Wiwera malabarska[3], cyweta malabarska (Viverra civettina) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych występujący w zachodnich Indiach – na terenie Ghatów Zachodnich. Jest to gatunek endemiczny, spotykany wyłącznie między Kanyakumariin w stanie Tamilnadu na południu i Honnavar w stanie Karnataka na północy.
W latach 60. XX wieku gatunek był uznawany za bliski wymarcia. Od 1950 do 1990 roku były tylko 2 prawdopodobne stwierdzenia tego gatunku – ze stanów Karnataka i Kerala. Po uznaniu gatunku za prawdopodobnie wymarły w Elayur w dystrykcie Malappuram znaleziono skóry niedawno zabitych osobników wiwery malabarskiej[2].
Niewiele wiadomo na temat biologii i ekologii wiwery malabarskiej. Według indyjskich naukowców w przeszłości gatunek ten zamieszkiwał nizinne nadrzeczne lasy i tereny podmokłe u podnóży Ghatów Zachodnich, jednak obecnie występuje głównie na obszarach plantacji nanercza zachodniego i w zdegradowanych lasach stanu Kerala[4].
Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie środowiska. Większość siedlisk została zniszczona pod uprawy nanercza zachodniego – z drugiej strony plantacje te stanowią pewnego rodzaju substytut środowiska naturalnego dla wiwery malabarskiej, gdyż na tych terenach nie usuwa się podszytu. W przeszłości wiwery malabarskie były jednym ze źródeł piżma. Obecnie osobniki tego gatunku są często tępione przez ludzi, którzy oskarżają je o zabijanie drobiu[2].
Wiwera malabarska w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów została zaliczona do kategorii CR (krytycznie zagrożony). Ze względu na brak dokładnych informacji na temat liczebności i zasięgu występowania tego gatunku konieczne są badania nad biologią, ekologią i rozmieszczeniem wiwery malabarskiej[2].
Wiwera malabarska, cyweta malabarska (Viverra civettina) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych występujący w zachodnich Indiach – na terenie Ghatów Zachodnich. Jest to gatunek endemiczny, spotykany wyłącznie między Kanyakumariin w stanie Tamilnadu na południu i Honnavar w stanie Karnataka na północy.
W latach 60. XX wieku gatunek był uznawany za bliski wymarcia. Od 1950 do 1990 roku były tylko 2 prawdopodobne stwierdzenia tego gatunku – ze stanów Karnataka i Kerala. Po uznaniu gatunku za prawdopodobnie wymarły w Elayur w dystrykcie Malappuram znaleziono skóry niedawno zabitych osobników wiwery malabarskiej.
Niewiele wiadomo na temat biologii i ekologii wiwery malabarskiej. Według indyjskich naukowców w przeszłości gatunek ten zamieszkiwał nizinne nadrzeczne lasy i tereny podmokłe u podnóży Ghatów Zachodnich, jednak obecnie występuje głównie na obszarach plantacji nanercza zachodniego i w zdegradowanych lasach stanu Kerala.
Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie środowiska. Większość siedlisk została zniszczona pod uprawy nanercza zachodniego – z drugiej strony plantacje te stanowią pewnego rodzaju substytut środowiska naturalnego dla wiwery malabarskiej, gdyż na tych terenach nie usuwa się podszytu. W przeszłości wiwery malabarskie były jednym ze źródeł piżma. Obecnie osobniki tego gatunku są często tępione przez ludzi, którzy oskarżają je o zabijanie drobiu.
Wiwera malabarska w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów została zaliczona do kategorii CR (krytycznie zagrożony). Ze względu na brak dokładnych informacji na temat liczebności i zasięgu występowania tego gatunku konieczne są badania nad biologią, ekologią i rozmieszczeniem wiwery malabarskiej.
