Orta Asiya (Kopetdağ), Türkiyə, İran, İraq, Əfqanıstan və Pakistanda təbii аrеаllаrı vardır.
Quba rayonunda, Talışda, Kür-Araz ovalı-ğında, Qarabağ və Naxçıvan MR-nın dağlarında təbii halda yayılmışdır.
Azərbaycanın nadir bitkisidir. NT.
Orta dağ qurşağınadək rütubətli meşələrdə çay və suların kənarlarında, dərələrdə yayılmışdır.
Azərbaycanda arealı geniş deyildir.
Təbiətdə hündürlüyü 4-6 m olan hündür kol və ya ağacdır. Bitkinin budaqlаrı qaramtıl-qоnur və ya boz rəngli olub, sıx tük-lüdür. Qabığı soyulmuş oduncağında düyünlər vardır. Tumurcuqları iri olub, 0,7-0,9 sm uzunluğundadır və tüklüdür. Yarpaqlarının uzunluğu 1 sm-ə qədər olur. Yarpaqlar böyrək və ya yarımürəkşəkillidir, dişlidir. Yarpaq saplağının uzunluğu 1-1,5 sm uzunluğunda ola bilir. Yarpaqlarının uzunluğu 6-13 sm, eni isə 2-4,5 sm arasında olur. Yarpaqlar uzun¬sov ellipsşəkilli, uzunsov tərsinə yumurtaşəkilli və ya lansetşəkilli ola bilir. Yarpaqların qaidə hissəsi paz və ya qövs şəklində daralmışdır. Yarpaqları üst tərəfdən tünd-yaşıl olub, çılpaqdır, alt tərəfdən isə ağımtıl və ya boz rəngli olub seyrək tüklüdür. Dişicik sırğalarının uzunluğu 3-4 sm arasında olur. Aprel–may aylarında çiçək açır. Tumurcuqlаrı birbirinə yаxın, çox iri, uzunluğu 8-9 mm və qalınlığı 5-6 mm, küt, tünd-şabalıdı və yа narıncı rəngli, sıх boz tükcüklü, bəzən zəif tükcüklüdür. Yаlаnçı zoğlаrı iri, sаplаqlı, yаrıımürəkşəkilli, bəzən lаnsetvarı, vəzicikli dişlidir. Saplaqların uzunluğu 0,8-1,2 sm, məxməri, bünövrəsində çox enlidir. Sığаlаrı budaqlardа bir-birinə yаxın yеrləşir, bоl, sıxçiçəkli, qаlındır. Dişi çiçəklərin uzunluğu 3-4,5 sm, xırda yаrpаqlаrı оlаn uzun аyаqdа yеrləşmişdir. Çiçəkləməsi martdan aprelədək yаrpаqlаrın аçılmаsı ilə eyni vaxtda baş verir.
Təbiətdə generativ və vegetativ yolla çoxalır.
Başlıca olaraq insan fəaliy¬yətidir.
Mədəni şəraitdə Nəbatat bağlarında becərilir.
Xüsusi mühafizə tədbiri görülməmişdir.
Azərbaycanın “Qırmızı Kitabı”na daxil edilməsi zəruridir.
Деревья и кустарники СССР. т.3.1954; Флора Азербайджана. т.5. 1954; Azərbaycanın ağac və kolları. III cild. 1970; Красная Книга СССР. 1984; Azərbaycanın Qırmızı Kitabı. 1989; Azər-baycanın “Qırmızı” və “Yaşıl Кitabları”na tövsiyə olunan bitki və bitki formasiyaları. 1996; Azərbaycan florasının konspekti. I-III cildləri. 2005; 2006; 2008; Naxçıvan Muxtar Respublikası florasının taksonomik spektri. 2008; Naxçıvan MR-nın flora müxtəlifliyi və onun nadir növlərinin qo-runması. 2011.
1."Azərbaycanın Nadir Ağac və kol bitkiləri", Bakı: "Elm", 2014, 380 səh.
2. ↑ “Azərbaycan dendraflorasi” I cild, Baki, “Elm”, 2011, 312 səh.
Die Persische Weide[1] (Salix aegyptiaca) ist ein großer Strauch oder kleiner Baum aus der Gattung der Weiden (Salix) mit roten und in den ersten beiden Jahren filzig behaarten Zweigen und bis zu 15 Zentimeter langen Blättern. Das natürliche Verbreitungsgebiet der Art liegt im Kaukasus und in Westasien. Sie wird in vielen Ländern kultiviert.
Die Persische Weide ist ein 2,5 bis 10 Meter hoher Strauch oder Baum mit gestreiftem Holz. Die Zweige sind dick, rot, bis in das zweite Jahr graufilzig behaart und später kahl. Die Blütenknospen sind eiförmig, 6 bis 9 Millimeter lang, 4 bis 6 Millimeter im Durchmesser, stumpf oder kurz zugespitzt. Die Laubblätter haben 1,5 bis 6 Millimeter lange, nierenförmige oder halbherzförmige Nebenblätter, die früh abfallen. Der Blattstiel ist 4 bis 12 Millimeter lang. Die Blattspreite ist 5 bis 15 Zentimeter lang, 3 bis 6 Zentimeter breit, verkehrt-eiförmig bis elliptisch-lanzettlich, meist halb so breit wie lang, mit spitzem oder stumpfem Ende, abgerundeter bis breit keilförmiger Basis und mehr oder weniger welligem und unregelmäßig gezähntem Blattrand. Es werden 15 Nervenpaare gebildet. Beide Seiten sind anfangs behaart, die Oberseite verkahlt später und ist dann glänzend grün. Die Unterseite ist blaugrün und angepresst grau behaart.[2][3]
Die zahlreichen Kätzchen sind bis zu 8 Zentimeter lang, zylindrisch bis eiförmig, sitzend und dicht zottig behaart. Sie erscheinen schon vor dem Blattaustrieb. Die Tragblätter sind seidig behaart, 2 bis 3,5 Millimeter lang und 1,5 bis 3 Millimeter breit. Männliche Blüten haben zwei Staubblätter mit 7 bis 10 Millimeter langen, etwa bis zur Hälfte verwachsenen und an der Basis behaarten Staubfäden. Der Fruchtknoten weiblicher Blüten ist gestielt und schwach behaart. Die Persische Weide blüht von März bis April.[2][3]
Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt in gemäßigten Gebieten im Norden des Iran und Irak, im Südosten der Türkei und in Aserbaidschan.[4] Andere Quellen geben auch den Nordosten Griechenlands und Israel als Verbreitungsgebiet an.[3] Sie wird in Ägypten, im Irak, in Afghanistan und Pakistan und in anderen Ländern kultiviert.[2] Die Art wächst in Auen- und Ufergehölzen auf frischen bis feuchten, sauren bis neutralen, sandig-kiesigen Böden an sonnigen Standorten. Die Art ist wärmeliebend und meist frosthart.[3]
Die Persische Weide (Salix aegyptiaca) ist eine Art aus der Gattung der Weiden (Salix) in der Familie der Weidengewächse (Salicaceae).[4] Die Art wurde 1759 von Carl von Linné erstmals wissenschaftlich beschrieben.[4] Der Gattungsname Salix stammt aus dem Lateinischen und wurde schon von den Römern für verschiedene Weidenarten verwendet.[5] Das Artepitheton aegyptiaca verweist auf das Land Ägypten, obwohl die Weide dort nicht heimisch ist.[6] Ein Synonym der Art ist Salix medemii Boiss.[3]
Das Holz der Persischen Weide wird selten genutzt. Sie wird manchmal wegen der dekorativen Blüten als Zierstrauch verwendet.[3]
Die Persische Weide (Salix aegyptiaca) ist ein großer Strauch oder kleiner Baum aus der Gattung der Weiden (Salix) mit roten und in den ersten beiden Jahren filzig behaarten Zweigen und bis zu 15 Zentimeter langen Blättern. Das natürliche Verbreitungsgebiet der Art liegt im Kaukasus und in Westasien. Sie wird in vielen Ländern kultiviert.
Salix aegyptiaca, known as the Persian willow,[1] is a large shrub or small tree from the genus of willow (Salix) with red branches that are tomentose in the first two years and leaves up to 15 centimeters long. The natural range of the species is in the Caucasus and in western Asia. It is cultivated in many countries.
The Persian willow is a 2.5 to 10 meter high shrub or tree with striped wood. The twigs are thick, red, with gray tomentose hair up to the second year and later glabrous. The flower buds are egg-shaped, 6 to 9 millimeters long, 4 to 6 millimeters in diameter, blunt or pointed. The foliage leaves have kidney-shaped or half- heart -shaped stipules 1.5 to 6 millimeters long, falling off early. The petiole is 4 to 12 millimeters long. The leaf blade is 5 to 15 centimeters long, 3 to 6 centimeters wide, obovate to elliptical-lanceolate, usually half as wide as long, with a pointed or blunt end, a rounded to broadly wedge-shaped base and a more or less wavy and irregularly serrated leaf edge. 15 pairs of nerves are formed. Both sides are initially hairy, the top later becomes bald and is then shiny green. The underside is blue-green and gray haired pressed.[2][1]
The numerous catkins are up to 8 inches long, cylindrical to ovate, sitting and densely shaggy hairy. They appear even before the leaves shoot. The bracts are hairy silky, 2 to 3.5 millimeters long and 1.5 to 3 millimeters wide. Male flowers have two stamens with 7 to 10 millimeters long, about half-grown and hairy stamens at the base. The ovary of female flowers is stalked and slightly hairy. The Persian willow flowers from March to April.[2][1]
The natural range is in temperate areas in the north of Iran and Iraq, in the southeast of Turkey and in Azerbaijan.[3] Other sources also state northeast Greece and Israel as the distribution area.[1] It is cultivated in Egypt, Iraq, Afghanistan and Pakistan, and other countries.[2] The species grows in floodplain and bank trees on fresh to moist, acidic to neutral, sandy-gravelly soils in sunny locations. The species loves warmth and is usually frost hardy.[1]
Salix aegyptiaca is a species from the genus of willows (Salix) in the willow family (Salicaceae). The species was described in 1759 by Carl Linnaeus.[3] The generic name Salix comes from Latin and was already used by the Romans for various types of willow. [4] The specific epithet aegyptiaca refers to the country Egypt, although the willow is not native there.[5] A synonym of the species is Salix medemii Boiss.[1]
The wood of the Persian willow is rarely used. It is sometimes used as an ornamental shrub because of the decorative flowers.[1]
Salix aegyptiaca, known as the Persian willow, is a large shrub or small tree from the genus of willow (Salix) with red branches that are tomentose in the first two years and leaves up to 15 centimeters long. The natural range of the species is in the Caucasus and in western Asia. It is cultivated in many countries.
Salix aegyptiaca, es una especie de sauce perteneciente a la familia de las salicáceas. Es nativa del Suroeste de Asia.
Es un arbusto o árbol que alcanza un tamaño de 2.5-10 m de altura. Las estípulas reniformes o semicordadas, el pecíolo de 4-12 mm, las hojas caducas obovadas a elíptico-lanceoladas, de 5-15 x 3-6 cm, aproximadamente la mitad tan anchas como largas, con pelos adpresos gris en el envés, glabrescentes a pubérulas el haz. Con numerosos amentos muy próximos entre sí, densamente vellosos, precoces. El amento femenino de 4-6 x 1-1,5 cm. El fruto es una cápsula de 7-9 mm.[1]
Se encuentra en Turquía en Anatolia (Provincias de Bitlis, Hakkiari), suresteste de Transcaucasia (Zangezur, Karabaj), norte de Irán, se cultiva en Egipto, Irak, Afganistán y Pakistán.
Salix aegyptiaca fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Centuria I. Plantarum ... 1: 33, en el año 1755.[2]
Salix: nombre genérico latino para el sauce, sus ramas y madera.[3]
aegyptiaca: epíteto geográfico que alude a su localización en Egipto.
Salix aegyptiaca, es una especie de sauce perteneciente a la familia de las salicáceas. Es nativa del Suroeste de Asia.
Salix acutifolia
Salix aegyptiaca, est une espèce de saule de la famille des salicaceae, native du sud-ouest de l'Asie.
Salix est le nom générique latin pour le saule[1], aegyptiaca fait référence à l'une de ses localisations l'Égypte.
C'est un arbuste (ou un arbre) qui peut atteindre 2,5 à 10 m de hauteur.
Avec un pétiole de 4 à 12 mm, les feuilles caduques, d'ovales à elliptico-lancéolées, de 5 à 15 x 3 à 6 cm, avec une largeur d'à peu près la moitié de la longueur, sont garnies de pilosité grise. Après la fleur femelle de 4-6 x 1-1,5 cm, se forme le fruit qui est une capsule de 7 à 9 mm[2].
On rencontre l'espèce en Turquie, en Anatolie (Province de Bitlis, Hakkari), en Transcaucasie (Zanguezour), Karabagh (Azerbaïdjan), nord de Iran ; elle se cultive en Égypte, Irak, Afghanistan et au Pakistan.
Salix aegyptiaca est décrit par Carl von Linné et fait l'objet d'une publication dans Centuria I. Plantarum... 1: 33, en 1755[3].
Salix acutifolia
Salix aegyptiaca, est une espèce de saule de la famille des salicaceae, native du sud-ouest de l'Asie.
Salix aegyptiaca là một loài thực vật có hoa trong họ Liễu. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1755.[1]
Salix aegyptiaca là một loài thực vật có hoa trong họ Liễu. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1755.
Salix aegyptiaca L.
И́ва еги́петская (лат. Salix aegyptiaca) — кустарниковое растение, вид рода Ива (Salix) семейства Ивовых (Salicaceae).
Крупный кустарник высотой 2,5—10 м[2], ветви толстые, сильные, цвет от серо-войлочных до чёрно-бархатистых.
Почки сближенные, очень крупные, длиной 8—9 мм и толщиной 5—6 мм, тупые, тёмно-каштанового или рыжеватого цвета, густо серо-волосистые или шерстистые, иногда слабо опушённые.
Прилистники крупные, черешчатые, почковидной или полусердцевидной формы, реже разнобоко-ланцетной, железисто-зубчатые.. Жилкование дланевидное. Черешки длиной 0,8—1,2 см, бархатистые, сильно расширенные в основании. Листья достигают 15 см в длину и 4—5 см в ширину. Форма эллиптическая, обратнояйцевидная, продолговато-эллиптическая или продолговато-ланцетная. Наибольшей ширины лист достигает в верхней части. Верхушка заострённая, основание дугообразное или клиновидно-суженное. Края железисто-зубчатые. Зубцы более длинные возле основания листа. Сверху листья тёмно-зелёного цвета, голые; с нижней части — сизовато-зелёные или серо-зелёные, бархатисто-волосистые или пепельно-войлочные, иногда могут быть волосистыми только возле жилок. Боковых жилок 13—18 (20) штук, тонкие, отходят под углом 60—75°, у краёв листа образуют петли. Жилки третьего порядка явственные.
Серёжки находятся на ветвях сближенно, обильные, густоцветковые, толстые. Женские серёжки достигают 3—4,5 см в длину, расположены на длинной ножке с листочками. Листочки шелковисто-мохнатые, городчато-пильчатые. Мужские серёжки почти полностью сидячие.
Чашечки язычковидной формы, тупые, реже лопастные или острые, рыжевато-желтоватого цвета, более тёмные возле верхушки. Тычинок 2, свободные, голые, в основании курчаволистные. Пыльники продолговатые, жёлтого цвета. Завязь яйцевидно-конической формы, длина 6—8 мм, беловато-шелковистая. Пестики короткие, бурые, с 4 расходящимися лопастями. Коробочки достигают в длину 7—9 мм[2]. Цветение длится с марта по апрель, одновременно с распусканием листьев.
Ива египетская культивируется в Крыму и Закавказье, Средней Азии. В Азии из цветов этого растения получают отвар под названием «малахар», который излечивает сыпь на лице. Настойка малахара помогает против заболеваний желудка.
Распространена в Иране, Ираке, Турции и Азербайджане[3].
Вид Ива египетская входит в род Ива (Salix) семейство Ивовые (Salicaceae).
И́ва еги́петская (лат. Salix aegyptiaca) — кустарниковое растение, вид рода Ива (Salix) семейства Ивовых (Salicaceae).
