Szlarnik długodzioby (Zosterops gibbsi) – gatunek małego ptaka z rodziny szlarników. Występuje endemicznie na wyspie Vanikoro (Wyspy Salomona). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Nazwa gatunkowa gibbsi upamiętnia Davida Gibbsa, który odkrył szlarnika długodziobego. Brytyjski ornitolog i weterynarz Guy Dutson w dniu 11 listopada 1997, na wysokości 5 m n.p.m., zebrał holotyp; była to dorosła samica. Okaz został przesłany do Muzeum Historii Naturalnej w Tring w Wielkiej Brytanii; otrzymał numer 2003.5.3. Zebrano również trzy paratypy: samicę i dwa samce. Nie pobrano próbek tkanki. Gatunek wyodrębniono na podstawie następującego zestawu cech[3]:
Wyżej wymienione cechy nie występują u innych szlarników w takiej kombinacji i nie występują w ogóle u innych melanezyjskich przedstawicieli rodzaju Zosterops, nawet u prawdopodobnie najbliżej spokrewnionego szlarnika jednobarwnego (Z. sanctaecrucis)[3].
Dziób czarny, jedynie u nasady o barwie rogu. Kąciki dzioba różowopomarańczowe. Wnętrze dzioba jasnoszare. Tęczówki rudobrązowe. Dokoła oka naga szara obrączka oczna. Kolor nóg różowopomarańczowy do płowego. Wierzch ciała cytrynowooliwkowy z brązowym odcieniem na pokrywach nadogonowych. Lotki szarobrązowe, sterówki ciemnoszarobrązowe z żółtymi obrzeżeniami chorągiewek zewnętrznych. Podobne obrzeżenia posiadają też lotki II i III rzędu. Spód ciała jasnożółty, broda wyraźnie żółta. Pokrywy podskrzydłowe białawe[3].
Wymiary podano w milimetrach[3].
Okaz Dziób Skok Skrzydło Ogon Holotyp 16 19 67 42 Paratyp 1 16 19 69 43 Paratyp 2 uszkodzony 19 57 43Wszystkie ze złapanych okazów (początek listopada) miały plamę lęgową[3].
Szlarnik długodzioby (Zosterops gibbsi) – gatunek małego ptaka z rodziny szlarników. Występuje endemicznie na wyspie Vanikoro (Wyspy Salomona). Nie jest zagrożony wyginięciem.
