Die Spoorvlerkkiewiet (Vanellus spinosus) is 'n skaars voël en swerwer. Die voël is 5 keer opgeteken in Noord-Namibië, Botswana, Zimbabwe en Mosambiek. Gewoonlik kom die voël voor in groot riviere en vloedvlaktes verder noord in Afrika. Die voël is 25 – 28 cm groot en weeg 135 - 175 gram met 'n vlerkspan van 75 cm. In Engels staan die voël bekend as Spur-winged Lapwing.
'n Spoorvlerkkiewiet in Beer-Sheva, Israel
Eier
Die Spoorvlerkkiewiet (Vanellus spinosus) is 'n skaars voël en swerwer. Die voël is 5 keer opgeteken in Noord-Namibië, Botswana, Zimbabwe en Mosambiek. Gewoonlik kom die voël voor in groot riviere en vloedvlaktes verder noord in Afrika. Die voël is 25 – 28 cm groot en weeg 135 - 175 gram met 'n vlerkspan van 75 cm. In Engels staan die voël bekend as Spur-winged Lapwing.
La fredeluga d'esperons[1] (Vanellus spinosus) és un ocell de la família dels caràdrids (Charadriidae) que habita llacs, aiguamolls i platges principalment de la zona afrotròpica, des del sud de Mauritània, Senegal, Gàmbia i Guinea, cap a l'est fins a Sudan, Etiòpia, Eritrea i Somàlia, i cap al sud fins al nord de Tanzània i l'est de la República Democràtica del Congo. També habita el nord-est d'Egipte i el sud d'Aràbia.
La fredeluga d'esperons (Vanellus spinosus) és un ocell de la família dels caràdrids (Charadriidae) que habita llacs, aiguamolls i platges principalment de la zona afrotròpica, des del sud de Mauritània, Senegal, Gàmbia i Guinea, cap a l'est fins a Sudan, Etiòpia, Eritrea i Somàlia, i cap al sud fins al nord de Tanzània i l'est de la República Democràtica del Congo. També habita el nord-est d'Egipte i el sud d'Aràbia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cornchwiglen adeinbigog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cornchwiglod adeinbigog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Vanellus spinosus; yr enw Saesneg arno yw Spur-winged lapwing. Mae'n perthyn i deulu'r Cwtiaid (Lladin: Charadriidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn V. spinosus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia, Ewrop ac Affrica.
Mae'r cornchwiglen adeinbigog yn perthyn i deulu'r Cwtiaid (Lladin: Charadriidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corgwtiad Aur Pluvialis dominica Corgwtiad aur y Môr Tawel Pluvialis fulva
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cornchwiglen adeinbigog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cornchwiglod adeinbigog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Vanellus spinosus; yr enw Saesneg arno yw Spur-winged lapwing. Mae'n perthyn i deulu'r Cwtiaid (Lladin: Charadriidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn V. spinosus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia, Ewrop ac Affrica.
Čejka trnitá (Vanellus spinosus) je středně velký druh bahňáka z čeledi kulíkovití (Charadriidae), o něco menší než čejka chocholatá. Její zbarvení je velmi kontrastní – má velkou bílou skvrnu na tvářích, zbytek hlavy je černý, stejně jako hruď, boky a ocas. Zbytek spodiny a kostřec jsou bílé. Svrchu je světle hnědá, v letu s černými letkami. Hnízdí v otevřené krajině (obvykle u vody) v jihovýchodní Evropě a na Středním východě.[2] Jednou byla jako vzácný zatoulanec zjištěna také na českém území. Zaznamenána byla 21. září 1989 na vypuštěném dně Svárovského rybníka v Záhlinicích v hejnu cca 100 jedinců čejky chocholaté.[3][4]
Obrázky, zvuky či videa k tématu čejka trnitá ve Wikimedia Commons
Galerie čejka trnitá ve Wikimedia Commons
Čejka trnitá (Vanellus spinosus) je středně velký druh bahňáka z čeledi kulíkovití (Charadriidae), o něco menší než čejka chocholatá. Její zbarvení je velmi kontrastní – má velkou bílou skvrnu na tvářích, zbytek hlavy je černý, stejně jako hruď, boky a ocas. Zbytek spodiny a kostřec jsou bílé. Svrchu je světle hnědá, v letu s černými letkami. Hnízdí v otevřené krajině (obvykle u vody) v jihovýchodní Evropě a na Středním východě. Jednou byla jako vzácný zatoulanec zjištěna také na českém území. Zaznamenána byla 21. září 1989 na vypuštěném dně Svárovského rybníka v Záhlinicích v hejnu cca 100 jedinců čejky chocholaté.
စစ်တစ်လိုင်းငှက်ကို ချောင်းတလိုင်းဟူ၍ လည်းခေါ်သည်။ ထိုငှက်သည် တစ်တီတူးနှင့်အတူ 'ဗင်နယ် လင်နေး' မျိုးရင်းခွဲတွင်ပါဝင်သည်။ ပါဏဗေဒအမည်မှာ 'ဟော့ လော့တာရပ်စပိုင်နိုဆပ် ဒျူဗိုး ဆဲလီ' ဖြစ်သည်။ အလျား ၁၂ လက်မရှိ၏။ တောင်ပံတွင် ထူးထူးဆန်းဆန်း အတက်ပါရှိ သည်။ ထိုအတက် ကို နားနေခိုက်တွင် မတွေ့မြင်ရချေ။မည်ကဲ့သို့ အသုံးချမှန်းလည်း မသိရသေးချေ။
စစ်တလိုင်း၏ အသံမှာ တစ်တီတူး၏ အော်သံနှင့်တူသော် လည်း တစ်တီတူးအသံလောက် မစူးရှပေ။ စစ်တလိုင်းသည် သဲထူထပ်သော မြစ်ကမ်းပါးတွင် ကျက်စား၏။ မြစ်ရေကြီး သောအခါတွင် ဥယျဉ်နှင့် မြက်ခင်းပြင်များသို့ ရွေ့ပြောင်း၍ နေ၏။ ရေကူးကျင်လျင်၏။ ယင်းကိုတောတွင်းရှိ ချောင်းများ တွင်တွေ့ရသည်။
စစ်တလိုင်းငှက်ကလေးများသည် နွေရာသီတွင်ပေါက်ကြ သည်။ အသိုက်ကို ကမ်းစပ်သဲမြေတွင်၎င်း၊ ကျောက်စရစ် အကြားတွင်၎င်း၊ ပြုလုပ်လေ့ရှိသည်။ တစ်မြုံလျှင် ၃ ဥမှ ၄ ဥအထိရှိ၏။ ဥမှာ တစ်တီတူး ဥနှင့် တူသော်လည်း အနည်း ငယ် ပိုရှည်၍၊ အညိုရောက်များသည်။
ထိုငှက်မျိုးကို အိန္ဒိယ၊ မြန်မာ၊ အင်ဒိုချိုင်းနားနိုင်ငံများ တွင်တွေ့ရ၏။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် မြစ်ချောင်းများ၌ ကျက်စား လေ့ရှိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ တောင်များပေါ်၌ တွေ့ရသည်။ မေမြို့ရှိ ရေကန်များ၌လည်း တွေ့ရတတ်သည်။[၁]
စစ်တစ်လိုင်းငှက်ကို ချောင်းတလိုင်းဟူ၍ လည်းခေါ်သည်။ ထိုငှက်သည် တစ်တီတူးနှင့်အတူ 'ဗင်နယ် လင်နေး' မျိုးရင်းခွဲတွင်ပါဝင်သည်။ ပါဏဗေဒအမည်မှာ 'ဟော့ လော့တာရပ်စပိုင်နိုဆပ် ဒျူဗိုး ဆဲလီ' ဖြစ်သည်။ အလျား ၁၂ လက်မရှိ၏။ တောင်ပံတွင် ထူးထူးဆန်းဆန်း အတက်ပါရှိ သည်။ ထိုအတက် ကို နားနေခိုက်တွင် မတွေ့မြင်ရချေ။မည်ကဲ့သို့ အသုံးချမှန်းလည်း မသိရသေးချေ။
စစ်တလိုင်း၏ အသံမှာ တစ်တီတူး၏ အော်သံနှင့်တူသော် လည်း တစ်တီတူးအသံလောက် မစူးရှပေ။ စစ်တလိုင်းသည် သဲထူထပ်သော မြစ်ကမ်းပါးတွင် ကျက်စား၏။ မြစ်ရေကြီး သောအခါတွင် ဥယျဉ်နှင့် မြက်ခင်းပြင်များသို့ ရွေ့ပြောင်း၍ နေ၏။ ရေကူးကျင်လျင်၏။ ယင်းကိုတောတွင်းရှိ ချောင်းများ တွင်တွေ့ရသည်။
စစ်တလိုင်းငှက်ကလေးများသည် နွေရာသီတွင်ပေါက်ကြ သည်။ အသိုက်ကို ကမ်းစပ်သဲမြေတွင်၎င်း၊ ကျောက်စရစ် အကြားတွင်၎င်း၊ ပြုလုပ်လေ့ရှိသည်။ တစ်မြုံလျှင် ၃ ဥမှ ၄ ဥအထိရှိ၏။ ဥမှာ တစ်တီတူး ဥနှင့် တူသော်လည်း အနည်း ငယ် ပိုရှည်၍၊ အညိုရောက်များသည်။
ထိုငှက်မျိုးကို အိန္ဒိယ၊ မြန်မာ၊ အင်ဒိုချိုင်းနားနိုင်ငံများ တွင်တွေ့ရ၏။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် မြစ်ချောင်းများ၌ ကျက်စား လေ့ရှိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ တောင်များပေါ်၌ တွေ့ရသည်။ မေမြို့ရှိ ရေကန်များ၌လည်း တွေ့ရတတ်သည်။
La Dornoflugila vanelo aŭ Spronvanelo (Vanellus spinosus, antaŭe konata kiel Hoplopterus spinosus, ununura specio de tiu tiama genro) estas birdo de la genro Vanellus, grupo de mezgrandaj vadbirdoj de la familio de ĥaradriedoj.
La Dornoflugila vanelo aŭ Sprona vanelo (Vanellus spinosus) bredas ĉe orienta Mediteraneo, kaj en larĝa zono el sub-Saharo okcidenta Afriko ĝis Arabio. La greka kaj turka bredantoj -tio estas la plej nordaj- migras suden aŭtune, sed ne ĉiuj kune, ĉar kelkaj restas en Ruĝa Maro kaj aliaj foriras pli suden en Afriko; la aliaj loĝantaroj estas loĝantaj, sed moviĝas iomete laŭ sezonoj: dum pluvsezono ili serĉas pli sekajn zonojn, sed ne tro sekajn. Pro tio estas malfacile kalkuli ilin. Kiel vaganta, la specio estas videblaj en pli suda Afriko, kiel en Tanzanio, en la tuta Balkanio kaj en izolataj mediteraneaj lokoj.
La Dornoflugila vanelo malpliiĝas en ties norda teritorio, sed ĝi abundas en granda parto de tropika Afriko, kie videblas en iu ajn malseka medio de ties teritorio. Ĝi estas protektita specio. Ĝi ne estas tutmonde minacata. Nur en Eŭropo povas esti ĉirkaŭ 25.000 birdoj kaj nur en Egiptio vintre ĉirkaŭ 15.000. Entute ĉirkaŭ 500.000 ĝis 800.000 ekzempleroj.
Ili estas facile videblaj kaj nekonfuzeblaj birdoj. Ili estas mezgrandaj vadbirdoj -27 cm longaj, 130-180 g pezaj, kaj enverguro de 70-80 cm- kun nigraj frunto, krono -ĝis okuloj-, gorĝa vertikala strio, blankaj brustaj flankoj, supraventro kaj vosto. La vizaĝo, la resto de la kolo kaj ventro estas blankaj kaj la dorso estas helbruna aŭ brungriza. Pro tio estas klara kontrasto inter blankaj kaj nigraj partoj. La okuloj estas malhelruĝaj. La beko kaj kruroj estas nigraj. Ili havas nigrajn spronojn, inoj pli mallongajn. Junuloj havas nigrajn partojn pli brunecajn kun blankaj makuloj.
Tiu specio preferas sekajn partojn de marĉoj kaj similaj malsekaj medioj kun fluanta akvo. Ankaŭ herbejoj, terkulturejoj, strandoj aŭ dunejoj povas esti ĝiaj loĝejoj. La manĝo de la Dornoflugila vanelo estas insektoj kaj aliaj senvertebruloj, kiel araneoj, sed ankaŭ etaj vertebruloj, kiel ranoj, lacertetoj, ktp. aŭ semoj, kio estas bekoplukita el la planko, sed ankaŭ per terskrapado.
Ili faras neston solece aŭ en izolitaj grupoj. La teritorio estos defendata agreseme kontraŭ la plej granda parto de birdaj specio, sefe de vadbirdoj. La ino demetas du ĝis kavar makuletajn flavecajn ovojn en surplanka trueto inter herbaro aŭ etaj amasetoj de ŝtonoj aŭ simile. Foje okazas dua demetado kaj eĉ tria; tiam la ino kovas dum la masklo zorgas la idojn de la unua demetado.
La Dornoflugila vanelo estas nomoj ankaŭ uzataj por alia vanela specio, nome la Maskita vanelo (Vanellus miles) de suda Aŭstralio, kiu estas tute alia specio, eĉ tre malsimila. Por malhelpi konfuzon, tiu lasta devas esti nomita "Maskita vanelo".
La Dornoflugila vanelo aŭ Spronvanelo (Vanellus spinosus, antaŭe konata kiel Hoplopterus spinosus, ununura specio de tiu tiama genro) estas birdo de la genro Vanellus, grupo de mezgrandaj vadbirdoj de la familio de ĥaradriedoj.
Hegabera ezproidun (Vanellus spinosus) Vanellus generoko animalia da. Hegaztien barruko Charadriidae familian sailkatua dago.
Hegabera ezproidun (Vanellus spinosus) Vanellus generoko animalia da. Hegaztien barruko Charadriidae familian sailkatua dago.
Kynsihyyppä (Vanellus spinosus) on hyyppien sukuun kuuluva kahlaaja. Lajin nimesi ja kuvaili Carl von Linné 1758. Tuntee myös tieteellisen nimen Hoplopterus spinosus.
Linnun pituus on 25–27 cm, siipien kärkiväli 69–81 cm ja paino 127–159 g. Räkättirastaan kokoinen pitkäjalkainen kahlaaja, jonka höyhenpuku on selkäpuolelta ruskea, rinta musta, maha valkoinen, sekä kaula, niska ja posket valkoiset. Päälaki on musta. Koivet ovat mustat, samoin nokka. Sukupuolet ovat samanvärisiä. Tavallisin ääni on hellittämättä inttävä 'kik'.
Pesii laikuittaisesti, Euroopassa vain paikoin Kreikassa, Balkanilla ja Turkissa. Lähi-idässä pesii paikoin Israelissa, Jordaniassa, Syyriassa ja Irakissa. Pääosa kynsihyypistä pesii Afrikassa Saharan ja päiväntasaajan välissä sekä Niilin laaksossa ja suistossa. Maailman populaation koko on 130 000–180 000 yksilöä. Lajin kanta on elinvoimainen. Lajia ei ole tavattu Suomessa. Eurooppalaiset populaatiot ovat muuttolintuja, jotka talvehtinevat Afrikassa.
Alavien maiden aukeat suot, tulvaniityt, jokien rannat ja suistot sekä järvenrannat. Etiopiassa ja Turkissa voi pesiä myös vuoristossa 2700 metrin korkeuteen saakka.
Koiras raaputtaa maahan muutamia kuoppia, joista naaras valitsee yhden pesäksi. Munia on lähes aina 4. Pesyeitä voi olla kesän aikana 2. Haudonta-aika on 22–24 päivää, molemmat puolisot hautovat. Poikaset ovat pesäpakoisia ja oppivat lentämään 7–8 viikon ikäisinä, jonka jälkeen ne pian itsenäistyvät.
Maassa elävät pienet selkärangattomat, pääasiassa hyönteiset.
Kynsihyyppä (Vanellus spinosus) on hyyppien sukuun kuuluva kahlaaja. Lajin nimesi ja kuvaili Carl von Linné 1758. Tuntee myös tieteellisen nimen Hoplopterus spinosus.
De sporenkievit (Vanellus spinosus) is een vogel uit de familie van kieviten en plevieren (Charadriidae).
De vogel is 25 tot 28 cm lang. De vogel is egaal bruin van boven; de kop, snavel, poten, borst en flanken zijn zwart, terwijl het verenkleed onder het oog tot aan de schouder wit is. In vlucht is te zien dat de arm en handpennen zwart zijn. De vleugeldekveren zijn wit en grijsbruin, net als de rug en mantel. De vogel heet zo omdat aan de duimvleugel sporen zitten. Het mannetje verschilt nauwelijks van het vrouwtje, alleen de sporen bij het mannetje zijn een paar millimeter langer. De vogel lijkt sterk op de Indische sporenkievit (V. duvaucelii).[2][3]
Net als de kievit legt de sporenkievit zijn eieren in een kuiltje in de grond, dat spaarzaam met nestmateriaal wordt bekleed. Er worden 3 of 4 eieren gelegd. Zowel de jongen als de volwassenen dieren eten voornamelijk insecten (in mindere mate wormen).
De soort is verspreid over een breed gebied dat loopt van West- naar Oost-Afrika, maar komt plaatselijk ook voor in de zuidelijke Balkan, in delen van het Midden-Oosten. Het leefgebied bestaat uit open, spaarzaam begroeide gebieden, maar in ieder geval altijd in de buurt van water.
In West-Europa is de vogel een dwaalgast.
De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd. Men veronderstelt dat de soort in aantal vooruit gaat, daarom staat de sporenkievit als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe sporenkievit (Vanellus spinosus) is een vogel uit de familie van kieviten en plevieren (Charadriidae).
Scientìfich: Hoplopterus spinosus
Piemontèis : ...
Italian : Pavoncella armata
Multimedia w Wikimedia Commons Czajka szponiasta[3] (Vanellus spinosus) – gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Rzadko gniazduje w północno-wschodniej Grecji. Zwykle przebywa w grupach lub parami.
Czajka szponiasta (Vanellus spinosus) – gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Rzadko gniazduje w północno-wschodniej Grecji. Zwykle przebywa w grupach lub parami.
Nagâțul sudic (Pasărea pluvian) este o pasăre din familia Charadriidae.
Specia este crescută în zona de est a Mării Mediterane, și în mare măsură din Africa vestică până în Arabia Saudită. Păsările din Grecia și Turcia sunt migratoare, dar restul familiilor sunt sedentare.
Sunt păsări vizibile, au o mărime medie, pieptul, dunga de pe gât și coada sunt negre iar restul penajului este alb cu excepția aripilor, ce sunt de culoare maro-deschis. Picioarele sunt negre până la gheare care sunt tot negre. Provoacă zgomote puternice, sunetul semănând cu cuvintele englezești: did-he-do-it.
Această pasăre preferă habitatele mai umede. Hrana păsării pluvian este formată din insecte și alte nevertebrate care se găsesc din abundență sub scoarțele copacilor sau sub pietre. Despre cunoscuta Pasăre crocodil s-ar zice că este diferită de specia aceasta, dar s-a dovedit științific că oamenii care au afirmat acest lucru se înșală.
Depune două ouă gălbui în gropi. Pasărea pluvian mai este cunoscută și pentru că uneori folosește ghearele din aripi pentru a ataca animale și, rareori, oameni, care se apropie prea mult de ciubul acesteia.[necesită citare]
Nagâțul sudic (Pasărea pluvian) este o pasăre din familia Charadriidae.
Specia este crescută în zona de est a Mării Mediterane, și în mare măsură din Africa vestică până în Arabia Saudită. Păsările din Grecia și Turcia sunt migratoare, dar restul familiilor sunt sedentare.
Sunt păsări vizibile, au o mărime medie, pieptul, dunga de pe gât și coada sunt negre iar restul penajului este alb cu excepția aripilor, ce sunt de culoare maro-deschis. Picioarele sunt negre până la gheare care sunt tot negre. Provoacă zgomote puternice, sunetul semănând cu cuvintele englezești: did-he-do-it.
Această pasăre preferă habitatele mai umede. Hrana păsării pluvian este formată din insecte și alte nevertebrate care se găsesc din abundență sub scoarțele copacilor sau sub pietre. Despre cunoscuta Pasăre crocodil s-ar zice că este diferită de specia aceasta, dar s-a dovedit științific că oamenii care au afirmat acest lucru se înșală.
Depune două ouă gălbui în gropi. Pasărea pluvian mai este cunoscută și pentru că uneori folosește ghearele din aripi pentru a ataca animale și, rareori, oameni, care se apropie prea mult de ciubul acesteia.[necesită citare]
Sporrvipa[2] (Vanellus spinosus) är en fågel i familjen pipare inom ordningen vadarfåglar som förekommer i östra Medelhavsområdet och i ett band från Västafrika till Arabiska halvön.[3]
Sporrvipan är en omisskännlig och karaktäristisk medelstor vadare med svart på hätta, bröst, stjärt och en strimma på halsen. I ansiktet samt på resten av halsen och buken är den vit, medan vingar och rygg är ljusbruna. Benen och näbben är svarta. Arten är mycket högljudd med ett läte som på engelska kan beskrivas did-he-do-it. På vingen finns en gömd liten klo eller sporre, varifrån arten fått sitt namn.
Sporrvipan hittas i olika typer av våtmarker. Den livnär sig av insekter och andra vertebrater den hittar på marken. Två fläckig gula ägg läggs i en grop i marken. Ibland försvarar den sina ungar mot djur och sällsynt också människor med sina sporrar.
Fågeln förekommer från Senegal och Gambia till nordöstra Tanzania, östra Medelhavsområdet och Röda havet.[3] Den afrikanska populationen är huvudsakligen stannfåglar men kan genomföra lokala förflyttningar, exempelvis till torrare områden under regnperioden. Populationerna i östra Medelhavsområdet är flyttfåglar som övervintrar i Afrika.[1]
Arten är en mycket sällsynt gäst i övriga Europa med endast enstaka fynd. Ett fynd i Danmark 2014 har bedömts ej med säkerhet vara spontant. 24 september 2017 sågs en individ nära Strzelno i centrala Polen.[4]
Vissa placerar arten i släktet Hoplopterus, medan de allra flesta numera inkluderar detta släkte i Vanellus.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till mellan 130.000 och 800.000 individer, varav det i Europa tros häcka 1.100-1.600 par.[1] Den tros minska i Europa men är mycket allmän i Afrika söder om Sahara, där den påträffas i många olika typer av våtmarksområden.
Sporrvipan är vid sidan av krokodilväktaren en av de arter som tros vara förlagan till fågeln "trochilus", som sades ha en symbiotisk relation med krokodiler. Den grekiska historikern Herodotos berättar om hur krokodiler ligger på strandbrinken med öppna käftar och hur "trochilus" tillåts äta av köttrester på krokodilernas tänder utan att krokodilerna äter upp fåglarna. Beteendet har dock aldrig bekräftats och berättelsen anses idag vara en faktoid.[5]
Wikimedia Commons har media som rör sporrvipa.
Wikispecies har information om Vanellus spinosus.
Sporrvipa (Vanellus spinosus) är en fågel i familjen pipare inom ordningen vadarfåglar som förekommer i östra Medelhavsområdet och i ett band från Västafrika till Arabiska halvön.
Diken kanatlı kız kuşu (Vanellus spinosus), yağmurcungiller (Charadriidae) familyasına ait bir kuş türü.
Doğu Akdeniz'in etrafında, ve alt Sahra Çölü'nden geniş bir bantta Arabistan'a, batı Afrika'ya görülür. Yunan ve Türk kuşları göçmendir ama diğer populasyonlar yerleşiktirler. Dikkat çekici ve yanlış anlaşılmazdırlar. Onlar, siyah taç, göğüs, ön boyun çizgisi ve kuyrukla orta-boyutlarda kuşlardırlar. Yüz, boynun kalanı ve karın beyazdır ve kanatlar ve arka açık kahverengidir. Gaga ve bacaklar siyahtır. Yerden seçilen böcekler ve diğer omurgasız hayvanlarla beslenirler. Onlar bir yer kazımasına iki lekeli sarımsı yumurta koyarlar.
Yağmur kuşları ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Vanellus spinosus là một loài chim trong họ Charadriidae.[1]
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Шпорцевый чибис[1] (лат. Vanellus spinosus) — небольшая птица семейства ржанкообразных.
Шпорцевый чибис достигает длины от 25 до 27 см. Голова и грудь птицы чёрно-белого цвета. Верхняя сторона тела, напротив, от песочного до бурого цвета. Ноги чёрные и выдаются в полёте над хвостом. Полёт так же, как у чибиса медленный и осторожный.
Он часто встречается в Турции, восточной и северной Сирии, Израиле, Иордании и Ираке, а также в Восточной и Западной Африке. К югу от Восточно-Африканской рифтовой долины шпорцевый чибис очень редок. Однако, имеются отдельные доказательства, к примеру, из Малави[2]. В регионах, расположенных к северу от Ливана, это перелетная птица. В других регионах напротив он — преимущественно оседлая птица и соответственно перелётная птица.
В Европе шпорцевый чибис — редкая гнездящаяся птица. Первое доказательство гнездования в Европе было получено в 1959 году на западе Греции. Тем не менее, эти популяции сильно сокращаются из-за разрушения и преобразования ареала, интенсивного рыболовства в лагунах и возросшего количества врагов, таких как одичавшие собаки, шакалы и хохотуньи[3]. Птиц наблюдали также в Испании, Германии и других частях Восточной Европы. С марта по апрель её можно наблюдать также на Кипре.
Шпорцевый чибис определяет местонахождение своей добычи визуально и добывает её, захватывая несколькими быстрыми движениями. Питается преимущественно жуками, комарами и их личинками, а также муравьями. В рационе питания присутствуют также пауки, черви, моллюски, головастики и мелкие рыбы.
До сих пор биология размножения шпорцевого чибиса исследована недостаточно. Тем не менее, наблюдали, как самец несколько минут кружит вокруг самки. Спаривание происходит после того, как самка принимает приглашение.
Гнездо находится чаще вблизи водоёмов и представляет собой плоскую ямку, выстланную растительным материалом. Оно сооружается самцом, который в период спаривания сооружает несколько ямок, из которых самка выбирает одну.
Кладка состоит в среднем из 4 яиц желтовато-оливкового цвета с чёрно-коричневыми пятнами. Яйца высиживаются обеими родительскими птицами от 22 до 24 дней.
Шпорцевый чибис (лат. Vanellus spinosus) — небольшая птица семейства ржанкообразных.
