Isop (Hyssopus officinalis) er ein plante i leppeblomfamilien som er blitt brukt til matlaging og urtemedisin.[1]
Isop dannar ein dvergbusk som blir 30–90 cm høg. Han har eggforma blad somer heile eller rundtanna. Bomane dannar lange aks i toppen av greinene. Dei er som regel blå,men kan også vera rosa eller kvite. Planten har ei stram krydderlukt.[1]
Planten stammar frå Sør-Europa og Vest-Asia. I oldtida blei han brukt i seremoniar, og ble i oldtiden brukt ved seremonier (nevnt i Bibelen), i nyere tid medisinsk. I folkemedisinen er isop blitt brukt mot nattesveitte, luftvegskatarr, gikt og magetrøbbel.[1]
Han veks forvilla nokre stader i Noreg, på tørre bakkar og knausar.[1]
Blad og blomsar gjev ein bittersøt smak til sitrondrikk og kan også brukast i salatar og grønsaksupper. Urten tar bort transmak frå feit fisk, og er difor eit godt krydder for sild.[1]
Isop (Hyssopus officinalis) er ein plante i leppeblomfamilien som er blitt brukt til matlaging og urtemedisin.
Isop dannar ein dvergbusk som blir 30–90 cm høg. Han har eggforma blad somer heile eller rundtanna. Bomane dannar lange aks i toppen av greinene. Dei er som regel blå,men kan også vera rosa eller kvite. Planten har ei stram krydderlukt.
Planten stammar frå Sør-Europa og Vest-Asia. I oldtida blei han brukt i seremoniar, og ble i oldtiden brukt ved seremonier (nevnt i Bibelen), i nyere tid medisinsk. I folkemedisinen er isop blitt brukt mot nattesveitte, luftvegskatarr, gikt og magetrøbbel.
Han veks forvilla nokre stader i Noreg, på tørre bakkar og knausar.
Blad og blomsar gjev ein bittersøt smak til sitrondrikk og kan også brukast i salatar og grønsaksupper. Urten tar bort transmak frå feit fisk, og er difor eit godt krydder for sild.
