Multimedia w Wikimedia Commons Syczek kraterowy (Otus jolandae) – gatunek nowo odkrytego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Jest endemiczny dla wyspy Lombok. Pierwszy odkryty gatunek, którego zasięg występowania ogranicza się jedynie do tej wyspy.
Syczek kraterowy podobny jest do syczka moluckiego (Otus magicus). Długość skrzydła wynosi 148-157 mm, ogona 73-75 mm a dzioba 21-23 mm. Broda i gardło białe, pokryte brązowymi paskami, podobnie jak czoło. Wierzch głowy i pokrywy uszne mają oliwkowy odcień. Od dzioba do wierzchu głowy biegnie brązowy pas. Tęczówki złote. Wierzch ciała ochrowy, brzuch biały w cynamonowe pasy. Nogi są opierzone po nasady palców.[2] Holotyp tego gatunku został zebrany w maju 1896 roku przez A. Everetta.
Nagrania głosów pochodzą z centralnej, północnej i zachodniej wyspy Lombok (Indonezja): z regionu Senggigi (zachodnia część wyspy) z 22-27 sierpnia 2011, na południowo-zachodnim zboczu wulkanu Rinjani 7 września 2003 oraz 3 i4 września 2003, niedaleko miejscowości Senaru 28-30 sierpnia 2008 oraz 27 sierpnia 2008. Występuje w lasach na wysokości 25–1350 m n.p.m.[2]
Nazwa gatunkowa jolandae nawiązuje do żony Georga Sangstera. Jolanda A. Luksenburg była współodkrywcą syczka kraterowego w 2003 roku i wspierała prace terenowe, które pomogły w opisaniu w 2004 roku lelka sundajskiego (Caprimulgus meesi).[2]
Syczek kraterowy (Otus jolandae) – gatunek nowo odkrytego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Jest endemiczny dla wyspy Lombok. Pierwszy odkryty gatunek, którego zasięg występowania ogranicza się jedynie do tej wyspy.
MorfologiaSyczek kraterowy podobny jest do syczka moluckiego (Otus magicus). Długość skrzydła wynosi 148-157 mm, ogona 73-75 mm a dzioba 21-23 mm. Broda i gardło białe, pokryte brązowymi paskami, podobnie jak czoło. Wierzch głowy i pokrywy uszne mają oliwkowy odcień. Od dzioba do wierzchu głowy biegnie brązowy pas. Tęczówki złote. Wierzch ciała ochrowy, brzuch biały w cynamonowe pasy. Nogi są opierzone po nasady palców. Holotyp tego gatunku został zebrany w maju 1896 roku przez A. Everetta.
Zasięg występowaniaNagrania głosów pochodzą z centralnej, północnej i zachodniej wyspy Lombok (Indonezja): z regionu Senggigi (zachodnia część wyspy) z 22-27 sierpnia 2011, na południowo-zachodnim zboczu wulkanu Rinjani 7 września 2003 oraz 3 i4 września 2003, niedaleko miejscowości Senaru 28-30 sierpnia 2008 oraz 27 sierpnia 2008. Występuje w lasach na wysokości 25–1350 m n.p.m.
Pochodzenie nazwyNazwa gatunkowa jolandae nawiązuje do żony Georga Sangstera. Jolanda A. Luksenburg była współodkrywcą syczka kraterowego w 2003 roku i wspierała prace terenowe, które pomogły w opisaniu w 2004 roku lelka sundajskiego (Caprimulgus meesi).
