ظفاف

Gekuifde pikkewyne (Eudyptes) is 'n genus van die orde van Pikkewyne. Die genus omvat agt lewende en één uitgestorwe spesies en is daarmee die grootste genus in die orde. Alle spesies van die genus word gekenmerk deur die geel kuiwe op hulle koppe.

Die geslag is vir die eerste keer in 1816 deur die Franse ornitoloog Louis Jean Pierre Vieillot beskryf. Die naam is afgelei vanuit Oudgrieks: eu beteken "goeie" en dyptes, "duiker".

Spesies

• Eudyptes chrysolophus - (Langkuifpikkewyn)
• Eudyptes chrysocome - (Suidelike geelkuifpikkewyn)
• Eudyptes moseleyi - (Noordelike geelkuifpikkewyn)
• Eudyptes pachyrhynchus
• Eudyptes robustus
• Eudyptes schlegeli
• Eudyptes sclateri
• Eudyptes sp. †^[1]

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Verwysings

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.

Kəkilli pinqvinlər^[1] (lat. Eudyptes) — cinsə ümumilikdə altı növ daxildir. Onların ümumi xüsusiyyəti kəkillərinin olmasıdır. Ümumi ölçüləri 50-70 sm olur.

• Kəkilli pinqvin (Eudyptes chrysocome) — (bəzən atlantik və hind-sakit okean yarımnövləri)
• Şimal kəkilli pinqvini (Eudyptes moseleyi)
• Kökdimdik pinqvin (Eudyptes pachyrhynchus) və ya Viktoriya pinqvini
• Sners kəkilli pinqvin (Eudyptes robustus)
• Şleqeli pinqvini (Eudyptes schlegeli)
• Böyük kəkilli pinqvin (Eudyptes sclateri)
• Makaronlar pinqvini (Eudyptes chrysolophus)

Bəzən bu cinsə Çatem pinqvini (Eudyptes sp.) daxil edilir. Bu növün nümayəndələrinin XIX əsrin sonlarında nəsli kəsilmişdir.

İstinadlar

Eudyptes^[1] a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1816 gant an evnoniour gall Louis Jean Pierre Vieillot (1748-1831).
Unan eus ar seizh genad a ya d'ober ar c'herentiad Spheniscidae (hini ar manked) eo.

Spesadoù hag an isspesadoù anezhe^[2]

Seizh spesad manked kuchennek zo er genad-mañ :

• ar mank-karreg (Eudyptes chrysocome)
  • E. c. chrysocome hag E. c. filholi,
• ar mank kuchenn aour (Eudyptes chrysolophus),
• ar mank Moseley (Eudyptes moseleyi),
• Eudyptes pachyrhynchus,
• ar mank Snares (Eudyptes robustus),
• ar mank Schlegel (Eudyptes schlegeli),
• ar mank kabellek (Eudyptes sclateri).

Liammoù diavaez

Muioc'h a restroù diwar-benn

Eudyptes

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Notennoù ha daveennoù

El gènere Eudyptes ("bon bucejador") conté sis espècies vivents de pingüins coneguts col·lectivament com a pingüins crestats. Una espècie de les Illes Chatham fou extinta al segle XIX.

Classificació

Aquest gènere està format per 7 espècies vives. ^[1] A més hi ha una espècie extinta en època històrica.

• Pingüí salta-roques meridional (Eudyptes chrysocome).
• Pingüí salta-roques meridional (Eudyptes moseleyi)
• Pingüí crestadaurat (Eudyptes chrysolophus).
• Pingüí de Fiordland (Eudyptes pachyrhynchus).
• Pingüí de les Snares (Eudyptes robustus).
• Pingüí de Schlegel (Eudyptes schlegeli).
• Pingüí de Sclater (Eudyptes sclateri).

Eudyptes moseleyi ha estat considerat una subespècie d'Eudyptes chrysocome.^[2]
Eudyptes chrysocome filholi ha estat considerat una espècie per ella mateix.^[3]
El pingüí de les Chatham (Eudyptes chathamensis) és conegut únicament per restes subfòssils, i va ser portat a l'extinció en un moment tan tardà com l'any 1872.

Referències

Felsenpinguine auf Saunders Island

Die Schopfpinguine (Eudyptes) sind eine Vogelgattung aus der Familie der Pinguine (Spheniscidae). Die Schopfpinguine sind mit sieben Arten die größte Pinguingattung. In älterer Literatur wird die Artenzahl regelmäßig noch mit nur sechs Arten angegeben, da die taxonomische Einordnung des Tristanpinguins erst seit 2006 allgemein anerkannt wird.

Schopfpinguine stellen etwa 45 Prozent des Weltbestandes an Pinguinen dar und werden insgesamt auf über 28 Millionen Brutpaare geschätzt.^[1] Zur Gattung gehören mit dem Goldschopfpinguin sowohl eine der zahlenmäßig häufigsten Pinguinarten als auch mit dem Dickschnabelpinguin eine der am stärksten bedrohten Arten unter den Pinguinen. Ihr engster Verwandter unter den rezenten Pinguinarten ist der Gelbaugenpinguin, der zu den drei seltensten Pinguinarten gehört.

Merkmale

Schopfpinguine haben typischerweise einen dunklen Kopf. Eine Ausnahme stellt lediglich der Haubenpinguin dar, dessen Gesicht weiß ist und der nur einen dunklen Oberkopf hat. Allen Arten gemeinsam sind gelbe Schmuckfedern im Gesicht. Diese können wie beim Felsenpinguin mehrere Zentimeter lang sein. Beim Kronenpinguin sind die Schmuckfedern dagegen deutlich verkürzt, können aber von ihm aufgestellt werden.

Lebensweise

Schopfpinguine weisen eine Reihe gemeinsamer Verhaltensmerkmale auf. Grundsätzlich erreichen sie die Geschlechtsreife nicht, bevor sie ein Lebensalter von fünf bis sechs Jahren erreicht haben. Sowohl der Haubenpinguin als auch der Goldschopfpinguin brüten sogar erst in einem Alter von sieben bis neun Jahren das erste Mal.^[2]

Ihre Kolonien bestehen nur während der Brutsaison. Bei allen Arten kommt es zur obligaten Brutverringerung, was bei allen Pinguinarten, deren Gelege aus zwei Eiern besteht, nur bei den Schopfpinguinen vorkommt: Obwohl immer zwei Eier gelegt werden, wird meist nur ein Jungtier aufgezogen, um eine ungünstige Nahrungsaufteilung, bei der am Ende keines der Jungtiere genug Nahrung erhält, zu vermeiden. In der Regel schlüpft nur ein Jungvogel. Sehr häufig wird das erstgelegte Ei von einem der Elternvögel – meist vom Weibchen – entfernt oder geht während der Brutablösung verloren. Schlüpfen beide Jungvögel, ist es normalerweise das Küken des ersten Eis, das innerhalb von zehn Tagen verhungert, weil es nicht von den Elternvögeln gefüttert wird. Es gibt bis jetzt nur einen belegten Fall, in dem Snaresinselpinguine beide Jungvögel großzogen.^[3]

Arten

Die folgenden Arten gehören zu den Schopfpinguinen:

• Dickschnabelpinguin
  Eudyptes pachyrhynchus

• Felsenpinguin
  Eudyptes chrysocome

• Goldschopfpinguin
  Eudyptes chrysolophus

• Haubenpinguin
  Eudyptes schlegeli

• Tristanpinguin
  Eudyptes moseleyi, früher als Unterart des Felsenpinguins eingeordnet

• Snaresinselpinguin
  Eudyptes robustus

• Kronenpinguin (Eudyptes sclateri)

Belege

Literatur

• Hadoram Shirihai: A Complete Guide to Antarctic Wildlife. The Birds and Marine Mammals of the Antarctic Continent and Southern Ocean. Alula Press, Degerby 2002, ISBN 951-98947-0-5.
• Tony D. Williams: The Penguins. Oxford University Press, Oxford 1995, ISBN 0-19854-667-X

Einzelbelege

1. ↑ Shirihai, S. 68
2. ↑ Shirihai, S. 68
3. ↑ Williams, S. 205

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

• Susie Neilson: Ancestor of All Penguins Lived on Earth's 'Lost' 8th Continent Zealandia, Fossils Show, auf: science^alert vom 23. September 2020, Quelle: Business Insider (fossiler Eudyptes atatu von Zealandia)

Yperana iñakãyvotýva (karaiñe'ẽ: Pingüinos crestados) - (Eudyptes) ha'e guyra jueheguaty yperanáicha oikove tenda ro'ýpe. Oguereko 7 guyra yperana juehegua hérava yperana iñakãyvotýva.

Ko aty ha'e jueheguaty tuichave yperana pegua.^[1]

Ñemohenda

Juehegua hekovety Sphenisciformes

• Juehepehẽ Spheniscidae
  • Eudyptes moseleyi, yperana akãyvoty sa'yju.
  • Eudyptes chrysocome, yperana akã votõju.
  • Eudyptes chrysolophus, yperana akãju.
  • Eudyptes pachyrhynchus, yperana tĩatã.
  • Eudyptes robustus, Snares yperana.
  • Eudyptes schlegeli, yperana tovatĩ.
  • Eudyptes sclateri, yperana akãyvoty.

Mandu'apy

Eudyptes is a genus of penguins whose members are collectively called crested penguins.^[2] The exact number of species in the genus varies between four and seven depending on the authority, and a Chatham Islands species became extinct in recent centuries. All are black and white penguins with yellow crests, red bills and eyes, and are found on Subantarctic islands in the world's southern oceans. All lay two eggs, but raise only one young per breeding season; the first egg laid is substantially smaller than the second.

Taxonomy

The genus Eudyptes was introduced by the French ornithologist Louis Jean Pierre Vieillot in 1816;^[3] the name is derived from the Ancient Greek words eu meaning "fine", and dyptes meaning "diver".^[4] The type species was designated as the southern rockhopper penguin by George Robert Gray in 1840.^[5][6]

Six extant species have been classically recognised, with the recent splitting of the rockhopper penguin increasing it to seven. Conversely, the close relationship of the macaroni and royal penguins, and the erect-crested and Snares penguins have led some to propose that the two pairs should be regarded as species.^[7]

Order Sphenisciformes

• Family Spheniscidae
  • Fiordland penguin, Eudyptes pachyrhynchus
  • Snares penguin, Eudyptes robustus – has been considered a subspecies of the Fiordland penguin
  • Erect-crested penguin, Eudyptes sclateri
  • Southern rockhopper penguin, Eudyptes chrysocome
    • Eastern rockhopper penguin, Eudyptes (chrysocome) filholi
    • Western rockhopper penguin, Eudyptes (chrysocome) chrysocome
  • Northern rockhopper penguin, Eudyptes moseleyi – traditionally considered a subspecies of Eudyptes chrysocome as the rockhopper penguin.
  • Royal penguin, Eudyptes schlegeli – sometimes considered a morph of E. chrysolophus
  • Macaroni penguin, Eudyptes chrysolophus
  • Chatham penguin, Eudyptes warhami (extinct)

The Chatham Islands Eudyptes warhami is known only from subfossil bones, and became extinct shortly following human colonisation of the Chatham Islands. This genetically-distinct species was relatively large, with a thin, slim and low bill. (T.L. Cole et al. (2019) Mol. Biol. Evol.)

Evolution

Madrynornis fossil

Mitochondrial and nuclear DNA evidence suggests that the crested penguins split from the ancestors of their closest living relative, the yellow-eyed penguin, in the mid-Miocene around 15 million years ago, before splitting into separate species around 8 million years ago in the late Miocene.^[8]

A fossil penguin genus, Madrynornis, has been identified as the closest known relative of the crested penguins. Found in late Miocene deposits dated to about 10 million years ago, it must have separated from the crested penguins around 12 million years ago. Given that the head ornamentation by yellow filoplumes seems plesiomorphic for the Eudyptes-Megadyptes lineage, Madrynornis probably had them too.

Description

The crested penguins are all similar in appearance, having sharply delineated black and white plumage with red beaks and prominent yellow crests. Their calls are more complex than those of other species, with several phrases of differing lengths.^[9] The royal penguin (mostly) has a white face, while other species have black faces.

Breeding

Crested penguins breed on Subantarctic islands in the southern reaches of the world's oceans; the greatest diversity occurring around New Zealand and surrounding islands. Their breeding displays and behaviours are generally more complex than other penguin species.^[10] Both male and female parents take shifts incubating eggs and young.^[11]

Crested penguins lay two eggs, but almost always raise only one young successfully. All species exhibit the odd phenomenon of egg-size dimorphism in breeding; the first egg (or A-egg) laid is substantially smaller than the second egg (B-egg). This is most extreme in the macaroni penguin, where the first egg averages only 60% the size of the second.^[12] The reason for this is a mystery remains unknown, although several theories have been proposed. British ornithologist David Lack theorized that the genus was evolving toward the laying of a one-egg clutch.^[13] Experiments with egg substitution have shown that A-eggs can produce viable chicks that were only 7% lighter at time of fledging.^[14] Physiologically, the first egg is smaller because it develops while the mother is still at sea swimming and thus has less energy to invest in the egg.^[15]

Recently, brooding royal and erect-crested penguins have been reported to tip the smaller eggs out as the second is laid.

Species photographs

Photographs of adults of the extant (living) species are shown:

• Surviving species
• 

  Fiordland penguin
  Eudyptes pachyrhynchus

• 

  Snares penguin
  Eudyptes robustus

• 

  Erect-crested penguin
  Eudyptes sclateri

• 

  Southern rockhopper penguin
  Eudyptes chrysocome

• 

  Northern rockhopper penguin
  Eudyptes moseleyi

• 

  Royal penguin
  Eudyptes schlegeli

• 

  Macaroni penguin
  Eudyptes chrysolophus

References

Cited text

• Williams, Tony D (1995). The Penguins. Oxford, England: Oxford University Press. ISBN 0-19-854667-X.
• Cole, Theresa L.; Ksepka, Daniel T.; Mitchell, Kieren J.; Tennyson, Alan J. D.; Thomas, Daniel B.; Pan, Hailin; Zhang, Guojie; Rawlence, Nicolas J.; Wood, Jamie R.; Bover, Pere; Bouzat, Juan L.; Cooper, Alan; Fiddamanl, Steven; Hart, Tom; Miller, Gary; Ryan, Peter G.; Shepherd, Lara D.; Wilmshurst, Janet M.; Waters, Jonathan M. (2019). "Mitogenomes uncover extinct penguin taxa and reveal island formation as a key driver of speciation". Molecular Biology and Evolution. doi:10.1093/molbev/msz017.

ORDO SFENISKOFORMAJ

• Familio Sfeniskedoj
  • Dikbeka pingveno, Eudyptes pachyrhynchus
  • Forta pingveno, Eudyptes robustus – estis konsiderata subspecio de la Dikbeka pingveno.
  • Sklatera pingveno, Eudyptes sclateri
  • Flavtufa pingveno, Eudyptes chrysocome
    • Orienta flavtufa pingveno, Eudyptes (chrysocome) filholi
    • Okcidenta flavtufa pingveno, Eudyptes (chrysocome) chrysocome
  • Norda flavtufa pingveno, Eudyptes moseleyi – tradicie konsiderata subspecio de Eudyptes chrysocome kiel la Flavtufa pingveno.
  • Ŝlegela pingveno, Eudyptes schlegeli – foje konsiderata morfo de E. chrysolophus
  • Ortufa pingveno, Eudyptes chrysolophus
  • Ĉathama pingveno, Eudyptes chathamensis. (prahistoria birdo?)

La formo de la Ĉathamoj estas konata nur el ostoj de subfosilioj, sed povus iĝi formortinta tiom jŭse kim ĝis la fino de la 19a jarcento ĉar kaptiva birdo iam inter 1867 kaj 1872^[4] povus korespondi al tiu taksono. Ŝajne temas pri distinga specio, kun fajna, svelta kaj malalta beko.

Evoluo

Fosilio de Madrynornis

Pruvero pere de mitokondrio kaj nuklea DNA sugestas, ke Krestopingvenoj disiĝis el prauloj de sia plej proksima vivanta parenco, nome la Flavokula pingveno, meze de Mioceno antaŭ ĉirkaŭ 15 milionoj da jaroj, antaŭ disiĝi en separataj specioj antaŭ ĉirkaŭ 8 milionoj da jaroj en la fino de Mioceno.^[5]

Oni identigis pingvenan genron el fosilioj, nome Madrynornis, kiel la plej proksima konata parenco de la Krestopingvenoj. Trovita en kuŝejoj de la fino de Mioceno date el ĉirkaŭ antaŭ 10 milionoj da jaroj, ĝi devis esti separinta el la Krestopingvenoj antaŭ ĉirkaŭ 12 milionoj da jaroj. Ĉar la kapornamo per flavaj filoplumoj ŝajnas pleziomorfa por la stirpo de la Eudyptes-Megadyptes, probable ankaŭ Madrynornis havis ilin.

Aspekto

La Krestopingvenoj estas similaj laŭ aspekto, havante tre klare markitan blankanigran plumaron kun ruĝaj bekoj kaj elstaraj flavaj krestoj. Ties alvokoj estas pli komplikaj ol tiuj de aliaj specioj, kun kelkaj frazoj de diferencaj longoj.^[6] La Ŝlegela pingveno (ĉefe) havas blankan vizaĝon, dum aliaj specioj havas nigrajn vizaĝojn.

Reproduktado

Krestopingvenoj reproduktiĝas ĉe ĉeantarktaj insuloj en la sudaj bordoj de la mondaj oceanoj; la plej granda diverseco estas ĉe Novzelando kaj najbaraj insuloj. Ties reproduktaj memmontradoj kaj kutimaroj estas ĝenerale pli prilaboritaj ol ĉe aliaj pingvenaj specioj.^[7] Kaj masklo kaj ino faras per vicoj kovadon kaj de ovoj kaj de junulo.^[8]

Krestopingveninoj demetas du ovojn sed preskaŭ ĉiam ili zorgas nur unu junulon sukcese. Ĉiuj specioj montras la strangan fenomenon de ovogranda dimorfismo en reproduktado; nome la unua ovo (aŭ ovo A) demetita estas klare pli malgranda ol la dua (ovo B). Tio estas plej ekstrema ĉe la Ortufa pingveno, kie la unua ovo averaĝe estas nur 60 % el la grando de la dua.^[9] La tialo por tio estas nekonata, kvankam oni proponis kelkajn teoriojn. Brita ornitologo David Lack teoriis, ke la genro estis evoluante al ovodemeto de unuova demetado.^[10] Eksperimentoj per ovanstataŭo montris, ke la ovoj A povas produkti survivontajn idojn kiuj estis nur 7 % pli malpezaj je eloviĝo.^[11]

Oni konstatis, ke ĉe la ovodemetado de Ŝlegela pingveno kaj de Sklatera pingveno la gepatroj forigas la pli malgrandajn ovojn ĉe la demeto de la dua.

Specifotoj

Fotoj de plenkreskuloj de la nunaj (vivantaj) specioj estas la jenaj:

• Nunaj specioj
• Ŝlegela pingveno
  Eudyptes schlegeli

• Suda flavtufa pingveno
  Eudyptes chrysocome

• Norda flavtufa pingveno
  Eudyptes moseleyi

• Dikbeka pingveno
  Eudyptes pachyrhynchus

• Forta pingveno
  Eudyptes robustus

• Ortufa pingveno
  Eudyptes chrysolophus

Referencoj

Citita teksto

• Williams, Tony D.. (1995) The Penguins. Oxford, England: Oxford University Press. ISBN 0-19-854667-X.

Eudyptes es un género de aves esfenisciformes de la familia Spheniscidae. Contiene siete especies de pingüinos que son conocidos como pingüinos crestados. Es el género de pingüinos más abundante, tanto en número de especies como en individuos.^[1]​

Clasificación

Orden Sphenisciformes

• Familia Spheniscidae
  • Eudyptes chrysocome, pingüino saltarrocas austral o pingüino de penacho amarillo austral.
  • Eudyptes moseleyi, pingüino saltarrocas norteño o pingüino de penacho amarillo norteño.
  • Eudyptes pachyrhynchus, pingüino de Fiordland o de Nueva Zelanda.
  • Eudyptes robustus, pingüino de las Snares.
  • Eudyptes schlegeli, pingüino de Schlegel, real o de cara blanca.
  • Eudyptes sclateri, pingüino de Sclater o de las antípodas.
  • Eudyptes chrysolophus, pingüino macaroni, pingüino de penacho anaranjado o de frente dorada.
  • Eudyptes calauina † (fósil), pingüino crestado de Horcón, Plioceno de Horcón, Chile.

Los nombres en negrita son los recomendados por SEO/BirdLife.^[2]​

Referencias

Töyhtöpingviinit (Eudyptes, "hyvä sukeltaja") sukuun kuuluu 5–7 lajia. BirdLife Suomi listaa sukuun viisi lajia, mutta esimerkiksi BirdLife Internationalin listauksessa on seitsemän lajia.^[2][3]

• Kalliotöyhtöpingviini eli etelänkalliotöyhtöpingviini, Eudyptes chrysocome
• Vuonopingviini, Eudyptes pachyrhynchus
• Snaressaartenpingviini, Eudyptes robustus, luetaan usein vuonopingviinin alalajiksi^[4]
• Macquarienpingviini, Eudyptes schlegeli, luetaan usein vuonopingviinin alalajiksi^[5]
• Pystytöyhtöpingviini, Eudyptes sclateri
• Kultatöyhtöpingviini, Eudyptes chrysolophus
• Pitkätöyhtöpingviini, Eudyptes moseleyi, luetaan usein kalliotöyhtöpingviinin alalajiksi^[6]

Lähteet

Les Gorfous ou Manchots à aigrettes (Eudyptes) sont un genre de manchots (ordre des sphénisciformes), des oiseaux marins qui vivent tous dans l'hémisphère sud.

Description

Ils se distinguent des autres manchots par leurs plumes qui forment des aigrettes. Comme ces derniers, leur robe dorsale est noire et la ventrale est blanche. Les yeux et les becs sont rouges. Les couples pondent tous deux œufs, le premier étant singulièrement plus petit que le second. Un seul des petits sera élevé.

Systématique

Les analyses génétiques fondées sur le génome mitochondrial suggèrent que les ancêtres des gorfous se serait séparés de l'ancêtre commun au Manchot antipode il y a 15 millions d'années et qu'ils se sont différenciés à partir de 8 millions d'années. Le nombre exact d'espèces incluses dans ce genre varie selon les classifications scientifiques entre quatre et sept mais une espèce, au moins, vivant sur les îles Chatham, est éteinte depuis le XIX^e siècle.

Taxonomie

Le terme « gorfou » est une altération de goirfugel (de germanique septentrionale gêr qui désigne la lance et de fugel qui désigne les oiseaux), ce terme désignant les grands pingouins par les habitants des îles Féroé^[2]. Le nom scientifique du genre est un mot valise composé à partir de deux racines de grec ancien, εὖ (eu) signifiant bon et δύπτης (dyptes) signifiant plongeur.

Liste des espèces

D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :

• Eudyptes pachyrhynchus – Gorfou du Fiordland
• Eudyptes robustus – Gorfou des Snares
• Eudyptes sclateri – Gorfou huppé
• Eudyptes chrysocome – Gorfou sauteur
• Eudyptes moseleyi – Gorfou de Moseley
• Eudyptes schlegeli – Gorfou de Schlegel
• Eudyptes chrysolophus – Gorfou doré

Des versions précédentes ajoutaient Eudyptes filholi, actuellement une sous-espèce d'E. chrysocome. Elle est génétiquement distincte de cette espèce, mais les arguments pour la considérer comme une espèce distincte sont faibles.

• Espèces actuelles
• Eudyptes chrysocome

• Eudyptes chrysolophus

• Eudyptes moseleyi

• Eudyptes pachyrhynchus

• Eudyptes robustus

• Eudyptes schlegeli

• Eudyptes sclateri

Gli eudipti (Eudyptes Vieillot, 1816) sono un genere di uccelli della famiglia Spheniscidae a cui appartengono i pinguini crestati.^[1]

Tassonomia

Il genere comprende sette specie:^[1]

• Eudyptes pachyrhynchus G.R.Gray, 1845 - eudipte beccogrosso
• Eudyptes robustus Oliver, 1953 - eudipte di Snares Island
• Eudyptes sclateri Buller, 1888 - pinguino crestato maggiore
• Eudyptes chrysocome (J.R.Forster, 1781) - pinguino saltarocce
• Eudyptes moseleyi Mathews & Iredale, 1921 - pinguino crestato di Moseley
• Eudyptes schlegeli Finsch, 1876 - eudipte della Nuova Zelanda
• Eudyptes chrysolophus (Brandt, 1837) - pinguino ciuffodorato

Note

Kuoduotieji pingvinai (lot. Eudyptes ) – pingvininių šeimos paukščių gentis. Senąja graikų kalba „eu“ – geras, „dyptes“ – plaukikas. Paplitę Antarktidoje, Pietų vandenyno salose, pietiniuose Australijos pakraščiuose, Naujosios Zelandijos, Pietų Amerikos pakrantėse.

Didžiąją gyvenimo dalį praleidžia vandenyje, į sausumą grįžta tik veisimosi periodu.

Vidutinio dydžio pingvinai. Išskirtinis požymis – geltonų, ilgų plunksnų kuokštai virš snapo, akių, kurie per tuoktuves gyvūnams padeda atpažinti tos pačios rūšies paukščius.^[1] Minta kriliu, žuvimi ir kalmarais. Į perimvietes pirmas grįžta patinas. Dėtyje du kiaušiniai, tačiau išgyvena tik vienas jauniklis.

Gentyje yra 6 rūšys:

• Uolinis kuoduotasis pingvinas (Eudyptes chrysocome)
• Storasnapis kuoduotasis pingvinas (Eudyptes pachyrhynchus)
• Didysis kuoduotasis pingvinas (Eudyptes robustus)
• Šlėgelio kuoduotasis pingvinas (Eudyptes schlegeli)
• Paprastasis kuoduotasis pingvinas (Eudyptes sclateri)
• Auksaplaukis pingvinas (Eudyptes chrysolophus)

• Auksaplaukis pingvinas

• Storasnapis kuoduotasis pingvinas

• Didysis kuoduotasis pingvinas

• Paprastasis kuoduotasis pingvinas

• Uolinis kuoduotasis pingvinas

• Šlėgelio kuoduotasis pingvinas

Šaltiniai

Nuorodos

• Kuoduotųjų pingvinų klasifikacija anglų k.

Cekulainie pingvīni (Eudyptes) ir pingvīnu dzimtas (Spheniscidae) ģints. Cekulaino pingvīnu ģints apvieno 7 mūsdienās dzīvojošas sugas,^[1] lai gan dažādās sistemātikās var būt atšķirīgs sugu skaits.^[2] Dažas no sugām tiek reizēm sistematizētas kā pasugas.

Cekulainie pingvīni mājo Dienvidu okeānā un perē Subantarktikas salās. Pingvīni uz salām apmetas tikai perēšanas sezonas laikā. Pārējā laikā tie migrē un barojas okeānā.^[3] Cekulainajiem pingvīniem kopumā ir lielākā populācija no visām pingvīnu dzimtas ģintīm.^[2] Vislielākā sugu dažādība mājo Jaunzēlandes apkaimē.^[3]

Evolūcija

Karaliskajam cekulpingvīnam (Eudyptes schlegeli) vienīgajam ir balta seja, pārējām cekulaino pingvīnu sugām tā ir melna

Mitohondriālie un DNS pētījumi atklāj, ka cekulaino pingvīnu tuvākie radinieki ir dzeltenacu pingvīni (Megadyptes). Abas ģintis kā vienota ģints atdalījās no aizvēsturiskā priekšteča pirms 15 miljoniem gadu. Savā starpā ģintis sadalījās pirms 8 miljoniem gadu.^[4]

Izskats un īpašības

Cekulainie pingvīni ir vidēji lieli un lieli jūrasputni. Ārēji abi dzimumi izskatās vienādi, tikai mātītes ir nedaudz mazākas. Lielākā suga ģintī ir karaliskais cekulpingvīns (Eudyptes schlegeli). Tēviņi sasniedz 75 cm garumu, un to masa 8,1 kg.^[5] Pavisam nedaudz atpaliek zeltcekula pingvīns (Eudyptes chrysolophus), kura ķermeņa garums sasniedz 70 cm,^[6] masa 6,6 kg.^[5] Mazākais ģintī ir dienvidu klinšu pingvīns (Eudyptes chrysocome), kura mazāko indivīdu ķermeņa garums ir 46 cm, bet masa 2,2 kg.^[2]

Visi cekulainie pingvīni ir melnbalti ar dzelteniem vai oranžiem cekuliem,^[2] sarkaniem knābjiem, kā arī dažām sugām ir koši sarkanas acu zīlītes.^[3] Melnā mugura un baltais vēders nodalās ar asu kontrastu. Karaliskajam cekulpingvīnam ir balta seja, bet pārējiem tā ir melna.

Ligzdošana

Cekulainie pingvīni perē uz salām starp 37° un 57° dienvidu paralēli. Kolonijas ir lielas un trošņainas. Turklāt perējošie pingvīni reizēm ir samērā agresīvi.^[7] Visas sugas dēj 2 olas, bet sezonā izaudzina tikai vienu pingvīnēnu. Pirmā ola vienmēr ir mazāka nekā otrā, kas tiek izdēta pēc 4—5 dienām. Piedevām cālis no otrās olas izšķiļas pirmais.^[2] Olu perē abi vecāki uz maiņām. Kad pingvīnēns ir izšķīlies, pirmās 3 nedēļas to pieskata un auklē tikai tēvs. Māte tikmēr dodas uz jūru un atpakaļ, lai barotu mazuli.^[3]

Sistemātika

Cekulaino pingvīnu ģints (Eudyptes)

• Cekulainais pingvīns (Eudyptes sclateri)
• Dienvidu klinšu pingvīns (Eudyptes chrysocome)
• Fjordlandes pingvīns (Eudyptes pachyrhynchus)
• Karaliskais cekulpingvīns (Eudyptes schlegeli)
• Snērsu pingvīns (Eudyptes robustus)
• Zeltcekula pingvīns (Eudyptes chrysolophus)
• Ziemeļu klinšu pingvīns (Eudyptes moseleyi)

Atsauces

Eudyptes is een geslacht van de orde der pinguïns. Het geslacht omvat zeven levende en één uitgestorven soort en is daarmee het geslacht met de meeste soorten in de orde van de pinguïns. Het geslacht werd voor het eerst beschreven door de Franse ornitholoog Louis Jean Pierre Vieillot in 1816. De naam is afgeleid uit het Oudgrieks: eu betekent "goede" en dyptes "duiker".

Over de indeling in soorten is geen consensus. De hier gehanteerde indeling van de IOC World Bird List onderscheidt twee ondersoorten bij de zuidelijke rotspinguïn, terwijl de (in 1921 ook als ondersoort beschreven) noordelijke rotspinguïn als aparte soort wordt gezien.^[2] Aan de lijst is ook een soort toegevoegd waarvan botjes bekend zijn en documentatie waaruit zou blijken dat deze soort in de 19de eeuw nog voorkwam op de Chathameilanden. Alle soorten in het geslacht worden gekenmerkt door de gele kuif op hun kop.

Soorten

• Eudyptes pachyrhynchus Gray, GR, 1845 (fjordlandkuifpinguïn)
• Eudyptes robustus Oliver, 1953 (snareskuifpinguïn)
• Eudyptes sclateri Buller, 1888 (grote kuifpinguïn)
• Eudyptes chrysocome (Forster, JR, 1781) (zuidelijke rotspinguïn)
• Eudyptes moseleyi Mathews & Iredale, 1921 (noordelijke rotspinguïn)
• Eudyptes schlegeli Finsch, 1876 (Schlegels pinguïn)
• Eudyptes chrysolophus (von Brandt, JF, 1837) (macaroni-pinguïn)
• Eudyptes chathamensis? † Fossiel^[3]

Afbeeldingen

Foto's en afbeelding van volwassen vogels van de nog levende soorten:

• Schlegels pinguïn
  (Eudyptes schlegeli)

• Zuidelijke rotspinguïn
  (Eudyptes chrysocome)

• Noordelijke rotspinguïn
  (Eudyptes moseleyi)

• Fjordlandkuifpinguïn
  (Eudyptes pachyrhynchus)

• Snareskuifpinguïn
  (Eudyptes robustus)

• Macaroni-pinguïn
  (Eudyptes chrysolophus)

• Grote kuifpinguïn
  (Eudyptes sclateri)

Eudyptes er ei biologisk slekt av seks pingvinartar. Felles karakteristiske trekk inkluderer iaugefallande gulfarga fjørpryd på hovudet, som kraftige augebryn, dessutan raudfarge i nebbet, og rosa føter. Dei hekkar på New Zealand og sub-antarktiske øyar i Sørishavet. Alle legg to egg, men det første egget dei legg er vesentleg mindre enn den andre.

Skildring

Lætet frå desse fuglane er meir samansett enn blant andre pingvinartar, med varierte strofer av ulik lengd.^[1]

Eudyptes-pingvinar hekkar på øyar i dei sørlege delar av verdshava, det største mangfaldet finn ein rundt New Zealand og omkringliggande øyar. Kurtise og åtferd ved hekking er meir utvikla enn blant andre pingvinartar.^[2] Begge kjønna tar del i ruging av egg og ungar.^[3]

Desse pingvinane legg to egg, men det første er mindre enn det andre. Alle artane viser det sjeldne fenomenet, den første egget (eller egg-A) er monaleg mindre enn den andre (egg-B). Det er mest ekstremt hos klippehopparpingvin, kor det første egget gjennomsnitt berre har 60 % av storleiken til det andre egget.^[4] Grunnen til dette fenomenet er enno ukjent.

Artsliste

Eudyptes i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2017^[5] med norske namn etter Ny verdensliste med norske fuglenavn NOF, 20.04.2017

• Skogpingvin, Eudyptes pachyrhynchus, Fiordland Penguin, VU
• Hornpingvin, Eudyptes sclateri, Erect-crested Penguin, EN
• Gulltoppingvin, Eudyptes chrysolophus, Macaroni Penguin, VU
• Kvitkinnpingvin, Eudyptes schlegeli, Royal Penguin, VU
• Klippehopparpingvin, Eudyptes chrysocome, Rockhopper Penguin, VU
• Langduskpingvin, Eudyptes moseleyi, Tristan Penguin, EN
• Snarespingvin, Eudyptes robustus, Snares Penguin, VU

Kjelder

Referansar

Bakgrunnsstoff

Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Eudyptes

Eudyptes (toppingviner) er en slekt med mellomstore pingviner (Sphenisciformes) som består av sju nålevende arter, alle med karakteristiske hodefjær i sterke farger som pryder toppen av hodet.

Pingvinenens felles stamfar levde trolig for omkring 41–39 millioner år siden.^[1] Slekten Eudyptes splittet fra Megadyptes for omkring 15 millioner år siden.^[2]

Arter

Det finnes fortsatt noen som ikke anerkjenner nordlig klippehopperpingvin (Eudyptes moseleyi) som en egen art. Den er nært beslektet med sørlig klippehopperpingvin (Eudyptes chrysocome), men ble foreslått separert fra denne i 2006.^[3] Den har siden blitt gradvis mer akseptert som en egen art blant forskere, herunder også av WoRMS^[4] og BirdLife International.^[5] Ny forskning antyder dessuten nå (2011) at også sørlig klippehopperpingvin og østlig klippehopperpingvin er så forskjellige at de bør separeres som distinkte arter.^[6]

• (VU) Eudyptes chrysocome (sørlig klippehopperpingvin)^[7]
  • E. c. chrysocome (Falklandsøyene og øyer utenfor Argentina og Chile)
  • E. c. fiholi (subantarktiske øyer utenfor New Zealand og det sørlige Afrika)
• (VU) Eudyptes chrysolophus (gulltoppingvin)
• (EN) Eudyptes moseleyi (nordlig klippehopperpingvin)^[7]
• (VU) Eudyptes pachyrhynchus (skogpingvin)
• (VU) Eudyptes robustus (snarespingvin)
• (VU) Eudyptes schlegeli (hvitkinnpingvin)
• (EN) Eudyptes sclateri (hornpingvin)

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Eudyptes – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) Eudyptes i Encyclopedia of Life
• (en) Eudyptes i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Eudyptes hos Fossilworks
• (en) Eudyptes hos NCBI
• (en) Eudyptes hos ITIS
• (en) Kategori:Eudyptes – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Eudyptes – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Eudyptes – detaljert informasjon på Wikispecies

Eudyptes – rodzaj ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii, Australazji, Ameryce Południowej, na wyspach Oceanu Atlantyckiego i Południowego^[6].

Morfologia

Długość ciała 51–76 cm; masa ciała 2–8,1 kg^[7].

Systematyka

Etymologia

• Eudyptes: gr. ευ eu – drobny; δυτης dutēs – nurek, od δυω duō – nurkować^[8].
• Chrysocoma: gr. χρυσοκομος khrusokomos – złotowłosy, od χρυσος khrusos – złoty; κομη komē – włosy^[9]. Gatunek typowy: Aptenodytes chrysocome J.F. Forster.
• Geopega: gr. γεω- geō- – ziemny, od γη gē – ziemia; πηγαζω pēgazō – skakać przodem, od πηγη pēgē – bieżąca woda^[10]. Gatunek typowy: Aptenodytes chrysocome J.F. Forster.
• Catadyptes: gr. κατα kata – ku dołowi; δυπτης duptēs – nurek, od δυω duō – nurkować^[11]. Gatunek typowy: Catarhactes chrysolophus von Brandt.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[12]:

• Eudyptes chrysolophus – pingwin złotoczuby
• Eudyptes moseleyi – pingwin długoczuby – gatunek wyodrębniony z E. chrysocome^[13][14][15]
• Eudyptes chrysocome – pingwin skalny
• Eudyptes sclateri – pingwin szczotkoczuby
• Eudyptes pachyrhynchus – pingwin grubodzioby

Przypisy

Bibliografia

1. J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-10-21]. (ang.)

Eudyptes é um dos seis géneros da família dos pinguins.^[1] O número de espécies que alberga varia entre quatro e sete, dependendo da autoridade. Todas as espécies apresentam pinguins pretos e brancos com crista e olhos com íris vermelha. Também têm em comum o facto de porem dois ovos, embora só um deles dê origem a uma cria.

Taxonomia

O género foi descrito pelo ornitólogo francês Louis Jean Pierre Vieillot em 1816 e o seu nome deriva do grego eu "bom", e dyptes "mergulhador", significando portanto "bom mergulhador".

Referências

Tofspingviner (Eudyptes) är ett släkte med pingviner som omfattar sju arter:^[1]

• Tofspingvin (E. sclateri)
• Macaronipingvin (E. chrysolophus)
• Vitkindad pingvin (E. schlegeli)
• Fjordpingvin (E. pachyrhynchus)
• Snarespingvin (E. robustus)
• Klipphopparpingvin (E. chrysocome)
• Atlantpingvin (E. moseleyi)

Noter

1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2018) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2018 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2018-08-11

Türler

• Fiordland pengueni (Eudyptes pachyrhynchus)
• Snares pengueni (Eudyptes robustus)
• Dik sorguçlu penguen (Eudyptes sclateri)
• Güney kaya pengueni (Eudyptes chrysocome)
  • Hint-pasifik kaya pengueni (Eudyptes chrysocome filholi)
  • Amerika kaya pengueni (Eudyptes chrysocome chrysocome)
• Kuzey kaya pengueni (Eudyptes moseleyi)
• Kraliyet pengueni (Eudyptes schlegeli)
• Makaroni pengueni (Eudyptes chrysolophus)
• Chatham Adaları pengueni (Eudyptes sp.)

Dış bağlantılar

Eudyptes là một chi chim trong họ Spheniscidae.^[1]

Các loài

• Eudyptes chrysolophus: chim cánh cụt Macaroni
• Eudyptes chrysocome: chim cánh cụt Rockhopper
• Eudyptes pachyrhynchus: chim cánh cụt Fiordland
• Eudyptes robustus: chim cánh cụt Snares
• Eudyptes schlegeli: chim cánh cụt hoàng gia
• Eudyptes sclateri: chim cánh cụt mào đứng
• Eudyptes calauina † (hóa thạch)

Hình ảnh

Chú thích

Tham khảo

Bài viết liên quan đến chim này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Eudyptes Vieillot, 1816

Хохлатые пингвины^[1], или златовласые пингвины^[2] (лат. Eudyptes) — род пингвинов, включает 7 живущих видов. Птицы этого вида средних размеров (50—70 см) и имеют на голове хохолки.

• Хохлатый пингвин (Eudyptes chrysocome)
• Северный хохлатый пингвин (Eudyptes moseleyi) (раньше рассматривался как подвид предыдущего)
• Толстоклювый пингвин (Eudyptes pachyrhynchus), или Пингвин Виктории
• Снэрский хохлатый пингвин (Eudyptes robustus)
• Пингвин Шлегеля (Eudyptes schlegeli)
• Большой хохлатый пингвин (Eudyptes sclateri)
• Золотоволосый пингвин (Eudyptes chrysolophus)

Также в этот род включают и чатемского пингвина (Eudyptes chathamensis), который, как предполагают, вымер в конце XIX века.

Примечания

見內文

冠企鵝屬（學名：Eudyptes），其學名意為良好的潛水者。包括七種現存的企鵝物種，而查塔姆群島上的品種相信已於十九世紀時滅絕。

物種列表

現存物種

• 南跳岩企鵝（冠企鵝），Eudyptes chrysocome，當中包括兩個亞種：
  • Eudyptes chrysocome filholi，位於中太平洋南部的亞種
  • Eudyptes chrysocome chrysocome，位於南美洲最南端的亞種
• 北跳岩企鵝 Eudyptes moselyi，曾為跳岩企鵝（即今南跳岩企鵝）的一個亞種，現已獨立分類
• 峽灣企鵝（鳳冠企鵝、福德蘭企鵝），Eudyptes pachyrhynchus
• 史納爾島企鵝，Eudyptes robustus
• 皇家企鵝，Eudyptes schlegeli，有指是馬可羅尼企鵝的一個變種
• 冠毛企鵝（豎毛企鵝），Eudyptes sclateri
• 馬可羅尼企鵝（長冠企鵝），Eudyptes chrysolophus

已滅絕物種

• 查塔姆島企鵝，Eudyptes sp.，僅在查塔姆群島上的半化石的骨頭中得知此物種，有指滅絕於1872年。其特徵為有一細窄及較低的喙。

物種圖片

• 現存物種成鳥
• 皇家企鵝
  Eudyptes schlegeli

• 南跳岩企鵝
  Eudyptes chrysocome

• 峽灣企鵝
  Eudyptes pachyrhynchus

• 史納爾島企鵝
  Eudyptes robustus

• 馬可羅尼企鵝
  Eudyptes chrysolophus

왕관펭귄속(Eudyptes)은 펭귄과를 이루는 여러 속의 하나이다.

종류

• 피오르드랜드펭귄 (Eudyptes pachyrhynchus)
• 스네어스펭귄 (Eudyptes robustus)
• 볏왕관펭귄 (Eudyptes sclateri)
• 남부바위뛰기펭귄 (Eudyptes chrysocome)
  • 서부바위뛰기펭귄 (Eudyptes (chrysocome) chrysocome)
  • 동부바위뛰기펭귄 (Eudyptes (chrysocome) filholi)
• 북부바위뛰기펭귄 (Eudyptes moseleyi)
• 로열펭귄 (Eudyptes schlegeli) - 논란 중
• 마카로니펭귄 (Eudyptes chrysolophus)
• 채텀펭귄 (Eudyptes Chathamensis) (멸종)