Tachytes ist eine artenreiche Gattung der Grabwespen (Spheciformes) aus der Familie Crabronidae. Weltweit sind 296 Arten bekannt,[1] das Hauptverbreitungsgebiet sind die Tropen und die gemäßigten Breiten. Im Mittelmeerraum sind etwa 20 Arten verbreitet,[2] in Europa kommen neun Arten vor,[3] von denen in Mitteleuropa drei heimisch sind.[2]
Die mittelgroßen Grabwespen haben einen kräftigen Körperbau und sind stark behaart, weswegen sie eine bienenähnliche Gestalt aufweisen. Der Körper ist häufig gold- oder silberglänzend behaart, am Hinterleib sind meist Querbänder ausgebildet. Die hinteren Punktaugen (Ocelli) sind sichelförmig, lang und schmal. Sie sind vom vorderen Punktauge um weniger als ihre Länge entfernt. Die Weibchen sind am Pygidialfeld, die Männchen am siebten Hinterleibssegment kurz, anliegend behaart.[2]
Die Weibchen der meisten Arten legen ihr Nest im Erdboden an. Die Brut wird mit Heuschrecken der Familien Acrididae, Tettigoniidae, Tetrigidae und Tridactylidae versorgt. Nur die im südwestlichen Russland, dem Iran und Turkmenistan vorkommenden Arten Tachytes bidens und Tachytes ambidens versorgen ihre Brut mit Spannerraupen. Die Heuschrecken werden im Flug transportiert, indem die Fühler mit den Mandibeln gepackt werden. Zusätzlich wird die Beute mit den Beinen gehalten. Das Nest besteht in der Regel aus mehreren Zellen, die wenige Zentimeter bis über einen Meter tief im Boden angelegt werden. In eine Zelle werden ein bis dreizehn Beutetiere eingebracht, erst dann wird das Ei abgelegt. Die Imagines fliegen Blüten an.[2]
Tachytes gehört zur Tribus Larrini innerhalb der Unterfamilie Crabroninae.
Tachytes ist eine artenreiche Gattung der Grabwespen (Spheciformes) aus der Familie Crabronidae. Weltweit sind 296 Arten bekannt, das Hauptverbreitungsgebiet sind die Tropen und die gemäßigten Breiten. Im Mittelmeerraum sind etwa 20 Arten verbreitet, in Europa kommen neun Arten vor, von denen in Mitteleuropa drei heimisch sind.
Tachytes is a genus of predatory, solitary wasps, containing about 300 species.[1]
The name of the genus derives from the Greek ταχύτης (tachytes), meaning swiftness or speed.[2]
These wasps have a worldwide distribution throughout temperate and tropical regions.[3]
Adults are typically black, with light or clear wings, and sometimes a red or brown gaster or legs. They are about 12 mm long, but can range from 4 mm to 24 mm. Many species have green eyes, which is distinctive of the genus. They often possess short golden hairs and a round build, which can give them a bee-like appearance.[3]
Tachytes generally predates on Orthoptera (grasshoppers and katydids, especially those of the families Acrididae, Tettigoniidae, Tetrigidae, and Tridactylidae), though Tachytes bidens reportedly predates on geometer moths.[3] Like other hunting wasps, the female captures a prey item, stings to paralyze it, and seals it in a burrow along with an egg that consumes the prey during development. The sting often paralyzes the prey completely, though in a few species, it only appears to prevent them from attempting to escape.[4] Their burrows can be very long, up to one meter in Tachytes praedator.[3] Jean-Henri Fabre devotes a chapter to their predacious behavior in his More Hunting Wasps, comparing it with the genus Sphex.[5]
Some Tachytes species exhibit hilltopping behavior, in which males will perch near and territorially defend points of high elevation, such as the tops of hills and mountains. In other cases, males apparently guard burrows with developing females, waiting for them to emerge.[6]
Tachytes is een soortenrijk geslacht van vliesvleugeligen uit de familie van de graafwespen (Crabronidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1806 gepubliceerd door Georg Wolfgang Franz Panzer.[1]
Tachytes komen over de hele wereld voor, vooral in de tropen en gematigde klimaten. Het zijn meestal fors gebouwde, sterk behaarde wespen die daardoor op bijen lijken.
De wijfjes van de meeste soorten maken een nest in de bodem. Een nest bestaat uit meerdere cellen met telkens een ei en een aantal prooidieren, die het wijfje heeft gevangen en naar het nest gevlogen vooraleer het ei erin te leggen. De cellen bevinden zich enkele centimeter tot meer dan een meter onder het maaiveld. Een cel bevat een tot dertien prooien. De prooien behoren over het algemeen tot de families doornsprinkhanen (Tetrigidae), veldsprinkhanen (Acrididae), sabelsprinkhanen (Tettigoniidae) of Tridactylidae van de rechtvleugeligen.
In Europa zijn negen soorten waargenomen:[2]
Tachytes is een soortenrijk geslacht van vliesvleugeligen uit de familie van de graafwespen (Crabronidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1806 gepubliceerd door Georg Wolfgang Franz Panzer.
Tachytes komen over de hele wereld voor, vooral in de tropen en gematigde klimaten. Het zijn meestal fors gebouwde, sterk behaarde wespen die daardoor op bijen lijken.
De wijfjes van de meeste soorten maken een nest in de bodem. Een nest bestaat uit meerdere cellen met telkens een ei en een aantal prooidieren, die het wijfje heeft gevangen en naar het nest gevlogen vooraleer het ei erin te leggen. De cellen bevinden zich enkele centimeter tot meer dan een meter onder het maaiveld. Een cel bevat een tot dertien prooien. De prooien behoren over het algemeen tot de families doornsprinkhanen (Tetrigidae), veldsprinkhanen (Acrididae), sabelsprinkhanen (Tettigoniidae) of Tridactylidae van de rechtvleugeligen.
Tachytes (лат. , от др.-греч. τᾰχῠτής «проворство») — род песочных ос из подсемейства Crabroninae (триба Larrini). Более 300 видов.
Всесветное. В Европе около 30 видов.[1] Для СССР указывалось 25 видов.[2]
Задние глазки длинные, расстояние от них до переднего глазка меньше, чем расстояние между ними. У самок пигидальное поле в густом опушении. Переднеспинка и среднеспинка отделённые в профиль перехватом, не образуют одной правильной дуги. Гнездятся в земле, ловят саранчёвых и кузнечиков, некоторые виды ловят мелких гусениц.[2]
Более 300 видов (триба Larrini).[3]
Tachytes (лат. , от др.-греч. τᾰχῠτής «проворство») — род песочных ос из подсемейства Crabroninae (триба Larrini). Более 300 видов.
