Bregnepors (Comptonia) er en lille slægt, som er udbredt i Nordamerika. Her omtales kun den ene art, som – af og til – ses dyrket i Danmark. I USA har arter af denne slægt rollen som mellemværter for en alvorlig rustsygdom (Cronartium comptoniae) på femnålede Fyr.
Arter
Comptonia is a genus of flowering plants in the family Myricaceae, native to parts of eastern North America. It has one extant (living) species, Comptonia peregrina,[1] and a number of extinct species.[2]
The living species was first described, as Liquidambar peregrina, by Carl Linnaeus in 1753, in the second volume of Species Plantarum. Further on in the same volume, he described Myrica aspleniifolia as a different species (with the epithet spelt asplenifolia). In 1763, he changed his mind concerning Myrica aspleniifolia, and it became Liquidambar aspleniifolia, and so in the same genus as Liquidambar peregrina.[3]
In 1789, Charles Louis L'Héritier placed Linnaeus's original Myrica aspleniifolia in his new genus Comptonia.[4] The genus is named in honor of Rev. Henry Compton (1632-1713), bishop of Oxford.
In 1894, John M. Coulter transferred Linnaeus's Liquidambar peregrina to Comptonia, and treated Linnaeus's Myrica aspleniifolia as a synonym.[3] Comptonia peregrina is now the only extant (living) species in the genus.[1]
Comptonia columbiana, 49.5 mya, Klondike Mountain Formation Comptonia is a genus of flowering plants in the family Myricaceae, native to parts of eastern North America. It has one extant (living) species, Comptonia peregrina, and a number of extinct species.
Comptonia est un genre de plantes de la famille des Myricaceae. Il s'agit de buissons à fleurs aux feuilles ressemblant à celles de fougères.
Le nom de genre rend hommage à Henry Compton, horticulteur amateur et évêque de Londres de 1675 à 1713.
La comptonia est également appelée la comptonie voyageuse et quelquefois fougère odorante, nard des pinèdes, bois-sent-bon et piment royal.
On la retrouve dans les milieux acides des forêts nordiques et dans des terrains sablonneux. Elle pousse dans des zones à découvert et ensoleillées.
L'arbuste mesure environ 75 cm de haut. Ses longues feuilles sont découpées, vert sur le dessus et blanchâtres dessous.
Les Autochtones l'utilisaient pour parfumer les poissons et les plats mijotés. La comptonie était également utilisée comme antalgique contre les piqûres d'insecte, les plaies infectées, les fièvres et les rhumatismes. Son odeur peut servir de répulsif pour les insectes piqueurs.
Les feuilles peuvent être consommées en tisane ou en aromates dans les plats cuisinés et les confitures. Séchée, la comptonie parfume la lingerie et éloigne les mites.
Comptonia est un genre de plantes de la famille des Myricaceae. Il s'agit de buissons à fleurs aux feuilles ressemblant à celles de fougères.
Le nom de genre rend hommage à Henry Compton, horticulteur amateur et évêque de Londres de 1675 à 1713.
Komptonia (Comptonia L'Hér.) – monotypowy rodzaj roślin, w którego skład wchodzi jeden tylko gatunek współczesny – komptonia amerykańska Comptonia peregrina. Nazwa rodzajowa pochodzi od nazwiska biskupa Londynu Henry Comptona (1662-1713). Rośliny z tego rodzaju poza współczesnym gatunkiem występującym we wschodniej części Ameryki Północnej, znane są z flor kopalnych, głównie z miocenu [2].
Rodzaj z rodziny woskownicowate z rzędu bukowców, należącego do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych[1].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa oczarowe (Hamamelididae Takht.), nadrząd Juglandanae Takht. ex Reveal, rząd woskownicowce (Myricales Engl. in Engl. & Prantl), rodzina woskownicowate (Myricaceae Blume), rodzaj komptonia Comptonia L'Hér.[3]
Komptonia (Comptonia L'Hér.) – monotypowy rodzaj roślin, w którego skład wchodzi jeden tylko gatunek współczesny – komptonia amerykańska Comptonia peregrina. Nazwa rodzajowa pochodzi od nazwiska biskupa Londynu Henry Comptona (1662-1713). Rośliny z tego rodzaju poza współczesnym gatunkiem występującym we wschodniej części Ameryki Północnej, znane są z flor kopalnych, głównie z miocenu .
