'''Cyanocorax chrysops ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los córvidos (Corvidae). Ta llargamente distribuyida per gran parte de Suramérica: Brasil sudoccidental, Bolivia, Paraguái, Uruguái[2] y nordeste d'Arxentina, inclusive rexones de ríos de la cuenca del Amazones que bordien el Pantanal.
Esta pega ye bien conocida pola capacidá d'aprender. Aliméntase d'inseutos, pequeños reptiles, anfibios, pichones y güevos d'aves. Tamién s'alimenta de granes, frutes y nueces (tienen muncha facilidá pa tomar y manipoliar oxetos coles sos pates). Esta ave ye otra víctima de la comercialización illegal como aves de xaula.[ensin referencies]
'''Cyanocorax chrysops ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los córvidos (Corvidae). Ta llargamente distribuyida per gran parte de Suramérica: Brasil sudoccidental, Bolivia, Paraguái, Uruguái y nordeste d'Arxentina, inclusive rexones de ríos de la cuenca del Amazones que bordien el Pantanal.
Esta pega ye bien conocida pola capacidá d'aprender. Aliméntase d'inseutos, pequeños reptiles, anfibios, pichones y güevos d'aves. Tamién s'alimenta de granes, frutes y nueces (tienen muncha facilidá pa tomar y manipoliar oxetos coles sos pates). Esta ave ye otra víctima de la comercialización illegal como aves de xaula.[ensin referencies]
La garsa grisa crestada[1] (Cyanocorax chrysops) és un ocell de la família dels còrvids (Corvidae) que habita boscos i matolls de l'est de Bolívia, Paraguai, Brasil, nord de l'Argentina i Uruguai.
La garsa grisa crestada (Cyanocorax chrysops) és un ocell de la família dels còrvids (Corvidae) que habita boscos i matolls de l'est de Bolívia, Paraguai, Brasil, nord de l'Argentina i Uruguai.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sgrech gribfawr (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: sgrechod cribfawr) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanocorax chrysops; yr enw Saesneg arno yw Plush-crested jay. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. chrysops, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Mae'r sgrech gribfawr yn perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brân America Corvus brachyrhynchos Brân bigfain Corvus enca Brân Caledonia Newydd Corvus moneduloides Brân Dyddyn Corvus corone Brân Hawaii Corvus hawaiiensis Brân jyngl Corvus macrorhynchos Brân Lwyd Corvus cornix Brân Molwcaidd Corvus validus Brân Sinaloa Corvus sinaloae Brân tai Corvus splendens Brân Tamaulipas Corvus imparatus Cigfran Corvus corax Cigfran bigbraff Corvus crassirostris Cigfran yddfwinau Corvus ruficollis Ydfran Corvus frugilegusAderyn a rhywogaeth o adar yw Sgrech gribfawr (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: sgrechod cribfawr) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanocorax chrysops; yr enw Saesneg arno yw Plush-crested jay. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. chrysops, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Sojka chocholkatá (Cyanocorax chrysops), starším českým názvem sojka kápovitá,[2] je pták z rodu Cyanocorax.
Jde o druh žijící v subtropických vnitrozemských oblastech Brazílie, Argentiny, Uruguaye, Paraguaye a Bolívie.
Dosahuje délky asi 35 cm a váhy okolo 150 gramů. V jejím zbarvení se neprojevuje pohlavní dimorfismus. Horní část těla je u samců i samic zbarvena černě, modře a tyrkysově, břicho a spodní strana ocasu jsou smetanově bílé. Na hlavě má sojka chocholku z jemného peří. Nohy a zobák jsou černé a duhovka jasně žlutá.
Obývá lesy a křoviny do nadmořské výšky až 2800 m, hnízdí na stromech. Žije také na území mokřadu Pantanal.
Je všežravá, živí se ovocem, semeny rostlin, hmyzem nebo ještěrkami, často vybírá vejce a mláďata z hnízd jiných ptáků.
Při hledání potravy i při hnízdění vytváří skupinky o deseti až dvaceti jedincích. Je poměrně hojná.
Dá se snadno ochočit a pro svoji učenlivost bývá občas chována v zajetí.[3]
Sojka chocholkatá (Cyanocorax chrysops), starším českým názvem sojka kápovitá, je pták z rodu Cyanocorax.
Der Kappenblaurabe (Cyanocorax chrysops) ist ein Blaurabe aus der Familie der Rabenvögel (Corvidae). Er lebt im mittleren Südamerika.
Der Kappenblaurabe erreicht eine Körperlänge von 36 cm. Der Kopf trägt eine Haube aus kurzen aufrecht stehenden Federn, die dem Vogel seinen deutschsprachigen Namen gibt.[1] Sein Oberkopf, die Kehle und die obere Brust sind schwarz. Der Nacken und der hintere Oberkopf ist weißlich-blau, die Färbung geht am hinteren Nacken in ein dunkles violett über. Oberhalb und unter dem Auge befindet sich ein violett-blauer oder grünlich-blauer Fleck, der Fleck unter dem Auge verbindet sich mit dem violetten Wangenstreif.
Die Oberseite und die Flügel sind dunkel blauviolett, der Bauch ist cremefarben. Der moderat lange Schwanz ist an der Spitze leicht abgestuft, über das terminale Ende der Schwanzfedern verläuft ein breites blass gelbes bis weißliches Band.[2]
Der Schnabel und die Füße sind schwärzlich, die Iris ist zitronengelb oder blassgelb.[2]
Der Weißnacken-Blaurabe (Cyanocorax cyanopogon) ist sehr ähnlich, hat jedoch einen rein weißen Nacken.[3]
Sein Verbreitungsgebiet erstreckt sich über das südwestliche Brasilien nach Bolivien, Paraguay und Uruguay sowie ins nördliche Argentinien. In den Anden Boliviens ist er lokal bis in Höhen von 2800 Metern[2] anzutreffen, meist lebt er aber unterhalb von 1500 Metern.
Der Kappenblaurabe lebt in offenen Waldgebieten und in niedrigen, dichten Buschlandschaften[4], in Waldinseln der Pampa, in Regen- und Sekundärwald. Zur Nahrungssuche begibt er sich auch in angrenzende Plantagen und landwirtschaftliche Gebiete. Offene Gebiete überfliegt er in der Regel nicht.[2]
Das Brutgeschäft ist nur wenig erforscht. Berichten zufolge befinden sich die Nester in einer Höhe von 4 bis 6 Metern in Bäumen. Das Gelege besteht in Paraguay aus 2 bis 4, in Brasilien aus 6 bis 7 variabel gefärbten Eiern. In Paraguay sind die Eier vom frühen Oktober bis zum frühen Dezember zu finden.[2]
Kappenblauraben gehen nicht selten in Gruppen von zehn bis zwölf Individuen auf Nahrungssuche, sie werden dabei dort, wo sich das Verbreitungsgebiet überschneidet, oft von den verwandten Purpurblauraben (Cyanocorax cyanomelas) begleitet.
Kappenblauraben sind Allesfresser. Sie ernähren sich sowohl von Sämereien, Früchten und Beeren, Körnern aller Art, Nüssen und anderen Waldfrüchten als auch von Insekten und deren Larven, kleineren Wirbeltieren, Vogeleiern und Nestlingen. Gelegentlich wird auch Aas verzehrt. Seine Nahrung findet der Kappenblaurabe sowohl auf dem Waldboden als auch im Geäst der Bäume. Dabei ist er in den Bäumen zumeist in den unteren Schichten unterwegs. Kappenblauraben gelten als räuberisch. Ihre Spezialität ist das Ausrauben von Nestern anderer Vögel.[1]
Vier Unterarten werden bisher unterschieden:[3]
Der Kappenblaurabe (Cyanocorax chrysops) ist ein Blaurabe aus der Familie der Rabenvögel (Corvidae). Er lebt im mittleren Südamerika.
The plush-crested jay (Cyanocorax chrysops) is a jay of the family Corvidae (which includes the crows and their many allies). It is found in central-southern South America: in southwestern Brazil, Bolivia, Paraguay, Uruguay, and northeastern Argentina, including southern regions of the Amazon Basin river systems bordering the Pantanal.
It is an elegant medium-sized bird, dark plumaged with a cream-yellow breast; the bulky tail is also cream colored, top and underneath, for the lower half.
The range of the plush-crested jay extends from the Southern Region, Brazil with Uruguay and approaches the South Atlantic coast, but avoids the coast, approximating a 400 to 150 km coastal strip; the coastal-inland range extends 3500 km from São Paulo south to Rio Grande do Sul bordering Uruguay. The inland range continues in northwestern Uruguay and extends northwest through northern Argentina, Paraguay–Bolivia, and through the Pantanal at the southern Cerrado; the range extends in two arms, to the northwest to northern Bolivia, and northeastwards to headwaters of the Amazon Basin Tapajós River.
In the Amazon Basin, central Bolivia is the northwest range limit, the headwater tributaries to the north-northeast flowing Madeira River; the next range skips the Guaporé River, (a northwest-flowing tributary to the Madeira), eastwards on the Brazil–Bolivia border, and is next found at the headwaters of the Tapajós River, and joins on the east the extreme headwaters of the Xingu River.
A disjunct range occurs downstream on the Tapajós and east towards the Xingu River, a block 850 by 750 kilometres (530 mi × 470 mi). Two other localized populations occur in the Amazon Basin, one on the Amazon River, the other on the downstream Madeira River.
The plush-crested jay (Cyanocorax chrysops) is a jay of the family Corvidae (which includes the crows and their many allies). It is found in central-southern South America: in southwestern Brazil, Bolivia, Paraguay, Uruguay, and northeastern Argentina, including southern regions of the Amazon Basin river systems bordering the Pantanal.
La Pluŝokresta garolo (Cyanocorax chrysops) estas specio de birdo de la familio de Korvedoj, kiu enhavas la korvojn, pigojn, garolojn ktp. Tiu specio estas de la genro Cyanocorax kiu karakteriziĝas per kombino de nigro (ĉefe en kapo) kaj bluo (la korpo).
Tiu specio troviĝas en centra-suda Sudameriko en sudokcidenta Brazilo, Bolivio, Paragvajo, Urugvajo kaj nordorienta Argentino, inklude sudajn regionojn de la Amazona Baseno, borde de Pantanal.
Tiu estas tre bela kaj eleganta mezgranda birdo, kun supra malhela plumaro kaj kremflavaj brusto kaj subaj partoj, simile al la Krispokresta garolo, sed ne tiom blankeca kiel tiu, sed pli flava; ankaŭ la fortika vosto estas kremkolora sube kaj en la fina duono supre. La kapo montras rimarkindan bildon, ĉar estas nigraj la beko, kapo, gorĝo, kolo (escepte malantaŭe) kaj supra brusto.
La tutan kronon kovras pluŝeca kresto (kiu nomigas la specion) kiu ne leviĝas longe kiel ĉe la Krispokresta garolo, sed etendiĝas sur la tuta kapo ekde la beko ĝis la nuko, kie ege kontrastas ĉar tie estas parto tre helblua aŭ arĝentblua, kiel ĉe la Viola garolo, sed ne tiom vasta.
Krome kontrastas en la nigra vizaĝo tre orflava iriso (de tio la scienca nomo C. chrysops kio signifas “ora” el la latinigita greka) kaj du bluegaj markoj: unu pli longa kaj angula ekde la bekobazo ĉirkaŭ la subokulo kaj la alia kiel marko super la okulo malantaŭe. La dorso estas malhelblua ĝis lavendoblua, ekde la helega nuko kiu perdiĝas nuance ĝis la vostofino kiu markiĝas helflave per rekta limo.
La teritorio de la Pluŝokresta garolo etendiĝas ekde la Suda Regiono de Brazilo kaj Urugvajo kaj proksimiĝas al la marbordo de Suda Atlantiko, sed ne atingas ĝin, lasante marbordan strion de 400 ĝis 150 km de la marbordo; la marborda strio etendiĝas de San-Paŭlo sude ĝis Rio Grande do Sul lime de Urugvajo. La interna teritorio pluas en nordokcidenta Urugvajo kaj etendiĝas nordokcidenten tra norda Argentino, Paragvajo kaj Bolivio, kaj tra la habitatoj de pantanal kaj suda cerrado; la teritorio etendiĝas laŭ du branĉoj, nordokcidenten al norda Bolivio, kaj nordorienten al la rivero Tapajozo de la Amazona Baseno.
En la Amazona Baseno centra Bolivio estas la nordokcidenta limo de la teritorio, ĉe la alfluantoj de la rivero Madejro, kiu fluas nordnordorienten; la alia teritorio troviĝas trans la rivero Guapore, (nordokcidenta alfluanto de la rivero Madejro, orienten ĉe la limo Brazilo-Bolivio), kaj etrndiĝas de la naskiĝo de la rivero Tapajozo orienten ĝis la alta fluo de la rivero Ŝinguo.
La Pluŝokresta garolo (Cyanocorax chrysops) estas specio de birdo de la familio de Korvedoj, kiu enhavas la korvojn, pigojn, garolojn ktp. Tiu specio estas de la genro Cyanocorax kiu karakteriziĝas per kombino de nigro (ĉefe en kapo) kaj bluo (la korpo).
Tiu specio troviĝas en centra-suda Sudameriko en sudokcidenta Brazilo, Bolivio, Paragvajo, Urugvajo kaj nordorienta Argentino, inklude sudajn regionojn de la Amazona Baseno, borde de Pantanal.
La chara moñuda, urraca de cresta alborotada, urraca común o suso (Cyanocorax chrysops) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae ampliamente distribuida por gran parte de Sudamérica: Brasil sudoccidental, Bolivia, Paraguay, Uruguay[2] y nordeste de Argentina, incluso regiones de ríos de la cuenca del Amazonas que bordean el Pantanal.
Esta urraca es muy conocida por la capacidad de aprender. Se alimenta de insectos, pequeños reptiles, anfibios, pichones y huevos de aves. También se alimenta de semillas, frutas y nueces (tienen mucha facilidad para tomar y manipular objetos con sus patas). Esta ave es otra víctima de la comercialización ilegal como aves de jaula.[cita requerida]
La chara moñuda, urraca de cresta alborotada, urraca común o suso (Cyanocorax chrysops) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae ampliamente distribuida por gran parte de Sudamérica: Brasil sudoccidental, Bolivia, Paraguay, Uruguay y nordeste de Argentina, incluso regiones de ríos de la cuenca del Amazonas que bordean el Pantanal.
Esta urraca es muy conocida por la capacidad de aprender. Se alimenta de insectos, pequeños reptiles, anfibios, pichones y huevos de aves. También se alimenta de semillas, frutas y nueces (tienen mucha facilidad para tomar y manipular objetos con sus patas). Esta ave es otra víctima de la comercialización ilegal como aves de jaula.[cita requerida]
Ejemplar cautivo en el Zoológico de Córdoba.Cyanocorax chrysops Cyanocorax generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Cyanocorax chrysops Cyanocorax generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Peruukkinärhi (Cyanocorax chrysops)[3] on varisten heimoon kuuluva varpuslintu.
Peruukkinärheä esiintyy Etelä-Amerikassa. Lajia tavataan Argentiinassa, Boliviassa, Brasiliassa, Paraguayssa ja Uruguayssa. Lajin populaatiota ei ole arvioitu, mutta lajia on kuvattu melko yleiseksi ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Peruukkinärhi (Cyanocorax chrysops) on varisten heimoon kuuluva varpuslintu.
Cyanocorax chrysops
Le Geai acahé (Cyanocorax chrysops) est une espèce de passereau de la famille des Corvidae.
Il se trouve en Amérique du Sud : le sud-ouest du Brésil, la Bolivie, le Paraguay, l'Uruguay et le nord-est de l'Argentine, y compris les régions méridionales des systèmes fluviaux du bassin amazonien bordant le Pantanal. C'est un oiseau élégant de taille moyenne, au plumage sombre avec la poitrine jaune crème ; la queue encombrante est également de couleur crème à l'extrémité.
La ghiandaia felpata o ghiandaia occhidorati (Cyanocorax chrysops (Vieillot, 1818)) è un uccello passeriforme della famiglia dei corvidi[2].
Il nome scientifico della specie, chrysops, deriva dall'unione della parola greche χρυσος (khrysos/khrusos, "oro") col suffisso (anch'esso di origine greca) -ops, col significato di "dagli occhi dorati", in riferimento alla colorazione degli occhi di questi uccelli.
Misura 32-35 cm di lunghezza, per 127-170 g di peso[3].
Si tratta di uccelli dall'aspetto tozzo e robusto, con grossa testa ovale e allungata munita di cresta frontale erettile (il piumaggio erettile, vellutato e soffice, si estende fino alla nuca, e ad esso la specie deve il proprio nome comune), becco forte e conico dall'estremità lievemente adunca, grandi occhi, lunghe ali digitate, coda piuttosto allungata e forti zampe artigliate.
Il piumaggio è di colore nero vellutato sulla testa, ad eccezione della nuca (che è di colore azzurro-biancastro), del sopracciglio e delle guance (che sono di colore azzurro-bluastro, il primo più chiaro rispetto alle seconde): il nero si continua nella parte superiore del petto, dove lascia il posto al bianco-crema, che è il colore anche di fianchi, ventre, sottocoda e punta della coda. Spalle, copritrici, remiganti e coda sono di colore blu-violaceo (quest'ultima con superficie inferiore più scura rispetto a quella superiore), mentre il dorso e il resto delle ali è di color grigio-bluastro con sfumature cannella-violacee.
Il becco e le zampe sono di colore nerastro, mentre gli occhi (come intuibile dal nome scientifico) sono di colore giallo ambrato.
La ghiandaia felpata è un uccello dalle abitudini di vita essenzialmente diurne, che passa la maggior parte della giornata muovendosi indifferentemente fra i rami di alberi e cespugli o al suolo, dedicandosi perlopiù alla ricerca di cibo.
Questi uccelli vivono da soli, in coppie o al più in gruppetti familiari, composti da una coppia riproduttrice e dai figli di una o due covate precedenti: sul far della sera, gli esemplari di un gruppo si riuniscono fra i rami di un albero, per passare la notte al riparo dalle intemperie e da eventuali predatori nel folto della vegetazione.
Si tratta di uccelli molto vocali, che si tengono in contatto fra loro mediante una gran varietà di richiami, piuttosto melodici: finora ne sono stati identificati 23[3], fra i quali il più comune è un richiamo di contatto vagamente simile al verso dei gabbiani.
Si tratta di uccelli dalla dieta onnivora e opportunistica, comprendente sia cibo di origine vegetale che animale, a seconda della disponibilità del momento.
La componente animale pare maggioritaria nella dieta di questi animali, almeno nelle popolazioni brasiliane, costituendo più dei tre quarti della dieta totale (80% circa)[3]: di questa, la massima parte è rappresentata da insetti ed altri artropodi, comprendendo tuttavia anche altri invertebrati e larve, nonché piccoli vertebrati (topolini, piccoli rettili quali lucertole e gechi, anfibi, uova e nidiacei). La parte vegetale della dieta della ghiandaia felpata è invece composta perlopiù da bacche, frutta matura e da granaglie e frutta a guscio.
La stagione riproduttiva va da ottobre a dicembre: si tratta di uccelli monogami, nei quali le coppie collaborano sia nella costruzione del nido (una struttura a coppa costruita fra i rami di un albero intrecciando rametti e foderando l'interno con fibre vegetali più soffici), nella cova (che è appannaggio della femmina, col maschio che rimane di guardia nei dintorni, occupandosi inoltre di reperire il cibo per sé e per la compagna intenta ad incubare) e nell'allevamento dei nidiacei, i quali, ciechi ed implumi alla schiusa, sono pronti per l'involo a circa tre settimane dall schiusa, rimanendo coi genitori ancora per molto tempo prima di allontanarsi definitivamente dal territorio natio.
Similmente a molti corvidi, anche nella ghiandaia felpata è osservabile il fenomeno della riproduzione cooperativa. La coppia riproduttrice viene infatti coadiuvata nella costruzione del nido e nell'allevamento della prole da 2-3 individui, i quali generalmente sono figli di covate precedenti[3]: anche i giovani resisi indipendenti aiuteranno a loro volta i genitori nel portare avanti una nuova covata l'anno successivo.
La ghiandaia felpata è un uccello nativo del Sudamerica centrale, del quale occupa un'area compresa fra il Brasile occidentale (estremità orientale dell'Amazonas e Rondônia, dalla sponda orientale del Rio Madeira[4]) al Mato Grosso, e da qui a sud fino all'Argentina settentrionale (a sud fino alle province del Chaco e di Entre Ríos nel nord-est, e a sud fino alla provincia di La Rioja nel nord-ovest), attraverso il basso corso del Tapajós[5], la Bolivia orientale (dipartimenti di Beni, Cochabamba, Santa Cruz, Chuquisaca e Tarija), Paraguay e Uruguay nord-occidentale.
L'habitat di questi uccelli è rappresentato da una vasta gamma di aree alberate, dalla foresta pluviale tropicale di pianura e pedemontana al pantanal e al cerrado.
Se ne riconoscono quattro sottospecie[2]:
Secondo alcuni, la ghiandaia occhidorati sarebbe conspecifica con la ghiandaia nucabianca: alcuni autori ascriverebbero a quest'ultima la sottospecie insperatus e l'ipotetica sottospecie interpositus dell'Alagoas, descritta in base all'osservazione di un singolo esemplare che potrebbe rappresentare una femmina subadulta di ghiandaia nucabianca[6].
La ghiandaia felpata o ghiandaia occhidorati (Cyanocorax chrysops (Vieillot, 1818)) è un uccello passeriforme della famiglia dei corvidi.
Samta cekula sīlis (Cyanocorax chrysops) ir vidēja auguma vārnu dzimtas (Corvidae) putns, kas pieder cekulsīļu ģintij (Cyanocorax). Izdala 4 pasugas.[1]
Samta cekula sīlis dzīvo Dienvidamerikas centrālajos un dienvidu reģionos: Brazīlijā, Bolīvijā, Paragvajā, Urugvajā un Argentīnas ziemeļaustrumos.[2] Izplatības areāls aptver Amazones baseina dienvidu pusi, robežojoties ar Pantanalu. Samta cekula sīlis ir visizplatītākais vārnu dzimtas putns Dienvidamerikā.[3]
Samta cekula sīlis ir skaists, vidēji liels vārnu dzimtas putns. Tēviņš nedaudz lielāks nekā mātīte.[4] Ķermeņa garums 32—35 cm, svars 127—170 g.[5][6]
Apspalvojums uz muguras un spārniem ir tumši zils, kā arī tā vaigi tieši zem acīm ir tumši zili. Galva, kakls un krūtis ir melnas, pavēdere krēmīgi balta. Lielā aste krēmīgi balta ar tumši zilām virsējām lidspalvām, kuru gali arī ir balti.
Pakausis samta cekula sīlim ir gaiši zils vai gandrīz balts, arī virs acīm ir gaiši zils laukums, radot līdzību ar gaišām uzacīm. Acis koši dzeltenas, kas splgti kontrastē ar tumšo seju. Pāri galvai, sākoties uz pieres uzreiz pie knābja pamatnes, samta cekula sīlim ir skaists, biezs cekuls, kas atgādina samta birstīti. Cekuls vienmēr ir sasliets stāvus gaisā.[6] Masīvais knābis ir melns, bet kājas pelēkas.
Samta cekula sīlis ir skaļš putns, kas barojoties veido nelielus barus (10—12 īpatņi[4]). Bars pārlido no vienas vietas uz otru, meklējot barību.
Barojas galvenokārt ar dažādiem kukaiņiem (ap 80%[5]), skudras ieskaitot, mazām ķirzakām, ogām, augļiem, sēklām, pie izdevības izēd citiem putniem olas un putnēnus.[3]
Samta cekula sīļiem raksturīga kooperatīvā ligzdošana — ligzdošana grupā, kurā ir viens ligzdojošais pāris un 2—3 palīgi. Tie palīdz gan būvēt ligzdu, gan audzināt mazuļus, gan aizsargā ligzdas teritoriju pret ienaidniekiem.[5][7]
Par ligzdošanas ieradumiem zināmi tikai daži fakti. Ligzda atrodas kokā, apmēram 4—6 m augstumā. Dējumā 2—7 sarkanbrūni raibumotas olas. To pamatkrāsa var būt dažāda — gaiši brūna, krēmīgi balta vai gaiši zaļa.[4]
Samta cekula sīlim ir 4 pasugas:[1]
Samta cekula sīlis (Cyanocorax chrysops) ir vidēja auguma vārnu dzimtas (Corvidae) putns, kas pieder cekulsīļu ģintij (Cyanocorax). Izdala 4 pasugas.
De pluchekapgaai (Cyanocorax chrysops) is een vogel uit de familie der kraaien (Corvidae).
Deze vogel heeft een blauw en zwart verenkleed, een witte nek en onderzijde. Boven op de kruin bevindt zich een kapvormige bos zwarte veren.
Deze soort komt voor in Argentinië, Bolivia, Brazilië, Paraguay en Uruguay en telt 4 ondersoorten:
Modrowronka pluszogłowa (Cyanocorax chrysops) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae) występujący w Brazylii, Argentynie, Boliwii, Paragwaju i Urugwaju. Wyróżniono kilka podgatunków C. chrysops[4][2]:
Długość ciała - 32–35 cm; 127–170 g[2]. W upierzeniu dymorfizm płciowy nie występuje. Pióra na czole, ciemieniu i po bokach głowy czarne, pod okiem widoczna granatowa plama, za okiem jasnoniebieska. Tył głowy biały z jasnoniebieskim nalotem. Szyja w górnej części o kolorze indygo, niżej jasnoniebieska. Lotki po wewnętrznej stronie brązowe. Sterówki w kolorze indygo. Na głowie występuje charakterystyczny czub z delikatnych piór puchowych, przypominający w dotyku aksamit. Spód ciała o zróżnicowanej barwie, od białej po kremową. Tęczówka żółta, u ptaków do 3. miesiąca życia brązowa[5].
Modrowroni pluszogłowe zamieszkują zróżnicowane środowiska – nizinne lasy tropikalne, lasy w niskich górach, lasy deszczowe. Zazwyczaj odnotowywane do 1500 m n.p.m.; w Boliwii do 2800 m n.p.m. Spotykane bywają także na terenach otwartych, na wybrzeżach, w lasach wtórnym czy na terenach rolniczych[5].
Większość pożywienia (około 80%) stanowią owady, którym modrowronki pluszogłowe przed zjedzeniem obrywają skrzydła. Jedzą również owoce i nasiona, m.in. Casearia, gujawy truskawkowej, figowców, filodendronów, kaki, flaszowca[5].
Okres lęgowy trwa od października do grudnia. Gniazdo o kształcie miski zbudowane jest z gałązek; wyściółkę stanowią miękkie włókna traw. Ulokowane jest na drzewie, 4–7 m nad ziemią. Samica składa przeważnie 2–4 jaja. Inkubacja trwa 18–20 dni. Młode przebywają w gnieździe 22–24 dni. Występuje gniazdowanie kooperatywne; po opuszczeniu gniazda przez młode ptaki ich rodzicom pomagają 2–3 inne modrowronki pluszogłowe[5].
Modrowronka pluszogłowa (Cyanocorax chrysops) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae) występujący w Brazylii, Argentynie, Boliwii, Paragwaju i Urugwaju. Wyróżniono kilka podgatunków C. chrysops:
C. chrysops diesingii – północno-środkowa Brazylia. C. chrysops insperatus – północno-wschodnia Brazylia. C. chrysops chrysops – Boliwia do południowo-wschodniej Brazylii, Paragwaju, północno-wschodniej Argentyny i Urugwaju. C. chrysops tucumanus – północno-zachodnia Argentyna. Para modrowronek pluszogłowych w Parku Narodowym Iguazú, Argentyna Opis gatunkuDługość ciała - 32–35 cm; 127–170 g. W upierzeniu dymorfizm płciowy nie występuje. Pióra na czole, ciemieniu i po bokach głowy czarne, pod okiem widoczna granatowa plama, za okiem jasnoniebieska. Tył głowy biały z jasnoniebieskim nalotem. Szyja w górnej części o kolorze indygo, niżej jasnoniebieska. Lotki po wewnętrznej stronie brązowe. Sterówki w kolorze indygo. Na głowie występuje charakterystyczny czub z delikatnych piór puchowych, przypominający w dotyku aksamit. Spód ciała o zróżnicowanej barwie, od białej po kremową. Tęczówka żółta, u ptaków do 3. miesiąca życia brązowa.
BiotopModrowroni pluszogłowe zamieszkują zróżnicowane środowiska – nizinne lasy tropikalne, lasy w niskich górach, lasy deszczowe. Zazwyczaj odnotowywane do 1500 m n.p.m.; w Boliwii do 2800 m n.p.m. Spotykane bywają także na terenach otwartych, na wybrzeżach, w lasach wtórnym czy na terenach rolniczych.
PożywienieWiększość pożywienia (około 80%) stanowią owady, którym modrowronki pluszogłowe przed zjedzeniem obrywają skrzydła. Jedzą również owoce i nasiona, m.in. Casearia, gujawy truskawkowej, figowców, filodendronów, kaki, flaszowca.
RozmnażanieOkres lęgowy trwa od października do grudnia. Gniazdo o kształcie miski zbudowane jest z gałązek; wyściółkę stanowią miękkie włókna traw. Ulokowane jest na drzewie, 4–7 m nad ziemią. Samica składa przeważnie 2–4 jaja. Inkubacja trwa 18–20 dni. Młode przebywają w gnieździe 22–24 dni. Występuje gniazdowanie kooperatywne; po opuszczeniu gniazda przez młode ptaki ich rodzicom pomagają 2–3 inne modrowronki pluszogłowe.
Acaé, cancã, graia, gralha, gralha-de-crista-negra, gralha-do-mato ou gralha-picaça são alguns nomes vulgares para uma ave da espécie Cyanocorax chrysops, da família dos corvídeos. Encontra-se em estado pouco preocupante, de acordo com a União Internacional para a Conservação da Natureza.[1]
Acaé, cancã, graia, gralha, gralha-de-crista-negra, gralha-do-mato ou gralha-picaça são alguns nomes vulgares para uma ave da espécie Cyanocorax chrysops, da família dos corvídeos. Encontra-se em estado pouco preocupante, de acordo com a União Internacional para a Conservação da Natureza.
Plyschtofsskrika[2] (Cyanocorax chrysops) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Plyschtofsskrika delas in i tre underarter med följande utbredning:[3]
Plyschtofsskrika (Cyanocorax chrysops) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Plyschtofsskrika delas in i tre underarter med följande utbredning:
C. c. diesingii – norra Brasilien söder om Amazonfloden C. c. chrysops – sydöstra Brasilien till Paraguay, Uruguay, norra Bolivia och nordöstra Argentina C. c. tucumanus – nordvästra ArgentinaQuạ thông mào nhung (danh pháp hai phần: Cyanocorax chrysops) là một loài chim thuộc họ Quạ (Corvidae).[1] Loài này sinh sống ở nam trung bộ Nam Mỹ ở tây nam Brasil, Bolivia, Paraguay, Uruguay, và đông bắc Argentina, bao gồm các vùng phía nam của lưu vực Amazon, giáp với Pantanal.
Đây là loài chim có kích thước trung bình, lông màu nhung tối ở phía trên lưng, ức và dưới đuôi màu vàng kem.
Quạ thông mào nhung (danh pháp hai phần: Cyanocorax chrysops) là một loài chim thuộc họ Quạ (Corvidae). Loài này sinh sống ở nam trung bộ Nam Mỹ ở tây nam Brasil, Bolivia, Paraguay, Uruguay, và đông bắc Argentina, bao gồm các vùng phía nam của lưu vực Amazon, giáp với Pantanal.
Đây là loài chim có kích thước trung bình, lông màu nhung tối ở phía trên lưng, ức và dưới đuôi màu vàng kem.
绒冠蓝鸦(学名:Cyanocorax chrysops),是鸦科蓝鸦属的一种,分布于阿根廷、巴西、玻利维亚、巴拉圭和乌拉圭。全球活动范围约为2,830,000平方千米。该物种的保护状况被评为无危。
绒冠蓝鸦的平均体重约为157.0克。栖息地包括亚热带或热带的湿润低地林、亚热带或热带的旱林、耕地、亚热带或热带严重退化的前森林、乡村花园和亚热带或热带的湿润山地林。
ルリサンジャク (Cyanocorax chrysops)は、スズメ目カラス科の鳥類。
ブラジル