Kalina sztywnolistna (Viburnum rhytidophyllum) – gatunek rośliny należący do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), czasem zaliczany do wyodrębnianej osobno monotypowej rodziny kalinowatych (Viburnaceae). Pochodzi z zachodnich i północnych obszarów Chin. W Europie jest uprawiany od początku XX wieku. W Polsce jest sadzony jako roślina ozdobna, znajduje się też w kolekcji wielu ogrodów botanicznych.
Roślina wieloletnia, nanofanerofit. Okres kwitnienia: kwiecień–maj. Owoce dojrzewają w miesiącach sierpień-wrzesień i są lekko trujące. Kwiatostany na przyszły sezon wegetacyjny zawiązuje już jesienią. Nie są one pokryte łuskami, lecz zimują osłonięte filcowatymi włoskami o białożółtym kolorze.
W wyniku skrzyżowania z kaliną pożyteczną (Viburnum utile) otrzymano mieszańca – kalinę praską (Viburnum ×pragense).
Gatunek nie jest w pełni mrozoodporny, dlatego też można go uprawiać tylko w cieplejszych rejonach zachodniej Polski. Najbardziej wrażliwe na mróz są młode okazy, starsze stają się bardziej odporne. Wymaga słonecznego lub półcienistego stanowiska i osłoniętego od strony wschodniej i południowej. Znosi również stanowisko zacienione, ale rośnie wówczas i kwitnie słabiej. Najlepiej rośnie na żyznej i stale wilgotnej glebie, toleruje nawet silnie wapienne gleby. Rozmnaża się ją przez odkłady lub przez nasiona, które wymagają stratyfikacji. Nie wskazane jest cięcie krzewów, które osłabia kwitnienie (w razie potrzeby należy je wykonywać wczesnym latem po przekwitnieniu).[3]
Kalina sztywnolistna (Viburnum rhytidophyllum) – gatunek rośliny należący do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), czasem zaliczany do wyodrębnianej osobno monotypowej rodziny kalinowatych (Viburnaceae). Pochodzi z zachodnich i północnych obszarów Chin. W Europie jest uprawiany od początku XX wieku. W Polsce jest sadzony jako roślina ozdobna, znajduje się też w kolekcji wielu ogrodów botanicznych.