранд, пешобдонро қувват мебахшидааст. Агар онро дар об ҷӯшонида, он обро дар даҳон гардонанд, барои захми милки дандонҳо дору мебошад. Аррамайдаи чӯби сарвро бо шилми талхакбодом сиришта, гузошта банданд, пешобдонро қувват медиҳад, ҷогаҳмезиро ба ибро меоварад. Барги сарвро сӯхта ба захм бипошанд, онро сиҳат мекунад; пухта ба захм бастани он низ чунин хосият дорад. Барги сарвро соида, бо орди ҷав хамир карда гузошта банданд, варами гарми чашмро таҳлил медиҳад, доначаҳои пӯст ва сӯхтаи оташро сиҳат мекунад. Самари сарвро кӯфта, бо асал ва гулоб сиришта бимоланд, барои дарди нимсара даво мебошад. Кӯфтаи онро бо шароб бинӯшанд, суръати инзолро ба таъхир меандозад, дарунро мебандад, барои сурфа ва душвор пешоб кардан дармон мешавад. Самари сарвро дар об ҷӯшонда, то ноф даромада нишинанд, мақъади баромадаро ба ҷояш мебарад. Миқдори истеъмоли самари сарв дар як рӯз то 2 г аст.
Чемпрес или кипарис (науч. Cupressus) — род во фамилијата чемпреси (Cupressaceae). Се смета за полифилетска група, а согласно генетските и морфолошките анализи, припаѓа на потфамилијата чемпреси (Cupressoideae).[1][2] Името потекнува од старогрчкиот збор κυπάρισσος (кипарисос).
Чемпресите се автохтони растенија ширум умерените подрачја на Северната полутопка, во западот на Северна Америка, во Средна Америка, во Северозападна Африка, на Блискиот Исток, на Хималаите, во Јужна Кина и во Јужен Виетнам. Како и кај другите четинари што се одгледуваат веќе подолго време, чемпресите постојат во многу облици, големини и бои, присутни во паркови и градини ширум светот.[3] Во Република Македонија се одгледуваат два вида на чемпрес: обичниот (C. sempervirens) и аризонскиот (C. arizonica). Повардарието е мошне успешно пошумено со овие дрва.[4]
Чемпресот расте како зимзелено дрво или голема грмушка, со височина од 5 до 40 м. Леторастите се лушпести, долги од 2 до 6 мм и распоредени во спротивни наизменични парови, траејќи три до пет години. Кај помладите растенија до старост од 2 години, листовите се иглести и долги по 5–15 мм. Шишарките се топчести или јајчести, долги по 8–40 мм и имаат 4 до 14 лушпи распоредени во спротивни наизменични парови. Узреваат на 18–24 месеци со опрашување. Семките се мали, (4–7 мм), со по едно тесно крилце од обете страни на семката. Доста видови чемпреси се приспособени на шумски пожари, чувајќи ги семките во шишарките сè додека не изгори дрвото на кое се наоѓаат. Потоа, топлината ги отвора и семињата го населуваат изгорениот простор. Кај другите видови, шишарките се отвораат кога ќе узреат.
Покрај украсната употреба, неколку вида чемпреси се одгледуваат и поради трајното дрво што го даваат.
Во родот се признаваат од 16 до 25 и повеќе вида, зависно од истражувачот. Овој проблем се јавува бидејќи групите се мали и мошне изолирани, па така не е секогаш јасно дали се работи за видови, подвидови или вариетети. Во поново време се работи на намалување на бројот на видовите.
Видовите од стариот свет имаат шишарки со повеќе лушпи (8–14, а ретко 6), шри што секоја има краток и широк срт, т.е. не е зашилена. Типски вид на родот е обичниот чемпрес (C. sempervirens).
Чемпресите од новиот свет имаат шишарки со помалку лушпи (4-8, ретко повеќе), а секоја лушпа има истакнат тенок шилец. Неодамнешните генетски наоди[5] укажуваат на тоа дека тие се поблиско сродство со родовите жолточемпрес (Xanthocyparis) и смрека (Juniperus) отколку со останатите чемпреси. Како такви, од неодамна[6] се префрлени во родот жолточемпрес (Callitropsis, syn. Xanthocyparis). Новосветските видови виреат само во маргинални живеалишта со сушни почви, и затоа покажуваат расцепкана алопатричка шема на застапеност. Ова се случува поради несразмерно месно изобилство, при што највеќето видови се ограничени на мали соседни групи.[6]
Оттука, некои од видовите може да се сметаат и за вариетети. Во загради се дадени прекласификуваните називи.
Чемпрес или кипарис (науч. Cupressus) — род во фамилијата чемпреси (Cupressaceae). Се смета за полифилетска група, а согласно генетските и морфолошките анализи, припаѓа на потфамилијата чемпреси (Cupressoideae). Името потекнува од старогрчкиот збор κυπάρισσος (кипарисос).
Cipressu, ciparissu (Cupressus sempervirens) de sa Familia Cupressaceae: arvure derettu e puru altu, piantadu in giardinos e parcos, medas boltas s'agatada in sos camposantos. Arvure elegante, cun fozas iscuras e minores. Produede ladderas duras meda.
Cupressus is one of several genera of evergreen conifers within the family Cupressaceae that have the common name cypress; for the others, see cypress. It is considered a polyphyletic group. Based on genetic and morphological analysis, the genus Cupressus is found in the subfamily Cupressoideae.[1][2] The common name "cypress" comes via the Old French cipres from the Latin cyparissus, which is the latinisation of the Greek κυπάρισσος (kypárissos).[3]
Cypress are evergreen trees or large shrubs, growing to 5–40 m tall. The leaves are scale-like, 2–6 mm long, arranged in opposite decussate pairs, and persist for three to five years. On young plants up to two years old, the leaves are needle-like and 5–15 mm long. The cones are 8–40 mm long, globose or ovoid with four to 14 scales arranged in opposite decussate pairs; they are mature in 18–24 months from pollination. The seeds are small, 4–7 mm long, with two narrow wings, one along each side of the seed.
Many of the species are adapted to forest fires, holding their seeds for many years in closed cones until the parent trees are killed by a fire; the seeds are then released to colonise the bare, burnt ground. In other species, the cones open at maturity to release the seeds.
As currently treated, these cypresses are native to scattered localities in mainly warm temperate regions in the Northern Hemisphere, including western North America, Central America, northwest Africa, the Middle East, the Himalayas, southern China and northern Vietnam. As with other conifers, extensive cultivation has led to a wide variety of forms, sizes and colours, that are grown in parks and gardens throughout the world.[4]
Many species of cypress are grown as decorative trees in parks and, in Asia, around temples; in some areas, the native distribution is hard to discern due to extensive cultivation. A few species are grown for their timber, which can be very durable. The fast-growing hybrid Leyland cypress (Cupressus × leylandii), much used in gardens, draws one of its parents from this genus (Cupressus macrocarpa, Monterey cypress); the other parent, Callitropsis nootkatensis (Nootka cypress), is also sometimes classified in this genus, or else in the separate genus Xanthocyparis, but in the past more usually in Chamaecyparis.
It was believed in the Hellenic culture that the cypress tree was sacred to the gods and it is now used as an emblem of grief. The name of the genus comes from Cyparissos, a young man loved by Apollo, very attached to a deer which he ended up killing by mistake during a hunting trip. To ease the pain Apollo transformed the boy into a plant. The association with mourning continued in Roman times, up to the present day, also for a practical reason: the roots of the cypress are straight into the ground, and expand slightly laterally, not damaging the burials.
There has long been significant uncertainty about the New World members of Cupressus, with several studies recovering them as forming a distinct clade from the Old World members. A 2021 molecular study found Cupressus to be the sister genus to Juniperus, whereas the western members (classified in Callitropsis and Hesperocyparis) were found to be sister to Xanthocyparis.[5]
The number of species recognised within this genus varies sharply, from 16 to 25 or more according to the authority followed, because most populations are small and isolated, and whether they should be accorded specific, subspecific or varietal rank is difficult to ascertain. Current tendencies are to reduce the number of recognised species; when a narrow species concept is adopted, the varieties indented in the list below may also be accepted as distinct species. See also the New World species (below) for a likely split in the genus in the future.
The Old World cypresses tend to have cones with more scales (8–14 scales, rarely 6 in C. funebris), each scale with a short broad ridge, not a spike. C. sempervirens is the type species of the genus, defining the name Cupressus. They are more closely related to Juniperus than to the New World species, with the exception of the Vietnamese golden cypress, which is more closely related to New World species.[5]
The New World cypresses tend to have cones with fewer scales (4-8 scales, rarely more in C. macrocarpa), each scale with an often prominent narrow spike. Recent genetic evidence[8] shows they are less closely related to the Old World cypresses than previously thought, being more closely related to Xanthocyparis than to the rest of Cupressus. These species have recently been transferred to Hesperocyparis and Callitropsis. New World species are found in marginal habitats with xeric soils, and therefore exhibit a fragmented allopatric pattern of distribution. This type of distribution results in disproportionate local abundance with most species restricted to small neighboring populations.[9]
All plants in the genus Cupressus, including New World Cupressus (now Callitropsis), are extremely allergenic, and have an OPALS allergy scale rating of 10. In warm, Mediterranean climates, these plants release large quantities of pollen for approximately seven months each year.[10]
{{cite journal}}
: Cite journal requires |journal=
(help) Cupressus is one of several genera of evergreen conifers within the family Cupressaceae that have the common name cypress; for the others, see cypress. It is considered a polyphyletic group. Based on genetic and morphological analysis, the genus Cupressus is found in the subfamily Cupressoideae. The common name "cypress" comes via the Old French cipres from the Latin cyparissus, which is the latinisation of the Greek κυπάρισσος (kypárissos).
La kupreso[1], aŭ cipreso (Cupressus) estas genro de daŭra-foliaj, monoikaj arboj el la familio de cipresacoj kun malhele aŭ blue verdaj, skvamformaj folioj kaj kun globformaj konusoj el 6-12 dikaj, ŝildoformaj skvamoj. Estas 13 specioj, nord-hemisferaj, pluraj kultivataj por ornamo aŭ ŝirmado kontraŭ vento.
Populare oni nomas cipresoj ankaŭ la membrojn de iuj aliaj genroj de la cipresacoj, precipe (sed ne nur) tiujn de Chamaecyparis.
La kupreso, aŭ cipreso (Cupressus) estas genro de daŭra-foliaj, monoikaj arboj el la familio de cipresacoj kun malhele aŭ blue verdaj, skvamformaj folioj kaj kun globformaj konusoj el 6-12 dikaj, ŝildoformaj skvamoj. Estas 13 specioj, nord-hemisferaj, pluraj kultivataj por ornamo aŭ ŝirmado kontraŭ vento.
Populare oni nomas cipresoj ankaŭ la membrojn de iuj aliaj genroj de la cipresacoj, precipe (sed ne nur) tiujn de Chamaecyparis.
Cupressus es un género de árboles llamados comúnmente ciprés. Se han naturalizado en todas las regiones templadas del Hemisferio Norte, con las temperaturas y suelos adecuados y se pueden encontrar creciendo espontáneamente y de forma dispersa. Se cultivan comercialmente en África oriental, Sudáfrica y Nueva Zelanda.[cita requerida]
Muchas de las especies se cultivan como árbol ornamental en parques y jardines de Europa y en Asia se sitúan junto a los templos.[1] Los cipreses son también ampliamente utilizados como setos medianeros ya que sus raíces son pivotantes, es decir, crecen en profundidad y no dañan los muros.
Como la gran mayoría de las coníferas, son de hoja perenne, pueden alcanzar los 20 m de altura con un diámetro aproximado de unos 60 cm. Su porte es piramidal, de crecimiento rápido en los primeros años de vida, ralentizándose después y pudiendo alcanzar los 300 años de vida. Poseen un tronco recto y de corteza delgada en la que se forman fisuras longitudinales. Las hojas son muy pequeñas (2-6 mm de longitud) con forma de escama, alineadas en parejas opuestas y decusadas.
Florece a finales del invierno y en un mismo ejemplar se producen flores masculinas y femeninas; las masculinas forman conos ovales de color amarillento y naranja oscuro que cuelgan de las puntas de las ramas. Las femeninas son ligeramente esféricas, se componen de alrededor de 12 escamas y al desarrollarse se convierten en una gálbula globular de 3x4 cm, de color verde al principio tornándose a rojizo y marrón al alcanzar la madurez.
Su madera es de color pardo amarillento claro, de textura fina y, generalmente, de grano recto; no es resinosa y suele desprenderse de ella un aroma similar al del cedro. Se la suele utilizar para la construcción de cajas, y las mejores selecciones de ella pueden utilizarse también en tablas decorativas, tornería, chapas de guitarras etc.l
Véase simbología del ciprés
El número de especies reconocidas de cipreses en todo el mundo varía bastante, entre 16 y 25 o quizá más. Esto es debido a que la mayor parte de las poblaciones son pequeñas y se encuentran aisladas, por lo que es difícil clasificarlas según el rango de especie, subespecie o variedad.
El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 1002–1003. 1753.[2] La especie tipo es: Cupressus sempervirens L.
Cupressus es el nombre latino del ciprés que de acuerdo con algunos autores proviene de "Cyprus" (Chipre), de donde es nativo y crece silvestre.
Estos cipreses tienden a tener conos con más escamas (entre 8-14, raramente 6 en C. funebris), cada escama con una ancha y corta cresta, no una espina. Cupressus sempervirens es la especie tipo del género, definiendo el nombre ciprés.
Estos cipreses tienden a tener conos con relativamente pocas escamas (entre 4-8, raramente más en C. macrocarpa), cada escama con una espina prominente y estrecha. Pruebas genéticas muy recientes evidencian que están menos emparentados con las especies del Viejo Mundo de lo que se pensaba anteriormente, teniendo más parentesco con los Callitropsis y Juniperus. Por lo tanto, se está considerando un cambio en la clasificación genérica en un futuro, ya sea a los Callitropsis o a un nuevo género.
Existen árboles de otros géneros que por analogía con Cupressus también son denominadas comúnmente "ciprés":
Cupressus es un género de árboles llamados comúnmente ciprés. Se han naturalizado en todas las regiones templadas del Hemisferio Norte, con las temperaturas y suelos adecuados y se pueden encontrar creciendo espontáneamente y de forma dispersa. Se cultivan comercialmente en África oriental, Sudáfrica y Nueva Zelanda.[cita requerida]
Muchas de las especies se cultivan como árbol ornamental en parques y jardines de Europa y en Asia se sitúan junto a los templos. Los cipreses son también ampliamente utilizados como setos medianeros ya que sus raíces son pivotantes, es decir, crecen en profundidad y no dañan los muros.
Küpress (Cupressus) on taimeperekond küpressiliste sugukonnast.
Küpressid on igihaljad okaspuud.
Sellesse perekonda arvatakse 16–25 liiki, kelle hulka kuuluvad näiteks:
Küpressi nime kandvad teised perekonnad:
Küpress (Cupressus) on taimeperekond küpressiliste sugukonnast.
Küpressid on igihaljad okaspuud.
Altzifreak edo nekostak (Cupressus) kupresazeoen familiako eta Cupressus generoko zuhaitzak dira. Tamaina handikoak eta forma askotakoak izan ohi dira. Hostoak ezkata-formakoak dira eta inbrikatuta egoten dira. Zurtoin zuzena eta lodia dute. Azala, fina da, grisa eta leuna gazteetan eta ilunagoa zaharragoetan.
Altzifreak edo nekostak (Cupressus) kupresazeoen familiako eta Cupressus generoko zuhaitzak dira. Tamaina handikoak eta forma askotakoak izan ohi dira. Hostoak ezkata-formakoak dira eta inbrikatuta egoten dira. Zurtoin zuzena eta lodia dute. Azala, fina da, grisa eta leuna gazteetan eta ilunagoa zaharragoetan.
Sypressit (Cupressus) on sypressikasvien (Cupressaceae) heimoon kuuluva kasvisuku.
Sypressit ovat ainavihantia, 5–40 metriä korkeita havupuita tai pensaita. Niiden neulaset ovat pehmeitä, 2–5 millimetrin pituisia, kasvavat pareittain toisiaan vastapäätä ja pysyvät puussa 3–5 vuotta. Nuorilla, enintään kahden vuoden ikäisillä taimilla neulaset ovat 5–15 millimetrin pituisia ja teräviä. Kävyt ovat 8–40 millimetrin pituisia, muodoltaan pallomaisia tai munan muotoisia ja kypsyvät 18–24 kuukauden kuluttua pölytyksestä. Siemenet ovat pieniä, 4–7 millimetrin pituisia, ja niihin liittyy kummallakin puolella kapea siipi.
Monet sypressilajit ovat hyvin sopeutuneet ajoittaisiin metsäpaloihin. Niiden siemenet voivat pysyä vuosia umpinaisen kävyn sisällä, kunnes emopuu on tuhoutunut palossa, minkä jälkeen siemenistä kasvavat taimet valtaavat avoimeksi tulleen kasvupaikan. Toisten lajien kävyt sen sijaan avautuvat kypsyttyään, jolloin siemenet pääsevät leviämään.
Sypressejä kasvaa laajalti pohjoisella pallonpuoliskolla lämpimässä ilmastossa kuten Pohjois- ja Keski-Amerikassa, Luoteis-Afrikassa, Lähi-idässä, Himalajalla, Etelä-Kiinassa, Italiassa ja Pohjois-Vietnamissa. Joidenkin lajien luontaista levinneisyysaluetta on vaikea määrittää, koska paikoitellen ne ovat runsailta viljelyksiltä levinneet ympäristöön.
Monia lajeja kasvatetaan puistoissa ja erityisen yleisesti myös hautausmailla koristepuina, Aasiassa myös temppelien ympärillä. Muutamia lajeja kasvatetaan puuaineensa vuoksi, joka voi olla hyvin kestävää.
Sypressilajien lukumäärästä tutkijat eivät ole päässeet yksimielisyyteen. Eri lähteissä niitä ilmoitetaan olevan 16–25 lajia. Tämä johtuu siitä, että niitä esiintyy monin paikoin pieninä ja eristyneinä populaatioina, joista on vaikea selvittää, muodostavatko ne oman lajinsa vai ainoastaan jonkin alalajin tai muunnoksen. Viime aikoina tunnustettujen lajien lukumäärä on ollut vähenemään päin, ja eräitä ennen eri lajeiksi katsottuja muotoja pidetään nykyisin vain alalajeina.
Puutarhoissa yleisesti kasvatettu leylandinsypressi (Cupressus × leylandii) on syntynyt montereynsypressin ja nutkansypressin risteytymänä. Nutkansypressiä pidettiin pitkään valesypressien (Chamaecyparis) sukuun kuuluvana ja nykyään se luetaan vaihtelevasti kuuluvaksi joko sypresseihin, sukuun Callitropsis tai sukuun Xanthocyparis.[1]
Nimeä sypressi käytetään myös eräistä tähän sukuun kuulumattomista, mutta samaan heimoon kuuluvista kasveista. Sellaisia ovat valesypressit[2], joihin kuuluu muun muassa hernesypressi (Chamaecyparis pisifera), suosypressit (Taxodium), deltasypressit (Glyptostrobus), sädesypressit (Callitris), patagoniansypressi (Fitzroya cupressoides), ristisypressi (Pilgerodendron uviferum), atlassypressi (Tetraclinis articulata).
Vanhan mantereen sypressien kävyissä on useimmiten 8–14 käpysuomua, paitsi kiinansypressillä (Cupressus funebris), jolla niitä on vain 6. Tunnetuin laji on Välimerenmaissa kasvava välimerensypressi (Cupressus sempervirens), joka on suvun tyyppilaji. Lajeista Cupressus vietnamensis on läheisempää sukua amerikkalaisille lajeille kuin muille vanhan maailman lajeille, jonka vuoksi eräät tutkijat sijoittavatkin sen sukuun Callitropsis tai sukuun Xanthocyparis.[1]
Uuden mantereen sypressien kävyissä on yleensä vain 4–8 käpysuomua, vain montereynsypressillä (Cupressus macrocarpa) niitä on enemmän. Uudemmat tutkimukset viittaavat siihen, etteivät ne ole niin läheistä sukua Vanhan mantereen sypresseille kuin aikaisemmin on luultu. Eräät tutkijat sijoittavat ne omaan sukuunsa Callitropsis, toiset taas sijoittavat vain nutkansypressin (Cupressus nootkatensis) sukuun Callitropsis ja muut amerikkalaiset lajit sukuun Hesperocyparis.[1]
Sypressit (Cupressus) on sypressikasvien (Cupressaceae) heimoon kuuluva kasvisuku.
Cupressus
Cupressus, le Cyprès est un genre d'arbres sempervirents de la famille des Cupressaceae, originaires des régions tempérées chaudes de l'hémisphère nord. Le nombre d'espèces incluses dans ce genre varie selon les auteurs de 16 à 31, voire plus. De nombreuses espèces sont cultivées comme arbres d'ornement. Le Cyprès commun est un arbre représentatif de la flore méditerranéenne, l'arbre des cimetières, symbole du deuil dans le monde méditerranéen. Les Cyprès sont des conifères.
Le nom générique Cupressus est le nom latin du Cyprès commun. Ce nom dérive de Cyparisse, personnage de la mythologie grecque, fils de Télèphe, qui fut changé en cyprès par Apollon.
Les Cyprès sont des arbres ou des arbustes buissonnants, sempervirents, pouvant atteindre une hauteur de 5 à 40 mètres.
Ses racines sont lignifiées, ce qui lui permet de rester stable malgré sa grande taille.
Les feuilles sont en forme d'écailles triangulaires de 2 à 6 mm de long, disposées par paires opposées-décussées recouvrant totalement les rameaux. Elles persistent de 2 à 4 ans. Il existe une forme juvénile, en forme d'aiguilles de 5 à 15 mm de long, rencontrées sur les jeunes sujets de 1 à 3 ans (parfois plus). Elles peuvent être confondues avec les feuilles des genévriers de la section Sabina, mais elles ne sont jamais piquantes[1].
Les inflorescences mâles et femelles sont séparées mais présentes sur le même pied, sous forme de cônes globuleux soit staminés, soit pistillés. Les cônes femelles globuleux ou ovoïdes, de 8 à 40 mm de long, sont formés de 4 à 14 écailles également disposées par paires opposées-décussées. Elles atteignent leur maturité en 18 à 24 mois après la pollinisation. Les écailles vertes ou gris-bleuté peuvent sentir la citronnelle ou la résine lorsqu'on les froisse.
Les graines sont petites, mesurant de 4 à 7 mm de long. Elles portent deux ailes, de part et d'autre de la graine.
Citation de Pablo Néruda dans J'avoue que j'ai vécu (1974) : « - Les cyprès des Guaïtecas me barrent le chemin… C'est un monde vertical : une nation d'oiseaux, une foule de feuilles. »
Les Cyprès sont originaires de localités éparses dans les grandes régions tempérées chaudes ou subtropicales de l'hémisphère nord. Leur aire d'origine comprend l'ouest de l'Amérique du Nord et l'Amérique centrale, le nord de l'Afrique, le Moyen-Orient, l'Himalaya, la Chine méridionale et le nord du Viet Nam.
De nombreuses espèces sont couramment cultivées comme plantes d'ornement dans les parcs et jardins, et en Asie autour des temples. Les Cyprès sont également utilisés dans le bassin méditerranéen pour constituer des haies brise-vent. Dans certaines régions, il est devenu difficile de distinguer leur aire de distribution originelle du fait de l'extension et de l'ancienneté des cultures.
Quelques espèces sont appréciées pour leur bois qui peut être très durable. Le bois de cyprès est utilisé pour la facture de clavecins de tradition italienne.
Bien sec (plus d'un an de séchage) il peut être utilisé comme combustible ...
Le Cyprès de Leyland, arbre à croissance très rapide, très utilisé dans les jardins notamment pour faire des haies, est un hybride du Cyprès de Monterey ; son autre parent est le Cyprès de Nootka qui était classé de manière erronée dans un genre voisin Chamaecyparis.
En Inde, le Cyprès est un arbre ou un arbuste commun dans les jardins publics ou privés ; son nom local en hindi est मोरपंखी, littéralement « à plumes de paon ».
Les cônes ou noix de Cyprès sont utilisés en décoction contre les varices et pour soulager les jambes lourdes. L'huile essentielle de Cupressus sempervirens, le Cyprès traditionnellement planté dans les cimetières du Sud de l'Europe, est d'une grande utilité en aromathérapie et phytothérapie[3].
Dans l'archipel de Chiloé au Chili, le bois du Fitzroya cupressoides (alerce en castillan) est traditionnellement utilisé pour protéger des intempéries les façades des maisons et des églises, ainsi que pour la construction navale.
Les pollens de Cyprès sont responsables d'allergies (pollinoses) et peuvent être transportés par le vent sur plusieurs dizaines de kilomètres. Ainsi, le Plan Régional Santé-Environnement (PRSE 2 Languedoc-Roussillon 2010-2014) identifie par son action 10, la prévention des allergies dues aux pollens et indique :« L’allergie au pollen de Cupressacées (et en particulier de Cyprès) est reconnue comme une priorité de santé publique en Languedoc-Roussillon ».
Le Plan Local d'Urbanisme (PLU), par son réglement (article 13), peut permettre de fixer des règles en matière de diversification des espèces végétales. Le Réseau national de surveillance aérobiologique (RNSA) a notamment établi une liste de plantes allergisantes ainsi qu'un guide d'information de la végétation en ville pour "planter sans allergie" .
La symbolique du cyprès est depuis bien longtemps, au moins l'antiquité grecque, celle de la vie éternelle : son feuillage est toujours vert, avec toujours des fruits, son bois, quasi imputrescible, avec une odeur d'encens. C'est pourquoi il est utilisé pour la fabrication des cercueils des papes, souvent aussi pour ceux des dignitaires civils ou religieux et autres grands de ce monde. Autour des tombes, les cyprès étaient généralement plantés par deux pour les adultes (couples) ou isolés pour les enfants.[réf. nécessaire]
Dans tout le midi méditerranéen, c'est « l'arbre des cimetières », associé à la mort, d'où des expressions comme « dormir sous un cyprès », c'est-à-dire être mort, et « le cyprès, on l'aime mieux de loin que de près ».[réf. nécessaire]
Dans le langage des fleurs, le cyprès symbolise la tristesse et le deuil[4].
D'autres espèces sont désignées par le nom vernaculaire de « cyprès ». Ce sont soit des espèces appartenant aux genres Chamaecyparis et Widdringtonia, parents éloignés du genre Cupressus, soit des plantes appartenant à la famille des Cupressaceae ayant certains caractères ressemblants avec les vrais cyprès.
Genre Widdringtonia
En Iran, dans la ville de Yazd se trouve un des plus vieux cyprès du monde, le Cyprès d'Abarqu, puisqu'il est âgé d'environ 4500 ans[7]
Cupressus
Cyprès de Schickenburg ((Tyrol du Sud, Autriche).Cupressus, le Cyprès est un genre d'arbres sempervirents de la famille des Cupressaceae, originaires des régions tempérées chaudes de l'hémisphère nord. Le nombre d'espèces incluses dans ce genre varie selon les auteurs de 16 à 31, voire plus. De nombreuses espèces sont cultivées comme arbres d'ornement. Le Cyprès commun est un arbre représentatif de la flore méditerranéenne, l'arbre des cimetières, symbole du deuil dans le monde méditerranéen. Les Cyprès sont des conifères.
Le nom générique Cupressus est le nom latin du Cyprès commun. Ce nom dérive de Cyparisse, personnage de la mythologie grecque, fils de Télèphe, qui fut changé en cyprès par Apollon.
Os alciprestes ou cipreses[1] son árbores coníferas do xénero Cupressus. Téñense naturalizado en moitas rexións temperadas do Hemisferio Norte, especialmente de clima mediterráneo, coas temperaturas e solos axeitados, medrando espontaneamente e polo xeral de xeito espallado. Cultívanse comercialmente en África oriental, Suráfrica e Nova Zelandia. Moitas das especies cultívanse coma árbore ornamental en parques e xardíns de Europa. En Galicia só os atopamos en xardíns formais, sendo comúns na xardinaxe de pazos e cemiterios, especialmente a especie Cupressus sempervirens.
O termo galego alcipreste ou ciprés provén do provenzal cipres, e este do latín serodio cypressus. Ademais existen variedades dialectais coma aciprés, acipreste, alciprés ou cipreste.
Como todas as coníferas, son de folla persistente, poden acadar os 20 m de altura cun diámetro aproximado duns 60 cm. O seu porte é piramidal, de crecemento rápido nos primeiros anos de vida, indo máis amodo despois até acadar arredor dos 300 anos de vida. Posúen un tronco recto e de casca magra na que se forman fendas lonxitudinais. As follas son miudiñas (2–6 mm de lonxitude) con forma de escama tipo frouma, aliñadas en parellas opostas e decusadas.
Florea a finais do inverno e nun mesmo exemplar prodúcense flores masculinas e femininas; as masculinas forman conos ovais de cor verdosa que penduran das puntas das pólas. Os femininos son lixeiramente esféricos, compostos arredor de 12 escamas que ao se desenvolver se tornan nun gálbulo globular de 3x4 cm, de cor verde ao principio virándose avermellado e marrón ao acadar a madureza. Produce un froito semellante a unha noz, chamado popularmente en galego mazá. A súa semente é negra e miúda.
A madeira dos alciprestes, resinosa e odorífera (semellante ao cheiro da madeira de cedro), é moi apreciada para construcións xa que non lle entra a couza. Ten unha cor parda amarelenta clara, de textura fina e, xeralmente, de gran recto. Adóitase empregar para a elaboración de caixas, e a mellor escolla de madeira pode empregarse para táboas decorativas, tornaría ou chapas de guitarras.
Moitas especies e variedades son de uso ornamental.
Tres exemplares de alciprestes aparecen no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia, que demostra o cultivo como ornamental deste xénero dende hai séculos.
Considérase, en culturas como a galega, símbolo da morte, por iso abunda nos cemiterios. En Galicia tamén é unha árbore aristocrática por excelencia, por iso aparece nas hortas e xardíns de pazos, casas grandes e mosteiros.
Rosalía de Castro fala dos alciprestes na súa obra Follas Novas (p. 197, 2a edic.):
De Galicia os cimiterios, c'os seus alciprestes altos;
c'os seus olivos escuros, i os seus homildes osarios;
todos de frores cobertos, frescos com'os nosos campos;
pol-as mañáns melancónicos, 'e nas tardes solitarios,...
Tamén no folclore popular é nomeado en diversos ditos:
O alcipreste non se rega, porque crece coa lentura.
Os alciprestes, como os fidalgos, poucos, soilos e altos.
Eu subín a un alcipreste, Nunca tan alta me vín; Se o alcipreste é a morte, Eu para morrer nacín.
Eu rubín a un alcipreste, Cheguei ao medio e caín; O alcipreste ten a morte, Eu para morrer nacín.
Alcipreste, rei das aves, Amparo dos paxariños; Cando te deixe de amar, Ja as aves non farán niño.
Se soubera que ti viñas, Como de certo viñeche, Mandara varrer a rúa, Con ramiños de alcipreste.
O número de especies recoñecidas de alciprestes en todo o mundo varía bastante, entre 16 e 25 ou se cadra máis. Isto é por mor a que a meirande parte das poboacións son pequenas e se atopan illadas, polo que non é doado as clasificar segundo o rango de especie, subespecie ou variedade.
Estes alciprestes adoitan ter estróbilos con máis escamas (entre 8-14, raramente 6 en C. funebris), cada escama cunha larga e curta crista, non unha espiña. Cupressus sempervirens é a especie tipo do xénero, a máis común en Galicia, e que define o nome alcipreste ou ciprés.
Estes alciprestes acostuman ter estróbilos con relativamente poucas escamas (entre 4-8, raramente máis en C. macrocarpa), cada escama cunha espiña prominente e estreita. Probas xenéticas moi recentes evidencian que están menos emparentados coas especies do Vello Mundo do que se pensaba anteriormente, tendo máis parentesco cos Callitropsis e Juniperus. Polo tanto, estase considerando un cambio na clasificación xenérica nun futuro, xa for aos Callitropsis ou a un novo xénero.
Existen árbores doutros xéneros que por analoxía con Cupressus tamén son denominadas comunmente "ciprés" ou alcipreste:
Os alciprestes ou cipreses son árbores coníferas do xénero Cupressus. Téñense naturalizado en moitas rexións temperadas do Hemisferio Norte, especialmente de clima mediterráneo, coas temperaturas e solos axeitados, medrando espontaneamente e polo xeral de xeito espallado. Cultívanse comercialmente en África oriental, Suráfrica e Nova Zelandia. Moitas das especies cultívanse coma árbore ornamental en parques e xardíns de Europa. En Galicia só os atopamos en xardíns formais, sendo comúns na xardinaxe de pazos e cemiterios, especialmente a especie Cupressus sempervirens.
Čempres (cimpres, čipreš, čepriš, lat. Cupressus), biljni rod stabala iz porodice Cupressaceae. Najčešći su obični čempres (lat. Cupressus sempervirens) i arizonski čempres (lat. Cupressus arizonica). U narodu se imenom čempres nazivaju i biljke iz rodova Chamaecyparis, Thuja, Cupressocyparis, no znanstveno imaju druga imena.
Čempres je stablo koje u visinu raste i do 25 metara. Kora stabla smeđocrvene je boje tamnijih nijansi, koja u starijih primjeraka postaje svijetlosiva i puca u plosnatim ljuskama. Krošnje stabla različitih su oblika, no uske su kod većine primjeraka.
Razmnožava se sjemenom i raste neobično velikom brzinom. Ne podnosi jake hladnoće, voli vlažan zrak, i nije osjetljiv na vrstu tla.
U grčkoj mitologiji, čempres je povezan s Hadom, bogom podzemlja i mrtvih.
Čempres (cimpres, čipreš, čepriš, lat. Cupressus), biljni rod stabala iz porodice Cupressaceae. Najčešći su obični čempres (lat. Cupressus sempervirens) i arizonski čempres (lat. Cupressus arizonica). U narodu se imenom čempres nazivaju i biljke iz rodova Chamaecyparis, Thuja, Cupressocyparis, no znanstveno imaju druga imena.
Cypresa (Cupressus) je ród ze swójby cypresowych rostlinow (Cupressaceae).
Wobsahuje sćěhowace družiny:
Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}
. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.
Genus Cupressus adalah salah satu dari beberapa genera dalam familia Cupressaceae yang memiliki nama umum cypress; untuk yang lain, lihat cypress. Genus ini dianggap sebagai kelompok polifiletik. Berdasarkan analisis genetik dan morfologi, genus Cupressus ada dalam subfamili Cupressoideae.[1][2] Nama umum berasal dari bahasa Prancis Kuno cipres dan dari bahasa Latin cyparissus, yang merupakan Latinisasi dari bahasa Yunani κυπάρισσος (kypárissos).[3]
Seperti diperlakukan saat ini, cypress ini asli dari daerah-daerah yang tersebar di terutama daerah beriklim sedang hangat di belahan bumi utara, termasuk Amerika Utara bagian barat, Amerika Tengah, barat laut Afrika, Timur Tengah, Himalaya, Tiongkok selatan dan Vietnam utara. Seperti konifer lainnya, budidaya ekstensif telah menghasilkan berbagai bentuk, ukuran dan warna, yang tumbuh di taman dan kebun di seluruh dunia.[4] Mereka adalah pohon yang hijau sepanjang tahun atau semak besar, tumbuh hingga tinggi 5–40 m. Daunnya seperti sisik, panjangnya 2–6 mm, diatur dalam pasangan decussate berlawanan, dan bertahan selama tiga sampai lima tahun. Pada tumbuhan muda sampai usia dua tahun, daunnya seperti jarum dan panjangnya 5–15 mm. Runjungnya memiliki panjang 8–40 mm, bulat atau bulat telur dengan empat sampai 14 sisik yang diatur berpasangan decussate berlawanan; mereka matang dalam 18–24 bulan dari penyerbukan. Bijinya kecil, panjangnya 4–7 mm, dengan dua sayap yang sempit, satu di sepanjang setiap sisi benih.
Banyak dari spesies yang teradaptasi dengan kebakaran hutan, menahan biji mereka selama bertahun-tahun di runjung tertutup sampai pohon induk dibunuh oleh api; biji kemudian dilepaskan untuk mengkolonisasi tanah yang terbakar. Dalam spesies lain, kerucut membuka pada saat matang untuk melepaskan biji.
Banyak spesies ditanam sebagai pohon hias di taman dan, di Asia, di sekitar kuil; di beberapa daerah, distribusi asli sulit untuk dibedakan karena budidaya ekstensif. Beberapa spesies ditumbuhkan untuk kayunya, yang bisa sangat tahan lama. Hibrida yang tumbuh cepat cypress Leyland, banyak digunakan di kebun, menarik salah satu induknya dari genus ini (cypress Monterey C. macrocarpa); orang tua lainnya, cypress Nootka, juga kadang-kadang diklasifikasikan dalam genus ini, atau dalam genus terpisah Xanthocyparis, tetapi di masa lalu biasanya di Chamaecyparis.
Genus Cupressus adalah salah satu dari beberapa genera dalam familia Cupressaceae yang memiliki nama umum cypress; untuk yang lain, lihat cypress. Genus ini dianggap sebagai kelompok polifiletik. Berdasarkan analisis genetik dan morfologi, genus Cupressus ada dalam subfamili Cupressoideae. Nama umum berasal dari bahasa Prancis Kuno cipres dan dari bahasa Latin cyparissus, yang merupakan Latinisasi dari bahasa Yunani κυπάρισσος (kypárissos).
Seperti diperlakukan saat ini, cypress ini asli dari daerah-daerah yang tersebar di terutama daerah beriklim sedang hangat di belahan bumi utara, termasuk Amerika Utara bagian barat, Amerika Tengah, barat laut Afrika, Timur Tengah, Himalaya, Tiongkok selatan dan Vietnam utara. Seperti konifer lainnya, budidaya ekstensif telah menghasilkan berbagai bentuk, ukuran dan warna, yang tumbuh di taman dan kebun di seluruh dunia. Mereka adalah pohon yang hijau sepanjang tahun atau semak besar, tumbuh hingga tinggi 5–40 m. Daunnya seperti sisik, panjangnya 2–6 mm, diatur dalam pasangan decussate berlawanan, dan bertahan selama tiga sampai lima tahun. Pada tumbuhan muda sampai usia dua tahun, daunnya seperti jarum dan panjangnya 5–15 mm. Runjungnya memiliki panjang 8–40 mm, bulat atau bulat telur dengan empat sampai 14 sisik yang diatur berpasangan decussate berlawanan; mereka matang dalam 18–24 bulan dari penyerbukan. Bijinya kecil, panjangnya 4–7 mm, dengan dua sayap yang sempit, satu di sepanjang setiap sisi benih.
Banyak dari spesies yang teradaptasi dengan kebakaran hutan, menahan biji mereka selama bertahun-tahun di runjung tertutup sampai pohon induk dibunuh oleh api; biji kemudian dilepaskan untuk mengkolonisasi tanah yang terbakar. Dalam spesies lain, kerucut membuka pada saat matang untuk melepaskan biji.
Banyak spesies ditanam sebagai pohon hias di taman dan, di Asia, di sekitar kuil; di beberapa daerah, distribusi asli sulit untuk dibedakan karena budidaya ekstensif. Beberapa spesies ditumbuhkan untuk kayunya, yang bisa sangat tahan lama. Hibrida yang tumbuh cepat cypress Leyland, banyak digunakan di kebun, menarik salah satu induknya dari genus ini (cypress Monterey C. macrocarpa); orang tua lainnya, cypress Nootka, juga kadang-kadang diklasifikasikan dalam genus ini, atau dalam genus terpisah Xanthocyparis, tetapi di masa lalu biasanya di Chamaecyparis.
Ættkvíslin Cupressus[1][2] er ein af nokkrum ættkvíslum í ættinni Cupressaceae sem eru almennt kallaðar cypress á erlendum málum.. Almenna heitið kemur úr gamalli frönsku: cipres og þaðan aftur úr latínu cyparissus, sem er latneskun á gríska κυπάρισσος (kypárissos).[3] Nafnið tengist sögninni um Kyparissos, einum elskhuga Apollons sem drap uppáhaldshjört Appolons og var breytt í sýprus. Því var trúað í forn-grikklandi að sýprustré væru helguð gyðunni Artemis.
Margar tegundir eru ræktaðar sem prýðistré í almenningsgörðum, og í Asíu kring um hof; á sumum svæðum er erfitt að meta náttúrulega útbreiðslu vegna víðtækrar ræktunar. Nokkrar tegundir eru ræktaðar vegna timbursins, sem getur verið mjög endingargott.
Fjöldi tegunda sem er viðurkenndur er mjög breytilegur, frá 16 til 25 eða meira eftir því hvaða heimildum er farið eftir, vegna þess að flestir stofnarnir eru smáir og einangraðir, og hvort þeir eigi að fá að vera tegund eða undirtegund eða afbrigði er erfitt að fastslá. Núverandi skoðun er sú að viðurkenndar tegundir eigi að vera færri heldur en fleiri; þegar þrengri greining á tegundum er notuð, eru afbrigðin hér á listanum sjálfstæðar tegundir. Sjá einnig nýjaheims tegundir (að neðan) um líklega breytingu á stöðu ættkvíslarinnar í framtíðinni.
Gamla heims sýprus eru frekar með fleiri köngulskeljar (8–14 köngulskeljar, sjaldan 6 hjá C. funebris), hver köngulskel með stuttan breiðan bakka, ekki tein. C. sempervirens er einkennistegund ættkvíslarinnar Cupressus.
Nýjaheims sýprusar eiga frekar til að vera með köngla með færri köngulskeljum (4-8 köngulskeljar, sjaldan meira en C. macrocarpa), hver köngulskel með oft greinilegan mjóan tein. Nýlegar erfðarannsóknir[4] sýnir að þær eru minna skyldar gamla heims sýprusum en áður var haldið, eru skyldari Xanthocyparis og Juniperus heldur en afgangnum af Cupressus. Þessar tegundir hafa nýlega[5] verið fluttar í Callitropsis.
Allar tegundir í ættkvíslinni Cupressus, ásamt nýja-heims Cupressus (nú Callitropsis), eru mjög ofnæmisvaldandi, og eru með einkunnina 10 á OPALSofnæmiskvarðanum. Í hlýju Miðjarðarhafs loftslagi losa þessar tegundir mikið magn af frjókornum í um sjö mánuði á hverju ári.[6]
Ættkvíslin Cupressus er ein af nokkrum ættkvíslum í ættinni Cupressaceae sem eru almennt kallaðar cypress á erlendum málum.. Almenna heitið kemur úr gamalli frönsku: cipres og þaðan aftur úr latínu cyparissus, sem er latneskun á gríska κυπάρισσος (kypárissos). Nafnið tengist sögninni um Kyparissos, einum elskhuga Apollons sem drap uppáhaldshjört Appolons og var breytt í sýprus. Því var trúað í forn-grikklandi að sýprustré væru helguð gyðunni Artemis.
Cupressus L., 1753 è un genere di piante della famiglia Cupressaceae (cipressi in senso ampio) comprendente alberi anche di notevoli dimensioni, alti fino a 50 metri, con chioma generalmente affusolata, piramidale, molto ramificata e rametti cilindrici con numerosissime foglie.
I cipressi sono alberi sempreverdi con foglie ridotte a squame, strettamente addossate le une alle altre o divaricate all'apice, secondo le specie. In alcune specie, le foglie schiacciate rilasciano un caratteristico odore. Il colore delle foglie è molto scuro nel cipresso diffuso in Italia (Cupressus sempervirens), ma in altre specie è più chiaro (Cupressus macrocarpa) e persino verdazzurro (Cupressus arizonica).
I coni megasporangiati, detti galbuli, sono legnosi, tondeggianti, divisi in un certo numero di squame che si separano a maturità.
Il genere è diffuso in tutte le regioni a clima caldo o temperato-caldo, anche arido, dell'emisfero settentrionale: America settentrionale e centrale, Europa meridionale, Africa settentrionale, Asia dal Vicino Oriente fino alla Cina e al Vietnam. Più di metà delle specie sono originarie del ristretto triangolo formato da California, Arizona e Messico. Esistono cipressi anche nel cuore del deserto del Sahara.
Alcune specie di cipressi hanno avuto successo a scopo ornamentale e sono state piantate nelle regioni a clima caldo o temperato di quasi tutto il mondo. Tra questi troviamo il cipresso toscano, Cupressus arizonica, e le amate cultivar Goldcrest e willma di Cupressus macrocarpa, specie endemica di una piccolissima parte della California, Monterey. Anche se diffusa in tutto il mondo a scopo ornamentale, la specie è classificata "in pericolo di estinzione" nel suo areale.
È l'albero tipico dei cimiteri perché le sue radici, scendendo a fuso nella terra in profondità invece che svilupparsi in orizzontale (come per le querce e gli altri alberi a chioma larga), non danno luogo a interferenze con le sepolture circostanti.
Il genere Cupressus comprende una ventina di specie (il numero varia a seconda degli autori).
Associato al culto dei morti fin dall'antichità, il cipresso è simbolo di vita eterna in alcune civiltà orientali, specialmente in Persia, nell'area della religione di Zoroastro (600 a.C.).
Per i Greci – muovendo dal mito di Ciparisso, un giovane che per errore uccise il suo cervo molto amato e che, per liberare dal dolore, Apollo, movendosi a pietà, trasformò in un cipresso – l'albero era legato al lutto (cioè al dolore che si prova a causa della morte di qualcuno particolarmente amato). I Romani e gli Etruschi riprenderanno l'eredità greca del cipresso come albero sacro, legato al lutto e al funerale, oltre che a motivi ornamentali.
In ambito cristiano, il cipresso – insieme alla palma, al cedro e all'ulivo – è ritenuto uno dei quattro legni con cui fu costruita la croce di Gesù.
Tra i cipressi di particolare rilevanza, in qualche caso anche individuale, nell'ambito del paesaggio italiano, si ricordano il cosiddetto Cipresso di Michelangelo, conservato forse fin dalla costruzione della Certosa delle Terme nel chiostro dell'edificio, situato di fronte alla Stazione Termini in Roma (oggi inglobato nel Museo Nazionale Romano); il "Cipresso di San Francesco" a Verucchio (RN), monumento vegetale di oltre 700 anni situato nel chiostro di un monastero francescano; la cipresseta di Fontegreca nel Parco Regionale del Matese (CE). Anche il viale dei Cipressi immortalato dal poeta Giosuè Carducci nell'opera Davanti San Guido, che, con uno sviluppo rettilineo di quasi 4 chilometri collega Bolgheri all'oratorio di San Guido, è soggetto a tutela nell'ambito del patrimonio storico nazionale.
Cupressus L., 1753 è un genere di piante della famiglia Cupressaceae (cipressi in senso ampio) comprendente alberi anche di notevoli dimensioni, alti fino a 50 metri, con chioma generalmente affusolata, piramidale, molto ramificata e rametti cilindrici con numerosissime foglie.
Cupressus (e verbo Graeco κυπάρισσος) est genus arborum cuius species in oris Maris nostri usque ad Sinam septentrionalem atque in America occidentali crescunt.
Symbolum mortis et res funerarilis putatur etiam Arnoldus Boecklin (Insula mortuorum) et Vincentius van Gogh cupressum pinxerunt.
Cupressus (e verbo Graeco κυπάρισσος) est genus arborum cuius species in oris Maris nostri usque ad Sinam septentrionalem atque in America occidentali crescunt.
Symbolum mortis et res funerarilis putatur etiam Arnoldus Boecklin (Insula mortuorum) et Vincentius van Gogh cupressum pinxerunt.
Kiparisas (lot. Cupressus) – pušūnų (Pinophyta) skyriaus, kiparisinių (Cupressaceae) šeimos plikasėklių augalų gentis. Auga daugiausia šiaurės pusrutulio šiltojo klimato srityse – Šiaurės Amerikos, Azijos, Afrikos žemynuose.
Kiparisų gentyje žemi, vidutiniai ir labai aukšti, nuo 5 iki 95 m[1][2] aukščio visžaliai krūmai arba medžiai. Spygliai minkšti, paplokšti, žvynelių pavidalo. Kankorėžiai 8-40 mm ilgio, sferiški arba kiaušiniški. Kiparisai yra dekoratyvūs, nuo seno naudojami sodų, alėjų, kapinių, parkų apželdinimui. Stambiausia ir aukščiausia gentyje rūšis – butaninis kiparisas, augantis rytų Himalajų regione.
Priklausomai nuo įvairių šaltinių sistematikos išskiriama 16-25 kiparisų rūšys. Remiantis The Plant List, išskiriama 19 rūšių, kurios žemiau nurodytos kartu su jų varietais[3]:
Iliustruotas Lietuvos augalų genčių vardynas · Lietuvos vietinės medžių ir krūmų rūšys · Lietuvos išskirtiniai medžiai · Lietuvos svetimžemė dendroflora · Pasaulio išskirtiniai medžiai
Miškas · Miško skliautas · Lietuvos miškai · Pasaulio miškai (šalys pagal miškų plotą) · Miškų nykimas (neteisėtas miško kirtimas)
Miškininkystė (ekologinė miškininkystė) · Miško atkūrimas · Įveisimas · Miškų ūkis · Miškų urėdija · Girininkija · Eiguva · Lietuvos miškų institutas
Kiparisas (lot. Cupressus) – pušūnų (Pinophyta) skyriaus, kiparisinių (Cupressaceae) šeimos plikasėklių augalų gentis. Auga daugiausia šiaurės pusrutulio šiltojo klimato srityse – Šiaurės Amerikos, Azijos, Afrikos žemynuose.
Kiparisų gentyje žemi, vidutiniai ir labai aukšti, nuo 5 iki 95 m aukščio visžaliai krūmai arba medžiai. Spygliai minkšti, paplokšti, žvynelių pavidalo. Kankorėžiai 8-40 mm ilgio, sferiški arba kiaušiniški. Kiparisai yra dekoratyvūs, nuo seno naudojami sodų, alėjų, kapinių, parkų apželdinimui. Stambiausia ir aukščiausia gentyje rūšis – butaninis kiparisas, augantis rytų Himalajų regione.
Cipreses (Cupressus) ir ciprešu dzimtas ģints. Ģintī ir apvienotas ap 30 ciprešu sugām. Tas tiek grupētas Vecās pasaules sugās un Jaunās pasaules sugās. Latvijā cipreses tiek audzētas tikai kā krāšņumaugi. To dabiskais izplatības areāls ir subtropu josla.
Cipreses (Cupressus) ir ciprešu dzimtas ģints. Ģintī ir apvienotas ap 30 ciprešu sugām. Tas tiek grupētas Vecās pasaules sugās un Jaunās pasaules sugās. Latvijā cipreses tiek audzētas tikai kā krāšņumaugi. To dabiskais izplatības areāls ir subtropu josla.
Cupressus is de botanische naam van een geslacht uit de cipresfamilie (Cupressaceae). Er is eigenlijk nooit exacte overeenstemming geweest over welke soorten tot dit geslacht horen. Sommige auteurs houden zelf vast aan het idee dat het overbodig is Chamaecyparis als afzonderlijk geslacht te erkennen en willen alle Chamaecyparis-soorten invoegen bij Cupressus. Dat is echter wel een uitzonderlijk standpunt.
Ook vandaag de dag is er volop commotie rond de exacte omschrijving van Cupressus. De bekendste vertegenwoordiger van het geslacht is Cupressus sempervirens.
De Nederlandse naam voor dit geslacht is Cipres, maar deze naam wordt ook gebruikt in bredere zin.
Cupressus is de botanische naam van een geslacht uit de cipresfamilie (Cupressaceae). Er is eigenlijk nooit exacte overeenstemming geweest over welke soorten tot dit geslacht horen. Sommige auteurs houden zelf vast aan het idee dat het overbodig is Chamaecyparis als afzonderlijk geslacht te erkennen en willen alle Chamaecyparis-soorten invoegen bij Cupressus. Dat is echter wel een uitzonderlijk standpunt.
Ook vandaag de dag is er volop commotie rond de exacte omschrijving van Cupressus. De bekendste vertegenwoordiger van het geslacht is Cupressus sempervirens.
De Nederlandse naam voor dit geslacht is Cipres, maar deze naam wordt ook gebruikt in bredere zin.
Rijpe kegels van Cupressus arizonicaSypresslekten (Cupressus) er en gruppe av bartrær innenfor sypressfamilien (Cupressaceae). Slekten er opprinnelig i Asia, Nord-Amerika og rundt Middelhavet. Den omfatter i Nord-Amerika arter som tidvis gis et eget slektsnavn, Gullsypresslekten eller nutkasypresslekten (Callitropsis). I norsk nomenklatur opererer man dessuten ofte med nutkasypress som en egen slekt – Nutkasypresslekten (Chamaecyparis)[1], men internasjonalt regnes denne arten siden år 2000 til sypresslekten, og Chamaecyparis kalles normalt «dvergsypresslekten».
Artene blir 5-40 meter høye, konglene 1-4 cm lange. Flere av artene sprer seg ved å bevare frøene i lukkede kongler under skogbrann, og kolonisere det nybrente landskapet etter at moderplanten er ødelagt.
Det er 16-25 arter i denne slekten. Arten nutkasypress – tidligere Chamaecyparis nootkatensis – ble lenge regnet til dvergsypresslekten, men DNA-analyse og genetisk systematikk (Gadek et al., 2000) har ført den tilbake til sitt opprinnelige navn og plassering fra 1824-41 i sypresslekten – som Cupressus nootkatensis. Enkelte amerikanske forskere mener dens slektninger også kan utgjøre en egen slekt/gruppe: gullsypresslekten (Callitropsis), under artsnavnet Callitropsis nootkatensis.
Gullsypresslekten brukes tidvis til å betregne sypressene i den nye verden Amerika, herunder nutkasypressen, men her regnes de nedenfor under Cupressus under «Nord-Amerika»
Det følgende er et utvalg arter:
Eurasia
Nord-Amerika (artene tidvis kalt Gullsypressletken eller Nutkasypresslekten, Callitropsis)
Sypresslekten (Cupressus) er en gruppe av bartrær innenfor sypressfamilien (Cupressaceae). Slekten er opprinnelig i Asia, Nord-Amerika og rundt Middelhavet. Den omfatter i Nord-Amerika arter som tidvis gis et eget slektsnavn, Gullsypresslekten eller nutkasypresslekten (Callitropsis). I norsk nomenklatur opererer man dessuten ofte med nutkasypress som en egen slekt – Nutkasypresslekten (Chamaecyparis), men internasjonalt regnes denne arten siden år 2000 til sypresslekten, og Chamaecyparis kalles normalt «dvergsypresslekten».
Vanlig sypress - Cupressus sempervirens.Artene blir 5-40 meter høye, konglene 1-4 cm lange. Flere av artene sprer seg ved å bevare frøene i lukkede kongler under skogbrann, og kolonisere det nybrente landskapet etter at moderplanten er ødelagt.
Det er 16-25 arter i denne slekten. Arten nutkasypress – tidligere Chamaecyparis nootkatensis – ble lenge regnet til dvergsypresslekten, men DNA-analyse og genetisk systematikk (Gadek et al., 2000) har ført den tilbake til sitt opprinnelige navn og plassering fra 1824-41 i sypresslekten – som Cupressus nootkatensis. Enkelte amerikanske forskere mener dens slektninger også kan utgjøre en egen slekt/gruppe: gullsypresslekten (Callitropsis), under artsnavnet Callitropsis nootkatensis.
Gullsypresslekten brukes tidvis til å betregne sypressene i den nye verden Amerika, herunder nutkasypressen, men her regnes de nedenfor under Cupressus under «Nord-Amerika»
Cyprys (Cupressus L.) – rodzaj drzew i krzewów iglastych z rodziny cyprysowatych. Obejmuje ok. 17[4]–19[5] gatunków, występujących w Ameryce Środkowej, w Azji od południowo-zachodnich Chin, poprzez rejon Himalajów po południowo-zachodnią Azję i północną Afrykę. Pochodzący z Azji południowo-zachodniej cyprys wiecznie zielony jest często sadzonym gatunkiem ozdobnym w całym obszarze śródziemnomorskim[4].
Wykaz gatunków[5]:
Cyprys wiecznie zielony jest od wielu wieków często sadzonym gatunkiem ozdobnym na terenach parkowych, w ogrodach i na cmentarzach w całym obszarze śródziemnomorskim. Drewno bardzo trwałe, odporne na szkodniki owadzie, często wykorzystywane w meblarstwie[4]. W warunkach Europy środkowej cyprysy przemarzają, jeśli uprawiane są w gruncie[6].
Cyprys (Cupressus L.) – rodzaj drzew i krzewów iglastych z rodziny cyprysowatych. Obejmuje ok. 17–19 gatunków, występujących w Ameryce Środkowej, w Azji od południowo-zachodnich Chin, poprzez rejon Himalajów po południowo-zachodnią Azję i północną Afrykę. Pochodzący z Azji południowo-zachodniej cyprys wiecznie zielony jest często sadzonym gatunkiem ozdobnym w całym obszarze śródziemnomorskim.
Cupressus é um género de conífera pertencente à família Cupressaceae, vulgarmente conhecida por cipreste.
Cupressus é um género de conífera pertencente à família Cupressaceae, vulgarmente conhecida por cipreste.
Cupressus (Chiparosul) este un gen de conifere din familia Cupressaceae.
Materiale media legate de Cupressus la Wikimedia Commons
Cupressus (Chiparosul) este un gen de conifere din familia Cupressaceae.
Cyprus (Cupressus L., 1753) je rod čeľade cyprusovité.
Ide o vždy zelené ihličnaté stromy alebo kríky rastúce najmä v teplých oblastiach severnej pologule. V niektorých miestach porasty cyprusov určujú ráz krajiny, napríklad cyprus vždyzelený v oblasti Toskánska.
Tento článok je čiastočný alebo úplný preklad článku Cypřiš na českej Wikipédii.
Cyprus (Cupressus L., 1753) je rod čeľade cyprusovité.
Ide o vždy zelené ihličnaté stromy alebo kríky rastúce najmä v teplých oblastiach severnej pologule. V niektorých miestach porasty cyprusov určujú ráz krajiny, napríklad cyprus vždyzelený v oblasti Toskánska.
Cypress-släktet (Cupressus)[1] är ett släkte av cypressväxter. Cypresser ingår i familjen cypressväxter.[1][2] Cypress-släktet anses traditionellt bestå av 12 arter i den palearktiska regionen och 16 i den nearktiska regionen. Cypress-släktet är mycket nära släkt med ensläktet (Juniperus).
Namnet Cupressus kommer av den gamla myten om Kyparissos, en av Apollons älskare, som förvandlades till en cypress.
Catalogue of Life listar följande arter som tillhörande cypress-släktet:[1]
På senare tid har föreslagits att de arter som förekommer i nearktiska regioneni stället skall föras till släktet Callitropsis.[3] Detta påverkar bland annat följande arter:
Cypress-släktet (Cupressus) är ett släkte av cypressväxter. Cypresser ingår i familjen cypressväxter. Cypress-släktet anses traditionellt bestå av 12 arter i den palearktiska regionen och 16 i den nearktiska regionen. Cypress-släktet är mycket nära släkt med ensläktet (Juniperus).
Namnet Cupressus kommer av den gamla myten om Kyparissos, en av Apollons älskare, som förvandlades till en cypress.
Servi ya da Selvi (Cupressus), uzun boyu (30–35 m) ve koyu yeşil yaprak dokusu ile uzaklardan dikkati çeker. Küçük bir futbol topuna benzeyen kozalakları, birbirini örtecek şekilde üst üste yerleşmiş pul yaprakları ile diğer iğne yapraklılardan farklıdır. Her dem yeşil ağaç ve ağaçcık halinde , yaprakları pul şeklinde odunsu bitkilerdir. Sürgünleri dört köşeli ya da yuvarlakça , ender olarak yassı görülür. Pul yapraklar sürgünlere karşılıklı dört sıra üzerine dizilmiş olup , pul yaprakların stoma bandı ya da lekeleri yoktur. Ancak arka yüzlerinde yağ bezeleri bulunur. Primer yapraklar iğne yaprak şeklindedir.Tek evciklidir. Kozalakları kalkan şeklinde pullardan oluşur, ve pulları olgunlaşınca dağılmaz [1] Prof.Dr.Rahim ANŞİN / TOHUMLU BİTKİLER GYMNOSPERMAE (açık tohumlular)
etiketi; undefined
isimli refler için metin temin edilmemiş (Bkz: Kaynak gösterme)
Servi ya da Selvi (Cupressus), uzun boyu (30–35 m) ve koyu yeşil yaprak dokusu ile uzaklardan dikkati çeker. Küçük bir futbol topuna benzeyen kozalakları, birbirini örtecek şekilde üst üste yerleşmiş pul yaprakları ile diğer iğne yapraklılardan farklıdır. Her dem yeşil ağaç ve ağaçcık halinde , yaprakları pul şeklinde odunsu bitkilerdir. Sürgünleri dört köşeli ya da yuvarlakça , ender olarak yassı görülür. Pul yapraklar sürgünlere karşılıklı dört sıra üzerine dizilmiş olup , pul yaprakların stoma bandı ya da lekeleri yoktur. Ancak arka yüzlerinde yağ bezeleri bulunur. Primer yapraklar iğne yaprak şeklindedir.Tek evciklidir. Kozalakları kalkan şeklinde pullardan oluşur, ve pulları olgunlaşınca dağılmaz Prof.Dr.Rahim ANŞİN / TOHUMLU BİTKİLER GYMNOSPERMAE (açık tohumlular)
Кипарис (Cupressus) — рід хвойних дерев родини кипарисових.
Кипари́с — це дерево до 30-35 м заввишки з вузькопірамідальною формою крони в молодому віці і широкопірамідальною, інколи розпростертою — в зрілому. Хвоя м'яка, світло-зелена, пір'ястогребінчаста, на зиму опадає разом з вкороченими пагонами. Росте на вологих піщаних і глиняних ґрунтах, на берегах річок і на болотах з добрим дренажем. Кипарис — світлолюбиве, швидкоросне дерево, живе до 500—600 років. Зустрічаються окремі дерева, вік яких досягає до чотирьох-шести тисяч років.
М'яка, легка, волокнистої будови ядрова деревина ціниться завдяки добрим механічним якостям, і є стійкою проти гниття. Використовується для виготовлення меблів та інших виробів. Ця декоративна рослина розмножується насінням і живцями.
Рід містить від 16 до 25 видів[1][2][3]:
Кипарис (Cupressus) — рід хвойних дерев родини кипарисових.
Кипари́с — це дерево до 30-35 м заввишки з вузькопірамідальною формою крони в молодому віці і широкопірамідальною, інколи розпростертою — в зрілому. Хвоя м'яка, світло-зелена, пір'ястогребінчаста, на зиму опадає разом з вкороченими пагонами. Росте на вологих піщаних і глиняних ґрунтах, на берегах річок і на болотах з добрим дренажем. Кипарис — світлолюбиве, швидкоросне дерево, живе до 500—600 років. Зустрічаються окремі дерева, вік яких досягає до чотирьох-шести тисяч років.
М'яка, легка, волокнистої будови ядрова деревина ціниться завдяки добрим механічним якостям, і є стійкою проти гниття. Використовується для виготовлення меблів та інших виробів. Ця декоративна рослина розмножується насінням і живцями.
Chi Hoàng đàn hay chi Bách (danh pháp khoa học: Cupressus) là một chi thuộc họ Hoàng đàn (Cupressaceae). Nó được coi là một nhóm đa ngành. Dựa trên các phân tích di truyền và hình thái, chi Cupressus được phát hiện là thuộc phân họ Cupressoideae[1][2].
Tên gọi khoa học có nguồn gốc từ tiếng La tinh "cyparissus", là cách viết La tinh hóa của từ "κυπάρισσος" (kyparissos) trong tiếng Hy Lạp[3].
Như các xử lý hiện tại, các loài bách (hoàng đàn) này là bản địa của các địa điểm rải rác tại nhiều khu vực ôn đới ấm ở Bắc bán cầu, bao gồm miền tây Bắc Mỹ, Trung Mỹ, tây bắc châu Phi, Trung Đông, Himalaya, Hoa Nam và miền bắc Việt Nam.
Chúng là các cây gỗ thường xanh hay các cây bụi lớn, mọc cao 5–40 m. Các lá hình vảy, dài 2–6 mm, sắp xếp thành các cặp mọc đối, chéo chữ thập, tồn tại trong vòng 3–5 năm. Trên các cây non với độ tuổi tới 1–2 năm có các lá hình kim, dài 5–15 mm. Các nón quả dài 8–40 mm, hình cầu hay hình trứng với 4-14 vảy xếp thành các cặp đôi mọc đối, chéo chữ thập; chúng thuần thục sau 18–24 tháng kể từ khi thụ phấn. Các hạt nhỏ, dài 4–7 mm, với 2 hàng cánh hẹp, dọc theo hai bên của hạt.
Nhiều loài đã thích nghi với các vụ cháy rừng, giữ hạt của chúng trong các nón khép kín trong nhiều năm cho tới khi cây cha mẹ bị lửa thiêu cháy; sau đó các hạt được giải phóng để chiếm lĩnh vùng đất trần trụi vừa bị lửa thiêu sạch. Ở các loài khác, các nón mở ra khi chín để giải phóng hạt.
Nhiều loài được trồng làm cây cảnh trong các công viên và tại châu Á thì còn xung quanh các chùa chiền đền miếu. Ở một số nơi, sự phân bố bản địa rất khó nhận ra do sự gieo trồng rộng khắp. Một vài loài được trồng để lấy gỗ, và gỗ này có thể là rất bền. Loại cây lai ghép bách Leyland lớn rất nhanh, phần nhiều được sử dụng trong các khu vườn, có nguồn gốc của cây cha hoặc mẹ từ chi này (bách Monterey C. macrocarpa); còn loài cha mẹ kia là bách Nootka (Callitropsis nootkatensis), đôi khi cũng được phân loại như là thuộc chi này hoặc tách riêng thành chi Callitropsis, nhưng trong quá khứ thường được đặt trong chi Chamaecyparis.
Số lượng loài được công nhận trong chi này dao động mạnh, từ 16 tới 25 hoặc hơn, tùy theo từng tác giả. Điều này là do phần lớn các quần thể là nhỏ và cô lập, và rất khó để chắc chắn liệu chúng nên được xếp vào cấp phân loại nào (loài, phân loài hay thứ). Xu hướng hiện tại là giảm số lượng loài được công nhận; khi khái niệm loài hẹp hơn được chấp nhận thì các thứ viết thụt vào trong danh sách dưới đây cũng có thể được chấp nhận như là loài khác biệt. Xem Các loài Tân thế giới dưới đây để biết thêm về sự chia tách có thể trong chi này trong tương lai.
Các loài Cựu thế giới có xu hướng có các nón với nhiều vảy hơn (8-14 vảy, hiếm khi 6 ở loài C. funebris), mỗi vảy với một gân rộng và ngắn, không phải gai. Cupressus sempervirens là loài điển hình của chi, định nghĩa cho tên gọi của toàn bộ chi Cupressus.
Các loài bách Tân thế giới có xu hướng có nón với ít vảy hơn (4-8 vảy, hiếm khi nhiều hơn như ở C. macrocarpa), mỗi vảy với một gai hẹp thường lồi lên. Chứng cứ di truyền gần đây[5] chỉ ra rằng chúng có quan hệ họ hàng ít gần với các loài Cựu thế giới hơn là so với điều người ta từng coi là đúng trước đây, do chúng có quan hệ họ hàng gần với các chi như bách vàng (Callitropsis) và bách cối (Juniperus) hơn là so với phần còn lại của chi Cupressus. Các loài này gần đây đã được một số tác giả như Little chuyển sang chi Callitropsis[6]. Các loài Tân thế giới được tìm thấy tại các môi trường sống ven rìa các vùng đất khô cằn, và vì thế thể hiện kiểu phân bố khác khu vực tản mạn rời rạc. Kiểu phân bố này dẫn tới sự phổ biến cục bộ mất cân đối với phần lớn các loài chỉ hạn chế ở mức các quần thể lân cận nhỏ[6].
Chi Hoàng đàn hay chi Bách (danh pháp khoa học: Cupressus) là một chi thuộc họ Hoàng đàn (Cupressaceae). Nó được coi là một nhóm đa ngành. Dựa trên các phân tích di truyền và hình thái, chi Cupressus được phát hiện là thuộc phân họ Cupressoideae.
Tên gọi khoa học có nguồn gốc từ tiếng La tinh "cyparissus", là cách viết La tinh hóa của từ "κυπάρισσος" (kyparissos) trong tiếng Hy Lạp.
Như các xử lý hiện tại, các loài bách (hoàng đàn) này là bản địa của các địa điểm rải rác tại nhiều khu vực ôn đới ấm ở Bắc bán cầu, bao gồm miền tây Bắc Mỹ, Trung Mỹ, tây bắc châu Phi, Trung Đông, Himalaya, Hoa Nam và miền bắc Việt Nam.
Количество видов, принадлежащих к роду кипарис, варьируется в пределах от 14 до 25 и даже больше — в зависимости от выбранного источника, поскольку большинство популяций изолированы и немногочислены, что составляет трудность в уверенном определении их как отдельного вида, подвида или разновидности. В настоящий момент есть тенденции к уменьшению количества официально признанных видов.
Род Кипарис по данным Королевских ботанических садов Кью включает 19 видов[1]:
Количество видов, принадлежащих к роду кипарис, варьируется в пределах от 14 до 25 и даже больше — в зависимости от выбранного источника, поскольку большинство популяций изолированы и немногочислены, что составляет трудность в уверенном определении их как отдельного вида, подвида или разновидности. В настоящий момент есть тенденции к уменьшению количества официально признанных видов.
Род Кипарис по данным Королевских ботанических садов Кью включает 19 видов:
Cupressus arizonica Greene — Кипарис аризонский. Неприхотливое дерево до 21 м высотой, переносит морозы даже до −20…−25 °C Cupressus bakeri Jeps. Cupressus cashmeriana Royle ex Carrière — Кипарис кашмирский Cupressus chengiana S.Y.Hu Cupressus duclouxiana Hickel Cupressus dupreziana A.Camus — Кипарис Дюпре, или Кипарис сахарский Cupressus funebris Endl. — Кипарис плакучий. Растение часто высаживают на кладбищах в Китае и Японии. Cupressus gigantea W.C.Cheng & L.K.Fu Cupressus goveniana Gordon — Кипарис калифорнийский Cupressus guadalupensis S.Watson Cupressus lusitanica Mill. — Кипарис лузитанский, или Кипарис мексиканский. Дерево до 30—40 м высотой и раскидистой кроной, плохо переносит сухость воздуха и почвы, чувствительно к холоду. Cupressus macnabiana A.Murray bis — Кипарис Макнаба Cupressus macrocarpa Hartw. — Кипарис крупноплодный Cupressus nootkatensis D.Don — Кипарис нутканский Cupressus sargentii Jeps. Cupressus sempervirens L. typus — Кипарис вечнозелёный. Засухоустойчивое дерево до 30 м высотой, живет до 2000 лет. Cupressus tonkinensis Silba Cupressus torulosa D.Don ex Lamb. — Кипарис гималайский Cupressus vietnamensis (Farjon & T.H.Nguyên) SilbaКипарис аризонский
Кипарис плакучий
Кипарис крупноплодный
イトスギ(糸杉、学名:Cupressus)は、ヒノキ科イトスギ属の総称。サイプレス(英: Cypress)、セイヨウヒノキ(西洋檜)ともいう。世界中で公園樹や造園樹として重用される。
ヒノキ科の模式であり、ヒノキ科は英語では Cypress family(サイプレス科)と呼ばれる。
枝はあまり広がらずに幹が高く成長し、非常に細く高い独特の樹冠を形成する。
街路樹や公園樹に使われ、イギリスの邸宅ではドアがイトスギで作られる。腐敗しにくいため、建築材、彫刻、棺などに幅広く使用されてきた。きれいな円錐形になるため、クリスマスツリーに使われるが、死の象徴であるため、墓地によく植えられる。観賞用の品種が栽培される。またフラメンコギターには側板裏板にイトスギを使用する。
イエス・キリストが磔にされた十字架は、この木で作られたという伝説がある。ギリシア神話では、美少年キュパリッソスが姿を変えられたのがイトスギだとされる。
花言葉は死・哀悼・絶望。欧米では上記のキュパリッソスの逸話から、死や喪の象徴とされる。文化や宗教との関係が深く、古代エジプトや古代ローマでは神聖な木として崇拝されていたほか、キプロス(Kypros, 英: Cyprus)島の語源になったともされている。
フィンセント・ファン・ゴッホが好んで絵画の題材に使った。
ゴッホ「糸杉と星の見える道」
イトスギ(糸杉、学名:Cupressus)は、ヒノキ科イトスギ属の総称。サイプレス(英: Cypress)、セイヨウヒノキ(西洋檜)ともいう。世界中で公園樹や造園樹として重用される。
ヒノキ科の模式であり、ヒノキ科は英語では Cypress family(サイプレス科)と呼ばれる。
쿠프레수스속(학명: Cupressus)은 측백나무과에 속하는 속이다. 영어권에서는 사이프러스(영어: cypress)라 부른다. 일본의 중부와 남부 즉, 혼슈와 규슈의 섬들이 원산지이다.[출처 필요]
지름은 2m, 줄기는 35-50m 높이까지 느리게 자라는 침엽수이다. 나무 껍질은 적갈색을 띠고 있으며 수직적으로 균열이 있고 끈적끈적한 질감이 있다. 잎사귀는 평평하게 손바닥을 펼친 모양으로 배열된다. 다 자란 잎은 크기가 비슷하며 길이 1.5-2mm이고 끝이 뾰족하다.
중국의 란저우 대학에 소속한 과학자들은 2012년에 실시된 연구를 통해 전 세계의 모든 쿠프레수스 나무종이 대륙 이동설을 뒷받침한 증거라고 발표하였다.[1]
쿠프레수스속(학명: Cupressus)은 측백나무과에 속하는 속이다. 영어권에서는 사이프러스(영어: cypress)라 부른다. 일본의 중부와 남부 즉, 혼슈와 규슈의 섬들이 원산지이다.[출처 필요]
지름은 2m, 줄기는 35-50m 높이까지 느리게 자라는 침엽수이다. 나무 껍질은 적갈색을 띠고 있으며 수직적으로 균열이 있고 끈적끈적한 질감이 있다. 잎사귀는 평평하게 손바닥을 펼친 모양으로 배열된다. 다 자란 잎은 크기가 비슷하며 길이 1.5-2mm이고 끝이 뾰족하다.
중국의 란저우 대학에 소속한 과학자들은 2012년에 실시된 연구를 통해 전 세계의 모든 쿠프레수스 나무종이 대륙 이동설을 뒷받침한 증거라고 발표하였다.