dcsimg

Mytilidae ( Asturian )

provided by wikipedia AST


El Muxón , moxigón o virigüetu, familia Mytilidae, ye un moluscu bivalvu de gran interés económicu y gastronómicu n'Asturies. Como otros bivalvos, son animales filtraores que viven fixaos nel sustratu y roquéu marín.

Dalgún de los sos depredadores naturales son la estrella de mar y dalgunos cascoxos marinos.

Dende fai años, deteutárense'n dellos ríos de la cuenca mediterranea, la presencia d'una especie foriata denomada muxón cebra -Dresissema polymorpha-, que tá colonizando los banzaos a gran velocidá.

Usos

 src=
Muxones en salsa
 src=
Muxón cocíu

Na gastronomía de dellos países vémoslu davezu cocíu, nesi intre, les valves ábrense per aciu del calor, dexando allupar el conteníu del muxón. Cuando se sirve, suel dir acompangáu de delles salses (vinagreta, mahonesa), y ye abondo popular na gastronomía del Norte de la Península, sobro too n'Asturies, Les Xornaes Gastronómiques de Tapia de Casariego, au les especialidaes del muxón pasen por ser de les más afamaes del Norte. D'esta miente, tenemos el afamáu Muxón en mueyu Verde o a la Mariñera, magar que tamién suel facese namái al xau o vafu, acompangáu de llimón, otra mena de preparalu ye'l Tigre nel que se maza la carne pa dempués entemecela con otros ingredientes (ayu, pimienta, esguiles, fariña, pimentón, pan rallao) y salsa bexamel, enllenando dempués la cónxara, pa yá no cabero empanala y freíla.

Envasaos

La normativa de la Comunidá Europea afita tres menes comerciales de muxones envasaos en función de les talles de so carne, y mídila en rellación col númberu de pieces por quilogramu. Esta clasificación ye:

  • Grande, hasta 110 pieces por kg
  • Medianu, hasta 140 pieces por kg
  • Pequeñu, hasta 300 pieces por kg

Pue alminitse una tolerancia nel tamañu grande hasta un 5 por 100 de pieces del tamañu medianu. De la mesma mena, almítese una tolerancia nel tamañu medianu hasta un 10 por 100 de pieces nel tamañu pequeñu.

Xéneros


Icono de esbozo
Esti artículu ye un entamu. Pues ayudar a la Wikipedia n'asturianu ampliándolu.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Mytilidae: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST


El Muxón , moxigón o virigüetu, familia Mytilidae, ye un moluscu bivalvu de gran interés económicu y gastronómicu n'Asturies. Como otros bivalvos, son animales filtraores que viven fixaos nel sustratu y roquéu marín.

Dalgún de los sos depredadores naturales son la estrella de mar y dalgunos cascoxos marinos.

Dende fai años, deteutárense'n dellos ríos de la cuenca mediterranea, la presencia d'una especie foriata denomada muxón cebra -Dresissema polymorpha-, que tá colonizando los banzaos a gran velocidá.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Miesmuscheln ( German )

provided by wikipedia DE

Die Miesmuscheln (Mytilidae) (andere Bezeichnung Pfahlmuscheln) sind nach der aktuellen Systematik der Muscheln eine Familie der Ordnung Mytilida. Diese wird zur Infraklasse Pteriomorphia innerhalb der Autolamellibranchiata gestellt. Es handelt sich um eine hauptsächlich in den Gezeiten- und Schelfbereichen der Meere lebende Muschelgruppe, kleinere Gruppen leben aber auch hoch spezialisiert symbiontisch mit chemoautotrophen Bakterien in der Tiefsee an hydrothermalen Quellen und Methanaustritten am Meeresboden. Die ältesten Miesmuscheln (Mytilidae) sind aus dem Devon bekannt.

Merkmale

Die Gehäuse der Mytilidae sind immer gleichklappig. Die Form der Gehäuse war ursprünglich wohl oval, ist in den meisten Gruppen jedoch charakteristischerweise stark verlängert, und der Wirbel ist nach vorne verlagert. Die Schale besteht aus einer inneren Lage mit aragonitisch, perlmuttrigen Mikrostrukturen, einer mittleren Lage mit kalzitischen, prismatischen Mikrostrukturen und einer äußeren organischen Lage (Periostracum), die bei manchen Formen bartartig verlängert ist. Das Schloss ist weitgehend reduziert, das Ligament liegt außen und hinter dem Wirbel. Alle Vertreter sind durch die Verkleinerung des vorderen Schließmuskels meist mehr oder weniger deutlich anisomyar (= Schließmuskeln sind nicht gleichförmig). Die meisten Formen besitzen einen Byssus.

Geographische Verbreitung und Lebensweise

Die Mytilidae leben mehrheitlich in den Gezeitenbereichen der heutigen Meere oder in den Bereichen, die meerwärts an den Gezeitenbereich anschließen (flaches und tieferes Subtidal). Sie sind meist an das Substrat mit Hilfe des organischen Byssus angeheftet und können Kolonien bilden. Andere leben halb oder ganz eingegraben im Sediment oder sind sekundär bohrend geworden (Lithophaga). Andere Formen (Unterfamilie Bathymodiolinae) sind in die Tiefsee vorgedrungen und leben in Symbiose mit chemosynthetischen Bakterien an hydrothermalen Quellen und Cold Seeps (z. B. Methanquellen). Wiederum andere Formen leben auf Walkadavern und abgesunkenen, größeren Baumstämmen im tieferen Wasser oder der Tiefsee. Manche Arten von Miesmuscheln können sehr alt werden. So ist für Crenomytilus grayanus ein Alter bis zu 126 Jahren nachgewiesen worden.[1]

Vorbild in der Bionik

Im Lebensbereich der Miesmuscheln herrscht in der Regel eine starke Strömung. Um in diesen Regionen überleben zu können und nicht ins Meer hinausgespült zu werden, besitzen Miesmuscheln eine Art „Superkleber“. Mithilfe dieses Klebers kann die Muschel sich beinahe an allen Oberflächen festkleben. An ihrem Fuß scheidet sie Fäden aus, die aus einem Proteinkleber bestehen. Der wichtigste Bestandteil dieses Proteinklebers ist die Aminosäure 3,4-Dihydroxyphenylalanin, kurz „Dopa“.[2] Unter den im Wasser herrschenden Bedingungen reagieren die Dopa-Gruppen in mehreren Schritten zu einer Polymermatrix, einem stark vernetzten System aus Makromolekülen. Mit Hilfe dieses Systems und des chemischen Aufbaus dieser Polymermatrix können Miesmuscheln sehr stabile Verbindungen knüpfen. Ein solcher Kleber ist für die Forschung deshalb interessant, weil er in feuchten Regionen sehr gut klebt und deshalb auch z. B. unter Wasser eingesetzt werden kann, aber auch aufgrund seiner Eigenschaft, organische Stoffe mit anorganischen zu verbinden, was man sich z. B. in der Dentalmedizin oder der Chirurgie zunutze machen könnte.[3][4][5]

Systematik

Derzeit gibt es vier neuere in Details konkurrierende Systeme der Überfamilie Mytiloidea: Bieler & Mikkelsen (2006), Bouchet & Rocroi (2011), Carter (2011) und das System im World Register of Marine Species. Seither sind noch einige wissenschaftliche Arbeiten über einzelne Unterfamilien hinzugekommen.

Nach dem System von Bieler & Mikkelsen (2006) sind die Mytilidae die einzige Familie der Überfamilie Mytiloidea, die wiederum die einzige Überfamilie innerhalb der Ordnung Mytilida ist. Bouchet & Rocroi (2011) und das World Register of Marine Species[6] folgen im Wesentlichen diesem System. Die einzige Familie wird in mehrere Unterfamilien unterteilt. Dagegen unterteilen Carter et al. (2011) die Überfamilie Mytiloidea in drei Familien: Crenellidae, Mytilidae und Septiferidae. Crenellidae und Septiferidae sind im System von Bouchet & Rocroi Unterfamilien der Familie Mytilidae. Das System der Mytilidae ist noch mit großen Unsicherheiten behaftet. Daher sind die meisten Gattungen bisher noch keiner Unterfamilie zugeordnet worden. Auch in der Bewertung einiger Taxa (Gültigkeit und/oder hierarchische Ebene) herrscht noch Uneinigkeit. Daher werden sich in naher Zukunft sicher zahlreiche Änderungen im System ergeben. Auch die ausschließlich fossilen Gattungen sind noch nicht vollständig erfasst.

Belege

Literatur

  • Michael Amler, Rudolf Fischer & Nicole Rogalla: Muscheln. Haeckel-Bücherei, Band 5. Enke Verlag, Stuttgart 2000 ISBN 3-13-118391-8.
  • Philippe Bouchet & Jean-Pierre Rocroi Rüdiger Bieler Joseph G. Carter Eugene V. Coan: Nomenclator of Bivalve Families with a Classification of Bivalve Families. Malacologia, 52(2): 1-184, 2010 doi:10.4002/040.052.0201
  • Rüdiger Bieler & Paula M. Mikkelsen: Bivalvia - a look at the Branches. Zoological Journal of the Linnean Society, 148: 223-235, London 2006.
  • Joseph G. Carter, Cristian R. Altaba, Laurie C. Anderson, Rafael Araujo, Alexander S. Biakov, Arthur E. Bogan, David C. Campbell, Matthew Campbell, Chen Jin-hua, John C. W. Cope, Graciela Delvene, Henk H. Dijkstra, Fang Zong-jie, Ronald N. Gardner, Vera A. Gavrilova, Irina A. Goncharova, Peter J. Harries, Joseph H. Hartman, Michael Hautmann, Walter R. Hoeh, Jorgen Hylleberg, Jiang Bao-yu, Paul Johnston, Lisa Kirkendale, Karl Kleemann, Jens Koppka, Jiří Kříž, Deusana Machado, Nikolaus Malchus, Ana Márquez-Aliaga, Jean-Pierre Masse, Christopher A. McRoberts, Peter U. Middelfart, Simon Mitchell, Lidiya A. Nevesskaja, Sacit Özer, John Pojeta, Jr., Inga V. Polubotko, Jose Maria Pons, Sergey Popov, Teresa Sánchez, André F. Sartori, Robert W. Scott, Irina I. Sey, Javier H. Signorelli, Vladimir V. Silantiev, Peter W. Skelton, Thomas Steuber, J. Bruce Waterhouse, G. Lynn Wingard, Thomas Yancey: A Synoptical Classification of the Bivalvia (Mollusca). Kansas University Paleontological Contributions, 4: 1-47, Lawrence, Kansas, USA 2011, PDF

Einzelnachweise

  1. N. I. Selin, P. A. Dulenina: The Growth and Lifespan of the Mussel Crenomytilus grayanus (Bivalvia: Mytilidae) in the Tatar Strait (Sea of Japan) in Connection with the Conditions of Life at the Northern Border of the Species Range. Russian Journal of Marine Biology, 38 (4): 318–324, 2012 doi:10.1134/S1063074012040074
  2. Klebende Muschelproteine haften weitgehend unabhängig von der Anzahl ihre bindenden Bestandteile. Möglichkeit neuartiger Klebstoffe. Johannes Gutenberg-Universität Mainz, 4. November 2008.
  3. Scinexx.de: Klebstoff von der Miesmuschel abgeschaut. Fraunhofer-Gesellschaft, 22. Oktober 2007.
  4. Ingo Lackerbauer: Bionische Superkleber. (Memento vom 29. Dezember 2015 im Internet Archive) 24. Dezember 2014.
  5. Kongchang Wei, Berna Senturk, Martin T. Matter, Xi Wu, Inge K. Herrmann, Markus Rottmar, Claudio Toncelli: Mussel-Inspired Injectable Hydrogel Adhesive Formed under Mild Conditions Features Near-Native Tissue Properties. American Chemical Society (ACS) Applied Materials & Interfaces 11(51): 47707-47719, 2019 doi:10.1021/acsami.9b16465
  6. World Register of Marine Species: Mytilidae
  7. Konstantin A. Lutaenko: Bivalve mollusks in Ulsan Bay (Korea). Korean Journal of Malacology, 30(1): 57-77, 2014 PDF
  8. a b c Justine Thubaut, Nicolas Puillandre, Baptiste Faure, Corinne Cruaud, Sarah Samadi: The contrasted evolutionary fates of deep-sea chemosynthetic mussels (Bivalvia, Bathymodiolinae). Ecology and Evolution, 3(14): 4748–4766, 2013doi:10.1002/ece3.749
  9. a b c d e f Berenice Trovant, J.M. (Lobo) Orensanz, Daniel E. Ruzzante, Wolfgang Stotz, Néstor G. Basso: Scorched mussels (Bivalvia: Mytilidae: Brachidontinae) from the temperate coasts of South America: Phylogenetic relationships, trans-Pacific connections and the footprints of Quaternary glaciations. Molecular Phylogenetics and Evolution, 82: 60–74, 2015 doi:10.1016/j.ympev.2014.10.002
  10. a b c Masato Owada, Bert W. Hoeksema: Molecular phylogeny and shell microstructure of Fungiacava eilatensis Goreau et al. 1968, boring into mush-room corals (Scleractinia: Fungiidae), in relation to other mussels (Bivalvia: Mytilidae). Contributions to Zoology, 80 (3) 169-178, 2011 PDF (Memento vom 30. Juli 2017 im Internet Archive)
  11. Brian Mortona, Grete E. Dinesen: The biology and functional morphology of Modiolarca subpicta (Bivalvia: Mytilidae: Musculinae), epizoically symbiotic with Ascidiella aspersa (Urochordata: Ascidiacea), from the Kattegat, northern Jutland, Denmark. Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom, 91(8): 1637-1649, 2010 doi:10.1017/S0025315410001980
  12. World Register of Marine Species: Modiolarca Gray, 1843
  13. Kurt W. Ockelmann, Grete E. Dinesen: Systematic relationship of the genus Adula and its descent from a Mytilus-like ancestor (Bivalvia, Mytilidae, Mytilinae). Steenstrupia, 30 (2): 141–152, 2009 PDF (Memento des Originals vom 23. März 2016 im Internet Archive)  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/zoologi.snm.ku.dk
  14. a b Richard L. Squires, Louella Saul: New Late Cretaceous Mytilid and Tellinoidean Bivalves from California. The Veliger, 48(3): 121–135 2006 PDF
  15. Bruce R. Wilson: A new generic name for a burrowing mytilid (Mollusca: Bivalvia: Mytilidae). Molluscan Research 26 (2): 89-97, 2006.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Miesmuscheln: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Miesmuscheln (Mytilidae) (andere Bezeichnung Pfahlmuscheln) sind nach der aktuellen Systematik der Muscheln eine Familie der Ordnung Mytilida. Diese wird zur Infraklasse Pteriomorphia innerhalb der Autolamellibranchiata gestellt. Es handelt sich um eine hauptsächlich in den Gezeiten- und Schelfbereichen der Meere lebende Muschelgruppe, kleinere Gruppen leben aber auch hoch spezialisiert symbiontisch mit chemoautotrophen Bakterien in der Tiefsee an hydrothermalen Quellen und Methanaustritten am Meeresboden. Die ältesten Miesmuscheln (Mytilidae) sind aus dem Devon bekannt.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Dâng-chái ( Min Dong )

provided by wikipedia emerging languages

Dâng-chái(淡菜) sê siŏh cṳ̄ng niōng-tā̤ dông-ŭk(軟體動物), sê hāi-chiĕng gì siŏh cṳ̄ng.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Mytilidae ( Vls )

provided by wikipedia emerging languages

De Mytilidae zyn e familie van twêekleppige molluuskn in d' orde Mytilida. 't Zyn kleene toet groote zoutwoatermussels. Eén van de geslachtn, de Limnoperna, leeft in e brakke of zoetwoateromgevienge.

D' orde bestoat alleene moar uut die eene familie die e stik of 52 geslachtn bevat. De bekendste soorte is de geweune mussel (Mytilus edulis).

Geslachtn

  • Adipicola
  • Adula
  • Amygdalum
  • Arcuatula
  • Arenifodiens
  • Arvella
  • Aulacomya
  • Bathymodiolus
  • Benthomodiolus
  • Botula
  • Brachidontes
  • Choromytilus
  • Ciboticola
  • Crenella
  • Crenomytilus
  • Dacrydium
  • Exosiperna
  • Fungiacava
  • Geukensia
  • Gibbomodiola
  • Gigantidas
  • Gigantidus
  • Gregariella
  • Idas
  • Ischadium
  • Jolya
  • Limnoperna
  • Lioberus
  • Lithophaga
  • Modiolatus
  • Modiolula
  • Modiolus
  • Musculus
  • Mytella
  • Mytilaster
  • Mytilus
  • Perna
  • Perumytilus
  • Rhomboidella
  • Semimytilus
  • Septifer
  • Sinomytilus
  • Solamen
  • Stavelia
  • Tamu
  • Trichomya
  • Urumella
  • Vilasina
  • Vulcanidas
  • Xenostrobus
  • Zelithophaga
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Mytilidae ( Aragonese )

provided by wikipedia emerging languages

Mytilidae ye una familia de bivalvos de l'orden Mytiloida caracterizaus por una casca asimetica con un periostraco grueso y por a capacidat que tienen d'apegar-sen a lo substrato fendo servir as fibras d'un biso organico.

Adintro d'esta familia bi ha especies d'intrés comercial como Mytilus edulis y Mytilus galloprovincialis.

Zoonimia

As especies d'esta familia reciben a denominación de musclos en gran part de l'Alto Aragón, documentando-se esta denominación en Uncastiello[1], Viello Sobrarbe[2], Semontano de Balbastro[3] y Ribagorza Baixa[4]. Musclo tamién se documenta en castellán d'Aragón en puestos tan a lo sud como o baixo Alcanadre y Alcoleya de Cinca[5] fendo part d'o substrato aragonés que se i conservau millor por estar una parola común con o catalán.

Referencias

  1. (es) José Olano Pemán: Diccionario de palabras, voces y dichos de Uncastillo. Asociación Cultural La Lonjeta, 1994.
  2. (es) Chabier Tomás Arias: El aragonés del Biello Sobrarbe. Instituto de Estudios Altoaragoneses (1999), p 273
  3. (es) Chesús de Mostolay: El Aragonés en el Somontano de Barbastro. Aneto Publicaciones. 2007. ISBN 978-84-95349-42-2
  4. (es) María Luisa Arnal Purroy Diccionario del habla de la Baja Ribagorza Occidental Gara d'edicions, 2003
  5. (es) María Pilar Lacasa Carrascosa: El habla de Alcolea de Cinca: breve caracterización lingüística y vocabulario. Archivo de filología aragonesa Nº 66, 2010, pp. 193-216, ISSN: 0210-5624
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Mytilidae: Brief Summary ( Aragonese )

provided by wikipedia emerging languages

Mytilidae ye una familia de bivalvos de l'orden Mytiloida caracterizaus por una casca asimetica con un periostraco grueso y por a capacidat que tienen d'apegar-sen a lo substrato fendo servir as fibras d'un biso organico.

Adintro d'esta familia bi ha especies d'intrés comercial como Mytilus edulis y Mytilus galloprovincialis.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Mytilidae: Brief Summary ( Vls )

provided by wikipedia emerging languages

De Mytilidae zyn e familie van twêekleppige molluuskn in d' orde Mytilida. 't Zyn kleene toet groote zoutwoatermussels. Eén van de geslachtn, de Limnoperna, leeft in e brakke of zoetwoateromgevienge.

D' orde bestoat alleene moar uut die eene familie die e stik of 52 geslachtn bevat. De bekendste soorte is de geweune mussel (Mytilus edulis).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Tamba ( Guarani )

provided by wikipedia emerging languages

Tamba (Mytilidae), ha'e opa syrymbe oiko yguasúpe ha ijyta mokõiva, syrymbe juehepehẽ, yvypóra heta oheka ko mymbakuéra ho'u hag̃ua. Tambakuéra oiko yguasúpente ha yrembe'y yvyku'ípe oparupi. Ojapoháicha ytã, tambakuéra ikatu ojapo apu'a morotĩ ipýpe.

Ehecha avei

Mandu'apy

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Tamba: Brief Summary ( Guarani )

provided by wikipedia emerging languages

Tamba (Mytilidae), ha'e opa syrymbe oiko yguasúpe ha ijyta mokõiva, syrymbe juehepehẽ, yvypóra heta oheka ko mymbakuéra ho'u hag̃ua. Tambakuéra oiko yguasúpente ha yrembe'y yvyku'ípe oparupi. Ojapoháicha ytã, tambakuéra ikatu ojapo apu'a morotĩ ipýpe.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Мидиялар ( Kirghiz; Kyrgyz )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
кадимки адал мидия (М. edulis).

Мидиялар (лат. Mytilidae) — кош капкалуу, сыңар булчуңдуу моллюскалардын бир тукуму, булардын кыйла уруусу жана түрү бар: мидиялар (уруу) (лат. Mytilus), дөө мидия (Crenomytilus graynus), жашыл мидия (Мytilus viridis), Калифорния мидиясы (М. californianus). Магеллан мидиясы (М. magellanicus), кадимки адал мидия (М. edulis), Кара-Деңиз мидиясы (М. galloprovincialis) жана ушундай сыяктуулар.

Колдонулган адабияттар

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia жазуучу жана редактор

Мидиялар: Brief Summary ( Kirghiz; Kyrgyz )

provided by wikipedia emerging languages
 src= кадимки адал мидия (М. edulis).

Мидиялар (лат. Mytilidae) — кош капкалуу, сыңар булчуңдуу моллюскалардын бир тукуму, булардын кыйла уруусу жана түрү бар: мидиялар (уруу) (лат. Mytilus), дөө мидия (Crenomytilus graynus), жашыл мидия (Мytilus viridis), Калифорния мидиясы (М. californianus). Магеллан мидиясы (М. magellanicus), кадимки адал мидия (М. edulis), Кара-Деңиз мидиясы (М. galloprovincialis) жана ушундай сыяктуулар.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia жазуучу жана редактор

Mytiloidea

provided by wikipedia EN

Mytiloidea are a superfamily of small to large saltwater mussels, marine bivalve molluscs in the order Mytilida.

Mytiloidea contains two families, Mysideiellidae, which is known only from fossils and Mytilidae, which has living representatives.[1]

References

  1. ^ Bieler, R., Carter, J.G. & Coan, E.V. (2010) Classification of Bivalve families. Pp. 113-133, in: Bouchet, P. & Rocroi, J.P. (2010), Nomenclator of Bivalve Families. Malacologia 52(2): 1-184
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Mytiloidea: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Mytiloidea are a superfamily of small to large saltwater mussels, marine bivalve molluscs in the order Mytilida.

Mytiloidea contains two families, Mysideiellidae, which is known only from fossils and Mytilidae, which has living representatives.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Mytilidae ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los mitílidos (Mytilidae), conocidos comúnmente como mejillones o choros (en algunas partes de América del Sur), son una familia de moluscos bivalvos de gran interés económico y gastronómico. Como otros bivalvos, son animales filtradores que viven fijados al sustrato. Son principalmente marinos y viven tanto en zonas intermareales como zonas sumergidas de las costas de todo el mundo, aunque hay especies que viven en cuerpos de agua dulce y de mezcla o salobre (es decir, mezcla de agua dulce con agua marina).[1]Limnoperna fortunei es un mitílido dulceacuícola con alta capacidad de invasión.

Así como son recolectados y consumidos por los humanos, los mejillones marinos son atacados y consumidos por estrellas de mar y por numerosas especies de gasterópodos predadores de la familia Muricidae, como Nucella lapillus.

 src=
Plato de mejillones cocidos, científicamente son Mitílidos (Mytilidae)

Anatomía

El mejillón azul (Mytilus edulis) tiene el músculo abductor posterior blanco, que debe ser cortado para permitir que las valvas se abran completamente.

La concha exterior del mejillón está compuesta por dos valvas abisagradas y desempeña varias funciones, desde el soporte para los tejidos blandos hasta la protección contra los depredadores y la desecación. Las valvas están unidas en el exterior por un ligamento, y se cierran cuando es necesario gracias a unos potentes músculos internos.

La concha está compuesta por tres capas. En los mejillones perlados hay una capa de nácar irisado (madre perla) compuesto por carbonato cálcico que continuamente es secretado por esta capa; la capa prismática, es una capa media de los cristales blancos de carbonato cálcico en una matriz de proteína; y el periostracum, es una capa externa pigmentada que parece una piel. El periostracum está compuesto de una proteína llamada conchina, y su función es proteger la capa prismática de la abrasión y la disolución por ácidos.

Como la mayor parte de bivalvos, los mejillones tienen un órgano grande que actúa como un pie, parecido a una lengua en la forma, con un surco sobre la superficie de ventral que es continua con el hoyo del biso. Este hoyo expulsa una secreción viscosa que entra en el surco y se endurece gradualmente cuando esto entra en contacto con el agua de mar. Esto forma un hilo sumamente resistente que se llama biso y con el que el mejillón se fija a su sustrato. El biso también es usado por mejillones como una medida defensiva contra los moluscos predadores.

Alimentación

Los mejillones son filtradores; se alimentan de fitoplancton y materia orgánica en suspensión. Los mejillones filtran el agua a través de una abertura en el borde del manta, el agua entra en la cavidad paleal por la acción de los cilios, situados en las branquias. El alimento no consumido se expulsa a través de otra abertura del manto. Los palpos situados alrededor de la boca seleccionan las partículas que van a ser ingeridas.

Un saco que desemboca en el estómago secreta una varilla gelatinosa llamada estilo hialino, que sobresale en el estómago y se mantiene girando en el saco del estilo por medio de cilios. La rotación del tallo cristalino ayuda a disolver sus capas superficiales, lo que libera las enzimas digestivas que contiene. Una vez digeridas son dirigidas hacia la glándula digestiva o capturadas por amebocito que son las células sanguíneas de los moluscos. Estas células tienen funciones de respuesta inmune o digestiva. En el aspecto digestivo se encargan de la diapedesis, que es la función de expulsar a través del manto las partículas no deseadas o los restos no digeridos .

Distribución y hábitat

Los mejillones marinos son abundantes en las zonas intermareales bajas y medias en mares templados en todo el mundo, tanto en el hemisferio norte como en el austral.

Otra especie de mejillón marino vive en áreas tropicales intermareales, pero no en la misma cantidad que aquellos de las zonas templadas.

Ciertas especies de mejillones marinos prefieren vivir en pantanos de sal o bahías tranquilas, mientras otros prosperan en la palpitación del oleaje, completamente cubierta de rocas expuestas lavadas por las olas. Además, alguna especie ha colonizado profundidades abisales en los alrededores de fosas hidrotermales.

Los mejillones requieren de una fuente constante de agua fresca, limpia, con profundidades no fangosos. Prefieren el agua con un contenido mineral sustancial, porque necesitan el carbonato de calcio para construir sus cáscaras. Sobreviven temporalmente fuera del agua.

Usos

 src=
Mejillones en salsa.
 src=
Mejillón cocido.

En la gastronomía de algunos países es muy frecuente verlo cocido, en este momento las valvas se abren debido al calor y se puede ver el contenido del mejillón. Cuando se sirve se suele acompañar de diferentes salsas que pueden ir desde una vinagreta hasta acompañados con mayonesa, es muy popular en la cocina española del norte, por ejemplo en Galicia donde se suele tomar con un vino ribeiro o un albariño. En Asturias se preparan al vapor, al ajillo, en salsa verde, o marinera. Son muy celebrados en todos aquellos países con acceso a un litoral.

Algunos platos famosos con mejillones son: espaguetis con mejillones, mejillones a la marinera, mejillones cabreados, los tiberios de la cocina zamorana, etc. Es un molusco tan comido por todo el mundo y con tanta afición que existen zonas especializadas en el cultivo del mejillón.

Los mejillones cocinados pueden ser naranja o amarillo pálido.

Arqueológicamente, hay muchas pruebas de que los humanos han utilizado los mejillones como fuente de alimento durante miles de años.

 src=
Choritos a la chalaca (Perú).
 src=
La paila marina, plato chileno que lleva, entre otros mariscos, choros.
  • En Perú se preparan según una receta proveniente del puerto del Callao, llamada "choritos a la chalaca" (chalaco es el gentilicio de los pobladores de la provincia del Callao). Estos son servidos en una fuente con una preparación de verduras, que contienen entre otras cosas tomate y cebollas, algo de perejil y limón. Es un plato frío, con varios choros (como se les conocen en Perú) servidos en una fuente, aun con las conchas inferiores y con la preparación o aderezo de verduras sobre cada uno de ellos, el limón es el que realiza la cocción y agrega sabor al aderezo. Es un plato muy requerido en las cevicherías (como son llamados los restaurantes de comida marina en Perú), y es bastante económico. Se consume principalmente en la ciudad de Lima y el Callao, pero es posible hallarlo en muchas cevicherías de la costa peruana en general al haberse extendido su consumo fuera de la capital y en las ciudades portuarias de la costa norte y sur del Perú.
  • En Chile se consume en ensaladas y es un ingrediente principal de la paila marina. Además se cocinan al vapor y se consumen directamente desde la concha, agregándoles zumo de limón. También es parte relevante del curanto del sur del país y de diversas sopas, entre ellas el caldillo de choros.
  • En España, se consumen al vapor, para apreciar todo su sabor, sobre todo en las regiones de Valencia y Galicia. También es común prepararlos como "tigres": la concha del mejillón bien limpia se usa como carcasa para una bechamel similar a la de las croquetas, hecha con la carne del mejillón, gambas y trocitos de pescado, rebozado en huevo y pan rallado y frito dentro de la concha. Igualmente se pueden preparar cocidos "a la marinera" con tomate con sofrito de jamón a taquitos y picante (gundilla, chile, cayena, tabasco), o "bravos" con mayonesa y tabasco.
  • En Bélgica, norte de Francia y Holanda, se consumen con patatas fritas (“mosselen met friet” o “moules et frites”) y existen restaurantes dedicados exclusivamente a venderlos de dicha manera
  • En la cocina cantonesa, los mejillones se cocinan en un caldo de ajo fermentado con habas negras.
  • En Francia “Éclade des Moules” es un mejillón asado típico de la Bahía de Vizcaya.
  • En Irlanda, entre la comunidad irlandesa del oeste de Escocia es una comida típica: hervidos y sazonados con vinagre con el “bray” o el agua hervida como bebida caliente.
  • En Italia son un plato típico, normalmente mezclado con otros mariscos, o con pasta.
  • En Grecia se preparan con arroz, un plato típico que se llama "midopilafo", con salsa rica "midia saganaki", al vapor, o fritos.
  • En Nueva Zelanda se sirven normalmente con una vinagreta a base de chili.
  • En Turquía se suelen cubrir con harina y se fríen (“midye tava”) o rellenos con arroz y servidos fríos(“midye dolma”). Los mejillones se consumen normalmente con alcohol (mayormente cerveza o raki).
  • En Venezuela se consumen bien sea en ensaladas, guisados o bien en el famoso asopado llamado fosforera; todo ello principalmente en la isla de Margarita, así como en las ciudades costeras del país como Puerto La Cruz y Cumaná.

Durante la Segunda Guerra Mundial en Estados Unidos, los mejillones eran servidos normalmente en las cenas, esto fue debido a la falta de carne roja por el racionamiento de alimentos durante la guerra.[cita requerida]

Los mejillones pueden ser ahumados, hervidos, cocidos al vapor o fritos en mantequilla. Como todo marisco, los mejillones deberían estar vivos justo antes de ser cocinados porque se hacen tóxicos rápidamente después de morirse. Un criterio simple es que aquellos mejillones vivos, se cerrarán fuerte cuando sean molestados; los mejillones abiertos están muertos y deberían ser desechados. También las conchas de mejillón cerradas que son excepcionalmente pesadas deberían ser desechadas, porque por lo general contienen solo fango. Las conchas de mejillón se abren por sí mismas cuando se cocinan los mejillones.

Aunque los mejillones sean valorados como un alimento, el envenenamiento debido a organismos tóxicos contenidos en el mejillón, puede ser un peligro potencial. Por ejemplo, los mejillones no deberían ser colectados a lo largo de la costa occidental de los Estados Unidos durante los meses más calientes. Este envenenamiento es por lo general debido a unas algas dinoflagelados (marea roja), que contienen toxinas. El dinoflagellates y su toxina no dañan los mejillones, incluso cuando están altamente concentrados, pero si los mejillones son consumidos por la gente, la enfermedad es grave. Las floraciones algares más comunes son las PSP (paralizante) y las DSP (diarreica).

Por lo general los gobiernos supervisan los niveles de toxinas a lo largo del año, la seguridad en el consumo de mejillones comprados en canales autorizados es absoluta, no existiendo ningún riesgo por consumo en ninguna época del año.

El marisco herbívoro como mejillones y almejas puede ayudar a alcanzar un equilibrio sano de Omega 3 y Omega 6 en sus dietas.

 src=
Mejillones en escabeche enlatados.

Envasados

Se sulen encontrar los mejillones envasados en lata con aceite vegetal o escabeche y aderezados con algo de laurel y a veces con un ligero sabor a picante (suele llevar guindillas o salsa americana), este producto es muy popular en España y puede adquirirse sin problema en cualquier supermercado. A veces puede encontrarse mejillón congelado (con o sin las valvas). Otros envases al vacío están disponibles para los consumidores generalmente preservados en bolsas de plástico herméticas, la presentación de este envase ofrece el mejillón en la mayoría de las veces es con concha.

La normativa de la Unión Europea establece tres tipos comerciales de mejillones envasados en función de las tallas de la carne de los mejillones, y la mide en relación con el número de piezas por kilogramo. Esta clasificación es:

  • Grande, hasta 110 piezas por kg.
  • Mediano, hasta 140 piezas por kg.
  • Pequeño, hasta 300 piezas por kg.

Se puede admitir una tolerancia en el tamaño grande hasta un 5 por 100 de piezas del tamaño mediano. De la misma forma se admite una tolerancia en el tamaño mediano hasta un 10 por 100 de piezas en el tamaño mediano.

Véase también

Referencias

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Mytilidae: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los mitílidos (Mytilidae), conocidos comúnmente como mejillones o choros (en algunas partes de América del Sur), son una familia de moluscos bivalvos de gran interés económico y gastronómico. Como otros bivalvos, son animales filtradores que viven fijados al sustrato. Son principalmente marinos y viven tanto en zonas intermareales como zonas sumergidas de las costas de todo el mundo, aunque hay especies que viven en cuerpos de agua dulce y de mezcla o salobre (es decir, mezcla de agua dulce con agua marina).​ Limnoperna fortunei es un mitílido dulceacuícola con alta capacidad de invasión.

Así como son recolectados y consumidos por los humanos, los mejillones marinos son atacados y consumidos por estrellas de mar y por numerosas especies de gasterópodos predadores de la familia Muricidae, como Nucella lapillus.

 src= Plato de mejillones cocidos, científicamente son Mitílidos (Mytilidae)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Mytiloidea ( French )

provided by wikipedia FR

Les Mytiloidea sont une super-famille de coquillages bivalves comprenant notamment les moules.

Liste des familles

Selon World Register of Marine Species (15 décembre 2018)[1] :

Notes et références

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Mytiloidea: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Les Mytiloidea sont une super-famille de coquillages bivalves comprenant notamment les moules.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Mitílidos ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

A dos mitílidos (Mytilidae) é unha familia de moluscos bivalvos mariñas da subclase dos pteriomorfios, orde dos mitílidos, e superfamilia dos mitiloideos (Mytiloidea).[1]

Cómpre dicir que tanto a orde, como a familia e a subfamilia, son hoxe en día taxa monotípicas e que, polo tanto, as únicas especies viventes da orde dos Mytilida son as numerosas que comprende esta familia, que son vulgarmente coñecidas como mexillóns.[2]

Taxonomía

Descrición

A familia foi descrita en 1815 polo naturalista estadounidense de orixe franco-xermana-italiana Constantine Samuel Rafinesque, na súa obra Analyse de la nature ou Tableau de l'univers et des corps organisés. Palerme: L'Imprimerie de Jean Barravecchia.

Etimoloxía

O nome científico da familia, Mytilidade, está formado sobre a base do seu xénero tipo, Mytilus, co adición do sufixo do latín científico -idae.

Clasificación

 src=
Mexillóns cocidos.
 src=
Cunchas de Perna viridis (Linnaeus, 1758), mexillón das Filipinas.
 src=
"Leito" de Mytilus califonianius, especie comestíbel.
 src=
Cunchas de Arcuatula arcuatula (Hanley, 1843).
 src=
Cuncha de Mytella guyanensis.

Segundo o WoRMS a familia subdivídese en nove subfamilias, cos xéneros que se indican:[1]

Características

Os mexillóns caracterízanse, como todos os lamelibranquios, por:

  • Teren unha cuncha bivalva ( é dicir, constituída por dúas valvas) que permite a protección das partes brandas.
  • Unha característica común das cunchas dos mexillóns é que son asimétricas, e teñen un perióstraco groso e adherente.
  • O seu manto está moi desenvolvido (formado pola epiderme e a derme) e está constituído por dúas capas paleais que envolven todo o corpo.
  • Unha cavidade paleal delimitada polo manto.
  • Dous músculos adutores que permiten o peche das valvas (o músculo adutor posterior está máis desdenvolvido que o músculo adutor anterior).
  • Branquias que se bañan na cavidade paleal, en forma de láminas (de aí o nome de lamelibranquios).
  • Un biso (paquete de filamentos de proteínas) para unírense a un substrato sólido, producido por unha glándula bisoxénica sitguada baixo o .
  • A regresión dos órganos sensoriais na rexión anterior, polo que non hai unha cabeza claramente diferenciada: os mexillóns son acéfalos.

Distribución é hábitat

As especies desta familia encóntranse en todo o mundo, pero son máis abundantes nos mares máis fríos, onde adoito formaren leitos ininterrompidos en costas rochosas na zona intermareal e na submareal pouco profunda. As especies da subfamilia dos Bathymodiolinae viven en hábitats de auguas profundas.

Importacia económica

Entre os mitilidos están os coñecidos mexillóns comestíbeis.

Algunhas das súas especies explótanse comercialmente dado o seu valor económico, xa que son unha imporatantísima fonte de proteínas para a alimentación humana, e moi aprezados gastronomicamente; por iso son recolectadas e, sobre todo, cultivadas en mitilicultura (en Galicia, unha potencia mundial, nas coñecidas bateas das rías).

As tres principais especies explotadas son:

Mytilus galloprovincialisse probabelmente é a especie máis explotada. Cultívase principalmente nas auguas costeiras de Galicia, e chega até as ribeiras do norte do mar Mediterráneo. Porén, tamén está documentada a súa produción nalgúns países mediterráneos do sur, na Federación Rusa, en Ucraína e en Suráfrica.[3]

Notas taxonómicas sobre estas especies

Durante moitos anos considerouse a especie Mytilus galloprovincialis como conespecífica con Mytilus edulis. Hai pequenas diferenzas entre elas na forma da cuncha e na cor do bordo do manto; e aínda hoxe para algúns autores a súa separación en dúas especies distintas non está debidamente xustificsda, dado que en zonas onde conviven xuntas ambas as especies prodúcense hibridacións.[4]

De xeito parecido, outros consideran a especie Mytilus platensis como a subespecie Mytilus edulis platensis de M. edulis.[1]

Explotación dos mexillóns: desde a remota antigüidade

A evidencia máis temperá do consumo de mexillóns en Galicia foi datada no século IV a.C., como evidencian os concheiros,[5] grandes depósitos de cunchas de moluscos bivalvos incluíndo mexillóns en localidades costeiras, e que subministran importantes datos arqueolóxicos, e que se encontraron, xa na época romana, até o século I, como no castro de Baroña.[3]

Sábese tamén que, no século XVI, portugueses viaxaban até Cambados, na ría de Arousa, para recolectaren mexillóns, ameixas e berberechos.[6]

Por outra banda, está documentado que, en California, os indios que vivían nas rexións costeiras consumían mexillóns (da especie Mytilus californianus) desde hai case 12 000 anos.[7]

O cultivo do mexillón en Galicia

Artigo principal: Miticultura.

Os mexillóns fixéronse importantes en España cando comezou a cultivarse ao comezo do século XX. Os primeiros cultivos pealizáronse nas provincias de Tarragona e Barcelona en 1901 e 1909, respectivamente, usando postes de madeira chantgados no fondo do mar, similares aos usados en Francia. Despois dos primeiros ensaios, este sistema foi abandoado e comezou o uso de estruturas flotantes: as bateas. Nese tiempo, as poboacións naturaies de mexillóns nas rías galegas usábanse principalmente como fertilizante en agricultura e, a escala limitada, como alimento.
En 1946 introduciuse o cultivo do mexillón en bateas en Galicia e, ao cabo de poucos anos, a producción aumentou considderabelmente. As primeiras bateas consistían en estruturas cadradas de madeira sustentadas por un flotador central; tamén se usaban antigos barcos pesqueiros restaurados e adaptados, que sostiñan estruturas de madeira das que os cultivadores (mitilicultores) colgaban cordas de esparto (Stipa tenacissima); nas cordas fixaban a semente do mexillón (chamada mexilla) e, cando os mexillóns alcanzaban o tamaño comercial, recolectábanos a man ou cunha roda especial. Máis adiante, os antigos barcos foron substituídos por estruturas de madeira cadradas ou rectangulares que soportaban pequeñas casetas. A flotación lográbase con flotadores de madeira envolvidos en redes de arame e revestidos con cemento. Hoxe en día, quedan unhas poucas bateas antigas, e a maioría das novas constrúense con marcos de madeira de eucalipto.[3]

Produción mundial de mexillóns

A produción mundial de mexillóns superou en 2018 os 2,2 millóns de toneladas métricas, e o seu valor unitario situouse en 2,2 dólares o quilo de peso vivo, grazas a unha demanda forte. Esta cantidade duplica a producida hai unha década, destacando como máximos produtores a China, España, Chile, Tailandia e Nova Zelandia.[8] Por tanto, os primcipais picipais países produtores de mexillóns cultivados (ademais de España, fundamentalmente en Galicia), son a China (máis de 663 000 t en 2002), principalmente Mytilus galloprovincialis, con pequenas cantidades de M. coruscus, Musculus senhouse e Perna viridis) e Chile.[3]

Galicia, potencia mundial en mitilucultura

Que Galicia é unha potencia mundial en produción de mexillón é algo que está fóra de toda dúbida. Compite directamente con China e Chile, pero sobre todo se consolida ano tras ano como a gran referencia española e europea grazas á produción das súas bateas. Así o confirman os últimos datos dados polo Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, dos se desprende que Galicia xerou no el último lustro 1,2 millóns de toneladas, coas que o sector xerou 516.716.498 euros. Isto supón o 97 % do volume total de mexillón obtido en España desde 2013 e o 94 % dos ingresos xerados en primeira venda por este molusco no territorio nacional neste mesmo período.[9]

Enfermidades e ameazas dos mexillóns cultivados

Enfermidades

  • Marteiliase, marteiliose ou enfermidade de Aber. Producida por Marteilia maurini e M. refringens (protozoos). Ocasiona perdda de pigmentación dos tejcidos viscerais, que se fan amarelos pálidos; o manto algunhas veces faise translúcido; o crecimiento da concha pode cesar, e a carne aparece contraída e viscosa. Non hai tratamento dispoñíbel, polo que hai que evitar a transferencia de individuos a outras zonas non infectadas.
  • Enfermidade o 'verme vermello'. Ocasionada por Mytilicola intestinalis (un copépodo). Trátase dun organismo comensal, que se pensaba que no afectaba aos mexillóns. Non hai tratamento.

Ninguna destas enfermidades causa danos serios ao cultivo de Mytilus galloprovincialis.[3]

Ameazas

As especies asociadas que se encontran nos bancos naturais de mxillóns son aquelas que viven nas zonas intermareais rochosas, tales como cirrípedes (Balanus sp.) e algas (Enteromorpha sp). Os depredadores dos mexillóns son, entre outros, cangrexos, como Carcinus maenas, estrelas de mar, como Asterias rubens e algunha aves mariñas. As especies asociadas que atacan aos mexillóns cultvados fano por medio de larvas planctónicas ou que se arrastran lentamente e corresponden a crustáceos tales como o decápodo Pisidia longicornis, anfípodos (Phtisica marina e Eurystheus maculates), ascidias (Ascidiella aspersa e Ciona intestinalis) e especies incrustantes tales como balánidos e vermes poliquetos (Elminius modestus e Pomatoceros sp.). Estes organismos compiten entre eles polo espazo e o alimento, e algúns poden invadir as cunchas dos mexillóns. O dano producido por cangrexos e estrelas de mar é leve, pero ocasionalmente A. rubens e Nucella lapillus, un gasterópodo, encóntranse sobre as cordas. Ademais, algúns peixes, tales como os espáridos Diplodus sargus e Sparus aurata, ocasionalmente danan aos mexillóns adultos rompéndolle as cunchas, ademais de comeren tamén sementes de mexillóns.[3]

Notas

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Mytilidae Rafinesque, 1815 no WoRMS.
  2. mexillón no Dicionario da RAG.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Programa de información de especies acuáticas. Mytilus galloprovincialis (Lamark, 1819). FAO: Departamento de Pesca y Acuicultura.
  4. Emilio Rolán e Jorge Otero-Schmitt (1996): Guía dos moluscos de Galicia.Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-8288-072-1, p. 200.
  5. concheiro, concheira, 3ª acep., no Dicinario da RAG.
  6. Ferreira, E. P. 1988.
  7. Erlandson, Jon M.; T. C. Rick; T. J. Braje; A. Steinberg & R. L. Vellanoweth (2008): "Human Impacts on Ancient Shellfish: A 10,000 Year Record from San Miguel Island, California". Journal of Archaeological Science 35: 2144-2152.
  8. La producción mundial de mejillón superó en 2018 los 2,2 millones de TM. En mispeces.com (en castelán).
  9. Manuel Méndez (12 de xuño de 2018). "El mejillón cultivado en Galicia genera más de 516 millones de euros en el último lustro". Faro de Vigo. Consultado o 4 de xaneiro de 2020.

Véxase tamén

Bibliografía

  • Andreu, B. (1958): "Sobre el cultivo del mejillon en Galicia: Biología, crecimiento y producción". Industrias Pesqueras 745-7: 44-47.
  • Bieler, R., Carter J. G. & Coan E .V. (2010): "Classification of Bivalve families". En: Bouchet P. & Rocroi J.-P. (2010): "Nomenclator of Bivalve Families". Malacologia 52 (2): 1-184.
  • Bieler, R.; Mikkelsen, P. M.; Collins, T. M.; Glover, E. A.; González, V. L.; Graf, D. L.; Harper, E. M.; Healy, J.; Kawauchi, G. Y.; Sharma, P. P.; Staubach, S.; Strong, E. E.; Taylor, J. D.; Tëmkin, I.; Zardus, J. D.; Clark, S.; Guzmán, A.; McIntyre, E.; Sharp, P. & Giribet, G. (2014): "Investigating the Bivalve Tree of Life – an exemplar-based approach combining molecular and novel morphological characters". Invertebrate Systematics '28 (1): 32-115.
  • Cáceres-Martínez, J. & Figueras, A. (1997): "The mussel, oyster, cockle, clam and pectinid fisheries in Spain". NOAA/NMFS, Washington DC, USA: NOAA Technical Report NMFS 129: 165-190.
  • Ferreira, E. P. (1988): Galicia en el comercio marítimo medieval (Tese de doutoramento. USC). A Coruña: Fundación Pedro Barrié de la Maza. Colección de Documentos Históricos. ISBN 978-84-8572-871-8.
  • Figueras, A. (1976): Desarrollo actual del cultivo del mejillón (Mytilus edulis L.) y posibilidades de expansión. FAO, Roma, Italia: FAO Technical Conference on Aquaculture.
  • Figueras, A. (1989): "Mussel Culture in Spain and France". World Aquaculture 20 (4): 8-17.
  • Figueras, A.; Jardón, C. F. & Caldas, J. R. (1991): "Diseases and parasites of rafted mussels (Mytilus galloprovincialis); preliminary results". Aquaculture 99: 17-33.
  • Gosling, E. M. (2003): Bivalve Molluscs. Biology, Ecology and Culture PDF. Oxford, UK: EnglandFishing News Books (Blackwell Publishing). ISBN 0-8523-8234-0.
  • Lutz, R.; Chalermwat, K.; Figueras, A. J.; Gustafson, R. G. & Newell, C. (1991): "Mussel aquaculture in marine and estuarine environments throughout the world". En W. Menzel (ed), Estuarine and marine bivalve mollusk culture. Boca Raton, Florida, USA. CRC Press, pp. 57–97.

Outros artigos

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Mitílidos: Brief Summary ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

A dos mitílidos (Mytilidae) é unha familia de moluscos bivalvos mariñas da subclase dos pteriomorfios, orde dos mitílidos, e superfamilia dos mitiloideos (Mytiloidea).

Cómpre dicir que tanto a orde, como a familia e a subfamilia, son hoxe en día taxa monotípicas e que, polo tanto, as únicas especies viventes da orde dos Mytilida son as numerosas que comprende esta familia, que son vulgarmente coñecidas como mexillóns.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Mytilidae ( Italian )

provided by wikipedia IT
CornishMussels.JPG

Mytilidae è una famiglia di molluschi bivalvi, l'unica dell'ordine Mytiloida, conosciuti comunemente come mitili o mitilidi. Talvolta con il nome di mitili vengono identificate le specie del solo genere Mytilus e in particolare la specie del mitilo mediterraneo.

La parola mitile, usata comunemente, è invece errata in quanto il singolo esponente di quest'ordine va chiamato mitilo. In alcune regioni italiane si usa il termine di muscolo (soprattutto in Liguria) o di cozza. In Veneto si chiama peocio mentre in triestino istriano e fiumano pedocio.

Generi

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Mytilidae: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT
CornishMussels.JPG

Mytilidae è una famiglia di molluschi bivalvi, l'unica dell'ordine Mytiloida, conosciuti comunemente come mitili o mitilidi. Talvolta con il nome di mitili vengono identificate le specie del solo genere Mytilus e in particolare la specie del mitilo mediterraneo.

La parola mitile, usata comunemente, è invece errata in quanto il singolo esponente di quest'ordine va chiamato mitilo. In alcune regioni italiane si usa il termine di muscolo (soprattutto in Liguria) o di cozza. In Veneto si chiama peocio mentre in triestino istriano e fiumano pedocio.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Mytilidae ( Latin )

provided by wikipedia LA

Mytilidae sunt familia bivalvium marinorum phyli Molluscorum et sola familia ordinis Mytiloidorum. Hic ordo et familia triginta duo genera comprehendunt.

Species familiae Mytilidarum totum per orbem terrarum inveniuntur, ampliores in maribus frigidioribus, ubi areas continuas in litoribus saxosis zonarum inter aestus humiliumque locorum subaestuariorum conformant; subfamilia autem Bathymodiolinae in habitationibus maris profundi habitant.

Mytilidae notissimas maris mytilidas edules comprehendunt.

Communis testarum mytilidarum proprietas est testa asymmetros, qui est periostracum crassum et adhaerens. Haec animalia se ad substratum solidum bysso adligant.

Genera

Genera intra familiam Mytilidas sunt:[1][2]

Notae

  1. "Mytilidae". apud Integrated Taxonomic Information System
  2. P. Myers, R. Espinosa, C. S. Parr, T. Jones, G. S. Hammond, et T. A. Dewey (2006), The Animal Diversity Web (interretialis). Nexus die 25 Iunii 2007 confirmatus apud AnimalDiversity.
  3. V. C. Kenk & B. R. Wilson (1985), A new mussel (Bivalvia: Mytilidae) from hydrothermal vents in the Galapagos Rift zone, Malacologia 26 (1-2): 253-271. Bathymodilus apud fr:Bathymodiolus.
  4. http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=224607 accessed 10 january 2010

Nexus externi

Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Mytilidas spectant.
Wikispecies-logo.svg Vide "Mytilidae" apud Vicispecies. Bivalvia Haec stipula ad bivalve spectat. Amplifica, si potes!
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Et auctores varius id editors
original
visit source
partner site
wikipedia LA

Mytilidae: Brief Summary ( Latin )

provided by wikipedia LA

Mytilidae sunt familia bivalvium marinorum phyli Molluscorum et sola familia ordinis Mytiloidorum. Hic ordo et familia triginta duo genera comprehendunt.

Species familiae Mytilidarum totum per orbem terrarum inveniuntur, ampliores in maribus frigidioribus, ubi areas continuas in litoribus saxosis zonarum inter aestus humiliumque locorum subaestuariorum conformant; subfamilia autem Bathymodiolinae in habitationibus maris profundi habitant.

Mytilidae notissimas maris mytilidas edules comprehendunt.

Communis testarum mytilidarum proprietas est testa asymmetros, qui est periostracum crassum et adhaerens. Haec animalia se ad substratum solidum bysso adligant.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Et auctores varius id editors
original
visit source
partner site
wikipedia LA

Midijiniai ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Midijiniai (lot. Mytilidae) – dvigeldžių moliuskų klasės (lot. Bivalvia) šeima.

Valgomoji midija (lot. Mytilus edulis) – Lietuvoje randama vienintelė rūšis. Paplitusi visur. Užauga iki 7,5 cm ilgio. Gyvena prisitvirtinusios prie akmenų bisuso siūlais. Minta potvyniu metu filtruodamos vandenį. Pradžioje midija yra plaukiojančios lervos stadijoje, vėliau bręsta ant po vandeniu esančių akmenų. Kad išsilaikytų ant kieto paviršiaus, midija gamina kietėjantį lipnų skystį.


Vikiteka

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Ēdamgliemeņu dzimta ( Latvian )

provided by wikipedia LV

Ēdamgliemeņu dzimta (Mytilidae) ir gliemeņu klases Ēdamgliemeņu kārtas (Mytiloida) vienīgā dzimta.

Sistemātika

Ēdamgliemeņu kārta (Mytiloida)

Vikikrātuvē par šo tēmu ir pieejami multivides faili. Skatīt: Mytiloida
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori un redaktori
original
visit source
partner site
wikipedia LV

Ēdamgliemeņu dzimta: Brief Summary ( Latvian )

provided by wikipedia LV

Ēdamgliemeņu dzimta (Mytilidae) ir gliemeņu klases Ēdamgliemeņu kārtas (Mytiloida) vienīgā dzimta.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori un redaktori
original
visit source
partner site
wikipedia LV

Mytilidae ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Mytilidae is een familie van tweekleppigen. De bekendste soort is de gewone mossel (Mytilus edulis).

Geslachten

Wikimedia Commons Zie de categorie Mytilidae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Mytilidae: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Mytilidae is een familie van tweekleppigen. De bekendste soort is de gewone mossel (Mytilus edulis).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Omułkowate ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Omułkowate (Mytilidae) – rodzina morskich, rzadziej słonawowodnych małży nitkoskrzelnych z monotypowego rzędu Mytiloida, obejmująca liczne gatunki występujące w przybrzeżnych płytkich wodach mórz zimnych i tropikalnych całej kuli ziemskiej. Niektóre Mytilidae są komercyjnie poławiane i hodowane w celach konsumpcyjnych. W Morzu Bałtyckim występuje omułek jadalny (Mytilus edulis).

Budowa

 src=
Muszle martwych osobników Xenostrobus pulex zmieniają barwę na jasną

Trójkątnie wydłużona (klinowata) muszla omułkowatych złożona jest z dwóch równych skorup. Jej przód jest zaostrzony, a powierzchnia gładka, z koncentrycznymi liniami przyrostowymi. Ubarwienie muszli czarne, ciemnobrunatne lub żółtozielone. Zamek muszli szczątkowy, bez ząbków. Skorupy zamykają dwa mięśnie zwieracze muszli, przedni jest mniejszy od tylnego. U dołu muszli znajduje się otwór gruczołu bisiorowego.

Tryb życia

Omułkowate żyją w płytkich (zwykle do 20 m głębokości[2]) wodach tworząc liczne skupiska. Dorosłe osobniki są osiadłe, przytwierdzone bisiorem do podłoża[2]. Gatunki z rodzajów Botula i Lithophaga, m.in. wkamiennik (Lithophaga lithophaga), wwiercają się w skały wapienne i rafy koralowe tworząc w nich korytarze[3].

Systematyka

W rodzinie gniazdówkowatych wyróżniono ponad 30 rodzajów[4] z licznymi gatunkami[3]. Typem nomenklatorycznym jest Mytilus.

Zobacz też

Przypisy

  1. Mytilidae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Ludwik Żmudziński: Żywe skarby mórz. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1980, s. 67–68. ISBN 83-02-01238-6.
  3. a b Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.
  4. Mytilidae (ang.). World Register of Marine Species, 2011. [dostęp 9 maja 2011].

Bibliografia

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Omułkowate: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Omułkowate (Mytilidae) – rodzina morskich, rzadziej słonawowodnych małży nitkoskrzelnych z monotypowego rzędu Mytiloida, obejmująca liczne gatunki występujące w przybrzeżnych płytkich wodach mórz zimnych i tropikalnych całej kuli ziemskiej. Niektóre Mytilidae są komercyjnie poławiane i hodowane w celach konsumpcyjnych. W Morzu Bałtyckim występuje omułek jadalny (Mytilus edulis).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Mytilidae ( Portuguese )

provided by wikipedia PT
 src=
Um banco de mexilhões comestíveis na Califórnia (Mytilus californianus).
 src=
Mexilhões e pequenas cracas na costa da Cornualha, próximo de Newquay.

Mytilidae é uma família de moluscos bivalves da ordem Mytiloida que inclui numerosas espécies de mexilhões marinhos, alguns deles espécies comestíveis de elevado valor comercial. Constitui a única família da respectiva ordem, subdividindo-se em 32 géneros.

As espécies da família Mytilidae têm distribuição cosmopolita, mas são mais abundantes nos mares mais frios, onde frequentemente forma bancos contínuos na zona intertidal das costas rochosas. A subfamília Bathymodiolinae é encontrada em habitats do oceano profundo.

Entre os mitilídeos incluem-se os conhecidos mexilhões comestíveis.

Um característica comum das conchas dos mexilhões é a sua assimetria, com periostracum aderente espessado. Os animais fixam-se ao substrato sólido usando um bisso.

Géneros

A família Mytilidae inclui as seguintes subfamílias e géneros:[1][2]

Notas

  1. «Mytilidae» (em inglês). ITIS (www.itis.gov)
  2. Myers, P., R. Espinosa, C. S. Parr, T. Jones, G. S. Hammond, and T. A. Dewey. 2006. The Animal Diversity Web (online). Accessed June 25, 2007 at AnimalDiversity
  3. Konstantin A. Lutaenko: Bivalve mollusks in Ulsan Bay (Korea). Korean Journal of Malacology, 30(1): 57-77, 2014 PDF
  4. Kenk, V.C. & Wilson, B.R., 1985. A new mussel (Bivalvia: Mytilidae) from hydrothermal vents in the Galapagos Rift zone. Malacologia, 26 (1-2), 253-271.
  5. a b c Justine Thubaut, Nicolas Puillandre, Baptiste Faure, Corinne Cruaud, Sarah Samadi: The contrasted evolutionary fates of deep-sea chemosynthetic mussels (Bivalvia, Bathymodiolinae). Ecology and Evolution, 3(14): 4748–4766, 2013doi:10.1002/ece3.749
  6. a b c d e f Berenice Trovant, J.M. (Lobo) Orensanz, Daniel E. Ruzzante, Wolfgang Stotz, Néstor G. Basso: Scorched mussels (Bivalvia: Mytilidae: Brachidontinae) from the temperate coasts of South America: Phylogenetic relationships, trans-Pacific connections and the footprints of Quaternary glaciations. Molecular Phylogenetics and Evolution, 82 () 60–74, 2015 doi:10.1016/j.ympev.2014.10.002
  7. a b c Masato Owada, Bert W. Hoeksema: Molecular phylogeny and shell microstructure of Fungiacava eilatensis Goreau et al. 1968, boring into mush-room corals (Scleractinia: Fungiidae), in relation to other mussels (Bivalvia: Mytilidae). Contributions to Zoology, 80 (3) 169-178, 2011 PDF
  8. Brian Mortona, Grete E. Dinesen: The biology and functional morphology of Modiolarca subpicta (Bivalvia: Mytilidae: Musculinae), epizoically symbiotic with Ascidiella aspersa (Urochordata: Ascidiacea), from the Kattegat, northern Jutland, Denmark. Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom, 91(8): 1637-1649, 2010 doi:10.1017/S0025315410001980
  9. World Register of Marine Species: Modiolarca Gray, 1843
  10. Kurt W. Ockelmann, Grete E. Dinesen: Systematic relationship of the genus Adula and its descent from a Mytilus-like ancestor (Bivalvia, Mytilidae, Mytilinae). Steenstrupia, 30 (2): 141–152, 2009 PDF
  11. a b Richard L. Squires, Louella Saul: New Late Cretaceous Mytilid and Tellinoidean Bivalves from California. The Veliger, 48(3): 121–135 2006 PDF
  12. Bruce R. Wilson: A new generic name for a burrowing mytilid (Mollusca: Bivalvia: Mytilidae). Molluscan Research 26 (2): 89-97, 2006.
  13. Marine Species accessed 10 january 2010.

Erro de citação: Elemento com nome "Worms" definido em não é utilizado no texto da página.
Erro de citação: Elemento com nome "uni-mainz" definido em não é utilizado no texto da página.
Erro de citação: Elemento com nome "scinexx" definido em não é utilizado no texto da página.
Erro de citação: Elemento com nome "lackerbauer" definido em não é utilizado no texto da página.
Erro de citação: Elemento com nome "Selin" definido em não é utilizado no texto da página.

Referências

  • Michael Amler, Rudolf Fischer & Nicole Rogalla: Muscheln. Haeckel-Bücherei, Band 5. Enke Verlag, Stuttgart 2000 ISBN 3-13-118391-8.
  • Philippe Bouchet & Jean-Pierre Rocroi Rüdiger Bieler Joseph G. Carter Eugene V. Coan: Nomenclator of Bivalve Families with a Classification of Bivalve Families. Malacologia, 52(2): 1-184, 2010 doi:10.4002/040.052.0201
  • Rüdiger Bieler & Paula M. Mikkelsen: Bivalvia - a look at the Branches. Zoological Journal of the Linnean Society, 148: 223-235, London 2006.
  • Joseph G. Carter, Cristian R. Altaba, Laurie C. Anderson, Rafael Araujo, Alexander S. Biakov, Arthur E. Bogan, David C. Campbell, Matthew Campbell, Chen Jin-hua, John C. W. Cope, Graciela Delvene, Henk H. Dijkstra, Fang Zong-jie, Ronald N. Gardner, Vera A. Gavrilova, Irina A. Goncharova, Peter J. Harries, Joseph H. Hartman, Michael Hautmann, Walter R. Hoeh, Jorgen Hylleberg, Jiang Bao-yu, Paul Johnston, Lisa Kirkendale, Karl Kleemann, Jens Koppka, Jiří Kříž, Deusana Machado, Nikolaus Malchus, Ana Márquez-Aliaga, Jean-Pierre Masse, Christopher A. McRoberts, Peter U. Middelfart, Simon Mitchell, Lidiya A. Nevesskaja, Sacit Özer, John Pojeta, Jr., Inga V. Polubotko, Jose Maria Pons, Sergey Popov, Teresa Sánchez, André F. Sartori, Robert W. Scott, Irina I. Sey, Javier H. Signorelli, Vladimir V. Silantiev, Peter W. Skelton, Thomas Steuber, J. Bruce Waterhouse, G. Lynn Wingard, Thomas Yancey: A Synoptical Classification of the Bivalvia (Mollusca). Kansas University Paleontological Contributions, 4: 1-47, Lawrence, Kansas, USA 2011, ISSN PDF

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Mytilidae: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT
 src= Um banco de mexilhões comestíveis na Califórnia (Mytilus californianus).  src= Mexilhões e pequenas cracas na costa da Cornualha, próximo de Newquay.

Mytilidae é uma família de moluscos bivalves da ordem Mytiloida que inclui numerosas espécies de mexilhões marinhos, alguns deles espécies comestíveis de elevado valor comercial. Constitui a única família da respectiva ordem, subdividindo-se em 32 géneros.

As espécies da família Mytilidae têm distribuição cosmopolita, mas são mais abundantes nos mares mais frios, onde frequentemente forma bancos contínuos na zona intertidal das costas rochosas. A subfamília Bathymodiolinae é encontrada em habitats do oceano profundo.

Entre os mitilídeos incluem-se os conhecidos mexilhões comestíveis.

Um característica comum das conchas dos mexilhões é a sua assimetria, com periostracum aderente espessado. Os animais fixam-se ao substrato sólido usando um bisso.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Midie ( Romanian; Moldavian; Moldovan )

provided by wikipedia RO

Midie este denumirea pentru mai multe specii de moluște bivalve. Au cochilia solidă, cu coaja groasă, de culoare maronie spre albastru-violet. Cele mai mari exemplare ajung la lungimea de 14 cm.

 src=
Banc de midii

Distribuire și habitat

Midiile trăiesc în grupuri mari în toată zona Mării Mediterane, pe coasta Californiei, Japoniei și Africii de Sud. În Marea Neagră și Marea Mediterană se găsesc două specii mai numeroase, și anume Mytilus galloprovincialis și Mytilus edulis unde formează asociații compacte, sub stabilopozi sau pietrele marine, numite bancuri. Spre deosebire de stridii, midiile nu se fixează direct, ci cu ajutorul unor filamente, denumite byssus.

Hrană

Midiile se hrănesc cu plancton și zooplancton (resturi organice aduse de curenți), filtrând apa absorbită. O midie filtrează 82 l de apă marină în 24 de ore și reține nu numai hrana și oxigenul, ci și agenți poluanți, cum ar fi bacteriile dăunătoare și substanțele chimice toxice. Datorită acestei capacități, midiile sunt excelenți agenți de purificare a apei.

Specii

Producție și consum

Midiile sunt comestibile, carnea lor reprezintă o delicatesă foarte apreciată. Midiile se consumă în general fierte, însă sunt apreciate și crude, la fel ca stridiile. Ele sunt comercializate îndeosebi vii, dar și sub formă de produse prelucrate, în conserve sau marinate.[1] Sunt crescute în sisteme de miticultură, în plantații speciale marine.

Note

Vezi și

Legături externe

Commons
Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Midie
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori și editori
original
visit source
partner site
wikipedia RO

Midie: Brief Summary ( Romanian; Moldavian; Moldovan )

provided by wikipedia RO

Midie este denumirea pentru mai multe specii de moluște bivalve. Au cochilia solidă, cu coaja groasă, de culoare maronie spre albastru-violet. Cele mai mari exemplare ajung la lungimea de 14 cm.

 src= Banc de midii
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori și editori
original
visit source
partner site
wikipedia RO

Blåmusslor ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Blåmusslor (Mytilidae)[1] är en familj av musslor. Catalogue of Life placerar blåmusslorna som ensam familj i ordningen Mytiloida,[1] medan Dyntaxa placerar familjen i ordningen Pteriomorpha.[2] Enligt Catalogue of Life omfattar familjen 109 arter.[1]

Släkten inom familjen

Denna alfabetiska lista följer Catalogue of Life:[1][2]

Bildgalleri

Källor

  1. ^ [a b c d] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (27 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. Arkiverad från originalet den 18 juni 2012. https://web.archive.org/web/20120618223324/http://www.catalogueoflife.org/services/res/2011AC_26July.zip. Läst 24 september 2012.
  2. ^ [a b] Dyntaxa Mytilidae


Externa länkar


Morpho rhetenor rhetenor MHNT dos.jpg Denna artikel om musslor saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Blåmusslor: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Blåmusslor (Mytilidae) är en familj av musslor. Catalogue of Life placerar blåmusslorna som ensam familj i ordningen Mytiloida, medan Dyntaxa placerar familjen i ordningen Pteriomorpha. Enligt Catalogue of Life omfattar familjen 109 arter.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Мідієві ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Мідієві (Mytilidae) — родина морських двостулкових молюсків. В однині та часто у вужчому розумінні, мідіями називають тільки типовий рід родини — Mytilus. Представники цієї групи мешкають по всьому Світовому океану. Деякі представники, зокрема роди Mytilus, Perna, Crenomytilus, є важливими об'єктами промислу, разом з представниками іншої родини двостулкових молюсків — устрицевими (Ostreidae).

Роди

Черепашка Це незавершена стаття з малакології.
Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Мідієві: Brief Summary ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Мідієві (Mytilidae) — родина морських двостулкових молюсків. В однині та часто у вужчому розумінні, мідіями називають тільки типовий рід родини — Mytilus. Представники цієї групи мешкають по всьому Світовому океану. Деякі представники, зокрема роди Mytilus, Perna, Crenomytilus, є важливими об'єктами промислу, разом з представниками іншої родини двостулкових молюсків — устрицевими (Ostreidae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Họ Vẹm ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Mytilidae là một họ trai nước mặn lớn, thân mềm hai mảnh vỏ trong bộ Mytiloida. Nó là họ duy nhất trong bộ. Bộ (và họ) chứa 32 chi.

Chi

 src=
A bed of the edible California mussel, Mytilus californianus.
 src=
Mussels and attached barnacles on the Cornish coast near Newquay.

Chi trong họ Mytilidae bao gồm:[1][2]

Tham khảo

  1. ^ Mytilidae (TSN 79451) tại Hệ thống Thông tin Phân loại Tích hợp (ITIS).
  2. ^ Myers, P., R. Espinosa, C. S. Parr, T. Jones, G. S. Hammond, and T. A. Dewey. 2006. The Animal Diversity Web (online). Truy cập ngày 25 tháng 6 năm 2007 at AnimalDiversity
  3. ^ Kenk, V.C. & Wilson, B.R., 1985. A new mussel (Bivalvia: Mytilidae) from hydrothermal vents in the Galapagos Rift zone. Malacologia, 26 (1-2), 253-271. Bathymodilus at fr:Bathymodiolus
  4. ^ “WoRMS”. Truy cập 5 tháng 11 năm 2015.

Liên kết ngoài

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Họ Vẹm  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Họ Vẹm

Bản mẫu:Edible molluscs

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Họ Vẹm: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Mytilidae là một họ trai nước mặn lớn, thân mềm hai mảnh vỏ trong bộ Mytiloida. Nó là họ duy nhất trong bộ. Bộ (và họ) chứa 32 chi.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Митилиды ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Первичноротые
Надтип: Спиральные
Подкласс: Pteriomorphia
Отряд: Mytiloida Férussac, 1822
Надсемейство: Mytiloidea Rafinesque, 1815
Семейство: Митилиды
Международное научное название

Mytilidae Rafinesque, 1815

Типовой род
Mytilus Linnaeus, 1758
Подсемейства
  • Bathymodiolinae
  • Crenellinae
  • Lithophaginae
  • Modiolinae
  • Mytilinae
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 79451NCBI 6547EOL 2235FW 61248

Митили́ды (лат. Mytilidae) — семейство морских двустворчатых моллюсков. Представители этой группы обитают по всему Мировому океану. Некоторые (роды Mytilus, Perna, Crenomytilus) являются важными объектами промысла, наряду с представителями другого семейства двустворчатых моллюсков — устрицами (Ostreidae).

Раковина

Раковины всех митилид характеризует несколько общих черт. Во-первых, левая и правая створки более или менее симметричны[1], и при сокращении мускула-аддуктора их края плотно смыкаются, изолируя моллюска от внешней среды. Во-вторых, вершина раковины смещена на её передний край и занимает терминальное или субтерминальное положение, что придаёт раковине особую форму (митилизованная раковина). Кроме того, у всех митилид хорошо выражен конхиолиновый периостракум, а также присутствует гипостракум (перламутровый слой).

Биссус

Обычно митилиды селятся поблизости друг от друга, прикрепляясь ко дну с помощью специальных волокон — биссуса. Эти волокна состоят в основном из белка, однако 1% их веса приходится на металлическую медь, цинк или железо — эти металлы служат упрочнению производимых волокон, выступая в качестве структурного элемента поперечной связи между длинными цепочками белковых волокон

Роды

Семейство митилид включает следующие роды:

Митилиды и человек

Мясо митилид — низкокалорийный продукт, богатый белками и практически не содержащий углеводов. Употребляются человеком на протяжении нескольких тысячелетий и являются традиционным блюдом для всех народов, живущих у южных морей. Кроме того, люди истребляют моллюсков ради добычи жемчуга (нередко предварительно создавая банки моллюсков, идущие затем на получение жемчуга, и устраивая благоприятные условия для развития моллюсков), используют биссус моллюсков, а раковины пускают для изготовления украшений.

См. также

Примечания

  1. Католикова М. В., Лайус Д. Л., Стрелков П. П., Хюммель Г. (2000). Флуктуирующая асимметрия мидий рода Mytilus (Mollusca, Bivalvia): опыт географического анализа. Вестник Санкт-Петербургского университета, серия 3, выпуск 2 (№ 11), сc. 78—83.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Митилиды: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Митили́ды (лат. Mytilidae) — семейство морских двустворчатых моллюсков. Представители этой группы обитают по всему Мировому океану. Некоторые (роды Mytilus, Perna, Crenomytilus) являются важными объектами промысла, наряду с представителями другого семейства двустворчатых моллюсков — устрицами (Ostreidae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

殼菜蛤科 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
Disambig gray.svg 關於青口,請見「青口」。

贻贝科(学名:Mytilidae),也叫海虹青口红蛤贻贝科,港澳台称为殼菜蛤科,乾制品则被称作淡菜,是一种双壳类软体动物,壳黑褐色,肉米黄色至橘红色不等,生活在海滨岩石上。

分類

本科物種舊屬異柱目[1],今屬貽貝目。現時本科有52個屬,分別如下[2]

參考文獻

  1. ^ 中国科学院动物研究所. 湖沼股蛤. 《中国动物物种编目数据库》. 中国科学院微生物研究所. [2017-11-25]. (原始内容存档于2017-02-02) (中文(简体)‎).
  2. ^ Bouchet, P. Mytilidae Rafinesque, 1815. World Register of Marine Species.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

殼菜蛤科: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
Disambig gray.svg 關於青口,請見「青口」。

贻贝科(学名:Mytilidae),也叫蜐、海虹、青口、红蛤,贻贝科,港澳台称为殼菜蛤科,乾制品则被称作淡菜,是一种双壳类软体动物,壳黑褐色,肉米黄色至橘红色不等,生活在海滨岩石上。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

イガイ科 ( Japanese )

provided by wikipedia 日本語
イガイ科 Blue mussel (Mytilus edulis) shell.jpg 分類 : 動物界 Animalia : 軟体動物門 Mollusca 亜門 : 貝殻亜門 Conchifera : 二枚貝綱 Bivalvia 階級なし : Autolamellibranchiata 亜綱 : 翼形亜綱 Pteriomorphia : イガイ目 Mytiloida 上科 : イガイ上科 Mytiloidea : イガイ科 Mytilidae 学名 Mytiloida Férussac, 1822
Mytiloidea Rafinesque, 1815
Mytilidae Rafinesque, 1815 シノニム

Dysodonta Mansuy, 1913

英名 Mussel 亜科

イガイ科(イガイか、Mytilidae)は、 二枚貝綱翼形亜綱の1科である。また、貧歯類 Dysodontaイガイ目 Mytiloidaイガイ上科 Mytiloidea それぞれの、現生の科としては唯一の科でもある。

特徴[編集]

貧歯類の名のとおり、蝶番部の鉸歯がないかほとんどない貧歯型 (dysodont) である。

貝殻は殻頂が前側に偏り三角形状になったものが多い。内側には真珠光沢がある。 炭酸塩の結晶で出来ており、外側の色は青黒いか、茶色または黄色がかっている。身は外套膜に覆われており、筋肉で出来た貝柱が2つある。育った地域のプランクトンによって筋肉の色は変化する。筋肉の足で動くことができ、ビソジェン腺から出る把握力をもつ足糸で物にしっかりとくっつく。えらは2つあり、1時間に3リットルの海水を循環させ、取り込んだプランクトンを吻針で咀嚼し、加水分解して消化する。

雄と雌は分化しており、晩春から初秋にかけて、年に数回産卵する。1回の産卵で100万個の卵を放出するが、大人になれるのは数個といわれる[1]

分類[編集]

[編集]

種数はWoRMS[2]、和名は風樹館所蔵標本[3]・BISMaL[4]などによる。

食材[編集]

欧米[編集]

主にヨーロッパ各地の料理で利用される。料理法としてはペスカトーレパエリアブイヤベースワイン蒸しなどがある。特にフランス料理イタリア料理スペイン料理など南ヨーロッパで多用される。またベルギーのムール貝料理は有名で、タマネギリーキとともに蒸し煮にしたムール・マリニエール (Moules Marinière)・「ムール貝のビール煮」という郷土料理がある。トルコにはムール貝の外套膜の中に詰め物をしたミディエ・ドルマス(midye dolması、「ムール貝のドルマ」)という料理があり、メゼとして供される。

日本[編集]

日本では、伝統的にイガイが利用されるほか、ムラサキイガイがイガイと同様に利用されることもある。野生のムラサキ貝が各地の磯や防波堤などに群生しているのが見られるが、身が小粒で食材には適さない場合が多い。また貝毒の危険があり注意が必要。 また、同じイガイ科のムラサキインコは日本全国の沿岸に生息しており、非常に美味なダシが出る貝として知られている。地域によっては食用として販売されることもある。 食用以外の利用法として釣りえさになることがある。 広島県廿日市市では生け簀で天然物のムール貝から牡蠣養殖と同様に再養殖し、大型化して養殖して出荷される[5]

ムール貝[編集]

フランス語のムール (moule) は、イガイ科全般を広く意味する言葉である。英語のマッスル (mussel) はイガイ科およびイシガイ目カワホトトギス科をも含む名称である。

現在のフランス産のムール貝は養殖物が多い。伝統的なムール貝の養殖には3種類の方法があり、どの方法で養殖されたかという情報も商品に付与される。

平地式・平面式
遠浅で海流の穏やかな海底に直接ムール貝を撒く方法。他の養殖方法が困難な場所でこの方法が取られるが、ヘドロが発生しやすいので海底のメンテナンスが必要となる。主な漁場はブルターニュシェルブール周辺など。
ブショ(bouchots)式
海底に4-6メートルの高さの杭を2列に並べて打ち、貝をとり付かせるためのロープを渡す方法。13世紀にアイルランド人のパトリック・ウォルトンによって伝えられたとされる。主な漁場はラ・ロシェルからノワールムティエ島の間、ノルマンディ海岸など。
懸垂式
などから海底に向かってロープを垂らし、幼生を付着させる方法。干満が激しくない場所、もしくは水深が深い場所に向いている。スペインのリアス式の湾内や地中海沿岸などで行われている。

フランス産の天然物と呼ばれるムール貝には、産地で捕獲した後に衛生管理が認められた施設できれいな水に浸けて洗浄する再浸処理品と、汚染されていない砂州で採れる品の2種類がある。天然のムール貝は養殖物に比べ、肉が薄く味も良くないとされ、価値が年々落ちてきている。現在は北アメリカの太平洋沿岸、フィリピン、オーストラリア、ニュージーランド、インドの沿岸でムール貝とよく似た別の貝が盛んに水揚げされ、消費されている[6]

脚注[編集]

参考資料[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、イガイ科に関連するカテゴリがあります。  src= ウィキスピーシーズにイガイ科に関する情報があります。
  • マグロンヌ・トゥーサン=サマ; 玉村豊男訳 『世界食物百科』 原書房、ISBN 4562030534
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
ウィキペディアの著者と編集者
original
visit source
partner site
wikipedia 日本語

イガイ科: Brief Summary ( Japanese )

provided by wikipedia 日本語

イガイ科(イガイか、Mytilidae)は、 二枚貝綱翼形亜綱の1科である。また、貧歯類 Dysodonta・イガイ目 Mytiloida・イガイ上科 Mytiloidea それぞれの、現生の科としては唯一の科でもある。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
ウィキペディアの著者と編集者
original
visit source
partner site
wikipedia 日本語