Die Hechtbarbe (Luciobarbus esocinus) gehört zu den Karpfenfischen und ist mit Ausnahmegewichten von über 100 Kilogramm eine der größten Arten der Cypriniden.
Die Hechtbarbe, engl. Mangar, Pike Barb oder Tigris Salmon. Letzterer Name ist irreführend, denn Hechtbarben sind nicht mit den Lachsen verwandt. Synonym wurden auch die wissenschaftlichen Namen Barbus esocinus, Barbus euphrati, Labeobarbus euphrati oder Luciobarbus esocinus verwendet. Im Irak und in Syrien wird sie als "Bizz" سمك البز bezeichnet. Auf Persisch heißt sie بچ, بل زرد, سس ماهي oder سونگ, Anezh, Narbach oder arabisch Farch.[1]
Die Hechtbarbe kommt endemisch in den Flüssen Tigris und Euphrat sowie anderen Gewässern des Zweistromlandes im Irak und Iran vor. Im Irak wurde sie in den Flüssen Zab und Diyala und im Iran im Simareh, Dez und Karun nachgewiesen. Außerdem ist sie in einigen Flüssen und Stauseen Syriens und der östlichen Türkei verbreitet.
Das Profil des Kopfes ist geradlinig beziehungsweise leicht konkav. Der obere Augenrand tangiert das Kopfprofil. Das Maul ist relativ groß und endständig, die Lippen hingegen dünn. An der Unterlippe fehlt der mittlere Hautlappen. Die Barteln sind schmal, die vorderen erreichen maximal den vorderen Nasenflügel und das Hintere den Vorder- oder Mittelrand des Auges.[2] Die Hechtbarbe ähnelt ihrem Aussehen stark der europäischen Flußbarbe und bewohnt ebenfalls schnellfließende und sauerstoffreiche Gewässerbereiche. Hechtbarben ernähren sich von Kleintieren, werden bei entsprechender Größe aber zunehmend fischfressende Raubfische. Ihr Rücken ist oliv- bis dunkelgrün gefärbt und geht an den Flanken in ein gelbliches Farbmuster über. Bei idealen Lebensbedingungen kann sie bis 2,30 Meter lang und bis 140 Kilogramm schwer werden.[1] Ein 2010 mit dem Netz gefangenes Exemplar mit 123 Kilogramm Gewicht und 2,25 Metern Länge stammt aus der türkischen Karakaya-Talsperre in Südostanatolien.[3] Im Flusssystem des Euphrat und Tigris ist Barbus esocinus der größte Süßwasserfisch und wegen Überfischung und Flussregulierung stark in seinem Bestand bedroht[4] Der Staudammbau des Atatürk-Damms in der Türkei im Oberlauf des Euphrats bedroht ebenfalls den Bestand dieser Art.[5] Bis auf den Laichaufstieg der Fische im April bis Mai, ist über die Biologie der Hechtbarbe nur sehr wenig bekannt.[6]
Die Hechtbarbe (Luciobarbus esocinus) gehört zu den Karpfenfischen und ist mit Ausnahmegewichten von über 100 Kilogramm eine der größten Arten der Cypriniden.
The mangar (Luciobarbus esocinus) is a large species of ray-finned fish in the genus Luciobarbus, native to the Tigris–Euphrates river system in Iran, Iraq, Syria and Turkey.[1]
The species is highly prized as a food fish, but it has declined due to overfishing and habitat loss, making it vulnerable.[1] It was well-known even in ancient times and there are illustrations from 1500–1000 BC showing Assyrian priests or deities dressed in the skin of magar.[3]
The species reaches a maximum length of up to 2.3 m (7.5 ft) and a weight of up to 140 kg (310 lb).[4] A more typical size is 1–1.5 m (3.3–4.9 ft) and 60 kg (130 lb).[3] It is considered one of the largest extant cyprinids (surpassed by the giant barb), and may live for up to at least 17 years.[1] It has a large head, with a toothlees mouth surrounded by four barbels. The silvery body is covered with small scales. There is only one dorsal fin, a pair of pectoral and ventral fins. The anal fin and tail they have yellowish tones.
The mangar occurs in the drainage basins of the Euphrates and Tigris rivers in Iran, Iraq, Syria, and Turkey. Adults keep to larger bodies of water such as large rivers and reservoir, migrating to smaller inflows to spawn.[1]
The mangar has been recorded feeding on a wide range of animals, from zooplankton and invertebrate to fish and birds, but also phytoplankton. Fish typically make up about half its food.[3]
The species is currently classified as Vulnerable by the IUCN.[1] Although no reliable population data are available, reports and catches have declined severely in recent decades, and it is believed that most populations are heavily overfished. Although some locations still show abundant numbers, widespread exploitation as a major target for inland fisheries is considered a cause for concern.[1]
The species has been bred in captivity and is considered to have potential in aquaculture.[3]
{{cite journal}}
: CS1 maint: uses authors parameter (link) The mangar (Luciobarbus esocinus) is a large species of ray-finned fish in the genus Luciobarbus, native to the Tigris–Euphrates river system in Iran, Iraq, Syria and Turkey.
The species is highly prized as a food fish, but it has declined due to overfishing and habitat loss, making it vulnerable. It was well-known even in ancient times and there are illustrations from 1500–1000 BC showing Assyrian priests or deities dressed in the skin of magar.
Luciobarbus esocinus Luciobarbus generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Luciobarbus esocinus Luciobarbus generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Luciobarbus esocinus est une espèce de poisson de la famille Cyprinidae et du genre Luciobarbus. Ce poisson originaire du marais salé alluvial du Tigre et de l'Euphrate mesure jusqu'à 2,3 m[4].
Luciobarbus esocinus est une espèce de poisson de la famille Cyprinidae et du genre Luciobarbus. Ce poisson originaire du marais salé alluvial du Tigre et de l'Euphrate mesure jusqu'à 2,3 m.
Luciobarbus esocinus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de eigenlijke karpers (Cyprinidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1843 door Johann Jakob Heckel.[2]
L. esocinus werd in 1836 verzameld in de Tigris bij Mosoel (Syrië) tijdens een wetenschappelijke reis van de geoloog Joseph Russegger.
Bronnen, noten en/of referentiesLuciobarbus esocinus er en art av karpefisker som er den største arten i sin slekt og kan bli 2,3 m lang og 140 kg tung.
Luciobarbus er tetraploid med 2n = 4x = 100 kromosomer. De er mellomstore til svært store fisker med fire skjeggtråder rundt den overbitte munnen.
Klassifikasjon etter WoRMS 2017.[2]
Luciobarbus esocinus er en art av karpefisker som er den største arten i sin slekt og kan bli 2,3 m lang og 140 kg tung.
Luciobarbus er tetraploid med 2n = 4x = 100 kromosomer. De er mellomstore til svært store fisker med fire skjeggtråder rundt den overbitte munnen.