Mae'r dosbarth Marchantiopsida yn un o dri dosbarth o Lysiau'r afu o fewn y ffylwm Marchantiophyta.[2] Y ddau ddosbarth arall yw Haplomitriopsida a Jungermanniopsida.[3]
Ceir dau is-ddosbarth: Blasiidae a Marchantiidae a 5 urdd:
Mae'r dosbarth Marchantiopsida yn un o dri dosbarth o Lysiau'r afu o fewn y ffylwm Marchantiophyta. Y ddau ddosbarth arall yw Haplomitriopsida a Jungermanniopsida.
Ceir dau is-ddosbarth: Blasiidae a Marchantiidae a 5 urdd:
Blasiales - Lunulariales - Marchantiales - Neohodgsoniales - Sphaerocarpales.Die Marchantiopsida sind eine der Klassen der Lebermoose aus dem Reich der Pflanzen. Die Klasse umfasst rund 400 Arten.
Die Klasse besitzt nur wenige gemeinsame Merkmale. Diese sind die thallöse Organisation, eine einschichtige Sporangienwand, und spezielle Ölkörper in chlorophyllfreien Zellen. Der übrige Aufbau ist in den einzelnen Unterklassen recht unterschiedlich.
Die Arten der Marchantiidae besitzen einen komplex aufgebaute Thallus. Bei den meisten Arten sind Luftkammern im Inneren des Thallus und Atemporen vorhanden. In ihrem Gewebe finden sich Ölkörper aus Terpenen, die ihnen einen typischen Duft verleihen. Die Sphaerocarpidae besitzen einen teils lappigen, teils geflügelten Thallus, und die Monocleidae besitzen eine recht einfache Thallusorganisation. Der häufig verwendete Begriff „komplex gebaute Lebermoose“ für die ganze Klasse trifft somit eigentlich nur für die Marchantiidae zu.
Der diploide Sporophyt ist bei Marchantiopsida sehr lange von der Wand der Archegoniums verdeckt und erscheint erst kurz vor der Reife der Meiosporen. Diese werden dann mit Hilfe von Elateren aus der Sporenkammer herausgepresst.
Die Marchantiopsida umfassen in zwei Unterklassen 19 Familien, 32 Gattungen und rund 380 Arten[1]:
Die Marchantiopsida sind eine der Klassen der Lebermoose aus dem Reich der Pflanzen. Die Klasse umfasst rund 400 Arten.
Marchantiopsida is a class of liverworts within the phylum Marchantiophyta.[2] The species in this class are known as complex thalloid liverworts. The species in this class are widely distributed and can be found worldwide.[3]
Marchantiopsida is a class of liverworts within the phylum Marchantiophyta. The species in this class are known as complex thalloid liverworts. The species in this class are widely distributed and can be found worldwide.
Las Marchantiopsida forman una clase de las Hepaticophyta que contiene de tres a cinco órdenes y más de 500 especies reconocidas.
Hepáticas talosas con talo diferenciado. Esporófito con seta muy corta o sin ella. Su talo presenta poliedros con un poro central. Este poro contacta con una cámara que se encuentra separada por paredes. Tiene forma de tonel, aunque en algunas especies puede variar. Este tonel está algo levantado. Los poros son como estomas rudimentarios y se encuentran levantados para evitar la entrada de agua y que se inunden las cámaras. Tienen escamas que absorben el agua por capilaridad.
Epidermis superior. Presenta una cutícula no del todo impermeable que evita la pérdida de agua. El intercambio gaseoso es más complicado. Han desarrollado unos poros que conectan con cámaras aeríferas. Dentro de esta capa están los filamentos clorofílicos que realizan la fotosíntesis. Estos poros están elevados para evitar la entrada de agua a la cámara aerífera.
Capa ventral. Formada por células más grandes sin clorofila. Algunas células presentan cuerpos oleíferos.
Epidermis inferior. Algunas células se han transformado en rizoides. Presentan también escamas, prolongaciones de la epidermis de las células, una pequeña lámina. Se encarga de distribuir el agua por capilaridad.
El esporófito permanece unido al gametófito bajo los arquegonios, dentro de los cuales se forma el embrión tras la fecundación. Cada célula que forma el tejido fértil del esporangio sufre una mitosis, dando lugar a dos células diploides. De ellas, una dará lugar a cuatro células haploides, tras sufrir meiosis, que serán las esporas. La otra célula sufre una transformación morfológica para dar lugar al elater, una célula higroscópica estéril, engrosada y enrollada en espiral, que contribuye con sus movimientos a la diseminación de las esporas.
Asexual. Propágulos que se forman en los conceptáculos, fragmentación.
Sexual. Los arquegonios y anteridios se organizan en arquegonióforos y anteridióforos.
Sexual. Los anteridios y los arquegonios (gametangios) suelen estar reunidos en unas estructuras denominadas anteriodióforos y arquegonióforos. Los anteridióforos son muy simples y se encuentran dentro del tallo. Los arquegonióforos están en la parte interior del lóbulo.
Marchantia polymorpha
La espora germina dando lugar al gametófito masculino y al femenino. Sobre el gametófito se producen los gametangios para dar lugar a los gametos. Cuando los anterozoides maduran se desintegran las paredes de los anteridios, y salen al exterior y se quedan nadando en el agua. Cuando las gotas de agua caen desplazan a los anteroozoides hasta alcanzar el arquegonio. Una vez que llegan van por el cuello hasta la ovocélula. Se producen la fecundación, se forma el embrión que se divide y forma el esporófito.
Las Marchantiopsida forman una clase de las Hepaticophyta que contiene de tres a cinco órdenes y más de 500 especies reconocidas.
Hepáticas talosas con talo diferenciado. Esporófito con seta muy corta o sin ella. Su talo presenta poliedros con un poro central. Este poro contacta con una cámara que se encuentra separada por paredes. Tiene forma de tonel, aunque en algunas especies puede variar. Este tonel está algo levantado. Los poros son como estomas rudimentarios y se encuentran levantados para evitar la entrada de agua y que se inunden las cámaras. Tienen escamas que absorben el agua por capilaridad.
Epidermis superior. Presenta una cutícula no del todo impermeable que evita la pérdida de agua. El intercambio gaseoso es más complicado. Han desarrollado unos poros que conectan con cámaras aeríferas. Dentro de esta capa están los filamentos clorofílicos que realizan la fotosíntesis. Estos poros están elevados para evitar la entrada de agua a la cámara aerífera.
Capa ventral. Formada por células más grandes sin clorofila. Algunas células presentan cuerpos oleíferos.
Epidermis inferior. Algunas células se han transformado en rizoides. Presentan también escamas, prolongaciones de la epidermis de las células, una pequeña lámina. Se encarga de distribuir el agua por capilaridad.
Maksasammalet (Marchantiopsida) on toinen maksasammalten kaareen kuuluvista luokista. Toinen on aitomaksasammalet.[2]. Maksasammalten luokkaan kuuluvat sammalet ovat sekovartisia. Niiden sekovarsi on levymäinen, usein kuitenkin halkihaarainen ja leveäliuskainen. Niiden solukkorakenne on pitkälle erikoistunut ja niiden soluissa on kalvon ympäröimiä öljypusseja.[3] Keuhkosammal (Marchantia polymorpha) on tunnetuin maksasammalten luokkaan kuuluvista sammalista.
Maksasammalet (Marchantiopsida) on toinen maksasammalten kaareen kuuluvista luokista. Toinen on aitomaksasammalet.. Maksasammalten luokkaan kuuluvat sammalet ovat sekovartisia. Niiden sekovarsi on levymäinen, usein kuitenkin halkihaarainen ja leveäliuskainen. Niiden solukkorakenne on pitkälle erikoistunut ja niiden soluissa on kalvon ympäröimiä öljypusseja. Keuhkosammal (Marchantia polymorpha) on tunnetuin maksasammalten luokkaan kuuluvista sammalista.
Les hépatiques à thalles (Marchantiopsida) forment une classe de plantes hépatiques ou marchantiophytes (division Hepaticophyta ou Marchantiophyta)
Ce groupe qui constitue la lignée la plus primitive des hépatiques comprend environ 485 espèces[2].
Selon NCBI (28 sept. 2016)[3] :
Les hépatiques à thalles (Marchantiopsida) forment une classe de plantes hépatiques ou marchantiophytes (division Hepaticophyta ou Marchantiophyta)
Ce groupe qui constitue la lignée la plus primitive des hépatiques comprend environ 485 espèces.
Jetrenjarnice (lat. Marchantiopsida), biljni razred u diviziji jetrenjača (Marchantiophyta). Sastoji se od pet redova sa preko 490 vrsta.[1]
Jetrenjarnice (lat. Marchantiopsida), biljni razred u diviziji jetrenjača (Marchantiophyta). Sastoji se od pet redova sa preko 490 vrsta.
De Marchantiopsida vormen één van de drie klassen van de Levermossen. Er worden 3 klassen onderscheiden binnen de levermossen, waarvan de thalleuze Marchantiopsida als de morfologisch meer diverse kan worden beschouwd. Er komen soorten voor met een anatomisch eenvoudig tot gecompliceerd thallus.
Stamboom van de Embryophyta, landplanten
Bronnen, noten en/of referentiesMarchantiopsida er ein planteklasse innan levermosar. Det er om lag 440 kjende artar i denne klassa.
Marchantiopsida har som klasse fleire kjenneteikn. Dei er alle thalloide, og vantar difor bladvokster. I motsetnad til levermosar i andre klasser er thallus hjå Marchantiopsida komplekst, med fleire (gjerne tre) cellelag. Det ytste cellelaget har mange porar, og sit gjerne litt laust. Innanfor ligg celler med mange kloroplastar, og inst eit lag med celler som lagrer karbohydratar. Her sit og rhizoidar. Desse er som oftast glatte.
Attåt kompleks thalloid struktur har marchantiopsidae fleire andre kjenneteikn, mellom anna at cellene i halsen på archegonia sit i seks rekkjer.
Hjå mange av artane i denne klassa sit både archegonia og antheridia på eigne stilkaktige utvekstar.
Dei presise tilhøva mellom artane innanfor Marchantiopsida er ikkje kjend, men dei er delt inn i tre ordenar, som til saman omfattar om lag 440 kjende artar:
Marchantiopsida er ein planteklasse innan levermosar. Det er om lag 440 kjende artar i denne klassa.
Marchantiopsida Cronquist, Takht. & W.Zimm. é um das três classes de hepáticas que integram a divisão Marchantiophyta.[2] São plantas embriófitas não vasculares produtoras de esporos, embora seja frequente a reprodução assexuada por fragmentação ou gemas.
Gametófito taloso ou foliáceo, com gametóforos (talos modificados que produzem os gametângios) masculinos (anterídeos) e femininos (arquegónios).
Como todas as briófitas não apresentam caules, folhas e raízes verdadeiras.
A classe apresenta 5 ordens, repartidas por duas subclasses, agrupando cerca de 500 espécies.
Com base em recentes trabalhos de genética molecular é possível apresentar as relações filogenéticas entre as diversas ordens e famílias no seguinte cladograma:[3]
Marchantiopsida Cronquist, Takht. & W.Zimm. é um das três classes de hepáticas que integram a divisão Marchantiophyta. São plantas embriófitas não vasculares produtoras de esporos, embora seja frequente a reprodução assexuada por fragmentação ou gemas.
До цього класу належать лише таломні форми, вегетативне тіло яких має просту або здебільшого досить складну дорзовентральну будову. У багатьох з них між верхнім і нижнім епідермісом утворюються основна та асиміляційна тканини. У спеціальних дрібних клітинах основної тканини є олійні тільця, інколи відсутні. Антеридії і архегонії занурені у тканину талому або ж розвиваються на спеціальний підставках. Спорогони з одношаровою, рідше багатошаровою стінкою коробочки. Коробочка на ніжці або рідше без неї, розкривається внаслідок руйнування стінки, розривання її на лопаті. У коробочці утворюються спори і елатери або поживні клітини.
У класі нараховують 19 родин у 5 порядках.
Філогенетична кладограма за Villarreal et al. 2015[1]
Marchantiopsida là một lớp rêu trong ngành Marchantiophyta.
Marchantiopsida
Marchantiopsida là một lớp rêu trong ngành Marchantiophyta.
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : ゼニゴケ植物門 Marchantiophyta 綱 : ゼニゴケ綱 Marchantiopsida 亜綱 本文参照
ゼニゴケ綱（Marchantiopsida）は、ゼニゴケ植物門に属する綱。下位分類については諸説ある。
ゼニゴケ綱の種はふつう、一部の細胞が肥大した葉状体をもつ[1]。葉状体の裏側には二種類の仮根（表面がなめらかなものと、くぎが打たれたような表面のもの）がある[1]。また、造精器は傘状の雌器床につくこともあれば（ゼニゴケ属）、葉状体内につくこともある（イチョウウキゴケ）[1]。
ゼニゴケ綱の種は多様な形態を示すが、その単系統性は比較的よく支持されているとされる[2]。
大きく2亜綱にわかれるが、ダンゴゴケ亜綱を認める場合は3亜綱となる。
ウキゴケ目はゼニゴケ目に含めることもある。またゼニゴケ目とされるミカヅキゼニゴケ科（1属1種）を、単独のミカヅキゼニゴケ目 (Lunulariales) としてゼニゴケ亜綱に含めることもある。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。
우산이끼강(Marchantiopsida)은 우산이끼문에 속하는 3개의 우산이끼류 강 중의 하나이다.[2] 약 400여 종을 포함하고 있다.
다음은 2006년 포레스트(Forrest) 등의 연구에 기초한 우산이끼류의 계통 분류이다.[3]
우산이끼문 하플로미트리움강 우산이끼강다음은 2015년 빌라레알(Villarreal) 등의 연구에 기초한 우산이끼강의 계통 분류이다.[2]
우산이끼강 엷은잎우산대이끼아강 엷은잎우산대이끼목 우산이끼아강 네오호지소니아목 스파이로카르포스목
,_plate_82.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
,_plate_82.jpg){kind=link}